บทที่ 1180

สิ่งที่เขาอยากจะทำมาตลอดก็คือ ใช้ชีวิตเหมือนคนธรรมดาทั่วไป

แต่ตอนนี้เขาได้มาอยู่ในเมืองลูเกาแล้ว เขาต้องเริ่มออกตามหาคนที่มีร่างกายหยินที่แข็งแรงให้พบ ที่เขารู้ก็คือ เขาจะต้องไปเดินดูตามสถานที่ ๆ มีคนไปรวมตัวกันจำนวนมาก หรือจะพูดอีกอย่างว่า สถานที่ที่มีคนจำนวนมาก เช่น สถานีรถไฟ และย่านการค้าที่มีคนพลุกพล่าน

เมื่อคิดได้เช่นนั้น เขาก็รู้สึกว่าเวลานี้เป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุดที่จะเริ่มต้นการค้นหา

สิ่งที่เจอรัลด์สังเกตเห็นได้ก็คือ เมืองลูเกาเป็นเมืองที่มีชีวิตชีวา เขาเห็นร้านค้าที่ขายจี้ ที่ดูเหมือนจะเป็นของบรรพบุรุษอยู่มากมายหลายร้าน นอกจากนั้นแล้ว เขาก็ยังเห็นร้านที่ขายวิทยุจากยุคเจ็ดศูนย์อีกด้วย

ตอนที่เขากำลังมองสำรวจไปรอบ ๆ เขาก็สังเกตเห็นผู้คนมากมายไปยืนออกันอยู่ที่หน้าร้านค้าร้านหนึ่งอย่างตื่นเต้น หลังจากนั้น เขาก็ได้ยินเสียงตะโกนขึ้นมาว่า “ท่านครับ ได้โปรดเถอะ! ผมต้องการนำเงินไปรักษาลูกของผมที่กำลังป่วยอย่างเร่งด่วน! ถึงแม้ว่าจี้หยกชิ้นนี้จะเป็นของบรรพบุรุษ และแม่ของผมก็ส่งต่อมันมาให้ผม แต่ผมก็ไม่มีทางเลือกนอกจากจะขายมัน! ผมขายมันในราคาแปดพัน! แปดพันเท่านั้นเองครับ!”

ถึงแม้จะมีผู