บทที่ 1094

“ทันทีที่ผู้หญิงคนนั้นเห็นเขา เธอก็น้ำตารื้อขึ้นมาทันที ขณะที่เธอตะโกนขึ้น “เจอรัลด์! ฉันดีใจมากที่ได้พบนายอีกครั้ง!”

“ทำไมถึงยังอยู่ที่นี่ล่ะ กีย่า? แล้วอีกครั้งนะ ผมบอกคุณแล้วว่าผมไม่ได้ชื่อเจอรัลด์! ผมคือซาเดรียน!” เจอรัลด์ตอบกลับ เอาตามตรงรู้สึกโล่งอกที่เธอยังปลอดภัยดี แต่กระนั้นมันก็ค่อนข้างคาดไม่ถึงที่เธอเลือกที่จะอยู่ต่อที่นี่

“นายยังคงพยายามจะโกหกฉันอยู่เหรอ? เลิกซะเถอะ ฉันรู้แล้วว่านายคือเจอรัลด์! นายอาจเปลี่ยนรูปร่างและอารมณ์นิสัยของนายได้สำเร็จ แต่นายจะไม่มีทางเปลี่ยนสายตาคู่นั้นของนายได้หรอก! นายคือเจอรัลด์ตามนั้นแหละ!” กีย่าตอบกลับ ขณะที่เธอวางจานที่เธอกำลังถืออยู่ลงก่อนจะวิ่งไปหาเจอรัลด์

เจอรัลด์เองเหลือบมองไปที่จานชั่วครู่ก่อนจะละสายตาไปจากกีย่า ขณะที่เขากล่าวขึ้น “ทำไมคุณถึงเลือกที่จะเป็นพนักงานเสริฟอยู่ที่นี่ แทนที่จะอยู่ต่อกับทีมวิจัยล่ะ? ผมค่อนข้างมั่นใจว่าการอยู่กับพวกเขาจะดีกว่าสิ่งนี้มาก…”

“ฉันไม่สนเกี่ยวกับเรื่องนั้นอีกต่อไปแล้ว…การเฝ้ารอให้นายกลับมาคือสิ่งสำคัญมากกว่า แม้ว่านายจะใช้เวลาหลายวันหรือแม้แต่หลายปีก็ตาม ฉันก็จะรอนายอยู่ที่นี่ต่อไป! ฉันแค่ต้อง