“ทั้งชีวิตของเขา พ่อของฉันคือวีรบุรุษสำหรับหลาย ๆ คน รวมถึงฉันด้วย…นายสามารถจินตนาการได้เลยว่าฉันตกใจสุดขีดแค่ไหน เมื่อฉันรู้ว่าแทนที่จะเป็นชายทรงพลังที่ฉันมักจะมองว่าเขาเป็นอยู่เสมอ แต่ความเป็นจริงแล้วเขาคือหนึ่งในผู้ที่อ่อนแอมากที่สุด ฉันไม่เคยเห็นเขาร้องไห้ออกมาด้วยความหวาดกลัวแบบที่เขาทำในคืนนั้นเลย…แต่เมื่อฉันรู้แล้ว ฉันก็เริ่มลังเลอยู่เล็กน้อย พ่อของฉันประสบกับอะไรมากันแน่จนเขาต้องลงเอยหวาดกลัวขนาดนั้น? เกิดบ้าอะไรขึ้นในระหว่างการปฏิญาณน้ำศักดิ์สิทธิ์? คำถามเหล่านี้ทำให้ฉันแน่วแน่เกี่ยวกับการตามหาความจริงเรื่องการปฏิญาณนี้! ความกลัวในการล้มเหลวคือเหตุผลที่ทำไมฉันถึงต้องพัฒนาความแข็งแกร่งของฉันให้ดีขึ้นต่อไป!” คริสโตเฟอร์กล่าวเสริม ตอนนี้สายตาของเขาแดงก่ำ “…เช่นนั้นสิ่งที่คุณกำลังจะพูด ตามคำของพ่อของคุณ คนเหล่านั้นที่ไม่กลับมาก็ไม่ได้ตายใช่ไหม? คุณกำลังจะบอกว่าพวกเขาถูกพาไปยังที่อื่นแทนหรือเปล่า?” เจอรัลด์ถาม รู้สึกงุนงง เหตุการณ์นั้นคล้ายกับการหายตัวไปของมีล่า ท้ายที่สุดแล้ว ผู้เคราะห์ร้ายของทั้งสองเหตุการณ์ก็ได้รับสิ่งของบางอย่างคือ เหรียญแห่งน้ำศักดิ์สิทธิ์ ในกรณีนี้ก่อนที่
“ทันทีที่ผู้หญิงคนนั้นเห็นเขา เธอก็น้ำตารื้อขึ้นมาทันที ขณะที่เธอตะโกนขึ้น “เจอรัลด์! ฉันดีใจมากที่ได้พบนายอีกครั้ง!” “ทำไมถึงยังอยู่ที่นี่ล่ะ กีย่า? แล้วอีกครั้งนะ ผมบอกคุณแล้วว่าผมไม่ได้ชื่อเจอรัลด์! ผมคือซาเดรียน!” เจอรัลด์ตอบกลับ เอาตามตรงรู้สึกโล่งอกที่เธอยังปลอดภัยดี แต่กระนั้นมันก็ค่อนข้างคาดไม่ถึงที่เธอเลือกที่จะอยู่ต่อที่นี่ “นายยังคงพยายามจะโกหกฉันอยู่เหรอ? เลิกซะเถอะ ฉันรู้แล้วว่านายคือเจอรัลด์! นายอาจเปลี่ยนรูปร่างและอารมณ์นิสัยของนายได้สำเร็จ แต่นายจะไม่มีทางเปลี่ยนสายตาคู่นั้นของนายได้หรอก! นายคือเจอรัลด์ตามนั้นแหละ!” กีย่าตอบกลับ ขณะที่เธอวางจานที่เธอกำลังถืออยู่ลงก่อนจะวิ่งไปหาเจอรัลด์ เจอรัลด์เองเหลือบมองไปที่จานชั่วครู่ก่อนจะละสายตาไปจากกีย่า ขณะที่เขากล่าวขึ้น “ทำไมคุณถึงเลือกที่จะเป็นพนักงานเสริฟอยู่ที่นี่ แทนที่จะอยู่ต่อกับทีมวิจัยล่ะ? ผมค่อนข้างมั่นใจว่าการอยู่กับพวกเขาจะดีกว่าสิ่งนี้มาก…” “ฉันไม่สนเกี่ยวกับเรื่องนั้นอีกต่อไปแล้ว…การเฝ้ารอให้นายกลับมาคือสิ่งสำคัญมากกว่า แม้ว่านายจะใช้เวลาหลายวันหรือแม้แต่หลายปีก็ตาม ฉันก็จะรอนายอยู่ที่นี่ต่อไป! ฉันแค่ต้อง
“เป็นอะไรไป คนสวย? คุณไม่มีเงินติดตัวเลยเหรอ?” คนไม่เอาไหนคนหนึ่งพูดขึ้น ขณะที่เขาและคนอื่นสองสามคนเริ่มเดินมาหาเธอ เมื่อหนึ่งในพวกเขาพยายามที่จะแตะคางของกีย่า เธอจึงเบี่ยงหลบทันทีเมื่อเห็นแบบนั้น คนอื่น ๆ จึงคว้าแขนของกีย่าไว้ทันที โดยตั้งใจที่จะลวนลามเธอ เมื่อตระหนักได้ว่าการดิ้นรนจะไม่เป็นผลสำเร็จ กีย่าจึงพบโอกาสที่จะกัดนิ้วของหนึ่งในคนเหล่านี้อย่างแรง! ได้ยินเสียงตะโกนของความเจ็บปวดขณะที่คนไม่เอาไหนคนที่ถูกกัดจับนิ้วที่ได้บาดเจ็บอย่างรุนแรงของเขาเอาไว้ เมื่อเห็นแบบนั้น จึงไม่มีใครกล้าที่จะทำเรื่องอันใดกับเธอ นี่เป็นเพราะพวกเขาทั้งหมดเห็นเจตนาฆ่าในสายตาของเธอ แต่เนื่องจากความอ่อนเพลียก่อนหน้านี้ของเธอและการพุ่งพล่านของอะดรีนาลีนอย่างฉับพลัน ตอนนี้กีย่ารู้สึกมึนหัวอย่างมาก เป็นผลให้ในไม่ช้าเธอจึงลงเอยด้วยการล้มลงกับพื้นเกือบจะหมดสติอยู่แล้ว เมื่อเข้าใจว่ากีย่าแทบจะไม่มีพละกำลังใด ๆ เหลืออยู่เพื่อลุกขึ้นได้ด้วยซ้ำ คนไม่เอาไหนเหล่านั้นจึงหันหลังกลับไปมองบุคคลหนึ่งที่ตอนนี้กำลังเดินมาหาพวกเขา จากนั้นหนึ่งในพวกเขาก็บ่นขึ้นมา “นี่ไม่โหดร้ายมากเกินไปหน่อยเหรอ บอส? คุณไม่ได้เตื
คำถามนั้นมาจากกีย่า “…เรื่องมันยาว ยังไงซะ แค่พักผ่อนให้สบายและมุ่งเน้นไปที่การรักษาก่อนในตอนนี้…ฉันจะบอกเธอเพิ่มเติมเกี่ยวกับเรื่องนี้ในอนาคต…” ตอนนี้ที่เขาค้นหาโลงศพนิรันดร์พบแล้ว มันจึงสมเหตุสมผลที่เจอรัลด์จะกลับไปหาครอบครัวของเขาทันทีที่เขาสามารถทำได้ อย่าลืมว่ายังคงมีเรื่องลึกลับมากมายที่ยังไม่ได้รับการไขปริศนา มันคือเหตุผลที่สองที่ทำไมเขาถึงเรียกเฮลิคอปเตอร์มา แน่นอน เหตุผลหลักเป็นเพราะเขากังวลอย่างมากเกี่ยวกับอาการของกีย่า “พวกเราใกล้จะถึงเกาะแล้วครับตอนนี้ คุณคลอฟอร์ด แต่ดูเหมือนว่ามีบางอย่างกำลังเกิดขึ้นตรงปากทางเข้าเกาะนะครับ ในเวลานี้มีผู้คนค่อนข้างมากลงมาที่นั่นกัน…” หนึ่งในบอดี้การ์ดของคลอฟอร์ดที่อยู่ในเฮลิคอปเตอร์กล่าว “…หืมม?” เจอรัลด์กล่าว ขณะที่เขาลุกขึ้นยืนทันทีและมองออกไปนอกหน้าต่างของเฮลิคอปเตอร์ ก็เหมือนกับที่บอดี้การ์ดพูด ปู่ของเขาและคนอื่นมากมายสามารถเห็นได้ว่ากำลังยืนอยู่ตรงปากทางของเกาะ อย่างไรก็ดี พวกเขาดูเหมือนกำลังคุยเรื่องบางอย่างกับผู้หญิงคนหนึ่งที่เขาจำไม่ค่อยได้แล้ว อย่างน้อยก็จากส่วนสูงปัจจุบันของเขา เป็นผลให้ เขามั่นใจว่าพวกเขาไม่ได้ยืนอยู
“…ไม่ นี่มันบังเอิญมากเกินไปแล้ว! ฉันไม่มั่นใจว่าอลิซจะใช้เล่ห์เหลี่ยมแบบไหนตอนนี้ แต่ทั้งหมดที่ฉันจำได้ก็คือฉันให้เงินเธอไปสองสามแสนดอลลาร์เพื่อให้เธอใช้ชีวิตตามที่เธอปรารถนา!” เจอรัลด์พึมพำกับตัวเอง ขณะที่เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย เหตุการณ์พลิกผันอย่างฉับพลันนี้ค่อนข้างแปลกสำหรับเขาจริง ๆ ท้ายที่สุดแล้ว นับตั้งแต่เขาพัวพันกับการโต้แย้งของโมลเดล เขาก็มุ่งความสนใจส่วนใหญ่ในชีวิตของเขาไปที่การฝึกฝน โดยแทบจะไม่เคยยุ่งเกี่ยวกับชีวิตในเมืองเลย เมื่อคิดว่าเหตุการณ์เช่นนี้จะเกิดขึ้นไม่นานหลังจากเขากลับมาใช้ชีวิตเดิมของเขาได้ในท้ายที่สุด…แม้มันเป็นเรื่องยากมากสำหรับเขาอยู่แล้วที่จะยอมรับความจริงว่าตอนนี้เขามีลูกสาว แต่มันยิ่งยากกว่าขึ้นอีกที่จะเชื่อว่าคนเป็นแม่คืออลิซ! เมื่อรู้ว่าทั้งกีย่าและไวร่าจะทราบเรื่องนี้ในไม่ช้าเช่นกัน เจอรัลด์จึงพบว่าตัวเองถูกต้อนจนมุมให้อยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบากมากขึ้น ‘…เฮอะ! ไม่มีประโยชน์ที่จะคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้! ฉันจะแค่รอผลตรวจดีเอ็นเอแล้วกัน!’ ด้วยเหตุนั้น เจอรัลด์จึงเข้าไปในคฤหาสน์และรออยู่นอกประตู ซึ่งเป็นสถานที่ทดสอบด้วยกันกับปู่และพ่อของเขา อลิซเ
“ยังไม่เต็มใจที่จะบอกความจริงใช่ไหม? แม้ฉันไม่รู้ว่าเธอปรับเปลี่ยนผลของเครื่องมือการตรวจพิสูจน์ดีเอ็นเอยังไง แต่ฉันรู้ว่าข้อเท็จจริงว่าเธอไม่ได้เป็นคนที่ให้กำเนิดเด็กด้วยซ้ำ ฟังนะ เนื่องจากพวกเราเป็นอดีตเพื่อนร่วมชั้นกัน ฉันก็เต็มใจจะปล่อยเธอไป ถ้าเธอบอกความจริงฉัน” เจอรัลด์กล่าวอย่างเย็นชา เมื่อได้ยินแบบนั้น อลิซจึงกลายเป็นมึนงงทันที ความหวาดกลัวสะท้อนในสายตาของเธอ ขณะที่เธอคิด ‘เจอรัลด์แข็งแกร่งขนาดนี้เมื่อไหร่กัน…?’ “ตอนนี้ที่ฉันคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เธออาจทำเรื่องทั้งหมดนี้เพราะเธอมีแรงจูงใจบางอย่างหรือเปล่า?” เจอรัลด์ถาม เพราะเขาคิดเกี่ยวกับเรื่องการทำนายความตายมาตลอดการเดินทางกลับบ้านของเขา เขาจึงอดไม่ได้ที่จะระมัดระวังมาเป็นพิเศษ “ฉัน…ฉันไม่รู้ว่านายกำลังพูดถึงอะไรอยู่! ปล่อยฉันนะ!” อลิซปฏิเสธ “ยังคงไม่เต็มใจที่จะบอกความจริง ใช่ไหม? ได้ ถ้างั้น! ฉันจะปฏิบัติต่อเด็กคนนี้เหมือนลูกของฉันและเลี้ยงเธอเอง…แต่ฉันจะโยนเธอลงไปในมหาสมุทรเพื่อเป็นอาหารให้ปลาซะ!” เจอรัลด์ประกาศ ขณะที่เขายกเธอขึ้นในทันที ตอนนี้อลิซหวาดกลัวมาก ท้ายที่สุดแล้ว เจอรัลด์คนที่เธอเคยรู้จักนั้นทั้งขี้ขลา
“…ไวร่า? อ่า…” ทั้งแดริลและดีแลนค่อนข้างอึดอัดใจ แดริลเองตอนนี้ตระหนักได้ว่าวันนี้เขาทำตัวผิดปกติอย่างไร แม้มันไม่เหมือนว่าเขาสามารถช่วยได้ก็ตาม ท้ายที่สุดแล้ว เขาก็โชคดีพอที่ได้พบกับเหลนของเขาก่อนการเข้าร่วมในการปฏิญาณน้ำศักดิ์สิทธิ์ ซึ่งเป็นงานที่เขารู้ดีว่าเขาจะไม่สามารถมีชีวิตรอดกลับมาได้ เนื่องจากพระเจ้าตอบรับคำอธิษฐานของเขาสำหรับโอกาสที่ได้พบมาเบล ใคร ๆ ก็สามารถจินตนาการได้อย่างง่ายดายว่าแดริลตื่นเต้นแค่ไหน เมื่อเขารู้ว่าเด็กน้อยคนนั้นคือเหลนของเขา ตอนนี้ที่ไวร่าอยู่ที่นี่ อย่างไรก็ดี เขาจึงรู้สึกละอายใจขึ้นมาทันที อย่าลืมว่า ไวร่าคือสะใภ้ตามกฏหมายของตระกูลคลอฟอร์ด จากสิ่งที่เขาได้ยินมา ไวร่ายังเป็นคนเดียวที่รับผิดชอบในเรื่องงานต่าง ๆ ของตระกูลคลอฟอร์ดทั้งหมดอีกด้วยซ้ำ โดยไม่สนว่าจะเป็นเรื่องใหญ่หรือเล็ก มาเป็นเวลานานหลายปีแล้ว “…โอ้! ฉันก็ไม่แน่ใจนักเหมือนกัน… ฉันคิดว่าเด็กคนนี้น่ารักมากจริง ๆ ดังนั้นฉันจึงพาเธอมาที่นี่น่ะ!” แดริลตอบกลับด้วยท่าทางกระอักกระอ่วนใจมากขึ้น เมื่อได้ยินแบบนั้น ไวร่าก็เพียงพยักหน้าเล็กน้อย ขณะที่แดริลยื่นมาเบลให้ดีแลน เขาก็สังเกตเห็นว่าไวร่
“ฉ ฉันจะบอกนายตราบใดที่นายสัญญาว่าจะรับฉันไว้!” อลิซกล่าว ขณะที่เธอจับแขนของเจอรัลด์ไว้… “บอกฉันมาได้แล้ว!” เจอรัลด์ตอบกลับ ขณะที่เขาผลักมือเธอออกไป เมื่อเช็ดนำ้ตา จากนั้นอลิซก็เริ่มอธิบาย “…ทั้งหมด…เริ่มขึ้นในคืนที่พวกเราอยู่ที่โรงแรมชายทะเล…” หลังจากฟังคำอธิบายของเธอได้สักพัก เจอรัลด์ก็เริ่มเห็นภาพที่ใหญ่ขึ้น โดยพื้นฐานแล้วอลิซได้วางยาเขาในคืนนั้นด้วยความตั้งใจในการหลับนอนกับเขาเพื่อหวังว่าจะตั้งท้อง กระบวนการคิดของเธอ ในขณะนั้นก็คือหากเธอจัดการต้องท้องลูกของเขาได้ งั้นเธอก็จะได้เป็นส่วนหนึ่งของตระกูลที่มั่งคั่งและมีเกียรติอย่างแน่นอน อนิจจา รอบเดือนของเธอมาก่อนเวลาดังนั้นแผนของเธอจึงพังทลายในทันที! ขณะนั้น อลิซโกรธตัวเองมากจนเธอถึงกับอยากตบหน้าตัวเองอย่างแรงจนหมดสติไปซะ! อย่างไรก็ตาม เธอทำให้ผ้าปูเปื้อนไปด้วยเลือดบางส่วน ภายใต้การแกล้งทำเป็นว่ามันคือผลของการที่เธอสูญเสียความบริสุทธิ์ของเธอให้กับเขา ด้วยความคิดนั้นในใจ มันก็ชัดเจนแล้วว่าเธอโกหกเจอรัลด์เกี่ยวกับเรื่องที่มาเบลเป็นลูกแท้ ๆ ของเขา โดยไม่คำนึงถึง อลิซรู้สึกเต็มไปด้วยความไม่พอใจและโกรธทันทีที่เจอรัลด์บอกเธอว