บทสลับฉาก ๑ อดีตของนายสถานี

อดีตมักหอมหวานเสมอเมื่อตัวเองในวัยผู้ใหญ่หวนกลับไปมอง รอยยิ้มที่ได้มาประดับใบหน้ามันง่ายเพียงแค่ลืมตาขึ้นมาในทุกเช้าจากกลิ่นหอมของหม้อน้ำแกงของป่าในกระต๊อบหลังเล็ก ณ จังหวัดในแถบภาคเหนือ

เสียงวัตถุธรรมชาติกระทบเสียดสีมาจากที่ไกลตา รอบบ้านรายล้อมไปด้วยลานหญ้าแห้ง รั้วไม้ผุพังก่อนจะเป็นเรือนถัดไป อาณาเขตที่ไม่เล็กไม่ใหญ่ เพียงพอสำหรับครอบครัวสี่คนซึ่งย้ายหนีมาจากพระนครอันวุ่นวาย

บิดาของเขาอดีตเคยเป็นคนลากรถอยู่แถวสถานีรถไฟ คอยรับส่งลูกค้าทำงานได้เงินวันละ ๒-๓ บาท รับงานคนหนึ่งประมาณ ๑๐-๑๕ สตางค์ขึ้นอยู่กับระยะทาง หรือบางวันหากได้ราคาดี คนเยอะหน่อยจะตกวันละ ๕ บาทเลยเชียว ทว่าหนทางการใช้ชีวิตต้องมาติดขัดเพราะผู้หญิงคนหนึ่งที่พ่อไปเสพสมชั่วครั้งชั่วคราวกลับให้กำเนิดบุตรในสายเลือดถึงสองคน

ต่อให้บิดาจะยอมรับและเผชิญหน้าจากผลของการกระทำ เจ้าของบ้านตัวจริงอย่างคุณปู่กลับไม่ยอมให้ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนได้ขึ้นชื่อว่ามีลูกกับกะหรี่ในซ่อง ขับไล่ไสส่งต่าง ๆ นานาจนสุดท้ายบิดาจึงขอแยกทางจากบ้านหลังเดิม ก้าวขาพาตัวเขาและพี่ชายในวัยทารกไปยังต่างจังหวัดซึ่งเป็นบ้านเกิด