LOGINShare
บทที่ ๒๑ ประจันหน้า
Last Updated:
2024-11-19 18:00:35แม้ในคืนวันนี้จะไม่ใช่เวรของรองผู้กำกับ ทว่างานที่ต้องสะสางก็ยังมี ดังนั้นหลังอาสาขับรถพาน้องน้อยไปส่ง ณ ที่ทำงานพิเศษเขาจึงต้องมาอาเจียนก่อน!
อุตส่าห์หลงเชื่อว่าหากเป็นคนขับจะไม่เมาจึงให้เพื่อนที่ทำงานสอนให้ตอนว่าง ๆ สิบยี่สิบนาทีแรกน่ะไม่เป็นอะไรหรอก แต่วันนี้พอต้องขับล่อเป็นชั่วโมง กลายเป็นว่าเครื่องรวนต้องลงมานั่งพักในสน.เสียอย่างนั้น เกือบจะเท่อยู่แล้วเชียว!
ยังพอมีเวลาเหลือก่อนออกปฏิบัติการตามแผนที่วางไว้เมื่อตอนเช้า พูนจึงขอเพื่อนมางีบสักครึ่งชั่วโมงเพื่อเอาแรงและแก้อาการเมา ปกติเวลานี้ที่ต่างจังหวัดทุกบ้านต้องปิดไฟปิดหน้าต่างเข้านอนกันหมดแล้ว แต่ยังมีประชาชนบางคนเข้ามาร้องทุกข์อยู่เลย
งานในวันนี้คือการออกไปควบคุมตัวทนายรัญชน์ ที่ไม่ยอมมายืนยันหรือปฏิเสธข้อกล่าวหายังโรงพักทั้งที่พวกเขาเดินเรื่องส่งหมายเรียกไปยังบ้านหลักแล้ว ซึ่งคนเป็นทนายไม่ควรจะพลาดเรื่องง่าย ๆ แบบนี้ ทว่าช่างปะไร ในเมื่อเลยกำหนดมาแล้วพวกเขาก็ต้องทำตามขั้นตอน
พูนพอจะเคลิ้มหลับเข้าจริงแต่พอนึกเรื่องไอ้คุณรัญชน์ขึ้นมาทีไรก็ชวนให้อารมณ์เสีย สงสัยในความสัมพันธ์ระหว่างน้อ
Related chapters
มนต์รักหนุ่มพิษณุโลก บทที่ ๒๒ หาได้มองไม่
แผนเช้านี้ยังคงทำงานอย่างขยันขันแข็ง และเป็นที่รักที่เอ็นดูของเหล่าลุงป้าน้าอาในสถานี ทว่าคนเหล่านั้นไม่รู้เสียแล้วว่าเขากำลังอึดอัดขนาดไหน จากที่หนักอึ้งเป็นทุนเดิมเพราะปัญหาชีวิต ตอนนี้กลายเป็นต้องมากังวลสายตาของนายตำรวจคนนั้น‘ตำรวจคนนี้ไม่พบใครในห้อง...’ต่อให้จะพูดมาเช่นนั้น ความหวาดระแวงก็ยังไม่คลายหายไป ตรงข้ามกับพี่ตำรวจที่ทำประหนึ่งไม่เคยมีเรื่องราวใด ๆ เกิดขึ้น ยังคงซื้อขนมของทานเล่นมาให้พร้อมหยอดมุกเห่ย ๆ ตามฉบับคนหน้าหนา ทว่าเขาซึ่งไม่กล้าพอจะออกไปสู้หน้าได้แต่ฝากพี่ดาไปบอกว่าต่อจากนี้ไม่ต้องเอาอะไรมาให้แล้ว กระนั้นด้วยวาทศิลป์ของตำรวจเสียงเหน่อนั่น ย่อมเกลี้ยกล่อมพี่ดาจนขนมพวกนั้นตกมาถึงมือเขาในที่สุด แถมถ้าไม่กินก็จะเสียดายอีก สุดท้ายเขาต้องปันเวลามาเอามันลงท้องทุกครั้งไปด้วงเองหลังลาพาหลานไปฟังบรรยาย ไม่นานก็มาลาไปเยี่ยมมารดาอีก ถึงนี่จะเป็นปกติของทุกปีก็ตามทีเถอะ แต่สภาพร่อแร่แบบนั้นไม่รู้จะไปเลือดกำเดาไหลอีกหรือเปล่า เพราะล่าสุดก็ทำเอาเขาตกใจเหมือนกันแผนหยุดความคิดสะระตะเอาไว้แค่ตรงนั้น เนื่องจากรถไฟเกิดปัญหาเขาจึงต้องรีบว
Last Updated : 2024-11-20มนต์รักหนุ่มพิษณุโลก บทที่ ๒๓ จริตฟั่นเฟือน
ปกติคนเขามักเมาน้ำเหล้า แต่คนอย่างไอ้พูนที่รอน้องน้อยทำงานเสร็จขอเมาน้ำตาลไปก่อน ด้วยเหตุนั้นเองเขาจึงสลัดภาพนายตำรวจกระโดดขึ้นเวทีสวมบทนักร้องหนุ่ม อวดพลังเสียงลดความหวานในกระแสเลือดให้พร้อมเจอหน้าน้องแผนแสงสีในร้านถูกปรับอารมณ์เพื่อให้สอดคล้องกับแผ่นเพลงที่เล่นอยู่อย่างที่ควรจะเป็น ผ้าแพรปลิวไสวตามลมหนาวที่พัดผ่านเข้ามาตามช่องหน้าต่างบานเกล็ดเกื้อหนุนเจ้าของเสียงทุ้มนุ่มอันไพเราะผู้คนในร้านสุราลัยต่างมองชายผู้ถือครองเวทีกุมไมโครโฟนขาตั้งสีเงินเงาด้วยความสนใจหลากหลายจุดประสงค์กันไป บ้างก็เคยได้รับฟังบทเพลงลูกค้าท่านนี้มาแล้ว บ้างก็เป็นครั้งแรก แต่ปัจจุบันมีคนเข้าไปถามชื่อแซ่นักร้องกับผู้จัดการถึงห้าคนทั้งที่เพลงแรกยังไม่จบ‘เพลิงไหม้ที่ลามป่ายังมีเวลาที่จะดับได้ แต่เพลิงรักมันดับไม่ไหวก็ด้วยหัวใจของฉันนั้นมั่นคง~♪’ราวกับสายน้ำ คล้ายว่ากำลังถูกพัดพาอย่างถอนตัวไม่ขึ้น แผนคิดว่าคนอื่นคงจะคิดและหลงเสน่ห์ไปแบบนั้น ในทางกลับกันตัวเขาซึ่งเคยเห็นภาพนี้มาแล้วไม่ได้มีความรู้สึกอะไรเพิ่มขึ้นมาเป็นพิเศษ...เขาคิดว่าตัวเองเป
Last Updated : 2024-11-21มนต์รักหนุ่มพิษณุโลก บทที่ ๒๔ ไม่เกรงใจใคร
ตั้งแต่ทำงานในเส้นทางกลางคืน ไม่เคยมีครั้งใดที่เขากล้าหลับตาปล่อยให้ตัวเองจมเข้าสู่ห้วงนิทรา เพราะที่ผ่านมานั้นมันไม่เคยมอบความสบายใจอื่นใดนอกไปเสียจากเงินทองที่ได้ กลับกันในคราวนี้มันต่างออกไป ทันทีเมื่อเปลือกตาได้เปิดขึ้นโดยที่ตัวเขาไม่ทันได้รู้เลยว่าตัวเองเผลอหลับไปตั้งแต่ตอนไหน และช่างน่าตกใจที่ร่างกายเขายอมโอนอ่อนเมื่ออยู่ต่อหน้าตำรวจเสียงเหน่อที่นอนน้ำลายยืดคนนี้แผนลอบมองใบหน้าหล่อเหลาด้วยความรู้สึกเสียดายของนิด ๆ ถึงห้องนอนที่นี่จะอยู่ได้จนถึงเที่ยงของอีกวันก็เถอะ แต่คุณคนนี้ไม่คิดจะกลับบ้านกลับช่องเลยหรือไร ได้ยินว่าพรุ่งนี้เป็นวันทำงาน ไม่สิ ต้องเรียกว่าเป็นวันนี้เพราะเข็มสั้นชี้เลขหนึ่งแล้วนายสถานีตัวเล็กนอนมองนายตำรวจไม่วางตาภายใต้ผืนผ้าห่มเดียวกัน เมื่อนึกไปถึงเวลาที่ลืมตาตื่นเขารู้สึกได้ในทันทีว่าบ่าตัวเองเบาขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ถึงมันจะไม่ใช่การเล่าความทุกข์ทั้งหมดที่เขาต้องเผชิญแต่อย่างน้อยการระบายให้ใครสักคนฟังมันดีอย่างนี้นี่เองว่าแล้วแผนก็เหลือบสายตามองท่อนแขนบนเอวที่คงจะเกาะมาตั้งแต่เขาเผลอหลับ แถมพอจะยกออกมันก็หนักเสียจนยกไม่ข
Last Updated : 2024-11-22มนต์รักหนุ่มพิษณุโลก บทที่ ๒๕ อีกครั้ง
พูนกระดี๊กระด๊าดีใจที่น้องแผนไม่หลบหน้ากัน ยอมให้เขาขนข้าวปลาอาหารมาให้ตามเดิม ทว่าในเมื่อสถานการณ์ดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด แค่การเอามื้อเช้ามื้อเที่ยงไปให้มันจะไปดีเลิศอะไรเท่าขอตัวน้องแผนมาทานอาหารร่วมโต๊ะกันเล่าพูนกระหยิ่มยิ้มย่องหน้าบานเป็นจานเชิงเมื่อน้องนายสถานีไม่มีท่าทีวิตกกังวลหรือสิ่งใดซ่อนไว้ในใจแล้ว ทั้งยังกลับมากินเก่งกว่าเดิมอีกต่างหากเขาเรียนรู้จากประสบการณ์ที่ผ่านมาว่าน้องแผนไม่ชอบร้านที่มีลักษณะหรูหราหรือราคาแพงเกินไป กลับกันชอบร้านธรรมดาที่มีเสน่ห์พร้อมกับปริมาณอาหารที่คุ้มค่ามากกว่า ดังนั้นเขาจึงเลือกร้านอาหารตามสั่งริมแม่น้ำเจ้าพระยา ยิ่งในฤดูหนาวแบบนี้แดดไม่แรง แสงซึ่งตกกระทบที่นั่งริมแม่น้ำล้วนนวลตา อาหารที่นำมาวางบนโต๊ะกำลังร้อน ๆ เหมาะกับสายลมเย็นที่โชยมาตลอด กระนั้นน้องแผนก็มักจะมีอะไรมาทำให้เขาตกใจได้เสมอ“ผมเคยมาร้านนี้กับน้องสาว เพียงบอกว่าชอบมากเลย”“ครับ วันหลังไว้เราพาเพียงมาด้วยนะ”พี่อุตส่าห์คิดว่านี่จะเป็นครั้งแรกของเราเสียอีก! ตั้งใจสอบถามร้านแนะนำจากเหล่าสามีผู้มีฝีมือด้านการประจบภรรยามาจากสน. มาตระเ
Last Updated : 2024-11-23มนต์รักหนุ่มพิษณุโลก บทที่ ๒๖ ขาขึ้นขาลง
อีกไม่กี่วันจะสิ้นปีแล้ว ผู้โดยสาร ณ สถานีกลางย่อมพลุกพล่านเป็นธรรมดา บางครั้งกว่าจะได้กลับบ้านต้องจัดการปัญหาเฉพาะหน้าให้เสร็จก่อน บางเหตุการณ์อาจกินเวลาไปเกือบหนึ่งชั่วโมง แน่นอนว่าหากวันไหนต้องไปทำงานร้านเหล้าต่อละก็ได้สับตีนแตกไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดแน่ส่วนร้านสุราลัยที่เขาคิดจะไปลาออกนั้นผู้จัดการก็บอกว่าขอให้ทำงานต่อไปจนถึงกลางเดือนมกราคมก่อนแล้วจึงค่อยเลิก เพราะลูกค้าปลายปีค่อนข้างเยอะ หากขาดใครไปคนหนึ่งคงลำบากแน่ ดังนั้นต่อให้หน้าที่ในฐานะพนักงานติดริบบิ้นจะเลิกไป แต่งานบริกรยังคงอยู่ แถมหากมองในแง่ดี เรื่องของคุณรัญชน์ เขาจะได้ไม่ต้องเหนื่อยเดินไปโรงแรม แล้วยกเลิกสัญญากันให้จบในร้านแผนพาตัวเองนึกย้อนไปยังวันคืนอันวุ่นวายก็ทอดถอนหายใจออกมาด้วยความโล่ง เพราะรู้สึกดีที่ตัวเองผ่านมันมาได้จนถึงวันหยุดสองวันติดที่เขามีต่อสัปดาห์ ซึ่งจะไม่มีงานกลางคืนจากร้านไหนมาขัดขวางเวลานอนอีก คงต้องขอบคุณโชคอันน้อยนิดตารางร้านเหล้าแรกที่ปรับใหม่ จัดหน้าที่ให้เขาอยู่ในวันอื่นที่ไม่ใช่วันหยุดนายสถานีวันนี้เขาจึงตั้งใจจะออกไปตลาดเพื่อหาซื้อข้าวสารอาหารแห้งรวมไปถึง
Last Updated : 2024-11-24มนต์รักหนุ่มพิษณุโลก บทที่ ๒๗ เกื้อหนุน
“เราดูชอบนมชมพูเป็นพิเศษนะครับ”“มันอร่อยสุดแล้วนี่”พูนหาเรื่องคุยสัพเพเหระระหว่างมื้อสายเพื่อเบี่ยงเบนอารมณ์ตึงเครียดของเจ้าน้องไปเรื่อย ๆ ทั้งที่บอกว่าทานมื้อเช้ามาแล้วแต่ยังคงกินเก่งไม่แผ่ว น่ารักจริง ๆทว่าขนาดกินน้ำตาลกินแป้งเข้าไปเยอะขนาดนี้ทำไมถึงยังได้ดูผอมอยู่อีกนะ ถึงจะมีน้ำมีนวลขึ้นแต่เขาขนขนมไปให้ทุกวันมันต้องเจ้าเนื้อมากกว่านี้สิ ทว่าตอนนี้ก็ยัง“น่ารักครับ”“ฮะ”แผนซึ่งเดินมาพักยังม้านั่งริมทางเงยหน้ามองนายตำรวจที่พูดเรื่องไร้แก่นสารออกมาอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ยอีกแล้วก่อนหน้านั้นพวกเขาหลังจบมื้อสายได้ข้อสรุปว่าจะพากันไปร้านโชห่วยซึ่งรวมพวกเครื่องปรุงกับสินค้าราคาถูกไว้ด้วยกัน เพราะเขาบอกพี่พูนไปว่าตัวเองมัวแต่เป็นห่วงน้องสาวจนตลาดวาย ทว่าเขาดันกินเข้าไปเยอะจนจุกจึงขอมานั่งพักก่อนสักนาทีสองนาทีให้กระเพาะได้ทำงาน ก่อนที่ไม่นานพี่พูนจะพูดพ่นคำหวานชวนแปลกออกมาแผนมองหน้าคนเลี้ยงมื้อสายคิ้วขมวดด้วยความสงสัย ก่อนจะต้องขัดเขินเมื่อพี่พูนรู้ตัวจึงผินใบหน้ามามองเหล่าเด็ก ๆ ในลานเด็กเล่นแทน“คืนนี้เรา
Last Updated : 2024-11-25มนต์รักหนุ่มพิษณุโลก บทที่ ๒๘ ลอยคอ
“เราไปหาครูมาจากที่ศูนย์แถวมหาลัยใช่ไหมครับ หวา...”“รู้แบบนี้น่าจะถามไอ้ด้วงก่อน ไม่นึกว่าพี่มันจะจ้างครูมาจากที่เดียวกัน”พึ่งมารู้เอาก็ตอนนี้ว่าพี่ไกรวิชญ์แกก็เคยหาครูสอนพิเศษเช่นกัน แต่มันไม่ได้เรื่องจึงมีปากเสียงกับไอ้ด้วงมาสักพัก นั่นขนาดบ้านมันรวยล้นฟ้า ไม่รู้ว่าศูนย์ที่ติดป้ายโฆษณาเป็นองค์กรปลอมหรือเปล่า ไม่น่าเสียเงินไปโดยเปล่าประโยชน์เลยแผนตัดสินใจตอบรับข้อเสนอนายตำรวจ พร้อมจับจูงมือเพียงมาด้วยเพราะหากเป็นไปได้เขาไม่อยากให้เพียงต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยวในช่วงนี้ ว่าแล้วก็ชำเลืองมองน้องสาวที่อาการทรงตัว สงสัยคงต้องรีบเดินกันหน่อยเพราะเพียงเริ่มคัดจมูกแล้วนายสถานีตัวเล็กเดินตามทางในยามย่ำค่ำพร้อมพ่นลมหนาวออกมาเนื่องด้วยเจ้าตัวยกผ้าพันคอผืนใหม่ให้น้องสาวไปแล้ว พูนซึ่งเป็นฝ่ายเดินนำระหว่างบทสนทนากลางทางจึงมองด้วยความเป็นห่วง เพราะวันที่เจ้าตัวเป็นลมล้มพับไปก็เป็นตอนที่อากาศหนาวมากเช่นกัน“เพียงครับ ครั้งหน้าเอาใหม่นะครับ เดี๋ยวน้ามาช่วยอีกแรง”“ขะ...ขอบคุณนะคะ”โดยส่วนตัวแล้วถึงพูนจะไม่สามารถเปิดใจสาวน้อยได้ในทันทีเ
Last Updated : 2024-11-26มนต์รักหนุ่มพิษณุโลก บทที่ ๒๙ หน้าซื่อตาใส
“แผนลูก”เจ้าของชื่อนั้นในตอนนี้หูอื้อไปหมด ต่อให้ไม่อยากสนใจขนาดไหนกลิ่นอายบรรยากาศรอบข้างมันเงียบเสียจนทำให้เขาไม่สามารถเอาสมาธิออกไปจากคนสายเลือดเดียวกันได้เลย ฝ่ามือเหี่ยวย่นสูงอายุของหญิงคนนั้นยื่นมาจับข้อแขนบุตรชาย โดยที่แววตาของแผนได้แต่สั่นไหวเขาไม่ทราบถึงเหตุที่พวกเราต้องกลับมาเจอกันอีก ดังนั้นเขาจึงไม่มีความสุขก่อเกิดขึ้นเมื่อครอบครัวกลับมาอยู่พร้อมหน้า“ยะ.... อย่ามาจับ”“แผน แม่ขอโทษ ให้อภัยแม่ได้ไหม”คนที่ทิ้งเขากับพ่อไปมันคือพวกคุณไม่ใช่เหรอ แล้วจะกลับมาหาอะไรตอนนี้ เพราะคุณหายไป พ่อของผมถึงต้องไปพึ่งสุราจนไม่เป็นอันทำงาน มัวแต่พร่ำเพ้อพึ่งยาไร้ค่าพวกนั้นจนทำร้ายลูกตัวเองคล้ายว่าความทรงจำอันขมขื่นนั้นหวนกลับมาอย่างฉุดไม่อยู่ ทับถมเรื่องราวที่พบพานมาเช้าจรดเย็น เขาคาดหวังว่าอย่างน้อยคืนนี้จะได้พักผ่อนโดยไร้ซึ่งปัญหา คาดหวังว่าจะได้กลับบ้านอย่างปกติสุขแท้ ๆร่างกายมันสั่นสะท้านไปด้วยความโกรธ มารดาจับจ้องกุมมือเขาอย่างถือวิสาสะด้วยแววตาน่าสงสาร ขอความเมตตาจากลูกชายที่ตนเองทิ้งไป แล้วอย่าคิดว่าเขาจะไม่รู้ว่าแ
Last Updated : 2024-11-27
Latest chapter
มนต์รักหนุ่มพิษณุโลก บทพิเศษ ๗ น้องแผนชอบหก
“อะ...อื้อ!!!!”หลังจากที่กิจกรรมอันเร่าร้อนดำเนินมาจนถึงจุดสิ้นสุด ร่างบอบบางที่ควบเอวอยู่บนตักพี่ตำรวจก็เหนื่อยหอบโน้มตัวลงมาขอจูบผ่อนคลายจากคนรักอย่างออดอ้อน พลางไล่จับสัมผัสตามสัดส่วนกำยำที่เป็นของตนแต่เพียงผู้เดียวพูนซึ่งไม่ได้มีปัญหาอันใดหากน้องแผนจะมือซน กระนั้นเขาก็จับสังเกตพฤติกรรมได้ว่านอกจากตามรอยสักยันต์บนอกแล้วสิ่งที่ปลายนิ้วนุ่มนิ่มเหล่านั้นมักจะไปอยู่คือบริเวณกล้ามเนื้อหน้าท้องทั้งหกจุดไม่ว่าจะเป็นตอนร่วมรักหรือว่าในยามนอนปกติหากสบโอกาสน้องแผนก็มักจะส่งมือมาลูบ ๆ คลำ ๆ ก่อนจะผล็อยหลับไปคล้ายกับตัวเขาในตอนนี้เป็นตุ๊กตาเดินได้อย่างไรอย่างนั้น หรืออีกสถานการณ์หนึ่งที่พบเห็นได้บ่อยคือการที่จู่ ๆ เขาก็โดนจกพุงโดยไม่ทันได้ตั้งตัว แม้จะมีสะดุ้งบ้างแต่มันก็เป็นการกระทำที่น่ารักน่าชังในสายตาเขานักของมันแน่นอนว่าความชอบแบบนี้นั้น น้องแผนไม่มีทางบอกคำว่า ‘ชอบ’ ออกมาตรง ๆ หรอกดังนั้นจึงเป็นหน้าที่ของเขาหลังทราบเรื่องที่ต้องดูแลตัวเองขึ้นมาอีกระดับเพื่อความสุขของน้องแผน พี่พูนทำให้ได้อยู่แล้วครับณ วันหยุดในฤดูหนาว ตัวเขาที่ทานมื
มนต์รักหนุ่มพิษณุโลก บทพิเศษ ๖ โมโหแล้วนะ (NC)
เนื่องจากร้านลุงเริงกำลังอยู่ในช่วงขยายร้านและปรับปรุงพัฒนา น้องแผนจึงต้องทำงานหนักเป็นพิเศษเพื่อให้กระบวนการทุกอย่างผ่านได้อย่างราบรื่นจนบางครั้งกว่าจะหยุดจับปากกาดินสอได้ก็ปาไปตีหนึ่งตีสองถึงจะได้เอนตัวนอน พูนในฐานะคนรักคนหล่อย่อมเชื่อว่าคนขยันอย่างน้องแผนย่อมทำมันออกมาได้เป็นอย่างไร้ที่ติแน่นอนแต่นั่นเองคือปัญหา เพราะเวลาขยายสาขามันกินเวลาหลายเดือนซึ่งความอดทนในการเห็นน้องแผนนอนดึกตื่นเช้ามันใกล้จะหมดลงแล้ว“แผนครับ มานอนเร็ว ดึกมากแล้วนะ”เสียงทุ้มของนายตำรวจสะลึมสะลือขึ้นมากลางดึกราวเที่ยงคืนก็ยังเห็นน้องแผนนั่งเขียนอะไรขยุกขยิกอยู่ที่โต๊ะทำงานโดยพึ่งแสงจากตะเกียงที่เจ้าน้องเปิดมาตั้งแต่หนึ่งทุ่มจนแสงมันหรี่ลงอย่างเห็นได้ชัด แบบนี้สงสัยไม่วันมะรืนนี้ก็พรุ่งนี้คงจะได้เติมน้ำมันเป็นแน่“เดี๋ยวนอน”แผนครับ ก่อนพี่จะนอนเราบอกกับพี่แบบนี้มา ๕ รอบติดแล้วนะครับ บอกตั้งแต่สามทุ่มจนเที่ยงคืนตีหนึ่งก็ยังบอกเดี๋ยวนอนอยู่เลยและด้วยความเป็นห่วงกลางดึกคืนไหนที่เขาเห็นน้องแผนนอนน้อยเย็นวันนั้นเขาจะรีบมารับตัวน้องนายสถานีด้วยความเป็นห่ว
มนต์รักหนุ่มพิษณุโลก บทพิเศษ ๕ เจ้าสำราญ
“ฮู้ว...”ผู้จัดการร้านกินดื่มคนเก่งหลังจากอาบน้ำอาบท่าแต่งตัวเสร็จก็พรูลมหายใจด้วยความโล่ง ในตอนนี้เป็นเวลาสามทุ่มตรงซึ่งพี่ตำรวจควรจะกลับมาบ้าน หากแต่นั้นเป็นในยามปกติทว่าวันนี้พี่พูนเดินมาบอกถึงสถานีในตอนเย็นว่าจะกลับดึกราวห้าทุ่มเที่ยงคืนเพราะมีประชุมซึ่งจะมีคนใหญ่คนโตมาร่วมงาน อาจจะต้องใช้เวลาไปกับพิธีรีตองสักนิด ซึ่งเขาก็เข้าใจดีเพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาต้องนอนคนเดียวแผนคิดพลางจัดคอปกเสื้อนอนก่อนจะเดินมาหย่อนกายนั่งระหว่างนั้นพลอยคิดไปถึงเรื่องการรับเด็กสักคนเข้ามาอยู่ในการดูแลจากสถานเด็กกำพร้าที่เคยไปดูด้วยกันมา ซึ่งดูจากสถานการณ์คาดว่าคงจะเป็นภายในไม่เกินปีนี้เสียแล้วไอ้เขาก็คิดอยู่นานตั้งแต่รับเจ้าเงินกับเจ้าสำลีมาเลี้ยง ด้วยทุนทรัพย์และพื้นที่บ้านทำให้พวกมันสามารถไปหาสัตวแพทย์หรือมีสนามหญ้าสนามดินหลังบ้านให้วิ่งเล่นโดยที่ยังมีเงินเหลือเกินพอ ไหนพี่พูนที่อดีตเป็นคนชอบเที่ยวร้านสังสรรค์กับเพื่อนกับฝูงก็เริ่มค่อย ๆ ปรับนิสัยให้ตรงกลับบ้านมากขึ้นคงเพราะเขาบอกพี่พูนไปว่าเด็ก ๆ ต้องการเวลาจากผู้ปกครองมากกว่าที่คิด เด็ก ๆ จะเหงาไหมห
มนต์รักหนุ่มพิษณุโลก บทพิเศษ ๔ สองมือกราบลงที่ตรงขาอ่อน (NC)
พูนจับสังเกตตัวเองมานานสักพักถึงรสนิยมความชอบที่ตัวเองมีต่อน้องแผน หรือหากระบุเจาะจงลงไปกว่านั้นคือเขาชอบสัดส่วนไหนของน้องแผนมากที่สุดในตอนนี้เป็นเวลาเลิกงานของพวกเขาทั้งคู่ซึ่งถูกปรับเลื่อนลดเวลาทำงานลงมาใกล้เคียงกันมากขึ้นแล้วคือหนึ่งทุ่มตรง คงต้องขอบคุณความพยายามในการต่อรองกับน้องแผนที่มีต่อความงอแงเป็นเด็กของเขาที่พร่ำบ่นว่า เป็นห่วง ๆ จะไปส่ง ๆ อยู่ทุกวี่ทุกวันพูนในขณะที่กำลังเก็บจานข้าวมื้อเย็นก็เหลือบตามองน้องนายสถานีที่เดินลงมาจากชั้นสองเพราะเขาบอกให้ไปอาบน้ำก่อนได้เลย น้องนายสถานีเดินลงมาในชุดเสื้อกางเกงขาสั้นพลางถามไถ่เรื่องจาน เรื่องอาหารมื้อถัด ๆ ไปรวมไปถึงเรื่องคุณพ่อและเรื่องอื่น ๆ“แล้วก็ผลไม้ขึ้นหิ้งพระพรุ่งนี้เดี๋ยวผมซื้อเองนะ”“ครับ”“ชาในตู้จะหมดแล้ว แถวสน.พี่มีร้านหรือเปล่า?”“ครับ...”“พี่? เหม่ออะไรเนี่ย”พูนในตอนนี้เอาแต่ให้ความสนใจไปกับสิ่งอื่นจึงได้แต่ตอบอย่างผิวเผินและพยักหงึก ๆ เนื่องจากมันเริ่มจะมีความคิดพิสดารโผล่ขึ้นมาแล้วหากมันไม่เหลือบ่ากว่าแรงน้องแผนคงจะยอมทำให้เ
มนต์รักหนุ่มพิษณุโลก บทพิเศษ ๓ ก๋วยเตี๋ยวไก่ทอด
“แผนครับ พี่ฝากหยิบกุญแจบ้านทีสิ”เจ้าของชื่อพยักหน้าก่อนจะก้มลงค้นหาลูกกุญแจในกระเป๋า ทว่ามันหาใช่ลูกกุญแจของบ้านในพระนครไม่ ทว่ากลับเป็นบ้านเก่าที่พิษณุโลกร่มคันใหญ่ที่เคยตั้งเรียงรายกันแดดกันฝนตามโต๊ะหินอ่อนหน้าบ้าน ผ่านมาหลายปีนับตั้งแต่พี่พูนย้ายที่อยู่ พวกมันก็ถูกพับเก็บอยู่ยังมุมหนึ่งของหน้าบ้าน บรรยากาศที่ร่มรื่นมากกว่าแต่ก่อนเนื่องจากต้นไม้ต้นใหญ่ไม่ได้ถูกตัดแต่งกิ่งเมื่อหลายฤดูเปลี่ยนผ่านใบไม้ที่หมดอายุขัยจึงร่วงลงมากองเต็มพื้น ในสมัยเด็กเขาเคยมองว่าที่นี่ใหญ่มาก ทว่าการที่ตัวสูงขึ้นไม่ได้ทำให้เขาเปลี่ยนความคิดนั้นได้เลยพี่พูนบอกว่าจะขึ้นไปจัดเก็บกระเป๋าที่ชั้นสองให้และจะพาเขาไปเที่ยวชนบทเพื่อเปิดหูเปิดตา เขาจึงได้เวลาพักหลังจากเดินทางข้ามจังหวัดมาเหนื่อย ๆ ว่าแล้วก็สอดส่องสายตามองไปรอบตัวบ้านด้วยความสนอกสนใจเรือนไม้ไทยประยุกต์หลังนี้เป็นบ้านไม้หลังใหญ่ สร้างจากไม้เนื้อดีอย่างไม้สักที่มีความคงทนมันจึงยังดูสวยแม้ผ่านเวลามานานหลายสิบปีแล้วก็ตาม หลังคาบ้านมุงกระเบื้องลอนสีหม่นป้องกันแดดฝน หน้าต่างเป็นบานเกล็ดไม้ผสมกับลูกกรงโลหะลายด
มนต์รักหนุ่มพิษณุโลก บทพิเศษ ๒ เหนือพื้นกระดาน (NC)
พูนรู้ว่าน้องแผนชอบให้อุ้มเดินไปไหนมาไหน คล้ายว่าจะชอบมองนู่นมองนี่ผ่านมุมสูง หรือไม่ก็แค่ไม่อยากเดินด้วยตัวเองเพราะความเหนื่อยหรืออะไรก็ตามเพราะเขาไม่สนใจมันหรอก ไม่ว่าน้องแผนจะชอบมันด้วยเหตุผลใดเขาก็ชอบอยู่ดีที่ได้อุ้มคนรักเดินไปทั่วบ้าน ทว่าเขาจะทำมันในทุกครั้งไม่ได้ ต้องรอโอกาสเหมาะ ๆ หรือในขณะที่เจ้าน้องกำลังเอาสมาธิไปอยู่กับสิ่งอื่น ซึ่งแน่นอนว่าคนปากแข็งอย่างน้องแผนไม่มีทางเอ่ยขอหรอก“พี่ วันอาทิตย์นี้เราไปซื้อปลอกคอมาให้สองตัวดีไหม?”นายสถานีควบตำแหน่งผู้จัดการร้านกินดื่มกล่าวขึ้นหลังกลับมาจากการตรวจตราสินค้าในคลัง ก่อนที่เจ้าตัวจะเดินไปอุ้มเจ้าแมวสำลีมาอยู่ในอ้อมแขนเนื่องจากเห็นมันกำลังก้าวขาขึ้นบันไดชั้นสอง“ก็ดีนะครับ ถ้ามีพวกชามน้ำชามข้าวก็ซื้อมาด้วยเลย”เป็นจังหวะเหมาะให้พูนเดินเข้าไปช้อนร่างเล็กมาไว้ในครอบครอง โดยที่น้องแผนก็ยังไม่โวยวายทั้งยังต่อบทสนทนาเจื้อยแจ้วในขณะที่เขาพาเจ้าตัวมานั่งยังเก้าอี้บุนวมอย่างเป็นธรรมชาติ การได้มองน้องน้อยในอ้อมกอดพร้อมสัตว์ขนฟูนี่มันช่างชวนให้รู้สึกกระชุ่มกระชวยหัวใจเสียจริงไม่ว่าจะเป็น
มนต์รักหนุ่มพิษณุโลก บทพิเศษ ๑ บ้านนอกเข้ากรุง
ย้อนกลับไปเมื่อสมัยที่ตัวของพันเอกผดุงกิตติ์ ชยธาดาเข้ามายังพระนครใหม่ ๆ หากไม่นับเรื่องเมารถไฟ ความรู้สึกล้วนเต็มไปด้วยความตื่นเต้นและงุนงง ทันทีที่ก้าวเข้าสู่เมืองหลวง ความแตกต่างจากบ้านเกิดก็ปรากฏชัด ทั้งเสียงจอแจของผู้คน การสัญจรที่คึกคัก และอาคารบ้านเรือนที่สูงใหญ่และทันสมัยกว่าที่เคยเห็น แต่ในขณะเดียวกัน ความมุ่งมั่นในการได้รับโอกาสมารับใช้ชาติในสถานที่สำคัญเช่นนี้ นับเป็นแรงผลักดันให้ตำรวจอย่างเขาเดินหน้าต่อไปด้วยหัวใจที่แข็งแกร่งและพร้อมเผชิญกับทุกสิ่งที่พระนครจะมอบให้ รวมไปถึงเผชิญหน้ากับความน่ารักของนายสถานีตัวเล็กที่เขาตกกับดักรักตั้งแต่แรกพบมันแน่นอนว่าเขาต้องบุกเข้าไปหยอดไปพะเน้าพะนอและใครหนอจะไม่ชอบของกินแสนอร่อยล่ะ ดังนั้นเขาจึงวางแผนว่าจะตามหาร้านขนมนมเนยในพระนครหลังจากไม่ได้กลับมาในรอบเกือบสามสิบปี และนั่นคือปัญหา ว่าทำไมถนนหนทางของพระนครมันถึงได้ชวนงงแบบนี้ล่ะเนี่ย!หากเป็นบ้านนอกนะ เดินตรงไปแล้วเลี้ยวขวาเรื่อย ๆ ก็กลับมาเจอบ้านแล้ว หรือต่อให้พยายามจะหลงทว่าแต่ละหมู่บ้านมีป้ายตัวเบ้อเร่อแขวนอยู่ บ้านในชุมชนมีอยู่ไม่กี่หลังเดินไม่เกินค่อ
มนต์รักหนุ่มพิษณุโลก บทที่ ๕๖ รางวัลสำหรับคนเก่ง (จบบริบูรณ์)
พวกเขากลับมาจากสถานตากอากาศด้วยอารมณ์ที่ไม่ติดค้างเพื่อมาเจอกับข่าวดีอีกครั้งเมื่อได้มาทราบถึงผลคะแนนของเพียงที่ในที่สุดหลังจากพยายามมาหนึ่งปีเต็มก็สามารถสอบเข้าพยาบาลได้พร้อมเป็นหนึ่งรายชื่อผู้ได้รับทุนการศึกษาทำให้ค่าเล่าเรียนค่าหนังสือถูกกว่าคนอื่น ๆ เกือบครึ่งพอพี่วิภาที่มาทราบข่าวนี้ผ่านทางโทรศัพท์บ้านก็วี้ดว้ายดีใจยกใหญ่ที่ศิษย์เพียงคนเดียวไปได้ดีขนาดนี้ ถึงพวกเขาจะได้มารู้จักกับคุณครูพยาบาลคนนี้ไม่กี่เดือน ทว่าคงต้องยกความดีความชอบให้กับหญิงเจ้าที่คอยชี้นำและตีกรอบเนื้อหาที่จำเป็นให้ ดูเผิน ๆ อาจไม่ได้มีส่วนช่วยเหลืออะไร แต่ความจริงแล้วหากมีเพียงแค่ตัวเองคนเดียว เธอคงเครียดและวิตกมากกว่านี้หลายสิบเท่า ซึ่งเป็นสิ่งตรงกันข้ามกับความต้องการของพี่ชายอย่างเขา“ฮู่...”นายสถานีถอนหายใจเหยียดแข้งเหยียดขาด้วยความโล่งเพราะทำบัญชีเสร็จไปสิบบรรทัดภายในห้องพักประชาสัมพันธ์ อยากย้อนกลับไปอายุสิบแปดที่นั่งอยู่ในห้องเรียนได้ครึ่งค่อนวันเสียจริงแผนเลือกเงยหน้าขึ้นมาพักผ่อนมองนู่นมองนี่ให้เส้นคลาย กระนั้นคราวจะบอกว่ามีแต่เรื่องดีไปเสียหมดอาจจะไม่ใช่
มนต์รักหนุ่มพิษณุโลก บทที่ ๕๕ แค่สอง
“ไม่อยากคุยกับชิ้นเก่าอย่างฉันเหรอจ๊ะ?”ชิ้น? ...หมายความว่าลิเกคนนี้คือคนรักเก่าของพี่พูนอย่างนั้นเหรอแผนหันมองพี่ตำรวจ เขาไม่มีปัญหากับคนรักเก่าหรือว่าอะไรหรอก แต่การที่พี่พูนเอาแต่มาอ้ำ ๆ อึ้ง ๆ จะหนีอย่างเดียวแบบนี้มันเสียมารยาทแล้วก็เสียเวลาด้วย แทนที่จะได้คุยให้จบ ๆ แล้วไปธุระของพวกเรากันต่อ“พี่ ตอบเขาสิ”“พี่ไม่สะดวก พี่หมายถึง...คือ...”“พี่ยังชอบอะไรเหมือนเดิมเลยนะ อัดฉีดไปกี่สตางค์แล้วล่ะ”แผนได้ยินก็สะอึกหันมาอยู่กับความคิดของตัวเองโดยมีเพียงน้องสาวเกาะแขน สาวน้อยเองก็ไม่อยากอยู่ในสถานการณ์อันมาคุแบบนี้นานเช่นกัน แต่เขาเอาประโยคที่ลิเกคนรักเก่าพูดออกไปจากหัวไม่ได้เลย“ขิม อย่ามาพูดจาแบบนี้”เจ้าของชื่อยกยิ้มด้วยริมฝีปากสีแดง ผินใบหน้าขึ้นมองนายตำรวจอดีตคนรักด้วยความพึงพอใจ“พี่พูดกับฉันสักทีนะจ๊ะ”ขิมยกยิ้มเย้ยหยันก่อนจะหันมองตัวเขาหัวจรดเท้า จากที่แผนจะไม่คิดอะไรกลายเป็นว่าชักเริ่มมีปัญหากับไอ้เจ้าคนรักเก่าคนนี้แล้วหากเดินมาทักทายดี ๆ ถามไถ่สารทุกข์สุกดิบเขาจะไ
![What is a divorce? [Mpreg]](https://acfs1.goodnovel.com/dist/src/assets/images/book/43949cad-default_cover.png)
