Mag-log inShare
บทที่ 32
Kaugnay na kabanata
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 33
ในตอนนั้นเอง ที่ซูถิงกลับมาด้วยท่าทางสิ้นหวังเธอไม่ได้รู้จักคนใหญ่คนโตเลยสักคน ผู้ทรงพลังที่สุดก็ไม่ใช่ใครหอกแต่เป็นหลิวเจี๋ย ดังนั้นเธอก็เลยไปพบหลิวเจี๋ยและแจ้งสถานการณ์ที่เกี่ยวข้องให้เขาทราบหลังจากฟังเรื่องนี้แล้ว หลิวเจี๋ยก็ได้แต่แอบส่ายหัว ถ้าเป็นกรณีนี้ เขาจะทำอะไรได้ ต่อให้พ่อของเขาเป็นคนไปออกหน้าเองมันก็ไม่มีประโยชน์อะไรหรอกแต่ต่อหน้าซูถิง หลิวเจี๋ยแสร้งทำเป็นพยายามโทรออกหลังจากทำทั้งหมดนี้แล้ว เขาก็เดินกลับมาพร้อมกับซูถิง“หว่านหรู ผมเพิ่งได้ยินจากซูถิง ว่าการเข้าร่วมหอการค้าของตระกูลหลินเกิดเรื่องไม่คาดคิดขึ้นเหรอครับ?” หลิวเจี๋ยถามด้วยสีหน้าเป็นกังวลหลินหว่านหรูพยักหน้า“เฮ้อ คิดไม่ถึงเลยนะครับว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น แต่ผมโทรหาพ่อและขอให้เขาช่วยดูแล้ว”“คุณหาพ่อคุณเหรอคะ?”หลินหว่านหรูตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะสงสัยว่าที่ประธานหยางโทรหาเธอ ไม่ใช่เพราะเย่เทียนหยู่แต่เป็นเพราะพ่อของหลิวเจี๋ยจะว่าไปแล้ว เย่เทียนหยู่เพิ่งลงมาจากภูเขาแล้วก็แค่พอได้กังฟูอยู่บ้าง เขาจะรู้จักประธานหยางได้ยังไงในทางกลับกัน พ่อของนายน้อยหลิวมีสถานะที่สูงมากในเมืองเทียนไห่ และก็อาจ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 34
แล้วทำไมตระกูลหลินถึงได้รับโควต้าเข้าร่วมหอการค้า คงไม่ใช่เพราะเย่เทียนหยู่หรอกนะเป็นไปไม่ได้เด็ดขาด!“นั่นสินะคะ นายน้อยหลิว ครั้งนี้ฉันต้องขอบคุณอีกครั้ง” หลินหว่านหรูขอบคุณเขา“ไม่เป็นไรครับ ที่ผมช่วยคุณได้ผมดีใจกว่าตระกูลของผมเองได้เข้าร่วมหอการค้าซะอีกนะครับ” หลิวเจี๋ยรีบรับความดีความชอบนี้อย่างรวดเร็วโดยไม่สนใจอะไรมากนัก“เย่เทียนหยู่ดูสิ แค่โทรกริ๊งเดียวนายน้อยหลิวก็แก้ไขเรื่องสำคัญที่แทบจะตัดสินชะตากรรมของตระกูลหลินได้แล้ว”“ส่วนนาย นายเอาแต่นั่งเฉย ๆ อยู่ตรงนั้น จะเอาอะไรมาเทียบกับนายน้อยหลิว?”เมื่อหลิวเจี๋ยได้ยินแบบนั้น ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจและพูดว่า “ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกครับ ผมว่าพี่เย่เกลี้ยกล่อมผู้หญิงก็เก่งอยู่นะ เพราะผู้หญิงคนเมื่อกี้ดูเหมือนจะปกป้องเขาเป็นพิเศษ”เมื่อหลินหว่านหรูได้ยินแบบนั้น เธอก็นึกถึงหยางเฉียนเฉียนเมื่อครู่ ทำให้เธอยิ่งอารมณ์เสียมากขึ้นไปอีกเย่เทียนหยู่พูดไม่ออก จึงพูดตอบด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ “พวกคุณมั่นใจขนาดนั้นเลยเหรอว่าเขาเป็นคนช่วยเรื่องนี้?”“ถ้าไม่ใช่เขาหรือนายเป็นคนช่วยเหรอ? ทำไม นายคงไม่อยากพูดว่าประธานหยางเป็นผู้ใต้บ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 35
หยางต้าฝูกวาดสายตามองผู้คน ก่อนที่สายตาของเขาจับจ้องไปที่เย่เทียนหยู่อยู่พักหนึ่งแล้วยิ้มออกมาพร้อมกัยพูดว่า “วันนี้ ขอบคุณมากที่ทุกท่านมาทานอาหารค่ำร่วมกันในคืนนี้ ผมเชื่อว่าคืนนี้ทุกคนคนจะคว้าโอกาสดีกันไปไม่น้อย”ทุกคนพากันตอบรับเขาโดบปริยายหลังจากกล่าวเปิดงานอย่างเรียบง่าย หยางต้าฝูก็เอ่ยปากขึ้น “ตอนนี้ผมขอประกาศว่า ในปีนี้เรามีเพียงบริษัทเดียวเท่านั้นที่เข้าร่วมหอการค้าหลงเถิง และนั่นก็คือ...”เมื่อพูดถึงตรงนี้ หยางต้าฝูก็หยุดชั่วคราวและมองไปรอบ ๆเมื่อได้ยินแบบนั้น สมาชิกตระกูลที่หวังจะเข้าร่วมก็กลั้นลมหายใจและจ้องมองเขาตาไม่กระพริบแต่หลินหว่านหรูหนักกว่าเขา เพราะดวงตาของเธอกำลังจ้องเขม็งไปที่หยางต้าฝูบนเวทีแม้ว่าจะได้รับแจ้งไปแล้วล่วงหน้า ตราบใดที่ไม่มีการประกาศต่อสาธารณะ ทุกอย่างอาจมีการเปลี่ยนแปลงได้“นั่นคือหลินซื่อกรุ๊ปที่บริหารโดยประธานหลินหว่านหรู!”หยางต้าฝูประกาศเสียงดังเป็นหลินซื่อกรุ๊ปจริง ๆ หลินหว่านหรูรู้สึกดีใจและตื่นเต้นอย่างมากในทันทีเธอตระหนักดีถึงความเป็นไปในอนาคตตระกูล เธอจะสามารถขอสินเชื่อได้มากพอและได้รับเงินทุนเพียงพอที่จะฟื้นฟูธุรกิจทั้งหมดจากการ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 36
ใบหน้าของหลิวเจี๋ยย่ำแย่มาก เมื่อดูสถานการณ์บนเวที เขารู้สึกว่าบางทีประธานหยางอาจจะไม่เอ่ยชื่อแพทย์เซียนหรือต่อให้พูดออกมา เขาก็สามารถพูดได้ว่าเป็นแพทย์เซียนที่พ่อของเขาพบ เขาจึงพูดออกมาทันที “ตระกูลหลิวของผมเป็นตระกูลที่มีอำนาจพอตัวในเมืองเทียนไห่ การจะหาแพทย์เซียนที่มีความสามารถมากมาก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร”“เหอๆ!”เย่เทียนหยู่หัวเราะเมื่อเห็นรอยยิ้มของเขา หลิวเจี๋ยก็รู้สึกสับสนอย่างอธิบายไม่ถูก ภายในใจชองเขารู้สึกเหมือนมีบางอย่างผิดปกติอยู่ตลอดเวลาแต่ซูถิงทนไม่ไหวอีกต่อไปและดุว่า “เย่เทียนหยู่ นายจะยิ้มทำไม? หรือเรื่องที่นายน้อยหลิวพูดไม่ถูกหรือไง? ถ้าไม่ใช่คุณหลิวเป็นคนหาพบ หรือคนบ้านนอกแบบนายหาเขาเจอเหรอ?”“คุณนี่มันลูกหมากระจ๊อกหางแถวจริง ๆ ไม่กลัวจะเลียผิดคนเลยสินะ” เย่เทียนหยู่ส่ายหัวแล้วพูด ผู้หญิงคนนี้ชักจะน่ารำคาญเกินไปแล้ว“นี่นายพูดว่าอะไรนะ” ซูถิงโกรธ“เย่เทียนหยู่!”คราวนี้หลินหว่านหรูโกรธ เธอรู้สึกว่าเย่เทียนหยู่เตลิดไปไกลแล้ว จึงได้พูดดุเขา “หยุดพูดซะ!”ในขณะนี้เอง หยางต้าฝูก็ประกาศเสียงดัง “ใช่แล้วล่ะ เขาไม่ใช่ใครอื่นหากแต่เป็น คุณเย่เทียนหยู่ จากหลินซื่อกร
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 37
ใบหน้าของหลิวเจี๋ยน่าเกลียดมาก เขาไม่เคยคิดเลยว่าแพทย์เซียนคนนี้จะเป็นเย่เทียนหยู่เมื่อกี้เขายังคิดแม้กระทั่งอยากจะเป็นลูกสมุนของคนที่เป็นศัตรูเลยด้วยซ้ำโดยเฉพาะอย่างยิ่ง เขาจงใจแอบอ้างความดีความชอบ ความสำเร็จเหล่านี้เป็นของเย่เทียนหยู่ แล้วใช้สิ่งนี้เพื่อเยาะเย้ยและโจมตีเย่เทียนหยู่น่าอับอายจนแทบอยากจะแทรกแผ่นดินหนีเมื่อเห็นสายตาของซูถิงที่กำลังจับจ้อง เขาก็อยากจะมุดรูหนีไปให้รู้แล้วรู้รอดแน่นอนว่าในตอนนี้หลินหว่านหรูเชื่อคำพูดของเย่เทียนหยู่แล้วโดยเฉพาะเมื่อเธอได้รู้ว่า อาจารย์ของเย่เทียนหยู่เป็นแพทย์เซียนที่ปู่ของเธอเรียก แม้ว่าเธอจะไม่เชื่อสิ่งที่เรียกว่าแพทย์เซียน แต่เธอก็เชื่อในความแม่นยำของเครื่องมือสมัยใหม่มากกว่าแต่ไม่มีหลักประกันว่าแพทย์เซียนเฒ่าจะมีสูตรลับเฉพาะที่สามารถรักษาโรคที่ยากและซับซ้อนได้“เทียนหยู่ก่อนหน้านี้ฉันเข้าใจนายผิด ฉันขอโทษนะ” ถึงหลินหว่านหรูจะไม่ชอบเย่เทียนหยู่ แต่คราวนี้มันเป็นความผิดของเธอจริงๆเย่เทียนหยู่ตกตะลึงไปชั่วครู่หนึ่ง เขาส่ายหัวแล้วพูดอย่างใจเย็น “ก็แค่ความเข้าใจผิดเล็กน้อยระหว่างสามีภรรยาน่ะครับ ไม่จำเป็นต้องขอโทษผมหรอก”ใบหน
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 38
คุณพ่อตระกูลหลิวพูดอย่างเคร่งขรึม เดิมทีเขาอยากพบกับบุคคลสำคัญของประธานหยางเพื่อหาทางช่วยบริษัทของเขา แต่ตอนนี้มันเป็นไปไม่ได้ที่จะพบเขาไม่มีอะไรที่หอการค้าสามารถช่วยเขาได้หลิวเจี๋ยวางสายโทรศัพท์ ดวงตาของเขามีแสงเห็นความเย็นชาวูบไหวเขาคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะนึกได้ว่ามีเพียงตระกูลหลินเท่านั้นที่ไว้วางใจเขาเป็นอย่างมาก และก็หลอกได้ง่ายเป็นพิเศษแต่ว่า เขายังไม่ได้ร่างกายของหลินหว่านหรู หากเขาไม่สามารถเอาชนะไอ้คนขี้แพ้อย่างเย่เทียนหยู่ได้ เขาทำใจไม่ได้จริง ๆซูถิงนั่งอยู่ในรถ เธอไม่เพียงแต่ไม่รู้สึกผิดต่อเย่เทียนหยู่ แต่ยังรู้สึกว่าเย่เทียนหยู่ทำให้เธออับอายด้วย จากนั้นเธอก็จงใจถามเขา “เย่เทียนหยู่ ทำไมเมื่อกี้ประธานหยางไม่ให้นายขึ้นไปและพูดอะไรสักหน่อยล่ะ?”เย่เทียนหยู่ชะงักไปชั่วขณะ และพูดว่า “บางทีเขาคงยุ่งมั้งครับ”“เขาก็ต้องงานยุ่งแน่อยู่แล้วหรอกย่ะ แต่เขาก็คงไม่ถึงกับไม่มีเวลาแค่สองสามนาทีหรอก ในความคิดของฉัน เขาไม่อยากคุยกับนายเละก็ไม่อยากเสียเวลากับนายด้วย”“ก็อาจจะมั้งครับ” เย่เทียนหยู่ดูไม่แยแส“ดูนายสิ ดูท่าทางไม่แยแสของแกสิ นายรู้ไหมว่านี่หมายถึงอะไร?”“หมายความว่
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 39
“เข้าใจผิด หรือว่าทำไม่สำเร็จเหรอ?” ทั้งสองตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งจึงถามอย่างเร่งด่วน“ไม่ใช่แบบนั้นค่ะ คือหนูหมายถึงการได้เข้าร่วมหอการค้าในครั้งนี้ไม่เกี่ยวกับนายน้อยหลิว แต่ต้องขอบคุณเย่เทียนหยู่ต่างหากค่ะ” หลินหว่านหรูกล่าว“มันไม่เกี่ยวอะไรกับนายน้อยหลิว แต่ต้องขอบคุณเย่เทียนหยู่gsiv?”“หว่านหรู ลูกไม่ได้ป่วยใช่ไหมลูก”ทั้งสองตกตะลึงและรู้สึกเหลือเชื่อมากแม้แต่คุณปู่หลินยังตกตะลึง จะเป็นไปได้ยังไง แต่เขารู้ดีว่าหลานสาวของเขาไม่มีทางชมเขาโดยใช่เหตุแน่ ก็ในเมื่อเธอเองก็เกลียดเขาเหมือนกัน“มันเป็นเรื่องจริงค่ะ”หลินหว่านหรูรีบเล่าสิ่งที่เกิดขึ้นในคืนนั้นอย่างรวดเร็ว“อย่างนี้เองสินะ!”คุณปู่หลินพูดอย่างมีความสุข “เทียนหยู่ ไม่คิดว่าทักษะการรักษาของหลานจะทรงพลังขนาดนี้ ดูเหมือนว่าหลานจะได้รับมรดกความสามารถมาจากแพทย์เซียนเฒ่าเต็ม ๆ เลยนะ”“ขอบคุณครับคุณปู่” เย่เทียนหยู่กล่าวอย่างสุภาพ“นี่ไม่ใช่การเยินยอนะ เมื่อวันก่อนตอนที่เราคุยกันเรื่องนี้น่ะ หลานวางแผนที่จะใช้ความช่วยเหลือนี้เพื่อช่วยเราใช่หรือเปล่า?” คุณปู่หลินถาม“ก็ถือว่าใช่นะครับ”“อย่างนั้นเองสินะ ตอนนั้นปู่ผิดเอง ไม
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 40
“ผมเข้าใจแล้ว” เย่เทียนหยู่ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องตอบไปแบบนี้“งั้นก็ดีแล้วล่ะ งั้นรอให้ฉันโน้มน้าวคุณปู่ก่อน แล้วเราจะไปเอาใบหย่ากัน”“อืม”เย่เทียนหยู่พยักหน้า แม้ว่าในใจเขาจะลังเลเล็กน้อย แต่เขาก็ไม่เคยบังคับให้คนอื่นต้องทำเรื่องไม่เต็มใจหลินหว่านหรู ถอนหายใจด้วยความโล่งอกและหวังว่าเย่เทียนหยู่จะเข้าใจจริงๆ เพราะยังไงท้ายที่สุดแล้วพวกเขาก็ไม่ได้มาจากโลกใบเดียวกัน และพวกเขาก็จะไม่มีความสุขหากถูกบังคับให้ต้องคบหากันเมื่อกลับมาที่ห้อง เย่เทียนหยู่กำลังจะนอนราบ โทรศัพท์มือถือของเขาดังขึ้น เป็นสายโทรเข้าของหยางเฉียนเฉียน“คุณหนูหยาง!”“บอกให้คุณเรียกชื่อเฉียนเฉียนไม่ใช่เหรอคะ?” หยางเฉียนเฉียนแสดงท่าทีไม่พอใจ“ก็ได้ครับ เฉียนเฉียน!”“ไม่ยินยอมขนาดนั้น นี่ฉันน่ารังเกียจเหรอคะ”“จะเป็นไปได้ยังไงล่ะครับ ถ้าผู้ชายคนไหนบอกว่าคุณน่ารังเกียจก็พิสูจน์ได้เลยว่าเขาน่ะไม่ใช่ผู้ชายแน่”“ต้องอย่างนี้สิคะ คืนนี้พรุ่งนี้คุณมีธุระอะไรหรือเปล่าคะ?”“มีอะไรเหรอครับ?”“ไปงานเลี้ยงเป็นเพื่อนฉันสักงานได้ไหม”“ผมไม่สนิทกับคุณซะหน่อย จะไปงานเลี้ยงมาชวนผมทำไมเล่า?”“คุณเป็นพี่เย่ของฉันนะคะ จ
Pinakabagong kabanata
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1303
สีหน้าของหัวหน้าใหญ่ไป๋ดูแย่ลงอย่างมาก ร่างกายสั่นเทาไม่หยุด เขาแทบจะควบคุมร่ายกายเอาไว้ไม่อยู่ ซึ่งนี่ก็แสดงให้เห็นว่าภายในใจของเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัวและความวิตกกังวลมากแค่ไหนเพราะคำตอบที่จะได้ยินต่อจากนี้ จะเป็นตัวกำหนดชะตาชีวิตของพวกเขา กำหนดชะตากรรมของตระกูลไป๋ว่าจะยังสามารถดำรงอยู่ต่อไปได้หรือไม่แต่ทว่า แววตาของเขากลับปรากฏเค้าลางของความสิ้นหวังขึ้นมาโดยเฉพาะเมื่อเขาสังเกตเห็นแววตาที่เต็มไปด้วยความตื่นตระหนกของภรรยา มีความเป็นไปได้มากถึงแปดเก้าส่วนที่ภรรยาของเขายังไม่ได้โอนเงินก้อนนั้นออกไปจริง ๆ แต่ตัวเขาก็เห็นเองกับตาว่าเงินมีประวัติถูกโอนออกไปแล้วไม่ใช่รึไง เช่นนั้นเธอโอนไปให้ใครกันเดิมทีคุณนายไป๋รู้สึกเจ็บปวดมากจนแทบไม่อยากที่จะขยับตัวไปไหน เพราะจากการที่เธอโดนตบครั้งแล้วครั้งเล่า มันทำให้ใบหน้าของเธอบวมเป่งและเจ็บปวดอย่างมาก ถึงขั้นทำให้เธอไม่อยากพูดอะไรออกมาเลยด้วยซ้ำแต่เมื่อต้องเผชิญกับสายตาของทุกคน เธอจึงพยายามอย่างหนักเพื่ออ้าปากและรีบพูดออกมาว่า “อะ โอนแล้ว!”โอนแล้วงั้นเหรอ?พอได้ยินแบบนั้น ความตื่นเต้นก็ปรากฏขึ้นมาบนใบหน้าของหัวหน้าใหญ่ไป๋ทันทีตัวเขาเอ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1302
แต่ในขณะเดียวกันนั้นเอง คุณนายไป๋กลับไม่สามารถยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้าได้ ก่อนจะพึมพำออกมาว่า “เป็นไปไม่ได้ ไม่มีทาง จะต้องมีการเข้าใจอะไรผิดแน่ ๆ!”โดยเฉพาะเมื่อนึกถึงเรื่องที่ตนแอบเก็บเงินสี่หมื่นห้าพันล้านก้อนนั้นเอาไว้ นั่นยิ่งทำให้เธอรู้สึกหวาดกลัวมากขึ้นกว่าเดิมเธอไม่สามารถยอมรับมันได้จริง ๆ ก่อนจะหันไปมองเจวี๋ยซินที่เพิ่งยืนขึ้นอย่างควบคุมไม่ได้ พร้อมกับพูดออกไปว่า “ท่านเจ้าสำนักคะ นี่คุณเข้าใจอะไรผิดไปรึเปล่า ใช่แล้ว จะต้องเป็นแบบนั้นแน่ ๆ เป็นไปได้ไหมว่าท่านอาจจะจำคนผิด?”“เธอหุบปากไปเดี๋ยวนี้!”ในหัวของหัวหน้าใหญ่ไปเริ่มทำงานอย่างรวดเร็ว เขาพยายามใช้ความคิดอย่างหนักเพื่อหาวิธีรับมือกับสถานการณ์ตรงหน้า อย่างน้อยก็ต้องรักษาชีวิตของตนกับภรรยา และปกป้องตระกูลไป๋ให้ได้ก่อนซึ่งเรื่องนี้เขาค่อนข้างมีความมั่นใจมากเลยทีเดียว อย่างไรก็ตาม แม้ว่าจะเผลอไปล่วงเกินท่านราชามังกร แต่ว่าตั้งแต่ต้นจนจบก็มักจะเป็นพวกเขาที่เสียเปรียบมาโดยตลอด และเรื่องที่สำคัญที่สุดตอนนี้ก็คือ ท่านราชามังกรเพียงต้องการเงินห้าหมื่นล้านเพื่อแลกกับการไม่ตามเอาความต่อนั่นเท่ากับว่า ขอแค่จำนวนเงินมีมากพอ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1301
ในขณะเดียวกัน หัวหน้าใหญ่ไป๋เองก็นึกถึงจุดนี้ด้วยเช่นกันเขาคิดมาโดยตลอดว่า เจวี๋ยซินอาจจะกำลังโกรธที่ตนปิดบังตัวตนของศัตรูอยู่แต่ถึงอย่างไรเรื่องมันก็เกิดขึ้นแล้ว ไม่อาจเปลี่ยนแปลงอะไรมันได้ แล้วอีกอย่าง ศัตรูที่แย่งดอกบัวเจ็ดสีไปก็มาหาถึงที่ขนาดนี้ ไม่ว่ายังไงก็ต้องจัดการกับศัตรูก่อนเป็นอันดับแรกดังนั้น รองเจ้าสำนักจะต้องลงมือจัดการเย่เทียนหยู่ด้วยตัวเองก่อนอย่างแน่นอนราชามังกรแห่งพรรคมังกรคนนี้อาจจะคิดว่าตัวเองมีอำนาจล้นฟ้า แต่กลับคิดไม่ถึงเลยว่าเขากำลังล่วงเกินกับการดำรงอยู่ที่น่าสะพรึงกลัวอยู่ ซึ่งในวันนี้ ตอนนี้ ก็คือวันตายของเขาในขณะที่ทั้งสองคนกำลังจินตนาการถึงความเป็นไปได้อันน่าตื่นเต้นอยู่นั้นเอง ทันใดนั้น เจวี๋ยซินก็รีบหันหลังกลับอย่างรวดเร็ว ก่อนจะคุกเข่าลงในทันที พร้อมทั้งกล่าวออกไปด้วยความเคารพว่า “กระผมขอคารวะนายท่าน!”“คารวะท่านบรรพจารย์!”หลังจากที่เห็นเจวี๋ยซินคุกเข่า ทุกคนยกเว้นผู้ที่เกี่ยวข้องต่างก็มีสีหน้าตกตะลึก ดวงตาเบิกโพลงกันหมดอ้าปากกว้างจนสามารถยัดไข่ไก่เข้าไปได้ทั้งฟองเลยทีเดียวแม้แต่ผู้อาวุโสหูที่กำลังคุกเข่าคำนับบรรพจารย์ด้วยความประหม่าก
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1300
เมื่อผู้อาวุโสหูเห็นท่าทีที่น่าสงสารของทั้งสอง เขาก็อดไม่ได้ที่จะพูดเบา ๆ ออกไปว่า “ท่านเจ้าสำนัก ครั้งนี้เรื่องที่ไป๋เฉินปิดบังข้อมูลกับพวกเราเป็นสิ่งที่ไม่ควรก็จริง แต่เห็นแก่ความพยายามและความตั้งใจในอดีตของเขา พวกเราให้โอกาสเขาอีกสักครั้งดีไหมครับ?”“ให้โอกาสมันงั้นเหรอ แล้วใครจะให้โอกาสฉันกันล่ะ? !”เจวี๋ยซินแสดงท่าทีเย็นชาออกมาพร้อมกับความโกรธ เขาหันไปมองผู้อาวุโสหู จากนั้นชี่แท้ของเขาก็พวยพุ่งออกมาจากร่างกาย ซึ่งมาพร้อมกับแรงกดดันที่น่าสะพรึงกลัวผู้อาวุโสหูหน้าซีด ร่างกายอดไม่ได้ที่จะสั่นเทา เขายังไม่เคยเห็นรองเจ้าสำนักโกรธตนมากขนาดนี้มาก่อน เรื่องนี้มันร้ายแรกมากขนาดนั้นเลยงั้นเหรอ?เพียงแต่น่าเสียดายที่เขาไม่รู้เรื่องอะไรเลย ว่าผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในงานประชุมศักดิ์สิทธิ์อย่างเจ้าตำหนักหยู่ แท้จริงแล้วเขาคือราชามังกรแห่งพรรคมังกร เพราะไม่อย่านั้น เขาก็คงจะรู้เหตุผลแล้วว่าเพราะเหตุใดรองเจ้าสำนักถึงได้โมโหหัวหน้าใหญ่ไป๋เองก็รู้สึกสับสนเหมือนกัน และแรงกดดันมหาศาลก็ทำให้ร่างกายของเขาสั่นสะท้านแต่จำเป็นต้องทำถึงขนาดนั้นเลยเหรอ ต่อให้ราชามังกรแห่งพรรคมังกรจะแข็งแกร่งมากแค่ไห
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1299
คุณนายไป๋ที่ได้ยินคำพูดของหัวหน้าใหญ่ เธอก็ตระหนักได้ว่าตนน่าจะพูดสิ่งที่ไม่ควรพูดออกไป เธอจึงรีบอธิบายออกไปทันทีว่า “นายท่านทั้งสอง ฉันต้องขอโทษด้วยนะคะ ที่เมื่อกี้ฉันพูดอะไรออกไปโดยไม่คิด อย่าสนใจสิ่งที่ฉันพูดเลยนะคะ”หัวหน้าใหญ่ไป๋คิดว่า แค่ภรรยาของเขาปิดปากเงียบอย่างเชื่อฟัง ไม่พูดอะไรอีกก็เพียงพอแล้วแต่คิดไม่ถึงเลยว่า เธอยังจะพูดประโยคพวกนี้ออกมาอีกนี่มันเท่ากับกำลังปกปิดความผิดตัวเองแบบหน้าด้าน ๆ เลยไม่ใช่รึไง?เจวี๋ยซินพูดอะไรไม่ออก นี่พวกมันสองผัวเมียคิดว่าพวกตนโง่มากรึไง พวกตนดูไม่มีสมองมากขนาดนั้นเลยงั้นเหรอ?ผู้อาวุโสหูเองก็หมดคำจะพูด เขาได้แต่จ้องตาเขม็งไปยังหัวหน้าใหญ่ไป๋ ก่อนจะพูดด้วยความโกรธออกไปว่า “ไป๋เฉิน แกบังอาจมากนะ ทั้ง ๆ ที่รู้ตัวตนของอีกฝ่าย แต่แกกลับกล้าปิดบังพวกเรา”“ผมถูกใส่ร้ายครับ!”หัวหน้าใหญ่ไป๋รีบคิดข้อแก้ตัวขึ้นมาอย่างรวดเร็ว ก่อนจะพูดออกไปว่า “กระผมถูกใส่ร้ายจริง ๆ นะครับ ตอนแรกที่ผมรายงานไป ผมแทบไม่รู้เรื่องอะไรเลย มาวันนี้ผมเองก็เพิ่งจะได้รู้ที่มาของอีกฝ่าย ว่าที่แท้ก็เป็นถึงราชามังกรแห่งพรรมังกร”ผู้อาวุโสหูที่ได้ยินดังนั้น เขาก็รู้สึกว่าม
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1298
แม้ว่าจะเป็นรองเจ้าสำนัก แต่ที่ทุกคนต้องเรียกแบบนั้น ก็เพราะนั่นคือความต้องการของเจวี๋ยเทียนพอเห็นท่าทีของหัวหน้าใหญ่ไป๋ ในที่สุดคุณนายไป๋ก็ได้สติ เมื่อนึกถึงคำพูดที่หัวหน้าใหญ่ไป๋เคยพูดเอาไว้ก่อนหน้านี้ขึ้นมา เธอก็เพิ่งจะตระหนักได้ ว่าสองคนที่อยู่ตรงหน้าคืนผู้แข็งแกร่งที่พวกตนรอคอยอยู่ แถมเธอก็เพิ่งจะด่าทออีกฝ่ายไป กระทั่งยังเผลอไปพูดจาอวดดีใส่จนถูกตบอีกด้วยใช่ว่าเธอจะไม่รู้ถึงความน่ากลัวและความแข็งแกร่งของสำนักเจวี๋ยฉิง ยังไงซะเธอก็ได้ยินหัวหน้าใหญ่ไป๋พูดถึงอยู่บ่อยครั้งแม้ว่าตระกูลไป๋จะดูแข็งแกร่งในสายตาของคนทั่วไป แต่ในสายตาของสำนักเจวี๋ยฉิง แทบไม่มีค่าให้เอ่ยถึงเลยแม้แต่น้อย พริบตาเดียวอีกฝ่ายก็สามารถทำให้พวกเขาหายไปจากโลกนี้ได้แล้วที่เธอพูดไม่คิดออกมาแบบนั้นก็เพราะเห็นว่าอีกฝ่ายยังไม่มา เธอแค่ต้องการระบายอารมณ์นิดหน่อยก็เท่านั้นเธอจะรู้ได้อย่างไร ว่าจู่ ๆ อีกฝ่ายจะปรากฏตัวกะทันหันแบบนี้ คนใหญ่คนโตโดยทั่วไปแล้ว ควรจะเดินเข้ามาทางประตู จากนั้นก็มีการต้อนรับอย่างเป็นทางการไม่ใช่รึไงมีที่ไหนกันที่จู่ ๆ ก็โผล่มาแบบนี้ เธอแทบไม่มีเวลาให้ป้องกันตัวเลยด้วยซ้ำ!เมื่อคุณนายไ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1297
บางทีอาจจะเป็นเพราะรอนานจนเกินไป คุณนายไป๋จึงเริ่มรู้สึกหมดความอดทนขึ้นมา เธอจึงพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจออกไปว่า “พี่เฉินคะ คนของสำนักเจวี๋ยฉิงนี่มันยังไงกันแน่”“เป็นถึงรองเจ้าสำนักแท้ ๆ แต่กลับไม่รู้จักมาให้ตรงเวลา แถมยังทำให้คนอื่นต้องรอนานขนาดนี้อีก”“หุบปาก หยุดพูดจาไร้สาระได้แล้ว!”หัวหน้าใหญ่ไป๋ที่ได้ยินแบบนั้นก็รู้สึกตกใจ คนอื่นอาจจะไม่รู้ แต่เขานั้นกลับรู้ดี สำนักเจวี๋ยฉิงเป็นสำนักที่ขึ้นชื่อว่าโหดเหี้ยมมากที่สุด ศิษย์ในสำนักแต่ละคนร้ายกาจกันทั้งนั้น กล้าพูดออกมาแบบนี้ได้ยังไงยิ่งไปกว่านั้น คนที่เธอด่าก็เป็นถึงรองเจ้าสำนักเจวี๋ยฉิง เป็นผู้แข็งแกร่งที่ไม่มีใครเทียบได้เชียวนะ เกิดเขามาได้ยินเข้า เกรงว่าคงไม่ได้ตายดีแน่พี่เฉินแทบจะไม่เคยด่าเธอเลยสักครั้ง แต่ครั้งนี้เขากลับด่าเธอเพียงเพราะเธอพูดประโยคนี้ออกมานี่จึงทำให้คุณนายไป๋รู้สึกไม่พอใจอย่างมาก ก่อนจะบ่นออกไปว่า “ฉันพูดไร้สาระที่ไหน เห็น ๆ อยู่ว่ารองเจ้าสำนักคนนี้ทำตัวไม่มีเหตุผล เขาคิดว่าเขาเป็นใครกัน!”หัวหน้าใหญ่ไป๋ทั้งโกรธทั้งรน เขาอย่ากที่จะด่าเธอกลับแต่ในขณะเดียวกันนั้นเอง เสียงที่ค่อนข้างเย็นชาก็ดังขึ้นมาพร้อ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1296
นอกจากนี้ ผลตอบแทนที่พวกเขาเสนอมาก็สูงมากเช่นกัน ไม่เพียงแต่จะได้รับค่าเซ็นสัญญาจำนวนสิบล้านบาทเท่านั้น ในอนาคตเธอยังจะได้ผลตอบแทนที่สูงกว่าตอนที่เธอทำงานให้กับหลินซื่อกรุ๊ปอีกด้วยสาเหตุหนึ่งที่ทำให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นก็มาจากค่านิยมอันล้นหลามของเครื่องสำอางแบรนด์ปัวเรต์ที่เกิดขึ้นในช่วงนี้ บวกกับผลงานอันยอดเยี่ยมที่ผ่านมาของหลิวเหวิน นั่นจึงทำให้เธอกลายเป็นที่จับตามองของหลาย ๆ บริษัทแต่เธอกลับไม่มีอารมณ์ที่จะทำมัน ดังนั้นเธอจึงเลือกที่จะปฏิเสธมันไปทั้งหมด!“บริษัทจัดหางาน ติดต่อหาคุณเร็วขนาดนี้เลยเหรอ?” เย่เทียนหยู่ถามด้วยรอยยิ้ม“ฉันเองก็คิดไม่ถึงเหมือนกันค่ะ แต่ไม่ว่ายังไงก็ต้องยกความดีความชอบให้กับประธานเย่นะคะ ไม่มีคุณ ฉันก็คงไม่มีชื่อเสียงแบบทุกวันนี้” หลิวเหวินตอบกลับ“ก็ไม่ถึงขนาดนั้นหรอก ทุกอย่างมันมาจากความสามารถของคุณเองทั้งนั้น เป็นไงบ้าง ตัดสินใจรึยังว่าจะไปทำงานที่ไหน?”“ยังเลยค่ะ!”“อันที่จริง ในใจของฉันยังรู้สึกเสียใจ แล้วก็ยังรู้สึกปล่อยวางไม่ได้อยู่น่ะค่ะ” หลิวเหวินพยักหน้า หลังจากที่เธอเรียนจบ เธอก็เข้ามาทำงานที่หลินซื่อกรุ๊ปทันที ทำงานอยู่ที่นี่มานานหลายปี
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1295
หลังจากที่เธอได้รับเงินสี่หมื่นหน้าพันล้านที่หัวหน้าใหญ่ไป๋รวบรวมมาอย่างยากลำบากแล้ว เธอกลับไม่อยากมอบมันออกไปเลยแม้แต่น้อยอันที่จริงเรื่องนี้ไม่ควรที่จะปล่อยให้มันยืดเยื้อ แต่นี่ระยะเวลาหนึ่งวันก็ได้ผ่านไปแล้ว แถมตอนนี้ หัวหน้าใหญ่ไป๋ก็ได้ทำการติดต่อกับสำนักเจวี๋ยฉิง ทั้งยังรายงานสถานการณ์ที่เกิดขึ้นให้ฟังแล้วด้วยด้วยเหตุนี้เธอจึงอยากที่จะลองเสี่ยงดวงดูสักครั้ง ดังนั้นเธอจึงเลือกที่จะไม่มอบเงินก้อนนี้ออกไป!แต่ต่อให้เธอจะไม่โอนให้อีกฝ่าย ก็ไม่ควรจะเก็บเงินเอาไว้กับตัว จะต้องโอนเงินก้อนนี้ออกจากบัญชีของตัวเอง ไม่อย่างนั้นอาจจะทำให้หัวหน้าใหญ่ไป๋รู้เรื่องนี้เข้าก็ได้เพราะเหตุนี้ ความคิดที่ยอดเยี่ยมจึงผุดขึ้นมาในหัวของเธอเธอจะต้องเอาเงินก้อนนี้ไปฝากไว้ที่วังเถี่ย น้องชายของเธอที่อยู่บ้านเกิดเสียก่อนวังเถี่ยที่เห็นตัวเลขมหาศาลขนาดนี้ก็รู้สึกตกใจ เขารับประกันว่าจะดูแลเงินก้อนนี้ให้ดีคุณนายไป๋ไม่มีความรู้สึกกังวลเลยแม้แต่น้อยว่าน้องชายจะคืนเงินก้อนนี้ให้เธอหรือไม่ ถึงอย่างไรเขาก็เป็นน้องชายของเธอ แล้วอีกอย่าง นี่ก็เป็นเงินของตระกูลไป๋ วังเถี่ยไม่กล้าสร้างเรื่องวุ่นวายแน่นอนเป
