Mag-log inShare
บทที่ 37
Kaugnay na kabanata
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 38
คุณพ่อตระกูลหลิวพูดอย่างเคร่งขรึม เดิมทีเขาอยากพบกับบุคคลสำคัญของประธานหยางเพื่อหาทางช่วยบริษัทของเขา แต่ตอนนี้มันเป็นไปไม่ได้ที่จะพบเขาไม่มีอะไรที่หอการค้าสามารถช่วยเขาได้หลิวเจี๋ยวางสายโทรศัพท์ ดวงตาของเขามีแสงเห็นความเย็นชาวูบไหวเขาคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะนึกได้ว่ามีเพียงตระกูลหลินเท่านั้นที่ไว้วางใจเขาเป็นอย่างมาก และก็หลอกได้ง่ายเป็นพิเศษแต่ว่า เขายังไม่ได้ร่างกายของหลินหว่านหรู หากเขาไม่สามารถเอาชนะไอ้คนขี้แพ้อย่างเย่เทียนหยู่ได้ เขาทำใจไม่ได้จริง ๆซูถิงนั่งอยู่ในรถ เธอไม่เพียงแต่ไม่รู้สึกผิดต่อเย่เทียนหยู่ แต่ยังรู้สึกว่าเย่เทียนหยู่ทำให้เธออับอายด้วย จากนั้นเธอก็จงใจถามเขา “เย่เทียนหยู่ ทำไมเมื่อกี้ประธานหยางไม่ให้นายขึ้นไปและพูดอะไรสักหน่อยล่ะ?”เย่เทียนหยู่ชะงักไปชั่วขณะ และพูดว่า “บางทีเขาคงยุ่งมั้งครับ”“เขาก็ต้องงานยุ่งแน่อยู่แล้วหรอกย่ะ แต่เขาก็คงไม่ถึงกับไม่มีเวลาแค่สองสามนาทีหรอก ในความคิดของฉัน เขาไม่อยากคุยกับนายเละก็ไม่อยากเสียเวลากับนายด้วย”“ก็อาจจะมั้งครับ” เย่เทียนหยู่ดูไม่แยแส“ดูนายสิ ดูท่าทางไม่แยแสของแกสิ นายรู้ไหมว่านี่หมายถึงอะไร?”“หมายความว่
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 39
“เข้าใจผิด หรือว่าทำไม่สำเร็จเหรอ?” ทั้งสองตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งจึงถามอย่างเร่งด่วน“ไม่ใช่แบบนั้นค่ะ คือหนูหมายถึงการได้เข้าร่วมหอการค้าในครั้งนี้ไม่เกี่ยวกับนายน้อยหลิว แต่ต้องขอบคุณเย่เทียนหยู่ต่างหากค่ะ” หลินหว่านหรูกล่าว“มันไม่เกี่ยวอะไรกับนายน้อยหลิว แต่ต้องขอบคุณเย่เทียนหยู่gsiv?”“หว่านหรู ลูกไม่ได้ป่วยใช่ไหมลูก”ทั้งสองตกตะลึงและรู้สึกเหลือเชื่อมากแม้แต่คุณปู่หลินยังตกตะลึง จะเป็นไปได้ยังไง แต่เขารู้ดีว่าหลานสาวของเขาไม่มีทางชมเขาโดยใช่เหตุแน่ ก็ในเมื่อเธอเองก็เกลียดเขาเหมือนกัน“มันเป็นเรื่องจริงค่ะ”หลินหว่านหรูรีบเล่าสิ่งที่เกิดขึ้นในคืนนั้นอย่างรวดเร็ว“อย่างนี้เองสินะ!”คุณปู่หลินพูดอย่างมีความสุข “เทียนหยู่ ไม่คิดว่าทักษะการรักษาของหลานจะทรงพลังขนาดนี้ ดูเหมือนว่าหลานจะได้รับมรดกความสามารถมาจากแพทย์เซียนเฒ่าเต็ม ๆ เลยนะ”“ขอบคุณครับคุณปู่” เย่เทียนหยู่กล่าวอย่างสุภาพ“นี่ไม่ใช่การเยินยอนะ เมื่อวันก่อนตอนที่เราคุยกันเรื่องนี้น่ะ หลานวางแผนที่จะใช้ความช่วยเหลือนี้เพื่อช่วยเราใช่หรือเปล่า?” คุณปู่หลินถาม“ก็ถือว่าใช่นะครับ”“อย่างนั้นเองสินะ ตอนนั้นปู่ผิดเอง ไม
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 40
“ผมเข้าใจแล้ว” เย่เทียนหยู่ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องตอบไปแบบนี้“งั้นก็ดีแล้วล่ะ งั้นรอให้ฉันโน้มน้าวคุณปู่ก่อน แล้วเราจะไปเอาใบหย่ากัน”“อืม”เย่เทียนหยู่พยักหน้า แม้ว่าในใจเขาจะลังเลเล็กน้อย แต่เขาก็ไม่เคยบังคับให้คนอื่นต้องทำเรื่องไม่เต็มใจหลินหว่านหรู ถอนหายใจด้วยความโล่งอกและหวังว่าเย่เทียนหยู่จะเข้าใจจริงๆ เพราะยังไงท้ายที่สุดแล้วพวกเขาก็ไม่ได้มาจากโลกใบเดียวกัน และพวกเขาก็จะไม่มีความสุขหากถูกบังคับให้ต้องคบหากันเมื่อกลับมาที่ห้อง เย่เทียนหยู่กำลังจะนอนราบ โทรศัพท์มือถือของเขาดังขึ้น เป็นสายโทรเข้าของหยางเฉียนเฉียน“คุณหนูหยาง!”“บอกให้คุณเรียกชื่อเฉียนเฉียนไม่ใช่เหรอคะ?” หยางเฉียนเฉียนแสดงท่าทีไม่พอใจ“ก็ได้ครับ เฉียนเฉียน!”“ไม่ยินยอมขนาดนั้น นี่ฉันน่ารังเกียจเหรอคะ”“จะเป็นไปได้ยังไงล่ะครับ ถ้าผู้ชายคนไหนบอกว่าคุณน่ารังเกียจก็พิสูจน์ได้เลยว่าเขาน่ะไม่ใช่ผู้ชายแน่”“ต้องอย่างนี้สิคะ คืนนี้พรุ่งนี้คุณมีธุระอะไรหรือเปล่าคะ?”“มีอะไรเหรอครับ?”“ไปงานเลี้ยงเป็นเพื่อนฉันสักงานได้ไหม”“ผมไม่สนิทกับคุณซะหน่อย จะไปงานเลี้ยงมาชวนผมทำไมเล่า?”“คุณเป็นพี่เย่ของฉันนะคะ จ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 41
ไอ้สารเลวคนนี้ ยังจะพูดว่าไม่ได้บอกอะไรกับเธอนี่เพิ่งวันที่สอง ก็อดไม่ได้ที่จะนัดเจอกันแล้วหลินหว่านหรูรู้สึกฉุนเฉียวในใจเล็กน้อย โดยเฉพาะตอนที่ตัวเองคิดจะพาเขาไปตามนัดในคืนนี้เย่เทียนหยู่จนปัญญา จึงรีบขึ้นรถหยางเฉียนเฉียนสีหน้าไม่พอใจ สตาร์ทรถขับออกไปทันทีเมื่อเห็นทั้งสองคนขับรถออกไป หลินหว่านหรูโมโหอย่างมาก เธอก็ไม่รู้ว่าทำไม ทั้ง ๆ ที่ตัวเองพูดเต็มปากเต็มคำใช้ให้เย่เทียนหยู่ไสหัวไปแต่ในตอนที่เธอเห็นเย่เทียนหยู่คลุกคลีอยู่กับสาวสวยคนอื่นก็รู้สึกไม่พอใจต้องเป็นเพราะตอนนี้เขาแต่งงานกับตัวเองแล้วออกไปมั่วสุม เท่ากับว่ามีชู้ขณะยังแต่งงานอยู่ต้องเป็นแบบนี้แน่นอน!ไม่สนใจเขาแล้ว อย่างไรทั้งสองคนก็ไม่ใช่คนระดับเดียวกัน ไม่ช้าก็เร็วต้องเป็นแบบนี้เรื่องสำคัญในตอนนี้ คือเอาเงินกู้ก้อนใหญ่ของธนาคารมาให้ได้ตอนนี้ไม่มีคนสังเกตเห็นว่า มีบุคคลหนึ่งท่าทางลับ ๆ ล่อ ๆ เห็นเย่เทียนหยู่ออกไป ก็หยิบโทรศัพท์ออกมากดโทรออกทันที: “นายน้อยหลิว เย่เทียนหยู่ออกไปแล้วครับ”“ดี!”หลิวเจี๋ยวางสายไป และกดโทรออกทันทีวันนี้ ต้องทำให้ไอ้หมอนี่รับรู้ว่า ล่วงเกินตัวเองจะได้รับผลที่ตามมาที่น่าหวา
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 42
และก็บังเอิญมาก เพราะหยางต้าฝูรู้ว่าลูกสาวไปหาเย่เทียนหยู่ จึงตั้งใจถอนหน่วยรักษาในที่ลับ เพราะเขาไม่อยากถูกราชามังกรเข้าใจผิด ว่าตัวเองสั่งคนไปสะกดรอยตามเขา“ไม่ต้องกลัว มีฉันอยู่”เย่เทียนหยู่พูดปลอบเสียงเบาไม่รู้ว่าทำไม เพียงแค่ได้ยินประโยคนี้ หยางเฉียนเฉียนรู้สึกสบายใจอย่างบอกไม่ถูก จากนั้นพยักหน้าพูด: “อืม ตอนนี้พวกเราทำอย่างไรดี?”“ทำอย่างไรเหรอ?”“แน่นอนว่ามีแค้นต้องชำระ มีความเกลียดชังต้องตอบแทน!”หยางเฉียนเฉียนตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดอย่างรีบร้อน: “แต่พวกเขามีหลายคน แถมยังมีมีด พวกเรารีบโทรศัพท์บอกให้พ่อฉันสั่งคนมาช่วยพวกเรา”“ไม่ต้อง!”เย่เทียนหยู่พูดอย่างเรียบเฉยตอนนี้ชายสวมหน้ากากที่อยู่หน้าสุดเดินมาด้านข้างประตูรถ กระบองฟาดลงมาอย่างแรง ฟาดจนกระจกรถแตก แต่ในตอนนี้เอง เย่เทียนหยู่เปิดประตูรถอย่างแรง แรงที่เกิดขึ้นฉับพลันปะทะร่างกายของชายที่เป็นหัวโจกอย่างแรงฮึ่ม!ผู้ชายส่งเสียงอุดอู้ ถอยหลังไปสองสามก้าวเขายังไม่ทันปรับตัวกลับมา ก็รู้สึกว่าบริเวณท้องเกิดความเจ็บปวดรุนแรงขึ้น จากนั้นคนทั้งคนก็กระเด็นออกไปทันทีที่แท้เย่เทียนหยู่ลงจากรถในช่วงเวลาแรก ถีบเขา
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 43
ได้ยินคำพูดนี้ เย่เทียนหยู่อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา จากนั้นส่ายหน้าพูด: “นายมันโง่จริง ๆ!”ถึงแม้ว่าจางลี่ไม่เห็นด้วย แต่ปากกลับรีบพูด: “ใช่ ผมมันคนโง่ คุณเย่คุณเป็นคนใหญ่คนโต ปล่อยผมไปสักครั้ง ผมรับรองว่าต่อไปไม่ทำอีกแล้ว”“ดูท่าทางของนาย ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองโง่ตรงไหน!”“ช่างเถอะ ทำให้นายตายอย่างเข้าใจหน่อย ฉีเฟยกรุ๊ปใช้เวลาไม่นานก็จะล้มละลาย นายลงทุนเงินไปเท่าไหร่ ก็จะไม่ได้กลับมาสักนิด“นี่……”เห็นได้ชัดว่าจางลี่ไม่เชื่อ โดยเฉพาะตอนเช้าเขาได้ซื้อหุ้นไปห้าสิบล้านบาทแล้ว ถ้าหากไม่ใช่แบบนี้ ก็ไม่มีทางได้รับสายของหลิวเจี๋ยและปฏิบัติงานทันทีถึงขั้นที่ทุ่มเข้าไปมากมาย เงินห้าสิบล้านสำหรับเขาไม่ใช่จำนวนน้อย ๆ ผลประโยชน์ตอบแทนทำให้เขาตื่นเต้นจนตัวสั่นมากยิ่งขึ้น“เชื่อไม่เชื่อแล้วแต่นาย ฉันก็ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องหลอกนาย”“เรื่องวันนี้ นายพูดมาสิว่าจะทำอย่างไร เพียงแค่คำขอโทษประโยคเดียว จะจบเรื่องในวันนี้ไม่ได้” เย่เทียนหยู่เอ่ยปากอย่างเรียบเฉย“นี่ หรือว่า พวกเราชดใช้ค่าเสียหายทางจิตใจให้คุณห้าล้านบาท?” จางลี่ถามอย่างระมัดระวัง“อย่าว่าแต่ห้าล้านบาท ห้าร้อยล้านบาทก็ไม่ได้”
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 44
“ไปอยู่แล้ว!”หยางเฉียนเฉียนพูดทันที นี่เป็นงานเลี้ยงที่เธอไปอยู่กับพี่เย่ที่เธอกว่าจะหามาได้“ได้ พวกเราเรียกแท็กซี่ไปกันเถอะ”เย่เทียนหยู่เรียกรถคันหนึ่ง ทั้งสองคนมาถึงจุดหมายปลายทางอย่างรวดเร็ว ดูเหมือนเป็นสโมสรที่หรูหรามากแห่งหนึ่ง เขาเดินตามหยางเฉียนเฉียนไป ไม่นานก็มาถึงที่ห้องโถงจัดเลี้ยงข้างในประดับตกแต่งอย่างหรูหรา แสงไฟระยิบระยับ มีหนุ่มหล่อสาวสวยมากมาย คนที่ประสบความสำเร็จชนแก้วดื่มแสดงความยินดีกัน และยิ่งมีดนตรีที่สง่างามและไพเราะโอบล้อมซ้ายขวาบรรยากาศทั้งหมดมีระดับชั้นสูงและสะดวกสบายแค่ดูก็รู้ว่าเป็นสถานที่รวมตัวของชนชั้นสูงหยางเฉียนเฉียนไม่รู้ว่าเป็นเพราะเสียขวัญหรือเปล่า จึงไปเข้าห้องน้ำ เหลือเพียงเย่เทียนหยู่ที่ยืนอยู่ตรงนั้นไม่นานนักก็มีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคนหนึ่งเข้ามาและพูดตักเตือน: “ขอโทษด้วย ที่นี่เป็นงานเลี้ยงส่วนตัว คนนอกที่ไม่เกี่ยวข้องห้ามเข้าไปข้างใน”เย่เทียนหยู่นิ่งอึ้งครู่หนึ่งและพูดอธิบาย: “เพื่อนของฉันพาเข้ามา ไม่ใช่คนนอกอะไร”“เป็นไปไม่ได้ สามารถเข้ามาที่นี่ได้ต่างเป็นคุณชายและคุณหนูของตระกูลโด่งดัง ทั้งร่ำรวยและมีเกียรติ นายดูสินายเ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 45
คำพูดนี้พูดออกมา ทุกคนพากันตกตะลึงแต่ไม่นานนักก็มองไปทางเย่เทียนหยู่เหมือนกับมองคนปัญญาอ่อน ถึงแม้หลาย ๆ คนไม่รู้รายละเอียดสถานะของหยางเฉียนเฉียน แต่ต่างรู้จักหวงโหย่วเหวยนั่นเป็นถึงคุณชายใหญ่ตระกูลหวงพ่อของเขาก็คือหวงหงเจี้ยนผู้บริหารอันดับสองของเมืองเทียนไห่แม่ของเขาก็มาจากตระกูลซุนตระกูลใหญ่โตที่ในเมืองหลวง ประเด็นคือลูกชายเพียงคนเดียวของคุณตาเขาเสียชีวิตแล้ว ตอนนี้เหลือเพียงลูกสาวคนนี้ และก็หลานชายเพียงคนเดียวนี่เป็นสถานะที่ทรงอำนาจขนาดไหนกัน ไอ้หมอนี่กลับกล้ากำเริบเสิบสานยั่วยุแบบนี้ ไม่รู้จักความเป็นความตายชัด ๆไอ้หมอนี่ตายแน่นอนนี่เป็นความคิดที่อยู่ในใจของทุกคนแม้แต่หยางเฉียนเฉียนก็ตกตะลึง แต่ในใจได้ทำการตัดสินใจแล้ว ไม่มีทางที่จะยืนดูอยู่เฉย ๆ ต่อให้ต้องตาย ก็ต้องให้คุณพ่อช่วยเย่เทียนหยู่ไว้ให้ได้“ได้ ไอ้หนุ่ม นายแน่มาก หวังว่าจะเก่งแบบนี้ไปตลอดนะ”หวงโหย่วเหวยสีหน้าเคร่งขรึมอย่างมาก เขาหันหลังเดินจากไป สำหรับเขาแล้ว เย่เทียนหยู่คนนี้ ในใจของเขาได้เขียนเครื่องหมายเท่ากับความตายแล้วมองดูหวงโหย่วเหวยเดินจากไปด้วยความโมโห หยางเฉียนเฉียนพูดสเสียงเบา: พี่เย่ พ่อ
Pinakabagong kabanata
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1295
หลังจากที่เธอได้รับเงินสี่หมื่นหน้าพันล้านที่หัวหน้าใหญ่ไป๋รวบรวมมาอย่างยากลำบากแล้ว เธอกลับไม่อยากมอบมันออกไปเลยแม้แต่น้อยอันที่จริงเรื่องนี้ไม่ควรที่จะปล่อยให้มันยืดเยื้อ แต่นี่ระยะเวลาหนึ่งวันก็ได้ผ่านไปแล้ว แถมตอนนี้ หัวหน้าใหญ่ไป๋ก็ได้ทำการติดต่อกับสำนักเจวี๋ยฉิง ทั้งยังรายงานสถานการณ์ที่เกิดขึ้นให้ฟังแล้วด้วยด้วยเหตุนี้เธอจึงอยากที่จะลองเสี่ยงดวงดูสักครั้ง ดังนั้นเธอจึงเลือกที่จะไม่มอบเงินก้อนนี้ออกไป!แต่ต่อให้เธอจะไม่โอนให้อีกฝ่าย ก็ไม่ควรจะเก็บเงินเอาไว้กับตัว จะต้องโอนเงินก้อนนี้ออกจากบัญชีของตัวเอง ไม่อย่างนั้นอาจจะทำให้หัวหน้าใหญ่ไป๋รู้เรื่องนี้เข้าก็ได้เพราะเหตุนี้ ความคิดที่ยอดเยี่ยมจึงผุดขึ้นมาในหัวของเธอเธอจะต้องเอาเงินก้อนนี้ไปฝากไว้ที่วังเถี่ย น้องชายของเธอที่อยู่บ้านเกิดเสียก่อนวังเถี่ยที่เห็นตัวเลขมหาศาลขนาดนี้ก็รู้สึกตกใจ เขารับประกันว่าจะดูแลเงินก้อนนี้ให้ดีคุณนายไป๋ไม่มีความรู้สึกกังวลเลยแม้แต่น้อยว่าน้องชายจะคืนเงินก้อนนี้ให้เธอหรือไม่ ถึงอย่างไรเขาก็เป็นน้องชายของเธอ แล้วอีกอย่าง นี่ก็เป็นเงินของตระกูลไป๋ วังเถี่ยไม่กล้าสร้างเรื่องวุ่นวายแน่นอนเป
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1294
“เธอน่ะ ระวังตัวเอาไว้ให้ดีก็แล้วกัน!”หลี่ซินเยว่รู้สึกสั่นเล็กน้อย เกี่ยวกับเรื่องนี้ แม้ว่าเธอเพิ่งจะมาที่นี่ได้ไม่กี่วัน แต่ก็เคยได้ยินคนอื่น ๆ พูดถึงอยู่บ้าง ว่ากันว่าเบื้องหลังของไป๋เฉิงกรุ๊ปนั้นน่ากลัวมากตระกูลไป๋ไม่เพียงแต่เป็นถึงหนึ่งในสี่ตระกูลใหญ่ของเมืองตะวันออกในปัจจุบันเท่านั้น เบื้องหลังของพวกเขาก็น่ากลัวไม่แพ้กัน พวกเขาเคยถูกขนานนามว่าเป็นจักรพรรดิใต้ดินอีกด้วยเธอรีบเดินออกไปจากตรงนี้ทันที หลังจากกลับไปแล้ว หลี่ซินเยว่ก็รีบเรียกหลิวซือซือให้มาหา แล้วบอกเรื่องนี้ให้เธอฟัง หลิวซือซือที่ได้ฟังก็รู้สึกโกรธขึ้นมาทันที พร้อมทั้งแสดงท่าทีไม่ยินยอมออกมาอันที่จริงหลี่ซินเยว่ก็พอจะเดาได้แต่แรกแล้วว่าผลจะออกมาเป็นแบบนี้ เพียงแต่ก่อนหน้านี้เธอไม่ได้บอกหลิวซือซือก็เท่านั้นในเมื่อหลิวซือซือกับเธอมีความคิดที่เหมือนกัน ดังนั้นพวกเธอจึงเลือกที่จะออกจากบริษัทแห่งนี้ อย่างไรก็ตาม พวกเธอก็ไม่คิดที่จะบอกอีกฝ่ายให้รู้ตัวก่อน เพราะพวกเธอเตรียมตัวที่จะจากไปในทันที ถึงอย่างไรก็ไม่มีใครรู้เลยว่า คนพวกนี้จะแอบซ่อนแผนการชั่วร้ายอะไรเอาไว้รึเปล่าพวกเธอเองก็เคยคิดอยู่เหมือนกัน ว่าควรจะขอใ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1293
“เธอไม่ชอบผู้ชายงั้นเหรอ?”ตงซู่ชะงักไปครู่หนึ่ง วันวันเห็นเธออยู่แต่กับหลิวซือซือ คงไม่ใช่คู่ขากันหรอกนะ เป็นไปไม่ได้ ตัวเองจะต้องคิดมากไปแน่ ๆ เขาจึงพูดด้วยเสียงฮึดฮัดออกไปว่า “เธอเห็นฉันเป็นคนโง่อยู่รึไง?”“ไม่ใช่แบบนั้นนะคะ!” หลี่ซินเยว่ปฏิเสธตงซู่ส่งเสียง เฮอะ ออกมา พร้อมพูดขึ้นว่า “งั้นฉันก็ขอพูดกับเธอตามตรงเลยนะ ตำแหน่งของฉันอีกเดี๋ยวก็จะได้รับการเลื่อนขั้นแล้ว ขอแค่เธอยินยอมที่จะติดตามฉัน ตำแหน่งผู้จัดการก็จะเป็นของเธอทันที พอถึงตอนนั้น เธอจะมีทั้งเงินทอง และฐานะอย่างแน่นอน”“แต่ว่าฉันไม่ชอบผู้ชายจริง ๆ นะคะ!”“เธอแน่ใจนะ อย่าลืมเสียล่ะ ว่าเธอคือคนที่ฉันรับเข้ามา เพราะงั้นฉันก็มีวิธีที่จะให้เธอถูกไล่ออกได้ทุกเมื่อเช่นกัน” ตงซู่พูดข่มขู่ด้วยความโกรธสีหน้าหลี่ซินเยว่เปลี่ยนไปเล็กน้อย เพราะที่บ้านยังต้องพึ่งพาเธออยู่ ไม่อย่างนั้นเธอคงไม่รีบหางานทำแบบนี้ เธอต่างจากหลิวซือซือ เธอต้องการที่จะทำงานจริง ๆแต่เรื่องแบบนี้ ไม่ว่ายังไงเธอก็ไม่อาจยอมรับได้ เธอจึงส่ายหัว และพูดออกไปว่า “ต้องขออภัยด้วยค่ะ ฉันมั่นใจแล้วค่ะ!”ตงซู่โกรธจัด แต่จู่ ๆ ก็นึกถึงเรื่องสำคัญอีกเรื่องขึ้นมาได
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1292
หลี่ซินเยว่รู้สึกไม่ค่อยสบายใจเท่าไหร่ เธอเหลือบมองดูเวลา ก่อนจะพูดขึ้นว่า “ซือซือ ใกล้เวลาเข้างานแล้ว พวกเราต้องรีบไปกันแล้วนะ ไม่งั้นพวกเราจะสายเอาได้”“อ๋อ โอเค”หลิวซือซือรู้สึกตัว อันที่จริงเธอไม่อยากไปเลยสักนิด แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เธอจึงพูดขึ้นว่า “พี่เย่คะ งั้นพวกเราขอตัวก่อนนะคะ ครั้งหน้า พวกเราขอมาหาพี่อีกได้ไหมคะ?”“ได้แน่นอน!”“ถ้าเจอปัญหาอะไร ก็โทรมาหาฉันได้ตลอดเลยนะ!”พอเย่เทียนหยู่นึกขึ้นได้ว่าไป๋เฉินกรุ๊ปเป็นบริษัทของหัวหน้าใหญ่ไป ก็เห็นได้ชัดว่าเรื่องนี้จะต้องไม่ธรรมดา ถึงยังไงก็เคยประมือกันมาแล้ว หากพวกเธอเกิดปัญหาขึ้นมาจริง ๆ อย่างน้อยพวกเธอก็ยังโทรมาขอความช่วยเหลือจากเขาได้“ได้ค่ะ ขอบคุณมากนะคะพี่เย่!”“งั้น ฉันเองก็ต้องขอบพี่เย่เหมือนกันนะคะ? !” หลี่ซินเยว่ยิ้ม เธอพูดออกไปด้วยความกล้า ตอนนี้เธอก็ไม่ได้อยู่ในบริษัทนั้นอีกต่อไปแล้ว พอเห็นหลิวซือซือเรียก เธอก็รู้สึกอิจฉา เธอเองก็อยากเรียกว่าพี่เย่เหมือนกันเย่เทียนหยู่ชะงักไปชั่วขณะ แต่มันก็แค่ชื่อเรียกเท่านั้น เขาจึงไม่ใส่ใจมากนัก ก่อนจะพยักหน้าให้ทั้งสองเดินจากไป ดูจากท่าทางยิ้มแย้มที่ปรากฏบนใบหน้าของพวกเธ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1291
“ก็ใช่น่ะสิคะ เห็นได้ชัดเลยว่าจัดการกันแบบมั่ว ๆ ขืนเป็นแบบนี้ต่อไป บริษัทมีหวังล่มจมแน่ ๆ” หลี่ซินเยว่บ่นเสียงดัง“นั่นสิ พี่เย่คะ ไม่งั้นพี่ก็พูดกับประธานหลินให้หน่อยเถอะนะคะ บอกเธอช่วยพูดเกลี้ยกล่อมให้พวกเราที ไม่เช่นนั้น หากปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไป บริษัทได้จบเห่จริง ๆ แน่” หลิวซือซือเองก็รีบพูดขึ้นมาด้วยเช่นกัน“เกลี้ยกล่อมอะไรกัน ให้ล้มละลายไปนั่นแหละดีแล้ว เพราะไม่อย่างนั้น นางแม่มดนั่นก็คงไม่รู้ว่าตัวเองทำผิดไปมากแค่ไหน”“แต่ว่า ถึงยังไงบริษัทนี้ก็เป็นความตั้งใจของประธานหลินเลยนะคะ” หลิวซือซือกล่าวเมื่อได้ยินแบบนั้น หลี่ซินเยว่ก็ไม่ได้พูดอะไร หากเธอรู้แต่แรกก็คงไม่พูดออกไป ด้วยความสามารถของประธานเย่ เขาสามารถช่วยบริษัทได้อย่างเต็มที่เดิมที เธอเองก็หวังว่าอยากให้บริษัทรีบล้มละลายเร็ว ๆ เหมือนกัน เธออยากจะเห็นจริง ๆ ว่านางแม่มดนั่นจะเสียใจมากแค่ไหนแต่ในขณะเดียวกันนั้นเอง เย่เทียนหยู่ก็พูดพร้อมรอยยิ้มออกมาว่า “หว่านหรูได้ออกมาจากบริษัทนั้นแล้ว อีกอย่าง หุ้นสักเปอร์เซ็นต์เดียวก็ไม่มี เธอแทบไม่มีอำนาจในการควบคุมบริษัทเลยด้วยซ้ำ”“หา......”สองสาวนิ่งไปชั่วขณะ แม้ว่าข่าวลือ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1290
ใบหน้าของทั้งคู่ไม่เพียงแต่สวยงามเท่านั้น รูปร่างเองก็ยังโดดเด่นมากอีกด้วย ผิวพรรณขาวเนียน ขาเรียวยาวทั้งสองคู่ของพวกเธอ ทำให้มีสายตาหลายคู่หันมามองอยู่บ่อย ๆหลี่ซินเยว่ หลิวซือซือ พวกเธอมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไรหากเป็นการทำงานนอกสถานที่จริง ๆ ก็ไม่น่าจะมาทานอาหารเช้าด้วยกันที่นี่ได้นะ เขากวาดสายตามองไปรอบ ๆ ดูเหมือนว่าแถวนี้จะไม่มีโรงแรมใหญ่ ๆ อยู่เลยด้วยหรือว่าร้านเล็ก ๆ แห่งนี้จะมีชื่อเสียงมาก ถึงทำให้ผู้คนแห่มากัน?แต่ก็เหมือนว่าจะไม่ได้เป็นแบบนั้นไม่รู้ว่าเป็นเพราะเขาจ้องนานเกินไปหรือเปล่า ถึงทำให้หลี่ซินเยว่สังเกตเห็นเขาได้ในทันทีเมื่อหลี่ซินเยว่เงยหน้าขึ้น สีหน้าก็แสดงถึงความประหลาดใจออกมา ก่อนจะพูดด้วยความดีใจออกมาว่า “ประธานเย่!”“ประธานเย่อะไรเหรอ!”หลิวซือซือตกใจเล็กน้อย หลังจากที่มองตามสายตาของอีกฝ่ายไป เธอก็รู้สึกตกตะลึงในทันที ก่อนจะพูดด้วยความตื่นเต้นออกไปว่า “พี่เย่!”อย่างไรก็ตาม ในขณะที่รู้สึกตื่นเต้นอยู่นั้นเอง เธอก็เขินอายเกินกว่าจะเดินเข้าไปหา อันที่จริง ที่เธอเดินทางมาเมืองหลวงพร้อมกันกับหลี่ซินเยว่ ก็เป็นเพราะเธอต้องการอยากเจอเย่เทียนหยู่เพราะว่าเรื่
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1289
เยว่เหลียนเวยที่ได้ยินดังนั้น ภาพที่โรงจอดรถก็ผุดขึ้นมาในหัวของเธอทันที ใบหน้าแดงก่ำ แต่ไม่นานเธอก็นึกถึงความแข็งแกร่งที่น่าสะพรึงกลัวของเย่เทียนหยู่ขึ้นมาได้ เธอจึงพูดด้วยท่าทีเกร็ง ๆ ออกไปว่า “คุณชายเย่มีฝีมือที่เลื่องชื่อขนาดนี้ อย่าล้อกันเล่นเลยค่ะ!”“ฮ่า ๆ......”เย่เทียนหยู่ไม่สามารถกลั้นหัวเราะเอาไว้ได้ ก่อนจะพูดขึ้นว่า “พี่สาวเยว่ นี่คุณไม่คิดที่จะรับศิษย์น้องแล้วงั้นเหรอ”“คุณชายเย่ล้อเล่นแล้วค่ะ ตอนนั้นฉันแค่พูดเล่น ๆ เท่านั้น” เยว่เหลียนเวยรีบพูดขึ้นมาเยว่เหลียนหานรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย น้องสาวของเธอมักเป็นคนที่ใจกล้ามาโดยตลอด แต่วันนี้กลับหน้าแดง แถมยังตัวเกร็งอีกต่างหาก แต่ถึงอย่างนั้น เธอก็คิดไม่ถึงเลยว่าน้องสาวของเธอจะถึงขั้นทำให้คุณชายเย่เรียกเธอว่าพี่สาวได้เย่เทียนหยู่ยิ้มเล็กน้อย แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไรอีก ก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า “แม่ครับ เรื่องทางนี้เองก็จัดการเรียบร้อยหมดแล้ว พรุ่งนี้เช้า ผมต้องออกเดินทางแล้วนะครับ”“เดินทางพรุ่งนี้เช้า ลูกจะไม่เข้าร่วมงานประชุมพรุ่งนี้ด้วยกันเหรอ?”“ไม่ล่ะครับ งานประชุมในวันพรุ่งนี้ ผมมอบหมายให้หลินเจวี๋ยเป็นผู้รับผิดชอบในส่วนของ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1288
นับตั้งแต่ตอนที่เย่เทียนหยู่เดินจากไป เวลาก็ผ่านไปกว่าหนึ่งชั่วโมงแล้ว ในที่สุดเจวี๋ยซินก็ลืมตาตื่นขึ้นมา เขาสัมผัสถึงการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ของร่างกายได้ในทันที รวมถึงพลังที่แข็งแกร่งก็เพิ่มขึ้นอย่างหน้ากลัว“นะ นี่จะแข็งแกร่งเกินไปแล้ว!”เจวี๋ยซินพึมพำด้วยความตื่นเต้น เขาอดไม่ได้ที่จะปล่อยพลังอันแข็งแกร่งออกมา แม้ว่าก่อนหน้านี้เขาจะเคยกระตุ้นพลังที่แข็งแกร่งที่สุดของเขาออกมา แต่เวลานั้นเขาก็กลับไม่ได้รู้สึกสบายตัวเหมือนในตอนนี้ไม่นานเจวี๋ยเทียนและบรรพจารย์เจวี๋ยฉิงก็ปรากฏตัว จากนั้นเจวี๋ยเทียนยังได้อธิบายคำพูดที่เย่เทียนหยู่ได้พูดเอาไว้เมื่อกี้ให้เขาฟังอีกด้วยเมื่อได้รู้เรื่องราวทั้งหมดแล้ว เจวี๋ยซินไม่เพียงแต่ไม่เกลียดชังเย่เทียนหยู่ ในใจยิ่งรู้สึกขอบคุณมากกว่าเสียด้วยซ้ำ เพราะถึงอย่างไร อีกฝ่ายก็เลือกที่จะตอบแทนความแค้นด้วยความเมตตา“พวกแกสองคนฟังฉันให้ดี ต่อไปนี้พวกแกจะต้องคอยรับใช้นายท่านให้ดี หากพวกแกมีใครที่กล้าคิดไม่ซื่อขึ้นมาล่ะก็ อย่าโทษที่ฉันไม่เห็นใจก็แล้วกัน เพราะฉันที่แหละที่จะจัดการพวกแกด้วยมือของฉันเอง”“ครับ บรรพจารย์โปรดวางใจ พวกเราไม่มีทางหักหลังนายท่านแน่นอ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1287
เย่เทียนหยู่พยักหน้า พร้อมกล่าวขึ้นว่า “ผมเชื่อคุณ!”หลังจากที่ได้ยินคำนี้ บรรพจารย์เจวี๋ยวฉิงจึงหายใจออกมาด้วยความโล่งอก แต่ถึงอย่างไรก็จะทำให้นายท่านเข้าใจผิดไม่ได้“แต่ว่านะ เจวี๋ยเทียน หากมีโอกาส คุณก็ช่วยผมสืบดูที ดูว่าพอจะสืบเรื่องที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าถูกเผาจากเย่สยงได้บ้างไหม”เย่เทียนหยู่สั่งการ“รับทราบครับ!”เจวี๋ยเทียนพยักหน้า“แต่ต้องจำเอาไว้นะ ว่าอย่าแหวกหญ้าให้งูตื่นเด็ดขาด เพราะผมยังอยากรู้อยู่ ว่าเขาจะยึดอำนาจจากตระกูลเย่ได้อย่างไร ดูว่าในตระกูลเย่ยังมีพวกมดปลวกเหลืออยู่อีกไหม” เย่เทียนหยู่พูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบแม้ว่าเขาจะยังรู้สึกไม่พอใจกับตระกูลสักเท่าไหร่ แต่สิ่งที่แม่เคยบอกเอาไว้ก็ไม่ผิด ถึงอย่างไรตนก็มีสายเลือดของตระกูลเย่อยู่ ส่วนคุณปู่ขี้งกคนนั้นของเขาก็ใช่ว่าจะทอดทิ้งพวกเขาไปเลยจริง ๆ เสียทีเดียว“เข้าใจแล้วครับ!”เจวี๋ยเทียนรีบรับปากในทันทีในเมื่อเรื่องทุกอย่างได้รับการอธิบายแล้ว เย่เทียนหยู่จึงได้หันไปมองเจวี๋ยซิน พร้อมกับพูดขึ้นว่า “เจวี๋ยซิน คุณคิดดีแล้วใช่ไหม ว่าจะติดตามผมจริง ๆ?”“ครับ!”เจวี๋ยซินตอบรับด้วยความเคารพ“ในเมื่อเป็นแบบนี้ เช่
