Share

บทพิเศษ สามคืน 2

“แม่คร๊าบ มีโฮมเลสมานอนในสนามบ้านเราด้วย”

ไผทหยีตาขึ้นเพราะเสียงแจ้ว ๆ นอกเต็นท์มีแสงสว่างลอดเข้ามา

“ไม่ใช่โฮมเลสครับ”

วัชรมัยปรามเจ้าตัวกลม ที่เดินเข้าไปเกาะเต็นท์สนามสีเขียวเข้ม เมื่อคืนเธอนอนกอดลูกสบายมาก สดชื่นอารมณ์ดีจนลงมาทำมื้อเช้า ปล่อยสกลกันต์นอนต่อแป๊บเดียว ไม่คิดลูกจะตื่นเร็วขนาดนี้

“ก็เขาไม่มีบ้านไม่ใช่เหรอ ถึงนอนเต็นท์”

ปากเล็กยู่ยืนยันความคิดตัวเอง

“เหมือนข่าวโฮมเลสในทีวีที่ปราบเคยดูในโรงอาหาร”

“พ่อไม่ใช่โฮมเลส”

เต็นท์เปิดมาพร้อมหน้าตึง ๆ ของคนนอนไม่พอ มือสางผมผมสีดำยุ่งตกระหน้าผาก ไผทขมวดคิ้ว เมื่อเห็นแม่กับลูกใส่ชุดนอนหมีน้อยเข้ากัน ...แล้วชุดเขาล่ะ

แม่งเอ๊ย! ไม่ยุติธรรมสักนิด ปรกติไผทไม่ใช่คนคิดเล็กคิดน้อย ทว่าตั้งแต่มีเมียนี่เขาเหมือนโดนลูกทิ้ง กลายเป็นหมาหัวเน่า เป็นคนนอกโดยสมบูรณ์

แบ่งแยกกันชัดเจนก็เสื้อทีมนี่แหละ มีเขาแตกต่างอยู่คนเดียว

“ทำไมพ่อมานอนเต็นท์ล่ะ”

สกลกันต์เคยไปกางเต็นท์เที่ยวป่าชมธรรมชาติกับบิดาครั้งหนึ่งเมื่อปีที่แล้ว จำได้ว่าสนุกมาก ...หมายถึงขี่หลังบิดาสนุก

“อยากเปลี่ยนบรรยากาศ”

เขาสลัดศีรษะไล่ความง่วงงุน

“หลับสบายไหมคะพี่ป้อง”

ไผทหงุดหงิดกับรอยยิ้
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status