บทที่ 79

“ซังหนี่ คุณจำเอาไว้เลยนะ ความสัมพันธ์ระหว่างเราจะได้ไปต่อหรือเปล่า สิทธิ์ในการตัดสินใจอยู่ในมือผม รวมถึงตอนแรกด้วย ถ้าไม่ใช่เพราะผมยินยอม คุณคิดว่าจะหย่าได้อย่างราบรื่นเหรอ?”

มือข้างที่ตอนแรกคิดจะออกแรงของซังหนี่ก็ค่อย ๆ ปล่อยให้ห้อยลงไปทั้งอย่างนี้

ดวงตาของฟู่เซียวหานยิ่งไม่มีกระทั่งความรู้สึกเจ็บปวดเล็กน้อยในท้ายที่สุดหรือความเดือดดาลเลยสักนิด

ที่เขาพูด...มันก็ใช่จริง ๆ

เธอมีสิทธิ์มีเสียงอะไร?

ในสายตาของเขา เธอก็เป็นแค่สิ่งของชิ้นหนึ่งเท่านั้น

ก่อนหน้านี้เป็นภรรยาของเขา ก็ต้องสืบสานสกุลต่อให้เขา มาตอนนี้...ก็เป็นแค่วัตถุระบายความใคร่เท่านั้น

ฟู่เซียวหานคุ้นเคยกับท่าทีเรียบเฉยของซังหนี่เป็นอย่างมาก

หว่างคิ้วของเขาอดไม่ได้ที่จะขมวดเข้าหากันอีกครั้ง หลังชะงักไปครู่หนึ่ง เขาก็บีบคางของซังหนี่เข้าไปจูบเลย

ขณะที่ริมฝีปากของทั้งสองคนประกบกัน จู่ ๆ น้ำตาของซังหนี่ก็ไหลลงมาอีกครั้ง

ความรู้สึกจากการสัมผัสที่แสนเย็นเยียบนั้นทำเอาร่างของฟู่เซียวหานสั่นเทาไปหมด

แต่ไม่นานเขาก็ทำเป็นว่าไม่ได้สัมผัสถึงอะไรทั้งสิ้น เพียงแงะเปิดร่องฟันของเธอออก สอดปลายลิ้นเข้าไป ฉกชิงคำใหญ่ ๆ

จุมพิตนี้ เม