บทที่ 25 การประมูล

หลังจากที่ชงชาให้แก่แขกพิเศษของงานประมูลแล้ว หญิงรับใช้ทั้งสองคนก็เอ่ยทักทาย ก่อนจะค่อย ๆ ก้าวถอยหลังออกไปทีละคน

หลูมู่หยานหยิบถ้วยชาศิลาดลเคลือบสีขาวนวลขึ้นมา และทันทีที่เปิดฝากลิ่นหอมอ่อน ๆ ของชาก็โชยเตะจมูกทันที ชาดังกล่าวมีร่องรอยของพลังงานออร่าแสดงให้เห็นว่าชาจิตวิญญาณนี้อยู่ในระดับที่ดี 

หอการค้าหมิงเหมิงนี้ช่างสวยงามจริง ๆ  หลูมู่หยานค่อย ๆ ละเลียดดื่มหลิงชาที่ไม่ได้ดื่มมากนาน

แม้ว่าชานี้จะด้อยกว่าชาวิญญาณที่หลูมู่หยานเคยดื่มมา ทว่านางก็ไม่ได้ไม่ชอบเสียทีเดียว ในโลกวิญญาณนางถือได้ว่าเป็นคนรักชาที่มีชื่อเสียงคนหนึ่ง 

“ชาวิญญาณนี้ดีจริง ๆ หลังจากจบงานประมูล คงต้องบอกกับเจ้าของร้านเพื่อซื้อมันนะ ท่านปู่ข้าชอบรสชาติแบบนี้” เสี่ยวเซียงอุทานขึ้น หลังจากที่ได้ดื่มชาดังกล่าวไปหลายจิบ

หลูมู่หยานคิดตาม พร้อมกับส่งเสียงหัวเราะออกมา ก่อนจะเอ่ยถามพ่อค้าว่า “พ่อค้า หลิงชาของหมิงเหมิงมีขายด้วยหรือไม่?” 

“หลิงชาไม่ได้มีขายให้คนทั่วไปหรอก หากแต่มีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน ก็ซื้อได้บ้าง” ปลายนิ้วเรียวของหยุนหลันถูไปมาที่ถ้วยชา ก่อนจะเงยหน้าขึ้นและเอ่ยว่า “ถ้ามู่หยานต้องการ ข้าจะหามาให้” 

“ขอบใจลูกพี่ลูกน้อง” หลูมู่หยานขอบคุณหยุนหลันอย่างจริงใจ นางชอบชาวิญญาณชนิดนี้มาก และคิดว่าคงต้องติดนี้บุญคุณอีกแล้ว

“เพื่อครอบครัว ไม่เป็นไร” หยุนหลันยิ้ม พลางส่ายหัวไปมา

แม่ของหยุนหลันรักหลูมู่หยานมาก แม้ว่านางจะเคยเป็นที่รู้จักในนามเจิ้นตี้แห่งเมืองหลวง แต่นางก็มีความหยิ่งยโสและไม่ประจบประแจง แต่แม่ของเขาก็ไม่ได้ลดความเอ็นดูที่มีต่อนาง

หลูมู่หยานยังคงนึกถึงท่านป้าผู้ที่รักนางมาก แม้ว่าหยุนหลันจะไม่ได้อยู่ใกล้ แต่เขาก็ไม่เคยรังแกนาง แถมยังคอยปกป้องนางอีกด้วย และนางเองก็คิดว่าอาจจะสามารถกลับมาสนิทกันอีกหลังจากนี้

เนื่องจากการประมูลยังไม่เริ่ม มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่พูดคุยกันระหว่างจิบชา ทว่าเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น หยุนหลันให้ยามที่อยู่ด้านหลัง ก่อนที่ชายผู้นั้นจะค่อย ๆ เดินไปเปิดประตูอย่างระมัดระวัง

ทันทีที่ประตูถูกเปิดออก ปรากฏเป็นหญิงสาวท่าทางดูอ่อนโยนในชุดชาววังสีแดงกุหลาบ เดินเข้ามายังห้องประมูลส่วนตัวสองสามคน ซึ่งอีกสองคนนั้นก็คือ กู่ยันรันและเซงรู

ทันทีที่พวกนางเห็นหลูมู่หยานก็แสดงความประหลาดใจเล็กน้อย ก่อนที่เซงรูจะแสดงท่าทีขยะแขยง และกู่ยันรันก็แสดงความไม่พอใจ แต่พวกนางก็ไม่ได้เปิดเผยสิ่งที่อยู่ในใจมากเท่าใดนัก 

 กู่ยันรันและเซงรูไม่คิดว่าขยะไร้ค่าอย่างหลูมู่หยานจะมาอยู่ที่นี่กับองค์ชายสาม และสหายของนาง ทว่าที่นี่ไม่ใช่ที่ที่จะมารุกรานพวกเขา ฉะนั้นพวกนางจึงไม่ได้พูดหรือแสดงท่าทีอะไรออกมาในตอนนี้

ดวงตาของหลูมู่หยานเริ่มฉายแววนิ่งเงียบเมื่อเห็นแม่นางทั้งสอง แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกไป เพียงแค่นั่งเงียบ ๆ กับถ้วยชาเท่านั้น

“ท่านพี่องค์ชายสาม ท่านพี่องค์ชายห้า ลูกพี่ลูกน้องสี่ นายน้อยเสี่ยว และนายน้อยฉี” หญิงสาวในชุดแดงกุหลาบเอ่ยทักทายผู้ที่อยู่ในห้องด้วยรอยยิ้มที่เป็นมิตร เมื่อนางหันไปเห็นหลูมู่หยาน ดวงตาของนางก็เริ่มแสดงความประหลาดใจ ก่อนจะเอ่ยคำว่า “แม่นางหลู” ด้วยรอยยิ้ม

“องค์หญิงเจ็ด” หลูมู่หยานตอบด้วยรอยยิ้มจาง ๆ 

องค์หญิงเจ็ดเป็นบุตรสาวของนางสนมฮุยฮุ่ยในสถาบันแห่งสวรรค์ของสถาบันจักรพรรดิ นางมักจะทำตัวเหลื่อม ๆ กับหลูมู่หยานอยู่บ้าง แต่ก็ไม่ได้รังแกนางกับกู่ยันรันในพระราชวัง นางสนมของเจ้าหญิงองค์ที่เจ็ดนี้มีความสัมพันธ์ที่ดีกับน้องสาวของกู่ยันรัน แต่นางก็ไม่ได้ไปรุกรานองค์ราชินี เนื่องจากนางเป็นผู้ที่ชอบความสบายใจ

หยุนหลันยิ้ม พร้อมกับพยักหน้าให้กับ ‘หยุนซิน’ องค์หญิงเจ็ด จริง ๆ แล้วหยุนซินมีความเป็นมนุษย์มากกว่าและก็ไม่มีใครเกลียดนาง

ทว่า ตามจริงแล้วหยุนซินมีห้องส่วนตัวของนาง แต่เมื่อมาถึงที่นี่และทราบว่าหยุนหลันมาถึงแล้ว นางจึงพากู่ยันรันและเซงรูเข้ามาทักทาย

“องค์ชายสาม องค์ชายห้า …” กู่ยันรัน และเซงรูเดินไปข้างหน้าเพื่อทักทาย โดยที่ไม่สนใจหลูมู่หยานที่นั่งอยู่

เช่นเดียวกัน หลูมู่หยานก็ไม่ได้สนใจอะไรพวกนางอยู่แล้ว

“อี้ซวน เจ้าก็มาร่วมงานประมูลนี้ด้วยหรือ?” กู่ยันรันเอ่ยด้วยน้ำเสียงใสราวกับสายน้ำ ก่อนจะค่อย ๆ ฉีกยิ้มที่นุ่มนวลและมองไปยังฉีอี้ซวนด้วยความรัก

ฉีอี้ซวนเผลอขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัว ในอดีตเขาเองก็ไม่ได้ชอบท่าทางเสแสร้งอ่อนโยนของกู่ยันรันมากนัก แต่ไม่รู้ว่าทำวันนี้เขาถึงรู้สึกไม่มีความสุขอย่างน่าประหลาด “อืม” เขาเอ่ยตอบไปด้วยน้ำเสียงเย็นชา

หลังจากที่ได้ยิน กู่ยันรันก็เริ่มรู้สึกขุ่นเคืองขึ้นมาเล็กน้อย

ทันทีที่นางเดินเข้ามาในห้องและพบกับหลูมู่หยานที่นั่งอยู่ ทำให้นางรู้สึกอึดอัด และคิดว่าทำไมขยะไร้ค่าอย่างหลูมู่หยานถึงได้มานั่งอยู่ตรงนี้ หากไม่ได้มีคฤหาสน์ที่อาศัย ขยะอย่างหลูมู่หยาน นางสามารถเหยียบย่ำได้ตามใจต้องการ

หยุนซินรู้สึกว่าอารมณ์ของกู่ยันรันค่อนข้างผันผวน แม้ว่าจะมีความรู้สึกขุ่นเคืองแต่นางเองก็รู้สึกผิดหวัง เมื่อเทียบกับกู่กุ้ยเฟย แผนของกู่ยันรันนั้นแย่กว่ามาก และถึงแม้จะเทียบกับหลูมู่หยานในตอนนี้ นางก็ยังแย่กว่า

ความเป็นจริง เซงรูไม่สามารถเข้าร่วมการประมูลได้ แต่เนื่องจากความสัมพันธ์ที่ของนางและกู่ยันรัน หลังจากที่นางได้มอบของขวัญอันล้ำค่าไป นางจึงขอให้องค์หญิงให้โอกาส ฉะนั้นนางจึงทำได้เพียงจ้องไปที่หลูมู่หยาน แต่ก็ไม่กล้าที่จะพูดอะไรไปมากกว่านี้

“การประมูลกำลังจะเริ่ม ข้าว่าข้ากลับไปที่ห้องดีกว่า” หยุนซินที่เริ่มไม่เห็นทางของเซงรูเอ่ยขึ้น นางรู้สึกเสียใจเล็กน้อยที่ตกลงให้เซงรูมาด้วย

หยุนซินนั้นชอบหลูมู่ไป๋ นางจึงไม่ได้มีความขัดแย้งกับหลูมู่หยาน และเพื่อไม่ให้เกิดความบาดหมาง ทางที่ดีคือออกมาจากที่นี่ก่อนจะดีกว่า

“อืม ไปเถอะ” หยุนหลันพยักหย้าและเขาเองก็ไม่ได้ชอบกู่ยันรันและเซงรู

กู่ยันรันอดทนต่อความขับค้องใจ ก่อนจะมองไปที่ฉีอี้ซวนอย่างเสน่หา โดยหวังว่าเขาจะช่วยรักษานางไว้ นางไม่ต้องการให้หลูมู่หยานกับฉีอี้ซวนเข้ากันได้ดี แต่ทว่าอี้ซวนก็เหมือนจะไม่เห็นคำทักทายที่นางส่งไป แต่กลับมองไปที่ถ้วยชาแทน

“ไปกันเถอะ” หยุนซินขมวดคิ้วเล็กน้อยและมองไปที่กู่ยันรันพร้อมกับเตือนนางด้วยสายตาว่า นี่ไม่ใช่เวลาแสดงความรัก สมองของสตรีผู้นี้ช่างเล็กเหลือเกิน รวมไปถึงวิธีการก็ด้วย

ดวงตาของกู่ยันรันเริ่มขุ่นเคือง เมื่อเห็นว่าฉีอี้ซวนยังไม่มีความตั้งใจที่จะรั้งนางเอาไว้ นางจึงทำได้เพียงกระทืบเท้าเบา ๆ เดินออกไปพร้อมกับองค์หญิงเจ็ด 

“อี้ซวน สะใภ้เล็กของเจ้าดูสีหน้าไม่ดีนะ ไม่อยากตามไปปลอบหรือพากลับมานั่งหรือ?” หยุนจินพูดติดตลก

ฉีอี้ซวนไม่ได้พูดอะไร เพียงแต่ยิ้มและเงยหน้าขึ้น ก่อนจะมองไปที่หยุนจินด้วยสายตาว่างเปล่า สีหน้าของเขาแสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่าตอนนี้เขาไม่มีความสุข

เมื่อเห็นใบหน้าของอี้ซวน หยุนจินก็ยักไหล่อย่างไม่ได้สนใจมากนัก ก่อนจะหันหน้าไปทางหลูมู่หยานผู้ที่มีรอยยิ้มจาง ๆ เปื้อนบนหน้าอยู่เสมอ พร้อมกับปากที่แสดงออกถึงความเฉยเมย

หยูกวงของฉีอี้ซวนมองไปยังหลูมู่หยานที่กำลังนั่งจิบชาด้วยท่าทีสบาย ๆ การได้เห็นความธรรมชาติของนางที่ไม่ได้มีปฏิกิริยาอะไร พลันในใจของเขาก็เริ่มเจ็บปวด แต่ไม่ช้าเขาก็ดึงอารมณ์ให้กลับมา แต่เขายังรู้สึกว่ากู่ยันรันยังอยู่ในใจเช่นเดียวกับความรู้สึกไม่พอใจที่เขาเองก็ไม่สามารถอธิบายได้

เขาเคยเชื่อฟังกู่ยันรัน ก่อนที่จะฟังการเตรียมการของครอบครัวสำหรับการแต่งงาน แต่เมื่อเห็นนางตอนนี้ที่ดูกระสับกระส่ายและไม่ได้ใสซื่อบริสุทธ์ เห็นทีเขาคงต้องพิจารณาอย่างรอบคอบว่าจะแต่งงานกับสตรีผู้นี้หรือไม่