LOGINShare
ตอนที่22. ถอยไปหลายก้าว
Last Updated:
2025-01-18 22:31:28
Related chapters
ภรรยาข้า เจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม3 (จบบริบูรณ์) ตอนที่23.คิดไปเองสินะ
“เจ้าจะฆ่าข้าจริงหรือ ลี่อิง”“ข้ามิเคยลังเล อู๋หลิว โอกาสที่ข้าเคยให้ท่านมันหมดลงนับตั้งแต่ท่านก้าวออกหมู่บ้านข้าไปแล้ว วันนี้ เราคือศัตรู มิใช่สหายเช่นกาลก่อนอีกแล้ว”“หึ ๆ สหายรึ ฮา ๆ เป็นข้าคิดไปเองสินะ สหาย ข้าเป็นได้เพียงเท่านี้หรือ”“ท่านจะพูดให้ได้สิ่งใดกัน มันเป็นท่านที่เลือกจะก้าวจากข้าไปเอง ท่านมิรู้เลยรึอย่างไรว่าใจข้ารู้สึกเยี่ยงไรในตอนนี้”“อึก!”มือบางกระตุกรวบเส้นลวดในมือ จนบาดลึกเข้าไปในผิวกายของชายหนุ่ม พิษร้ายค่อย ๆ แทรกซึมเข้าสู่กระแสเลือด อู๋หลิวยังคงยืนนิ่งสงบมิไหวติง ดวงตาจ้องมองตรงไปยังใบหน้านวลที่บัดนี้อาบไปด้วยหยาดน้ำตา มันช่างบาดลึกในจิตใจเขายิ่งนักเขาตั้งใจที่จะเกลียดนาง หลอกลวงนาง ทว่า มันกลับเป็นเขาที่กำลังหลอกลวงใจของตนเองเสียมากกว่า หากการตายของเขาทำให้มิต้องทนเห็นหญิงสาวต้องตาย เขาก็ยินดีที่จะจบทุกอย่างลงในตอนนี้โดยมิลังเลแม้แต่น้อย‘ข้ารักเจ้า ลี่อิง’“ไม่นะ…ลี่อิง!”ตูม! เส้นลวดทองขาดออกกระจาย พร้อมร่างสูงของอู๋หลิวพุ่งเข้ารวบร่างของจ้าวลี่อิง“อึก!” ร่างสูงสั่นสะท้านไปทั้งกาย ด้วยพิษที่กำลังแผ่ซ่านไปทั่ว ทั้งยังเวลานี้ ชายหนุ่มถูกแทงด้วยหอกยาวจากด
Last Updated : 2025-01-18ภรรยาข้า เจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม3 (จบบริบูรณ์) ตอนที่24.ไปตามท่านหมอมา
บ้านสกุลจ้าวห้าพ่อลูกยืนมองบ่าวไพร่เก็บกวาดลานบ้านที่เพิ่งผ่านการต่อสู้อย่างดุเดือดเมื่อหลายชั่วยามก่อน จ้าวหลานเค่อมองสำรวจโดยรอบ ก่อนจะหันกลับมายังบุตรชายทั้งสี่ที่ยืนยิ้มน้อย ๆ พร้อมสภาพเสื้อผ้าขาดรุ่งริ่ง ใบหน้ามีรอยฟกช้ำปรากฏให้เห็นอยู่บ้าง แต่ก็มิมีคนใดบาดเจ็บสาหัส เท่านั้น เขาก็วางใจแล้ว“เร็วเข้า ไปตามท่านหมอมา”เสียงกร้าวดังเข้ามาในตัวบ้านก่อนจะปรากฏร่างของฮวาหลง และสิ่งที่ทำให้ห้าพ่อลูกสกุลจ้าวถึงกับชาหนึบไปทั้งร่างนั่นคือคนที่อยู่ในอ้อมแขนของชายหนุ่มผู้มาใหม่นั่นเอง“ลี่อิง / น้องเล็ก”ทั้งหมดกรูตามฮวาหลงไปอย่างรีบร้อน จ้าวหลานเค่อพยายามปลอบใจตนเองอยู่ลึก ๆ ว่าบุตรสาวคนเล็กปลอดภัยดี ทว่า คราบเลือดที่เปียกชุ่มตามร่างกายของบุตรสาวทำให้เขาไม่อยากที่จะคาดเดาไปมากกว่านี้“เกิดสิ่งใดขึ้นกับนาง”จ้าวหลานเค่อปรี่เข้าช่วยขยับสิ่งกีดขวางให้พ้นทางชายหนุ่ม มือหนาสั่นเทาจนมิอาจห้ามได้ เมื่อเดินเข้าใกล้สองหนุ่มสาวมากเท่าใด ก็เห็นเม็ดเหงื่อผุดขึ้นเต็มใบหน้าประหนึ่งสตรีของฮวาหลง เมื่อหันมองคนในอ้อมแขนก็ยิ่งสั่นสะท้านไปทั่วกาย เมื่อใบหน้าหวานละมุนของบุตรสาวซีดเผือดไร้สีเลือด“ข้าทำได้เพียง
Last Updated : 2025-01-18ภรรยาข้า เจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม3 (จบบริบูรณ์) ตอนที่25.มีข้อแม้ว่า
“ข้าเป็นห่วงเจ้า”“ข้ามิใช่เด็กอมมือ ที่จะมองความในใจของท่านไม่ออก เอาเป็นว่าหากจบเรื่องทั้งหมดนี้แล้ว ข้าจะมิปฏิเสธความรู้สึกที่ท่านเพียรพยายามมอบมันให้แก่ข้ามานาน ดีหรือไม่”จ้าวอวิ๋นได้แต่ทำเสียงจิ๊จ๊ะเบา ๆ ด้วยความขัดใจ หากเขาตอบว่าไม่ นั่นเท่ากับเขาปิดประตูแห่งโอกาสของตัวเอง แต่ถ้าปล่อยหญิงสาวไปก็เกรงจะมีภัย ร่างสูงหลับตานิ่งเพื่อทบทวนทุกอย่างก่อนตัดสินใจ‘ฉลาดสร้างข้อแลกเปลี่ยนเสียเหลือเกินแม่ตัวแสบ เห็นทีต้องยอมเสี่ยงดูสักครา’“ได้…ข้าตกลงให้เจ้าติดตามคนของข้าไป แต่มีข้อแม้ว่า เมื่อเจ้ากลับมาต้องแต่งเข้าสกุลจ้าว อ๊ะ ๆ อย่าแม้แต่จะคิดหนีไปโดยมิบอกกล่าว เพราะข้ามิได้ใจดีเช่นหน้าตา เจ้ายังไม่รู้จักข้าดีพอ”“คุณชายจ้าว ข้าเสมือนเด็กน้อยมิทันหย่านมกระนั้นเลยรึอย่างไรกัน ถึงได้มาสร้างข้อแม้เสมือนคนปัญญาอ่อนเช่นนี้”“จะ…เจ้า ถงม่งเหยา!”“มิต้องกลัวลืมชื่อข้าจนต้องเสียงดังขนาดนั้น ข้ายืนอยู่ห่างท่านเพียงมิกี่ก้าว จะเสียงดังไปไย”ทุกคำพูดของหญิงสาวทำให้ผู้ติดตามที่เฝ้าประตูอยู่ด้านนอก ถึงกับอ้าปากค้างไปตาม ๆ กัน ทั่วหล้าคงมีเพียงหญิงสาวผู้นี้ที่กล้ากล่าวหาผู้เป็นนายของพวกเขาว่าเป็นดั่งเ
Last Updated : 2025-01-18ภรรยาข้า เจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม3 (จบบริบูรณ์) ตอนที่26.ร่างในชุดดำ
ร่างในชุดดำถึงกับดวงตาเหลือกถลนแทบหลุดออกมาข้างนอก ที่อยู่ ๆ แผ่นหลังของเขากลับถูกอาวุธบางอย่างพาดผ่านอย่างรวดเร็ว ที่สำคัญไปกว่านั้น ไยเขาจึงมิอาจรับรู้ได้ถึงการโจมตีจากทางด้านหลังร่างสูงหันกลับไปมองถึงที่มาของสาเหตุ เมื่อเห็นรอยยิ้มเย้ยหยันจากท่านหญิงโม่ แม้เพียงเสี้ยวของใบหน้างาม มันทำให้ความคลั่งแค้นปะทุขึ้นมาจนถึงขีดสุด“ช่างน่าอายนักที่ลอบกัดจากด้านหลังประหนึ่งสุนัข”ชายชุดดำเอ่ยด้วยน้ำเสียงเจ็บแค้น ก่อนจะเปลี่ยนเป้าหมายไปหาท่านหญิงสกุลโม่แทน ทว่า ร่างสูงกลับมิทันได้เคลื่อนกายไปยังเป้าหมาย เขากลับถูกฉุดรั้งเอาไว้ด้วยแส้ทองเสียก่อน“ในสนามรบ บางครั้งเราต้องยอมเป็นผู้ร้าย ปลดความเป็นผู้ผดุงคุณธรรมออกเสียบ้าง พวกเจ้ามีนับสิบชีวิต แต่พวกข้ามีเพียงสตรีบอบบางแค่สองคน การทำเช่นนี้ถือว่ามิผิดอันใดสักนิด เจ้าต่างหากที่น่าอับอายกว่าสิ่งที่ท่านหญิงโม่กระทำเสียอีก”“หุบปาก มิเช่นนั้น ข้านี่แหละจะมิเพียงตัดหัวเจ้าไปให้แก่ท่านแม่ทัพใหญ่ แต่จะเอาหัวแม่ของเจ้าไปเป็นของบรรณาการเพิ่มเติมด้วย ฮา ๆ”“พูดได้ดี”เมี่ยวจ้านพูดด้วยน้ำเสียงลอดไรฟัน ก่อนจะสะบัดแส้ให้หลุดออกจากกายของศัตรู ทั้งสองยืนประจั
Last Updated : 2025-01-21ภรรยาข้า เจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม3 (จบบริบูรณ์) ตอนที่27.ผงะถอยเพียงเล็กน้อย
แส้เส้นยาวสะบัดออกไปถูกร่างของคนที่ขวางทางนางอยู่ ทว่ามันทำได้เพียงให้อีกฝ่ายผงะถอยเพียงเล็กน้อยเท่านั้น เมี่ยวจ้านอาศัยจังหวะนี้ตวัดแส้ไปยังกิ่งไม้ที่อยู่ในระยะที่ปลายแส้ไปถึง ก่อนที่มือบางจะรีบคว้าจับข้อมือของโม่ฟางเล่อ ทั้งสองใช้วิชาตัวเบาเหินกายขึ้นเพื่อออกจากวงล้อมแต่ทว่า…หมับ! ข้อเท้าบางของโม่ฟางเล่อกลับถูกคว้าจับเอาไว้ได้ก่อนที่จะหลุดพ้นออกจากวงล้อมตุบ! โม่ฟางเล่อสะบัดมือข้อมือออกจากการเกาะกุมของว่าที่พี่สะใภ้“ไปซะ…มิต้องห่วงข้าพี่เมี่ยวจ้าน ท่านต้องรอดไปให้ได้”เมี่ยวจ้านไม่สนใจคำพูดของโม่ฟางเล่อ หญิงสาวพุ่งเข้าช่วยน้องสาวคนรักอย่างรวดเร็ว ความดุดันของเมี่ยวจ้าน หากเป็นในสนามรบแล้วนั้น ข้าศึกต่างยำเกรงในฝีมือของนาง ทว่า กลุ่มคนตรงหน้ากลับมิรู้สึกสะท้านแม้แต่น้อย เสมือนกับว่าคนเหล่านี้ไร้ซึ่งความรู้สึกเจ็บปวดใด ๆ ก็มิปานต่างจากฟางเล่อที่จิตวิญญาณของนางมาจากอีกโลกหนึ่ง จึงทำให้พอจะคาดเดาถึงอาการของศัตรูได้ แต่นางไม่อาจอธิบายถึงสิ่งที่รู้มาให้แก่คนในมิตินี้รับรู้ได้ นางเห็นขณะที่ศัตรูกลืนกินบางอย่างลงไป มิช้านาน ทุกคนก็เริ่มมีอาการอย่างที่เป็นในตอนนี้ หากวันนี้มีโอกาสรอด น
Last Updated : 2025-01-21ภรรยาข้า เจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม3 (จบบริบูรณ์) ตอนที่28.ชายตรงหน้า
“หากท่านกับข้ารอดพ้นจากความตายในครานี้ ข้าจะมิปิดบังท่านแม้แต่น้อยท่านอ๋อง สิ่งที่ข้าน้อยขอจากท่านในเวลานี้คือ อยู่นิ่ง ๆ ที่เหลือให้เป็นข้าและคนของท่านจัดการเสีย”ชายชุดสีน้ำเงินเหลือบมองไปด้านข้าง เห็นหนึ่งในกลุ่มคนที่มาใหม่ตรงมายังคนที่เขาปกป้องอยู่ ร่างสูงจึงได้ก้าวอ้อมเพื่อขวางทาง เขามิอาจวางใจผู้ใดได้ หนอนบ่อนไส้มีมากในฝ่ายของสกุลโม่ ผู้ที่ก้าวมาใหม่อาจแอบแฝงตัวมาเพื่อเก็บกวาดงานก็เป็นได้กระบี่ยาวชี้ตรงไปยังชายตรงหน้า ทำให้อีกฝ่ายหยุดนิ่งห่างอยู่เพียงปลายกระบี่เท่านั้น ดวงตาของทั้งคู่สบกันด้วยความระแวดระวัง“ข้าคือคนจากนายท่านสกุลจ้าว เดินทางเพื่อมารับคณะของท่านอ๋องน้อยกลับสู่เมืองหลวง”“เจ้าอาจเป็นคนมาจากสกุลจ้าวจริง แต่ข้าจะมั่นใจได้อย่างไรว่าเจ้าจะสัตย์ซื่อต่อคนสกุลโม่”“เจ้าเป็นผู้ใดกัน ไยกล้าพูดจาเช่นนี้ออกมา หากข้าหมายจะทำร้ายท่านอ๋องน้อยจริง คงมิคิดจะเปิดเผยตัวเช่นนี้”“หึ ๆ ข้าอยู่กับความตายมาทั้งชีวิต เจ้าคิดว่าการเก็บกวาดแบบใดมันสมจริงกว่ากัน ระหว่างลอบกัดกับเปิดเผย หากเจ้าหมายจะทำดั่งเช่นข้าพูดจริงแล้วนั้น เวลานี้เป็นโอกาสที่ดีกว่ามิใช่รึ หรือข้าคิดผิดไป”“มิผิด หากต
Last Updated : 2025-01-21ภรรยาข้า เจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม3 (จบบริบูรณ์) ตอนที่29.ลึกเข้าไปในป่าอีกด้าน
ลึกเข้าไปในป่าอีกด้านขุนพลเช่นม่อตูถึงกับกระอักเลือดออกมาคำโต แม้ตอนนี้ พวกเขาทุกคนยังรักษาชีวิตเอาไว้ได้ แต่เมื่อศัตรูเสมือนผู้มิรู้จักความตาย พวกเขาก็แทบสิ้นเรี่ยวแรงที่จะต่อกร ใจก็ยังพะวงห่วงผู้เป็นนาย แต่หากพุ่งติดตามหาในเวลานี้ก็เท่ากับนำกลุ่มคนร้ายที่พวกเขาต่อกรอยู่ไปร่วมสมทบกับคนของพวกมัน ยิ่งจะเป็นการเพิ่มความลำบากและอันตรายให้แก่เจ้านายทั้งสองเข้าไปอีก“ล่อพวกมันไปอีกด้าน”ม่อตูเอ่ยกับผู้ติดตามที่เหลือ แม้ว่าฝ่ายตรงข้ามจะมีจำนวนคนที่มิแตกต่างกันนักกับพวกเขา ทว่า คนเหล่านั้นกลับไม่รู้จักคำว่าเจ็บปวด ไหนจะดวงตาอันแดงก่ำนั่นอีกเล่า จะอธิบายเรื่องนี้ว่าอย่างไรกัน‘หรือพวกมันจะเป็นปีศาจ’“ท่านเมี่ยวจ้านไปทางทิศใต้ของป่า เราจะไปตรงกันข้ามจะดีหรือไม่ขอรับ ท่านม่อตู”หนึ่งในผู้ติดตามเอ่ยเบา ๆ เมื่อได้รับคำสั่งให้ลอบสำรวจเส้นทางในขณะที่คนอื่นกันศัตรูมิให้ทันได้สังเกตสิ่งที่เขาทำ“อืม…ครั้งนี้ พวกเราอาจไม่รอดก็เป็นได้ พวกเจ้าพร้อมใจที่จะทำรึไม่ หากมิเต็มใจจงจากไปเสียตั้งแต่ตอนนี้”“ลมหายใจของพวกเรามอบให้แก่ท่านเมี่ยวจ้านนับตั้งแต่ก้าวเข้ามารับใช้ราชวงศ์แล้วขอรับ อย่าได้มองว่าคนเช่นพวก
Last Updated : 2025-01-21ภรรยาข้า เจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม3 (จบบริบูรณ์) ตอนที่30.เจ้ารู้ได้อย่างไรกัน
ถงเหยียนเจี๋ยก้าวเข้าไปยังลานนองเลือดเพื่อสำรวจหาร่องรอยของภรรยาและเมี่ยวจ้าน ใจของชายหนุ่มนั้นบอกไม่ได้ว่าอยากโห่ร้องหรือร่ำไห้ดี เพราะตราบใดที่ยังมิเห็นใบหน้างามของภรรยา เขาก็มิอาจวางใจได้ว่านางปลอดภัยหรือไม่เขามิอาจรู้ได้ว่าคนร้ายมีมากน้อยเพียงใด แล้วจะเป็นไปได้หรือที่หญิงสาวทั้งสองจะสามารถกำจัดคนทั้งหมดนี้ลงได้ เพราะแม้แต่พวกเขาที่เป็นบุรุษเองยังแทบรักษาลมหายใจเอาไว้มิได้เลย แล้วพวกนางเพียงสองคนจะรับมือได้ไหวอย่างไรกัน“มีคนมาช่วยพวกนางอย่างแน่นอน”“เจ้ารู้ได้อย่างไรกัน ในเมื่อคนของเมี่ยวจ้านก็อยู่กับพวกเราในตอนนี้แล้ว”“รอยแผลอย่างไรเล่า หากเป็นอาวุธของพวกนาง มีหรือจะเป็นรอยของดาบ หากตามลำตัว ข้ามิเถียงว่าเป็นฝีมือพวกนาง แต่คนที่บั่นคอพวกมันมิใช่นางทั้งคู่เป็นแน่”ถงเหยียนเจี๋ยย่อกายลงสำรวจตามคำพูดของชายชุดสีน้ำเงิน สายตาของชายหนุ่มเห็นชัดตามคำพูดของอีกฝ่าย แน่นอนว่าตามร่างกายของศพนั้นเป็นร่องรอยของอาวุธประจำกายของภรรยาและเมี่ยวจ้าน แต่เหนือลำตัวขึ้นมาที่ลำคอนั้นมันมิใช่ เขารู้ดีว่าหญิงสาวทั้งสองมีมีดสั้น แต่ก็มิสามารถบั่นคอผู้ใดให้ขาดในคราเดียวได้‘เช่นนั้นแล้วเป็นฝีมือผู้ใดกัน
Last Updated : 2025-01-21
Latest chapter
ภรรยาข้า เจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม3 (จบบริบูรณ์) ตอนที่ 83.จบบริบูรณ์
“มิได้นะพ่ะย่ะค่ะฮองเฮา”“นี่คือคำสั่ง ไปซะ”จงกงกงที่ถืออาวุธประจำกายผู้เป็นนายมาด้วย ได้ก้าวไปยังเตียงนอนก่อนจะวางกระบี่ไว้ข้างกายผู้เป็นนายหญิงแล้วขยับออกห่างเยว่เหยียนลุกขึ้นโดยยื่นมือไปรับน้องสาวกลับมาผูกติดกายไว้เช่นเดิม ก่อนจะเดินห่างผู้เป็นมารดาด้วยอาการนิ่งเงียบ มิเอ่ยสิ่งใดกับผู้ใดแม้แต่ครึ่งคำสองแม่ลูกเจ้าของบ้านกลับเข้ามาในห้องพร้อมห่อผ้า มารดาของหย่งฉีก้าวไปหยุดตรงหน้าขององค์ชายเยว่เหยียน ก่อนจะย่อกายให้“บุตรชายของข้าจะนำทางองค์ชายเข้าไปหลบซ่อนในป่าเพคะ”“เจ้าไปกับพวกเขา นี่คือคำสั่งของข้า อย่าได้มีใครขัดคำสั่งหากยังเห็นข้าเป็นฮองเฮาอยู่”“เพคะ เช่นนั้น หม่อมฉันจะปกป้องทั้งสองพระองค์ด้วยชีวิตเพคะ”สองแม่ลูกไม่รอช้า โดยหย่งฉีเป็นคนเดินนำหน้า มีเยว่เหยียนเดินตามไป มารดาของหย่งฉีและองครักษ์ติดตามไปอีกหนึ่งคน ส่วนที่เหลืออยู่ดูแลฮองเฮา รวมถึงจงกงกงที่มิห่างกายผู้เป็นนายหญิงไปที่ใด“พวกเจ้าคิดจะขัดคำสั่งข้าหรืออย่างไรกัน”“พระนาง มิว่าอย่างไร พวกข้าก็มิอาจทอดทิ้งพระนางไปที่ใดได้ ได้โปรดอย่างทรงกริ้วไปเลยพ่ะย่ะค่ะ”ก่อนที่จะทันได้เอ่ยสิ่งใดต่อ เสียงของผู้บุกรุกได้เรียกความสน
ภรรยาข้า เจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม3 (จบบริบูรณ์) ตอนที่ 82. ถงไท่ซิน
ชายป่านอกหมู่บ้านร่างสูงของถงไท่ซินยืนเอามือไพล่หลังมองไปยังอีกด้านของป่าที่เป็นเนินเขาเตี้ย ๆแกร๊บ! เสียงเหยียบใบแห้งมาจากทางด้านหลัง เขามิจำต้องหันไปมองก็รู้ว่าใคร“วันนี้ ข้าหวังว่าจะได้รับข่าวที่ดี”“นายท่าน ตอนนี้ที่เฉินอันยังคงนิ่งเงียบอยู่ขอรับ คนของเราพยายามที่จะสืบหาว่า ข่าวเรื่องนายหญิงยังมีชีวิตอยู่นั้นมาจากที่ใดขอรับ ข้าเกรงว่า…เอ่อ...”“เกรงจะเป็นกลลวงให้ข้าเผยตนสินะ” ถงไท่ซินต่อความให้ผู้มารายงาน“ขอรับ”“ในเมื่อตัวข้าก็ชรามากแล้ว จะตายวันใดก็มิอาจบอกได้ แล้วข้าจะกลัวไปเพื่ออะไรกัน”ถงไท่ซินเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนระโหย เขารู้สึกมีความหวังขึ้นมาเมื่อรู้ข่าวว่า แท้จริงแล้ว ภรรยาของเขายังคงมีชีวิตอยู่จากแหล่งข่าวที่ใดสักแหล่งเมื่อไม่กี่วันมานี้ จึงทำให้ชรารีบลงจากเขาเพื่อที่จะมาพบกับคนขอตนเพื่อฟังความจริงจากปากอีกครั้งภาพใบหน้าภรรยาผู้เป็นที่รักเวียนกลับมาในห้วงความคิด พาให้ถงไท่ซินนึกย้อนไปยังเรื่องราวเมื่อนานมาแล้วด้วยหัวใจอันร้าวรานแคว้นเฉินอันตำหนักหลวงซึ่งเป็นที่พำนักร่วมกันของฮ่องเต้เยว่ไท่ซานกับฮองเฮาเยี่ยซีเซียน เวลานี้ทั่วทั้งแคว้นต่างเฉลิมฉลองการถือกำเนิดขององค์
ภรรยาข้า เจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม3 (จบบริบูรณ์) ตอนที่ 81.ตอนพิเศษ 4 ถงไท่ซิน
“ท่านตาขอรับ ไยท่านตาถึงได้ชอบที่จะอยู่บนเขาซินไห่นี่เล่าขอรับ ไยมิลงไปอยู่กับพวกเราขอรับ”ถงเอ่อหลางเอ่ยถามผู้เป็นตาด้วยความสงสัย เขาจะขึ้นมาอยู่บนเขาเพื่อฝึกฝนวิชากับผู้เป็นตา ในช่วงเวลาที่ผู้เป็นตากลับจากเกาะดอกเหมย“ตาจะได้มองเห็นยายเจ้าได้ทุกวันอย่างไรเล่า นางอยู่ทิศนั้น ในที่ที่เราจะไม่มีโอกาสไปถึง”“ท่านตาชรามากแล้วก็ทำใจให้สงบเถิดขอรับ ท่านยายได้หลับไปนานแล้วนะขอรับ”“ฮา ๆ เจ้าเด็กน้อย เจ้ามันช่างเจรจาเกินไปแล้ว ไม่นาน ตาของเจ้าก็จะหลับไปชั่วกาลเช่นเดียวกับท่านยายของเจ้า”“ท่านตาขอรับ ท่านอาม่งเหยางดงามมากเลยใช่ไหมขอรับ”เมื่อหลานชายเอ่ยถึงบุตรสาวผู้ล่วงลับ แววตาอ่อนแสงเจือความอาลัยพลันฉายบนดวงตาที่เริ่มฝ้าฟาง ถงไท่ซินหันมามองเด็กชายช่างซัก ก่อนปล่อยวางเรื่องโศกเศร้าในอดีตไปกับสายลม ใช้ลมหายใจที่เหลืออยู่กับปัจจุบันทุกเสี้ยวเวลา ยามลาจากโลกนี้ไปแล้วจะได้มิรู้สึกผิดกับคนที่ยังมีชีวิตอยู่ระลึกเช่นนั้นจึงส่งยิ้มกว้างให้หลานชาย เอ่ยด้วยน้ำเสียงแกมหยอกเย้าเอ็นดู“ใช่แล้ว นางงดงามมิแพ้มารดาของเจ้าเลย เจ้าอยากรู้ไปทำไมรึ”“ก็เพราะใคร ๆ ก็ว่ามู่หลันเหมือนท่านอามาก เอ่อ…จากที่ข้ามองดู
ภรรยาข้า เจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม3 (จบบริบูรณ์) ตอนที่80. ตอนพิเศษ 3.
“เสด็จพี่ทั้งสองอย่าทรงกังวลไปเลย อย่างไรเสีย ลูกหลานของเราก็เลือกที่จะทอดทิ้งเราไปแล้ว”โม่เหยียนเฉาและโม่เหยาต่างหันขวับมามองน้องชายเป็นตาเดียว ด้วยถ้อยคำตอนท้ายมันขัดกันกับคำตอนต้น โม่หยางจงยิ้มร่า เมื่อเห็นสีหน้าและแววตาสงสัยของพี่ชายทั้งสอง“เจ้ายังเป็นปกติดีอยู่หรือไม่ หยางจง”“ข้าแค่อยากให้เสด็จพี่ทั้งสองผ่อนคลายลงบ้าง อนาคตจะเป็นเช่นไร เรามิอาจบอกได้ แค่ตอนนี้ เราสามพี่น้องยังมีลมหายใจดื่มด่ำกับความสุขยามชราก็ดีมากแล้วพ่ะย่ะค่ะ”“หึ ๆ เจ้าก็เป็นเสียแบบนี้ เข้าข้างในกันดีกว่า ข้าหิวมากแล้ว”สามพี่น้องพากันก้าวเข้าไปในตัวบ้าน พร้อมเสียงหัวเราะกันอย่างมีความสุข เสียงสนทนากันอย่างออกรสของพี่น้องสกุลโม่นั้น ยากที่ใครจะได้พบเห็น ยามใดที่มายังบ้านหลังนี้ พวกเขาจะละวางเรื่องบ้านเมืองลงชั่วคราวเพื่อสัมผัสความอบอุ่นจากสัมพันธ์พี่น้องร่วมสายเลือดที่น้อยครั้งจะได้มีโอกาสพบปะกันพร้อมหน้าเช่นนี้หุบเขาเหมยแดงหญิงสาวในชุดสีดำนั่งเหม่อมองไปยังด้านนอกหน้าผาที่ยื่นออกไปยังน้ำตก ใบหน้าครึ่งหนึ่งถูกปิดด้วยหน้ากากสีเงิน ดวงตานั้นกลับมามองเห็นแล้วก็จริง ทว่า รอยแผลที่อยู่ภายใต้หน้ากากกลับยังคงมีอย
ภรรยาข้า เจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม3 (จบบริบูรณ์) ตอนที่79. รับโทษ
เสียงอู้อี้ของถงมู่หลัน ทำให้จ้าวอวิ๋นรีบลุกขึ้นไปคว้าตัวหลานรักขึ้นมาอุ้มเอาไว้ในอ้อมแขน ก่อนจะพานางก้าวมายังเตียงของผู้เป็นพี่ชายตามคำเว้าวอนร่างอ้วนกลมดิ้นเล็กน้อยเพื่อที่จะลงไปนั่งบนเตียงของพี่ชายที่ตอนนี้กำลังนอนกระสับกระส่าย มือป้อมนุ่มนิ่มเอื้อมไปแตะยังแก้มของพี่ชาย ก่อนจะทุ่มตัวลงไปเต็มแรงทับอยู่บนอกของถงเอ่อหลาง สร้างความตกใจให้แก่ทุกคนที่อยู่ตรงนั้น ก่อนที่โม่ฟางเล่อจะยื่นมือไปเพื่ออุ้มบุตรสาวออกมาหมับ! มือของถงเอ่อหลางรวบกอดร่างอ้วนของน้องสาวเอาไว้แนบอกราวกับปกป้อง เช่นที่เคยทำมาตลอดในยามที่เขาเกรงว่านางจะเสียใจหรือกลัวใครจะมาทำร้ายน้องสาวเพียงคนเดียวเด็กชายหวาดกลัวว่าจะไม่อาจคุ้มครองคนที่ตนรักให้ปลอดภัย เหมือนในอดีตที่เขามิอาจปกป้องคนที่รักเอาไว้ได้“พี่จะปกป้องเจ้ามิให้ผู้ใดทำร้ายเจ้าได้”“อือ ๆ พี่ใหญ่ ข้าร้อน ท่านพี่ตื่นได้แล้ว”ถงเอ่อหลางลืมตาโพลงขึ้นในทันที ร่างอ้วนกลมที่อยู่บนตัวเขานั้นช่างเหมือนใครบางคนในอดีตเหลือเกิน มือเรียวยกขึ้นลูบแก้มยุ้ยของน้องสาว“พี่รู้สึกว่ามีหินก้อนใหญ่หล่นทับตัวอย่างไรไม่รู้”“มีที่ไหนเล่าเจ้าคะก้อนหิน มีแค่อนาคตของหญิงงามที่สุดใต้หล้า
ภรรยาข้า เจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม3 (จบบริบูรณ์) ตอนที่78.คราวหลัง
อวี้หลิงเซียวยกมือขึ้นห้ามองครักษ์เอาไว้เสียก่อน นางในตอนนี้แม้จะมียศแต่ก็เป็นธิดาของเจ้าเมืองเท่านั้น จะถืออำนาจบาตรใหญ่มากเกินไปมันดูไม่ดีสักเท่าไร ยิ่งมองการแต่งกายของเด็กน้อยทั้งสองคนนั้นแล้วบอกได้เพียงว่ามิธรรมดาเป็นแน่ไหนจะบุรุษหลายคนที่ยืนอยู่นั่นอีก มองแค่ปราดเดียวนางก็รู้ได้ว่าเป็นยอดฝีมือระดับสูงทุกคน โดยเฉพาะคนที่อุ้มเด็กหญิงตัวอ้วนนั่นด้วยแล้ว ยิ่งมิควรที่จะต่อกรด้วย นางฝึกยุทธ์ตั้งแต่ห้าขวบ เติบโตมากับพี่ชายที่เป็นทหารย่อมต้องถูกสอนมาเป็นอย่างดี“ข้าน้อยหลิงเซียว ต้องขออภัยท่านอาด้วยนะเจ้าคะที่มารบกวน ด้วยข้านึกว่าเป็นชาวบ้านทั่ว ๆ ไป เกรงจะเกิดอันตรายเอาได้หากมีโจรป่าผ่านมา”“ขอบใจเจ้ามากคุณหนู แล้วคราวหลัง ข้าจะเตือนหลาน ๆ ให้ระวังตัวให้มากขึ้น” จ้าวอวิ๋นนึกชื่นชมแม่สาวน้อยคนนี้ในใจ ดูเหมือนความนึกคิดของนางจะเติบโตกว่าวัยที่แท้จริงหลายปีทีเดียว“เจ้าค่ะ”“พี่สาว มากินกุ้งด้วยกันสิเจ้าคะ มู่หลันอยากมีพี่สาว มู่หลันไม่ชอบพี่ชายแล้ว”เด็กน้อยแก้มยุ้ยมิพูดเปล่า แต่ยังทำท่าทางน่าเอ็นดู พร้อมรอยยิ้มกว้างจนทำให้ตาของนางกลายเป็นเส้นตรง ก่อนจะสะบัดหน้าให้ผู้เป็นพี่ชายที่หันกลับ
ภรรยาข้า เจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม3 (จบบริบูรณ์) ตอนที่77. ตอนพิเศษ 2 พี่น้องสกุลถง
“พี่บอกเจ้ากี่ครั้งแล้ว ถงมู่หลัน ว่าอย่าทำเช่นนี้อีก” เสียงเด็กชายวัยสิบขวบกำลังต่อว่าเด็กหญิงวันหกขวบด้วยท่าทางของผู้ใหญ่“…”แต่ยิ่งทำให้ผู้เป็นพี่รู้สึกโมโหขึ้นเป็นเท่าตัว เมื่อเด็กหญิงแก้มยุ้ยทำเพียงสบตาเขา ไม่มีแม้แต่คำแก้ต่างหรือยอมรับในความผิดหลุดจากปากเล็ก ๆ นั่นสักคำ ใบหน้าเล็กจิ้มลิ้มบิดเบ้พร้อมน้ำใส ๆ เอ่อคลอหน่วยตา ทั้งยังเม้มปากเสมือนเขากำลังทำร้ายนางให้เจ็บปวดแสนสาหัส“เฮ้อ!” ถงเอ่อหลางทำได้เพียงแค่ถอนหายใจ วันนี้ เขาออกมาตกปลายังลำธารห่างจากตัวเมืองเจียงไห่พร้อมด้วยผู้ดูแล แต่ใครจะไปคิดว่าน้องสาวตัวดีจะแอบติดตามออกมาโดยแอบอยู่ใต้รถม้าของเขายิ่งคิดถึงสภาพเวลาผู้เป็นน้องสาวต้องเกาะอยู่ใต้ท้องรถม้า อาการสั่นสะท้านไปทั่วกายก็พลันเกิดขึ้น หากนางเผลอหลับหรือรถม้าวิ่งเร็วจนไปกระแทกกับอะไรเข้า นางอาจได้รับบาดเจ็บก็เป็นได้“มู่หลัน พี่มีเจ้าแค่คนเดียว รู้หรือไม่ อย่าได้ทำให้ตัวน้องเองเป็นอะไรไป เข้าใจที่พี่พูดรึไม่”ถงเอ่อหลางใช้สองแขนรวบร่างอ้วนกลมของน้องสาวเข้ามาในอ้อมกอด ก่อนจะใช้มือลูบศีรษะนางเบา ๆ เขาจำต้องทำให้นางยิ้มก่อนกลับบ้าน มิเช่นนั้น เขาจะถูกกักบริเวณเป็นแน่ หากผู
ภรรยาข้า เจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม3 (จบบริบูรณ์) ตอนที่76.เสียงม้าตื่นตกใจ
เวลาผ่านไปเพียงขวบปี จิ้นอ๋องโม่หยางจงถูกจับได้ว่าคิดกบฏ ซ้ำยังฉ้อราชบังหลวง ทำให้ต้องโทษประหาร ส่วนพระชายาและพระธิดาถูกขับออกจากเมืองหลวง ทำให้ชื่อของจิ้นอ๋องโม่หยางจงถูกลบออกจากราชวงศ์ไปโดยปริยายทว่า ระหว่างทางขบวนส่งตัวอดีตพระชายาและท่านหญิงโม่เหลียนฮัวออกจากเมืองหลวงนั้น เกิดเรื่องมิคาดฝันขึ้นฮี้ ๆ เสียงม้าตื่นตกใจและเสียงการต่อสู้จากด้านนอกทำให้สองแม่ลูกที่นั่งอยู่ภายในรถม้าหวีดร้องด้วยอาการเสียขวัญ ทั้งคู่ต่างรีบลงจากรถม้า ก่อนจะวิ่งลึกเข้าไปในป่า ทว่า เสียงการไล่ล่าประชิดเข้ามาทุกขณะ จนในที่สุดทั้งคู่ก็ได้ตกอยู่ในวงล้อม“เจ้าคิดจะทำอะไร มิรู้หรือว่าข้าคือผู้ใด”“เพราะรู้อย่างไรเล่าถึงได้มา”“ท่านแม่ เราถูกสั่งฆ่าใช่หรือไม่เพคะ”“ท่านหญิงทรงปราดเปรื่องยิ่งนัก ฝ่าบาททรงเมตตาต่อท่านทั้งสองยิ่ง ที่จะมอบความตายให้อย่างสงบโดยมิต้องทนมีชีวิตอยู่อับอายชาวเมือง ตายซะเถอะท่านหญิงทั้งสอง ดีกว่าอยู่เป็นแน่” คำพูดคล้ายชี้ชวนอย่างหวังดี ทว่า ความหมายกลับตรงกันข้ามร่างสูงของนักฆ่าในชุดดำที่อำพรางใบหน้าหลงเหลือเพียงดวงตาย่างสามขุมเข้ามาทุกทิศทาง แสงแดดกระทบดาบที่เงื้อง่าขึ้นสูงสะท้อนเข้าดว
ภรรยาข้า เจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม3 (จบบริบูรณ์) ตอนที่75. ข้ารักเจ้า
‘เมื่อผู้ใดร้ายมา ข้าจะร้ายกลับมากกว่าหลายเท่านัก’ ในภายหน้า นางต้องมีลูก หากนางมิเข้มแข็งพอแล้วจะปกป้องพวกเขาที่จะเกิดมาในอนาคตได้อย่างไรกันจะให้ฝากลมหายใจไว้ที่ผู้อื่นนั้นย่อมเป็นไปมิได้ ไม่มีผู้ใดหายใจแทนกันได้ แม้แต่สามีของนางเองก็มิอาจทำเช่นนั้นได้ สองมือตนเองเท่านั้นที่นางวางใจ และสองมือนี้ที่จะปกป้องคนที่รักจนกว่าลมหายใจของนางจะหมดลง‘ข้ารักพวกท่านทุกคน ครอบครัวของข้า’“เล่อเล่อ คิดอันใดอยู่หรือ”“เปล่าเจ้าค่ะ”ถงเหยียนเจี๋ยโอบกอดภรรยาจากทางด้านหลัง คางหนาวางบนไหล่มน มีหรือว่าเขาจะไม่รู้ว่าเวลานี้ภรรยากำลังคิดสิ่งใดในหัวมากมาย รวมถึงเรื่องของเขาที่ต้องสูญเสียน้องสาวเพียงคนเดียวไป ในคืนแรกนั้น ภรรยาโทษตัวนางเองว่าเพราะเขาแต่งงานกับนาง เรื่องเช่นนี้ถึงเกิดขึ้น กว่าที่เขาจะปลอบประโลมจนสงบลงได้ก็ใช้เวลานานกว่าสองชั่วยามการตายของม่งเหยาทำให้ใครหลายคนโทษตนเองว่าเป็นต้นเหตุที่ทำให้น้องสาวของเขาต้องตาย แต่ไม่เลย หากน้องสาวของเขาจะหลบเลี่ยงเรื่องนี้ก็ย่อมทำได้ แต่นางเลือกที่จะก้าวเข้าสู่สนามรบด้วยตัวเอง ดังนั้น เขาและบิดาจึงไม่คิดที่จะโทษผู้ใดทั้งนั้น“เล่อเล่อ เราเป็นสามีภรรยากันจริ
