เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 13 เกือบโดน...
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-16 21:55:05ตอนที่ 13 เกือบโดน...
ฉันเลือกใส่แค่ชุดชั้นในไม่ได้เปลี่ยนเสื้อเชิ้ตของเขากับเสื้อผ้าใหม่ เพราะคิดว่าวันนี้ฉันคงไม่ได้ออกไปไหน ก็ขอใส่ที่มันสบายๆ หน่อยแล้วกัน เพราะชุดที่มาส่งมีแต่แนวออกงาน ไม่มีตัวไหนที่ดูแล้วใส่สบายเลย ฉันเลือกชุดชั้นในสีดำ เพราะตัวนี้ดูเรียบร้อยสุดแล้ว ถึงจะเป็นตาข่ายที่โชว์เนื้อสาวอวบอูมทั้งบนทั้งล่างให้เด่น แต่ยังมีส่วนที่หนาพอที่จะปกปิดได้บ้าง เสร็จแล้วฉันก็เดินลงมา พนักงาน และ ป้าเสริมกลับไปกันหมดแล้ว เหลือแค่ลูกน้องคนสนิทของคุณเซฟเท่านั้น
ฉันลูบท้องปรอย ๆ เพราะเริ่มหิวแล้ว เลยเอ่ยกับเขาว่า ~~
“คุณเซฟค่ะ เอลิซหิว” ฉันบอกเขา แต่เขายังคงสนใจแล็ปท็อปในมือเขาอยู่
“คุณเซฟค่ะ เอลิซหิวแล้วค่ะ” ฉันเดินเข้าไปหยุดที่หน้าเขา แล้วก้มหน้าเอียงคอเพื่อมองหน้าเขา แล้วเอ่ยย้ำอีกครั้ง
เนื่องจากเสื้อผ้าของเขาไซซ์มันใหญ่เกินไปสำหรับฉัน จึงทำให้คอเสื้อมันร่นลงมาจนแทบจะปิดหน้าอกไม่มิด พอฉันก้มมันก็ทำให้คอเสื้อเปิดกว้าง จนมองเข้าไปเห็นทั้งเรือนร่างของฉัน
จังหวะที่เขาเงยหน้าขึ้นมา ก็ประจวบกับระดับสายตาของเขาพอดี ทำให้เขามองเข้ามาในเสื้อเชิ้ตที่เผยให้เห็นเรือนร่างขาวเนียนเนินอวบอิ่ม ยังดีที่ภายในยังมีชุดชั้นในสีดำปกปิดบางส่วนอยู่ เขาลอบกลืนน้ำลายเหนียวลงคอ ก่อนจะละสายตาขึ้นมามองหน้าฉัน แล้วเอ่ยด้วยเสียงแหบแห้งว่า
“นี่คุณกำลังยั่วผมอยู่หรอ” เขาเลื่อนสายตาจากเรือนร่าง มาจ้องที่หน้าฉัน
“บ้าหรอ คิดเข้าข้างตัวเองเก่งชะมัด” ฉันเอ่ยพร้อมรีบขยับตัวเพื่อยืนให้เต็มความสูง
ขณะที่ฉันไม่ทันระวังตัว!!
สองมือหนาก็คว้าเอวบางของฉันดึงเขาหาร่างเขาอย่างรวดเร็ว เขาสอดขาสองข้างของเขาเข้ามาที่หว่างขาของฉันแล้วอ้าออก ก่อนจับฉันกดนั่งลงที่ตัก แล้วดันร่างบางให้แนบชิดกายเขา พร้อมโอบรัดเอวกิ่วไม่ให้ขยับออกไปได้ ลักษณะของฉันตอนนี้คือนั่งคร่อมเขาโดยที่จุดกึ่งกลางของฉันที่มีแค่แพนตี้บางกั้น ได้ทับไปกลางเป้าที่ดูนูนออกมาของเขา ส่วนหน้าฉันก็ใกล้กับใบหน้าของเขาในระยะไม่ถึงคืบ
“ปล่อยฉันนะคะ คุณเซฟ” ฉันเอ่ยขณะที่สองมือยันร่างเขาเอาไว้ แล้วพยายามดิ้น
ขายาวใหญ่แข็งแรงของเขา ได้ยกชันขึ้น จนทำให้ขาของฉันลอยไม่ติดพื้น ยิ่งเขาขยับขา มันก็ยิ่งทำให้ส่วนนั้นของเราทั้งสองเสียดสีกัน
“คุณเซฟค่ะ หยุดเล่นสักทีเถอะค่ะ ฉันอาย...เอ่อ...เขา” ฉันเอ่ยอย่างเขินอาย ทั้งที่สายตาก็ไม่กล้าหันไปมองลูกน้องของเขา
“มึงออกไป...ก่อน ถ้ากูยังไม่เรียกก็ไม่ต้องเข้ามา” เขาพูดขณะที่สายตาจับจ้องใบหน้าหวานของฉัน
“ครับนาย” แล้วลูกน้องเขาก็เดินออกไป
เมื่อไม่มีใครในห้องนอกจากเราสองคนแล้ว เขาก็เลื่อนมือข้างนึงขึ้นมาเชยคางฉันให้เพื่อที่จะให้สบตากับเขา ส่วนมืออีกข้างก็ยังคงโอบเอวฉันไว้อย่างนั้น
พอได้จ้องดวงตาสีเทาเข้มทรงเสน่ห์ของเขา ระยะใกล้ชิดขนาดนี้ มันเหมือนฉันต้องมนต์สะกดของปีศาจร้าย ใจมันเริ่มสั่นแปลกๆ แค่เขาจ้องอย่างไม่วางตา ก็ทำให้ร่างฉันสะท้านเหมือนมีกระแสไฟวิ่งไปทั่วตัว ตรงจุดกึ่งกลางของเราสองคนที่กำลังเสียดสีไปมา ตอนนี้เริ่มมีน้ำไหลเยิ้มเจิ่งนองจนทำให้แพนตี้จิ๋วชื้นแฉะ นี่ร่างกายฉันตอบสนองเขาอีกแล้วหรอ...พอได้แล้วมั้งยัยเอลิซ เดี๋ยวแกจะไม่ได้กลับบ้านจริงๆ หรอก
สองมือของฉันจากที่คอยดันอกแกร่งเขาให้ถอยห่าง บัดนี้ได้เลื่อนโอบไปที่คอของเขา
เขาขยับใบหน้าเข้ามาใกล้ฉันเรื่อยๆ จนตอนนี้ฉันรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆ กลิ่นมินต์ที่มาจากลมหายใจของเขา ปากของเขาที่ตอนนี้อยู่บนปากนุ่มนิ่มของฉัน มนต์สะกดนี้ทำให้ฉันค่อยๆ เผยอปากออกเพื่อรับลิ้นอุ่นที่คุ้นเคยยามค่ำคืน เขาค่อยๆ แทรกลิ้นเข้ามาในโพรงปากของฉันแล้วคว้านหาสิ่งที่เหมือนกัน เมื่อเจอแล้วเขาก็ไม่รอช้าที่จะหยอกล้อ ฉันไม่ปล่อยให้เขาเอาเปรียบฉันอยู่ฝ่ายเดียว ฉันเริ่มดูดดุนตวัดรัดเกี่ยวลิ้นอุ่น เราจูบกันอย่างดูดดื่มและเนิ่นนาน จนเขาค่อยๆ ถอนริมฝีปากออก แล้วมองตาฉันเพื่อบอกความต้องการที่มากกว่านี้ และฉันก็รู้สึกได้ผ่านจุดกึ่งกลางของฉันที่ตอนนี้มันมีของแข็งดันอยู่
“ผมต้องการคุณเอลิซ ขอผมเข้าไปข้างในตัวคุณนะ” เขากระซิบที่ข้างหูฉันอย่างแผ่วเบา แล้วเลื่อนใบหน้าคมลงมาที่คอแล้วขบดูดเบาๆ เพียงแค่นั้นก็ทำให้ยอดปทุมถันของฉันขึ้นเป็นไต ตรงจุดกึ่งกลางสาวก็เต้นตุบๆ
ในระหว่างที่ฉันกำลังเคลิ้มกับรสสัมผัสของเขา มือหนาก็เริ่มปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตที่ฉันใส่อย่างเบามือ กว่าจะรู้ตัวอีกทีเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวใหญ่ ก็หล่นลงไปกองอยู่ที่เท้าของเขาแล้ว
ตอนนี้ตัวฉันแทบเปลือยเปล่า เหลือเพียงชุดชั้นในสีดำที่เพิ่งจะใส่ เพื่อปกปิดอกอวบอิ่มที่ใหญ่เกินตัวที่ตอนนี้กำลังเบียดเข้ากับอกแกร่งของเขา เขาระดมจูบไล้ลงมาจากคอ ไหปลาร้า ไปถึงอกอวบอิ่ม ทั้งจูบ ดูด ขบ จนเกิดรอยใหม่ มือก็ลูบไล้แผ่นหลังเนียนเร่งเร้าอารมณ์สวาท จังหวะที่เขากำลังจะปลดตะขอบรา ฉันก็รีบดึงสติกลับมา
“หยุดเถอะค่ะ เราไม่ควรจะทำแบบนี้อีก” ฉันเอาตัวผละออกจากปากเขาที่กำลังนัวเนียอยู่ที่สองเต้าของฉัน
“ทำไม” เขาเอ่ยอย่างคนอารมณ์เสีย
“เพราะที่เราตกลงกันคือ....แค่คืนเดียว....มันไม่ควรที่จะเกิดเรื่องแบบนั้นต่อ” ฉันพยายามข่มใจบอกถึงข้อตกลง
“เพราะอะไร ทำไมเราถึงสานต่อกันไม่ได้” ยังพยายามหาเหตุผลจากฉัน
“เพราะเอลิซต้องการที่จะรู้ผลของมัน ถ้าเราทำกันแบบนั้นอีก มันก็จะไม่ใช่แค่...คืนเดียว” ฉันเอ่ยความจริงแกมอ้างเพราะไม่อยากจะผูกพันกันไม่มากกว่านี้แล้ว
อีกอย่างเป็นเพราะเมื่อคืนฉันเมาจนขาดสติถึงได้ไปทำข้อตกลงเพี้ยนๆ แบบนั้นลงไป ถ้าเวลาปกติใครที่ไหนจะบ้าไปขอมีอะไรกับผู้ชายที่เพิ่งเจอ เพียงแค่อยากรู้ว่าครั้งเดียวจะทำให้ท้องได้ไหม
และที่ฉันคิดไว้คือ ถ้าเราไม่มีกิจกรรมแบบนั้น นานเข้า เขาเป็นผู้ชายมันเป็นเรื่องธรรมดาที่เข้าต้องการเรื่องอย่างว่า ในเมื่อฉันไม่มีให้ เขาก็ต้องหาที่ปลดปล่อย แล้วถึงเวลานั้นเขาก็จะปล่อยฉันไปเอง นี่เป็นความคิดเดียวในตอนนี้ที่ฉันเห็นว่ามันเป็นทางออกที่ดีที่สุด
“ดังนั้นถ้าจะให้เอลิซอยู่กับคุณ เราจะไม่มีอะไรกัน เราจะไม่ผูกมัดกัน ในระยะเวลา 1 เดือนนี้” ฉันเอ่ยออกไปอย่างมั่นใจ และเป็นการเคลียร์ให้เข้าใจกันอีกด้วย
“หึหึ....คุณจะทนต่อความต้องการของตัวเองได้หรอ” เขามองฉันด้วยสายตามีเลศนัย (อีกแล้ว)
“ได้ค่ะ ฉันมั่นใจ” *-* ฉันย้ำความคิดของตัวเอง
“และถ้าคุณเป็นคนเริ่มไม่ใช่ผมล่ะ” ^-^ เขาถามฉันกลับ
“มันจะไม่มีวันนั้นค่ะ” (มันจะต้องไม่มีวันนั้น)
“ฮ่าๆๆ แล้วผมจะคอยดู” เขาพูดแล้วอุ้มฉันให้ยืนขึ้น จากนั้นก็เอาเสื้อเชิ้ตมาคลุมตัวให้ฉัน
“ข้อตกลงเรายังเหมือนเดิม คือคุณต้องอยู่กับผมให้ครบ 1 เดือน ตามนี้นะ” เขาบอกขณะยื่นมือมาเชยคางฉันให้มองตาเขา
“เอ่อ.....”
“ตามนี้!!!” ฉันถึงกับสะดุ้งเสียงตะคอกของเขา
“และถ้าคุณคิดจะหนี ผมว่ามันควรจะเป็นสิ่งสุดท้ายที่คุณคิดจะทำ” เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชวนสยอง
“เอลิซขอถามอะไรหน่อยได้ไหมคะ” ฉันเอ่ยไปอย่างกล้าๆ กลัวๆ
“ว่ามา” เขาเอ่ยน้ำเสียงเรียบ จนฉันเดาอารมณ์ไม่ถูก
“คือถ้าเกิดว่าประจำเดือนเอลิซมาก่อนครบกำหนด 1 เดือน เอลิซสามารถกลับได้เลยใช่ไหมคะ” ถึงจะอายที่ต้องพูดกับเขา เกี่ยวกับเรื่องส่วนตัวแบบนี้ แต่ฉันก็ต้องถาม เพราะอย่างน้อยฉันก็อาจจะไม่ต้องใช้เวลากับเขาถึง 1 เดือน
“1 เดือน ก็คือ 1 เดือน คุณต้องอยู่ให้ครบ 1 เดือน” เขาตอบแบบไม่ต้องคิด
(โธ่โว๊ยยย กะว่าจะใช่มุกเป็นประเดือนแล้วชิ่งสักหน่อย)“ทำไมต้องอยู่ให้ครบเดือนด้วย ในเมื่อถ้าประจำเดือนมาแล้ว มันก็แปลว่าเอลิซไม่ได้ท้องแล้ว ดังนั้นก็บรรลุเป้าหมายที่เอลิซตกลงไว้กับคุณแล้ว แล้วทำไมเอลิซต้องอยู่ต่อด้วย” ฉันสงสัยจริงๆ ว่าทำไมเขาต้องให้ฉันอยู่ต่อ ในเมื่อการที่ประจำเดือนมามันก็คือคำตอบชัดเจนที่สุดแล้ว
“เพราะถ้าคุณคิดจะมาเล่นมุก เป็นประจำเดือนเพื่อจะหาข้ออ้างกลับบ้าน ผมจะจับคุณอ้าขาแล้วสำรวจด้วยตัวเอง และผมรับรองได้เลยว่าผมมีอาวุธอย่างดีมาใช้สำรวจแน่นอน” เขาเอ่ยเผยยิ้มร้ายสายตาดุดัน ส่วนฉันได้แต่กลืนน้ำลายลงคออย่างหวั่นๆ
(เหอะ...แกเป็นนอสตราดามุสชัวร์)“อ๋อ..คุณหิวใช่ไหม โทรศัพท์สั่งได้เลย หรือจะให้ป้าเสริมมาทำให้กินก็ได้ ผมมีธุระจะต้องไปทำ” เขาพูดจบแล้วเดินออกไป ปล่อยให้ฉันยืนงงกับอารมณ์ขึ้นๆ ลงๆ เดี๋ยวดี เดี๋ยวร้ายของเขา
“เฮ้อออออ...” ฉันถอนหายใจอย่างคนหมดหวัง นี่คงถึงคราวซวยของฉันแล้วจริงๆ แล้วฉันจะหลุดพ้นจากเขาได้เมื่อไรกันนะ ยิ่งคิดยิ่งเครียด ยิ่งเครียดท้องก็ยิ่งร้อง ไปเปิดตู้เย็นดูดีกว่าว่ามีอะไรพอทำกินได้บ้าง
ฉันเลือกทำอาหารง่ายกินพอประทังความหิว เมื่อหนังท้องตึง หนังตาก็เริ่มหย่อน ไหนจะความเพลียสะสมจากเมื่อคืน ทำให้ฉันนอนหลับเป็นตายอยู่บนโซฟา
---เซฟ Talk---
ผมนั่งรถออกมาได้สักพัก สายตาทอดมองออกไปยังถนนที่มีทั้งรถและคนวุ่นวาย แต่ในสมองผมกับคิดถึงแต่หน้าเธอ กลิ่นของเธอที่ติดอยู่ปลายจมูก รสชาติของเธอที่ติดอยู่ที่ปลายลิ้น นี่ถ้าไม่ติดว่าผมต้องไปดูสินค้าล็อตใหญ่ที่เข้ามา ผมไม่มีทางจะปล่อยให้เธออยู่คนเดียวแน่ เธอไม่มีทางทนความต้องการของตัวเองที่มีต่อผมได้....เอลิซ....ผมจะต้องกินคุณอีกครั้งให้ได้ ไม่สิ ต้องเป็นผมที่ได้กินคุณตลอดไป.....
บทที่เกี่ยวข้อง
พ่ายเกมสวาท ตอนที่ 14 ผมจะนอนด้วย'ทุกคืน'
ตอนที่ 14 ผมจะนอนด้วย‘ทุกคืน’ณ เพนท์เฮ้าส์ติ๊ด ~~~~ แกร๊กเพราะสินค้ามีปัญหานิดหน่อยเลยทำให้ผมต้องกลับดึก ทั้งที่ใจผมมันร่ำร้องที่จะกลับทุกวินาที ขณะที่เดินเข้ามาผมสงสัยว่า ทำไมบรรยากาศถึงได้เงียบเชียบอย่างนี้ เอ๊ะ หรือเธอจะหนีไปแล้ว พอคิดได้แบบนั้นแล้วใจผมก็เริ่มร้อนรน และก่อนที่ผมจะได้แหกปากตะโกนเรียกลูกน้องหน้าห้องมาคิดบัญชีที่ปล่อยให้เธอหนีไป ผมก็ฉุกคิดได้ว่า เธอไม่ได้หนีไป ไม่ใช่แน่นอน เพราะลูกน้องที่อยู่หน้าห้องก็ไม่ได้รายงานอะไรเลย นี่ผมเป็นหนักขนาดนี้เลยหรือ ผมได้แต่หัวเราะให้กับตัวเองกับความบ้าคลั่งที่มีต่อเธอผมเดินเข้าไปเรื่อยๆ จนถึงบริเวณห้องโถง ไฟที่ไม่ได้เปิดทำให้ไม่เห็นว่ามีร่างบางนุ่มนิ่มนอนตะแคงขดตัวหายใจสม่ำเสมออยู่บนโซฟา เธอยังอยู่ผมลอบดีใจ เธอไม่ได้หนีผมไปไหน ใบหน้าคมระบายยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัวแสงจันทร์ที่ส่องผ่านกระจกเข้ามากระทบใบหน้านวลเนียนใสไร้สิ่งแต่งเติม มันยิ่งทำให้เธอน่าหลงใหลเข้าไปอีก เธอสวยเหลือเกิน.....เธอยังคงไม่รู้สึกตัว ผมนั่งมองเธอสักพัก ก่อนที่จะค่อยๆ ช้อนร่างบางขึ้นมาในท่าเจ้าสาว ตัวเธอนุ่มนิ่ม หอมกรุ่น แค่ได้ใกล้ได้สัมผัส ผมก็แทบไม่เป็นตัวของ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-16พ่ายเกมสวาท ตอนที่ 15 แอบทำลับหลัง
ตอนที่ 15 แอบทำลับหลัง ฉันนั่งร้องไห้อยู่แบบนั้นนานเท่าไรไม่รู้ รู้ตัวอีกทีก็ตอนที่ป้าเสริมมาเคาะประตูเรียก~~~~ ก๊อก ก๊อก ก๊อก~~~~“คุณเอลิซค่ะ คุณเอลิซ” ป้าเสริมเอ่ยเรียก“ค่ะป้า” ฉันฝืนตอบกลับไป“เป็นอะไรไหมคะ” ป้าเสริมยังคงถามด้วยความเป็นห่วง“เอลิซไม่เป็นไรค่ะป้า เอลิซขออาบน้ำก่อนนะคะ” ฉันตอบกลับป้าเสริมไปเพราะไม่อยากให้แกเป็นห่วง“ได้ค่ะ ถ้ามีอะไรเรียกป้าได้ตลอดเลยนะคะ” ป้าเสริมเอ่ยด้วยความเป็นห่วง เพราะแกรู้สึกถูกชะตากับเด็กสาวคนนี้ฉันหยุดร้องไห้แล้วลงจากเคาน์เตอร์อ่างล้างหน้าเพื่อไปอาบน้ำ ระหว่างที่อาบน้ำฉันได้แต่ครุ่นคิดว่าจะทำยังไงต่อไปดี ถ้าเขาทำแบบนั้นอีกฉันจะทนได้ไหม ถ้าเขาสัมผัสฉันอีกฉันจะร้องไห้เหมือนเมื่อกี้นี้ไหม ฉันไม่ได้เกลียดที่เขาสัมผัสตัวฉันเลยนะ แต่ฉันเกลียดตัวเองที่ร่างกายมันคอยจะตอบสนองเขา จนฉันกลัว กลัวว่าตัวเองจะถลำลึกจนไม่อาจถอนตัวออกมาได้ กลัวว่าถ้าฉันชินกับการที่มีเขา แล้วเขาหายไป ฉันจะทำยังไง ฉันกลัวใจของตัวเอง และฉันยังเข็ดขยาดกับความรักหลังจากที่ฉันได้เจอกับการหักหลังจากรักครั้งก่อนความคิดที่ประเดประดังเข้ามา มันตีกันจนกลายเป็นน้ำตาที่ไหลออกมา และสิ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-16พ่ายเกมสวาท ตอนที่ 16 บทลงโทษ 'คนทรยศ'
ตอนที่ 16 บทลงโทษ‘คนทรยศ’“เอลิซ ทำไมคุณทำแบบนี้” เสียงดังก้องกังวาน ทำฉันแทบตาสว่างฉันงัวเงียมองเขาด้วยความมึนงง จากการโดนกระชากขึ้นมาจากที่นอน และโดนตะคอกใส่“อะไรกันค่ะ เอลิซทำอะไร” ฉันยังคงสะลึมสะลือตื่นขึ้นมาอย่างไม่เข้าใจเลยว่าเพราะอะไรทำไมเขาถึงดูโกรธขนาดนี้ หรือว่าเขายังโกรธฉันจากเรื่องเมื่อเช้าอยู่อีกเขามองฉันด้วยสายตาที่ดุดันและน่ากลัวมาก จนทำให้ฉันรู้สึกหวาดผวา ก่อนที่สติฉันจะค่อยๆ กลับมา เขาได้ปาสิ่งหนึ่งมาที่หน้าตักฉัน“นี่มันคืออะไร” เขากดเสียงต่ำ สกัดอารมณ์สุดขีดซองสีน้ำตาลที่ดูคุ้นตาถูกปามาที่หน้าตัก ฉันตาสว่างขึ้นทันที นี่ฉันไม่น่าลืมวางไว้ที่หัวนอนเลยให้ตายเถอะ!!ฉันค่อยๆ หยิบซองนั้นขึ้นมา กำไว้แน่น แน่นอนเขาคงรู้แล้วว่าข้างในนั้นคืออะไร“อธิบายซิ” เขาคาดคั้นเอาคำตอบ“กะ...ก็” ฉันตอบตะกุกตะกัก“ก็...อะไร!!!” น้ำเสียงดุดันตะคอกใส่ฉันฉันสะดุ้งตกใจเสียงตะคอก มือยิ่งกำซองแน่น จนรับรู้ได้ถึงอาการชาที่มือ“ผมถามว่า...ก็อะไร!!!” เขายังคงตะคอกด้วยน้ำเสียงที่ดุดันยิ่งขึ้นตัวฉันสั่นอย่างควบคุมตัวเองไม่ได้ ดวงตาหลุบต่ำไม่กล้าสบตากับร่างหนาที่ยืนเกรี้ยวกราดอยู่เบื้องหน้า ตอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-16พ่ายเกมสวาท ตอนที่ 17 (NC) อย่างบ้าคลั่ง!!
ตอนที่ 17 (NC) อย่างบ้าคลั่ง!!เขาถอดเสื้อผ้าออกจนร่างเปลือยเปล่าแล้วคลานขึ้นมาที่เตียงมุ่งตรงมาที่ฉัน ก่อนจะใช้สองมือแกร่งจับไปที่ข้อเท้าของฉันแล้วออกแรงดึง ตัวฉันรูดไปกับที่นอนตามแรงของเขา จากนั้นเขาจับขาฉันอ้าออกเผยให้เห็นกุหลาบงามที่แย้มกลีบสีชมพูอ่อน เขากลืนน้ำลายลงคอ มองมันด้วยสายตาหื่นกระหาย แล้วเอาตัวมาแทรกอยู่ตรงกลางหว่างขา ฉันนอนตัวสั่นหวาดกลัวกับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น“คนที่ทรยศผม มันต้องเจ็บ และนี่คือบทลงโทษที่คุณต้องได้รับ” เมื่อสิ้นเสียงของเขา เขาออกแรงดันเจ้าเอ็นยักษ์เข้ามาที่ร่องสวาทที่แห้งเหือดไร้ซึ่งน้ำหล่อเลี้ยงรวดเดียวพรวด~~~~ กึ๊ด~~~~“กรี๊ดดด / อ๊าาา” เสียงร้องที่พ่นออกมาจากปากของคนทั้งสอง ที่ต่างความรู้สึกกัน“ฮึก..ฮึก..ฮึก” ฉันกัดปากอดทนต่อความเจ็บปวดจากจุดกึ่งกลางที่โดนเสียดสีอย่างรุนแรง“คุณมันทรยศผมเอลิซ คุณมันเห็นคำสัญญาของเราไม่มีความหมาย คุณเห็นผมเป็นตัวตลก” ปั๊ก! ปั๊ก! ตับ! ตับ! เขาพูดพร้อมรัวเอวสอบ กระแทกท่อนเอ็นเข้าร่องสาวอย่างไม่ปรานี โดยที่ไม่มีการเล้าโลมใดๆ“คุณกินยานั้น เพราะหวังว่าจะได้ไม่ท้องกับผม คุณไม่เท่ากับผิดสัญญาข้อตกลงระหว่างเรา แต่เท่ากั
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-16พ่ายเกมสวาท ตอนที่ 18 สำนึกผิด
ตอนที่ 18 สำนึกผิดฉันตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกที่เจ็บไปทั่วทั้งร่าง ความร้าวระบมตรงจุดกึ่งกลางความสาวยิ่งทำให้ฉันขยับตัวไม่ได้ เมื่อลืมตาขึ้นมาก็พบกับไอ้ปีศาจร้ายที่มันทำร้ายฉัน มันทรมานฉันอย่างไร้ความปรานี ฉันเกลียดมัน รังเกียจมัน ไม่อยากให้มันมาแตะต้องฉันอีกฉันรับรู้ได้ถึงวงแขนของมันที่กำลังกอดฉันอยู่ ฉันค่อยๆ เอาออกอย่างแผ่วเบาด้วยนึกรังเกียจสัมผัสจากไปปีศาจร้ายนี้อย่างที่สุด ฉันอยากจะหนีไปให้พ้นๆ การหยัดตัวเพื่อลุกขึ้นเป็นไปอย่างยากลำบาก เนื่องจากการบอบช้ำทั้งภายในและภายนอก แต่ฉันก็พยายามฝืนตัวลุกขึ้น“จะไปไหน” เท้าฉันไม่ทันจะได้แตะพื้น เสียงเย็นเยือกก็ดังมาจากด้านหลัง“.........” ฉันเงียบ“ผมถามว่า จะไปไหน” เสียงที่ดังมายังคงราบเรียบเยือกเย็น“ไปเข้าห้องน้ำ” ฉันตอบโดยที่ไม่หันไม่มองหน้า แล้วพยายามลุกขึ้นยืน แต่เมื่อขาแตะพื้นฉันก็ทรุดฮวบลงไป เพราะความระบมที่โดนกระทำอย่างทารุณ“เอลิซ คุณเป็นอะไรไหม” ไอ้ปีศาจเซฟ พุ่งเขามาที่ฉันอย่างรวดเร็วเพื่อมาประคองให้ฉันลุกขึ้น“ไม่ต้องมายุ่งกับฉัน!!! อย่ามาแตะต้องตัวฉัน” ฉันตวาดลั่นด้วยสุดแรงที่มี ความเกลียดพุ่งปี๊ดขึ้นมา พร้อมปัดมือเขาออกด้วย
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-16พ่ายเกมสวาท ตอนที่ 19 คำขอโทษ
ตอนที่ 19 คำขอโทษฉันหลับไปนานแค่ไหนไม่รู้ รู้เพียงแต่เมื่อตื่นมา อาการเจ็บแสบตามตัวได้ทุเลาลงไปมากแล้ว ไม่ค่อยเจ็บเท่าไรแล้ว ฉันสอดสายตามองไป ก็พบว่าตัวเองยังคงนอนอยู่ที่เดิม สิ่งที่เกิดขึ้นมันคือเรื่องจริง ไม่ใช่ฝันร้ายที่แค่ตื่นลืมตามันก็หายไป ฉันพยุงตัวลุกขึ้นนั่ง ก่อนที่สายตาจะหันมองไปที่โต๊ะข้างหัวเตียงแล้วกับพบหลอดยาทา สงสัยป้าเสริมคงจะมาทายาให้ฉัน มิน่าอาการเจ็บแสบตามร่างกายถึงได้เบาบางลงพอฉันได้สังเกต ก็พบว่าตั้งแต่ตื่นขึ้นมาฉันก็ไม่เห็นไอ้ปีศาจเซฟแล้ว หึ...ไอ้คนเลว ไปซะได้ก็ดี จะไปลงนรกที่ไหนก็ไป ฉันไม่อยากเห็นหน้ามันอีกแล้ว ฉันก่นด่าอย่างคับแค้นในใจ ฉันหยัดตัวลุกยืนขึ้นมาก็พบว่าฉันเปลี่ยนจากชุดนอนเป็นชุดธรรมดาแล้ว จึงทำแค่ลุกขึ้นไปล้างหน้าแปรงฟันเท่านั้น แม้จะเดินได้ไม่ค่อยถนัดเพราะตรงนั้นของฉันยังคงระบมอยู่ แต่ฉันก็ต้องไป เพราะตอนนี้ท้องฉันมันเริ่มร้องขออาหารแล้วฉันลงมาจากชั้นสองของเพนท์เฮ้าส์ เดินตรงไปที่โต๊ะอาหาร จมูกฉันได้กลิ่นอาหารลอยมา กลิ่นมันออกจะแปลกๆ เสียหน่อย แต่ยิ่งได้กลิ่นท้องก็ยิ่งร้อง เมื่อไปถึงโซนห้องครัว ฉันถึงกับตกตะลึงเมื่อพบกับร่างสูงใหญ่ที่ทำตัวงกๆ เง
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-16พ่ายเกมสวาท ตอนที่ 20 ง้อ'เมีย'
ตอนที่ 20 ง้อ‘เมีย’ฉันตื่นมาอีกทีก็เป็นเวลาค่ำแล้ว ข้างกายฉันไม่มีเขาคนนั้นอยู่ ฉันรู้สึกโล่งใจขึ้น สงสัยน่าจะไปทำงานแล้ว ไปให้พ้นๆ สักที ฉันลุกขึ้นยืนตอนนี้อาการบาดเจ็บตามตัวและตรงกลางกายได้บรรเทาขึ้นมากแล้ว ฉันเลยจะไปอาบน้ำเพื่อที่จะได้ลงไปหาอะไรกิน พอว่างไม่มีอะไรทำท้องมันก็คอยร้องหาอาหารอยู่นั่นแหละ เห้อออ ถ้ายังอยู่ที่นี่ฉันคงได้เป็นถังแก๊สเคลื่อนที่สักวัน เพราะว่ากินกับนอนพออาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ฉันก็เดินลงมาข้างล่างเพื่อจะมาหาอะไรกินสักหน่อย แล้วสิ่งที่เห็นก็คือ ภาพเดิมเหมือนเมื่อตอนกลางวันเป๊ะ!!! ชายร่างสูงยืนง่วนอยู่ที่เคาน์เตอร์ครัวเช่นเดิม นี่เขาไม่คิดจะไปไหนเลยหรือไง อีกทางคือผู้หญิงสูงวัยยืนถัดออกมาไม่ไกลด้วยอาการเป็นกังวล คล้ายกับภาพที่ฉายซ้ำ....“คุณเอลิซ ตื่นแล้วหรอค่ะ” คำถามเดิมเป๊ะ!!!!ฉันยิ้มให้ป้าแทนคำตอบ เดี๋ยวจะเดจาวูไป๊!!!!ป้าเสริมขยับเข้ามาใกล้ฉันมากขึ้น ก่อนจะบ่นเชิงขอความเห็นใจกับเรื่องราวที่แกได้เจอ“เหมือนเดิมเลยค่ะ ไม่ยอมให้ป้าลงครัวจะลงครัวเอง เมื่อกลางวันก็ทิ้งหม้อทิ้งไหไปหลายใบล่ะ สงสัยคราวนี้น่าจะหมดตู้นะคะ” ป้าเสริมกระซิบบอกฉัน ด้วยท่าทางปลงตกเพราะเสี
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-16พ่ายเกมสวาท ตอนที่ 21 กัดเต็มแรง
ตอนที่ 21 กัดเต็มแรงเขาเดินตามฉันมาที่ห้องนอนเช่นเคยแล้วนั่งลงปลายเตียง ฉันลุกขึ้นเพื่อจะเดินออกจากห้องนอน แต่เขากลับคว้าเอวบางของฉันลงไปนั่งบนตักแกร่ง ก่อนจะกระซิบคำว่า ‘ขอโทษ’ ขึ้นมาอีกครั้ง ฉันเหนื่อยใจไม่อยากจะพูดอะไรอีก พยายามแกะมือที่เกาะอยู่ที่เอวออก แต่ก็เหมือนเดิม มือแกร่งไม่ขยับเขยื้อนเลย ฉันถอนหายใจแล้วมองไปที่หน้าเขาด้วยสายตาที่เหนื่อยหน่ายเต็มทน“จะเอายังไงคะ เอาจริงๆ สัญญาเรามันแค่คืนเดียว แต่คุณกลับ....” ฉันเม้มปากแน่นเมื่อพูดที่คืนที่เลวร้ายนั้น ก่อนจะสูดลมหายใจลึกๆ แล้วพูดต่อ“ฉันถือว่าหักล้างกับการที่ฉันกินยาคุมฉุกเฉินไปแล้วกัน ดังนั้นจะไม่มีการล่วงเกินกันอีก แล้วคุณก็เลิกแตะต้องตัวฉันพร่ำเพรื่อได้แล้ว เห็นฉันไม่พูด คุณก็ควรให้เกียรติฉันบ้าง” นี่คงเป็นคำพูดที่ยาวที่สุดในหลายวันที่ผ่านมาที่ฉันไม่ได้พูดกับเขาเลย“อ่ออีกอย่าง ฉันเห็นว่าข้างล่างมีห้องพักแขกอยู่กรุณาให้ฉันย้ายลงไปนอนด้านล่างด้วยค่ะ ฉันไม่อยากอยู่กับคุณ” ฉันบอกข้อตกลงอีกข้อกับเขาไป---เซฟ Talk---คำพูดสุดท้ายของเธอบาดลึกลงไปถึงใจของผม มันปวดมันเจ็บ แต่ผมก็ต้องก้มหน้ารับกรรมจากผลการกระทำชั่วร้ายของตัวเอง ห
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-18
บทล่าสุด
พ่ายเกมสวาท ตอนพิเศษ : บทสรุปคนทรยศ
ตอนพิเศษ : บทสรุปคนทรยศณ Penthouse เซบาสเธีย“จัดการสั่งสอนพวกมันเรียบร้อยแล้วใช่ไหม...เออดี...พวกมันจะต้องจำไปจนตาย...”เสียงแข็งกร้าวกรอกเสียงไปตามสาย ก่อนที่ปากหยักสวยจะเหยียดยิ้มร้ายด้วยความสะใจผมที่ตื่นนอนขึ้นมาหลังจากได้ยินเสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้น จากลูกน้องที่โทรมารายงานถึงเรื่องราวที่ผมได้ให้มันไปสืบ ผมที่สั่งลูกน้องคนสนิทไปดำเนินการตั้งแต่เมื่อคืนตอนที่อยู่ในร้าน เนื่องด้วยว่าผมอยากรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับเธอ จนถึงกับทำให้เธอคนที่นอนหลับตาพริ้มอยู่บนที่นอนของผม ต้องเสียใจจนถึงขนาดเอาร่างกายเข้าแลกเพื่อประชดชีวิตเขาที่แม้จะเดาได้ตั้งแต่แรก แต่พอได้ยินเองกับหู ก็ถึงกับเลือดขึ้นหน้าทันที ทั้งที่เธอแสนดีกับพวกมันขนาดนั้น แต่กลับถูกพวกมันทรยศหักหลัง จนหัวใจแหลกเหลวไม่เหลือชิ้นดี และเธอที่ตัดสินใจประชดชีวิตไปแบบนั้น ถ้าเมื่อคืนไม่ใช่ผมที่ดูแลเธอ ชีวิตเธอตอนนี้จะเป็นยังไงหลังจากที่ผมได้ฟังในสิ่งที่ลูกน้องรายงาน รวมทั้งเรื่องที่ผมสั่งให้ไปกระทืบพวกมัน พอลูกน้องคนสนิทของรายงานจบผมก็ตัดสายทันทีและพลางนึกสะใจ นี่ถ้าไม่ติดว่าต้องมอบความต้องการให้แก่เธอ ผมคงไปกระทืบมันด้วยตัวของผมเองแล
พ่ายเกมสวาท ตอนพิเศษ : ครอบครัวที่แท้จริง...(3)
ตอนพิเศษ : ครอบครัวที่แท้จริง...(3)--- เอลิซ Talk ---ฉันที่ถึงกับร้องไห้โฮหลังจากที่ได้ฟังสิ่งที่คุณเซฟได้ไปสืบเรื่องการหายตัวไปของพ่อกับแม่ของฉัน เขาที่ตามเบาะแสทุกอย่าง เพราะอยากจะให้พวกท่านได้มาร่วมงานในวันแต่งงานของเราทั้งสองคน แต่ใครจะไปคิดว่ากลับไม่มีพวกท่านอยู่บนโลกนี้อีกแล้วคุณเซฟยังเล่าให้ฟังต่อว่า พวกท่านทั้งสองได้ถูกทำพิธีทางศาสนาไปทั้งนานแล้วโดยองค์กรนั้น และจัดการกับเถ้ากระดูกไปจนหมดสิ้นเนื่องจากไม่คิดว่าทั้งสองท่านยังมีญาติหลงเหลืออยู่ และนั่นก็ยิ่งทำให้ฉันรู้สึกหดหู่ใจที่แม้แต่เถ้ากระดูกของพ่อกับแม่ตัวเอง ฉันยังไม่อาจจะสัมผัสได้ฉันร่ำไห้สะอื้นจนตัวโยนแม้จะตั้งท้องจนใกล้คลอด ฉันก็ยังอยากจะมีแม่ไว้คอยให้คำปรึกษาในเวลาที่ต้องเลี้ยงลูก ก่อนที่จะเฝ้าโทษตัวเองอยู่นาน ถ้าช่วงนั้นฉันเอะใจสักนิด และไม่ปล่อยให้ความเคยชินยามไม่มีพวกท่านมาทำให้ฉันไม่สนใจอะไร วันนี้เราพ่อแม่ลูกคงไม่ต้องมาพรากจากกันอย่างถาวรและนอกจากเรื่องราวของพ่อแม่ของฉันที่ฉันเพิ่งได้รับรู้ ก็ยังมีเรื่องราวที่น่าเซอร์ไพรส์มากกว่านั้น นั่นก็คือ...เพื่อนสนิทของคุณพ่อของฉันที่คอยช่วยเหลือท่านมาโดยตลอด เขาคนนั้นก
พ่ายเกมสวาท ตอนพิเศษ : ครอบครัวที่แท้จริง...(2)
ตอนพิเศษ : ครอบครัวที่แท้จริง...(2)หลายปีต่อมา ~~จนกระทั่งเมื่อข่าวการป่วยหนักของผู้เป็นบิดาดังเป็นข่าวใหญ่ เขาที่แม้จะเสียใจกับสิ่งที่พ่อทำกับตนมากแค่ไหน แต่ด้วยความเป็นลูกและความรัก ความผูกพันที่ยังมีอยู่ จึงทำให้วันนี้เขาได้ตัดสินใจที่จะกลับมายังบ้านเกิดเมืองนอนของตัวเองเป็นครั้งแรกหลังจากที่ตัวเขาเองได้จากไปนานนับปีหลังจากที่เขากลับมายังประเทศบ้านเกิดและจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว วันนี้เขาก็ได้รวบรวมความกล้ากลับมายังคฤหาสน์หลังงามที่คุ้นตา แต่ทว่า...วันนี้เขาไม่ได้มาแค่กับไอรินภรรยาที่เขารัก แต่ว่า...เขายังพาโซ่ทองคล้องใจมาด้วย...เอลิซ...ลูกสาวตัวน้อยหน้าตาน่ารักที่เขาหวังพามากราบชายผู้เป็นปู่ของเธอแต่ทว่า...ทุกอย่างมันไม่ได้ง่ายขนาดนั้นสำหรับคนที่หยิ่งในศักดิ์ศรีเช่นเขา ทั้งที่เขาจะสลัดทิฐิทิ้งไปแล้วพาตัวเองมายืนอยู่หน้าคฤหาสน์ที่คุ้นเคยได้แล้ว แต่ทว่า...ขาของเขามันกลับไม่ยอมก้าวเข้าไปเสียทีเขาที่ยืนลังเลอยู่หน้าบ้านสักพักใหญ่ ๆ ทั้งที่ใจอยากจะเข้าไปดูใจผู้เป็นพ่อ แต่ด้วยทิฐิที่กลับเข้ามาอยู่ในใจ บวกกับความลำบากตากตำที่ต้องพบเจอมาอยู่หลายปี สุดท้ายแล้ว...ทิฐิก็เป็นฝ่ายชนะ..
พ่ายเกมสวาท ตอนพิเศษ : ครอบครัวที่แท้จริง...(1)
ตอนพิเศษ : ครอบครัวที่แท้จริง...(1)ณ คฤหาสน์ตระกูลฤธาทรัพย์ดำรง“ถ้าแกกล้าก้าวเท้าออกไปจากบ้านแค่ก้าวเดียว แกไม่ต้องกลับมาเหยียบที่นี่อีกเลย”เสียงดังประกาศกร้าวจากเจ้าปากของร่างชายสูงวัย พูดกับลูกชายคนเล็กด้วยตัวที่สั่นเทาด้วยความโกรธ“ป๊า...!!” ชายหนุ่มที่ประคองร่างอันสั่นเทาของผู้หญิงที่ตัวเองรักอยู่ในอ้อมแขน หันมาด้วยสีหน้าเหนื่อยหน่าย“เฮียใจเย็น ๆ ก่อนค่ะ” ส่วนผู้หญิงที่อยู่ในอ้อมกอดเขา กลับเอื้อมมือขึ้นไปแตะที่มือเขาเบา ๆ พร้อมกับเอ่ยพูดเมื่อเห็นเขาอารมณ์เริ่มปะทุ ด้วยไม่อยากให้ตนเองเป็นชนวนให้พ่อกับลูกต้องผิดใจกัน“ฉันเลือกผู้หญิงดี ๆ เพียบพร้อมเอาไว้แก แกดันไม่เอา แต่ดันไปเลือกผู้หญิงไม่มีหน้าตาในสังคม ผู้หญิงแบบนี้มันจะไปช่วยให้แกเจริญรุ่งเรืองขึ้นได้ยังไง...ห๊ะ...!!” ชายสูงวัยระเบิดอารมณ์ต่อ พร้อมกับค่อนแคะผู้หญิงของลูกชายเขา โดยที่เธอทำได้เพียงแค่ก้มหน้ายอมรับ“ป๊าครับ กรุณาให้เกียรติเมียของผมด้วย” ลูกชายพูดกดเสียงด้วยความไม่พอใจ เนื่องจากพ่อของต้นดูดถูกผู้หญิงที่ตนรัก“ป๊าก็ใจเย็น ๆ ก่อนเถอะครับ แกก็ด้วยไอ้ชิน...” เสียงของผู้ที่เป็นทั้งลูกชายคนโตและยังเป็นพี่ชายเพียงคนเด
พ่ายเกมสวาท ตอนพิเศษ : ความลับของเซบาสเธีย...(3)
ตอนพิเศษ : ความลับของเซบาสเธีย..(3)ผมตัดสินใจเดินลงมาหาเธอ ก่อนที่จะสูดหายใจลึก ๆ แล้วเอ่ยทักทายเธอออกไป..."คุณครับคุณ คุณครับ คุณครับ" ผมเรียกอยู่นานกว่าเธอจะตอบ"ค่ะ ว่าไงคะ" เธอหันมาหาพร้อมตอบรับ ถ้าผมไม่คิดเข้าข้างตัวเอง เหมือนเธอจะตะลึงในความหล่อของผมอยู่เหมือนกัน"คุณ..ว่าไงครับ ผมรอคำตอบอยู่" โอ๊ยคนอะไรยิ่งมองใกล้ ๆ ยิ่งน่ารักเป็นบ้า ขนาดใส่เสื้อผ้ายังน่ารักขนาดนี้ ถ้าหาก...(ไอ้เสือ...!! ใจเย็นดิว่ะ...หึหึ)"อะ...อะไรนะคะ" เหมือนเธอจะเริ่มเมาแล้ว แต่นั่นก็กลับยิ่งทำให้เธอน่ารักมากขึ้นไปอีก"ผมถามว่าผมขอนั่งตรงนี้ได้ไหมครับ ผมมาคนเดียวเลยไม่อยากไปนั่งโต๊ะใหญ่ครับ" ผมถามโดยที่สายตามจับจ้องไปทั่วร่างของเธอ"ดะ..ได้ค่ะ" เธอตอบตะกุกตะกัก และนั่นมันก็ทำให้ผมดีใจมากที่เธอไม่ปฏิเสธผมเหมือนคนอื่น(นี่มันคือพรหมลิขิตใช่ไหม...ฟ้าเป็นใจใช่หรือเปล่า ~~)"คุณชื่ออะไรครับ" ผมแกล้งถามเธอออกไป ทั้งที่รู้อยู่เต็มอก"คุณครับ ชื่ออะไรครับ" ผมสะกิดเธออีกครั้ง เพราะดูเธอจะเหม่อลอยไม่ทันได้ฟังที่ผมถาม"ห๊ะ...ว่ายังไงนะคะ"สายตาเย้ายวนเหลือเกิน ทนไว้ไอ้เซฟทนไว้" ผมถามว่าคุณชื่ออะไรครับ" ผมแกล้งถาม
พ่ายเกมสวาท ตอนพิเศษ : ความลับของเซบาสเธีย...(2)
ตอนพิเศษ : ความลับของเซบาสเธีย..(2)อีกทั้งวันนี้เธอกำลังฉลองวันครบรอบของเธอกับแฟนของเธออยู่ด้วย...หึ...ไม่ต้องบอกก็รู้เลยว่าใบหน้ายิ้มแย้มมีความสุขยามที่เธอเตรียมขอขวัญไปเซอร์ไพรส์ให้มันนั้น ยามที่มันได้รับหน้ามันจะบานเป็นกระด้งขนาดไหน ทั้งที่พวกมันไม่สมควรจะได้รับความปรารถนาดีจากเธอเลยด้วยซ้ำ...!! ผมนึกย้อนไปถึงการกระทำของตัวเองที่ใช้ให้ลูกน้องไปคอยตามดูเธอ รวมทั้งไอ้แฟนสารเลวของเธอ แล้วก็...หึ..นังเพื่อนสุดเลวของเธอด้วย ผมมักจะได้รับรายงานถึงสิ่งที่เธอมักจะทำให้พวกมันอยู่เสมอ สิ่งที่ดี ๆ และความรู้สึกดี ๆ ที่เธอมอบให้พวกมัน ทั้ง ๆ ที่พวกมันต่างทรยศหักหลังเธอ พวกมันไม่สมควรจะได้รับความรักและความใจดีแบบนั้นเลย... “แม่งเอ๊ย...!!” ผมที่สบถลั่นออกมาอย่างคนหัวเสีย ทำไมผู้ชายเลว ๆ แบบนั้นถึงได้ครอบครองหัวใจของเธอได้ว่ะ ทำไมกันวะ...ทำไมถึงเป็นผมไม่ได้วะ...ทำไมไม่เป็นผมวะที่ได้ครอบครองหัวใจของเธอ และทำไมจังหวะชีวิตของเราถึงต้องไม่ตรงกันด้วยวะ.... ผมที่นั่งคิดน้อยเนื้อต่ำใจ ก่อนจะปาแก้วเหล้าออกไปจนแตกกระจาย ประจวบกับที่ไอ้กิตที่เพิ่งเข้ามาก็ได้เห็นการก
พ่ายเกมสวาท ตอนพิเศษ : ความลับของเซบาสเธีย...(1)
ตอนพิเศษ : ความลับของเซบาสเธีย..(1)ครืนนน ~~ เปรี้ยงงง..!! ซ่าาาา ~~เสียงฝนตกฟ้าที่กระหน่ำตกลงมาอย่างไม่ลืมหูลืมตา คล้ายกับว่าหยาดน้ำที่หลั่งรินลงมาจากฟากฟ้าสาดซัดลงมาเพื่อต้องการจะชำระล้างชีวิตของใครบางคนให้เปลี่ยนไปตลอดกาล...ผมที่นั่งเหม่อลอยมองผู้คนมากมายเดินขวักไขว่ไปมา บรรยากาศที่ดูจะครื้นเครงสนุกสนานเฮฮา แต่ทว่า...กลับไร้ค่าสำหรับผมเหลือเกิน ผมที่แกว่งไกวแก้วบรั่นดีในมือเพื่อให้น้ำสีอำพันในนั้นโคลงเคลงไปมา ก่อนจะสาดซัดมันให้ลงไปในลำคอ แต่ทว่า...ความร้อนที่เกิดจากฤทธิ์ของน้ำสีอำพัน กลับสู้ความร้อนรนในใจของผมในตอนนี้ไม่ได้เลยเพราะเมื่อนึกไปถึงใบหน้าของหญิงสาวที่ผมเฝ้าตามหาและปรารถนามาตลอด รักแรกและรักเดียวของผม เธอที่ตอนนี้กำลังมีความสุขอยู่กับคนอื่น...ใช่...วันนี้เป็นวันครบรอบของการเป็นแฟนระหว่างเธอกับ...ไอ้ผู้ชายคนนั้น คนที่ได้ชื่อว่าเป็นแฟนของเธอ... ~~ผมที่รู้สึกเจ็บปวดไปทั้งหัวใจ ภาพที่ผมได้เห็นเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้านั้น มันทำให้ผมปวดหนึบไปทั้งก้อนเนื้อที่อยู่ในอกข้างซ้าย ภาพที่เหมือนจะตอกย้ำว่าผมจะไม่มีวันได้ครอบครองหัวใจของเธออีกเลย...ย้อนไปก่อนหน้านั้นหลายปี ~~ผ
พ่ายเกมสวาท ตอนพิเศษ : ความลับของเรน่า...(4)
ตอนพิเศษ : ความลับของเรน่า...(4)งานดำเนินไปพร้อมกับหัวใจของฉันที่ร้อนรุ่ม ฉันที่เฝ้ารอเพื่อให้ถึงเวลาที่จะได้เป่าเค้กเร็ว ๆ เพราะฉันรู้มาก่อนหน้านี้แล้วว่า เขาได้ถูกคุณป้าเธียร่าแม่ของเขาบังคับให้ถือเค้กวันเกิดมาเพื่อเซอร์ไพรส์ฉัน (แม้ว่าจะมีเค้กเก้าชั้นอยู่ที่กลางงานแล้วก็ตาม) ฉันที่เหลือบตามองไปดูเขา ใบหน้าที่บ่งบอกถึงความอึดอัดที่ถูกบังคับและแม้ว่าจะยังไม่บูดบึ้ง แต่ทว่ากลับเย็นชาจนฉันเองยังแอบหวั่นอยู่ในใจแต่ถึงกระนั้น...แม้ว่าฉันจะรู้อยู่เต็มอกว่าเขาไม่เต็มใจที่จะทำสิ่งนี้ให้กับฉันมากแค่ไหน แต่ทว่า...ส่วนลึกของหัวใจ ฉันกลับรู้สึกดีใจและสุขใจเป็นอย่างมาก เพราะนอกจากฉันได้แสดงให้ทุกคนในงานได้เห็นแล้วว่าเขาคือคนของฉัน ฉันยังได้เห็นสายตาแห่งความริษยาที่ถูกส่งออกมาจากบรรดาผู้หญิงเกือบร้อยคนที่อยู่ในงานอีกด้วยจนกระทั่ง...เมื่อเวลาสำคัญมาถึง เค้กที่ถูกเขาคนนั้นเดินถือเดินเข้ามา พร้อมกับได้มายืนหยุดอยู่ที่ตรงหน้าของฉัน มันทำให้วินาทีนั้นหัวใจของฉันพองโตและเต้นระรัวทันที♪ ♫ ♬ ~~ Happy birthday to you, ♪ ♫ ♬ ~~♪ ♫ ♬ ~~ Happy birthday to you, ♪ ♫ ♬ ~~♪ ♫ ♬ ~~ Happy birthday Happy birt
พ่ายเกมสวาท ตอนพิเศษ : ความลับของเรน่า...(3)
ตอนพิเศษ : ความลับของเรน่า...(3)นับตั้งแต่วันนั้นเราทั้งสองตระกูลก็ยังคงไปมาหาสู่กันตลอด โดยทุกครั้งที่เขามาก็เพื่อที่จะมาเรียนรู้งานด้วยกันกับพ่อของเขา และการที่เขาต้องมาดูงาน บวกกับฉันเองที่ต้องเรียนรู้งานกับพ่อตัวเองด้วยเช่นกัน ดังนั้นจึงทำให้ฉันกับเขาได้มีโอกาสเจอกันบ่อยขึ้น สนทนากันด้วยภาษางานมากขึ้น และเมื่อพ่วงกับความพยายามของฉันที่มักจะตีมึนคอยเจื้อยแจ้วเจรจาชวนเขาคุยอยู่ฝ่ายเดียวมาตลอดเวลาด้วยแล้ว มันจึงทำให้ทุกอย่างเริ่มดีขึ้นนั่นก็เพราะจากในช่วงแรกที่เขามักจะเดินหนีไปเสียทุกทีเวลาที่ฉันชวนคุย จนพักหลัง ๆ เขาเองก็เริ่มที่จะอยู่นิ่งแล้วฟังฉันคุยบ้างความสัมพันธ์ของเราสองคนดูจะพัฒนาขึ้น แม้ว่ามันจะดำเนินไปเหมือนหอยทากเป็นตะคริว แต่สำหรับฉันมันก็มากพอที่จะทำให้ฉันมีความสุขและสนุกกับการเรียนรู้งานไปพร้อม ๆ กันกับเขา ถึงแม้ว่าในใจลึก ๆ ของฉันยังอยากเรียกเขาว่าพี่เซฟ มากกว่าคุณเซบาสเธียก็ตาม...วันเวลาล่วงเลยไปพร้อมกับความใจแข็งที่เริ่มน้อยลงของเขา...จนกระทั่งวันหนึ่ง...มันเป็นวันที่ทำให้ฉันเห็นว่าสุดท้ายแล้วการกระทำด้วยความพยายามพากเพียรของฉันก็ได้ตอบสนองฉันแล้วเมื่อความสัมพ
