Home / โรแมนติก / พ่ายเกมสวาท / ตอนที่ 16 บทลงโทษ 'คนทรยศ'

Share

ตอนที่ 16 บทลงโทษ 'คนทรยศ'

last update Last Updated: 2024-10-16 21:56:42

ตอนที่ 16 บทลงโทษคนทรยศ

“เอลิซ ทำไมคุณทำแบบนี้” เสียงดังก้องกังวาน ทำฉันแทบตาสว่าง

ฉันงัวเงียมองเขาด้วยความมึนงง จากการโดนกระชากขึ้นมาจากที่นอน และโดนตะคอกใส่

“อะไรกันค่ะ เอลิซทำอะไร” ฉันยังคงสะลึมสะลือตื่นขึ้นมาอย่างไม่เข้าใจเลยว่าเพราะอะไรทำไมเขาถึงดูโกรธขนาดนี้ หรือว่าเขายังโกรธฉันจากเรื่องเมื่อเช้าอยู่อีก

เขามองฉันด้วยสายตาที่ดุดันและน่ากลัวมาก จนทำให้ฉันรู้สึกหวาดผวา ก่อนที่สติฉันจะค่อยๆ กลับมา เขาได้ปาสิ่งหนึ่งมาที่หน้าตักฉัน

“นี่มันคืออะไร” เขากดเสียงต่ำ สกัดอารมณ์สุดขีด

ซองสีน้ำตาลที่ดูคุ้นตาถูกปามาที่หน้าตัก ฉันตาสว่างขึ้นทันที นี่ฉันไม่น่าลืมวางไว้ที่หัวนอนเลยให้ตายเถอะ!!

ฉันค่อยๆ หยิบซองนั้นขึ้นมา กำไว้แน่น แน่นอนเขาคงรู้แล้วว่าข้างในนั้นคืออะไร

“อธิบายซิ” เขาคาดคั้นเอาคำตอบ

“กะ...ก็” ฉันตอบตะกุกตะกัก

“ก็...อะไร!!!” น้ำเสียงดุดันตะคอกใส่ฉัน

ฉันสะดุ้งตกใจเสียงตะคอก มือยิ่งกำซองแน่น จนรับรู้ได้ถึงอาการชาที่มือ

“ผมถามว่า...ก็อะไร!!!” เขายังคงตะคอกด้วยน้ำเสียงที่ดุดันยิ่งขึ้น

ตัวฉันสั่นอย่างควบคุมตัวเองไม่ได้ ดวงตาหลุบต่ำไม่กล้าสบตากับร่างหนาที่ยืนเกรี้ยวกราดอยู่เบื้องหน้า ตอนนี้ฉันรับรู้ได้ว่า เขาโกรธมาก ความทรงจำ คำสัญญา คำพูดก่อนหน้านี้ของเขาพรั่งพรูเข้ามาในหัวของฉัน อย่างที่บอก ผมไม่ชอบคนผิดสัญญา คนโกหกประโยคเหล่านั้นทำฉันตัวสั่นเหมือนสัตว์ที่รู้ชะตากรรมของตัวเองว่ากำลังจะโดนประหาร

“ว่ายังไง ห๊ะ!! ก็อะไร!!!” เขายังไม่หยุดที่จะฟังคำตอบจากปากของฉัน

“............” ฉันยังคงเงียบ

“เงียบทำไม...ตอบ!!” เขาเหมือนจะหมดความอดทนกับฉันแล้ว

“ก็ ยาคุมฉุกเฉินไง” ฉันเปิดปากตอบเสียงแผ่วเบาเหมือนไม่อยากให้เขาได้ยิน

เขาชะงัก!! สายตาคมเข้มมีความสั่นไหวเสียใจวูบผ่าน ก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นดุดันแข็งกร้าวเหมือนเดิม เขาเดินเข้ามาจับที่สองแขนของฉันอีกครั้ง แล้วออกแรงบีบจนฉันรู้สึกเจ็บไปทั่วทั้งแขน

“เจ็บ..ฉันเจ็บนะคะ คุณเซฟ” ฉันร้องประท้วง หน้านิ่วเพราะความเจ็บ

เขาจ้องหน้าฉันไม่วางตา โกรธจนหน้าแดงคล้ำ จองเหมือนจะกินเลือดเนื้อฉันให้ได้ ก่อนจะกดเสียงต่ำถามฉันว่า “คุณทำแบบนี้ทำไม คุณไม่เห็นความสำคัญของสัญญาระหว่างเราเลยงั้นหรอ”

“ปล่อยนะฉันเจ็บ” ฉันออกแรงดิ้น น้ำตาเอ่อคลอ ทั้งเจ็บและไม่เข้าใจ ยิ่งดิ้นก็ยิ่งเจ็บ

“ผมถามว่าคุณทำแบบนี้ทำไม คำพูดผมมันไม่มีความหมายเลยใช่ไหม” เขาไม่สนใจน้ำตาที่เริ่มรินไหลของฉัน ยังคงถามย้ำด้วยน้ำเสียงที่โกรธอย่างมาก

“ฉันทำอะไร ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเพราะฉันเมา ฉันไม่ได้ตั้งใจให้มันเป็นแบบนั้นสักหน่อย มันเป็นแค่เกม แค่เกมเข้าใจไหม แค่เกมที่ฉันเล่นตอนที่ฉันไม่มีสติ แต่แล้วทำไมฉันต้องมาติดอยู่ที่นี่ ฉันเบื่อ ฉันต้องการอิสรภาพของฉันคืน...ฮืออออ” ฉันระเบิดความอัดอั้นที่มีมาหลายวันแล้วตะโกนใส่หน้าเขาไป

เขาอึ้งกับสิ่งที่ได้ยิน จนหน้าถอดสี แต่ก็เป็นแค่เพียงแว๊บเดียวเท่านั้น ~~

“แต่สำหรับผมมันไม่ใช่เกม....” เขากัดฟันกรอด ก่อนจะผลักร่างฉันให้ราบลงไปกับที่นอน แล้วโถมกายขึ้นมาทับร่างฉันไว้ เขาจับมือทั้งสองข้างฉันไพล่ไว้แล้วกดไว้เหนือศีรษะ จากนั้นก็ใช้มืออีกข้างออกแรงกระชากชุดนอนและบราเซียจนขาดทำให้ผิวขาวเกิดรอยแดงจากการถูกผ้าบาด เนินอกขาวอวบอิ่มทะลักอวดโชว์สู่สายตากร้าว เขามองมันพร้อมแสยะยิ้ม จนฉันอดผวากับสายตานั้นไม่ได้

“คุณเซฟ คุณจะทำอะไร ปล่อยฉันนะ” ฉันพยายามดิ้น แต่ความพยายามของฉันมันเหมือนจะสูญเปล่า เสียงของฉันคงไม่มีความหมายสำหรับเขาที่ตอนนี้โกรธจนหน้ามืดตามัว

งับ!!~~ เขาก้มลงกัดไปที่ยอดปทุมถันของฉันเต็มแรงจนเกิดรอยฟัน ฉันสะดุ้งสุดตัวเพราะความเจ็บจนน้ำตาไหล

“โอ๊ยยย ฮึก ฮึก เจ็บ” ฉันร้องออกมาเพราะความเจ็บปวด

“เจ็บสิดี คนที่ทรยศผมมันต้องเจ็บ” เขาก้มลงไปกัดที่ยอดปทุมถันของฉันอีกข้าง ซึ่งมันก็เกิดรอยฟันไม่ต่างกัน

“ฉันเจ็บ ฮืออออ ฮึก ฮืก ได้โปรด...ปล่อยฉัน ฮึก ฮึก” ฉันร้องบอกหวังให้เขามีสติ และหยุดการกระทำป่าเถื่อนนี้สักที

แต่เสียงที่ร่ำร้องออกมานั้น มันช่างเปล่าประโยชน์ ~~

เขากัดฉันไปทั่วทั้งคอ หน้าอก ทุกจุดที่เขาสัมผัสเต็มไปด้วยรอยฟัน รอยแดง ฉันได้แต่ร้องไห้ด้วยความเจ็บ จนกระทั่งเมื่อเขากระทำจนสาแก่ใจแล้ว เขาถึงได้หยัดตัวยืนขึ้น มองร่างบางที่นอนน้ำตานองหน้าตามตัวก็เต็มไปด้วยรอยแดงเถือกไปทั้งตัว ก่อนจะหันไปหยิบโทรศัพท์กดสายโทรหาลูกน้องคนสนิทให้พาลูกน้องสองคนที่อยู่หน้าห้อง และป้าเสริมเข้ามา

ฉันนอนมองเขาทั้งที่น้ำตาอาบแก้ม ทั้งเจ็บ ทั้งเสียใจ ทั้งหวาดกลัวผู้ชายตรงหน้า ได้แต่ค่อยๆ เลื่อนมือหยิบเอาผ้าห่มมาคุมกายไว้ แต่พอเมื่อผ้าสัมผัสผิวที่มีรอยก็ทำให้ให้เจ็บแสบจนสะดุ้ง ฉันยันตัวขึ้นมาฟังว่าเขาเรียกลูกน้องกับป้าเสริมมาทำไม ฉันมีลางสังหรณ์ว่า…ทุกคนกำลังจะเดือดร้อนเพราะฉัน!!

“มากันแล้วครับนาย” เสียงลูกน้องคนสนิทเอ่ยขึ้น เมื่อขึ้นมาตามเจ้านายถึงห้องนอน ก่อนสายตาจะมองมายันร่างใต้ผ้าห่มด้วยแววตาที่แฝงได้ด้วยความสงสาร ก่อนจะก้มหน้าเบนตัวเพื่อให้เจ้านายของเขาเดินผ่านหน้าไป

เขาย่างกายเดินออกไปด้วยอารมณ์ที่ไม่ได้รีบร้อนมากนัก แต่ทุกท่วงท่ากับดูดุดัน แผ่รังสีอำมหิต จนทุกคนที่อยู่ใกล้ต้องหวาดหวั่น ก่อนจะหยุดยืนอยู่ตรงชั้นสองของบันไดแล้วมองไปที่เหยื่อทั้งสามที่ตอนนี้ก้มหน้าเพื่อหลีกหนีสายตาเหี้ยมที่ส่งมา ประหนึ่งลูกกระสุนที่พุ่งมาหมายให้เป้าหมายตายในทันที

“พวกมึง เห็นคำสั่งกูไม่มีความหมายใช่ไหม!!!” เขาตะโกนเอ่ยเสียงเหี้ยม จนฉันที่ได้ยินยังขนลุก

แกร๊ก ~~~~ เสียงขึ้นลำกล้องปืน ทำเอาใจฉันตกไปที่ตาตุ่ม เขาจะทำอะไรน่ะ ฉันพยายามประคองตัวเองที่บอบช้ำให้ลุกขึ้นโดยมีผ้าห่มห่อหุ้มกายที่เปลือยเปล่าอยู่เพื่อตามไปดู และหวังในใจลึกๆ ว่าเขาจะไม่ลงมือยิงใคร

เขายืนอยู่ข้างบนตรงบันได ตรงหน้าด้านล่างคือลูกน้องสองคนที่ฉันจำได้ว่าเป็นสองคนที่อยู่หน้าห้อง อีกคนที่ยืนถัดไปคือป้าเสริม ทั้งสามยืนก้มหน้าตัวสั่น

“กูถามว่า คำสั่งกูไม่มีความหมายใช่ไหม!!!” เสียงตวาดลั่นทำสามคนเขาทรุดลงไปนั่งกับพื้น

ทุกคนยังคงนิ่งเงียบ ก้มหน้า ตัวสั่น

“ถ้าไม่มีใครตอบ งั้นกูจะยิงเรียงตัว” เขาเอ่ยพร้อมเล็งปืน

“นะ...นายครับ ผมขอโทษครับ คือคุณเอลิซบอกว่านายอนุญาตแล้ว พะ..พวกผมเลย” ลูกน้องคนแรกตอบตะกุกตะกัก

“พวกมึงเลยให้เธอไป...อย่างงั้นหรอ...ห๊ะ!!!!” เขาคำรามลั่น

ปังงง!!!!! เสียงปืนดังขึ้น

ฉันเอามือขึ้นมาปิดปาก ความรู้สึกผิดเกาะกินหัวใจในทันที

ลูกกระสุนพุ่งออกไปโดนที่แขนลูกน้องคนแรก เลือดไหลซึมออกมาจนชุ่มแขน 

“อ๊ากกกก นะ...นาย ผมขอโทษครับ” ลูกน้องที่โดนกระสุนยกมือไหว้โดยไม่สนเลือดที่กำลังไหลซึมออกมา

แกร๊ก~~~~ ปังงง!!!!! เสียงลูกกระสุนปืนนัดที่สองยิงไปโดนที่แขนลูกน้องอีกคนทันที

“อ๊ากกกก นายครับ ผมขอโทษครับ ผมจะไม่ให้เกิดเรื่องแบบนี้อีกแล้วครับ” ลูกน้องอีกคนที่โดนกระสุนก็ยกมือไหว้โดยไม่สนเลือดที่กำลังไหลซึมออกมาเช่นกัน

แกร๊ก~~~~ เขาเล็งปืนไปที่บุคคลที่สามนั้นก็คือ ป้าเสริม ป้าเสริมตัวสั่น ยกมือไหว้อย่างน่าเวทนา จนฉันที่เดินมาจากห้องนอน รีบเข้าไปเกาะขาเขาเพื่อไม่ให้เขาทำร้ายป้าเสริม เพราะแค่ลูกน้องสองคนนั้นที่ฉันเอ่ยขอร้องไม่ทันต้องมาเจ็บตัวเพราะฉัน ฉันก็รู้สึกแย่มากแล้ว

“คุณเซฟ หยุดเถอะนะคะ ทุกอย่างมันเป็นความผิดของฉันเอง ฉันบังคับทุกคนเอง ฮือออ อย่าทำอะไรป้าเสริมและคนอื่นๆ อีกเลยนะคะ พวกเขาไม่ผิด ฉันโกหกว่าคุณอนุญาตให้ฉันออกไปเอง ฮืออออ” ฉันเกาะขาอ้อนวอนเขา น้ำตาพรั่งพรูเพราะรู้สึกผิดจับใจ

เขาเสหน้ามามองฉันเล็กน้อย ก่อนแสยะยิ้ม ที่ดูน่ากลัวน่าขนลุก

“ผมบอกแล้วว่าคนที่ทรยศผมมันต้องเจ็บ” เขากดเสียงต่ำยิ่งทำให้ดูน่าเกรงขาม

“ฮืออออ เอลิซขอโทษ เอลิซผิดเอง ถ้าจะลงโทษ มาลงที่เอลิซคนเดียวนะคะ ฮึก ฮึก” ฉันร้องไห้อ้อนวอนเขา ฉันไม่อยากเป็นต้นเหตุให้ใครต้องเจ็บตัวเพิ่ม

“หึ...” เขาแค่ส่งเสียงในลำคอ แต่ตาและปืนที่มือยังเล็งไปที่ป้าเสริม

“ได้โปรดนะคะ เอลิซยอมคุณทุกอย่าง ได้โปรดอย่าทำร้ายป้าเสริมเลยนะคะ ฮึก ฮึก” ฉันเอ่ยบอกเขาไปอย่างคนหมดสิ้นหนทางปล่อยให้น้ำตาไหลอาบแก้มนวล

เขาลดปืนลงแล้วหันมากระชากแขนให้ฉันลุกขึ้น พร้อมกระซิบมาที่หูฉันด้วยน้ำเสียงของผู้ชนะ

“ทุกอย่างแน่นะ” เสียงเยือกเย็นผ่านเขามาที่หูฉันพร้อมแสยะยิ้มร้าย

ฉันก้มหน้าแล้วพยักหน้าตอบรับอย่างจำใจในชะตากรรมของตัวเอง เพราะความคิดน้อยและอยากเอาชนะโดยไม่ดูกำลังตัวเอง ทำให้ฉันต้องทำให้ใครหลายคนบาดเจ็บ โทษทัณฑ์นี้ฉันจะเป็นคนรับมันไว้เอง

และเหมือนเขาจะได้คำตอบอย่างที่ใจเขาปรารถนา เขารีบลากฉันกลับมาที่ห้องนอน แล้วเหวี่ยงฉันไปบนที่นอน ปืนที่ถือมาเขาลดนกปืนลงแล้วเก็บไว้ที่ตู้เซฟตามเดิม ก่อนจะหันมามองฉันด้วยสายตากร้าว ฉันหวาดกลัวสายตาที่เขามองมา ทำได้เพียงกอดเข่านั่งตัวสั่นอยู่ที่หัวเตียงอย่างคนรู้ชะตากรรมว่าจะต้องพบเจอกับอะไร….

Related chapters

  • พ่ายเกมสวาท   ตอนที่ 17 (NC) อย่างบ้าคลั่ง!!

    ตอนที่ 17 (NC) อย่างบ้าคลั่ง!!เขาถอดเสื้อผ้าออกจนร่างเปลือยเปล่าแล้วคลานขึ้นมาที่เตียงมุ่งตรงมาที่ฉัน ก่อนจะใช้สองมือแกร่งจับไปที่ข้อเท้าของฉันแล้วออกแรงดึง ตัวฉันรูดไปกับที่นอนตามแรงของเขา จากนั้นเขาจับขาฉันอ้าออกเผยให้เห็นกุหลาบงามที่แย้มกลีบสีชมพูอ่อน เขากลืนน้ำลายลงคอ มองมันด้วยสายตาหื่นกระหาย แล้วเอาตัวมาแทรกอยู่ตรงกลางหว่างขา ฉันนอนตัวสั่นหวาดกลัวกับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น“คนที่ทรยศผม มันต้องเจ็บ และนี่คือบทลงโทษที่คุณต้องได้รับ” เมื่อสิ้นเสียงของเขา เขาออกแรงดันเจ้าเอ็นยักษ์เข้ามาที่ร่องสวาทที่แห้งเหือดไร้ซึ่งน้ำหล่อเลี้ยงรวดเดียวพรวด~~~~ กึ๊ด~~~~“กรี๊ดดด / อ๊าาา” เสียงร้องที่พ่นออกมาจากปากของคนทั้งสอง ที่ต่างความรู้สึกกัน“ฮึก..ฮึก..ฮึก” ฉันกัดปากอดทนต่อความเจ็บปวดจากจุดกึ่งกลางที่โดนเสียดสีอย่างรุนแรง“คุณมันทรยศผมเอลิซ คุณมันเห็นคำสัญญาของเราไม่มีความหมาย คุณเห็นผมเป็นตัวตลก” ปั๊ก! ปั๊ก! ตับ! ตับ! เขาพูดพร้อมรัวเอวสอบ กระแทกท่อนเอ็นเข้าร่องสาวอย่างไม่ปรานี โดยที่ไม่มีการเล้าโลมใดๆ“คุณกินยานั้น เพราะหวังว่าจะได้ไม่ท้องกับผม คุณไม่เท่ากับผิดสัญญาข้อตกลงระหว่างเรา แต่เท่ากั

    Last Updated : 2024-10-16
  • พ่ายเกมสวาท   ตอนที่ 18 สำนึกผิด

    ตอนที่ 18 สำนึกผิดฉันตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกที่เจ็บไปทั่วทั้งร่าง ความร้าวระบมตรงจุดกึ่งกลางความสาวยิ่งทำให้ฉันขยับตัวไม่ได้ เมื่อลืมตาขึ้นมาก็พบกับไอ้ปีศาจร้ายที่มันทำร้ายฉัน มันทรมานฉันอย่างไร้ความปรานี ฉันเกลียดมัน รังเกียจมัน ไม่อยากให้มันมาแตะต้องฉันอีกฉันรับรู้ได้ถึงวงแขนของมันที่กำลังกอดฉันอยู่ ฉันค่อยๆ เอาออกอย่างแผ่วเบาด้วยนึกรังเกียจสัมผัสจากไปปีศาจร้ายนี้อย่างที่สุด ฉันอยากจะหนีไปให้พ้นๆ การหยัดตัวเพื่อลุกขึ้นเป็นไปอย่างยากลำบาก เนื่องจากการบอบช้ำทั้งภายในและภายนอก แต่ฉันก็พยายามฝืนตัวลุกขึ้น“จะไปไหน” เท้าฉันไม่ทันจะได้แตะพื้น เสียงเย็นเยือกก็ดังมาจากด้านหลัง“.........” ฉันเงียบ“ผมถามว่า จะไปไหน” เสียงที่ดังมายังคงราบเรียบเยือกเย็น“ไปเข้าห้องน้ำ” ฉันตอบโดยที่ไม่หันไม่มองหน้า แล้วพยายามลุกขึ้นยืน แต่เมื่อขาแตะพื้นฉันก็ทรุดฮวบลงไป เพราะความระบมที่โดนกระทำอย่างทารุณ“เอลิซ คุณเป็นอะไรไหม” ไอ้ปีศาจเซฟ พุ่งเขามาที่ฉันอย่างรวดเร็วเพื่อมาประคองให้ฉันลุกขึ้น“ไม่ต้องมายุ่งกับฉัน!!! อย่ามาแตะต้องตัวฉัน” ฉันตวาดลั่นด้วยสุดแรงที่มี ความเกลียดพุ่งปี๊ดขึ้นมา พร้อมปัดมือเขาออกด้วย

    Last Updated : 2024-10-16
  • พ่ายเกมสวาท   ตอนที่ 19 คำขอโทษ

    ตอนที่ 19 คำขอโทษฉันหลับไปนานแค่ไหนไม่รู้ รู้เพียงแต่เมื่อตื่นมา อาการเจ็บแสบตามตัวได้ทุเลาลงไปมากแล้ว ไม่ค่อยเจ็บเท่าไรแล้ว ฉันสอดสายตามองไป ก็พบว่าตัวเองยังคงนอนอยู่ที่เดิม สิ่งที่เกิดขึ้นมันคือเรื่องจริง ไม่ใช่ฝันร้ายที่แค่ตื่นลืมตามันก็หายไป ฉันพยุงตัวลุกขึ้นนั่ง ก่อนที่สายตาจะหันมองไปที่โต๊ะข้างหัวเตียงแล้วกับพบหลอดยาทา สงสัยป้าเสริมคงจะมาทายาให้ฉัน มิน่าอาการเจ็บแสบตามร่างกายถึงได้เบาบางลงพอฉันได้สังเกต ก็พบว่าตั้งแต่ตื่นขึ้นมาฉันก็ไม่เห็นไอ้ปีศาจเซฟแล้ว หึ...ไอ้คนเลว ไปซะได้ก็ดี จะไปลงนรกที่ไหนก็ไป ฉันไม่อยากเห็นหน้ามันอีกแล้ว ฉันก่นด่าอย่างคับแค้นในใจ ฉันหยัดตัวลุกยืนขึ้นมาก็พบว่าฉันเปลี่ยนจากชุดนอนเป็นชุดธรรมดาแล้ว จึงทำแค่ลุกขึ้นไปล้างหน้าแปรงฟันเท่านั้น แม้จะเดินได้ไม่ค่อยถนัดเพราะตรงนั้นของฉันยังคงระบมอยู่ แต่ฉันก็ต้องไป เพราะตอนนี้ท้องฉันมันเริ่มร้องขออาหารแล้วฉันลงมาจากชั้นสองของเพนท์เฮ้าส์ เดินตรงไปที่โต๊ะอาหาร จมูกฉันได้กลิ่นอาหารลอยมา กลิ่นมันออกจะแปลกๆ เสียหน่อย แต่ยิ่งได้กลิ่นท้องก็ยิ่งร้อง เมื่อไปถึงโซนห้องครัว ฉันถึงกับตกตะลึงเมื่อพบกับร่างสูงใหญ่ที่ทำตัวงกๆ เง

    Last Updated : 2024-10-16
  • พ่ายเกมสวาท   ตอนที่ 20 ง้อ'เมีย'

    ตอนที่ 20 ง้อ‘เมีย’ฉันตื่นมาอีกทีก็เป็นเวลาค่ำแล้ว ข้างกายฉันไม่มีเขาคนนั้นอยู่ ฉันรู้สึกโล่งใจขึ้น สงสัยน่าจะไปทำงานแล้ว ไปให้พ้นๆ สักที ฉันลุกขึ้นยืนตอนนี้อาการบาดเจ็บตามตัวและตรงกลางกายได้บรรเทาขึ้นมากแล้ว ฉันเลยจะไปอาบน้ำเพื่อที่จะได้ลงไปหาอะไรกิน พอว่างไม่มีอะไรทำท้องมันก็คอยร้องหาอาหารอยู่นั่นแหละ เห้อออ ถ้ายังอยู่ที่นี่ฉันคงได้เป็นถังแก๊สเคลื่อนที่สักวัน เพราะว่ากินกับนอนพออาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ฉันก็เดินลงมาข้างล่างเพื่อจะมาหาอะไรกินสักหน่อย แล้วสิ่งที่เห็นก็คือ ภาพเดิมเหมือนเมื่อตอนกลางวันเป๊ะ!!! ชายร่างสูงยืนง่วนอยู่ที่เคาน์เตอร์ครัวเช่นเดิม นี่เขาไม่คิดจะไปไหนเลยหรือไง อีกทางคือผู้หญิงสูงวัยยืนถัดออกมาไม่ไกลด้วยอาการเป็นกังวล คล้ายกับภาพที่ฉายซ้ำ....“คุณเอลิซ ตื่นแล้วหรอค่ะ” คำถามเดิมเป๊ะ!!!!ฉันยิ้มให้ป้าแทนคำตอบ เดี๋ยวจะเดจาวูไป๊!!!!ป้าเสริมขยับเข้ามาใกล้ฉันมากขึ้น ก่อนจะบ่นเชิงขอความเห็นใจกับเรื่องราวที่แกได้เจอ“เหมือนเดิมเลยค่ะ ไม่ยอมให้ป้าลงครัวจะลงครัวเอง เมื่อกลางวันก็ทิ้งหม้อทิ้งไหไปหลายใบล่ะ สงสัยคราวนี้น่าจะหมดตู้นะคะ” ป้าเสริมกระซิบบอกฉัน ด้วยท่าทางปลงตกเพราะเสี

    Last Updated : 2024-10-16
  • พ่ายเกมสวาท   ตอนที่ 21 กัดเต็มแรง

    ตอนที่ 21 กัดเต็มแรงเขาเดินตามฉันมาที่ห้องนอนเช่นเคยแล้วนั่งลงปลายเตียง ฉันลุกขึ้นเพื่อจะเดินออกจากห้องนอน แต่เขากลับคว้าเอวบางของฉันลงไปนั่งบนตักแกร่ง ก่อนจะกระซิบคำว่า ‘ขอโทษ’ ขึ้นมาอีกครั้ง ฉันเหนื่อยใจไม่อยากจะพูดอะไรอีก พยายามแกะมือที่เกาะอยู่ที่เอวออก แต่ก็เหมือนเดิม มือแกร่งไม่ขยับเขยื้อนเลย ฉันถอนหายใจแล้วมองไปที่หน้าเขาด้วยสายตาที่เหนื่อยหน่ายเต็มทน“จะเอายังไงคะ เอาจริงๆ สัญญาเรามันแค่คืนเดียว แต่คุณกลับ....” ฉันเม้มปากแน่นเมื่อพูดที่คืนที่เลวร้ายนั้น ก่อนจะสูดลมหายใจลึกๆ แล้วพูดต่อ“ฉันถือว่าหักล้างกับการที่ฉันกินยาคุมฉุกเฉินไปแล้วกัน ดังนั้นจะไม่มีการล่วงเกินกันอีก แล้วคุณก็เลิกแตะต้องตัวฉันพร่ำเพรื่อได้แล้ว เห็นฉันไม่พูด คุณก็ควรให้เกียรติฉันบ้าง” นี่คงเป็นคำพูดที่ยาวที่สุดในหลายวันที่ผ่านมาที่ฉันไม่ได้พูดกับเขาเลย“อ่ออีกอย่าง ฉันเห็นว่าข้างล่างมีห้องพักแขกอยู่กรุณาให้ฉันย้ายลงไปนอนด้านล่างด้วยค่ะ ฉันไม่อยากอยู่กับคุณ” ฉันบอกข้อตกลงอีกข้อกับเขาไป---เซฟ Talk---คำพูดสุดท้ายของเธอบาดลึกลงไปถึงใจของผม มันปวดมันเจ็บ แต่ผมก็ต้องก้มหน้ารับกรรมจากผลการกระทำชั่วร้ายของตัวเอง ห

    Last Updated : 2024-10-18
  • พ่ายเกมสวาท   ตอนที่ 22 แลกด้วยเลือด

    ตอนที่ 22 แลกด้วยเลือด“โอ๊ยยยยยย” เสียงร้องลั่นจากริมฝีปากหนา เป็นผลมาจากที่ฉันกัดเข้าไปที่หน้าอกของเขาเต็มแรง หึ..จะได้รู้ซะบ้างเวลาโดนกัดมันเจ็บแค่ไหนเขาปล่อยมือจากตัวฉันอย่างเร็วเพราะความเจ็บแสบที่บริเวณหน้าอกของเขา ฉันได้จังหวะรีบลุกขึ้นจากตัวเขาทันที ก่อนจะวิ่งไปหยิบคัตเตอร์ที่อยู่ใต้หมอนที่ฉันแอบซ่อนเอาไว้ แล้วเอามันชี้ไปที่หน้าเขา“ฉันบอกให้คุณออกไป!!” ฉันเอ่ยน้ำเสียงดุดัน เพราะว่าไม่อยากจะเกี่ยวข้องกับเขาอีกแล้ว ถ้าเขาจะให้ฉันอยู่เราจะอยู่กันแบบคนแปลกหน้า 1 เดือนฉันทำใจได้แล้วถ้าต้องอยู่ แต่ต้องอยู่อย่างต่างคนต่างอยู่เขามีท่าทีตกใจเล็กน้อย ก่อนจะปรับสีหน้าให้เป็นปกติ เขายิ้มเย็นส่งมาให้ฉัน ก่อนจะเอ่ยประโยคที่คล้ายจะดูถูกฉันกลับมาว่า“คุณไม่กล้าหรอก” แววตาที่นิ่งจ้องกลับมาจนฉันเดาใจไม่ออก ทำให้ฉันแอบหวั่น เพราะรู้แก่ใจดีว่าคงสู้เขาไม่ได้อย่างแน่นอนเมื่อคิดได้ดังนั้น ฉันจึงค่อยๆ เปลี่ยนปลายคัตเตอร์คมจากที่ชี้หน้าเขาอยู่ หันมาจ่อที่คอขาวระหงของตัวเอง“ใช่...ฉันไม่กล้ากับคุณ แต่...ฉันกล้ากับตัวเอง” พูดจบฉันค่อยๆ กดปลายคัตเตอร์ที่แหลมคมเข้าไปที่เนื้อเนียนบริเวณลำคอขาว จนเลือดไห

    Last Updated : 2024-10-18
  • พ่ายเกมสวาท   ตอนที่ 23 โดนลอบฆ่า

    ตอนที่ 23 โดนลอบฆ่าฉันใช้ผ้าขนหนูชุบน้ำแล้วเช็ดบริเวณแผล เพราะว่าเลือดยังคงไหลซึมออกมาเป็นระยะ ฉันจึงจำเป็นต้องออกไปขอยาทำแผลกับป้าเสริม แต่เมื่อฉันเปิดประตูออกมาก็พบกับกล่องปฐมพยาบาลวางไว้หน้าห้องแล้ว ก็ยังดีที่ยังมีความเป็นคนเหลืออยู่บ้าง ฉันหยิบขึ้นมาแล้วเอาเข้ามาในห้องนั่งทำแผลให้ตัวเอง ก่อนจะออกไปหาอะไรกินฉันเดินออกมาจากห้องตรงไปยังส่วนห้องครัว เป็นจังหวะเดียวกับที่ป้าเสริมทำอาหารเสร็จแล้ว ฉันนั่งลงกินทันที แต่อดไม่ได้ที่จะลอบมองว่าเขายังอยู่ไหม เหมือนป้าเสริมจะเห็นความหลุกหลิกในสายตาของฉัน ป้าเสริมจึงเอ่ยขึ้นมา“นายท่านไปทำงานแล้วค่ะ” สิ้นเสียงป้าเสริมฉันลอบถอนหายใจออกมาเบาๆ แล้วลงมือจัดการกับอาหารตรงหน้าได้อย่างสบายใจเวลาผ่านไป 3 วัน ที่เขาไม่กลับมาที่เพนท์เฮ้าส์เลย ส่วนฉันก็ใช้ชีวิตแบบไร้ความหวาดระแวงนั่ง นอน กิน แทบจะไม่ได้ทำอะไรเลย เพราะมีป้าเสริมคอยทำให้หมดทุกอย่าง แต่ในความสบายใจที่ไม่มีไอ้ปีศาจร้ายอยู่ใกล้ตัว มันกลับทำให้ฉันรู้สึกหงุดหงิดตัวเองแปลกๆ ว่าทำไมฉันถึงต้องใจเต้นและอดมองไปทางเข้าไม่ได้ทุกครั้งที่เสียงประตูเปิดเข้ามา แล้วทำไมฉันต้องรู้สึกเศร้าหน่อยๆ ที่คนที่เข

    Last Updated : 2024-10-18
  • พ่ายเกมสวาท   ตอนที่ 24 ความเจ็บปวดที่คุ้มค่า

    ตอนที่ 24 ความเจ็บปวดที่คุ้มค่าฉันยังคงยืนมองหมอทำแผล ให้น้ำเกลือ จนเสร็จ หมอบอกสิ่งที่ต้องดูแลทุกอย่างกับป้าเสริม จนทุกคนออกไปจากห้องจนหมด เหลือแค่ฉันเพียงลำพัง ฉันได้แต่ยืนมองคนที่นอนอยู่ตรงหน้าด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย ความทรงจำระหว่างเขาถาโถมเข้ามาในโสตประสาท ทั้งดีและร้าย แต่ทำไมพอฉันได้เห็นสภาพที่เขาเป็นแบบนี้ หัวใจฉันมันถึงรู้สึกเจ็บแปล๊บ ยิ่งมาได้ยินว่าเป็นเพราะเขาเหม่อลอยคิดถึงฉันจนทำให้ตัวเองเจ็บขนาดนี้ มันยิ่งทำให้น้ำตาที่กลั้นเอาไว้ไหลออกมาอย่างยากที่จะห้ามได้“ฮืออออ...ฮึก..ฮึก” ฉันนั่งลงที่ข้างเตียง สองมือปิดหน้าร้องไห้ ทำไมฉันถึงรู้สึกกลัวที่จะเสียเขาไป ฉันจะจัดการความรู้สึกตัวเองยังไงดี ความรู้สึกแบบนี้ฉันรู้ตัวเองดีว่าฉันเริ่มที่จะ...รู้สึกดี...กับเขาแล้ว แล้วที่ฉันต้องอยู่กับเขาอีก 1 เดือนด้วยความรู้สึกนี้ ฉันจะจัดการกับตัวเองยังไง ฉันต้องทำยังไง...ฉันร้องไห้จนเผลอฟุบหลับที่ข้างเตียง จนกระทั่งได้ยินเสียง..“น้ำ...ขอน้ำกินหน่อย” เสียงแหบแห้งแสนแผ่วเบาดังขึ้น ฉันงัวเงียตื่นขึ้นมาพบว่าเขารู้สึกตัวแล้ว แล้วร้องเรียกกินน้ำ ฉันรีบลุกขึ้นรินน้ำแล้วประคองเขาขึ้นมาเพื่อจะป้

    Last Updated : 2024-10-18

Latest chapter

  • พ่ายเกมสวาท   ตอนพิเศษ : บทสรุปคนทรยศ

    ตอนพิเศษ : บทสรุปคนทรยศณ Penthouse เซบาสเธีย“จัดการสั่งสอนพวกมันเรียบร้อยแล้วใช่ไหม...เออดี...พวกมันจะต้องจำไปจนตาย...”เสียงแข็งกร้าวกรอกเสียงไปตามสาย ก่อนที่ปากหยักสวยจะเหยียดยิ้มร้ายด้วยความสะใจผมที่ตื่นนอนขึ้นมาหลังจากได้ยินเสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้น จากลูกน้องที่โทรมารายงานถึงเรื่องราวที่ผมได้ให้มันไปสืบ ผมที่สั่งลูกน้องคนสนิทไปดำเนินการตั้งแต่เมื่อคืนตอนที่อยู่ในร้าน เนื่องด้วยว่าผมอยากรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับเธอ จนถึงกับทำให้เธอคนที่นอนหลับตาพริ้มอยู่บนที่นอนของผม ต้องเสียใจจนถึงขนาดเอาร่างกายเข้าแลกเพื่อประชดชีวิตเขาที่แม้จะเดาได้ตั้งแต่แรก แต่พอได้ยินเองกับหู ก็ถึงกับเลือดขึ้นหน้าทันที ทั้งที่เธอแสนดีกับพวกมันขนาดนั้น แต่กลับถูกพวกมันทรยศหักหลัง จนหัวใจแหลกเหลวไม่เหลือชิ้นดี และเธอที่ตัดสินใจประชดชีวิตไปแบบนั้น ถ้าเมื่อคืนไม่ใช่ผมที่ดูแลเธอ ชีวิตเธอตอนนี้จะเป็นยังไงหลังจากที่ผมได้ฟังในสิ่งที่ลูกน้องรายงาน รวมทั้งเรื่องที่ผมสั่งให้ไปกระทืบพวกมัน พอลูกน้องคนสนิทของรายงานจบผมก็ตัดสายทันทีและพลางนึกสะใจ นี่ถ้าไม่ติดว่าต้องมอบความต้องการให้แก่เธอ ผมคงไปกระทืบมันด้วยตัวของผมเองแล

  • พ่ายเกมสวาท   ตอนพิเศษ : ครอบครัวที่แท้จริง...(3)

    ตอนพิเศษ : ครอบครัวที่แท้จริง...(3)--- เอลิซ Talk ---ฉันที่ถึงกับร้องไห้โฮหลังจากที่ได้ฟังสิ่งที่คุณเซฟได้ไปสืบเรื่องการหายตัวไปของพ่อกับแม่ของฉัน เขาที่ตามเบาะแสทุกอย่าง เพราะอยากจะให้พวกท่านได้มาร่วมงานในวันแต่งงานของเราทั้งสองคน แต่ใครจะไปคิดว่ากลับไม่มีพวกท่านอยู่บนโลกนี้อีกแล้วคุณเซฟยังเล่าให้ฟังต่อว่า พวกท่านทั้งสองได้ถูกทำพิธีทางศาสนาไปทั้งนานแล้วโดยองค์กรนั้น และจัดการกับเถ้ากระดูกไปจนหมดสิ้นเนื่องจากไม่คิดว่าทั้งสองท่านยังมีญาติหลงเหลืออยู่ และนั่นก็ยิ่งทำให้ฉันรู้สึกหดหู่ใจที่แม้แต่เถ้ากระดูกของพ่อกับแม่ตัวเอง ฉันยังไม่อาจจะสัมผัสได้ฉันร่ำไห้สะอื้นจนตัวโยนแม้จะตั้งท้องจนใกล้คลอด ฉันก็ยังอยากจะมีแม่ไว้คอยให้คำปรึกษาในเวลาที่ต้องเลี้ยงลูก ก่อนที่จะเฝ้าโทษตัวเองอยู่นาน ถ้าช่วงนั้นฉันเอะใจสักนิด และไม่ปล่อยให้ความเคยชินยามไม่มีพวกท่านมาทำให้ฉันไม่สนใจอะไร วันนี้เราพ่อแม่ลูกคงไม่ต้องมาพรากจากกันอย่างถาวรและนอกจากเรื่องราวของพ่อแม่ของฉันที่ฉันเพิ่งได้รับรู้ ก็ยังมีเรื่องราวที่น่าเซอร์ไพรส์มากกว่านั้น นั่นก็คือ...เพื่อนสนิทของคุณพ่อของฉันที่คอยช่วยเหลือท่านมาโดยตลอด เขาคนนั้นก

  • พ่ายเกมสวาท   ตอนพิเศษ : ครอบครัวที่แท้จริง...(2)

    ตอนพิเศษ : ครอบครัวที่แท้จริง...(2)หลายปีต่อมา ~~จนกระทั่งเมื่อข่าวการป่วยหนักของผู้เป็นบิดาดังเป็นข่าวใหญ่ เขาที่แม้จะเสียใจกับสิ่งที่พ่อทำกับตนมากแค่ไหน แต่ด้วยความเป็นลูกและความรัก ความผูกพันที่ยังมีอยู่ จึงทำให้วันนี้เขาได้ตัดสินใจที่จะกลับมายังบ้านเกิดเมืองนอนของตัวเองเป็นครั้งแรกหลังจากที่ตัวเขาเองได้จากไปนานนับปีหลังจากที่เขากลับมายังประเทศบ้านเกิดและจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว วันนี้เขาก็ได้รวบรวมความกล้ากลับมายังคฤหาสน์หลังงามที่คุ้นตา แต่ทว่า...วันนี้เขาไม่ได้มาแค่กับไอรินภรรยาที่เขารัก แต่ว่า...เขายังพาโซ่ทองคล้องใจมาด้วย...เอลิซ...ลูกสาวตัวน้อยหน้าตาน่ารักที่เขาหวังพามากราบชายผู้เป็นปู่ของเธอแต่ทว่า...ทุกอย่างมันไม่ได้ง่ายขนาดนั้นสำหรับคนที่หยิ่งในศักดิ์ศรีเช่นเขา ทั้งที่เขาจะสลัดทิฐิทิ้งไปแล้วพาตัวเองมายืนอยู่หน้าคฤหาสน์ที่คุ้นเคยได้แล้ว แต่ทว่า...ขาของเขามันกลับไม่ยอมก้าวเข้าไปเสียทีเขาที่ยืนลังเลอยู่หน้าบ้านสักพักใหญ่ ๆ ทั้งที่ใจอยากจะเข้าไปดูใจผู้เป็นพ่อ แต่ด้วยทิฐิที่กลับเข้ามาอยู่ในใจ บวกกับความลำบากตากตำที่ต้องพบเจอมาอยู่หลายปี สุดท้ายแล้ว...ทิฐิก็เป็นฝ่ายชนะ..

  • พ่ายเกมสวาท   ตอนพิเศษ : ครอบครัวที่แท้จริง...(1)

    ตอนพิเศษ : ครอบครัวที่แท้จริง...(1)ณ คฤหาสน์ตระกูลฤธาทรัพย์ดำรง“ถ้าแกกล้าก้าวเท้าออกไปจากบ้านแค่ก้าวเดียว แกไม่ต้องกลับมาเหยียบที่นี่อีกเลย”เสียงดังประกาศกร้าวจากเจ้าปากของร่างชายสูงวัย พูดกับลูกชายคนเล็กด้วยตัวที่สั่นเทาด้วยความโกรธ“ป๊า...!!” ชายหนุ่มที่ประคองร่างอันสั่นเทาของผู้หญิงที่ตัวเองรักอยู่ในอ้อมแขน หันมาด้วยสีหน้าเหนื่อยหน่าย“เฮียใจเย็น ๆ ก่อนค่ะ” ส่วนผู้หญิงที่อยู่ในอ้อมกอดเขา กลับเอื้อมมือขึ้นไปแตะที่มือเขาเบา ๆ พร้อมกับเอ่ยพูดเมื่อเห็นเขาอารมณ์เริ่มปะทุ ด้วยไม่อยากให้ตนเองเป็นชนวนให้พ่อกับลูกต้องผิดใจกัน“ฉันเลือกผู้หญิงดี ๆ เพียบพร้อมเอาไว้แก แกดันไม่เอา แต่ดันไปเลือกผู้หญิงไม่มีหน้าตาในสังคม ผู้หญิงแบบนี้มันจะไปช่วยให้แกเจริญรุ่งเรืองขึ้นได้ยังไง...ห๊ะ...!!” ชายสูงวัยระเบิดอารมณ์ต่อ พร้อมกับค่อนแคะผู้หญิงของลูกชายเขา โดยที่เธอทำได้เพียงแค่ก้มหน้ายอมรับ“ป๊าครับ กรุณาให้เกียรติเมียของผมด้วย” ลูกชายพูดกดเสียงด้วยความไม่พอใจ เนื่องจากพ่อของต้นดูดถูกผู้หญิงที่ตนรัก“ป๊าก็ใจเย็น ๆ ก่อนเถอะครับ แกก็ด้วยไอ้ชิน...” เสียงของผู้ที่เป็นทั้งลูกชายคนโตและยังเป็นพี่ชายเพียงคนเด

  • พ่ายเกมสวาท   ตอนพิเศษ : ความลับของเซบาสเธีย...(3)

    ตอนพิเศษ : ความลับของเซบาสเธีย..(3)ผมตัดสินใจเดินลงมาหาเธอ ก่อนที่จะสูดหายใจลึก ๆ แล้วเอ่ยทักทายเธอออกไป..."คุณครับคุณ คุณครับ คุณครับ" ผมเรียกอยู่นานกว่าเธอจะตอบ"ค่ะ ว่าไงคะ" เธอหันมาหาพร้อมตอบรับ ถ้าผมไม่คิดเข้าข้างตัวเอง เหมือนเธอจะตะลึงในความหล่อของผมอยู่เหมือนกัน"คุณ..ว่าไงครับ ผมรอคำตอบอยู่" โอ๊ยคนอะไรยิ่งมองใกล้ ๆ ยิ่งน่ารักเป็นบ้า ขนาดใส่เสื้อผ้ายังน่ารักขนาดนี้ ถ้าหาก...(ไอ้เสือ...!! ใจเย็นดิว่ะ...หึหึ)"อะ...อะไรนะคะ" เหมือนเธอจะเริ่มเมาแล้ว แต่นั่นก็กลับยิ่งทำให้เธอน่ารักมากขึ้นไปอีก"ผมถามว่าผมขอนั่งตรงนี้ได้ไหมครับ ผมมาคนเดียวเลยไม่อยากไปนั่งโต๊ะใหญ่ครับ" ผมถามโดยที่สายตามจับจ้องไปทั่วร่างของเธอ"ดะ..ได้ค่ะ" เธอตอบตะกุกตะกัก และนั่นมันก็ทำให้ผมดีใจมากที่เธอไม่ปฏิเสธผมเหมือนคนอื่น(นี่มันคือพรหมลิขิตใช่ไหม...ฟ้าเป็นใจใช่หรือเปล่า ~~)"คุณชื่ออะไรครับ" ผมแกล้งถามเธอออกไป ทั้งที่รู้อยู่เต็มอก"คุณครับ ชื่ออะไรครับ" ผมสะกิดเธออีกครั้ง เพราะดูเธอจะเหม่อลอยไม่ทันได้ฟังที่ผมถาม"ห๊ะ...ว่ายังไงนะคะ"สายตาเย้ายวนเหลือเกิน ทนไว้ไอ้เซฟทนไว้" ผมถามว่าคุณชื่ออะไรครับ" ผมแกล้งถาม

  • พ่ายเกมสวาท   ตอนพิเศษ : ความลับของเซบาสเธีย...(2)

    ตอนพิเศษ : ความลับของเซบาสเธีย..(2)อีกทั้งวันนี้เธอกำลังฉลองวันครบรอบของเธอกับแฟนของเธออยู่ด้วย...หึ...ไม่ต้องบอกก็รู้เลยว่าใบหน้ายิ้มแย้มมีความสุขยามที่เธอเตรียมขอขวัญไปเซอร์ไพรส์ให้มันนั้น ยามที่มันได้รับหน้ามันจะบานเป็นกระด้งขนาดไหน ทั้งที่พวกมันไม่สมควรจะได้รับความปรารถนาดีจากเธอเลยด้วยซ้ำ...!! ผมนึกย้อนไปถึงการกระทำของตัวเองที่ใช้ให้ลูกน้องไปคอยตามดูเธอ รวมทั้งไอ้แฟนสารเลวของเธอ แล้วก็...หึ..นังเพื่อนสุดเลวของเธอด้วย ผมมักจะได้รับรายงานถึงสิ่งที่เธอมักจะทำให้พวกมันอยู่เสมอ สิ่งที่ดี ๆ และความรู้สึกดี ๆ ที่เธอมอบให้พวกมัน ทั้ง ๆ ที่พวกมันต่างทรยศหักหลังเธอ พวกมันไม่สมควรจะได้รับความรักและความใจดีแบบนั้นเลย... “แม่งเอ๊ย...!!” ผมที่สบถลั่นออกมาอย่างคนหัวเสีย ทำไมผู้ชายเลว ๆ แบบนั้นถึงได้ครอบครองหัวใจของเธอได้ว่ะ ทำไมกันวะ...ทำไมถึงเป็นผมไม่ได้วะ...ทำไมไม่เป็นผมวะที่ได้ครอบครองหัวใจของเธอ และทำไมจังหวะชีวิตของเราถึงต้องไม่ตรงกันด้วยวะ.... ผมที่นั่งคิดน้อยเนื้อต่ำใจ ก่อนจะปาแก้วเหล้าออกไปจนแตกกระจาย ประจวบกับที่ไอ้กิตที่เพิ่งเข้ามาก็ได้เห็นการก

  • พ่ายเกมสวาท   ตอนพิเศษ : ความลับของเซบาสเธีย...(1)

    ตอนพิเศษ : ความลับของเซบาสเธีย..(1)ครืนนน ~~ เปรี้ยงงง..!! ซ่าาาา ~~เสียงฝนตกฟ้าที่กระหน่ำตกลงมาอย่างไม่ลืมหูลืมตา คล้ายกับว่าหยาดน้ำที่หลั่งรินลงมาจากฟากฟ้าสาดซัดลงมาเพื่อต้องการจะชำระล้างชีวิตของใครบางคนให้เปลี่ยนไปตลอดกาล...ผมที่นั่งเหม่อลอยมองผู้คนมากมายเดินขวักไขว่ไปมา บรรยากาศที่ดูจะครื้นเครงสนุกสนานเฮฮา แต่ทว่า...กลับไร้ค่าสำหรับผมเหลือเกิน ผมที่แกว่งไกวแก้วบรั่นดีในมือเพื่อให้น้ำสีอำพันในนั้นโคลงเคลงไปมา ก่อนจะสาดซัดมันให้ลงไปในลำคอ แต่ทว่า...ความร้อนที่เกิดจากฤทธิ์ของน้ำสีอำพัน กลับสู้ความร้อนรนในใจของผมในตอนนี้ไม่ได้เลยเพราะเมื่อนึกไปถึงใบหน้าของหญิงสาวที่ผมเฝ้าตามหาและปรารถนามาตลอด รักแรกและรักเดียวของผม เธอที่ตอนนี้กำลังมีความสุขอยู่กับคนอื่น...ใช่...วันนี้เป็นวันครบรอบของการเป็นแฟนระหว่างเธอกับ...ไอ้ผู้ชายคนนั้น คนที่ได้ชื่อว่าเป็นแฟนของเธอ... ~~ผมที่รู้สึกเจ็บปวดไปทั้งหัวใจ ภาพที่ผมได้เห็นเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้านั้น มันทำให้ผมปวดหนึบไปทั้งก้อนเนื้อที่อยู่ในอกข้างซ้าย ภาพที่เหมือนจะตอกย้ำว่าผมจะไม่มีวันได้ครอบครองหัวใจของเธออีกเลย...ย้อนไปก่อนหน้านั้นหลายปี ~~ผ

  • พ่ายเกมสวาท   ตอนพิเศษ : ความลับของเรน่า...(4)

    ตอนพิเศษ : ความลับของเรน่า...(4)งานดำเนินไปพร้อมกับหัวใจของฉันที่ร้อนรุ่ม ฉันที่เฝ้ารอเพื่อให้ถึงเวลาที่จะได้เป่าเค้กเร็ว ๆ เพราะฉันรู้มาก่อนหน้านี้แล้วว่า เขาได้ถูกคุณป้าเธียร่าแม่ของเขาบังคับให้ถือเค้กวันเกิดมาเพื่อเซอร์ไพรส์ฉัน (แม้ว่าจะมีเค้กเก้าชั้นอยู่ที่กลางงานแล้วก็ตาม) ฉันที่เหลือบตามองไปดูเขา ใบหน้าที่บ่งบอกถึงความอึดอัดที่ถูกบังคับและแม้ว่าจะยังไม่บูดบึ้ง แต่ทว่ากลับเย็นชาจนฉันเองยังแอบหวั่นอยู่ในใจแต่ถึงกระนั้น...แม้ว่าฉันจะรู้อยู่เต็มอกว่าเขาไม่เต็มใจที่จะทำสิ่งนี้ให้กับฉันมากแค่ไหน แต่ทว่า...ส่วนลึกของหัวใจ ฉันกลับรู้สึกดีใจและสุขใจเป็นอย่างมาก เพราะนอกจากฉันได้แสดงให้ทุกคนในงานได้เห็นแล้วว่าเขาคือคนของฉัน ฉันยังได้เห็นสายตาแห่งความริษยาที่ถูกส่งออกมาจากบรรดาผู้หญิงเกือบร้อยคนที่อยู่ในงานอีกด้วยจนกระทั่ง...เมื่อเวลาสำคัญมาถึง เค้กที่ถูกเขาคนนั้นเดินถือเดินเข้ามา พร้อมกับได้มายืนหยุดอยู่ที่ตรงหน้าของฉัน มันทำให้วินาทีนั้นหัวใจของฉันพองโตและเต้นระรัวทันที♪ ♫ ♬ ~~ Happy birthday to you, ♪ ♫ ♬ ~~♪ ♫ ♬ ~~ Happy birthday to you, ♪ ♫ ♬ ~~♪ ♫ ♬ ~~ Happy birthday Happy birt

  • พ่ายเกมสวาท   ตอนพิเศษ : ความลับของเรน่า...(3)

    ตอนพิเศษ : ความลับของเรน่า...(3)นับตั้งแต่วันนั้นเราทั้งสองตระกูลก็ยังคงไปมาหาสู่กันตลอด โดยทุกครั้งที่เขามาก็เพื่อที่จะมาเรียนรู้งานด้วยกันกับพ่อของเขา และการที่เขาต้องมาดูงาน บวกกับฉันเองที่ต้องเรียนรู้งานกับพ่อตัวเองด้วยเช่นกัน ดังนั้นจึงทำให้ฉันกับเขาได้มีโอกาสเจอกันบ่อยขึ้น สนทนากันด้วยภาษางานมากขึ้น และเมื่อพ่วงกับความพยายามของฉันที่มักจะตีมึนคอยเจื้อยแจ้วเจรจาชวนเขาคุยอยู่ฝ่ายเดียวมาตลอดเวลาด้วยแล้ว มันจึงทำให้ทุกอย่างเริ่มดีขึ้นนั่นก็เพราะจากในช่วงแรกที่เขามักจะเดินหนีไปเสียทุกทีเวลาที่ฉันชวนคุย จนพักหลัง ๆ เขาเองก็เริ่มที่จะอยู่นิ่งแล้วฟังฉันคุยบ้างความสัมพันธ์ของเราสองคนดูจะพัฒนาขึ้น แม้ว่ามันจะดำเนินไปเหมือนหอยทากเป็นตะคริว แต่สำหรับฉันมันก็มากพอที่จะทำให้ฉันมีความสุขและสนุกกับการเรียนรู้งานไปพร้อม ๆ กันกับเขา ถึงแม้ว่าในใจลึก ๆ ของฉันยังอยากเรียกเขาว่าพี่เซฟ มากกว่าคุณเซบาสเธียก็ตาม...วันเวลาล่วงเลยไปพร้อมกับความใจแข็งที่เริ่มน้อยลงของเขา...จนกระทั่งวันหนึ่ง...มันเป็นวันที่ทำให้ฉันเห็นว่าสุดท้ายแล้วการกระทำด้วยความพยายามพากเพียรของฉันก็ได้ตอบสนองฉันแล้วเมื่อความสัมพ

DMCA.com Protection Status