ตอนที่ 19 คำขอโทษ

ตอนที่ 19 คำขอโทษ

ฉันหลับไปนานแค่ไหนไม่รู้ รู้เพียงแต่เมื่อตื่นมา อาการเจ็บแสบตามตัวได้ทุเลาลงไปมากแล้ว ไม่ค่อยเจ็บเท่าไรแล้ว ฉันสอดสายตามองไป ก็พบว่าตัวเองยังคงนอนอยู่ที่เดิม สิ่งที่เกิดขึ้นมันคือเรื่องจริง ไม่ใช่ฝันร้ายที่แค่ตื่นลืมตามันก็หายไป ฉันพยุงตัวลุกขึ้นนั่ง ก่อนที่สายตาจะหันมองไปที่โต๊ะข้างหัวเตียงแล้วกับพบหลอดยาทา สงสัยป้าเสริมคงจะมาทายาให้ฉัน มิน่าอาการเจ็บแสบตามร่างกายถึงได้เบาบางลง

พอฉันได้สังเกต ก็พบว่าตั้งแต่ตื่นขึ้นมาฉันก็ไม่เห็นไอ้ปีศาจเซฟแล้ว หึ...ไอ้คนเลว ไปซะได้ก็ดี จะไปลงนรกที่ไหนก็ไป ฉันไม่อยากเห็นหน้ามันอีกแล้ว ฉันก่นด่าอย่างคับแค้นในใจ ฉันหยัดตัวลุกยืนขึ้นมาก็พบว่าฉันเปลี่ยนจากชุดนอนเป็นชุดธรรมดาแล้ว จึงทำแค่ลุกขึ้นไปล้างหน้าแปรงฟันเท่านั้น แม้จะเดินได้ไม่ค่อยถนัดเพราะตรงนั้นของฉันยังคงระบมอยู่ แต่ฉันก็ต้องไป เพราะตอนนี้ท้องฉันมันเริ่มร้องขออาหารแล้ว

ฉันลงมาจากชั้นสองของเพนท์เฮ้าส์ เดินตรงไปที่โต๊ะอาหาร จมูกฉันได้กลิ่นอาหารลอยมา กลิ่นมันออกจะแปลกๆ เสียหน่อย แต่ยิ่งได้กลิ่นท้องก็ยิ่งร้อง เมื่อไปถึงโซนห้องครัว ฉันถึงกับตกตะลึงเมื่อพบกับร่างสูงใหญ่ที่ทำตัวงกๆ เง