ก๊อกๆ กำปั้นใหญ่บรรจงเคาะที่ประตูเบาๆ เมื่อไม่มีเสียงตอบรับเขาจึงเปิดมันเข้ามา “ เจน อาเข้าไปนะ “ ขายาวเดินเข้ามายืนอยู่ปลายเตียง เขาส่ายหน้าเบาๆ “ หลับท่านี้เลยเหรอ “ ตาคมจ้องมองหญิงสาวที่หลับเอาตัวพาดกลางเตียงขาก็หย่อนลงมาที่พื้น ในมือยังคงจับมือถือที่จอยังไม่ดับไว้อยู่ จิรกิตติ์เห็นแบบนั้นเขาก็ส่ายหน้าเบาๆ มือใหญ่เอื้อมแย่งโทรศัพท์ในมือเธอมา แล้วมันก็ได้ทำให้เขาอมยิ้มเบาๆ เพราะในนั้นเป็นรูปเด็ก จิรกิตติ์เอามือถือไปวางไว้แล้วหันมาจับขาสวยจัดท่าทางให้คนบนเตียงได้นอนดีๆ “ ยังไม่ยอมใส่ยาทำแผลอีกเหรอ แล้วแบบนี้เมื่อไหร่จะดีขึ้น “ เจตจับกล่องยามาพร้อมขึ้นไปนั่งบนเตียง แล้วล้างแผลใหม่ให้หญิงสาว ซึ่งเธอก็หลับสนิทไม่รู้สึกรู้สาอะไรเลย หลายอาทิตย์ต่อมาที่ร้านคาเฟ่เจระวี “ พี่เจน อย่าๆ ครับ เดี๋ยวผมจะยกไปเอง “ ชัยโยรีบวิ่งเข้ามาห้ามพลอยเจนเนื่องว่าเห็นว่าเธอกำลังจะยกลังผลไม้อยู่ที่หน้าร้าน “ อะไรกันชัย “ พลอยเจนผละออกจากลังพวกนั้นแล้วยกมือขึ้นเท้าเอวมองค้อนคนตรงหน้า ชัยโยก็ก้มลงมองที่ท้องของเธอ ซึ่งตอนนี้มันนูนออกมาเยอะแล้ว เพราะอายุครรภ์ได้ห้าเดือนกว่า “ พี่ท้องนะไม่ได้เป็
“ พี่เจนเป็นอะไรไหมคะ เจ็บตรงไหนหรือเปล่า “ มุกถามกับพี่สาวเจ้าของร้าน ซึ่งกำลังยืนเหม่อลูบท้องของเธอ แววตาสั่นคลอ “ พี่ไม่เป็นอะไร ฝากดูร้านหน่อยนะ เดี๋ยวพี่จะไปนั่งพักในห้อง “ “ ให้มุกพาพี่ไปไหม “ “ ไม่เป็นไรไปทำงานต่อเถอะ อย่าลืมแจกขนมฟรีให้ลูกค้าที่นั่งในร้านด้วยนะ เมื่อกี้คงจะตกใจกันน่าดู “ “ ค่ะ เดี๋ยวมุกจะจัดการให้ พี่เจนเดินดีๆ นะ “ พลอยเจนเดินเข้ามานั่งที่โซฟาตัวโปรดในห้อง มือของเธอยังทาบอยู่ที่ท้องกลม “ เกือบไปแล้ว ถ้าเมื่อกี้นี้แม่ล้มไปแม่คิดภาพไม่ออกเลยนะลูก “ หญิงสาวน้ำตาคลอ ไม่คิดว่าผู้หญิงคนนั้นเธอจะเจ้าเครียดเจ้าแค้นขนาดนี้ “ หลายอาทิตย์มานี้แม่เกือบใจอ่อนให้พ่อของลูกอีกรอบแล้ว จนลืมไปว่าก่อนหน้านี้เขาทำอะไรไว้บ้าง “ เจระวีหวนคิดไปถึงเหตุการณ์ในอดีต ‘ อาเจตทำไมเดี๋ยวนี้อาไม่สนใจเจนเลยคะ ไม่ไปรับไปส่งเจนเหมือนเมื่อก่อนแล้ว ‘ สาวน้อยหน้าตาสะสวยวัย 15 ปี เดินเข้ามาในบ้านและต่อว่าชายหนุ่มคนที่นั่งทำงานอยู่บนโซฟากลางบ้าน ‘ ก็อาไม่ว่างไงเจน เราเองก็โตแล้วไม่ใช่เหรอ คงไปไหนมาไหนเองได้แล้วมั้ง อาไม่ได้จะอยู่กับเจนตลอดชีวิตนะ ‘ คนตอบไม่มองแม้หน้าคนถาม ไม่น
จิรกิตติ์ซื้อของกินแล้วมาหาพลอยเจนที่ร้านเหมือนกับที่เคยทำในทุกๆ วัน “ อ้าว คุณเจตมาหาพี่เจนเหรอคะ “ เขาโดนน้องพนักงานทัก จึงได้หันไปพยักหน้าให้ “ ใช่ เจนอยู่ในห้องใช่มั้ย “ “ ไม่อยู่ค่ะ พี่เจนเขากลับบ้านไปได้นานแล้ว “ “ อ้าว เจนเป็นอะไรหรือเปล่า “ จิรกิตติ์ถามกับมุกอย่างสงสัยเพราะปกติต่อให้หญิงสาวป่วยก็ไม่เคยทิ้งร้านกลับก่อนเวลา ซึ่งคนตรงหน้าเขาก็มีท่าทีอ้ำอึ้ง มุกดาคิดทบทวนอยู่นานจึงได้ตัดสินใจบอกเรื่องเมื่อเช้า “ คือมุกควรจะเล่าเรื่องเมื่อเช้าให้คุณฟังค่ะ เพราะคุณเป็นสามีพี่เจน “ “ เกิดอะไรขึ้น “ มุกเล่าเรื่องราวเมื่อเช้านี้ให้เจตฟัง เมื่อเขารับฟังแล้วสีหน้าก็เปลี่ยน รู้สึกโมโหมาก มือใหญ่กำแน่น นกน้อยกล้ามาทำผู้หญิงของเขาได้อย่างไร มืออีกข้างที่ถือถุงกับข้าวอยู่ยกขึ้นมาวางไว้บนโต๊ะ “ มุกเอาไปแบ่งทานกับชัยเลยนะ “ พูดจบเขาก็เดินกำหมัดออกไปจากร้าน ก๊อกๆ มือใหญ่เคาะลงที่ประตูเสียงดังตามอารมณ์ของคนกระทำ “ อะพี่เจต! “ เมื่อประตูเปิดออกคนในห้องที่เห็นหน้าเขาเข้าก็รีบพุ่งตัวเข้ามาสวมกอด ส่วนเขาเอาแต่ยืนนิ่งแล้วเดินขยับตัวเข้าไปในห้องพัก มือใหญ่จับที่สองบ่าหญิงสาวเต็มแ
“ เจน เจนอยู่ไหน “ เมื่อกลับมาถึงบ้านจิรกิตติ์ก็รีบเดินตามหาเมียจนทั่ว แต่พอไม่เจอเธออยู่ที่บ้านของเขา เขาจึงรีบเดินไปดูที่บ้านของพ่อแม่หญิงสาว “ เจน “ “ อ้าว เจต! “ จิรกิตติ์หันไปจ้องเจ้าของเสียงด้วยความตกใจ “ พี่จ๊ะจ๋า วันนี้ไม่ได้ไปทำงานเหรอครับ “ เขาถามคนที่ยืนอยู่ไม่ไกลจากตรงที่เขาอยู่ “ ไป เพิ่งจะกลับมาเนี่ยแหละ มีอะไรหรือเปล่า “ คนถามมีสีหน้าสงสัย “ เจนมานี่ใช่มั้ยครับพี่ “ คนฟังพยักหน้ารับทันที “ อยู่บนห้องน่ะ ว่าแต่มีเรื่องอะไรกันหรือเปล่า “ คนถูกถามยืนนิ่งไป เขาไม่รู้จะบอกเช่นไร จนจ๊ะจ๋าเดินเข้ามาหยุดอยู่ตรงหน้าเขา “ พี่รู้นะว่าเจตน่ะ รักเจนมาตลอด ถึงเจตจะรักเจนเพราะเหตุผลอะไรก็ช่าง แต่รีบไปบอกกับเจน เปิดใจคุยกันซะเถอะ พี่เชื่อว่าเจตจะเป็นทั้งสามีและพ่อที่ดีของลูกได้ ไปเถอะ! “ จิรกิตติ์ยิ้มอ่อนให้สาวรุ่นพี่ แล้วเดินขึ้นไปหาพลอยเจนบนห้อง แก๊ก มือใหญ่ค่อยๆ เปิดประตูให้มีเสียงรบกวนน้อยที่สุด เพื่อไม่ให้คนที่กำลังนั่งเหม่ออยู่ที่ระเบียงนอกห้องได้ยิน ขายาวค่อยๆ สาวเดินมานั่งข้างเธอตรงเก้าอี้ตัวที่ว่าง ทำให้พลอยเจนได้สติแล้วรีบเงยหน้าขึ้นจ้องคนมาใหม่ “ อาเ
จิรกิตติ์ในวัย 25 นั่งอยู่ในบ้านกับเพื่อน ‘ ไอ้เจต เสาร์-อาทิตย์นี้เราไปเที่ยวกันไหม กูนัดสาวๆ ไว้เพียบเลยนะ ‘ คัดสรรชักชวนกับเพื่อนที่กำลังนั่งตรวจเอกสารอยู่ ‘ กูไม่ว่างว่ะ พอดีนัดกับเจนไว้ว่าจะพาไปซื้อตุ๊กตาคอลเลคชั่นใหม่ แล้วจะพาไปเที่ยวสวนสนุกด้วย ‘ จิรกิตติ์ตอบกลับเพื่อน ดวงตาก็มองอยู่แต่กับเอกสาร ‘ เฮ้อ มึงจะเกินไปไหมว่ะ วันว่างก็จะอยู่แต่กับหลานสาว มึงไม่คิดจะมีลูกมีเมียเลยหรือไง ‘ ‘ ไม่จำเป็นหรอกกูคงจะรักใครไม่ได้แล้วในชีวิตนี้ กูอยู่กับหลานกูก็มีความสุขดี ‘ นั่นคือความจริงจากใจของเขา เพราะเวลาที่เขาอยู่กับคนที่เขาเรียกว่าหลาน เขาก็ไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองขาดอะไรเลย ซึ่งตัวเขาเองก็ไม่เข้าใจเช่นกัน ขนาดวันนั้นเขาเสียคนรักไป แต่กลับมีพลอยเจนนั่นแหละคือคนที่มาทำให้เขาใช้ชีวิตต่อไปได้ ‘ มึงพูดอย่างกับว่าหลานมึงจะอยู่กับมึงไปตลอดชีวิตงั้นแหละ มึงอย่าลืมนะว่าเจนไม่ใช่หลานจริงๆ ของมึง แล้วเมื่อน้องโตขึ้นก็ต้องแต่งงานมีครอบครัวเหมือนกัน ‘ คนฟังเงียบนิ่งรู้สึกแย่ขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก แต่เขาก็ไม่รู้ว่ามันคือความรู้สึกอะไร อาจเป็นเพราะชินที่ได้อยู่กับหลานจนรู้สึกไม่อยากให้เธอโตก็
เจระวีก้าวขาเดินเข้ามาในบ้าน ก็เห็นว่าคนที่กำลังมองหานั่งอยู่ที่โซฟาตัวโปรดของเขา เธอจึงได้เดินเข้าไปนั่งข้างๆ แต่เมื่อจิรกิตติ์เห็นแบบนั้นเขาก็ถอนหายใจแรงแล้วหันหน้าหนี “ ….. “ พลอยเจนก็ทำได้แค่นั่งนิ่งเพราะปกติเธอก็ไม่ค่อยจะมาตามง้อผู้ชายแบบนี้ ส่วนใหญ่จะเป็นสายซ้ำเติมเสียมากกว่า “ พรุ่งนี้เจนให้ไนนัดหมอให้ ว่าจะไปซาวนด์ดูเพศลูก คุณอยากไปกับเจนมั้ย “ แม้จะอยากง้อเขาแต่น้ำเสียงของเธอก็ยังเฉยชาไม่ยอมอ่อนให้กัน จิรกิตติ์จึงเหลือบหางตามามองคนข้างๆ แต่เขาก็ไม่ตอบอะไร จนพลอยเจนเริ่มอารมณ์ไม่ดีที่เขาไม่ยอมคุยด้วย “ ถ้าไม่อยากจะไปก็ไม่เป็นไร เดี๋ยวเจนโทรให้ไนมารับไปตรวจเองก็ได้ “ เจระวีลุกยืน ทำไมเขาถึงไม่คุยกับเธอเลย เธอจะงอนให้เขากลับแล้วนะ คนที่ยืนหันหลังยู่นั้นคิด แต่พอไม่เห็นปฏิกิริยาใดๆ จากคนข้างหลัง หญิงสาวก็เหลือบหันไปจ้องเขาอีกรอบ ก็ยังเห็นว่าเขายังคงมองไปที่อื่นไม่ได้สนใจทางนี้เลย มือเล็กยกขึ้นมาเกาท้ายทอยตัวเองอัตโนมัติเนื่องจากคิดไม่ตกว่าจะทำอย่างไรแล้ว “ อืม ช่วงนี้เจนก็ชอบปวดฉี่ชอบเข้าห้องน้ำตอนดึกๆ บ่อยมาก เจนชอบสะดุดขาตัวด้วย กลัวว่าตัวเองจะสะดุดล้มตอนกลางคืนแล้วไม
มือเล็กยกขึ้นปิดปากเมื่อตัวเองกำลังอ้าปากหาวเสียกว้าง ตาคู่สวยลืมขึ้นมาเหลือบมองดูตัวเองที่กำลังนอนหนุนแขนของคนตัวใหญ่อยู่ เธอเงยหน้าขึ้นมองหน้าคนที่กำลังหลับพลางนึกขันนิดหน่อยเพราะทั้งคู่นอนใกล้ชิดกันมาก จนเธอแอบเห็นรอยตีนกาอันน้อยนิดอยู่บนใบ้หน้าของคนแก่ข้างกาย “ อือ “ คนโดนแอบมองงัวเงียเอาใบหน้ามาซุกใส่ซอกคอของหญิงข้างกาย “ อาเจต ตื่นได้แล้ว มันเช้าแล้วนะคะ “ พลอยเจนที่รับรู้ถึงดวงใจที่เต้นแรงของตัวเองจึงได้รีบปลุกเขาให้มีสติ “ อืม เช้าแล้วเหรอ “ ตาของคนแก่ลืมขึ้นมา แล้วสิ่งแรกที่เขาเห็นทำให้เขายิ้มออกก็คือใบหน้าสวยใสของเมีย “ เมื่อคืนหลับสบายดีหรือเปล่า “ เขาถามเธอ “ ไม่ ก็คุณเล่นกอดเจนทั้งคืน เจนจะหลับสบายได้ยังไง คราวนี้ก็ลุกได้แล้วค่ะ เจนจะไปอาบน้ำ นัดหมอไว้แต่เช้านะ “ เจระวีจับแขนใหญ่ที่วางอยู่ใต้อกของเธอออก แล้วรีบลุกนั่ง “ อืม ค่อยๆ เดินนะเจนให้อาอาบให้ไหม “ “ ได้คืบจะเอาศอกเหรอ ฝันไปเถอะ แล้วนี่คุณจะไปด้วยกันมั้ย ถ้าจะไปก็รีบไปอาบน้ำสิ มัน 7 โมงแล้วนะ “ “ จ้ะ อาจะไปอาบเดี๋ยวนี้แหละ “ โรงพยาบาลทูว์เอ็นวาย “ นี่ไงเห็นมั้ยคะ “ คุณหมอที่กำลังซาวดน์ดูเ
เจระวีคาเฟ่ ร่างของคุณแม่ท้องโตลงจากรถแล้วเดินเข้ามาในร้าน “ สวัสดีค่ะพี่เจน มาพอดีเลยพี่โอมกำลังรออยู่ในห้องนะคะ “ คนฟังตาโตด้วยความตกใจ มันจะมาทำไมวะ “ อืม แล้วนี่มีใครมาสมัครงาน ตำแหน่งแม่ครัวมั้ย “ พลอยเจนไม่ลืมถามถึงเรื่องที่เธอตื่นเต้น มุกดาก็พยักหน้ารับ “ เห็นโทรเข้ามาที่เบอร์ของมุกอยู่นะคะพี่ มุกบอกให้เข้ามาคุยที่ร้าน ไม่รู้ว่าจะมาไหม “ พลอยเจนพยักหน้าเบาๆ จากนั้นจึงเดินเข้าไปในห้องพัก เข้ามาถึงปุ๊บก็เห็นโอมกำลังนั่งจับตุ๊กตาหมีรออยู่ที่โซฟา แถมยังมีถุงของเล่นเกะกะเต็มห้องไปหมด “ อะไรของมึงเนี่ยไอ้โอม “ พลอยเจนมองของพวกนั้นด้วยความสงสัย แล้วจึงเอ่ยเป็นคำถาม คนที่เอาแต่มองตุ๊กตาในมือจึงเงยหน้าขึ้นมามองเพื่อน พร้อมกับขยับตัวเอง ให้พลอยเจนนั่งลงข้างๆ “ ก็ของเล่นหลานกูไง ตอนที่รู้ว่าเป็นหลานสาวกูก็รีบสั่งลูกน้องไปหาของพวกนี้มาให้เลยน่า ของเล่นเสริมพัฒนาการทั้งนั้นเลยนะเว้ยไอ้เจน “ เสี่ยโอมจับตุ๊กตาตัวนั้นขึ้นมาจ่อหน้าเพื่อน พร้อมกับจับมันพยักหน้าเล่นด้วยท่าทีชอบใจ หญิงสาวก็ได้แต่มองตอบอย่างไม่ค่อยจะสบอารมณ์ด้วยเสียเท่าไหร่ “ ไม่ค่อยจะเห่อหลานเลยเนอะ กูเพิ่งจะบอ
“ พี่เจน มุกกับพี่ชัยกลับก่อนนะคะ “ เมื่อถึงเวลาเลิกงานมุกดาก็เดินเข้ามาลาพลอยเจนในห้องพัก “ จ้ะ “ พลอยเจนที่กำลังนั่งจ้องลูกสาวหลับอยู่จึงได้เงยหน้าขึ้นหันไปพยักหน้าให้คนข้างนอก “ ว่าแต่พี่เจนจะกลับกี่โมงคะ มันจะดึกแล้วนะ “ มุกดาถามเธอมาด้วยความเป็นห่วง แต่พลอยเจนก็ไม่รู้เหมือนกันเพราะเธอยังไม่ทันได้คิดไว้ “ อีกสักแป๊บเนี้ยแหละ “ ถึงอย่างนั้นเธอก็ตอบส่งๆ ออกมาเพื่อไม่ให้มุกดาต้องห่วง มุกดาจึงส่งยิ้มตอบแล้วหันหลังไปเจอเข้ากับคุณจ๊ะจ๋า ที่กำลังเดินมาทางนี้ “ สวัสดีค่ะ “ มุกพนมมือไหว้ตามมารยาทจากนั้นจึงก้มหน้าแล้วเดินออกไป ส่วนจ๊ะจ๋าก็มุ่งหน้าเดินเข้ามาในห้องที่ลูกกับหลานสาวอยู่ “ แม่ “ พลอยเจนที่เห็นแม่เดินเข้ามานั่งตรงข้ามกับเธอ ก็สะดุ้งตกใจเล็กน้อย ส่วนคนเป็นมารดาก็มองไปที่คนตัวน้อยที่กำลังนอนหลับอยู่บนโซฟาตัวเดียวกับที่ลูกสาวนั่งอยู่ “ อาเจตบอกให้แม่มานี่เหรอคะ “ จ๊ะจ๋ารีบละสายตาจากหลานแล้วเงยหน้าขึ้นมองพลอยเจน “ แล้วเจนเป็นอะไรถึงได้หอบลูกหนีมาแบบนี้ล่ะ “ “ เจนว่าแม่คงจะรู้จากอาเจตแล้วนะคะ “ สองแม่ลูกจ้องตากัน พลอยเจนน้ำตาซึมเพราะเกิดอาการน้อยใจ ทั้งที่พ่อแม่ก็น
เจระวีคาเฟ่ “ สวัสดีค่ะพี่เจน วันนี้พาหลานมาด้วยเหรอ “ เมื่อพลอยเจนเดินเข้ามาในร้านมุกดากับชัยโยก็เดินเข้ามาดูหน้าเจ้าของร้านตัวน้อย “ ขอมุกอุ้มบ้างได้มั้ยคะ “ พลอยเจนมองซ้ายขวาเห็นว่าในร้านยังไม่มีลูกค้า จึงยอมส่งน้องแจมมี่ให้พนักงานไปหยอกล้อ “ งั้นพี่ฝากแป๊บหนึ่งนะ พี่ขอไปนั่งพักก่อน ถ้ามีลูกค้าเข้าก็เอาน้องไปส่งพี่ในห้องเข้าใจมั้ย “ มุกพยักหน้ารับ พลอยเจนจึงเดินเข้ามานั่งที่โซฟาในห้องประจำของเธอ ใบหน้าปรากฏมีความกังวลเนื่องจากเธอคิดหนักและเสียใจ มือเล็กยกขึ้นจับบริเวณขมับของตนเอง แล้วบ่นพึมพำคนเดียว “ นี้คงจะเป็นต้นเหตุที่พ่อเคยห้ามคุณไม่ให้ชอบเจนสินะ ถ้าเจนไม่ไปบังเอิญหน้าเหมือนคุณพราว เจนก็คงจะเป็นได้แค่คนที่แอบรักคุณข้างเดียวใช่มั้ย อึก “ ว่าแล้วมันก็เสียใจน้อยใจ ทำไมเธอถึงต้องไปหน้าเหมือนคนรักเก่าของเขาด้วย นี่เธอแค่เข้าไปเป็นตัวแทนของพราวผู้หญิงที่นายจิรกิตติ์รักปานดวงใจคนนั้นใช่มั้ย เขาคงไม่เคยเห็นเธอเป็นพลอยเจนละสิท่า ก๊อกๆ เสียงเคาะประตูทำให้คนที่ร้องไห้อยู่รีบหันไปมอง ก็เห็นว่าเป็นจีนเน่ที่กำลังยืนจ้องมองมาที่เธอ “ ยัยจีน “ คนมาใหม่เดินมานั่งข้างๆ เพื่อน จีน
“ เจนเป็นอะไรไป ร้องไห้ทำไม “ จิรกิตติ์ที่นั่งมองหน้าเมียได้สักพักแล้วเห็นเธอนิ่งไปแล้วอยู่ๆ ก็น้ำตานองหน้า เขาจึงรีบถามไถ่ด้วยความเป็นห่วงและกังวลใจ มือใหญ่จะเอื้อมไปปาดน้ำตาให้เธอ แต่พลอยเจนก็ปัดออก มือของหญิงสาวจับเอาอัลบั้มรูปอันนั้นขึ้นมาให้เขาเห็น “ นี้มันคืออะไร “ จิรกิตติ์ได้แต่นิ่งอึ้ง เพราะสิ่งที่เขาพยายามซ่อนจากเธอ ดันมาอยู่ในมือของเธอเสียได้ “ ทำไมไม่มีใครคิดจะบอกเจน ! ว่าเจนหน้าเหมือนผู้หญิงที่ชื่อพราวของคุณ! “ พลอยเจนเริ่มโวยวายใส่ เธอรีบลุกยืน “ เจน!! เจนเปิดดูแล้วเหรอ “ เจตก็ลุกยืนข้างเธอ “ ก็เอ้อน่ะสิ แล้วก็รู้แล้วด้วยว่าคุณไม่มีวันที่จะลืมรักแรกของคุณได้ อึก แถมคุณยังคิดว่าเจนเป็นเขา ผู้หญิงที่ชื่อพราวคนนั้น “ จิรกิตติ์พยายามจะขยับเข้าใกล้เธอ แต่คนที่กำลังเสียใจและผิดหวังก็ไม่อยากจะอยู่ใกล้ เธอรีบผลักเขาออกเมื่อเห็นเขาเดินมาใกล้ “ คุณรักเจน!เพราะว่าเจนหน้าเหมือนคนที่ชื่อพราวใช่มั้ย! นั่นใช่มั้ยคือเหตุผลของความรักของคุณ ! “ หญิงสาวเดินเข้าไปทุบตีที่อกของเขาหวังให้เขาตอบว่ามันไม่จริง “ ตอบมาสิ! ตอบมาว่าคุณรักเจนเพราะเจนเหมือนเธอคนนั้นใช่มั้ย! ตอบ!!! “ เธออ
พลอยเจนเดินลงมาแล้วยื่นเอกสารให้กับสามีของเธอ “ ขอบคุณครับ “ เมื่อเขารับเอาเธอก็อุ้มลูกหนีกลับขึ้นชั้นบนโดยไม่สนใจเขาที่ยิ้มให้ จิรกิตติ์ก็ไม่ทันจะได้สังเกตอะไรเพราะต้องรีบคุยงานด่วนกับลูกน้อง เมื่อเสร็จงานคนอื่นกลับกันไปหมด เขาที่เห็นว่าลูกเมียดูเงียบๆ ไป จึงได้เดินขึ้นไปตามหา “ เจน น้องแจมหลับแล้วเหรอ? “ เขาเดินมาดูเมียที่ห้อง เมียก็พยักหน้าให้กับคำถามของเขา เจตเห็นสีหน้าท่าทางของเมียแบบนั้นเขาจึงรู้สึกแปลกๆ รีบเดินเข้าไปนั่งข้างเธอบนเตียง มือหนาเอื้อมไปกอดรัดเอวบาง แต่หญิงสาวกลับสะบัดออก “ เป็นอะไรเจน? “ เขาถามกับเธอด้วยสีหน้าเป็นกังวล แต่พลอยเจนก็เอาแต่เงียบไม่ยอมตอบในสิ่งที่เขาถาม เอาแต่จ้องชายตรงหน้าด้วยแววตาเศร้าสร้อย ‘ พ่อกับแม่สมัยหนุ่มๆ สาวๆ เหรอ? แล้วผู้หญิงที่ยืนข้างอาเจตคนนั้น เดี๋ยว! ทำไม…. ‘ พอรู้สึกเอะใจกับรูปภาพที่เจอเธอจึงอุ้มลูกสาวขึ้นวางไว้บนเตียง ‘ นอนเล่นรอแม่ไปก่อนนะลูก ‘ เธอนั่งลงที่เตียงแล้วเปิดดูอัลบั้มในมืออีกรอบ // คู่รักสองคู่ถ่ายภาพร่วมกัน // นั่นคือคำอธิบายที่ถูกเขียนไว้ใต้ภาพๆ นั้น เมื่อเปิดไปที่หน้าถัดไป ก็มีแต่รูปทีเผลอของผู้หญิงที่หน้
“ สองเดือนแล้ว จ้ำม่ำจังเลยลูก สงสัยนมแม่เจนคงจะมีโปรตีนสูงแน่ๆ พ่ออุ้มแทบไม่ไหวแล้วเนี้ย! “ จิรกิตติ์ที่กลับมาจากทำงาน ทุกวันเขาจะแวะมาที่ห้องของลูกก่อนเป็นอันดับแรกแล้วก็จะมาหยอกเล่นกอดรัดฟัดเวี่ยงอย่างกลับกลัวลูกไม่รัก จนเมียที่ผ่านมาเห็นก็แอบมองด้วยความน้อยใจนิดๆ ที่เขาเอาแต่สนใจลูก “ นอนเล่นรอพ่อก่อนน่า เดี๋ยวพ่ออาบน้ำแล้วจะรีบมาเล่นด้วย “ เจตวางลูกน้อยไว้บนเปลเด็ก เมื่อหันหลังจะเดินออกจากห้องก็เจอเมียยืนมองอยู่ที่ประตู “ อ้าวเจน มาตั้งแต่เมื่อไหร่ พอดีเลยช่วยเล่นกับลูกแทนหน่อยนะ อาจะไปอาบน้ำก่อน วันนี้ร้อนเหงื่อออกเยอะเลย “ เขากำลังจะเดินผ่านเธอออกไป “ เดี๋ยว คุณไม่ได้ลืมอะไรใช่มั้ย “ จิรกิตติ์หันมาจ้องแววตาใสแป๋วของเมีย แต่เขาที่วุ่นวายมาทั้งวันจึงหัวไม่ค่อยจะวิ่ง เลยคิดไม่ออกว่าเมียหมายถึงอะไร “ ก็ไม่ลืมอะไรแล้วนี่ เดี๋ยวอามานะ “ สิ้นคำพูดเขาก็เดินหายไป เล่นเอาพลอยเจนหน้าบูดบึ้งรีบเดินมาอุ้มลูกน้อย “ พ่อของลูกสักจะเกินไปแล้วนะน้องแจม หอมลูกแต่ไม่หอมแม่ได้ยังไง หลายวันแล้วน่า “ “ อ่า แหย “ ตัวเล็กก็ยกมือยกเท้าทำหน้าทะเล้นเหมือนจะพูดอะไรกับแม่ แต่แค่ยังพูดไม่ได้
18.45 น “ ไปไหนมา อาตื่นมาก็หาเจนไม่เจอแล้ว “ เจตเดินหัวเสียออกมาดักเมียที่กำลังจะเดินเข้าบ้าน “ พอดีมุกโทรมาบอกว่าที่ร้านมีปัญหานิดหน่อยนะคะ เจนเลยไปดู “ จิรกิตติ์มองดูท่าทีหอบเหนื่อยของเมีย เธอคงจะเหนื่อยจริงๆ “ แล้วเป็นยังไงบ้าง “ “ ไม่มีอะไรแล้วละค่ะ พวกน้องๆ เขาจัดการกันได้ “ “ ครับ งั้นเข้าไปพักในบ้านก่อนเถอะ “ เขาเข้าไปจูงมือเธอพาเดินเข้ามาในบ้าน “ ทำไมมืดจังล่ะคะ “ พลอยเจนมองเข้ามาในบ้านที่เขาไม่ยอมเปิดไฟแต่มีแสงจากไฟดวงเล็กที่ประดับไว้ตามฝาบ้านแทน เธอหันไปถามเขาแต่เขากลับไม่ตอบแล้วเปลี่ยนมาอุ้มเธอไปนั่งตรงที่เขาเตรียมไว้ให้ “ ว้าย จะทำอะไรคะ “ หญิงสาวร้องด้วยความตกใจไม่นานร่างของเธอก็มานั่งที่โต๊ะดินเนอร์ที่เขาจัดไว้ “ นี้คือ? “ เธอถามคนที่กำลังเดินไปนั่งตรงข้ามกัน “ ดินเนอร์ใต้แสงเทียนของเราไง แล้วดูนี่น่า “ เขาหยิบรีโมทขึ้นเปิดโปรเจคเตอร์ให้สายใส่กำแพง พร้อมกับเปิดหนังที่คิดว่าหญิงสาวคงจะชอบ เห็นแบบนั้นพลอยเจนก็เผยยิ้มออกมาอย่างปิดไม่มิด “ เรามาดินเนอร์แล้วก็ดูหนังไปพร้อมๆ กันดีกว่า “ เขากล่าวพร้อมยื่นมือไปกุมมือเธอ “ เป็นยังไงบ้าง อาจัดให้ถูกใจ
แล้วหลังจากนั้นก็คงหนีไม่พ้นคุณพ่อคุณแม่มือใหม่ที่ต้องมาอดหลับอดนอนและเสียสละเพื่อให้ลูกน้อยได้เติบโต กลางดึกของคืนหนึ่งที่บ้านของจิรกิตติ์ “ แอ~ “ สองร่างที่เพิ่งจะได้ล้มตัวลงนอนงัวเงียตื่นขึ้นเพราะได้ยินเสียงทารกน้อยร้องไห้ จิรกิตติ์รีบยกมือจับหัวไหล่ของภรรยาไว้ “ เดี๋ยวอาดูเอง เจนนอนเถอะ “ เมื่อจิรกิตติ์ลุกไปพลอยเจนก็นอนลงแล้วมองดูเขากับลูก “ หิวนมใช่ไหมครับ น้องแจมของพ่อ “ เจตอุ้มลูกขึ้นมาโยกเยก แล้วจับขวดนมขึ้นมาป้อนลูก พลอยเจนมองภาพอันอบอุ่นนั้นด้วยรอยยิ้ม เธอได้เปรียบแบบที่แม่บอกจริงๆ เพราะเวลาลูกร้องตอนกลางคืน จิรกิตติ์ไม่เคยยอมให้เธอลุกเลย เขาดูแลเธอกับลูกได้ดีมาก เธอคิดพร้อมกับเผลอหลับไปเพราะความเหนื่อยเพลีย “ หลับสนิททั้งพ่อทั้งลูกเลย “ พลอยเจนเดินมาดูลูกที่เปล แล้วหันไปมองคนบนเตียงขาของเธอเดินมานั่งข้างร่างของคนบนเตียง เพื่อเช็ดผมเผ้าเนื่องจากเธอเพิ่งจะอาบน้ำมาใหม่ๆ “ อาเจต “ หญิงสาวเรียกชื่อคนข้างหลังเสียงดัง เนื่องจากว่าเขาลุกมากอดเธอไว้ “ หอมจัง “ จิรกิตติ์สูดดมไปตามซอกคอขาวของคนตรงหน้า ทำเอาพลอยเจนต้องรีบหดคอเข้าเพราะเริ่มจั๊กจี้ “ อาเจต !!” หญิงสาวหั
“ งั้นพวกเราก็ไปหาอะไรกินกันก่อนเถอะ แล้วค่อยมาใหม่ “ หนึ่งเดียวชักชวน “ เอ้อ กูก็ว่าจะออกไปรับครีมด้วย ป่านนี้คงจะถึงสนามบินแล้ว “ เสี่ยโอมพูดกับเพื่อนซึ่งกำลังพากันเดินออกไปจากห้อง “ ไม่ออกไปกับเขาเหรอเรา. ? “ เมื่อเห็นว่ายังมีอีกคนที่ยังยืนอยู่จ๊ะจ๋าจึงเอ่ยถาม “ ผมอยากเห็น ขออยู่ดูด้วยไม่ได้เหรอ “ ถึงจิรกิตติ์จะพูดแบบนั้นแต่จ๊ะจ๋าก็ยังจ้องเขาอยู่ เหมือนเป็นเชิงไล่ “ แต่นี้เมียผมนะ “ “ ออกไปก่อนเถอะ เรายังไม่ได้กินอะไรตั้งแต่เช้าไม่ใช่เหรอ “ จิรกิตติ์จึงจำต้องเดินคอตกออกไป เมื่อทุกคนออกไปกันหมดแล้ว จ๊ะจ๋าก็ช่วยลูกสาวจัดแจงท่าทาง เพื่อสอนวิธีการให้นม “ ทำแบบนี้นะ “ “ โอ้ย ” พลอยเจนร้องออกมาเมื่อลูกสาวดูดนมจากเต้าของเธอ “ เจ็บเหรอ “ “ มันแค่รู้สึกแปลกๆ นะคะ “ พลอยเจนจ้องมาที่หน้าแม่ที่กำลังมองเธออย่างขบขัน “ เดี๋ยวอีกหน่อยก็ชินเอง “ “ การเป็นแม่คนมันไม่ง่ายเลยนะคะ ตอนที่แม่มีเจนแม่ผ่านมันมาได้ยังไงเหรอ เจนเคยได้ยินพ่อบอกว่า พ่อกับแม่ไม่มีใครหรือญาติพี่น้องคนไหนอยู่ด้วยในวันที่เจนคลอดเลย มีเพียงแค่พ่อกับแม่แล้วก็อาเจต “ พลอยเจนถามกับมารดาพลางคิดว่าทั้งคู่จะล
เพียะ!!! “ โอ้ย อย่าทำอะไรให้ฉันเลย ขอร้องละ ฉันจะพยายามหาเงินมาคืนให้ “ นกน้อยพนมมือไหว้เจ้าหนี้ ที่เธอเคยไปยืมเงินมาใช้เที่ยวเล่น สีหน้าของเธอดูเจ็บปวดเนื้อตัวบอบช้ำเต็มไปด้วยรอยของการถูกซ้อม “ ไม่! ตอนมึงมายืมเงินกู ไหนมึงบอกว่าผัวมึงรวยมีเงินมาคืนได้สบายๆ ไง มึงหลอกกูเหรอ !” เพียะ! “ โอ้ย ก็ตอนนี้มันไม่ใช่ผัวฉันแล้วไง มันไปเป็นผัวคนอื่นแล้วนี่ “ “ อ้าว แล้วแบบนี้มึงจะเอาเงินที่ไหนมาใช้กู! “ ใบหน้าของนกน้อยเงยขึ้นเนื่องจากโดนคนข้างหน้าดึงผมเต็มแรง “ ฉันก็บอกแล้วไงว่าจะพยายามหามาคืน “ “ เหรอ ถ้าอย่างนั้นวันนี้กูขอเก็บดอกเบี้ยหน่อยแล้วกัน “ คนพูดถอดกางเกงของมันออก “ คุณจะทำอะไรฉัน “ “ เฮ้ย พวกแกข้างนอกอะ ต่อแถวรอนะเว้ย “ มันไม่สนใจคำถามของหญิงตรงหน้า แต่ลงมือกระทำในสิ่งที่มันต้องการโดยที่หญิงสาวไม่สามารถขัดขืนได้ และยิ่งเจอแบบนี้คนแบบนกน้อยก็ยิ่งเกลียดและโทษว่าเป็นต้นเหตุของพลอยเจนที่มาแย่งจิรกิตติ์ไป “ อีพลอยเจน กูจะฆ่ามึง “ “ โอ้ย “ ร่างของคุณแม่ท้องโตสะดุ้งตื่นขึ้นมากลางดึก ทำให้สามีที่นอนข้างกันได้สติตื่นขึ้นมาด้วย “ เป็นอะไรหรือเปล่า “ เขาลุกขึ้