ริตาเป็นฝ่ายมารอเขมิกา เพราะฝ่ายนั้นต้องกลับห้องไปหาแฟนก่อนเพื่อรอปิดร้านแล้วมาพร้อมกัน
หญิงสาวเข้ามานั่งโต๊ะที่จองไว้ เธอเลือกมุมที่ดีที่สุด โดดเด่นที่สุด เพราะต้องการหาแฟนไง เป้าหมายชัดเจนจ้า
นั่งไม่นาน เขมิกาก็ตามเข้ามาพร้อมภากร
“มาแล้วแก มีใครเข้าตามั่งยัง?” เขมิกาถามทันทีเมื่อเข้ามานั่งลงข้างเพื่อน
คนถูกถามส่ายหน้าพรืด ไม่ใช่ว่าไม่มีใครเข้าตาเธอ แต่เธอนั่นแหละเข้าตาใครบ้างเหอะ
เพราะเท่าที่มองดูอยู่นาน ที่นี่มีแต่สาวสวยลุคคุณหนูสายไฮโซทั้งนั้น เธอสู้ไม่ได้เลยค่ะ! เพลีย...
ภากรถามอย่างสงสัย “วันนี้มีอะไรพิเศษเหรอ?” เพราะเห็นแฟนเลิกงานมาก็รีบอาบน้ำแต่งตัวเร่งเขายิกๆ อย่างกับจะไปกู้ชาติ เขาเลยต้องปิดร้านประหนึ่งรีบเดินทางมาต้านศัตรูที่กำลังประชิดประตูเมืองอย่างนั้นแหละ
เขมิกาหันมาบอกแฟนตามตรง “ยัยต้าน่ะสิ ถูกบอสแนะนำว่าให้หาแฟนใหม่เจ๋งๆ”
ชายหนุ่มนิ่วหน้า ซักพักก็ล้วงโทรศัพท์มือถือออกมาต่อสายหาใครบางคน
“ฮัลโหล พี่วิน พี่ไปแนะนำอะไรคุณเขาครับเนี่ย?”
เพราะมีอยู่คนเดียว คำว่าคุณเขาของภากรจึงทำให้ปลายสายเข้าใจได้ทันทีว่าใคร เขาถาม ‘หล่อนใส่ชุดอะไร?’
“ชุดที่ได้เป็นของขวัญวันก่อนเลย” เขาตอบได้ทันทีเพราะตอนแกะกล่องก็นั่งอยู่ไม่ห่าง อีกทั้งเขมิกาก็ร่วมตื่นเต้นกับชุดนั้น ยังมีกระเป๋าและเครื่องประดับครบชุด วันนี้หล่อนจัดเต็มสุดๆ แบรนด์เนมหัวจรดเท้า
สัญญาณโทรศัพท์ถูกตัดไป เขมิกากับริตาไม่สนใจว่าภากรโทรหาใคร พวกหล่อนเพียงนั่งกวาดสายตามองผู้ชาย
มองไปมองมาก็ให้รู้สึกแปลก มีผู้ชายหลายคนทำท่าจะเข้ามาทำความรู้จักกับริตา ทว่ากลับเปลี่ยนใจเดินเลี่ยงไป เหมือนบังเอิญเห็นอะไรที่น่าหวาดหวั่นพรั่นพรึงบางอย่าง
ไม่นานริตาพลันรับรู้ได้ถึงกลิ่นอายพญามารด้านหลัง พอเอี้ยวตัวหันไปเงยหน้ามองเท่านั้นแหละ ชัดเลย...
บอสหนุ่มของเธอไม่รู้ว่ามาตั้งแต่เมื่อไร เขายืนนิ่งๆ มองมาด้วยสายตาดุดัน
ด้านหลังของเขาคือบอดี้การ์ดทรงโจรยืนนิ่งเงียบเรียงเป็นแถว เหมือนดาวมฤตยูโคจรมาทำลายล้างโลกอย่างไรอย่างนั้น
มาทำไรกันคะ? น่ากลัวมากค่ะ!
ห้องวีไอพีชั้นสองของคลับแห่งนี้เป็นโซนส่วนตัว
ด้านหน้าเป็นกระจกใส คนที่นั่งด้านในแค่นั่งดื่มชิลๆ อิงแผ่นหลังกับโซฟาก็สามารถเห็นผู้คนด้านล่างได้รอบด้าน เห็นดีเจและนักร้องกับเดนเซอร์ได้ชัดเจนกว่าใคร
เขมิกาตื่นเต้นมาก เธอนั่งกอดแขนภากรมองลงไปโดยไม่สนใจเพื่อนอีกเลย
ในขณะที่ริตานั่งนิ่งงันลอบปาดเหงื่ออยู่ข้างๆ เจ้านายหนุ่มของตนเอง เธออยากร้องไห้แต่กลับไร้น้ำตา
บอสพาพวกเธอขึ้นมานั่งข้างบนโซนส่วนตัวขนาดนี้ แล้วจะมองผู้ชายถนัดมั้ยล่ะคะ
มองไปทางประตูห้อง สมุนของเจ้านายก็ยืนเรียงอยู่เป็นแถวอย่างกับกำแพงทั้งหนาทั้งทึบ
ริตาเหล่มองประตูห้องอย่างหดหู่ แล้วผู้ชายที่ไหนจะกล้าเข้ามาขอเบอร์เธอกันเล่า ขนาดน้องพนักงานเสิร์ฟยังถูกเจ้าพวกนั้นขวางไว้ไม่ให้เข้ามา
แจ็คหนึ่งในบอดี้การ์ดของเจ้านายยึดเหล้าและกับแกล้มจากพนักงานเสิร์ฟทั้งถาดแล้วเดินเข้ามาทางริตา
“เจ้ ตามสบายครับผม”
ไอ้แจ็ควางถาดแล้วก็ยักคิ้วหลิ่วตา
เป็นอะไรของมัน?
ริตาได้แต่สงสัย ทว่าก็เพียงดูแลรินเหล้าให้เจ้านาย ส่วนเพื่อนกับแฟนมันน่ะเหรอ แอบจูบกันอยู่ค่า บรรยากาศพาไปล่ะสิท่า พวกแกไม่ต้องกิน!
พอเหลือบตามองกลับมาทางใครบางคน
อุ่ย! วันนี้บอสหน้าดุจังเลย น่ากลัวกว่าที่เคย
ทำไมเธอรู้สึกเหมือนถูกผัวจับได้ว่ามาหาชู้ล่ะ
หญิงสาวส่ายหน้าสลัดความคิดฟุ้งซ่านออกไป ยกแก้วเหล้าขึ้นส่งให้เขาดื่ม
“ผ่อนคลายค่ะบอส” ยิ้มประจบเอาใจผ่านแก้วเหล้าก้องกวินรับเหล้ามาดื่มรวดเดียวหมดแก้ว แล้วเป็นฝ่ายรินให้ริตาบ้าง “คุณดื่มได้เลย วันนี้ผมมาดื่มเป็นเพื่อน”เพื่อน! ตรงไหน? ริตาเลิกคิ้วมองเหมือนผู้ปกครองมาจับผิดมากกว่านะคะบอสริตานั่งตัวลีบจนชุดเซ็กซี่กลายเป็นเซ็กเสื่อมไปล่ะจ้า เธอดื่มเหล้าอย่างกลัดกลุ้มไปเลยยาวๆเจ้านายหนุ่มกับเลขาสาวนั่งดื่มเหล้าด้วยกันเงียบๆริตาไม่รู้เวลาผ่านไปนานเท่าไร รู้แค่ว่าเหล้าแพงและรสแรงเว่อร์ กับแกล้มถูกปากมาก เหมือนอาหารโรงแรมหรู แล้วตอนนี้เธอเริ่มกรึ่มแล้ว พอรู้สึกแบบนั้นก็ยิ่งดื่มเข้าไป น้ำเหล้าลงคออย่างลื่นไหลเหมือนน้ำเปล่า เครื่องติดแล้วไง พอเริ่มเมาได้ที่ ผีบ้าก็เริ่มเข้าสิงอีกแล้ว“บอส!” ริตาลากเสียงเรียกเจ้านายอย่างหงุดหงิด “บอสคะ บอสขา...” น้ำเสียงประชดประชันชวนเสียวไส้“หืม”ก้องกวินเลิกคิ้วมองใครบางคนที่เริ่มเปลี่ยนไป เธอกำลังกลายร่างเป็นงู ทำท่าทอดตัวเลื้อยกับโซฟา ดุกดิกไปมาตรงหน้าขาของเขา“บอสบอกเองว่าให้ใส่ชุดนี้มายั่วๆ บดๆ แฟนใหม่ แต่มานั่งเป็นเจ้าที่ไล่สัมภเวสีแบบนี้ ผีโสดๆ อย่างต้าจะหาแฟนได้ไง ถ้าต้ายังหาแฟนใหม่ไม่ได้จะให้บดยั่วใคร”“ก
ริตาค่อยๆ สะลึมสะลือตื่นขึ้นมาบนเตียงนุ่ม ทั้งหัวปวดจี๊ดด้วยอาการแฮงค์ดีนะวันนี้เป็นวันหยุด เธอค่อยๆ ผุดลุกขึ้นนั่งงัวเงีย ทว่ายังไม่ทันประกอบสติกลับมาจนครบร้อยเปอร์เซ็นต์ โทรศัพท์ก็ดังขึ้นริตาหยิบมากดรับสาย “ฮัลโหล ว่าไงแม่”“ต้าตื่นแล้วเหรอ วันนี้หยุดงานหรือเปล่า?”หลังจากไปวีนงานแต่งน้องสาวนึกว่าแม่จะไม่อยากคุยกับเธอซะแล้ว“หยุดปกติ แม่มีไรเหรอ? ไม่สบายตรงไหนรึเปล่า?”“แม่เวียนหัวไม่สบายตัว มาพาแม่ไปหาหมอหน่อย”ริตาขมวดคิ้วนิ่วหน้า เธอรู้ว่าตอนนี้แม่ไม่ได้อยู่บ้านที่ชานเมือง แต่ย้ายมาอยู่กับน้องสาวและลูกเขยที่คอนโดเก่าของเธอ แม้ไม่อยากไปเจอสองคนนั้นแต่เธอก็ต้องไป นี่แม่ไงสงสัยยัยนิดยังไม่ตื่นหรือไม่ก็กำลังนอนกกนอนกอดกับสามีที่อุตส่าห์ลงแรงแย่งชิง ไม่ยอมลุกมาดูแม่นั่นแหละคงอ้างว่าท้องอยู่ต้องการนอนหลับพักผ่อนนานๆ อย่าคิดว่ารู้ไม่ทัน เฮอะ! มุขตื้นๆ แบบนั้นเธอเจอจนชิน“อืม ถ้าเวียนหัวมากๆ ห้ามทำงาน แม่ต้องนั่งนิ่งๆ แล้วรอแปบนะ เดี๋ยวต้ารีบไป”ใช้เวลาอาบน้ำแต่งตัวและเดินทางจนมาถึงที่หมายรวมๆ ราวชั่วโมงครึ่ง ริตาก็ขึ้นมาหามารดาถึงบนห้องเดิม เธอไม่รู้หรอกว่ารหัสถูกเปลี่ยนหรือยังเพราะ
หลังจากช่วยทำกับข้าวอย่างหงุดหงิดจนเสร็จสรรพก็พามารดาไปหาหมอนับว่าโชคดีที่พรพรรณไม่ได้ป่วยเป็นอะไร เพียงแค่นอนไม่ค่อยหลับเพราะย้ายที่จากบ้านกว้างมาอยู่ห้องแคบ นางจึงพักผ่อนไม่เพียงพอเลยได้วิตามินบำรุงมาถุงเบ่อเริ่มระหว่างทางจากโรงพยาบาลกลับคอนโด โทรศัพท์ของพรพรรณก็ดังขึ้น พอกดรับเท่านั้นแหละ เสียงณิชาดังออกลำโพงมาเลยจ้า‘แม่ ทำไมต้มจืดเต้าหู้มันเค็มนักล่ะ ยังมีไข่เจียวอีก ขมปี๋เลย พี่ทันถึงขั้นท้องเสียแล้วเนี่ย’พรพรรณอึ้งงัน พอเหลือบมองลูกสาวคนโตถึงเข้าใจ“ยัยต้า...”หลังจากถูกบ่นจนหูชากระทั่งมาส่งมารดาถึงคอนโด ริตาก็กลับทันที เธอไม่คิดอยู่ต่อหรอกเดี๋ยวเผลอวางยาพิษฆ่าใครตาย! แค่ทำให้ท้องเสียก็พอใจล่ะแต่จังหวะเปิดประตูกำลังขึ้นนั่งบนรถยนต์ หางตาก็เห็นสามีภรรยาคู่หนึ่งณิชากับธนาไงจะใครล่ะ!“พี่ต้ามาทำอะไรที่นี่” ณิชาถามเสียงสั่น ท่าทางหวาดกลัวลนลาน เธอเกาะแขนแข็งแรงของสามีไว้แน่นอย่างต้องการคนปกป้องตลอดเวลาธนาเองก็โอบแขนหนึ่งไว้ที่เอวภรรยาอย่างหวงแหน ท่าทางพร้อมปกป้องเต็มที่ ทั้งรักทั้งถนอมหล่อนเกินที่ใครจะเทียบได้ริตามองภาพนั้นอย่างหมั่นไส้จะรักกันขนาดไ
“แล้วรถมาจากไหนล่ะแม่ นิดเห็นพี่ต้าขับมาเองขนาดนั้น ทำตัวเหมือนเป็นเจ้าของเลยนะ หรือพี่ต้าซื้อเอง แต่ก็ไม่น่าใช่ พี่ต้างกเรื่องนี้จะตาย ไม่ยอมจ่ายหรอก”ริตาเป็นแบบนั้นจริงๆ เพราะเงินเดือนส่วนหนึ่งส่งให้พรพรรณตลอด แถมยังส่งน้องเรียน จะเอาที่ไหนไปซื้อ นางจึงบอกยิ้มๆ กับลูกสาว “เห็นต้าว่าได้เลื่อนตำแหน่งน่ะ ที่บริษัทมีสวัสดิการดีมาก เป็นคอนโดห้องหนึ่งกับรถยนต์ประจำตำแหน่ง”“โอ้โห!” ณิชาตาโต “น่าอิจฉาจัง” เธอหันมาอีกฝั่ง “พี่ทัน เมื่อไรพี่จะได้แบบนั้นบ้าง”ชายหนุ่มขมวดคิ้ว “รถพี่ที่ใช้อยู่ก็พอแล้วนี่”“แต่มันยังไม่ดีพอ นิดอยากได้รถแบบพี่ต้า”ธนาลุกขึ้นพูดเสียงทุ้มต่ำฟังดูอบอุ่นเหมือนเคย “งั้นนิดก็รีบคลอดลูกนะครับ แล้วรีบกลับไปเรียนซะให้จบๆ จะได้ออกมาช่วยกันทำงาน ดีไหม? หืม...”ว่าพลางยีหัวภรรยาจนยุ่งแล้วลุกขึ้นณิชากระเง้ากระงอด รีบออดอ้อนสามี “ไม่ดีหรอก นิดคลอดลูกเสร็จก็กลับไปเรียนให้จบรับปริญญาเพื่อพี่ทัน ส่วนหลังจากนั้นก็จะเป็นแม่บ้านเต็มตัวคอยดูแลลูกผัวก็พอ อ้าว! จะไปไหนล่ะพี่ทัน ไหนว่าจะไปช้อปปิ้งกันไม่ใช่เหรอ?”ฝ่ามือที่กำลังพับผ้าอยู่ชะงักเล็กน้อย พรพรรณมองตามลูกสาวกับลูก
ทุกสถานการณ์มักจะมีคนใหม่ๆ เข้ามาในชีวิตเราที่เป็นทั้งเพื่อนร่วมงาน ลูกค้า เจ้านาย เพื่อนของเพื่อน หนึ่งในนั้นอาจจะกลายเป็นดอกไม้สวยงามกลางใจให้ผีเสื้ออย่างเธอได้โบยบินต่อไปโดยมีเขาเบ่งบานเคียงคู่ ริตาจึงตอบตกลงก้องกวินทันทีและเริ่มคบหากัน หลังจากนั้น เดทแรกของเราคือทะเล...บอสช่างรู้ใจ กำลังอยากเล่นน้ำเค็มๆ อยู่พอดีปล่อยผีกันไปเลยจ้า“นังต้า ใจเย็น” เขมิกาถูกลากแขนลงน้ำทะเลทันทีที่มาถึง “โอ๊ย! แกมาเดทอยู่นะ ขึ้นฝั่งไปอยู่กับแฟนเลยไป๊”“เล่นก่อน แปบเดียวน่า” ริตายิ้มแฉ่งดำผุดดำว่ายอย่างชื่นใจ ชุดทูพีชที่ใส่ก็เซ็กซี่โดยไม่ต้องเกรงใจใครทั้งนั้น เนื่องจากที่นี่คล้ายเกาะส่วนตัวเลย มีบ้านพักตากอากาศหลังใหญ่อย่างกับคฤหาสน์ ตอนเดินทางยังนั่งเจทส่วนตัว ชวนเพื่อนมาด้วยได้ดังนั้นเดทแรกของเธอกับก้องกวินจึงมีเขมิกากับภากรและบอดี้การ์ดตัวโตอีกสองคน อบอุ่นสุดๆเขมิกาเอื้อมมือดึงแก้มเพื่อนจนย้วยเพื่อช่วยดึงสติ “เพราะแบบนี้ไงถึงถูกทิ้งยัยบื้อเอ้ย”บ่นพลางดึงเพื่อนขึ้นจากน้ำประหนึ่งลากนางเงือกขึ้นฝั่งไปหาพระอภัยมณีที่กำลังนั่งเป่าปี่อยู่ตรงโน้นภากรนั่งมองแฟนตัวเองอย่างนึกขันแกมเอ็น
หลังจากนั้นก้องกวินก็จับริตาขึ้นอุ้มแนบอก“ไปเล่นน้ำกัน อยากเล่นมากไม่ใช่เหรอ?”ริตาเองก็ไม่ได้มาเที่ยวนานมากแล้ว วันๆ ทำแต่งาน วันนี้ถือเป็นนาทีทอง ช่างเรื่องอื่นก่อน “จัดไปค่า”สองคนเล่นน้ำทะเลเหมือนเด็กตัวโตที่พ่อแม่เพิ่งอนุญาตให้ลงน้ำได้ซะทีหลังจากรอมานาน อารมณ์พวกเขาจึงเป็นลักษณะคล้ายระเบิดลงน้ำเพราะเกิดเสียงดังตูมๆ ริตากับก้องกวินไม่ได้มาเที่ยวเล่นแบบนี้นานเหลือเกิน ทุกวันนานนับปีทำแต่งานจริงๆวันนี้ริตาจึงยอมละทิ้งอาการเขินไปก่อนละกัน ยะฮู้จังหวะนั้น แจ็คก็เดินลุยน้ำเข้ามาถามอย่างจริงจัง “เจ้...ภาพไหนดี”อะไรของแกไอ้แจ็ค ริตาหันมาทำตาดุๆแจ็คนิ่วหน้าพูดเสียงเครียด “ต้องอัพเดตสเตตัสบอกสถานะเลยนะครับ เดี๋ยวคนไม่รู้จะเข้ามาแย่ง”ริตามองก้องกวินที่แอบยักคิ้วให้แจ็คทีหนึ่งรู้งานทุกคนเลยเนอะ“เอารูปนี้ กับรูปนี้แล้วก็...”กำลังเลือกอย่างขยันขันแข็งกลับเป็นก้องกวินที่ดึงโทรศัพท์มือถือของแจ็คมาช่วยเลือก“รูปนี้กับรูปนี้ดีกว่า ไม่โป๊เกินไป เห็นหน้าผมชัด”ริตารีบเบรกอย่างลนลาน “แต่รูปนี้ต้ากำลังคล้องคอแล้วหอมแก้มบอสอยู่นะ”“นั่นแหละ เอารูปขี่หลังด้วย”“เน
ด้วยฝีมือการโพสภาพประกาศสถานะของแจ็คหลังจากไปเที่ยวทะเลจนตัวดำคล้ำวันรุ่งขึ้น ริตาก็ต้องเผชิญหน้ากับพนักงานในบริษัทที่รู้เรื่องของเธอกับก้องกวินกันทุกคน ไม่ว่าเดินไปทางไหน ก็มีแต่เสียงซักถาม บ้างก็พูดแซวกันอย่างสนุกสนานแน่นอนว่าทำกันลับหลังเจ้านายเท่านั้นทุกคนไม่ใช่ว่ากลัวหรอกแต่ออกแนวเคารพยำเกรง เป็นอันทราบโดยทั่วกันว่าริตากับเจ้านายคบหากันริตาที่มักจะพกความมั่นใจมาในทุกสถานการณ์ ตอนนี้เขินหนักมาก ถึงขั้นทำตัวไม่ถูก จึงเดินตัวเล็กตัวลีบก้องกวินเห็นเป็นผู้ชายเงียบขรึมพูดน้อยแบบนั้น แต่กลับทำอะไรชัดเจนไม่หมกเม็ด เขาเปิดตัวชัดเจนมาก วันนี้ยังให้เธอเตรียมตัวเตรียมใจเข้าบ้านเจ้าสัวเกริกฤทธิ์ในฐานะแฟนของลูกชายคนเล็กอีกด้วยเรื่องรักออกจะรวดเร็วจนริตาตั้งตัวไม่ทันอยู่บ้าง แต่เรื่องงานเธอกลับไม่ได้รู้สึกว่าชีวิตยุ่งเหยิงอะไร เพราะงานเคลียร์ไว้หมดแล้ว แค่เข้ามาสั่งงานกิ๊กกับวัตเอาไว้ให้จัดการต่ออย่างไรให้เรียบร้อยก่อนก็สามารถเดินทางออกจากบริษัทได้เลยส่วนเจ้านายน่ะเหรอ เคลียร์งานไว้ตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้“ตื่นเต้นจังเลย ไม่รู้ว่าทุกคนจะชอบของขวัญที่ต้าเตรียมไปหรือเป
ไม่รู้ว่างานที่ทำอยู่ทุกวันน่าเบื่อเกินไปหรือเปล่า แต่ธนารู้สึกเหน็ดเหนื่อยกว่าเมื่อก่อนอย่างไรไม่รู้วันหยุดสุดสัปดาห์เวียนมาบรรจบอีกครา ธนาไม่ได้พาณิชาไปทะเลตามที่รับปาก เขาผลัดไปตอนสิ้นเดือน เพราะต้องรอเงินออก แม้ว่ารายได้เขาจะเกือบแสนต่อเดือนแต่ก็ต้องวางแผนใช้เงินให้ดี เพราะเขาคือเสาหลักของบ้านหลังจากกลับห้องมาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าที่แม่ยายพับเก็บไว้ให้อย่างไม่ค่อยตรงใจเท่าไหร่ เขาก็นั่งนิ่งอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์ครู่ใหญ่ ก่อนหยิบโทรศัพท์กดโทรหาบิดาซึ่งอยู่อีกฝั่งของเมือง“ฮัลโหลพ่อ วันนี้ดื่มเบียร์กันมั้ย”‘ดีเลย กำลังคิดถึงแกอยู่พอดี ให้พ่อไปหรือแกมา’“เดี๋ยวผมเป็นฝ่ายไปหาพ่อดีกว่า รอแปบครับ”‘โอเค รีบมา กำลังคอแห้ง พาเมียแกมาด้วยล่ะ คนท้องคนไส้อย่าปล่อยให้อยู่คนเดียวไกลผัวเดี๋ยวงี่เง่า พานทะเลาะกันน่าเบื่อเปล่าๆ’ธนาจึงวางสาย แล้วเดินมาบอกณิชาที่นั่งดูทีวีอยู่ หล่อนยังคงมีสีหน้าเหมือนเซ็งกับชีวิตเสียเต็มประดา เพราะไม่ได้ไปเที่ยวทะเล“นิด ไปบ้านพี่กัน”“ไม่อยากไป” เธอไม่ชอบไปคอยเอาใจผู้ใหญ่ที่ไหน แค่คอยเอาใจผัวไม่ให้เบื่อตัวเองก็พอแล้วป่ะชายหนุ่มถอน
เธอไม่เคยปล่อยให้สามีจอมหื่นขาดแคลนเลยกระทั่งพ่อบ้านใจกล้าของเธอต้องเลี้ยงลูกถึงสี่คนชายสองหญิงสองไปเลยแน่ล่ะ เขาขอไว้เร่าๆ อยากให้พวกเรามีลูกเยอะๆ เขาจึงขยันทำการบ้านแทบทุกคืนจนเธอท้องแล้วท้องอีก“เลี้ยงไหวแน่นะพี่วิน”ริตาถามอย่างห่วงใย เธอมีหน้าที่แค่ท้องให้เขาไงก้องกวินไม่ตอบ เพียงยกยิ้มบางตรงมุมปาก อันเป็นสัญญาณว่า จัดไป...ทุกวัน ตอนริตากำลังทำงานที่บริษัทจึงมักจะเห็นผู้ชายตัวโตอุ้มเด็กอ่อนไว้ที่กล้ามแขนแน่นๆ ทั้งสองข้าง ข้างละคน ยังมีเด็กวัยน่ารักเดินดุกดิกติดตามอีกสองคน พวกเขาเดินทางมาหาเธอ มาถามว่าเมื่อไหร่จะกลับบ้านเป็นภาพพ่อบ้านใจกล้าที่เท่ห์สุดๆทั้งยังมีบอดี้การ์ดรูปร่างน่ากลัวคอยตามเป็นพรวน ช่วยถือถุงนมถุงผ้าอ้อมและตะกร้าขนมอีกด้วยนะน่าแปลกที่ยังคงมีความน่าเกรงขามอยู่มากลูกๆ ของเธอเหมือนเด็กมาเฟียในซีรีย์เลยแหละ น่ารักน่าชังสุดๆยกขบวนมากดดันถึงที่ขนาดนี้ ริตาก็ต้องรีบเคลียร์รีบเลิกงานสิคะจะรออะไรไม่มีใครสำคัญกับเธอเท่าสามีกับลูกๆ หรอกนอกจากเป็นสามีและพ่อที่ดี ทุกเทศกาลพิเศษของปีก้องกวินยังชอบมีเซอร์ไพรให้ริตาด้วยนะทั้งดอกไม้ทั้งดินเนอร์สุดหรู ทำเอาใจฟูไม่หยุด
ระหว่างคบหา ริตาขอบคุณก้องกวินตลอดเวลา ขอบคุณในความอดทนขั้นสุดของเขาเห็นทรงแบดดูโหดห่ามแบบนี้แต่มันก็แค่ภายนอก เพราะเขาเป็นสุภาพบุรุษมาก...มากจริงๆถามว่าทำไมเธอถึงรู้สึกแบบนั้น ก็เพราะว่าหลังแต่ง ริตาเพิ่งรู้ว่าเทพบุตรในร่างจอมมารของเธอที่เพิ่งได้เป็นสามี เนื่องจากหลังแต่งงานกัน ก้องกวินก็แปลงร่างเป็นเสือร้ายหิวกระหายทันทีมีท่าใหม่ทุกคืนด้วยนะ เก็บกดมานานแหละหากถามว่าริตาไหวมั้ย ต้องบอกไหวค่ะ สู้สุดใจ“ถึงต้าจะมุ่งทำงาน แต่ได้ทุกท่านะบอกก่อน” เธอบอกเขาพร้อมรอยยิ้มหวาน ยั่วยวนเต็มขั้น“ชอบล่ะสิ” ก้องกวินถามยิ้มๆ ก้มมองภรรยาใต้ร่างด้วยดวงตาคู่คมที่ร้องแรงยิ่งกว่าเปลวไฟ“ถามได้” ริตาปรือตาฉ่ำน้ำ โน้มหน้าเขาให้ลงมา บดจูบครู่หนึ่ง “ชอบไม่ชอบก็สั่งโซฟาตัวใหม่มาแล้วนะ ตามสโลแกนโฆษณา เพราะความรักดีๆ ไม่ได้อยู่แค่บนเตียง ต้าจะเป็นนางฟ้า พาพี่วินขึ้นสวรรค์ทุกวัน ดีมั้ยล่ะ”ชายหนุ่มจูบหญิงสาวหนักๆ ไปหลายที “ดี...เมียพี่สุดยอดมากครับ”“สุดยอดแล้วรักป่ะ”“รักที่สุด รักคนเดียว...”“อื้อ...”คำพูดผู้ชายใครเชื่อก็โง่แล้วค่ะ เพราะหลังจากนั้นแค่สามปีเศษ สามีที่ชื่อก้องกวินก็เปลี่ยนไ
ริตาไม่แค้นเคืองอะไรแล้ว เธอได้แต่ขอบคุณคนเก่าที่ทำให้เจอคนใหม่ที่ดีมากๆ ให้เกียรติ รักและดูแลเธอสุดๆ ไม่เคยทำให้เสียใจเลยสักครั้งเธอรู้สึกโชคดีเหลือเกินที่มาเจอคนใหม่ที่ดีกว่าเก่าหลายร้อยพันเท่า ดีเหลือเกินที่ธนากับณิชาทำให้เธอมีวันนี้แต่คนที่ริตาต้องขอบคุณยิ่งกว่าใครก็คือก้องกวิน พ่อเทพบุตรสุดที่รัก ดีเลิศประเสริฐศรีที่สุดในสามโลกธุรกิจของริตาดำเนินไปได้สวย ผลตอบรับนับดีตั้งแต่เปิดตัว เรียกได้ว่าหายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้งคนที่ปากบอกว่าอยากให้เธอทำงานเก็บเงินไปสู่ขอ ที่แท้ก็เป็นนายทุนใหญ่ให้เธอนั่นเอง แต่เธอก็ทุ่มเทแรงกายแรงใจบริหารงานจนได้กำไรเป็นกอบเป็นกำเลยนะ ไม่ยอมขาดทุนแน่นอน เพื่ออะไรน่ะเหรอ ก็เพื่อขอผู้ชายแต่งงานริตาจึงเป็นผู้หญิงที่ต้องหอบเงินไปสู่ขอก้องกวินค่ะ“แมนป่ะล่ะ” เธอยักคิ้วหลิ่วตายิ้มให้ว่าที่เจ้าบ่าว วันนี้เขาพาเธอมาลองชุดเจ้าสาวตั้งแต่เช้าและอยู่โยงทั้งวัน กลัวไม่ได้แต่งว่างั้น“แมนมากครับคุณผู้หญิง” ก้องกวินว่าพลางหันไปสั่งให้คนยกกล่องเครื่องเพชรเข้ามาวางตรงหน้าทั้งหมดเป็นพี่วีนาแอบไปออกแบบให้เมื่อไรก็ไม่รู้ ปลื้มสุดๆ “ขอบคุณค่ะ” ริตายิ้มหวาน มีน้ำตาปริ่มๆ อย่
นอกจากได้ฝึกงานตามสายที่ชอบ ริตายังถูกก้องกวินส่งไปเรียนถึงเมืองนอกด้านการตลาดและการบริหารธุรกิจอุตสาหกรรมแฟชั่นอีกสองปีช่วงนั้นก้องกวินทั้งส่งเสริมสนับสนุนและมอบอิสระให้ริตาเต็มที่ เป็นแดดดี้สายเปย์แบบสุดๆทั้งเรียนทั้งทำงานและบริหารเวลาให้แฟนไปด้วย เรียกว่าเหนื่อยสายตัวแทบขาดแต่ก็คุ้มค่ามากๆ และในที่สุด ริตาก็สามารถเปิดบริษัทกับพี่วีนาได้ซะทีวันที่ริตาตัดริบบิ้นกับพี่วีนามีดารามาร่วมงานเพียบ ทั้งดาราไทยและดาราต่างประเทศเลยด้วยโจวไปคนขนทัพศิลปินมาด้วยตัวเองเชียวล่ะ พวกเขามาเพื่อใส่เสื้อผ้ากับเครื่องประดับที่เธอออกแบบ ทั้งยังเดินแฟชั่นโชว์ให้ตั้งหลายชั่วโมงเรียกได้ว่าบริษัทของเธอมีงานเปิดตัวได้ยิ่งใหญ่อลังการมากเลยนะ น่าปลื้มใจสุดๆพรพรรณกับณิชาย่อมต้องมาร่วมงานด้วยอยู่แล้ว รวมถึงธนาและครอบครัว พวกเขายิ้มไม่หุบจนแก้มแทบปริ เนื่องจากได้มาในฐานะญาติเจ้าของบริษัทนั่นเองจริงแล้วเป็นเพราะริตาเลิกทำตัวร้ายกาจใส่แล้วไง เธออโหสิกรรมให้ทุกคนแล้วนะ ใจบุญมั้ยล่ะ ทุกวันนี้ก็เลยทำตัวได้ปกติมาก ไม่มีผีร้ายเข้าสิงเวลาเจอหน้าพวกเขา ธนาเองก็ทำตัวดีขึ้น ไม่พยายามเข้าหาเพื่อง้อขอคืนดีอะไ
ผิดกับณิชาที่ไม่ค่อยเก็บอาการเท่าไหร่ เธอยินดีเปิดรับทุกคนด้วยรอยยิ้มและคำพูดสื่อนัยที่ชัดเจนว่าโสด กระทั่งตอนนี้มีผู้ชายได้ข้อมูลติดต่อเธอหลายคน“อย่าลืม DM มานะคะ ชาช่าจะรอค่ะ”ณิชาบอกผู้ชายคนหนึ่ง แถมเปลี่ยนชื่อใหม่ซะน่ารักเก๋ไก๋ไปเลย ในขณะที่ริตายังไม่รู้เรื่องของน้องสาว เธอยังคงสนใจแค่การดูงาน พูดคุยแลกเปลี่ยนกับโจวด้วยท่าทีสุภาพแต่จริงจังตามวิสัยครั้นได้พักเบรก และโจวแยกไปคุยกับหัวหน้าแผนก ณิชาก็รีบเข้ามาสะกิดยิกๆ กระซิบใส่หูพี่สาวเสียงเบา “พี่ต้า นิดอยากได้เบอร์พี่โจวอ่ะ ขอให้หน่อยดิ”ริตาค้อนขวับ “แกมีผัวแล้วนะ”ณิชาถอนหายใจเบื่อ “ไม่อยากทำให้ก็บอกมาเหอะ นิดหาโอกาสเข้าไปขอเองก็ได้”“ยัยนิด!” ริตารู้สึกปวดหัว “ทำอะไรคิดให้ดี”“นิดคิดดีแล้ว คิดอยู่ทุกวันด้วย ถ้าหาผัวใหม่ได้ นิดจะหย่ากับพี่ทัน”ริตากระซิบเสียงดุ “แกควรหย่าก่อนค่อยหาผัวใหม่”แต่ณิชาไม่สนใจ “นิดจะหาผัวใหม่แสตนบายไว้ก่อน ทีพี่ทันยังมีเมียน้อยได้เลย ตอนนี้เผลอๆ กำลังคั่วสาวที่ไหนอยู่ก็ไม่รู้ นิดจะทำบ้าง”พูดจบก็แยกตัวออกไปจากพี่สาวทันที เจอของดีแบบนี้จะช้าอยู่ไยณิชามาเที่ยวครั้งนี้ได้เปิดโลกเบิกเนตรจริงๆ
“พวกเราไปดูงานกันแค่สองคนก็พอ ส่วนคนอื่นปล่อยเที่ยวให้หนำใจเถอะ”ก้องกวินบอกริตาแบบนั้นแล้วโอบไหล่เธอแยกตัวออกมาจากณิชาที่ยืนยิ้มหน้าระรื่นอยู่กลางกลุ่มคนของแจ็คตอนแรกริตาก็ยังงุนงงกับเขา ทว่าสุดท้ายก็เข้าใจ เพราะณิชาก็โทรมาหาเธอพร้อมเสียงร้องห่มร้องไห้‘พี่ต้า นิดอยากกลับบ้านแล้ว ไหนว่ากลุ่มบอดี้การ์ดคอยดูแลความปลอดภัยไง มาควบคุมความประพฤติชัดๆ แต่ละคนน่ากลัวอ่ะ ไม่เอาแล้วนะ ส่งนิดกลับบ้านเหอะ’ไม่รู้ไอ้แจ็คไปทำอีท่าไหน ไอ้นี่ร้ายที่สุดในกลุ่มด้วย คงได้ไฟเขียวจากก้องกวินแหละ ทั้งเจ้านายลูกน้องพอกัน!ริตากลอกเสียงใส่โทรศัพท์มือถือ “กลับไม่ได้หรอก ไม่อยากเที่ยวก็ให้แจ็คพามาส่งที่บริษัทXXX พี่ดูงานอยู่ที่นี่ น่าจะใช้เวลาเดินทางหลายชั่วโมงอยู่ ทนเอาล่ะกัน”พูดจบก็ตัดสายไปเลย ไม่จำเป็นต้องต่อความยาวสาวความยืดหรือตามใจอะไร ร้องตามมาเองต้องทำใจค่ะก่อนไปดูงานตามตั้งใจ ริตาต้องถูกก้องกวินจองตัว พาไปทักทายแนะนำตัวกับกลุ่มเพื่อนๆ ของเขาก่อนหลายที่ที่นี่เพื่อนของก้องกวินเยอะมาก หลากหลายเชื้อชาติ ยังดีที่ริตาพูดภาษาอังกฤษคล่องมากจึงไม่ลำบากเท่าไรทุกคนดูตื่นเต้นที่ก้องกวินพาเธอมาแนะนำเหมือนเคย
เรื่องไปดูงาน ซึ่งอาจใช้เวลานาน ไม่เหมือนการเดินทางไปทำงานต่างประเทศแบบเร่งรีบให้เสร็จตามกำหนดภายในเวลาไม่กี่วันพอถึงหูของณิชาผ่านคำบอกเล่าของพรพรรณเท่านั้นแหละ ริตาก็ต้องรับโทรศัพท์วันละไม่รู้กี่รอบ“รู้งี้ ต้าไม่บอกแม่ก่อนไปก็ดีหรอก” เธอบ่นทันทีที่รับสายจากมารดา‘เอาน่าต้า พาน้องไปด้วย’“ทำไมต้าต้องพายัยนิดไปด้วยล่ะ”‘น้องจะได้เปิดหูเปิดตาแล้วก็ฝึกภาษาไง’“ไม่มีเรียนเหรอถึงจะไปเที่ยวเมืองนอกน่ะ”‘น้องบอกไปได้ ปิดเทอมพอดี เดี๋ยวกลับมาตามเก็บหน่วยกิตที่ขาดให้ครบอีกที’ “ปิดเทอมก็ควรหางานพิเศษทำสิ”‘น้องบอกอยากไปหาประสบการณ์เมืองนอก กลับมาจะได้หางานพิเศษทำง่ายๆ ยังจะต่อยอดในอนาคตหลังเรียนจบไงลูก นะต้า พาน้องไปด้วยเถอะ ทุกวันนี้ นิดทะเลาะกับตาทันทุกวัน แม่คิดว่าสองคนนี้ควรห่างกัน ต่างคนต่างอยู่บ้างสักพัก เผื่อกลับมาเจอกัน อะไรๆ อาจจะดีขึ้น นะลูก ทำเพื่อน้องอีกสักครั้งเถอะนะ แม่ขอร้อง เห็นแก่แม่นะต้า’“แม่ ถ้านิดมันอยู่กับผัวไม่ไหวก็หย่าไปซะก็สิ้นเรื่อง จะทนทำไม ลูกก็ไม่ได้มีด้วยกันแล้ว”‘ต้าพูดแบบนี้อีกแล้วนะลูก จะหย่าได้ไง คนสองคนเขารักกัน ไม่งั้นก่อนนี้ตาทันจะ
ก้องกวินยกมือขึ้นสองข้างเป็นสัญลักษณ์ว่ายอมแพ้ เขาสู้ผู้หญิงสองคนนี้ไม่ไหวแน่ แม่อีกคน รายนั้นเข้มงวดสุด แต่ไม่ใช่เพื่อเขา นางทำเพื่อริตา ว่าที่ลูกสะใภ้คนเล็กของฉันจะอับอายเสื่อมเสียไม่ได้เด็ดขาด เรื่องนี้สำคัญต่อผู้หญิงมาก นางกรอกหูเขาว่างั้นตอนที่ริตาเกิด พรพรรณยังไม่พร้อมมีลูกจริงๆหญิงสาวนึกย้อนไปตอนนั้น พ่อกับแม่แค่คบหากันยังไม่ได้แต่งงานแต่ดันท้องแล้วมีเธอออกมาซะก่อนริตาจึงถูกทิ้งให้อยู่กับยายที่ต่างจังหวัด พอยายตาย เธอก็ถูกฝากเลี้ยงไว้กับบ้านนั้นทีบ้านนี้ทีในหมู่บ้านนั่นแหละ ส่วนพ่อกับแม่ก็มาอยู่กรุงเทพฯ พวกเขาทำงานจนมีบ้าน แต่ก็ไม่กลับมารับเธอไปอยู่ด้วยเสียทีโชคดีที่แม่ท้องณิชาแล้วคลอดออกมาอีกคน ริตาจึงถูกดึงตัวให้มาอยู่ด้วยเพื่อช่วยเลี้ยงน้องพอโตขึ้นหน่อยริตาก็ต้องทำงานบ้านทุกอย่าง ซักผ้า ปัดกวาดเช็ดถู และคอยหุงหาอาหารให้ทุกคนนั่นแหละประโยชน์ของเธอที่ทำให้ได้มาอยู่ด้วยกัน ครอบครัวไม่เคยพร้อม แต่พ่อกับแม่ยังอุตส่าห์มีลูกถึงสองคน สิ่งที่ริตาเห็นจนชินตาคือพ่อกับแม่ทะเลาะกันและพ่อก็กินเหล้าเมาเนื่องจากเครียดทุกวันทั้งปัญหาการเงิน ปัญหาเรื่องงาน ปัญหาที่บ้าน ล้วนสะสมเป็น
ริตาจ้องหน้าวีนาจนสองตาเบิกโต“อะไรนะ พี่วินคือผู้ชายแว่นดำที่ตกท่อวันนั้นเหรอ”วีนาบีบแก้มริตาเบาๆ อย่างมันเขี้ยว “อย่าบอกนะว่าจำกันไม่ได้น่ะ”ริตาส่ายหน้า “หลายปีแล้วมั้ง วันนั้นพี่วินสกปรกมอมแมมหนวดเครารุงรัง ต้าจำไม่ได้หรอก”วีนามุ่นคิ้วคิดคำนวณเรื่องราวของน้องชาย “ตั้งแต่วันนั้นจนเจอกันอีกครั้งก็ห้าปี กระทั่งวันนี้ได้เป็นแฟนกัน นับรวมก็ราวเจ็ดปี มันก็นานจริงๆนั่นแหละ”“อือ...ตอนนั้นต้าอยู่มอปลายอายุสิบเจ็ดย่างสิบแปด ยังบ้าๆ บอๆ อยู่เลย อีกอย่างนะ ท่อนั้นอ่ะคนตกบ๊อยบ่อย ฝาหายตลอด ต้าเคยช่วยไว้หลายคนไง ไม่ใช่พี่วินคนเดียว”“อ้อ...”ริตาจ้องหน้าวีนาเขม็ง “อย่าบอกนะว่าพี่วินชอบต้าตั้งแต่วันนั้นแล้ว แหม่ นิยายมากค่ะ ต้าไม่เชื่อหรอก”วีนาหัวเราะ “เปล่า ยังไม่ได้ชอบ แค่คิดอะไรได้เพราะต้าเฉยๆ”“อ้าว?”เห็นว่าที่น้องสะใภ้ทำหน้าเหวอ วีนาจึงยิ่งหัวเราะชอบใจ จังหวะนั้นคนถูกพูดถึงก็เดินเข้ามา เขาก้มหน้าลงหอมแก้มริตาโดยไม่เกรงใจพี่สาวที่หัวเราะร่วนอยู่ข้างๆ“อื้อ...แก้มช้ำหมดแล้วค่ะ เวลางานด้วยนะคะบอส”“ไม่มีใครเข้าห้องทำงานพี่โดยพละการหรอกน่า”“นั่นแหละ ไม่เอา พอแล้ว รอกลับคอนโดก่อน”“ก็ได้”