ตอนที่ 32 เบื่อหน่ายไร้เหตุผล 1

ด้วยฝีมือการโพสภาพประกาศสถานะของแจ็ค

หลังจากไปเที่ยวทะเลจนตัวดำคล้ำ

วันรุ่งขึ้น ริตาก็ต้องเผชิญหน้ากับพนักงานในบริษัทที่รู้เรื่องของเธอกับก้องกวินกันทุกคน ไม่ว่าเดินไปทางไหน ก็มีแต่เสียงซักถาม บ้างก็พูดแซวกันอย่างสนุกสนาน

แน่นอนว่าทำกันลับหลังเจ้านายเท่านั้น

ทุกคนไม่ใช่ว่ากลัวหรอกแต่ออกแนวเคารพยำเกรง  

เป็นอันทราบโดยทั่วกันว่าริตากับเจ้านายคบหากัน

ริตาที่มักจะพกความมั่นใจมาในทุกสถานการณ์ ตอนนี้เขินหนักมาก ถึงขั้นทำตัวไม่ถูก จึงเดินตัวเล็กตัวลีบ

ก้องกวินเห็นเป็นผู้ชายเงียบขรึมพูดน้อยแบบนั้น  แต่กลับทำอะไรชัดเจนไม่หมกเม็ด เขาเปิดตัวชัดเจนมาก วันนี้ยังให้เธอเตรียมตัวเตรียมใจเข้าบ้านเจ้าสัวเกริกฤทธิ์ในฐานะแฟนของลูกชายคนเล็กอีกด้วย

เรื่องรักออกจะรวดเร็วจนริตาตั้งตัวไม่ทันอยู่บ้าง  แต่เรื่องงานเธอกลับไม่ได้รู้สึกว่าชีวิตยุ่งเหยิงอะไร                  เพราะงานเคลียร์ไว้หมดแล้ว แค่เข้ามาสั่งงานกิ๊กกับวัตเอาไว้ให้จัดการต่ออย่างไรให้เรียบร้อยก่อนก็สามารถเดินทางออกจากบริษัทได้เลย

ส่วนเจ้านายน่ะเหรอ เคลียร์งานไว้ตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้

“ตื่นเต้นจังเลย ไม่รู้ว่าทุกคนจะชอบของขวัญที่ต้าเตรียมไปหรือเปล่า” ริตาถามขณะขึ้นนั่งบนรถฝั่งข้างคนขับ ซึ่งปกติเธอจะนั่งหลังพวงมาลัย เพราะคนขับรถคนเก่าถูกส่งกลับไปพร้อมกับศุภชัยแล้ว

นี่คืออีกหนึ่งแผนของใครบางคน ที่บอกเธอเมื่อวานว่าอยากอยู่กับเธอสองต่อสองตั้งแต่ขับรถมาทำงานกระทั่งเลิกงานขับรถกลับคอนโดก็เลยส่งคนเก่าคืนประธานใหญ่ ช่วยไม่ได้ที่บริษัทนี้มีพนักงานเก่าแก่เยอะ วนเวียนไปมา             ไม่มีใครลาออกเท่าไร

วันนี้ก้องกวินเป็นสารถีขับรถให้เธอนั่ง อย่างเท่ห์

“พวกท่านชอบอยู่แล้ว ต้าไม่ต้องกังวลเรื่องนั้น          แต่กังวลว่าจะได้กลับออกมาง่ายหรือเปล่าดีกว่านะผมว่า”

“หา...”

ริตาพอรู้ว่าคนบ้านณรงค์ชัยพลดีมาก ให้เกียรติคน ไม่ดูถูกใคร ขนาดพนักงานที่บริษัทยังพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าพวกท่านเป็นครอบครัวที่ดีมาก ชาตินี้ถ้าลาออกไปไม่รู้ว่าจะหาเจ้านายที่ดีกับลูกน้องขนาดนี้ได้ที่ไหน

ที่สำคัญ พวกท่านไม่รังเกียจเธอที่เป็นแค่คนธรรมดา ไม่ใช่ลูกคุณหนูที่ร่ำรวยมีสกุลใหญ่โตอะไร

การพบปะสังสรรค์ภายในครอบครัวดำเนินไปอย่างชื่นมื่น เจ้าบ้านถึงขั้นเชิญเชฟมาทำอาหารให้กินเลยทีเดียว ริตารู้สึกอบอุ่นสุดๆ หลังจากนั้นก็เป็นอย่างที่ก้องกวินว่าไว้ ทุกคนพร้อมใจกันชวนริตานอนค้าง ห้องหับก็เตรียมไว้แล้ว

ริตามีหรือจะปฏิเสธได้ เธอตอบตกลง นอนก็นอน

แม้แยกกับก้องกวินคนละตึก แต่พอเปิดหน้าต่างมาก็ได้เจอหน้ากันพอดิบพอดี จึงโบกมือทักทายกันค่อนคืน  จนเขาถูกพี่ชายดึงกลับเข้าไป ริตาถึงได้เวลานอนพักผ่อน

“พี่วีนาทำไมไม่บอกต้าแต่แรกล่ะคะว่าเป็นพี่สาวของเจ้านาย” ริตานอนกอดหมอนถามอีกคนที่นอนด้วยกัน

วีนาหันมายักคิ้วหลิ่วตา “บอกไปก็ไม่สนุกน่ะสิ”

ริตาย่นจมูก “ใจร้าย...”

คนถูกว่าใจร้ายหัวเราะคิกคักชอบใจ “ต้าไม่รู้อะไร เจ้าวินน่ะแอบชอบต้ามาเป็นปีแล้วน๊า”

คนตอบยิ้มเขิน “ต้าก็เพิ่งรู้นี่ล่ะค่ะคุณพี่”

สองสตรีศรีสยามคุยเรื่องผู้ชายกันสักพักก็คุยกันเรื่องงานตามนิสัย พวกเธอถูกคอกันเพราะเรื่องนี้

“พี่มีโปรเจกต์ทำแบรนด์ใหม่แยกเป็นบริษัทย่อย  ออกแบบเสื้อผ้าบุรุษและสตรีวัยทำงาน ต้าอยากร่วมด้วยมั้ย ไม่ต้องออกทุนนะ ช่วยออกแค่ไอเดียพอ ขอเวลาช่วงหลังจากช่วยงานวินเสร็จต่อวัน ว่างค่อยเจอกัน”

“ได้เลยพี่ ต้าชอบแนวนี้ แต่จริงๆ ต้ามีเงินเก็บอยู่นะ ถ้าลงทุนด้วยก็จะได้รับปันผลด้วยใช่ป่ะ”

“ใจเย็นก่อน รอให้ต้าแต่งกับวินเมื่อไหร่ พี่จะให้ต้าลงทุนจนหมดตัวเลยจ้า ตั้งชื่อแบรนด์เป็นชื่อลูกรอไว้เลย  ทำเกี่ยวกับอุปกรณ์กีฬาก็ดีนะ วางแผนไว้ตอนนี้แหละ”

“พูดอะไรคะเนี่ย?”

“เขินเป็นด้วยเหรอเรา น่ารักอ่ะ”

“พี่วีนา!”