ในที่สุดวันหยุดสุดสัปดาห์ปลายเดือนก็มาถึง
ณิชาบอกมารดาให้แพคกระเป๋าสำหรับเธอกับสามีตั้งแต่เมื่อวานซีน และวันนี้เธอก็ได้ไปเที่ยวทะเลเสียที
มีสามีตามใจก็ดีอย่างนี้
เธอกับเขามากันแค่สองคนตามประสาคู่รักคู่สมรส คนจะสวีทหวานแหววกัน ไม่อยากให้ใครมาด้วยมันเกะกะ ตอนนี้ท้องอยู่ ไม่ได้มีเรื่องบนเตียงมานานแล้วมันน่าเบื่อ ต้องเพิ่มความโรแมนติกด้วยบรรยากาศดีๆ อย่างทะเลนี่ล่ะ
ห้องพักที่ธนาจองไว้เป็นรีสอร์ทริมทะเล สวยสะอาด แม้มีหลังอื่นเรียงอยู่ติดกันเต็มไปหมด ไม่ค่อยส่วนตัวเท่าไร แต่ก็นับว่าดีมาก
ณิชารีบเปลี่ยนเสื้อผ้าสวมชุดว่ายน้ำที่ดูยั่วยวนทันที ไม่ได้แค่ยั่วสามีหรอกนะแต่ของดีมันต้องโชว์
ตอนนี้เธอยังหุ่นดีอยู่ มองไม่ออกว่าท้องด้วยซ้ำ ผู้ชายคนอื่นที่เดินผ่านไปผ่านมาล้วนมองเธอตาเยิ้มทั้งนั้น
“พี่ทัน เราไปเดินเล่นกัน”
“อืม...” ธนามองภรรยาด้วยหางตา “แต่งตัวเหมือนไม่มีผัวเลยนะ” ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าหึงหรือเปล่าแค่รู้สึกว่าถ้าไม่ให้เกียรติตัวเองก็ควรให้เกียรติผัวบ้างสิ แต่ช่างเหอะ อยากแต่งแบบไหนก็แต่งไปเขาเห็นหมดจนไม่รู้สึกอะไรแล้ว
หญิงสาวไม่รู้ความคิดสามีเพียงเข้าใจว่าตัวเองมีดี ผัวต้องหวงแหนเป็นธรรมดา เธอเดินจับมือธนาไว้หลวมๆ อ้อนด้วยเสียงอ่อนเสียงหวาน
“สวยจังเลย พี่ทันใจดีกับนิดที่สุด พามาบ่อยๆ นะ”
“ไม่ค่อยว่าง”
ณิชาเริ่มไม่พอใจ แต่ยังอ้อนอยู่กลัวผัวเบื่อ “เมื่อก่อนเห็นว่างออกบ่อย น่านะ ที่นี่บรรยากาศดีมากเลย นิดช๊อบชอบ พี่ทันเองก็ว่าดีใช่มั้ย หาวันหยุดให้นิดอีกนะ”
ธนายิ้มเบาบาง เขาไม่ได้อินกับบรรยากาศขนาดนั้น “อืม จะพยายามแล้วกัน ถ้าแม่อารมณ์ดีลูกจะได้แข็งแรง”
“หืม ห่วงแต่ลูกเหรอ?” ณิชารู้สึกหงุดหงิดทันที
ธนามุ่นคิ้ว “อะไร อย่าบอกว่าอิจฉาลูกตัวเอง”
คนถูกตราหน้าว่าอิจฉาลูกในท้องเริ่มหน้าหงิก ใต้ท้องฟ้าสีคราม ท่ามกลางสายลมโชย อากาศเย็นสบาย เริ่มมีความคุกรุ่นที่มองไม่เห็น มันมืดครึ้มเหมือนพายุตั้งเค้าหรือไม่ก็ภูเขาไฟใกล้ปะทุอยู่ที่ไหนสักแห่ง ณิชารู้สึกแบบนั้น รอแค่เวลาระเบิดในสักวัน
จังหวะนั้น ณิชาพลันเห็นนีน่า อีกฝ่ายเดินร้องไห้อยู่ริมทะเลเพียงลำพัง ท่าทางเหงาซึมผิดปกติ
“ยัยนีน่า!” เธอเรียกเพื่อนทันที
นีน่าหันมาจึงเห็นเพื่อนสนิท “นิด...” เพียงแค่นั้นเธอก็ร้องไห้โฮหนักกว่าเดิม
หลังจากพาเพื่อนเข้ามานั่งตรงหน้ารีสอร์ทที่พักของตัวเองกับสามี ณิชาก็ได้รู้ว่าวันนี้นีน่ามาเที่ยวกับติณ
ทว่าจู่ๆ ภรรยาของติณก็โผล่มาจากทางไหนไม่รู้ หล่อนตบหน้าติณแล้วขอหย่าทันที ด่าไม่หยุดว่าโกหกทำไม ไหนว่าเลิกกันเด็ดขาด ไม่เคยติดต่อกันอีก
ทั้งยังประกาศกร้าวอย่างชัดเจนว่าจะไม่มีอีกแล้วโอกาสคืนดี ไล่ให้ติณย้ายของออกจากบ้านมาอยู่กับนีน่าซะ หล่อนจะกลับไปเก็บให้
ไม่น่าเชื่อว่าเพียงเท่านั้นติณก็รีบตัดสัมพันธ์กับนีน่าแล้ววิ่งตามภรรยาไปอย่างไม่คิดชีวิต
ผ่านมาหนึ่งวันกับหนึ่งคืนนีน่ารออยู่กลับต้องรอเก้อ เพราะติณหายไปเลย ไม่ย้อนมาหาหล่อนอีก
แม้แต่โทรหาก็ยังไม่โทรมา นีน่าโทรไปก็ตัดสาย สุดท้ายยังติดต่อไม่ได้สักครั้ง คาดว่าอาจจะปิดเครื่องหรือเปลี่ยนเบอร์โทรไปแล้ว
ณิชาปลอบใจเพื่อน “ไม่เอาน่า พอเขาง้อเมียสำเร็จก็แอบมาหาแกได้อีกนั่นแหละ ตอนนี้คงกำลังรอเมียใจเย็น ให้หายงอนก่อนไง”
นีน่าสะอึกสะอื้น “แต่พวกเขาทะเลาะกันแรงมาก พี่ติณดูตกใจมาก ถึงขนาดผลักฉันจนล้มแล้วขอตัดขาด รอบนี้น่าจะกลับไปหาเมียจริงๆ เขาทิ้งฉันแล้วแก”ณิชาถอนหายใจ “ฉันถามแกนะ ครั้งนี้แกตั้งใจใช่มั้ย แกตั้งใจนัดพี่ติณมาอยู่กับแกแล้วให้เมียเขามาเจอคาตาจังๆ จะได้ขอหย่ากับพี่ติณเสียที”นีน่าชะงัก ก่อนยอมรับเสียงอ่อย “ถูกแกจับได้อีก”“เออ ฉันเพื่อนแกไง แผนตื้นๆ ใครๆ ก็ทำกันป่าว ให้เมียเขาจับได้ซะ พอบ้านแตกหย่าขาดแล้ว แกก็ได้โอกาสเข้าแทรกกลางเป็นเมียใหม่เขาแทนที่เมียเก่าโดยสมบูรณ์”ใช่ ตามนั้นแหละ นีน่าวางแผนยึดครองผัวคนอื่น เธอไม่อยากหลบซ่อนแบบเมื่อก่อน เธอต้องการแสดงตัว อยากเป็นที่หนึ่ง ให้เขาเป็นผัวเธอคนเดียวไม่ต้องแบ่งใครทว่าสุดท้ายกลับผิดแผนไปหมด“แต่เขาไม่ยอมหย่าไง ฮือ...”“เฮ้อ...รอไปก่อน”“รอ! ทำไมต้องรอ? ทำไมเขาไม่หย่าเลยล่ะ”“เดี๋ยวเขาอาจจะหย่าก็ได้ ไม่ร้อง”“ไม่ใช่ว่าไม่เคยเกิดเหตุการณ์แบบนี้ไง ตอนนั้นเขายังอ้ำอึ้ง เลือกไม่ได้อยู่เลย ว่าจะเลิกกับฉันหรือเปล่า แต่รอบนี้เขาบอกชัดว่าตัดขาดฉันอ่ะแก”“เออ เอาน่า อย่าเพิ่งหมดหวัง เดี๋ยวฉันช่วยแย่งเขาให้แกเอง
ในขณะที่ตอนนี้นับเป็นนาทีทองที่นีน่าเองก็คิดแบบมักง่ายเช่นกัน เธอจะดามแผลใจให้หายเร็วๆ จึงรีบขยับมานั่งใกล้ๆ ธนาทันที จนไหล่เธอชิดกับไหล่เขาได้อย่างใจขาอ่อนขาวจั๊วะยังแนบชิดจนสามารถเสียดสีกับท่อนขาแข็งแรงในกางเกงขาสั้นของเขาอย่างเป็นธรรมชาติคล้ายตั้งใจคล้ายไม่จงใจ ทุกการกระทำเกิดขึ้นรวดเร็วและนั่นก็มากพอที่จะทำให้เกิดประกายไฟบางอย่าง ความร้อนระอุแผ่ซ่านจากร่างกายของหนุ่มสาววัยเจริญพันธ์ ดวงตาของหล่อนแพรวพราว สายตาของเขาเองก็เช่นกัน ทั้งสองเหมือนเชื้อเพลิงที่พร้อมติดไฟ ชายหญิงคล้ายตกบ่วงในภวังค์แห่งแรงดึงดูดที่มองไม่เห็นมันเป็นเรื่องที่ง่ายและรวดเร็วมากสำหรับคนบางคนที่ตรรกะชีวิตผิดเพี้ยนในเรื่องชู้สาว ทว่าเสียงปิดประตูห้องจากด้านในของบ้านพักที่ดังขึ้นทำให้สองคนรู้สึกตัวพวกเขารีบแยกกันทันทีก่อนที่ณิชาจะเดินมาเห็นเมื่อณิชากลับมาแล้วนั่งลงที่เดิมข้างธนา เธอก็บอกให้เขาไปย่างกุ้งมาปอกให้กินหน่อย ชายหนุ่มรีบลุกขึ้นทำให้ แน่นอนเขาต้องรีบทำตามใจก่อนที่คนเป็นเมียจะสังเกตเห็นความผิดปกติระหว่างเขากับเพื่อนหล่อนนีน่ารีบลุกขึ้นด้วยเหตุผลเดียวกัน เธอบอกณิชา “เดี๋ยวฉันช่วยย่าง แกชอบกินกุ้งมาก
ริตาได้รับข่าวที่น่าตกใจในวันต่อมา‘ต้า! น้องแท้งแล้ว...’พรพรรณพูดพลางร้องไห้สะอื้น ขณะแจ้งข่าวร้ายของลูกสาวคนเล็กถึงลูกสาวคนโต ‘หลานไม่อยู่แล้วนะลูก’ริตาแทบทำโทรศัพท์หลุดมือ สายตากวาดมองไปทางของใช้เด็กอ่อนที่ถูกเตรียมเอาไว้จนเต็มห้องอย่างอึ้งงัน เธอถามเสียงเลื่อนลอย “ตอนนี้นิดอยู่ไหนแม่?”‘โรงพยาบาล...’“เดี๋ยวต้ารีบไป แม่ทำใจดีๆ ไว้ก่อนนะ”แม้ริตาเกลียดธนาโกรธณิชาแต่ไม่เคยนึกชังหลาน เธอตั้งตารอเด็กน้อยลืมตาดูโลกทุกวัน คิดเอาไว้ตลอดว่าหากวันหนึ่งพ่อแม่ของหลานเลิกกัน เธอจะดูแลหลานเอง ช่วยไม่ได้ที่เธอมองออกว่าธนากับณิชาไม่น่าจะไปกันรอด จะดีสักแค่ไหนหากสองคนนั้นเลิกกันก่อนที่จะเผลอทำร้ายจิตใจเด็กคนหนึ่งที่เริ่มรู้เรื่องรู้ราวมากขึ้นในทุกๆ วัน เด็กน่ะถ้าเติบโตมาท่ามกลางพ่อแม่ที่มีปัญหาขัดแย้งจะมีความสุขได้ยังไง มันเหมือนตกนรกทั้งเป็นเธอรู้แก่ใจตอนนั้นเธอเองยังเห็นพ่อกับแม่ที่ทะเลาะกันบ่อยๆ พ่อกินเหล้าเมาไม่เอาการเอางานกลับบ้านก็ตบตีดุด่าแม่ ต่อมายังเมาแล้วขับรถตกน้ำจนตัวเองตายอนาถ ทิ้งไว้แค่หนี้สิน ปล่อยเมียกับลูกๆ ให้สู้ชีวิตอย่างยากลำบากแม่ขาดหัวหน้าครอบครัวจึงมักรู้สึกว่ามีปมทา
ตอนที่ณิชาฟื้นขึ้นมาจึงเห็นแค่มารดา พี่สาวและแฟนใหม่ของพี่สาวเท่านั้น เธอไม่เห็นสามีและครอบครัวสามีเลยสักคน“พี่ทันไปไหนเหรอแม่”“พี่เขาไปส่งครอบครัวกลับบ้านน่ะลูก”อันที่จริง พวกนั้นเอาแต่บอกว่าผิดหวังที่เป็นแบบนี้ ทั้งยังกล่าวโทษลูกสาวของเธอว่าทำให้หลานในท้องตาย มีแค่ธนาที่ไม่เห็นด้วย ช่วยเถียงว่าเป็นความผิดของตัวเอง เขาดูสำนึกผิดในบางสิ่ง แต่ไม่รู้ว่าอะไรนางปลอบณิชาว่า “เดี๋ยวพี่เขาก็กลับมาหานิดนะลูก มันดึกมากแล้ว พี่เขาก็เลยต้องไปส่งครอบครัวกลับบ้านก่อน ตอนนี้นิดต้องดูแลตัวเอง อย่าคิดมากนะ”“อือ...นิดรู้” ณิชาน้ำตาคลอ เธอหันไปทางพี่สาว แววตาออดอ้อนเหมือนเมื่อก่อนทั้งเว้าวอนขอความเห็นใจ “พี่ต้า ลูกไม่อยู่แล้วนะพี่” นี่คือความรู้สึกลึกๆ ที่รู้ดีแก่ใจ แม้พี่สาวจะร้ายกับเธอแค่ไหน แต่รักลูกของเธอแน่นอน “น้องไม่อยู่กับพวกเราแล้วพี่ นิดเสียใจ”ริตาเองก็เสียใจมากจึงไม่อยากหาเรื่องน้องอีกแล้ว มองดูใบหน้าซีดเซียวไร้สีเลือดแบบนี้ก็ยิ่งหักใจตำหนิไม่ลง เธอจับมือณิชาขึ้นมาลูบแล้วตบเบาๆ อย่างปลอบประโลม“ไม่เป็นไรหรอกนิด เดี๋ยวค่อยมีใหม่นะ นิดยังสาว ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง”“ฮึก พี่
“เป็นของแม่นะ ของแกอ่ะอันนี้กับอันนี้จ๊ะยัยนิด” ริตาบอกยิ้มๆ ตอนนี้เธอกลับมาคืนดีกับน้องสาวแล้วล่ะ ช่วยไม่ได้ มันตัดกันไม่ขาดนี่เนอะ ครอบครัวเธอมีแค่สามคน แม่ที่แก่ขึ้นทุกวันกับน้องที่ไม่ค่อยได้เรื่องคนนี้เท่านั้น“ส่วนถุงนี้เป็นคอลเลคชั่นใหม่ของแบรนด์ พี่ให้นิด ส่วนถุงนี้ของคุณน้าครับ”ก้องกวินพูดด้วยเสียงทุ้มต่ำธรรมดาแต่กลับห้าวห้วนฟังดูน่ากลัวมาก ใบหน้าคมเข้มยิ่งเสริมให้น่าเกรงขามณิชาค่อนข้างยำเกรงแฟนคนนี้ของพี่สาวมาก แต่ก็ชอบของฝากมากเช่นกัน เธอยื่นมือสั่นๆ ขึ้นรับอย่างหวาดๆ“ขอบคุณค่ะ พี่วิน”“เกรงใจจังเลยลูก วันหลังไม่ต้องเอามาเยอะแบบนี้ แบรนด์ดังทั้งนั้น ท่าทางแพงมาก”“พวกเราครอบครัวเดียวกัน ไม่ต้องเกรงใจครับ”ธนาเองก็อยู่ในห้องนี้ด้วย แต่กลับเหมือนสุญญากาศ เนื่องจากวันนี้ทุกคนนัดกินข้าวด้วยกัน เขาจึงลุกหนีไม่ได้อย่างไรเสียว่าที่พี่เขยคนนั้นเหมือนไม่อาจล่วงเกินได้แม้แต่นิดเดียว ธนามองก้องกวินอย่างอิจฉา ในอกร้อนรุ่มเหมือนมีไฟสุมตลอดเวลา ในอดีตคนที่เคยนั่งเคียงข้างริตาแล้วยื่นของฝากดีๆ ให้แม่กับน้องหล่อน คือเขาต่างหาก ไม่ใช่คนอื่นแบบนี้พรพรรณกับริตาเข้าครัวช่วยกันทำอาหาร ในข
“ฉันก็คิดได้แล้วเหมือนกันค๊า” ริตาเชิดหน้าเสียงสูง เธอคิดได้ตั้งแต่วันที่รู้ว่าถูกหักหลังแล้วเหอะที่ตามรังควานไม่ได้ต้องการใครคืนโว้ย แค่อยากให้น้องกับแม่คิดได้ว่ากำลังเอาผู้ชายแบบไหนเข้าบ้านต่างหาก “ถอยไป!”แม้ถูกผลักอยู่หลายครั้งจนตัวเซแต่ธนายังคงพยายามตามง้อริตาเหมือนคนบ้า เขากำลังคิดว่าจะทำยังไงให้แฟนใหม่หล่อนเข้าใจผิดจนบอกเลิกดีจังหวะนั้นสายตาธนาเห็นก้องกวินยืนอยู่ริมระเบียง อีกฝ่ายอยู่ห่างออกไปและมองมาทางนี้พอดิบพอดีแผนร้ายในใจเกิดขึ้นเหมือนไฟผลาญชายหนุ่มคิดดึงริตาให้หันกลับมาและจูบอย่างดูดดื่มทว่าเพิ่งทำท่าจะยื่นมือไปดึงริตา กลับมีมือปริศนากระชากแขนของเขาออกห่าง แล้วเหวี่ยงตัวเขาอย่างแรง จนปลิวไปติดกำแพงห้องใครก็ไม่รู้ยังไม่ทันทรงตัวให้ดี คอเสื้อก็ถูกจับแล้วยกขึ้นสูงแจ็คยื่นหน้าใช้สายตาคมดุจ้องธนาอย่างกดดัน “มึงกำลังจะทำอะไรเจ้ต้าของกู?”ธนาหน้าซีดเผือด เขย่งปลายเท้าขึ้นจนสุดแรงเกิดขณะสาบเสื้อตรงคอถูกรั้งขึ้นสูงจนแทบขาดอากาศหายใจ อีกฝ่ายตัวสูงยังกับตึกเขาเคยต่อยตีกับอริสมัยเป็นวัยรุ่น แต่ไม่เคยมีเรื่องกับนักเลงอันธพาลหุ่นหมีควายใส่สูทผูกไทแบบนี้“ต่ะ ต้า ช่ะ
นอกจากความน่ากลัวชวนหวาดหวั่นพรั่นพรึงโดยธรรมชาติแล้ว ธนายังกริ่งเกรงก้องกวินตามสายงานด้วยชายหนุ่มเพิ่งรู้ว่าบริษัทย่อยรับเหมาก่อสร้างและตกแต่งภายในที่ตัวเองทำงานอยู่ มีก้องกวินเป็นเจ้าของบริษัทใหญ่ อีกฝ่ายคือเจ้านายตัวจริงของหัวหน้าเขาเองหลังจากถูกขู่แบบนั้น ธนาจึงหันมาเป็นสามีที่ดี อยู่กับณิชาตามประสาคู่ชีวิตที่เลือกเองตามยถากรรมทุกวัน ธนาต้องตื่นแต่เช้ามากกว่าเดิมหนึ่งชั่วโมงเพื่อขับรถฝ่าสภาพจราจรที่ติดขัดไปส่งณิชาเข้าเรียนก่อนค่อยไปทำงานตามปกติณิชาเรียกร้องแบบนั้นเพราะไม่อยากเดินทางเอง และธนาก็ต้องเชื่อฟังทำตามด้วย ไม่งั้นเธอจะฟ้องพี่เขย ฮึ!อันที่จริงณิชาไม่กล้าเข้าหาก้องกวินโดยตรงหรอก เขาน่ากลัวเกินไป แถมยังมีบอดี้การ์ดตัวโตยืนบังอย่างกับกำแพงล้อมตึก เข้าถึงยากจะตาย เธอก็เลยอ้อนพี่สาวแทนแค่ฟ้องนิดฟ้องหน่อย ใส่ไฟเข้าไปอีกเล็กน้อย หาว่าธนาไม่รักไม่ใส่ใจ และเธอรักเขามาก วาดหวังสามีที่ดีทำหน้าที่สมบูรณ์จะได้รักกันหวานฉ่ำเหมือนเดิมตลอดไป เท่านั้นแหละ พี่สาวก็ให้พี่เขยส่งคนมาตักเตือนธนาทันทีณิชาเดินเข้าตึกคณะอย่างอารมณ์ดี แต่แล้วก็ต้องอารมณ์เสียเมื่อเห็นนีน
ริตารับมาพินิจพิเคราะห์นิ่งๆ ชั่วครู่ค่อยถาม “แกได้มาจากไหน ใครถ่ายให้ มีเหตุผลอะไรถึงยุแยงแกแบบนี้”นี่คือผลพวงจากการดูซีรีย์โดยมีก้องกวินดูเป็นเพื่อน เขาช่วยคิดวิเคราะห์การกระทำตัวละครให้เธอฟัง ทั้งยังสามารถคาดเดาถึงแผนการต่างๆ อันแยบยลได้แตกฉานมันมีฉากแนวคิดการยืมมือคนอื่นแบบนี้ด้วยนะณิชาได้ยินคำพูดพี่สาวก็รีบฟ้องทันที “ยัยนีเน่าน่ะสิ อีนี่แหละที่มันทำให้นิดแท้ง ตอนแรกนิดระแวงมัน แต่พอมันเอาภาพนี้ให้ดู นิดก็หน้าแตกยับเยิน ก็เลยต้องมาจัดการซะหน่อย ปล่อยไว้ไม่ได้เด็ดขาดนะพี่ต้า เสียหน้าแย่”ฟังเหตุผลมันสิ! ริตาหัวจะปวดเธอหันไปถามแฟน “เอาไงดีพี่วิน”ปกติก้องกวินไม่เคยใส่ใจกับเรื่องไร้สาระแบบนี้ ทว่าหากเกี่ยวข้องกับแฟนสาวมันย่อมไม่ใช่เรื่องไร้สาระ เขาจึงพูดแนะนำด้วยน้ำเสียงเย็นชาสีหน้าเรียบเฉย “เดี๋ยวพี่ส่งคนไปเก็บหลักฐานให้นิดฟ้องชู้หาเงินมาใช้ ถ้าอยากให้ฟ้องหย่าด้วยก็ดี พี่สั่งทนายจัดการได้ เอาหมดตัวเลยไหม”ริตาเห็นด้วย “ดีเลยพี่วิน ตามนั้น”แต่ณิชาเบิกตาอย่างตกใจรีบร้องห้าม “ฟ้องชู้พอค่ะ ไม่ต้องฟ้องหย่านะ นิดไม่อยากหย่า ฮือ...รักเค้า”จะบ้าตาย! ริตาอยากจะเป็นลมสุดท้ายริตาก็ทำไ
ริตารับมาพินิจพิเคราะห์นิ่งๆ ชั่วครู่ค่อยถาม “แกได้มาจากไหน ใครถ่ายให้ มีเหตุผลอะไรถึงยุแยงแกแบบนี้”นี่คือผลพวงจากการดูซีรีย์โดยมีก้องกวินดูเป็นเพื่อน เขาช่วยคิดวิเคราะห์การกระทำตัวละครให้เธอฟัง ทั้งยังสามารถคาดเดาถึงแผนการต่างๆ อันแยบยลได้แตกฉานมันมีฉากแนวคิดการยืมมือคนอื่นแบบนี้ด้วยนะณิชาได้ยินคำพูดพี่สาวก็รีบฟ้องทันที “ยัยนีเน่าน่ะสิ อีนี่แหละที่มันทำให้นิดแท้ง ตอนแรกนิดระแวงมัน แต่พอมันเอาภาพนี้ให้ดู นิดก็หน้าแตกยับเยิน ก็เลยต้องมาจัดการซะหน่อย ปล่อยไว้ไม่ได้เด็ดขาดนะพี่ต้า เสียหน้าแย่”ฟังเหตุผลมันสิ! ริตาหัวจะปวดเธอหันไปถามแฟน “เอาไงดีพี่วิน”ปกติก้องกวินไม่เคยใส่ใจกับเรื่องไร้สาระแบบนี้ ทว่าหากเกี่ยวข้องกับแฟนสาวมันย่อมไม่ใช่เรื่องไร้สาระ เขาจึงพูดแนะนำด้วยน้ำเสียงเย็นชาสีหน้าเรียบเฉย “เดี๋ยวพี่ส่งคนไปเก็บหลักฐานให้นิดฟ้องชู้หาเงินมาใช้ ถ้าอยากให้ฟ้องหย่าด้วยก็ดี พี่สั่งทนายจัดการได้ เอาหมดตัวเลยไหม”ริตาเห็นด้วย “ดีเลยพี่วิน ตามนั้น”แต่ณิชาเบิกตาอย่างตกใจรีบร้องห้าม “ฟ้องชู้พอค่ะ ไม่ต้องฟ้องหย่านะ นิดไม่อยากหย่า ฮือ...รักเค้า”จะบ้าตาย! ริตาอยากจะเป็นลมสุดท้ายริตาก็ทำไ
นอกจากความน่ากลัวชวนหวาดหวั่นพรั่นพรึงโดยธรรมชาติแล้ว ธนายังกริ่งเกรงก้องกวินตามสายงานด้วยชายหนุ่มเพิ่งรู้ว่าบริษัทย่อยรับเหมาก่อสร้างและตกแต่งภายในที่ตัวเองทำงานอยู่ มีก้องกวินเป็นเจ้าของบริษัทใหญ่ อีกฝ่ายคือเจ้านายตัวจริงของหัวหน้าเขาเองหลังจากถูกขู่แบบนั้น ธนาจึงหันมาเป็นสามีที่ดี อยู่กับณิชาตามประสาคู่ชีวิตที่เลือกเองตามยถากรรมทุกวัน ธนาต้องตื่นแต่เช้ามากกว่าเดิมหนึ่งชั่วโมงเพื่อขับรถฝ่าสภาพจราจรที่ติดขัดไปส่งณิชาเข้าเรียนก่อนค่อยไปทำงานตามปกติณิชาเรียกร้องแบบนั้นเพราะไม่อยากเดินทางเอง และธนาก็ต้องเชื่อฟังทำตามด้วย ไม่งั้นเธอจะฟ้องพี่เขย ฮึ!อันที่จริงณิชาไม่กล้าเข้าหาก้องกวินโดยตรงหรอก เขาน่ากลัวเกินไป แถมยังมีบอดี้การ์ดตัวโตยืนบังอย่างกับกำแพงล้อมตึก เข้าถึงยากจะตาย เธอก็เลยอ้อนพี่สาวแทนแค่ฟ้องนิดฟ้องหน่อย ใส่ไฟเข้าไปอีกเล็กน้อย หาว่าธนาไม่รักไม่ใส่ใจ และเธอรักเขามาก วาดหวังสามีที่ดีทำหน้าที่สมบูรณ์จะได้รักกันหวานฉ่ำเหมือนเดิมตลอดไป เท่านั้นแหละ พี่สาวก็ให้พี่เขยส่งคนมาตักเตือนธนาทันทีณิชาเดินเข้าตึกคณะอย่างอารมณ์ดี แต่แล้วก็ต้องอารมณ์เสียเมื่อเห็นนีน
“ฉันก็คิดได้แล้วเหมือนกันค๊า” ริตาเชิดหน้าเสียงสูง เธอคิดได้ตั้งแต่วันที่รู้ว่าถูกหักหลังแล้วเหอะที่ตามรังควานไม่ได้ต้องการใครคืนโว้ย แค่อยากให้น้องกับแม่คิดได้ว่ากำลังเอาผู้ชายแบบไหนเข้าบ้านต่างหาก “ถอยไป!”แม้ถูกผลักอยู่หลายครั้งจนตัวเซแต่ธนายังคงพยายามตามง้อริตาเหมือนคนบ้า เขากำลังคิดว่าจะทำยังไงให้แฟนใหม่หล่อนเข้าใจผิดจนบอกเลิกดีจังหวะนั้นสายตาธนาเห็นก้องกวินยืนอยู่ริมระเบียง อีกฝ่ายอยู่ห่างออกไปและมองมาทางนี้พอดิบพอดีแผนร้ายในใจเกิดขึ้นเหมือนไฟผลาญชายหนุ่มคิดดึงริตาให้หันกลับมาและจูบอย่างดูดดื่มทว่าเพิ่งทำท่าจะยื่นมือไปดึงริตา กลับมีมือปริศนากระชากแขนของเขาออกห่าง แล้วเหวี่ยงตัวเขาอย่างแรง จนปลิวไปติดกำแพงห้องใครก็ไม่รู้ยังไม่ทันทรงตัวให้ดี คอเสื้อก็ถูกจับแล้วยกขึ้นสูงแจ็คยื่นหน้าใช้สายตาคมดุจ้องธนาอย่างกดดัน “มึงกำลังจะทำอะไรเจ้ต้าของกู?”ธนาหน้าซีดเผือด เขย่งปลายเท้าขึ้นจนสุดแรงเกิดขณะสาบเสื้อตรงคอถูกรั้งขึ้นสูงจนแทบขาดอากาศหายใจ อีกฝ่ายตัวสูงยังกับตึกเขาเคยต่อยตีกับอริสมัยเป็นวัยรุ่น แต่ไม่เคยมีเรื่องกับนักเลงอันธพาลหุ่นหมีควายใส่สูทผูกไทแบบนี้“ต่ะ ต้า ช่ะ
“เป็นของแม่นะ ของแกอ่ะอันนี้กับอันนี้จ๊ะยัยนิด” ริตาบอกยิ้มๆ ตอนนี้เธอกลับมาคืนดีกับน้องสาวแล้วล่ะ ช่วยไม่ได้ มันตัดกันไม่ขาดนี่เนอะ ครอบครัวเธอมีแค่สามคน แม่ที่แก่ขึ้นทุกวันกับน้องที่ไม่ค่อยได้เรื่องคนนี้เท่านั้น“ส่วนถุงนี้เป็นคอลเลคชั่นใหม่ของแบรนด์ พี่ให้นิด ส่วนถุงนี้ของคุณน้าครับ”ก้องกวินพูดด้วยเสียงทุ้มต่ำธรรมดาแต่กลับห้าวห้วนฟังดูน่ากลัวมาก ใบหน้าคมเข้มยิ่งเสริมให้น่าเกรงขามณิชาค่อนข้างยำเกรงแฟนคนนี้ของพี่สาวมาก แต่ก็ชอบของฝากมากเช่นกัน เธอยื่นมือสั่นๆ ขึ้นรับอย่างหวาดๆ“ขอบคุณค่ะ พี่วิน”“เกรงใจจังเลยลูก วันหลังไม่ต้องเอามาเยอะแบบนี้ แบรนด์ดังทั้งนั้น ท่าทางแพงมาก”“พวกเราครอบครัวเดียวกัน ไม่ต้องเกรงใจครับ”ธนาเองก็อยู่ในห้องนี้ด้วย แต่กลับเหมือนสุญญากาศ เนื่องจากวันนี้ทุกคนนัดกินข้าวด้วยกัน เขาจึงลุกหนีไม่ได้อย่างไรเสียว่าที่พี่เขยคนนั้นเหมือนไม่อาจล่วงเกินได้แม้แต่นิดเดียว ธนามองก้องกวินอย่างอิจฉา ในอกร้อนรุ่มเหมือนมีไฟสุมตลอดเวลา ในอดีตคนที่เคยนั่งเคียงข้างริตาแล้วยื่นของฝากดีๆ ให้แม่กับน้องหล่อน คือเขาต่างหาก ไม่ใช่คนอื่นแบบนี้พรพรรณกับริตาเข้าครัวช่วยกันทำอาหาร ในข
ตอนที่ณิชาฟื้นขึ้นมาจึงเห็นแค่มารดา พี่สาวและแฟนใหม่ของพี่สาวเท่านั้น เธอไม่เห็นสามีและครอบครัวสามีเลยสักคน“พี่ทันไปไหนเหรอแม่”“พี่เขาไปส่งครอบครัวกลับบ้านน่ะลูก”อันที่จริง พวกนั้นเอาแต่บอกว่าผิดหวังที่เป็นแบบนี้ ทั้งยังกล่าวโทษลูกสาวของเธอว่าทำให้หลานในท้องตาย มีแค่ธนาที่ไม่เห็นด้วย ช่วยเถียงว่าเป็นความผิดของตัวเอง เขาดูสำนึกผิดในบางสิ่ง แต่ไม่รู้ว่าอะไรนางปลอบณิชาว่า “เดี๋ยวพี่เขาก็กลับมาหานิดนะลูก มันดึกมากแล้ว พี่เขาก็เลยต้องไปส่งครอบครัวกลับบ้านก่อน ตอนนี้นิดต้องดูแลตัวเอง อย่าคิดมากนะ”“อือ...นิดรู้” ณิชาน้ำตาคลอ เธอหันไปทางพี่สาว แววตาออดอ้อนเหมือนเมื่อก่อนทั้งเว้าวอนขอความเห็นใจ “พี่ต้า ลูกไม่อยู่แล้วนะพี่” นี่คือความรู้สึกลึกๆ ที่รู้ดีแก่ใจ แม้พี่สาวจะร้ายกับเธอแค่ไหน แต่รักลูกของเธอแน่นอน “น้องไม่อยู่กับพวกเราแล้วพี่ นิดเสียใจ”ริตาเองก็เสียใจมากจึงไม่อยากหาเรื่องน้องอีกแล้ว มองดูใบหน้าซีดเซียวไร้สีเลือดแบบนี้ก็ยิ่งหักใจตำหนิไม่ลง เธอจับมือณิชาขึ้นมาลูบแล้วตบเบาๆ อย่างปลอบประโลม“ไม่เป็นไรหรอกนิด เดี๋ยวค่อยมีใหม่นะ นิดยังสาว ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง”“ฮึก พี่
ริตาได้รับข่าวที่น่าตกใจในวันต่อมา‘ต้า! น้องแท้งแล้ว...’พรพรรณพูดพลางร้องไห้สะอื้น ขณะแจ้งข่าวร้ายของลูกสาวคนเล็กถึงลูกสาวคนโต ‘หลานไม่อยู่แล้วนะลูก’ริตาแทบทำโทรศัพท์หลุดมือ สายตากวาดมองไปทางของใช้เด็กอ่อนที่ถูกเตรียมเอาไว้จนเต็มห้องอย่างอึ้งงัน เธอถามเสียงเลื่อนลอย “ตอนนี้นิดอยู่ไหนแม่?”‘โรงพยาบาล...’“เดี๋ยวต้ารีบไป แม่ทำใจดีๆ ไว้ก่อนนะ”แม้ริตาเกลียดธนาโกรธณิชาแต่ไม่เคยนึกชังหลาน เธอตั้งตารอเด็กน้อยลืมตาดูโลกทุกวัน คิดเอาไว้ตลอดว่าหากวันหนึ่งพ่อแม่ของหลานเลิกกัน เธอจะดูแลหลานเอง ช่วยไม่ได้ที่เธอมองออกว่าธนากับณิชาไม่น่าจะไปกันรอด จะดีสักแค่ไหนหากสองคนนั้นเลิกกันก่อนที่จะเผลอทำร้ายจิตใจเด็กคนหนึ่งที่เริ่มรู้เรื่องรู้ราวมากขึ้นในทุกๆ วัน เด็กน่ะถ้าเติบโตมาท่ามกลางพ่อแม่ที่มีปัญหาขัดแย้งจะมีความสุขได้ยังไง มันเหมือนตกนรกทั้งเป็นเธอรู้แก่ใจตอนนั้นเธอเองยังเห็นพ่อกับแม่ที่ทะเลาะกันบ่อยๆ พ่อกินเหล้าเมาไม่เอาการเอางานกลับบ้านก็ตบตีดุด่าแม่ ต่อมายังเมาแล้วขับรถตกน้ำจนตัวเองตายอนาถ ทิ้งไว้แค่หนี้สิน ปล่อยเมียกับลูกๆ ให้สู้ชีวิตอย่างยากลำบากแม่ขาดหัวหน้าครอบครัวจึงมักรู้สึกว่ามีปมทา
ในขณะที่ตอนนี้นับเป็นนาทีทองที่นีน่าเองก็คิดแบบมักง่ายเช่นกัน เธอจะดามแผลใจให้หายเร็วๆ จึงรีบขยับมานั่งใกล้ๆ ธนาทันที จนไหล่เธอชิดกับไหล่เขาได้อย่างใจขาอ่อนขาวจั๊วะยังแนบชิดจนสามารถเสียดสีกับท่อนขาแข็งแรงในกางเกงขาสั้นของเขาอย่างเป็นธรรมชาติคล้ายตั้งใจคล้ายไม่จงใจ ทุกการกระทำเกิดขึ้นรวดเร็วและนั่นก็มากพอที่จะทำให้เกิดประกายไฟบางอย่าง ความร้อนระอุแผ่ซ่านจากร่างกายของหนุ่มสาววัยเจริญพันธ์ ดวงตาของหล่อนแพรวพราว สายตาของเขาเองก็เช่นกัน ทั้งสองเหมือนเชื้อเพลิงที่พร้อมติดไฟ ชายหญิงคล้ายตกบ่วงในภวังค์แห่งแรงดึงดูดที่มองไม่เห็นมันเป็นเรื่องที่ง่ายและรวดเร็วมากสำหรับคนบางคนที่ตรรกะชีวิตผิดเพี้ยนในเรื่องชู้สาว ทว่าเสียงปิดประตูห้องจากด้านในของบ้านพักที่ดังขึ้นทำให้สองคนรู้สึกตัวพวกเขารีบแยกกันทันทีก่อนที่ณิชาจะเดินมาเห็นเมื่อณิชากลับมาแล้วนั่งลงที่เดิมข้างธนา เธอก็บอกให้เขาไปย่างกุ้งมาปอกให้กินหน่อย ชายหนุ่มรีบลุกขึ้นทำให้ แน่นอนเขาต้องรีบทำตามใจก่อนที่คนเป็นเมียจะสังเกตเห็นความผิดปกติระหว่างเขากับเพื่อนหล่อนนีน่ารีบลุกขึ้นด้วยเหตุผลเดียวกัน เธอบอกณิชา “เดี๋ยวฉันช่วยย่าง แกชอบกินกุ้งมาก
นีน่าสะอึกสะอื้น “แต่พวกเขาทะเลาะกันแรงมาก พี่ติณดูตกใจมาก ถึงขนาดผลักฉันจนล้มแล้วขอตัดขาด รอบนี้น่าจะกลับไปหาเมียจริงๆ เขาทิ้งฉันแล้วแก”ณิชาถอนหายใจ “ฉันถามแกนะ ครั้งนี้แกตั้งใจใช่มั้ย แกตั้งใจนัดพี่ติณมาอยู่กับแกแล้วให้เมียเขามาเจอคาตาจังๆ จะได้ขอหย่ากับพี่ติณเสียที”นีน่าชะงัก ก่อนยอมรับเสียงอ่อย “ถูกแกจับได้อีก”“เออ ฉันเพื่อนแกไง แผนตื้นๆ ใครๆ ก็ทำกันป่าว ให้เมียเขาจับได้ซะ พอบ้านแตกหย่าขาดแล้ว แกก็ได้โอกาสเข้าแทรกกลางเป็นเมียใหม่เขาแทนที่เมียเก่าโดยสมบูรณ์”ใช่ ตามนั้นแหละ นีน่าวางแผนยึดครองผัวคนอื่น เธอไม่อยากหลบซ่อนแบบเมื่อก่อน เธอต้องการแสดงตัว อยากเป็นที่หนึ่ง ให้เขาเป็นผัวเธอคนเดียวไม่ต้องแบ่งใครทว่าสุดท้ายกลับผิดแผนไปหมด“แต่เขาไม่ยอมหย่าไง ฮือ...”“เฮ้อ...รอไปก่อน”“รอ! ทำไมต้องรอ? ทำไมเขาไม่หย่าเลยล่ะ”“เดี๋ยวเขาอาจจะหย่าก็ได้ ไม่ร้อง”“ไม่ใช่ว่าไม่เคยเกิดเหตุการณ์แบบนี้ไง ตอนนั้นเขายังอ้ำอึ้ง เลือกไม่ได้อยู่เลย ว่าจะเลิกกับฉันหรือเปล่า แต่รอบนี้เขาบอกชัดว่าตัดขาดฉันอ่ะแก”“เออ เอาน่า อย่าเพิ่งหมดหวัง เดี๋ยวฉันช่วยแย่งเขาให้แกเอง
ในที่สุดวันหยุดสุดสัปดาห์ปลายเดือนก็มาถึงณิชาบอกมารดาให้แพคกระเป๋าสำหรับเธอกับสามีตั้งแต่เมื่อวานซีน และวันนี้เธอก็ได้ไปเที่ยวทะเลเสียทีมีสามีตามใจก็ดีอย่างนี้เธอกับเขามากันแค่สองคนตามประสาคู่รักคู่สมรส คนจะสวีทหวานแหววกัน ไม่อยากให้ใครมาด้วยมันเกะกะ ตอนนี้ท้องอยู่ ไม่ได้มีเรื่องบนเตียงมานานแล้วมันน่าเบื่อ ต้องเพิ่มความโรแมนติกด้วยบรรยากาศดีๆ อย่างทะเลนี่ล่ะห้องพักที่ธนาจองไว้เป็นรีสอร์ทริมทะเล สวยสะอาด แม้มีหลังอื่นเรียงอยู่ติดกันเต็มไปหมด ไม่ค่อยส่วนตัวเท่าไร แต่ก็นับว่าดีมากณิชารีบเปลี่ยนเสื้อผ้าสวมชุดว่ายน้ำที่ดูยั่วยวนทันที ไม่ได้แค่ยั่วสามีหรอกนะแต่ของดีมันต้องโชว์ตอนนี้เธอยังหุ่นดีอยู่ มองไม่ออกว่าท้องด้วยซ้ำ ผู้ชายคนอื่นที่เดินผ่านไปผ่านมาล้วนมองเธอตาเยิ้มทั้งนั้น“พี่ทัน เราไปเดินเล่นกัน”“อืม...” ธนามองภรรยาด้วยหางตา “แต่งตัวเหมือนไม่มีผัวเลยนะ” ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าหึงหรือเปล่าแค่รู้สึกว่าถ้าไม่ให้เกียรติตัวเองก็ควรให้เกียรติผัวบ้างสิ แต่ช่างเหอะ อยากแต่งแบบไหนก็แต่งไปเขาเห็นหมดจนไม่รู้สึกอะไรแล้วหญิงสาวไม่รู้ความคิดสามีเพียงเข้าใจว่าตัวเองมีดี ผัวต้องหวงแหนเป็นธรรมดา