แชร์
บทที่ 658
บทที่เกี่ยวข้อง
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 659
กู้ ลี่เฉินยังคงถามตัวเองว่า ‘ฉันกำลังดูอะไรอยู่? ยังไม่ชัดเจนอีกหรือว่าหวา ลี่ฟางเป็นคนที่ฉันตามหา?’คนที่ช่วยชีวิตเขาไว้คือลี่ฟางและจากการสืบสวนของเขา เขาพบว่าลี่ฟางมีชีวิตที่น่าสังเวชในช่วงหลายปีที่ผ่านมา สิ่งที่เขาต้องทำคือรักษาลี่ฟางให้ดีที่สุดเท่าที่เขาจะทำได้และปล่อยให้ลี่ฟางมีชีวิตที่ดีเพื่อแลกกับการช่วยชีวิตเขาแต่หลังจากที่เขาพบลี่ฟาง เขารู้สึกว่างเปล่าราวกับว่าเขาสูญเสียบางอย่างไป“ดูอะไรอยู่คะ ลี่เฉิน?” เสียงของหวา ลี่ฟางดังขึ้นกู้ ลี่เฉินหันไปมองหวา ลี่ฟางที่กำลังเดินมาทางนี้ จากนั้นเขาจึงเดินไปหาเธอและพูดว่า “ไม่มีอะไร ฉันกำลังจะกลับบ้าน โทรหาฉันได้ตลอดถ้ามีอะไรเกิดขึ้น”“คุณจะกลับบ้านตอนนี้เลยเหรอ?” หวา ลี่ฟางรู้สึกไม่พอใจ “นี่มันดึกแล้ว ทำไมคุณไม่ค้างคืนที่นี่แล้วออกไปพรุ่งนี้ล่ะ? ที่นี่ยังมีห้องว่างให้คุณนะ”“ไม่เป็นไร พรุ่งนี้ฉันมีธุระด่วนที่ออฟฟิศ ฉันกลับดีกว่า” กู้ ลี่เฉินตอบหวา ลี่ฟางไม่สามารถพูดอะไรได้ ดังนั้นเธอจึงตอบตกลงเมื่อเขาพูดอย่างนั้น จากนั้นเธอกับกู้ ลี่เฉินก็เดินไปที่รถของเขา“ลี่เฉิน... สามีเก่าของฉันบอกฉันว่าเขาจะมาหย่ากับฉัน ถ้าเกิดเรายังให
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 660
หวา ลี่ฟางเม้มริมฝีปากของเธอเล็กน้อย “แล้วถ้าฉันไม่ได้ช่วยคุณไว้ คุณจะไม่ทำดีกับฉันใช่ไหม?”เธอเพียงต้องการให้เขาปฏิเสธ แต่เธอกลับพบกับดวงตาฟีนิกซ์ตรงหน้าเธอกลับดูไม่แยแสและเหินห่างผู้ชายคนนี้มองเธอด้วยท่าทีนิ่งเฉย ราวกับว่าเขากำลังมองดูคนแปลกหน้าทันใดนั้น หวา ลี่ฟางรู้สึกเสียใจกับสิ่งที่เธอเพิ่งพูดไป “ฉัน... ฉันอยากให้คุณทำดีกับฉัน ไม่ใช่แค่เพราะฉันเคยช่วยชีวิตคุณ แต่… แต่เพราะอย่างอื่น...” เธอพูดตะกุกตะกัก“เอาล่ะ อย่าคิดมาก มันดึกแล้ว เธอควรรีบเข้านอน” กู้ ลี่เฉินพูดเบา ๆเขาพูดขณะเปิดประตูรถและกำลังจะเข้าไปในรถ ทันใดนั้น หวา ลี่ฟางก็พูดตามหลังเขาว่า “เดินทางปลอดภัยนะ เฉินเฉิน!”คำว่า ‘เฉินเฉิน’ ทำให้ร่างกายของกู้ ลี่เฉินแข็งทื่อทันที ความทรงจำในช่วงเวลาที่ร่างเล็กพาเขาลงมาจากภูเขาแวบเข้ามาในหัวของเขาเด็กหญิงยังคงพูดกับเขาต่อไปเพราะกลัวว่าเขาจะเป็นลม“นายชื่ออะไร ถ้านายไม่บอกฉัน ฉันจะเรียกนายว่าเฉินเฉิน มันคือคำที่เขียนอยู่บนเสื้อของนาย มันเป็นชื่อของนายใช่ไหม?”“นายห้ามหลับนะ เฉินเฉิน ถ้านายหลับ นายจะไม่ตื่นมาอีก”“ฉันจะเล่าเรื่องให้นายฟัง นายอยากฟังเรื่องอะไร? ฉันเป็น
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 661
ภาพวาดเหล่านี้แสดงให้เห็นภาพของหญิงคนหนึ่งกำลังอุ้มเขาลงจากเขาย้อนกลับไปในตอนนั้น สิ่งที่พวกเขาพึ่งพาได้ก็คือการเชื่อใจกันและกันเป็นครั้งแรกที่เขาตระหนักว่าเธอมีความสำคัญกับเขามากจนเขาอาจอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเธอมีเพียงเธอในภาพวาดเท่านั้นที่เป็นข้อยกเว้นไม่ใช่ภาพวาดของเด็ก แต่เป็นภาพใบหน้าของผู้หญิงในวัยที่เติบโตแล้ว ผู้หญิงในภาพวาดส่งยิ้มอย่างอ่อนโยนมาให้เขา ดวงตารูปอัลมอนด์ของเธอดูสงบนิ่ง ทำให้ผู้คนรู้สึกสบายใจ ราวกับว่าการถูกจ้องมองด้วยดวงตาเช่นนั้นจะทำให้เขารู้สึกสงบ แต่ก็มีเหตุผลในเวลาเดียวกันกู้ ลี่เฉินยืนอยู่หน้าภาพวาด จ้องมองบุคคลในภาพด้วยดวงตาสีครามเข้มของเขา แววตาของเขาเต็มไปด้วยความเจ็บปวดถ้าหลิง อี้หรานอยู่ที่นี่ เธออาจจะรู้ว่าเธอคือคนในภาพวาด!“ทำไมคุณถึงไม่ใช่เธอ?” เสียงเย็นชาของเขาดังขึ้นในสตูดิโอ แต่กลับไม่มีเสียงตอบรับผู้หญิงในภาพวาดเพียงมองมาที่เขาด้วยรอยยิ้มบาง ๆกู้ ลี่เฉินยกมือขึ้นและลูบใบหน้าในภาพวาดเบา ๆ ราวกับว่าเขากำลังลูบแก้มของผู้หญิงคนนั้นถ้า... หลิง อี้หรานเป็นคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาในตอนนี้ เธอจะไม่ปล่อยให้มือของเขาสัมผัสใบหน้าของเธอเช่นนั้น
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 662
หลิง อี้หรานเป็นใคร? เธอเคยติดคุกมาก่อน!ในเมืองเล็ก ๆ แบบนี้ ผู้คนมักจะดูถูกอดีตนักโทษ บางคนวิพากษ์วิจารณ์หลิง อี้หราน ในขณะที่บางคนคิดว่าหลิง อี้หรานไม่ควรอยู่ที่นี่ เธอเป็นความอัปยศของตระกูลลู่ ดังนั้นพวกเขาควรไล่เธอออกไป!ทุกครั้งที่สมาชิกในตระกูลลู่ได้ยินเรื่องแบบนั้น พวกเขากลับรู้สึกหวาดกลัวมากว่า คำพูดเหล่านี้จะทำให้อี้ จิ่นหลีโกรธ หากเป็นเช่นนี้ เขาอาจจะกวาดล้างตระกูลลู่ได้แม้ว่าลี่ฟางจะอยู่ภายใต้การคุ้มครองของกู้ ลี่เฉิน แต่กู้ ลี่เฉินไม่เคยพูดว่าเขาจะปกป้องตระกูลลู่!ในวันเคลื่อนย้ายศพของคุณนายลู่ หลิง อี้หรานยืนอยู่ท่ามกลางฝูงชนในชุดดำ ดวงตาของเธอแดงเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าเธอกำลังร้องไห้อีกครั้งอี้ จิ่นหลีที่สวมชุดดำยืนอยู่ข้างหลิง อี้หรานและพาเธอไปที่งานศพตระกูลลู่ได้จองห้องโถงในหอประชุมสำหรับจัดงานศพ เพื่อที่จะสามารถรองรับผู้ที่มาร่วมงานได้หลิง อี้หรานยืนเงียบ ๆ ระหว่างพิธีรำลึก น้ำตาของเธอไหลลงมาไม่หยุดขณะที่ลุงใหญ่เล่าเรื่องชีวิตของคุณยายของเธอคนที่รักเธอจากเธอไปทีละคนแม่ของเธอทิ้งเธอไปและคุณยายของเธอก็เช่นกัน ต่อจากนี้ใครจะทิ้งเธออีก?เธอรู้สึกหวาดกลัวในใ
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 663
ก่อนที่ชายคนนั้นจะพูดจบ เขาก็ถูกเตะด้วยเท้าข้างหนึ่งอย่างกะทันหัน“โทษที พอดีฉันควบคุมเท้าไม่ได้น่ะ” อี้ จิ่นหลีพูดเบา ๆ แต่เท้าซ้ายของเขาเหยียบอยู่บนหน้าอกของชายคนนั้น ทำให้ชายคนนั้นร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดในทันที ใบหน้าของเขาแดงก่ำ แต่เขาไม่สามารถขยับเท้าที่กดทับหน้าออกของเขาออกไปได้เมื่อเห็นสิ่งนี้ ลุงใหญ่ ลุงรองและป้าก็รีบพูดออกมาทันทีว่า “คุณอี้ เอ่อ... คุณไม่ควรทำแบบนี้ที่งานศพ”“ถ้าเกิดอะไรขึ้น มันจะเป็นการไม่เคารพผู้ตาย”“ผู้ชายคนนั้นก็แค่พูดพล่อย ๆ อย่าไปใส่ใจกับเขาเลย คุณอี้!”อี้ จิ่นหลีมองอย่างเกียจคร้านไปที่สามคนที่อยู่ข้างหน้าเขา “ผมคิดว่าถ้าคุณยายเห็นใครดูถูกหลานสาวของเธอแบบนี้ เธอคงเห็นด้วยกับผมที่ทำแบบนี้ใช่ไหม?”รอยยิ้มมุมปากของเขาทำให้พวกเขาทั้งสามคนรู้สึกเสียวที่สันหลัง“แน่นอน เธอจะเห็นด้วย!”“ใช่ ผู้ชายคนนี้แค่โกรธที่อี้หรานปฏิเสธข้อเสนอของเขาในตอนนั้น เขาจึงมาที่นี่เพื่อระรานเธอ!”“คนประเภทนี้ไม่ควรมางานศพ อี้หรานเป็นสมาชิกของครอบครัวเรา เขากล้าดียังไงถึงมาดูถูกเธอ? อี้หรานเป็นคนโปรดของแม่ฉันมาตลอด”ทั้งสามคนพูดโดยเข้าข้างหลิง อี้หราน ลุงใหญ่เรียกพนักง
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 664
หลิง อี้หรานได้เรียนรู้ถึงเรื่องนี้ตั้งแต่ตอนที่อยู่ในคุก!เธอก้าวไปข้างหน้าและมองดูคุณยายของเธอที่นอนอยู่ในโลงอย่างเงียบ ๆ โดยรู้ว่ามันจะเป็นครั้งสุดท้ายที่เธอจะได้เห็นคุณยาย หญิงชราผู้ใจดีมอบความรักให้เธอมากมายหลังจากที่เธอสูญเสียแม่และทำให้เธอมีความสุขหลิง อี้หรานวางดอกไม้ไว้ในมือของคุณยายอย่างอ่อนโยนและกล่าวคำอำลาครั้งสุดท้ายในใจของเธอเธอไม่ได้มองดูตอนที่ร่างของคุณยายถูกเผา เธอกลัว กลัวว่าเธอจะทนไม่ได้ที่ต้องเห็นคุณยายถูกเผาต่อหน้าต่อตา“คุณยายทิ้งฉันไปแล้ว จิน มีเพียงไม่กี่คนบนโลกนี้ที่รักฉันจริง ๆ และปฏิบัติต่อฉันอย่างดี” หลิง อี้หรานพึมพำอี้ จิ่นหลีมองไปที่หลิง อี้หรานและพูดว่า “ผมจะไม่ทิ้งพี่ ผมจะอยู่ที่นี่เพื่อพี่เสมอ”“ฉันรู้ว่าคุณจะไม่ทิ้งฉัน และฉัน... ก็จะไม่ทิ้งคุณเหมือนกัน” หลิง อี้หรานพูด เขาให้ความอุ่นใจกับเธอเสมอเมื่อเธอรู้สึกสูญเสียร่างของคุณยายถูกเผา และเถ้าถ่านก็อยู่โกศตระกูลลู่ฝังคุณยายของเธอไว้ในหลุมฝังศพของบรรพบุรุษแห่งหนึ่งในหมู่บ้าน ในสมัยก่อน ก่อนที่ผู้คนจะเข้ามาตั้งถิ่นฐาน บรรพบุรุษตระกูลลู่และชาวบ้านคนอื่น ๆ ถูกฝังไว้ที่นี่หลังจากที่พวกเขาเสียชี
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 665
...หลิง อี้หรานนั่งอยู่ในรถขณะที่มองทิวทัศน์ทั้งสองข้าง เธอเริ่มฮัมเพลงเบา ๆ เพลงที่ไพเราะและฟังดูผ่อนคลายอี้ จิ่นหลีเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยและรอจนกว่าหลิง อี้หรานจะร้องเพลงเสร็จ ก่อนจะถามว่า “เพลงอะไร?”“เดินไปบนเส้นทางแห่งชีวิต เป็นเพลงเก่า คุณยายของฉันชอบฟังเพลงนี้มาก เธอเป็นคนสอนให้ฉันร้องเพลงนี้ ฉันเคยร้องเล่นสนุกตอนเด็ก ๆ แต่ฉันกลับไม่ค่อยเข้าใจเนื้อเพลงในตอนนั้นเท่าไหร่ แต่พอฉันโตขึ้น ฉันก็ยิ่งเข้าใจมันมากขึ้น” หลิง อี้หรานตอบ“เป็นเพลงที่ดีนะ” เขาพูด“ใช่ แย่จัง คุณยายสอนเพลงให้ฉันไม่ได้อีกแล้ว” เธอบ่น ขณะที่ดูเหนื่อยล้าเธอได้นอนเพียงสามถึงสี่ชั่วโมงต่อวัน เธอใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่ข้างโลงศพของคุณยายและยุ่งกับงานศพ ดังนั้นเธอจึงไม่มีเวลาได้พักผ่อนอย่างพอเพียง“ถ้าเหนื่อยก็นอนนะ อีก 2 ชั่วโมงกว่าจะถึง” อี้ จิ่นหลีพูดหลิง อี้หรานตอบรับอี้ จิ่นหลี จากนั้นเขาก็ช่วยเธอปรับที่นั่งของเธอให้เป็นมุมที่เหมาะสมเพื่อการนอนหลับที่สบายเธอเอนศีรษะเอนหลังพิงที่นั่งแล้วหลับตาลง อี้ จิ่นหลีจ้องมองใบหน้าที่กำลังหลับปุ๋ยและหยิบสร้อยข้อมือเงินขนาดเล็กออกจากกระเป๋าหน้าอกของเขาในเวลาต่อมาส
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 666
“แล้วถ้าคนร้ายจับเธอไปด้วยล่ะ” เธอได้เสียงของเด็กน้อย แต่เธอกลับมองไม่เห็นใบหน้าของเขา“ไม่ พวกมันจับเราไม่ได้หรอก!” เด็กหญิงตัวน้อยโต้กลับทันทีเด็กน้อยมองเธออย่างครุ่นคิดโดยไม่พูดอะไรผ่านไปครู่หนึ่ง เด็กหญิงตัวน้อยก็พึมพำ “ถ้าฉันถูกจับได้ อย่างน้อย… อย่างน้อยเราก็อยู่เป็นเพื่อนกันได้ ฉันไม่กลัวหรอก!”เด็กหญิงตัวเล็กจับมือเด็กชายเอาไว้แน่น กำไลเงินคู่หนึ่งบนข้อมือที่เรียวบางของเธอนั้นโดดเด่นเป็นพิเศษเด็กหญิงตัวเล็กและเด็กชายวิ่งไปตามถนนบนเนินเขาที่ขรุขระ เด็กน้อยมักจะถูกเอาอกเอาใจ ถึงเขาจะมีร่างกายที่แข็งแรง แต่เขาก็ไม่พบเจอกับสถานการณ์เช่นนี้มาก่อนเด็กหญิงตัวเล็กนำทางไปพร้อมกับจับมือของเขาไว้แน่นทันใดนั้น เด็กชายก็ลื่นล้มลงจากเนินเขา ทำให้เด็กหญิงตัวเล็กที่จับมือเขาไว้ก็ลื่นล้มลงไปเช่นกัน ร่างของเธอลื่นตกลงไปติดอยู่ในกิ่งไม้เล็ก ๆ ที่งอกออกมาจากด้านข้างของเนินเขา มือซ้ายของเด็กหญิงตัวเล็กยังคงจับมือของเด็กชายไว้แน่น เท้าของเด็กชายลอยล่องอยู่ในอากาศ เขาต้องการจะกลับขึ้นไปบนเนินแต่กลับรู้สึกสิ้นหวัง ทางลาดนั้นสูงชันมากจนเขาคิดว่าเขาจะไม่สามารถกลับขึ้นไปได้อีกใบหน้าของเด็
บทล่าสุด
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1480
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1479
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1478
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1477
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1476
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1475
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1474
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1473
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1472
