Share
บทที่ 338
Related chapter
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 339
เธอไม่ได้เรียนกฎหมายมาเพื่อหวังว่าจะได้รับความยุติธรรมหรอกหรือ? อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เธอไม่สามารถแม้แต่จะใช้มันเพื่อเรียกความยุติธรรมให้ตัวเองได้ “เธอฉลาดนะ” ชายคนนั้นตะคอกเธอก่อนที่จะพูด หลิง อี้หราน กำหมัดของเธอแน่น การที่จะถูกเยียบย่ำนั้นมันง่ายนิดเดียว! เธอตัวสั่นมากขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อกริชนั้นเข้ามาใกล้ใบหน้าของเธอมากขึ้น ทันใดนั้น เธอก็ย่อตัวลงแต่วิ่งไปที่ประตูของห้องพยาบาล อย่างไรก็ตาม ทันใดนั้นเมื่อเธอเปิดประตูเธอก็ติดอยู่กับบอดี้การ์ดสองคนที่เฝ้าอยู่หน้าประตู ชายคนนั้นเดินเขาไปหาหลิง อี้หราน และหัวเราะเยาะ “ฉันคิดว่าเธอจะกล้าหาญซะอีก แต่ที่จริงแล้วเธอก็แค่หาโอกาสที่จะหนี อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่าเธอจะไม่มีทางหนีรอดนะ” ไม่ใช่ว่าไม่มีทางหนีแต่อย่างน้อยเธอก็แค่ต้องการมีทางเลือกในการต่อต้านถึงแม้ว่าเธอจะเป็นเหยื่อที่อยู่ในความเวทนาของคนอื่นก็ตาม หลิง อี้หราน ถูกจับตัวกลับเข้ามาในห้องอีกครั้ง เมื่อเธอเห็นว่ากริชกำลังจะกรีดที่หน้าเธอ ในครั้งนี้ประตูก็ถูกเตะและเปิดออก ร่างหนึ่งเดินเข้ามาหาหลิง อี้หราน ในเสี้ยววินาทีนั้นมีคนหยิบกริชออกและถีบเลขาจนกระเด็นออกไป “คุณปู่ไม่ใจ
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 340
ก่อนหน้านี้ ในวันนี้ อี้ จิ่นหลี จะไม่ออกจาก คฤหาสน์ อี้ แม้ว่าจะเป็นเวลากลางคืนก็ตาม ถึงแม้ว่าจะมีงานใหญ่ เขาจะใช้เวลากลางคืนกับรูปจารึกพ่อของเขา และบอกตัวเองซ้ำ ๆ ว่าจะไม่ไม่ทำผิดแบบพ่อของเขา สิ่งนี้ดำเนินต่อไปปีแล้วปีเล่า อย่างไรก็ตาม คืนนี้นั่นแตกต่างออกไป! ... อี้ จิ่นหลี เป็นคนไปพาหลิง อี้หราน ออกจากโรงพยาบาล รถคันสีดำจอดอยู่ที่หน้าโรงพยาบาล หลังจากขึ้นรถแล้ว หลิง อี้หราน ยังรู้สึกราวกับว่ายังอยู่ในความฝัน เธอคิดว่าคืนนี้จะเป็นฝันร้ายของเธอ แต่ก็ไม่คิดว่าเขาจะปรากฎตัวขึ้นมา “พี่กลัวไหม?” เขาถามในขณะที่เขาเตะที่ตัวเธอซึ้งตอนนี้เธอยังคงสั่นอยู่ หลิง อี้หราน กัดริมฝีปากล่างแล้วพยักหน้า ใช่แล้ว เธอจะไม่กลัวได้อย่างไร? ราวกับว่าชะตากรรมของเธอตกอยู่ในเงื้อมมือของคนอื่นอย่างสมบูรณ์และเธอก็ไร้กำลังที่จะต่อสู้ใด ๆ ราวกับว่าคำพูดของคนอื่นสามารถเป็นตัวกำหนดชีวิตและความเป็นความตายของเธอได้ “มันเป็นความผิดของผมเอง” อี้ จิ่นหลี กล่าว “ผมไม่คิดว่า ปู่จะแตะต้องพี่ ผมไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขาจะใจร้อนกว่าที่ผมคิดและจะเลือกวันนี้ด้วยซ้ำ” เธอตกใจเล็กน้อย “วันนี้มีอะไรพิเศษงั้นเหร
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 341
เขาไม่ได้อยู่ในห้องแล้วเขาจะอยู่ที่ไหน? ชั้นล่างเหรอ?เมื่อหลิง อี้หราน ลงไปที่ชั้นล่างก็ไม่เห็นอี้ จิ่นหลี อยู่ที่นั่นเช่นกันเธอออกไปจากบ้านด้วยซ้ำ หลังจากที่เธอไม่พบเขาในคฤหาสน์หลังใหญ่คฤหาสน์ อี้ มีขนาดใหญ่มาก นอกจากคฤหาสน์หลังใหญ่แล้วยังมีห้องคนรับใช้, สวน, ศาลานั่งเล่น และสระน้ำหลังจากอาศัยอยู่ในคฤหาสน์ อี้ เป็นเวลานาน เธอไม่เคยสำรวจที่คฤหาสน์ อี้ เลยและไม่รู้ว่ามันใหญ่แค่ไหนเป็นเวลาเกือบเที่ยงคืนแล้ว และเท่าที่มองเห็นมันมืดมาก มีเพียงไฟส่องสว่างอยู่สองสามดวงตลอดทางอากาศตอนกลางคืนค่อนข้างเย็น หลิง อี้หราน อดไม่ได้ที่จะจับคอเสื้อเข้ามาแนบชิดกัน แต่เธอก็อดสงสัยไม่ได้ว่าทำไมเธอถึงมองหาอี้ จิ่นหลี เธอกลัวว่าจะมีบางอย่างเกิดขึ้นกับเขาอย่างนั้นเหรอ?จะมีอะไรเกิดขึ้นกับเขาในคฤหาสน์ อี้ อีก?ท้ายที่สุดเธอก็ทำได้แค่อธิบายกับตัวเองว่าเขาช่วยชีวิตเธอในวันนี้ และเธอแค่ต้องการความสบายใจทันใดนั้น แสงแฟลชก็ดึงดูดความสนใจของเธอเธอเห็นสิ่งที่ดูเหมือนบ้านเดี่ยวหลังเล็ก ๆ อยู่ข้างหน้าและมีแสงไฟส่องผ่านทางหน้าต่างเมื่อหลิง อี้หราน เข้าไปใกล้ เธอก็พบว่ามีแผ่นโลหะอยู่ที่หน้าบ้าน มั
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 342
เธอลังเลเล็กน้อยก่อนที่จะกล่าวว่า “ไม่มีอะไรหรอก แค่หลังจากที่คุณพาฉันไปที่ห้อง ฉันเห็นว่าคุณไม่ได้กลับไปที่ห้องของคุณ แต่เดินบันไดไป ฉันสงสัยว่ามีอะไรผิดปกติกับคุณ เอ่อ ถ้าคุณไม่เป็นไร งั้นฉันไปล่ะ...”เธอกล่าวแล้วหันกลับไปสักพักนึง แขนของเขาก็โอบเธอจากด้านหลัง “เป็นห่วงผมเหรอพี่สาว?”ร่างกายของหลิง อี้หราน ดูเหมือนจะถูกปกคลุมไปด้วยกลิ่นของเขา และเธอก็ไม่รู้ว่าควรกล่าวอะไรกังวลไหม? เธอเป็นห่วงเขาหรือเปล่า?เธอดูสับสน เป็นเพราะเขาช่วยเธอคืนนี้อย่างนั้นเหรอ? คืนนี้แทนที่เธอจะคิดว่าเขาเป็นอี้ จิ่นหลี แต่เธอกลับคิดว่าเขาเป็นจินและเป็นห่วงเขา?หลิง อี้หราน กำลังคิดถึงเรื่องนี้ จู่ ๆ ลมหายใจของเขาก็ดังขึ้นที่ข้างหูของเธอ มีเสียงครางเบา ๆ ในลำคอ แขนของเขาที่โอบกอดเธอไว้ค่อย ๆ คลายออกหลิง อี้หราน หันกลับมาและเห็นว่าตอนนี้อี้ จิ่นหลี หน้าซีดไปด้วยเม็ดเหงื่อที่หน้าผากของเขา เขาจับมือของเขาไว้เหนือท้องส่วนบนเธอตัวสั่น จำได้ว่าเธอเคยเห็นเขาแบบนี้มาก่อน “คุณปวดท้องอีกแล้วเหรอ?”“ดูเหมือนพี่จะจำข้อบกพร่องของผมได้นะพี่สาว" เขาพึมพำและยิ้มมุมปาก อย่างไรก็ตาม ใบหน้าที่ซีดและดวงตาที่ซ่อนคว
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 343
“ถ้าเกิดคุณไม่กินยาแล้วอาการปวดแย่ลงล่ะ?” หลิง อี้หราน ถาม ทันใดนั้น ราวกับว่าเธอนึกถึงอะไรบางอย่างออก หลิง อี้หราน ดึงโทรศัพท์ของเธอออกมาและเปิดดูร้านขายยาออนไลน์แม้ว่าร้านขายยาจะอยู่ไกลเพียงเล็กน้อย แต่ก็ไม่เป็นไร เพียงแค่เธอจ่ายค่าบริการเพียงพอ นอกจากนี้ยาจะมาถึงภาบในยี่สิบนาที แบบนี้เร็วกว่ารอให้คนรักษาความปลอดภัยไปซื้อยาเสียอีกหลิง อี้หราน ครุ่นคิดสักครู่และตัดสินใจสั่งซื้อผ่านโทรศัพท์ของเธอ เธอสั่งยาตัวเดียวกับเคยที่ซื้อให้อี้ จิ่นหลี ครั้งที่แล้ว หลังจากสั่งซื้อเรียบร้อยแล้ว ดวงตาของเธอก็สบเข้ากับดวงของเขาอีกครั้งเขาขดตัวเป็นลูกบอล ริมฝีปากของเขาเม้มเข้าหากันราวกับจะปิดเสียงพึมพำที่กำลังจะระเบิดออกมาจากปากของเขา แต่มันทำให้ลมหายใจของเขาเบาลงเล็กน้อยตอนนี้ตาของเขาปิดสนิท ขนตายาวของเขาทำให้เกิดเงาใต้ดวงตาของเขาชายผู้ปกครองเมือง เฉิน ตอนนี้กลับดูเหมือนเด็กที่อ่อนแอและทำอะไรไม่ถูก ราวกับว่าเขาต้องหยุดความเจ็บปวดด้วยตัวเองหลิง อี้หราน รู้สึกเจ็บปวดในใจของเธอ เขาเป็นคนสุดท้ายที่เธอควรสงสาร แต่ตอนนี้เธอไม่สามารถควบคุมความเจ็บปวดในใจได้เธอมองไปรอบ ๆ ห้องนั้นดูเหมือนห้องโถง
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 344
หลิง อี้หราน กล่าวกับอี้ จิ่นหลี ว่า “รอที่นี่นะ ฉันจะไปรับยา” ด้วยเหตุนี้เธอจึงรีบออกจากห้องโถงไว้ทุกข์อี้ จิ่นหลี นอนลงบนโซฟา รอที่นี่... นั่นคือสิ่งที่เธอเคยพูดไว้ก่อนหน้านี้เมื่อเธอออกไปซื้อยาให้เขาตอนดึกเอาล่ะ เขาจะรอ เขาจะรอจนกว่าเธอจะกลับมา......หลิง อี้หราน รีบไปที่ประตูเหล็กของคฤหาสน์ โคมไฟตรงถนนข้างประตูเหล็กส่องให้เห็นใบหน้าที่งุนงงของคนส่งของคนส่งของไม่ได้คิดว่าจะมาส่งยาถึงทางเข้าคฤหาสน์หลังใหญ่เช่นนี้“คุณหลิง? คุณสั่งยาหรือเปล่าครับ?” ชายคนนั้นถาม“ใช่ค่ะ ฉันเอง” หลิง อี้หราน ตอบขณะที่เธอรับยาจากชายคนนั้น เธอขอบคุณเขาก่อนที่เธอจะหันและวิ่งไปห้องโถงสำหรับไว้ทุกข์คนส่งของเกาหัว เขามองไปที่คฤหาสน์หลังใหญ่ที่ดูเหมือนไม่มีที่สิ้นสุด และยังคงงุนงงเล็กน้อยในห้องรักษาความปลอดภัยของคฤหาสน์ อี้ เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหลายคนมองไปที่หน้าจอเฝ้าระวังขณะที่หลิง อี้หราน วิ่งออกมาจากห้องโถงไว้ทุกข์เพื่อไปหายา"โอ้ พระเจ้า เธอใส่ชุดนอนออกมาข้างนอก?" ใครบางคนร้องอุทาน“เธอสั่ง... อาหารเหรอ?” ท้ายที่สุดไม่มีทางที่จะเห็นได้ชัดเจนจากหน้าจอเฝ้าระวัง สิ่งที่พวกเขาเห็นก็คือห
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 345
เขาค่อย ๆ ลืมตาขึ้นและมองไปที่เธอ เธอ... หอบจากการวิ่งกลับมา แม้ว่าเธอจะกลัวเขา รังเกียจเขา และอาจจะเกลียดเขาด้วยซ้ำ แต่เธอก็ไม่อยากให้เขาเจ็บปวด? เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ดูเหมือนว่าความเจ็บปวดในร่างกายของเขาจะทวีความรุนแรงน้อยลงอี้ จิ่นหลี ให้ความร่วมมือโดยเปิดริมฝีปากของเขาและกลืนยาที่หลิง อี้หราน ป้อนเขาสายตาของเธอจ้องมองริมฝีปากของเขา และแน่นอนว่ามีรอยฟันที่ทิ้งร่องรอยไว้บนริมฝีปากของเขา เขาคงเจ็บปวดอย่างหนัก จนต้องกัดริมฝีปากไว้“ถ้าพี่มองผมแบบนั้นอีกครั้ง พี่จะทำให้ผมคิดว่าพี่อยากจูบผมแล้วนะ” เสียงของอี้ จิ่นหลี ดังขึ้นหลิง อี้หราน ดึงสติกลับมาหาตัวเอง ใบหน้าของเธอเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดง “ฉันเพิ่งเห็นว่าคุณกัดริมฝีปากของคุณ ฉันไม่ได้คิดอะไรเลย”“มันไม่สำคัญหรอกว่าพี่จะคิดอะไร พี่จูบผมได้ทุกเมื่อที่พี่ต้องการเลยนะพี่สาว” เขากล่าว แม้ว่าใบหน้าของเขาจะยังคงซีดและหน้าผากของเขายังคงปกคลุมไปด้วยเหงื่อบาง ๆ แต่เขาก็ไม่ได้พูดตะกุกตะกักเหมือนเมื่อก่อนหลิง อี้หราน หันหน้าหนีจากการมองใบหน้าของอี้ จิ่นหลี เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้ตัวเองหน้าแดงขึ้นสายตาของเธอไปสะดุดกับศาลเล็ก ๆ สำหรับไว้ทุก
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 346
เขาไม่เคยเล่าเรื่องนี้มาก่อน แต่เมื่อเขามองไปที่เธอที่กำลังยืนอยู่หน้าศาลไว้ทุกข์ของพ่อเขา เขาก็กล่าวมันออกมาอย่างเป็นธรรมชาติราวกับว่าเขาสามารถพูดออกมาจากใจได้ ก็ต่อเมื่อเขาเผชิญหน้ากับเธอ“ถึงจะพูดแบบนั้น ในช่วงนั้นพ่อของฉันก็น่าจะเคยเจอผู้หญิงหลายคน และคงมีผู้หญิงที่สวยกว่านี้แน่ ๆ เขาเป็นคนโง่ที่ยอมทิ้งทุกอย่างเพื่อผู้หญิงแบบนั้น” อี้ จิ่นหลี พึมพำ“พ่อของคุณไม่จำเป็นต้องชอบแม่ของคุณเพียงเพราะเธอน่ารักหรอก บางครั้งรูปลักษณ์ก็ไม่ได้สำคัญนักเมื่อเราชอบคนคนนึง ยิ่งไปกว่านั้นคือพวกเขาชอบกัน ไม่ว่าพวกเขาจะดีหรือไม่ดีก็ตาม” หลิง อี้หรานกล่าวดวงตาของอี้ จิ่นหลี กระพริบและจ้องมองไปที่ใบหน้าของหลิง อี้หราน “อาจจะ… ก็อย่างที่พี่บอก บางครั้งรูปลักษณ์ก็ไม่สำคัญนักเมื่อเราชอบคนคนนึง…”ราวกับว่าเขาชอบเธอ เขาเคยเห็นผู้หญิงที่สวยกว่า เข้าใจหัวอกผู้ชายมากกว่า และมีความสุขมากกว่ากับเธอ แต่เขากลับชอบความรู้สึกที่เธอมอบให้เขาเขาชอบความอบอุ่นที่แสนสงบเมื่อเธอเป็นห่วงเขา เขาชอบให้เธอเรียกเขาว่า ‘จิน’ ซ้ำแล้วซ้ำเล่า เขาชอบให้เธอจับมือของเขาตอนนอนในตอนกลางคืน...สายตาของเขาดูเปรียบเหมือนบางสิ่งบ
Latest chapter
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1480
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1479
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1478
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1477
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1476
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1475
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1474
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1473
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1472
