Share
บทที่ 161
Related chapters
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 162
ย้อนกลับไปในตอนนั้น ข่าวซุบซิบได้แพร่กระจายไปทั่วเมื่อพูดถึงว่า กู้ ลี่เฉิน ให้ความสำคัญกับจง หรงหรง มากแค่ไหน หากจง หรงหรง ต้องการเป็นนักแสดงนำในภาพยนตร์เธอก็จะได้รับบทนี้ ถ้าจง หรงหรง ไม่ชอบผู้กำกับสำหรับภาพยนตร์ที่เธอแสดงเขาก็จะเปลี่ยนผู้กำกับ หากจง หรงหรง ต้องการให้งานเลี้ยงวันเกิดของเธอจัดขึ้นที่โรงแรมที่หรูหราที่สุดในเมืองเฉิน เขาจะจองทั้งโรงแรม...ด้วยความใส่ใจและเอาใจใส่จากเขาเช่นนี้จึงไม่น่าแปลกใจเลยที่ทุกคนคิดว่าจง หรงหรง จะแต่งงานกับครอบครัวที่มีอำนาจของเขาอย่างไรก็ตาม ใครจะคิดว่ามันจะกลายเป็นแบบนี้ในพริบตา?แม้ว่า จง หรงหรง จะอ้อนวอนเขาเช่นนี้ แต่ก็ไม่มีวี่แววของความสงสารบนใบหน้าของเขา ไม่มันอาจกล่าวได้ว่าไม่มีอารมณ์ใดในสายตาของเขาเลยไม่ว่าจะเป็นต่อจง หรงหรงหรือเธอก็ตาม!แม้ว่าดูเหมือนว่าเขาจะพยายามช่วยสอนบทเรียนให้จง หรงหรง แต่วิธีที่เขามองเธอนั้นไม่แยแสและห่างเหินราวกับว่าไม่มีใครสามารถเข้าใกล้ชายคนนี้ได้จริง ๆ แม้ว่าพวกเขาจะได้ใกล้ชิดกับเขาเพียงชั่วคราว แต่พวกเขาก็ไม่มีวันที่จะฝ่าสิ่งกีดขวางรอบหัวใจของเขาไปได้จง หรงหรง ตระหนักว่าการอ้อนวอนต่อ กู้ ลี่เฉิน ไม่ได
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 163
”ถ้าเป็นเธอ เธอคงไม่ร้องไห้"ทันใดนั้นเขาก็โพล่งประโยคดังกล่าวออกมาและเธอไม่รู้ว่าจะตอบสนองอย่างไรสักวินาทีเมื่อความกลัวของเธอมาถึงระดับหนึ่งเธอก็อดไม่ได้ที่จะตะโกนว่า "มันเป็นใคร? ผู้หญิงคนนั้นคือใคร?! กู้ ลี่เฉิน คนเดียวที่คุณรักคือ 'เธอ' ใช่ไหม? แต่คุณจะไม่มีทางได้'เธอ'มา ถ้าคุณไม่สนใจความรู้สึกของคนอื่นไม่ช้าก็เร็ว 'เธอ' ก็จะเลิกแคร์ความรู้สึกของคุณเช่นกัน! "กู้ ลี่เฉิน หยุดและหันกลับมา เขาจ้องมองไปที่จง หรงหรง ด้วยดวงตาอันเฉียบคมของเขา ในขณะนั้นมีอาการหนาวสั่นที่กระดูกในดวงตาที่เย็นชาของเขา เขามองเธอเพียงแวบเดียวก่อนจะเดินจากไปจง หรงหรง ล้มลงกับพื้นทันทีสายตาของกู้ ลี่เฉิน ก่อนหน้านี้ทำให้ดูเหมือนว่าเขาต้องการฆ่าเธอเธอรู้ว่าเธอถึงวาระอย่างสมบูรณ์!หลิง อี้หราน เดินออกจากร้านอาหาร หลังจากรู้สึกถึงลมหนาวบนผิวของเธอความรู้สึกแสบร้อนที่แก้มของเธอก็บรรเทาลงเล็กน้อยคืนนี้เป็นเรื่องตลกทันใดนั้นโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น เป็นญาติจากบ้านเกิดของแม่เธอโทร เมื่อเธอรับสายญาติก็บอกกับเธอทันทีว่าคุณยายของเธอได้รับการรักษาในโรงพยาบาลแล้ว“อี้หราน ลุงของเธอ ลุงคนที่สองและป้าคนที่สามต
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 164
คำพูดของป้าคนที่สองไม่มีอะไรมากไปกว่าการที่เธอพยายามจะพิสูจน์ว่าลุงคนที่สองและการกระทำของคนอื่น ๆ และล้างชื่อของพวกเขาอย่างไรก็ตามไม่ว่าพวกเขาจะพูดอะไรในขณะนั้นหลิง อี้หราน ก็ทำราวกับว่าเธอไม่ได้ยินพวกเขาเลย เธอได้แต่จ้องไปที่ยายของเธอที่นอนอยู่บนเตียงในโรงพยาบาลเธอเป็นห่วงยาวของเธอเท่านั้นทันใดนั้น ปากของยายของเธอก็ขยับราวกับว่าเธอกำลังพูดติดอ่างอะไรบางอย่างขณะอยู่ในอาการโคม่าเมื่อหลิง อี้หราน ยื่นศีรษะของเธอเข้าใกล้ริมฝีปากของยายร่างของเธอก็แข็งขึ้น คำพูดที่ออกมาจากปากของเธอคือชื่อของลุงลุงคนที่สองและป้าคนที่สามหลิง อี้หราน ยืดร่างกายของเธออย่างเงียบ ๆ และเดินออกจากวอร์ด ลุงและลุงคนที่สองติดตามเธอและต้องการให้สัญญากับเธอว่าจะล้มเลิกคดีนี้หลิง อี้หราน พูดอย่างเย็นชาว่า "ทำไมหนูถึงต้องยกฟ้องเพราะพวกคุณไม่คิดว่าหนูเป็นครอบครัวของคุณ ทำไมหนูถึงต้องปฏิบัติกับพวกคุณเหมือนเป็นครอบครัวของหนูด้วยล่ะ?""แกมันเนรคุณ แกจะปล่อยให้ยายของแกผิดหวังได้อย่างไร?" ป้าของเธอพูดอย่างไม่พอใจ"ไม่ว่าหนูจะปล่อยให้ยายผิดหวังมันก็เป็นเรื่องของหนู อย่างน้อยหนูก็ไม่ได้ทำอะไรผิดกับป้า แต่เป็นสามีแล
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 165
หลิง อี้หราน เข้าใจเพียงฟางเส้นสุดท้ายนี้และโทรไปที่หมายเลขนี้เสียงเรียกเข้ายังคงเล่นต่อไปในขณะที่เธอรอให้อีกฝ่ายรับ แต่ไม่มีใครรับหลิง อี้หราน ไม่เต็มใจที่จะยอมแพ้และโทรหาเขาอีกครั้งเป็นครั้งที่สองและครั้งที่สาม...ในขณะเดียวกันผู้บริหารระดับสูงหลายคนอยู่ในสำนักงานของท่านประธานาอี้ในขณะนั้น พวกเขาเงียบและสายตาก็จับจ้องไปที่โทรศัพท์มือถือรุ่นเก่าราคาถูกผู้จัดการระดับสูงทุกคนใน บริษัท รู้ดีว่าเมื่อไม่นานมานี้ประธานาธิบดีถือโทรศัพท์สองเครื่องมาด้วย หนึ่งคือโทรศัพท์มือถือที่เขามักจะใช้และอีกเครื่องหนึ่งคือโทรศัพท์สมัยเก่าราคาถูกสำหรับที่มาของโทรศัพท์เครื่องนี้ของท่านประธานมีเพียงเลขาเกาเท่านั้นที่รู้เรื่องนี้ อย่างไรก็ตาม ทุกครั้งที่ถามเขาด้วยความอยากรู้อยากเห็นเลขาเกาจะยิ้มและปฏิเสธที่จะพูดอะไรดังนั้นผู้บริหารระดับสูงเหล่านี้จึงได้ทำการเก็งกำไรเกี่ยวกับโทรศัพท์รุ่นนี้เป็นการส่วนตัว ในอดีตเมื่อโทรศัพท์ดังขึ้นประธานอี้ก็มักจะหยิบมันขึ้นมาโดยไม่รอช้าอย่างไรก็ตาม วันนี้โทรศัพท์ดังขึ้นเป็นเวลานานมาก โดยไม่คาดคิดประธานอี้ก็จ้องไปที่โทรศัพท์และไม่ได้หยิบมันขึ้นมา ใบหน้าหล่อเหลาของเ
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 166
เธอไม่แน่ใจว่าเธอจะได้พบกับอี้ จิ่นหลี จริง ๆ หรือไม่ถ้าเธอไปที่อาคารสำนักงานของ อี้ กรุ๊ป แต่นอกจากที่นั่นแล้วเธอไม่รู้ว่าจะหาเขาได้ที่ไหนอีกเมื่อคิดดูแล้วเธอรู้เรื่องเกี่ยวกับเขาน้อยมาก เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาอาศัยอยู่ที่ไหน!อย่างไรก็ตาม เมื่อหลิง อี้หราน มาถึง อี้ กรุ๊ป ในตอนบ่ายเธอพบว่าเธอไม่สามารถแม้แต่จะเดินผ่านทางเข้าได้นับประสาอะไรกับการได้เจอ อี้ จิ่นหลี เธอถูกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหยุดทันทีเมื่อเธอบอกว่าเธอต้องการพบอี้ จิ่นหลี เธอได้รับการเยาะเย้ยจากคนอื่น ๆ“ถ้าท่านประธานอี้พบกับทุกคนที่มาหาเขาแบบสุ่มเขาจะไม่มีเวลานอนด้วยซ้ำ! ในแต่ละวันมีคนมากมายเช่นคุณที่มาเยี่ยมเขาที่นี่”"เมื่อคนอื่น ๆ อยากเห็นประธานอี้ อย่างน้อยพวกเขาก็จะแต่งตัวดีหน่อย ด้วยชุดของคุณคุณคิดว่าใครจะเชื่อคุณเมื่อคุณบอกว่าคุณรู้จักท่านประธานอี้"หลิง อี้หราน ก้มหน้าลงเพื่อดูเสื้อผ้าที่เธอสวมใส่ เธอรู้ว่าเสื้อผ้าของแม่ค้าข้างถนนเหล่านี้ดูถูกและหยาบในสายตาของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเหล่านี้เธอคงเป็นแค่คนที่มาหาโอกาสสิ่งเดียวที่หลิง อี้หราน ทำได้คือรอเขาอยู่ที่ประตู เธอยืนอยู่ที่ด้านหนึ่งของป
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 167
เกา ฉงหมิง ปิดประตูอย่างแผ่วเบาหลังจากที่หลิง อี้หรานเดินเข้าไปเขาพาหลิง อี้หราน ไปด้วยไม่ใช่เพราะคำพูดของเธอ แต่เป็นเพราะเจ้านายของเขายังคงห่วงใยเธอบางทีนายน้อยอี้อาจต้องการให้หลิง อี้หราน ยอมแพ้อย่างไรก็ตาม หลิง อี้หราน ดูเหมือนว่ามีบางอย่างรบกวนเธอซึ่งอาจเป็นก้าวย่างที่สมบูรณ์แบบสำหรับนายน้อยอี้เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ เกา ฉงหมิง ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกมีความสุขขณะนั้นในห้องทำงานของเลขานุการ เลขาคนหนึ่งเข้ามาถามเกา ฉงหมิง ด้วยความสงสัยว่า "เลขาเกา ผู้หญิงที่เข้าไปในห้องทำงานของท่านประธานเมื่อกี้คือใครเหรอ?"อย่างไรก็ตาม เมื่อพิจารณาจากเครื่องแต่งกายของผู้หญิงแล้วเธอดูเหมือนจะไม่ใช่คนที่สามารถเข้ามาในห้องทำงานของท่านประธานได้ตามปกติอย่างไรก็ตาม เกา ฉงหมิง พูดง่าย ๆ ว่า "ไม่ต้องถามคุณจะรู้เองเมื่อถึงเวลา"และก่อนที่เวลานั้นจะมาถึงเขากลัวว่าจะมีคนนินทาเรื่องนี้และละเมิดข้อห้ามของนายน้อยอี้ในห้องทำงาน หลิง อี้หราน รู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อยเมื่อเธอยืนอยู่ที่นั่น เธอมองไปที่อี้ จิ่นหลี ซึ่งนั่งอยู่หน้าโต๊ะทำงานและอ่านเอกสารบางอย่าง เธอรู้สึกว่าอากาศดูเหมือนจะเต็มไปด้วยความอึดอัดก่อน
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 168
"ฉันแค่หวังว่าคุณจะให้ตำรวจปล่อยตัวพวกเขา เรื่องนี้เป็นเพียงแค่เรื่องง่าย ๆ สำหรับคุณเท่านั้น" เธอกล่าวอย่างใจจดใจจ่อ"มันง่าย แต่ว่า... แล้วไงล่ะ?” เขามองเธออย่างเคร่งขรึมตรงกันข้ามกับท่าทางวิตกกังวลของเธออย่างสิ้นเชิงแขนของเธอที่ห้อยอยู่ข้างลำตัวแข็งขึ้นเล็กน้อย เธอหายใจเข้าลึก ๆ และมองเข้าไปในดวงตาของเขา "คุณต้องการอะไรเป็นข้อแลกเปลี่ยนเพื่อเป็นการปล่อยพวกเขา"สายตาของเขามืดลงขณะที่เขาวางปากกาที่อยู่ในมือลง เขาลุกขึ้นยืนและเข้าไปใกล้หลิง อี้หราน อย่างช้าๆเขาจับมือเธอเบา ๆ “พี่สาว มือพี่เย็นจัง"ร่างกายของเธอแข็งทื่อทันที มือของเธอเย็นกว่ามากเมื่อเทียบกับของเขาเขามองลงมาจับมือทั้งสองข้างของเธอและวางไว้บนฝ่ามือของเขา เขาค่อย ๆ ถูมัน พยายามให้ความอบอุ่นด้วยการเสียดสีเขาทำราวกับว่าเขาเคยชินกับการทำมันมาตลอด ดวงตาของเขามีความอ่อนโยนด้วยความระมัดระวังราวกับว่าเธอเป็นทารกที่มีค่าของเขา'พระเจ้า! นี่ฉันคิดอะไรอยู่!' หลิง อี้หรานรีบคิดเข้าข้างตัวเองทันทีเพราะคิดเรื่องไร้สาระเมื่อเธอได้ยินเสียงพึมพำของเขาดังก้องในหูของเธออีกครั้ง“พี่สาว มือพี่อุ่นขึ้นแล้วเหรอ?”“อืม... ใช่แล
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 169
คนหยิ่งผยองอย่างเขาไม่มีวันยอมให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้น“คุณเต็มใจที่จะพบฉันเพียงเพื่อพิสูจน์ให้ฉันเห็นว่าคุณจะไม่มีวันเห็นด้วยไม่ว่าฉันจะขอร้องมากแค่ไหนใช่ไหม?” เธอพูดคำเหล่านั้นด้วยความยากลำบากมากริมฝีปากของเขาโค้งเป็นรอยยิ้มบาง ๆ เขายกมือข้างหนึ่งปัดปอยผมที่ปรกหน้าผากของเธอออกเบา ๆ แล้วรวบไว้ข้างหูของเธอโดยใช้นิ้วยาว “ตอนนั้นพี่บอกว่าพี่ไม่ต้องการอยู่เคียงข้างผมและพี่ไม่ต้องการให้ผมช่วยเปลี่ยนโชคชะตาของพี่ พี่บอกว่าพี่จะไม่เสียใจเลย... ”การกระทำของเขาดูสง่างามในขณะที่น้ำเสียงของเขาอ่อนโยนมากเขาโค้งตัวและวางริมฝีปากไว้ที่ติ่งหูของเธอและหายใจอย่างสบาย ๆเธอรู้สึกได้ถึงลมหายใจของเขาที่เป่าที่ติ่งหูและบริเวณลำคอนั่นทำให้เธอเกร็งไปทั้งตัวราวกับว่ามีก้อนหินขนาดใหญ่อยู่บนหน้าอกของเธอทำให้เธอหายใจไม่ออก"ผมแค่เจอพี่เพราะผมต้องการให้พี่เข้าใจว่ามันเป็นเรื่องตลกอย่างไร เมื่อพี่บอกว่าพี่จะไม่เสียใจ" เขาจ้องมองมาที่เธอในขณะนั้นราวกับว่าเธอตกลงไปในทะเลสาบน้ำเย็นที่เย็นยะเยือก -'อันที่จริงเป็นเรื่องตลก'หลิง อี้หราน จำไม่ได้ว่าเธอออกจากสถานที่ของอี้ จิ่นหลี ได้อย่างไรตั้งแต่แรกเ
Latest chapter
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1480
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1479
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1478
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1477
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1476
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1475
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1474
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1473
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1472
