บทที่ 1364

การฝึกฝนสำหรับเธอคงไม่ได้ง่ายดายนักที่จะวาดรูปออกมาในลักษณะนี้ได้ เธอต้องใช้ความพยายามในการทำแบบนี้มากกว่าคนทั่วไป

“มันไม่ค่อยมีราคาอะไร แต่อยากให้เก็บไว้เป็นที่ระลึก มันต้องเป็นความทรงจำอันงดงามในตอนที่เราแก่ตัวลงและสวมใส่มันแน่เลยค่ะ”

“ตอนนี้ก็เป็นความทรงจำที่สวยงามสำหรับฉันแล้วล่ะ” เขาพึมพำขณะก้มลงจูบเธออย่างละมุน “ขอบคุณนะ อี้หราน!”

เขาได้รับทั้งความสุขและความทรงจำอันงดงามเป็นของขวัญจากเธอ

และเธอเป็นคนเดียวในโลกนี้ที่มอบสิ่งเหล่านี้ให้เขาได้!

...

ในห้องโรงแรมขนาดเท่ารูหนู คงจื่ออินมองแฟนเก่าของเธอที่กำลังมีรอยยิ้มด้วยความไม่พอใจ

เธอสงสัยขึ้นมาว่าตอนนั้นทำไมเธอถึงรสนิยมตกต่ำและเลือกเขามาเป็นแฟนได้ เขาเทียบกับเย่เหวินหมิงไม่ได้เลย โชคดีแท้ ๆ ที่เธอได้สติและทิ้งเขาได้ทันเวลา

โจวหยวนลู่ราวกับมองเห็นความรังเกียจในดวงตาของเธอจึงกล่าวย้ำว่า “นี่ จื่ออิน เธอไม่ต้องคิดว่าตัวเองเจ็บปวดเพราะคบกับฉันในตอนนั้นหรอกนะ จะบอกความจริงอะไรให้ เรามันก็เป็นคนประเภทเดียวกันนั่นแหละ เพราะงั้นเธอก็ไม่ได้ดีไปกว่าฉันนักหรอก"

“เธอเป็นคนที่แอบอ้างเป็นคนบริจาคไขกระดูกแทนโจวเชียนหยุนนี่ ตอนนั้นเธอยังข