Share
บทที่ 1341
Related chapter
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1342
สุดท้ายโจวเชียนหยุนก็ถอนหายใจ เธอมองหลิงอี้หรานและกล่าวว่า “ใช่ ฉันเป็นมะเร็งตับระยะที่สาม ฉันน่าจะมีเวลาเหลืออยู่อีกไม่ถึงครึ่งปี ถึงหมอจะบอกว่าการทำคีโมช่วยต่ออายุไปได้ประมาณสองปี แต่ฉันไม่อยากใช้ชีวิตที่เหลือไปเพื่อทำคีโม ฉันอยากจะใช้ชีวิตหกเดือนนี้ไปเพื่อตัวเอง!”หลิงอี้หรานชะงักไป แม้เธอจะรู้สึกแย่ที่เห็นยาพวกนั้น แต่เธอก็ไม่รู้ว่าอาการป่วยของโจวเชียนหยุนจะร้ายแรงขนาดนี้!“การ... ผ่าตัดล่ะคะ? หมอบอกว่ายังไงบ้าง?” เธอรีบถาม“ไม่ต่างกันมาก ยกเว้นว่าฉันจะได้รับการปลูกถ่ายตับ แต่เพราะกรุ๊ปเลือดเฉพาะของฉัน เลยหาตับที่เข้ากันไม่ได้ เราเลยแทบไม่มีโอกาส” โจวเชียนหยุนกล่าวคุณนายโจวกล่าวอย่างลังเลเล็กน้อย “ฉันคิดเรื่องนี้แล้ว มันยังพอมีหวัง! ก่อนหน้านี้ลูกบริจาคไขกระดูกให้ใครบางคนไปไม่ใช่เหรอ? หมอบอกว่าเขาแก่กว่าลูกไม่กี่ปีและมีกรุ๊ปเลือดเดียวกัน ทำไมเราไม่ลองหาคนคนนี้ดูล่ะ? บางทีเขาอาจจะ... เต็มใจบริจาคตับให้ก็ได้นะ?”อย่างไรเสียการบริจาคตับไปบางส่วน ตับส่วนที่เหลือก็ยังทำงานได้เพียงพอต่อความต้องการของร่างกาย และจะค่อย ๆ เพิ่มเซลล์ขึ้นจนตับกลับมาสมบูรณ์ได้อีกครั้งในอนาคตโจวเชียนหยุ
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1343
เธอสามารถจินตนาการได้ถึงความแน่วแน่ของพี่โจวที่ตัดสินใจจะมอบสิทธิ์การเลี้ยงดูอาหยันน้อยให้เย่เหวินหมิงพี่โจวคงไม่ตัดสินใจแบบนี้ ถ้าเธอไม่ได้ทรมานจากอาการเจ็บป่วยที่รักษาให้หายยากแบบนี้!ความแปลกใจปรากฏในดวงตาของอี้จิ่นหลี “เกิดอะไรขึ้นกับเธอ?”หลิงอี้หรานกล่าวพึมพำ “มะเร็งระยะที่สาม มีแค่การปลูกถ่ายตับที่จะช่วยเธอได้ แต่พี่โจวมีเลือดกรุ๊ปเฉพาะ ทำให้การหาตับที่เหมาะสมยากขึ้นไปอีก”ขณะพูดเธอสูดน้ำมูกและเงยหน้ามองอี้จิ่นหลี “จินคะ ช่วยหาอีกอย่างให้ฉันได้ไหม?”อี้จิ่นหลีมองดวงตาสีแดงของผู้หญิงตรงหน้าเขาที่มีชั้นน้ำตาบาง ๆ อยู่ภายใน “ได้สิ ได้ทุกอย่าง แต่เธอไม่ร้องแล้วนะ ได้ไหม?” น้ำตาของเธอทำให้เขาปวดใจแม้จะรู้ว่าเธอเสียน้ำตาเพราะเป็นห่วงโจวเชียนหยุน แต่... แต่ก็ยังทำให้เขาหึงได้อยู่ดีเขาไม่อยากให้เธอเสียน้ำตาให้ใครหลิงอี้หรานสะอื้นเล็กน้อยและสงบสติอารมณ์ก่อนจะพูดว่า “ฉันเพิ่งรู้ว่าพี่โจวเคยบริจาคไขกระดูกไป แต่เป็นแบบไม่ระบุชื่อ พี่โจวเองก็ไม่รู้ว่าใครที่เธอบริจาคให้ค่ะ”มีประกายสว่างวาบในดวงตาของอี้จิ่นหลีเมื่อได้ยินอย่างนี้ “เธอสงสัยว่าโจวเชียนหยุนจะบริจาคไขกระดูกให้เย่เหวิน
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1344
ดังนั้นหลิงอี้หรานจึงยังคงต้องปลอบอี้จิ่นหลีหลังจากการฉีดยาอยู่เช่นเคย “เอาล่ะ ๆ ฉันไม่เป็นไรจริง ๆ นะคะ ก็แค่การฉีดยาเอง ไม่ได้เจ็บขนาดนั้น”ตอนนี้ดวงตาของเขาแดงขึ้นเล็กน้อย "ไม่เจ็บมากเหรอ? จะเป็นแบบนั้นได้ยังไง?" เขาเคยถามหมอ และได้คำตอบว่ายิ่งเธอฉีดยาบ่อยเท่าไหร่ ก็จะยิ่งเจ็บมากขึ้นเท่านั้น“เอาล่ะ ๆ เป็นเด็กดีนะคะ คุณบอกฉันเองไม่ใช่เหรอว่า อย่าอารมณ์เสีย ใช่ไหม? ทำไมตอนนี้คุณถึงดูเหมือนจะร้องไห้แล้วล่ะ? หลังจากนี้เรามีเรียนอีกนะคะ” หลิงอี้หรานกล่าวเธอตบไหล่อี้จิ่นหลีและลูบหัวเขาขณะพูดพยาบาลที่ยังอยู่ในห้องมองภาพนั้นด้วยความตะลึง ‘นี่ใช่... นายน้อยอี้จริงเหรอ? นายน้อยอี้ที่เลื่องชื่อเรื่องความเด็ดขาดและเย็นชาน่ะเหรอ?‘แต่ทำไมเขาถึงดูเหมือน... ลูกหมาขนาดนี้?! เขาดูเหมือนลูกหมาที่อ้อนเจ้าของเพื่อขอกอด ขอหอมเลย'‘และแน่นอนว่า... เจ้าของก็ต้องเป็น...’ พยาบาลคนนั้นเหลือบมองหลิงอี้หรานมีแค่ผู้หญิงคนนี้ที่ทำอะไรแบบนั้นกับนายน้อยอี้ได้ ข่าวที่นายน้อยอี้แต่งงานกับคนไม่มีชื่อเสียงแพร่ไปทั่วในกลุ่มเจ้าหน้าที่โรงพยาบาล แต่ข้างนอกนั่นยังไม่มีใครรู้ข่าวเรื่องนี้!ตอนแรกเจ้าหน้าที่ทางก
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1345
“ไม่สำคัญหรอก ถึงเธอจะอยากรังแกฉันจริง ๆ ก็ตาม” เขาพูดพร้อมกับจ้องมองเธอ “แต่ไม่ว่าจะอยากรังแกฉันแบบไหน ขอแค่ไม่ทิ้งฉันไปก็พอ”ไม่รู้ว่าทำไมคำพูดของเขาถึงทำให้เธอรู้สึกว่ามีบางอย่างกดดันหัวใจ และเขาก็ยังคงไม่สบายใจกับอะไรบางอย่างแต่... อะไรที่เขาไม่สบายใจกันล่ะ? พวกเขาแต่งงานกันแล้ว ตอนนี้ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาก็ดำเนินไปด้วยดี และเธอก็รู้สึกว่าพวกเขาค่อย ๆ กลับไปดีกันเหมือนเมื่อก่อนที่พวกเขาเคยใช้เวลาด้วยกันเธอจับใบหน้าเขาไว้ และพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “ไม่มีทางที่ฉันจะทิ้งคุณไปหรอกนะคะ”เมื่อเขาได้ยินแบบนั้น ความหม่นหมองในดวงตาของเขาก็เบาบางลง ก่อนที่รอยยิ้มจาง ๆ จะปรากฏบนมุมปากของเขารอยยิ้มนั้นสวยงามมากและจับใจจนเธอเกือบหลงเข้าไปผู้ชมรอบตัวพวกเขาต่างตกตะลึงไป‘พระเจ้า! ผู้หญิงคนนี้ทั้งจับทั้งลูบหน้านายน้อยอี้เลย แถมนายน้อยอี้ยังปล่อยให้เธอ... จับอยู่อย่างนั้น!‘ยิ่งไปกว่านั้น นายน้อยอี้ยังยิ้มอยู่ด้วย! รอยยิ้มแบบนี้หาดูที่อื่นไม่ได้หรอกนะ! เหมือนกับว่านายน้อยอี้จะมีดวงตาไว้สำหรับผู้หญิงคนนั้นคนเดียว! รอยยิ้มของเขาที่นุ่มนวลนั้นทั้งหมดมีไว้เพื่อผู้หญิงคนนี้เท่านั้น!’ผู
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1346
เพราะไม่ว่าอย่างไรคนจากบริษัทเล็ก ๆ ก็ไม่มีโอกาสเข้าไปใกล้ชิดเขาอยู่ดีตอนแรกหลิงอี้หรานแปลกใจ แต่ยิ่งเมื่อได้ยินมากขึ้นเรื่อย ๆ เธอก็รู้สึกว่ามันมีอะไรแปลก ๆ‘นั่นมัน... เยอะมากนะ คนพวกนี้มาเข้าเรียนคลาสสำหรับคนท้องโดยพร้อมเพรียงกันกับภรรยาได้ยังไง?’อีกอย่างโรงพยาบาลก็ได้จัดสรรเวลาสำหรับคลาสเรียนของผู้หญิงท้องไว้หลายเวลา ดังนั้นเหล่าคุณแม่มือใหม่ก็สามารถเข้าเรียนได้ตามความสะดวกของตนเองเพราะอย่างนั้นหลิงอี้หรานจึงรู้สึกว่า ถึงแม้ภรรยาของคนรวย ๆ ในเมืองเฉินจะเลือกโรงพยาบาลนี้กันทั้งหมด แต่ไม่ว่าจะคิดอย่างไร... มันก็ค่อนข้างจะเกินไปหน่อยที่พวกเขามารวมตัวกันในห้องเดียว!“ทำไม... พวกเขาถึงมากันเยอะขนาดนี้ล่ะคะ?” เธออุทาน“คงจะตั้งใจล่ะมั้ง” อี้จิ่นหลียิ้มจาง ๆ ราวกับไม่แปลกใจกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น“ตั้งใจเหรอคะ?” หลิงอี้หรานตกตะลึง จากนั้นดวงตาของเธอก็เบิกกว้างราวกับตระหนักได้ถึงบางสิ่ง “หรือเพราะว่า... พวกเขารู้ว่าคุณจะมาที่นี่? พวกเขาก็เลยมาที่นี่... เหรอคะ?”“เราจะได้รู้กันหลังเรียนเสร็จ” อี้จิ่นหลีกล่าวด้วยรอยยิ้มบาง ๆเมื่อเลิกเรียน มีคนราวสองสามคนที่เข้ามาทักทายหลิงอี้หรา
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1347
แทนที่จะมีท่าทีโกรธเหมือนแม่ของเธอ โจวเชียนหยุนดูเหมือนจะใจเย็นกับเรื่องนี้ “แม่คะ แค่หนูบริจาคไขกระดูก ไม่ได้แปลว่าเขาต้องบริจาคตับให้หนูนะคะ ตอนนั้นหนูแค่อยากช่วยชีวิตคน เขามีสิทธิ์ที่จะเลือกว่าจะช่วยหนูไหม และเขาก็ไม่จำเป็นต้องโดนตำหนิในสิ่งที่เลือก”“ฉันแค่คิด… ว่าทำไมเธอถึงโชคร้ายนักนะ?” คุณนายโจวโอบกอดโจวเชียนหยุนไว้และร้องไห้ออกมา โจวเชียนหยุนปลอบอีกฝ่ายอย่างอ่อนโยน “แม่คะ หยุดคิดเรื่องที่ทำให้ไม่พอใจเถอะนะคะ คิดถึงเรื่องที่ทำให้มีความสุขดีกว่า! ไม่ว่าจะเป็นวันที่ดีหรือร้าย มันก็แค่วันหนึ่งที่ผ่านไปตามปฏิทิน แล้วทำไมเราไม่ใช้หกเดือนที่เหลือนี้อย่างมีความสุขล่ะคะ?” คุณนายโจวพยักหน้าพลางร้องไห้สะอื้น “ก็ได้… เรามาใช้… ชีวิตอย่างมีความสุขกันนะ… ฉันจะเลิกคิดถึงพวกคนไม่มีหัวใจพวกนั้น!” โจวเชียนหยุนเช็ดน้ำตาให้แม่ของเธออย่างอ่อนโยน แทนที่จะไม่พอใจพระเจ้าที่ไม่ยุติธรรมเช่นก่อนหน้านี้ เธอเพียงเสียใจที่ตัวเองไม่สามารถใช้เวลากับแม่และอาหยันน้อยให้ได้มากกว่านี้ในขณะเดียวกันนี้เองคงจื่ออินก็กำลังมองไปยังผู้ชายหน้าตาดูดีพอใช้ได้ซึ่งอยู่ในห้องส่วนตัวของคลับผู้ชายคนนี้เป็นแฟนเก่าขอ
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1348
“ฉันตอบไปแล้วว่า คนไข้ที่รับการปลูกถ่ายไขกระดูกปฏิเสธที่จะบริจาคตับ พอผู้หญิงคนนั้นตายเธอก็สบายใจได้เลยล่ะ” โจวหยวนลู่กล่าว‘ใช่แล้ว พอโจวเชียนหยุนตาย ฉันก็ไม่มีอะไรต้องกังวลอีก’ คงจื่ออินคิดนี่เป็นข่าวดีสำหรับเธอ… ในที่สุดเธอก็สามารถทำให้โจวเชียนหยุนหายไปจากโลกใบนี้ได้สักที!…อี้จิ่นหลีค้นหาข้อมูลการบริจาคไขกระดูกของโจวเชียนหยุนได้อย่างรวดเร็ว“ประวัติของโรงพยาบาลบอกว่า คงจื่ออินเป็นคนบริจาคไขกระดูกให้เย่เหวินหมิง พวกเขามีประวัติการบริจาคของโจวเชียนหยุนด้วย แต่คนที่รับไขกระดูกของเธอกลับโดนเว้นว่างเอาไว้”“เว้นว่างเหรอคะ?” หลิงอี้หรานตกใจ “จะโดนเว้นว่างไว้ได้ยังไง?”.“ที่โดนเว้นว่างไว้ก็เพราะมีคนไม่อยากให้คนอื่นรู้ว่าเขาเป็นใคร บังเอิญว่า ทั้งคงจื่ออิน โจวเชียนหยุน และเย่เหวินหมิง มีเลือดกรุ๊ปเดียวกันทั้งหมด ยิ่งไปกว่านั้นคงจื่ออินกับโจวเชียนหยุนยังบริจาคไขกระดูกวันเดียวกันอีก” อี้จิ่นหลีกล่าวต่อไปหลิงอี้หรานเบิกตากว้าง “งั้นเป็นไปได้ไหมคะว่าคนที่รับไขกระดูกของพี่โจวไปคือเย่เหวินหมิง?”อี้จิ่นหลีกล่าวว่า “โอกาสเป็นไปได้มากกว่า 99 เปอร์เซ็นต์ซะอีก บันทึกประวัติของโรงพยาบาลโด
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1349
แน่นอนว่า มองด้วยเหตุแล้วเย่เหวินหมิงคงไม่มีความรู้สึกอะไรกับโจวเชียนหยุนอีกแล้ว“ถ้าเขายังไม่ยอมทำอีก ถึงให้ต้องจับเขามัดไว้กับเตียงผ่าตัด ฉันก็จะทำ!” หลิงอี้หรานพูดพลางกัดฟัน และดูเหมือนจะไม่สนใจกับผลลัพธ์หรือความเสี่ยงใด ๆ ที่ตามมาอี้จิ่นหลีมองหลิงอี้หรานด้วยความแปลกใจเมื่อได้ยินอย่างนั้น“เป็นอะไรไปเหรอคะ?” เธอถาม“ฉันคิดว่าเธอจะยึดตามกฎหมายไม่ว่าจะเป็นเรื่องคอขาดบาดตายแบบไหนก็ตาม และจะไม่ยอมทำอะไรที่ฝืนความต้องการของคนอื่นซะอีก” เขากล่าว ความอับอายปรากฏออกมาผ่านสีหน้าของเธอ ‘ตายจริง ฉันลืมไปเลยว่าตัวเองเป็นทนาย!’“บางทีเพราะ… ฉันคิดว่าเย่เหวินหมิงติดค้างพี่โจวมากไปหน่อยน่ะค่ะ ฉันคิดว่ามันไม่ยุติธรรมกับพี่โจวเลยที่ต้องจากโลกนี้ไปแบบนั้น!” เธอหยุดชะงักเล็กน้อยและค่อนข้างจะลังเล “ถ้าตอนนั้นฉันต้องบังคับเย่เหวินหมิงจริง ๆ คุณ… จะช่วยฉันไหมคะ?” ความขัดแย้งปรากฏบนใบหน้าของเธอ ด้วยว่าการตัดสินใจนี้แตกต่างจากสิ่งที่เธอไล่ล่าและยืนกรานมาตลอด ถึงอย่างนั้นในอีกฝั่งหนึ่งเธอก็ไม่อยากให้พี่โจวต้องตายแบบนั้น และอาหยันน้อยก็ต้องเสียแม่ของเขาไป!อี้จิ่นหลียิ้มบาง ๆ “ฉันบอกเธอไปหรือยัง?
Latest chapter
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1480
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1479
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1478
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1477
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1476
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1475
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1474
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1473
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1472
