Share
บทที่ 1349
Related chapter
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1350
หลิงอี้หรานมาโรงพยาบาลเป็นเพื่อนโจวเชียนหยุนและกำลังเข้าคิวรอลงทะเบียนโจวเชียนหยุนสีหน้าไม่สู้ดีนัก ขณะเข้าคิวอยู่หลิงอี้หรานก็กล่าวว่า “พี่โจว คุณป้าว่าไงแล้วนะ เรื่องไปขอความช่วยเหลือจากคนที่เคยรับไขกระดูกจากพี่ไป อาจจะได้ผลก็ได้นะคะ”โจวเชียนหยุนฝืนยิ้ม “ทำไมเธอเองก็คิดเหมือนแม่ฉันล่ะ?”“เพราะว่าการปลูกถ่ายตับเป็นทางเดียวที่ได้ผลสำหรับช่วยชีวิตพี่ไงคะ” หลิงอี้หรานกล่าว โจวเชียนหยุนถอนหายใจ “ไม่ต้องถามแล้วล่ะ แม่ฉันแอบโทรไปถามหาคนคนนี้กับโรงพยาบาลแล้ว และยังบอกกับโรงพยาบาลเรื่องสถานการณ์ของฉันแล้วด้วย โรงพยาบาลช่วยติดต่อเขาให้กับแม่ฉันแล้ว สองสามวันก่อนพวกเขาโทรกลับมาและบอกว่าปฏิเสธการบริจาคตับแล้วล่ะ” หลิงอี้หรานประหลาดใจทันที “จะเป็นแบบนั้นไปได้ยังไง?”“ทำไมจะเป็นไปไม่ได้ล่ะ?” โจวเชียนหยุนค่อนข้างใจเย็นกับเรื่องนี้ “เขาไม่เกี่ยวข้องอะไรกับฉันอยู่แล้ว เขาไม่จำเป็นต้องเอาชีวิตตัวเองมาเสี่ยงเพื่อฉัน!”หลิงอี้หรานเม้มปากเข้าด้วยกันแน่นและจู่ ๆ ก็พูดขึ้นมาว่า “แล้วถ้าคนนั้นคือเย่เหวินหมิงล่ะคะ? ถ้าเป็นเย่เหวินหมิงที่รับไขกระดูกของพี่ไปล่ะ?” โจวเชียนหยุนตัวแข็งไปและมองหลิงอี้
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1351
โจวเชียนหยุนรับยาจากโรงพยาบาล ระหว่างทางกลับ หลิงอี้หรานก็ลากเธอไปห้างสรรพสินค้าโดยบอกว่า อยากได้คำแนะนำจากโจวเชียนหยุนเรื่องของเล่นที่เธอจะซื้อให้อาหยันน้อย“อาหยันน้อยมีของเล่นเยอะแล้ว ก่อนหน้านี้อากวอก็เอามาให้อาหยันน้อยแล้วด้วย” โจวเชียนหยุนกล่าวหลิงอี้หรานพูดด้วยรอยยิ้ม “เด็ก ๆ ไม่บ่นหรอกค่ะว่ามีของเล่นเยอะเกินไปแล้ว แล้วก็หลังจากนี้ไปซื้อเสื้อผ้าฤดูหนาวให้อาหยันน้อยด้วยนะคะ อากาศเริ่มหนาวขึ้นแล้ว อีกไม่นานก็เข้าฤดูหนาวแล้วนะคะ”หลังจากเลือกของเล่นได้ หลิงอี้หรานก็ไปยังชั้นเสื้อผ้าเด็กกับโจวเชียนหยุนทว่าเมื่อหลิงอี้หรานจ่ายเงินเสร็จ และเตรียมพร้อมจะกลับออกไปกับโจวเชียนหยุนหลังจากเลือกเสื้อผ้าได้แล้ว ก็พอดีกับมีคนสองคนเดินเข้ามาในร้านพอดีหลิงอี้หรานตะลึงไปในทันทีเมื่อเห็นสองคนนั้นโลกมันเล็กมากจริง ๆ คิดไม่ถึงเลยว่าพวกเขาจะได้เจอกับเย่เหวินหมิงและคงจื่ออินที่นี่อีกฝ่ายต่างก็ชะงักไปเช่นกัน ดูเหมือนพวกเขาจะไม่คาดคิดว่าจะได้เจอทั้งสองที่นี่เหมือนกันเย่เหวินหมิงมองร่างของโจวเชียนหยุนแล้วขมวดคิ้วออกมาอย่างอดไม่ได้ วันนี้เธอดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ใบหน้าของเธอดูไม่สดใส และร่างบา
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1352
“เย่เหวินหมิง คุณมันตาบอดจริง ๆ ! คุณไม่รู้หรอกว่าใครคือคนที่ช่วยคุณจริง ๆ!”ถ้าไม่ใช่เพราะความจริงที่ว่า ยังไม่มีหลักฐานที่เป็นรูปธรรมเรื่องการบริจาคไขกระดูก และเธอไม่อยากให้คงจื่ออินหันมาสนใจถ้าเธอโพล่งพูดออกไป เธอคงจะตะโกนบอกความจริงกับเย่เหวินหมิงไปเสียเดี๋ยวนี้แล้วเย่เหวินหมิงตะลึงไปแล้วเขาก็มองหลิงอี้หรานพลางพูดว่า “คุณหลิง ตอนนี้ผม… ควรเรียกคุณว่า คุณนายอี้สินะ ถึงคุณจะเป็นภรรยาของอี้จิ่นหลี ก็ไม่ได้หมายความว่าคุณมีสิทธิจะมาวิพากษ์วิจารณ์ผมได้นะ”หลิงอี้หรานมองเย่เหวินหมิงโดยไม่มีอาการสะดุ้ง หรือร่องรอยของความตื่นกลัว “เย่เหวินหมิง วันหนึ่ง คุณก็จะรู้เองว่าตัวเองทำผิดขนาดไหน!”โจวเชียนหยุนดึงแขนหลิงอี้หรานไว้ เพราะกังวลว่าหลิงอี้หรานจะเกิดความขัดแย้งกัน อย่างไรหลิงอี้หรานก็อุ้มท้องเด็กสามคนอยู่“พอแล้วล่ะ อี้หราน เธอไม่ต้องทำขนาดนี้เพื่อฉันก็ได้ ไม่คุ้มกันหรอกนะ” โจวเชียนหยุนกล่าว ขณะที่มองเย่เหวินหมิงเล็กน้อยดวงตาของเธอไม่มีความเศร้าอย่างนึกเยาะเย้ยตัวเองอีกแล้ว เธอแค่มองผ่านไปราวกับมองผ่านคนแปลกหน้า “เย่เหวินหมิง สิ่งที่ฉันขอจากคุณคือช่วยดีกับอาหยันน้อยให้มากกว่านี้”
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1353
“จริงเหรอ?” อี้จิ่นหลียิ้มพลางจับหลิงอี้หรานให้นั่งบนตักเขาเธอร้องออกมาด้วยความประหลาดใจ และใช้แขนโอบรอบคอเขาไว้อย่างไม่รู้ตัว“เธอเป็นห่วงฉันแค่ไหน?” ใบหน้าเขาขยับมาใกล้เธอ และดวงตาสวยทรงเสน่ห์ของเขาก็มองเธออย่างรักใคร่และอ่อนโยนดวงตาของเขาเหมือนกับทะเลสาบบนภูเขาในฤดูใบไม้ผลิ และเธอก็จมลงไปในนั้นอย่างช่วยไม่ได้เธอหน้าแดงเล็กน้อยและพูดว่า “ฉัน… ฉันจะเตรียมวันเกิดของคุณให้ดี นอกจากนั้นฉันมีของขวัญในใจที่จะให้คุณแล้ว ตอนฉันเอาให้คุณจะบอกไม่ชอบไม่ได้นะคะ”ขนตาของเขาขยับเล็กน้อย “ไม่ว่าเธอจะให้อะไรฉัน ฉันไม่มีทางไม่ชอบหรอก แต่วันเกิดฉัน…” เขาลังเลเล็กน้อย “ฉันไม่อยากให้มีคนอื่นอยู่ที่นั่นด้วย มีแค่เราสองคนได้ไหม?”เธอตะลึงเล็กน้อย “แค่เราสองคนเหรอคะ?”“ใช่ ฉันไม่อยากให้มีคนอื่นในวันเกิดตัวเอง” เขาพึมพำด้วยประกายความหม่นหมองในดวงตา“ทำไมล่ะคะ?” เธออดไม่ได้ที่จะถาม โดยไม่ได้ปล่อยผ่านความหม่นหมองในดวงตาของเขาไปเขาเม้มปากบางเข้าหากัน และฝังหน้าลงไปในคอของเธอ เธอสัมผัสได้เลยว่าลมหายใจของเขาหนักอึ้งยิ่งขึ้นราวกับมีบางอย่างที่หนักหนาซ่อนอยู่ในหัวใจของเขา“จินคะ ตอนนี้เราแต่งงานกัน
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1354
ร่างกายของเขาแข็งทื่อไปในทันใด เสียงของเธอดูเหมือนจะปลอบประโลมความไม่สบายใจทั้งหมดของเขาไป ‘อี้หรานของฉัน...’ เป็นเพราะเธอ เขาจึงรู้สึกดี... ที่ยังมีชีวิตอยู่ถ้าเขาไม่ได้พบกับเธอชีวิตเขาก็คงแค่นั้น เขาคงเป็นแค่เปลือกอันเปลือยเปล่า และไม่รู้จักความสุขหรือความทุกข์ เขาน่าจะแค่ ‘มีชีวิต’ โดยที่ไม่เคยสัมผัสความสุขในชีวิต“อี้หราน เธออย่าทำลายความฝันของฉันนะ” เขาพึมพำ“มันจะไม่ใช่ความฝันค่ะ เวลาอันสวยงามที่เราได้ใช้ด้วยกันเป็นเรื่องจริง ไม่ใช่แค่ความฝันที่ไม่เป็นจริง” หลิงอี้หรานกล่าวอย่างจริงจัง“เพราะอย่างนั้น จินคะ ความฝันของคุณจะไม่แตกสลายหรอกนะ เราจะมีแต่ช่วงเวลาที่สวยงามที่ได้ใช้ด้วยกัน”เขาค่อย ๆ เงยหน้าขึ้น ดวงตาของเขาจ้องมองเธออย่างลึกซึ้ง จากนั้นเขาก็ก้มหน้าลงจุมพิตเธออย่างดูดดื่ม “โอเค มันไม่ใช่ความฝันอีกต่อไปแล้ว”อนาคตของพวกเขาจะเป็นแบบที่เขาจินตนาการจริงเหรอ? เขาหวังเพียงว่าความฝันของเขาจะไม่มีวันแตกสลายไป!ถ้านี่เป็นเพียงความฝันว่า เธอจะอยู่กับเขาตลอดไป อย่างนั้นแล้วเขาก็หวังว่าจะได้อยู่ในฝันอันสวยงามนี่ไปจนวันตาย! ...หลิงอี้หรานได้รับสายจากนายท่านและคุณนายชิน
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1355
ช่วงนี้ชินเหลียนอีจะตื่นขึ้นมาราว ๆ หนึ่งถึงสองชั่วโมงต่อวัน ส่วนเวลาที่เหลือเธอก็จะนอนหลับ ยังต้องใช้เวลาอีกพักหนึ่งที่เธอจะตื่นได้นานกว่านี้โจวเชียนหยุนมาก่อนหน้าหลิงอี้หรานไม่นาน และเห็นตอนที่เหลียนอีตื่นผ่านทางกระจกใสโจวเชียนหยุนคิดมาตลอดว่านิสัยของชินเหลียนอีคล้ายกับเธอในตอนนั้นมาก ดังนั้นเมื่อเห็นชินเหลียนอีเป็นอย่างนี้ ดวงตาของเธอจึงอดไม่ได้ที่จะแดงขึ้นมา เธอมีชีวิตที่อาภัพ ถึงเธอจะมีชีวิตเหลือเพียงหกเดือน แต่เธอก็ยังมีหวังว่าเหลียนอีจะยังมีชีวิตดี!โชคร้ายที่เธอไม่มีอะไรที่สามารถทำได้เพื่อช่วยเหลียนอีจากอาการบาดเจ็บปัจจุบันของเธอเลยหลังจากไปเยี่ยมชินเหลียนอี โจวเชียนหยุนและหลิงอี้หรานก็เดินออกมาจากโรงพยาบาลด้วยกัน“พี่โจว เป็นยังไงบ้างคะ? เราไปหาหมอเฉพาะทางอีกสักคนกันดีไหมคะ?” หลิงอี้หรานถามอย่างรู้สึกเป็นห่วง“ไม่เป็นไร อาการตอนนี้ของพี่คงที่ขึ้นมากแล้ว อีกอย่างหมอที่พี่ไปหาตอนนี้ก็เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านนี้โดยเฉพาะอยู่แล้ว” โจวเชียนหยุนกล่าวหลิงอี้หรานได้สืบดูมาก่อนหน้านี้แล้ว และพบว่าหมอของโจวเชียนหยุนเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการรักษามะเร็งตับจริง ๆ “พี่ต้องบอกฉันนะคะ ถ
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1356
โจวเชียนหยุนเดินทางไปยังโรงแรมที่เย่เหวินหมิงเข้าพัก และถามกับพนักงานต้อนรับว่า “ขอถามหน่อยค่ะ ตอนนี้คุณเย่เหวินหมิงอยู่ไหมคะ?”“คุณเย่ออกไปข้างนอก และยังไม่กลับมาค่ะ ถ้าอยากมาหาคุณเย่ คุณสามารถโทรหาเขา หรือรอที่ล็อบบี้โรงแรมก็ได้ค่ะ” พนักงานต้อนรับกล่าวอย่างสุภาพโจวเชียนหยุนเม้มปากเข้าด้วยกัน ดูเหมือนว่าเธอจะไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากนั่งรอสำหรับเรื่องการติดต่อเย่เหวินหมิง... เธอขาดการติดต่อกับเย่เหวินหมิงไปตั้งนานแล้ว คนเดียวที่เธอสามารถติดต่อได้คือทนายของเย่เหวินหมิงที่ทำหน้าที่ในคดีการฟ้องร้องสิทธิ์เลี้ยงดูลูกเท่านั้นโจวเชียนหยุนนั่งอยู่ในล็อบี้และรอโดยไม่พูดอะไรเวลาผ่านไปเงียบ ๆ จนกระทั่งภายนอกมืดลง ในที่สุดเธอก็เห็นเย่เหวินหมิงและคงจื่ออินเดินเข้าโรงแรมมาเย่เหวินหมิงเห็นโจวเชียนหยุนในทันทีเขาเดินเข้ามาในโรงแรมมีผู้คนหลากหลายอยู่ในล็อบบี้ แต่ดูเหมือนดวงตาของเขาจะสามารถมองเห็นเธอได้อย่างง่ายดาย“เธอมาทำอะไรที่นี่?” เย่เหวินหมิงถามขณะมองโจวเชียนหยุนที่เดินเข้ามาหาเขา“มีเรื่องจะคุยด้วยค่ะ” โจวเชียนหยุดกล่าวขณะเม้มปากที่ค่อนข้างแห้งแตกของเธอเข้าด้วยกัน“คุยเรื่องอะไร?” เ
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1357
ประตูลิฟต์ค่อย ๆ ปิดลง“เหวินหมิง!” คงจื่ออินตะโกน เธอยื่นมือออกมาดูเหมือนว่า เขาพยายามจะกดปุ่มเปิดประตูลิฟต์เพื่อหยุดการปิดประตูอย่างรวดเร็วนี้ลงเย่เหวินหมิงมองร่างที่สั่นเทาของโจวเชียนหยุนและอยู่ ๆ ก็พูดกับคงจื่ออินว่า “ขึ้นไปรอก่อนนะ เดี๋ยวผมตามไป”“อะไรนะ?” คงจื่ออินแปลกใจ และยกนิ้วค้างไว้ในอากาศ เธอไม่สามารถบังคับตัวเองให้กดปุ่มเปิดประตูลิฟต์ได้ และทำได้เพียงมองประตูลิฟต์ที่ปิดลง และตัดภาพตรงหน้าของเธอไปหัวใจของคงจื่ออินพลุ่งพล่านไปด้วยความร้อนใจ ภาพสุดท้ายที่เธอเห็นคือ เย่เหวินหมิงมองไปยังโจวเชียนหยุน และพบความลังเลที่พยายามดิ้นรนอยู่ภายในดวงตาของเขา‘ทำไมถึงพยายามดิ้นรนด้วย? เขาลังเลเรื่องอะไร?‘นี่มันผ่านมากว่าสี่ปีแล้ว แต่โจวเชียนหยุนก็ยังมีความสำคัญในหัวใจเขาอยู่งั้นเหรอ?’คงจื่ออินกัดฟันอย่างเกลียดชัง “ทำไมยัยผู้หญิงคนนี้ถึงไม่ตายให้มันเร็วกว่านี้นะ? ถ้ามันตายไปฉันก็จะได้สบายใจสักที!”แม้แต่เย่เหวินหมิงที่ยืนอยู่หน้าลิฟต์เองก็แปลกใจ เมื่อเห็นร่างที่สั่นเทาของเธอและเธอก็รั้งเขาไว้เสียงดังจนทำให้เขาต้องอยู่ที่เดิม“เธออยากพูดอะไร? รีบพูดมาสิ!” เขาสะบัดมือออกจากนิ้วข
Latest chapter
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1480
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1479
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1478
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1477
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1476
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1475
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1474
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1473
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1472
