บทที่ 132

นี่คือสิ่งที่พวกเขาเคยทำมาก่อน ในอดีตเมื่อเขาทำให้มือของเธออบอุ่นเธอจะรู้สึกอบอุ่นในใจ แต่ตอนนี้... เธอมีเพียงความกลัวที่ไม่สามารถเข้าใจได้

เป็นเพราะเธอไม่รู้ว่าเขากำลังจะทำอะไร

เธอบิดมืออย่างไม่สบายใจและอยากจะดึงออกไป แต่นิ้วของเขาจับเธอไว้แน่นและไม่ยอมให้เธอขยับเลย

“คุณอี้... ”

“เรียกผมว่า จิน พี่ไม่ได้เรียกผมว่า จิน อยู่ตลอดเหรอ?"

เธอเม้มริมฝีปากแดงแน่น

“ทำตามคำสั่งของผม เรียกฉันว่า จิน” เขาพึมพำเบา ๆ เขาไม่อยากได้ยินเธอเรียกเขาว่า "คุณอี้" ซึ่งฟังดูสั่นสะเทือนสำหรับเขาอย่างหาที่เปรียบไม่ได้

หลิง อี้หราน ยังคงเงียบอยู่เป็นเวลานาน ในที่สุดเธอก็เปิดปากพูดเบา ๆ ว่า "จิน"

รอยยิ้มพุ่งขึ้นที่มุมปากของเขา

รอยยิ้มบริสุทธิ์ทำให้เธอเหม่อลอยเล็กน้อย ที่ผ่านมาเธอรู้สึกเสมอว่ารอยยิ้มของเขาสะอาดมากราวกับว่าโลกนี้ไม่มีสิ่งเจือปนและเธอต้องการปกป้องความบริสุทธิ์นั้น

อย่างไรก็ตาม… อี้ จิ่นหลี…

ในเมืองเฉิน อาจไม่มีใครบอกว่า อี้ จิ่นหลี บริสุทธิ์ ว่ากันว่ามือของเขาเต็มไปด้วยเลือดและน้ำตาของผู้คนนับไม่ถ้วน นอกจากนี้ยังกล่าวว่าเขาเป็นคนเลือดเย็นและไร้ความปรานี เมื่อมีคนปลุกปั่นเขา คนพวกนั้นก