บทที่ 140

เซียว จื่ออี้ พยายามที่จะละเลง หลิง อี้หราน ด้วยสุดกำลังของเธอ

อี้ จิ่นหลี ลูบนิ้วมือของหลิง อี้หรานอย่างไม่เป็นทางการและพูดแผ่วเบา "มีอะไรผิดปกติกับการเช็ดรองเท้าสำหรับคนกวาดถนนอย่างนั้นเหรอ? ถึงจะเป็นลูกสาวของนายกเทศมนตรี แต่เธอก็ยังต้องทำ!"

เซียว จื่ออี้ พูดไม่ออก เห็นได้ชัดว่าเธอไม่สามารถเทียบได้กับลูกสาวของนายกเทศมนตรี

“คุณเซียว กรุณารีบทำเถอะครับ นายน้อยอี้ไม่ได้มีความอดทนมากนัก" เกา ฉงหมิง กำชับว่า "ถ้านายน้อยอั้หมดความอดทน คุณจะไม่ได้แค่เช็ดรองเท้าแน่นอน"

เซียว จื่ออี้ กัดริมฝีปากของเธออย่างไม่เต็มใจ อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าเธอจะไม่เต็มใจแค่ไหนเธอก็ทำได้แค่เดินไปหาหลิง อี้หราน ทีละก้าวเท่านั้น จากนั้นเธอก็ก้มลงและเริ่มเช็ดรองเท้าที่สะอาดอยู่แล้วแล้วด้วยทิชชู่

หลิง อี้หราน มองไปที่เซียว จื่ออี้ ด้วยความงุนงง เธอไม่เคยคิดว่าจะเกิดเหตุแบบนี้ แต่เหลียนอีต้องผ่านสิ่งนี้มาด้วยอย่างนั้นเหรอ?

ตอนนั้นเธอจะรู้สึกอย่างไร?

หลิง อี้หราน รู้สึกเสียใจกับเพื่อนที่ดีของเธอ ในขณะเดียวกันเธอก็ดูเหมือนจะเข้าใจอย่างคลุมเครือว่าเหตุใด อี้ จิ่นหลี จึงเรียกเซียว จื่ออี้ มาแล้วจึงทำให้เธอแสดงบทบาทในฉ