Share
บทที่ 141
Related chapter
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 142
หากอี้ จิ่นหลี ช่วยหลิง อี้หราน แก้แค้นตระกูลเซียวจริง ๆ ตระกูลเซียวก็จะสูญเสียอย่างมากจนถึงจุดที่พวกเขาจะไม่เป็นหนึ่งในตระกูลที่ร่ำรวยและมีอำนาจในเมืองเฉินอีกต่อไป"นาย… นายน้อยอี้ ผม... " เซียว จื่อฉี ต้องการที่จะปกป้องตัวเองอย่างไรก็ตาม หลิง อี้หราน ขัดจังหวะเขาและพูดกับอี้ จิ่นหลี ว่า "ไม่จำเป็น เขากลายเป็นคนแปลกหน้าสำหรับฉันไปแล้ว เมื่อเราเลิกกันในตอนนั้นฉันควรจะขอบคุณด้วยซ้ำ ฉันได้เห็นความสัมพันธ์อย่างชัดเจนเนื่องจากอุบัติเหตุทางรถยนต์”ใบหน้าของเซียว จื่อฉี เปลี่ยนเป็นซีดและเขารู้สึกพ่ายแพ้ เมื่อหลิง อี้หราน พูดคำเหล่านี้เธอไม่ได้มองเขาด้วยซ้ำ“แบบนั้นก็ดี" อี้ จิ่นหลี ยืนขึ้นและเดินไปหาเซียว จื่อฉี เขาตบบ่าจื่อฉีแล้วพูดว่า "คุณควรขอบคุณเธอที่ไม่ต้องการแก้แค้นคุณ ไม่อย่างนั้นในปีหน้าเราจะไม่เห็นธุรกิจของตระกูลเซียวในเมืองนี้อีกเลย"เซียว จื่อฉี รู้สึกกลัวและเหงื่อออกไปทั่ว เขาทำได้เพียงขอบคุณ หลิง อี้หราน ก่อนที่เขาจะช่วยเซียว จื่ออี้ ออกจากห้องจนกระทั่งพี่น้องทั้งสองออกจากโรงพยาบาลพวกเขาก็รู้สึกโล่งใจ“พี่ชาย ทำไมพี่คิดว่า อี้ จิ่นหลี ถึงสนใจหลิง อี้หราน?” เซียว จื่ออ
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 143
”ฉันปฏิเสธไม่ได้ใช่ไหม?" เธอถามตาของเขากระพริบเล็กน้อยและรอยยิ้มบนใบหน้าของเขาก็หายไปทีละนิด จากนั้นเขาก็ค่อย ๆ ยืดตัวขึ้นและมองลงไปที่เธอ "เปล่า พี่ปฏิเสธได้ ผมให้สิทธิ์ปฏิเสธได้ แต่... "หลังจากหยุดเขามองเธอด้วยรอยยิ้มจาง ๆ "พี่แน่ใจหรอว่าจะปฏิเสธ?"หลิง อี้หราน รู้สึกว่าอากาศรอบตัวเธอดูเหมือนจะถูกแช่แข็งในขณะนี้ ถ้าเธอเห็นด้วยเธออาจได้รับหลายสิ่งหลายอย่างหรือแม้กระทั่งเปลี่ยนแปลงโชคชะตาของเธอเองถ้าเป็นคนอื่นที่พูดคำเหล่านี้กับเธอบางทีเธออาจจะเห็นด้วยแต่ อี้ จิ่นหลี... เธอมีความกลัวต่อผู้ชายคนนี้ เป็นเรื่องจริงที่เขาไม่เคยพยายามจัดการกับเธอเลยจริง ๆ อย่างไรก็ตามเพียงแค่ประโยคเดียวจากเขา ทำให้เธอทุกข์ทรมานมากในคุกในช่วงสามปีที่ถูกจำคุกและแม้กระทั่งการพิจารณาของศาล ไม่มีใครกล้ารับคดีของเธอหลังจากที่ได้ยินว่าเป็นคู่หมั้นของอี้ จิ่นหลี ที่เสียชีวิตจากอุบัติเหตุทางรถยนต์แม้แต่หลักฐานเท็จและพยานที่กล่าวหาเธออย่างเป็นเอกฉันท์ว่าดื่มเหล้า ทำให้เธอตั้งคำถามว่าเขาเป็นคนที่อยู่เบื้องหลังทั้งหมดนี้หรือเปล่าผู้ชายคนนี้เป็นเหมือนฝันร้ายของเธอที่กดเธอลงไปอย่างแรงจนแทบหายใจไม่ออก นับตั
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 144
”ตราบใดที่คุณอี้ตกลงคุณหลิงก็สามารถออกจากโรงพยาบาลได้ทุกเมื่อที่ต้องการครับ" หมอกล่าวหลิง อี้หราน รู้สึกถึงความรู้สึกที่ไม่อาจบรรยายได้ ขนาดจะออกจากโรงพยาบาลยังต้องให้อี้ จิ่นหลี ยินยอมเหรอ?"เข้าใจแล้วค่ะ" เธอตอบหลังจากหมอและพยาบาลออกไปแล้ว เธอก็เดินเข้าไปในห้องน้ำและมองดูตัวเองในกระจก สิ่งที่สะท้อนในกระจกคือใบหน้าที่บอบบางซึ่งมีคิ้วรูปพระจันทร์เสี้ยวและดวงตาสีอัลมอนด์ จมูกที่ได้รูปและริมฝีปากสีชมพู ภายใต้แสงไฟดูเหมือนจะมีแสงระยิบระยับบนใบหน้าของเธอใบหน้าแบบนี้จะถือว่าค่อนข้างดูดีในฝูงชนทั่วไป อย่างไรก็ตาม คนรอบข้างเช่น อี้ จิ่นหลี ไม่เคยขาดความงามและดูเหมือนเธอจะไม่สามารถเปรียบเทียบได้อี้ จิ่นหลี ชอบอะไรเกี่ยวกับเธอ? หลิง อี้หราน ยิ้มอย่างขมขื่น เป็นเพียงเพราะเขาพบว่า เธอเข้าใจผิด ว่าเขาเป็นคนจรจัดในตอนแรกเลยทำให้น่าขบขันอย่างนั้นเหรอ? นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงยังคงติดตามคำพูดของน้องชายและพี่สาวคนนี้ต่อไป?เธอยกมือขึ้นแตะริมฝีปากเบา ๆ ความทรงจำของเขาที่จูบเธอแวบเข้ามาในใจเธอยังจำได้ว่า เหลียนอี เคยพูดว่า "อี้หราน เธอรู้ไหมว่าริมฝีปากของเธอสวยมาก?""ริมฝีปากสวย?" เธอไม
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 145
"ครับ” เกา ฉงหมิง ตอบกลับอย่างรวดเร็ว เขาติดตาม อี้ จิ่นหลี ขณะที่พวกเขาออกจาก อี้ เรสซิเด้นท์ ไปโรงพยาบาลเมื่อ อี้ จิ่นหลี เดินเข้าไปในวอร์ดเขาเห็นหลิง อี้หราน นั่งอยู่บนโซฟาด้วยท่าทางที่ตรงและเหมาะสมใช่ 'เหมาะสม' คือความประทับใจแรกของอี้ จิ่นหลี หลังของเธอตรงและวางมือไว้บนเข่า มันเป็นท่านั่งของตำรา“พี่ต้องการออกจากโรงพยาบาลใช่ไหม?” อี้ จิ่นหลี ถาม"อืม" เธอฮัมตอบพร้อมกับจ้องมองไปที่ผ้าพันคอรอบคอของเขาโดยไม่รู้ตัว นั่นคือผ้าพันคอที่เธอถักให้เขาเป็นการส่วนตัว ตอนนั้นเธอกลัวว่าเขาจะหนาวและหวังว่าในฤดูหนาวเขาจะอุ่นขึ้นอีกนิดอย่างไรก็ตาม ในความเป็นจริงเธอไม่จำเป็นต้องทำสิ่งนี้เลย เขาไม่มีผ้าพันคอหรือวิธีที่จะทำให้ตัวเองอบอุ่น ดังนั้นเขาจึงไม่ต้องการผ้าพันคอของเธอเลย“ผมให้โอกาสพี่อีกครั้งในการเลือกของพี่ คิดให้ดีก่อนตอบ พี่อยากปฏิเสธที่จะอยู่กับผมจริง ๆ เหรอ?” เขาถามที่ผ่านมาเขาไม่เคยให้โอกาสใครเป็นครั้งที่สอง อย่างไรก็ตาม เธอ... ดูเหมือนจะเป็นข้อยกเว้นเธอเงยหน้าขึ้นมองเขาและมีความกดดันที่หายใจไม่ออกในแววตาของเธอ แม้แต่อากาศรอบตัวก็ดูเหมือนจะเต็มไปด้วยความกดอากาศต่ำในตอนนี
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 146
ร่างกายของหลิง อี้หรานแข็งตัว “ใช่สิ ต่อให้ฉันจะตะโกนอยู่ตอนนี้ใครจะเข้ามาช่วยฉันได้ล่ะ?“ช่วยฉันเท่ากับต่อต้าน อี้ จิ่นหลี ใครจะโง่ขนาดนั้นล่ะ?”เมื่อเธอหลุดจากภวังค์ริมฝีปากของเขากำลังจูบเธอและเขาก็งัดฟันขึ้นชิมความหวานทั้งหมดของเธอ“ไม่! ฉันไม่อยากให้เป็นแบบนี้!”อยู่ดี ๆ เธอก็กัดเขาอย่างไม่รู้ตัวในช่วงเวลาต่อมาปากของหลิง อี้หราน เต็มไปด้วยเลือดและเธอก็ผงะ "นั่น... เลือดของอี้ จิ่นหลี ฉันรู้ว่าฉันแค่กัดลิ้นของเขา"ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังคงจูบเธออย่างแน่วแน่และบังคับให้เธอกลืนเลือดของเขา!เธอไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปเท่าไร เมื่อจูบจบลงริมฝีปากของเธอรู้สึกชาและรสเลือดในปากของเธอแรงมาก“รสชาติดีไหมล่ะ?” เขาถามอย่างเงียบ ๆ มุมริมฝีปากของเขายกขึ้นและหยดเลือดค่อย ๆ ไหลลงมาจากด้านหนึ่งของปากของเขารอยยิ้มจาง ๆ ของเขาเสริมด้วยเลือดสีแดงเข้มทำให้ดูสดใสเป็นพิเศษเธออ้าปากจะพูด แต่รสชาติของเลือดกลับเข้มข้นขึ้นและน้ำลายผสมกับเลือดก็ไหลลงมาจากมุมริมฝีปากของเธอเขายกนิ้วขึ้นและเช็ดรอยแดงที่มุมริมฝีปากของเธอเบา ๆ "ตามความเป็นจริงนี่เป็นครั้งแรกที่ผู้หญิงคนหนึ่งดื่มเลือดของผม พี่สาว พี่ได้พิสูจ
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 147
ร่างกายของเธอสั่นอย่างต่อเนื่องขณะที่เธออาเจียน โดยเฉพาะเมื่อเธอรู้สึกราวกับว่าเธอจะอาเจียนจนถึงจุดที่พังทลายและไม่สามารถพ่นน้ำดีออกมาได้อีก เธอค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นเพื่อมองออกไปนอกห้องน้ำภาพเงาร่างสูงของชายคนนั้นยืนอยู่นอกห้องน้ำใบหน้าหล่อเหลาของเขาปกคลุมไปด้วยชั้นแห่งความเศร้าโศกดวงตาสีเข้มของเขาจ้องมองเธออย่างเย็นชา “พี่รังเกียจผมเหรอ?”ใบหน้าของเธอซีดและเธอขดตัวราวกับว่าเธอพยายามเว้นระยะห่างระหว่างพวกเขาเป็นพันไมล์อี้ จิ่นหลี เม้มริมฝีปากแน่น "ฉันเคยต้องการผู้หญิงแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน? ฉัน อี้ จิ่นหลี ผู้หญิงแบบไหนกันที่ฉันไม่สามารถครอบครองได้ในเมืองนี้?”"และเธอก็เป็นแค่ผู้หญิงธรรมดาแม้ว่าเธอจะน่าสนใจเล็กน้อย... ฉันจะไม่ลดตัวลงไปไล่ตามผู้หญิงที่รังเกียจฉัน"“เอาล่ะ หลิง อี้หราน เนื่องจากพี่รังเกียจมากนัก ผมจะปล่อยให้พี่ไป" อี้ จิ่นหลี พูดอย่างเย็นชา ดวงตาที่สวยงามและน่ารักของเขาเย็นชาด้วยน้ำค้างแข็ง "อย่างไรก็ตาม ตามที่กล่าวไว้ถ้าพี่เสียใจในอนาคต ผมจะไม่ต้องการพี่อีกแล้ว ผม อี้ จิ่นหลี ไม่เคยให้โอกาสใครเป็นครั้งที่สอง"เมื่อเขาพูดเสร็จเขาก็ออกไปออกจากวอร์ดหลิง อี้หราน
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 148
หลิง อี้หราน กลับมาที่ห้องเช่าด้วยความลำบาก "เป็นเวลาไม่กี่วันแล้วที่ฉันจากไปในวันส่งท้ายปีเก่าและกลับมา แต่รู้สึกเหมือนฉันได้รับประสบการณ์มาตลอดชีวิตในช่วงเวลานั้น"เธอศึกษาห้องเช่าที่คับแคบและรู้สึกราวกับว่ามีอากาศเย็น ๆ หลิง อี้หราน อดไม่ได้ที่จะยิ้มอย่างเว้าวอน “จากนี้ไปฉันจะอยู่ที่นี่คนเดียวอีกครั้ง”“จะไม่มีใครมากับฉันและคุยกับฉันในตอนกลางคืนนอกจากนี้จะไม่มีใครยิ้มเมื่อพวกเขาเรียกฉันว่า 'พี่สาว'!"เธอคว้าชุดเสื้อผ้าที่สดใหม่และล้างความอับอายของเธอออกไปก่อนที่จะเริ่มจัดระเบียบบ้าน"ถึงแม้อี้ จิ่นหลี จะอยู่ที่นี่เพียงช่วงเวลาสั้น ๆ แต่ก็มีร่องรอยของเขามากมายในบ้าน ช้อนส้อม, ผ้าขนหนู, และแปรงสีฟันที่เขาใช้ รวมทั้งเสื้อผ้าและรองเท้าที่เขาสวม... "เธอเคลียร์ทุกอย่างและวางทั้งหมดลงในกล่องกระดาษแข็ง“ทำไมไม่ทิ้งมันไปล่ะ?” เธอถามตัวเอง "การรักษาสิ่งเหล่านี้จะใช้พื้นที่ แต่ฉันอยากจะเก็บมันไว้มันอาจจะฟังดูตลก แต่จริง ๆ แล้วฉันคิดถึงวันเวลาที่ใช้ร่วมกับจิน”"จินนั่นเป็นภาพลวงตาชัด ๆ เขาเป็นตัวปลอมที่สร้างขึ้นโดยอี้ จิ่นหลี แต่... ความรู้สึกของฉันที่มีต่อจินเป็นเรื่องจริง!”“ฉันมีค
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 149
พวกเขายังคง งงงวยกับหลักฐานทางวัตถุและคำให้การที่เป็นเอกฉันท์ของพยานจนถึงทุกวันนี้“คนเหล่านั้นกล้าปฏิบัติต่อเธอแบบนั้นได้อย่างไร! พวกเขาเอาแต่วิพากษ์วิจารณ์ผู้อื่นจากเบื้องสูงทางศีลธรรมโดยไม่รู้อะไรเลย” ชิน เหลียนอี กล่าวอย่างขุ่นเคืองหลิง อี้หราน ตอบอย่างใจเย็น "มันไม่มีความหมายสำหรับฉันหรอก”ชิน เหลียนอี นึกถึงความเจ็บปวดทั้งหมดในร่างกายของเพื่อนของเธอและอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจได้ “ตอนที่ฉันต้อนรับอี้หรานครั้งแรกหลังจากที่เธอออกจากคุก ฉันสังเกตเห็นบาดแผลทั้งหมดบนตัวเธอมีทั้งใหม่และเก่า แม้ว่าอี้หรานจะไม่เคยบอกฉันเกี่ยวกับสิ่งที่เธอต้องทนอยู่ในคุก แต่ฉันก็เดาได้”“ฉันกลัวว่าอี้หรานจะได้พบเจอกับความยากลำบากในคุกทุกประเภท”“จินคืออี้ จิ่นหลี จริง ๆ เหรอ?" ชิน เหลียนอี ถามเปลี่ยนหัวข้อการสนทนา“ใช่" หลิง อี้หราน พยักหน้า“แต่... ถ้าเขาเป็นอี้ จิ่นหลี ทำไมเขาถึงแสร้งเป็นคนจรจัดและอยู่กับเธอในห้องเช่านานขนาดนี้ล่ะ?” เธอถาม “ฉันไม่สามารถเข้าใจประเด็นนี้ได้เลย อี้ จิ่นหลี มีความสนใจแปลก ๆ บ้างหรือเปล่านะ?”“มันไม่มีอะไรนอกจากเกมสำหรับเขาเลย” หลิง อี้หราน ตอบอย่างขมขื่น “ตอนที่ฉันได้ย
Latest chapter
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1480
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1479
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1478
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1477
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1476
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1475
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1474
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1473
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1472
