Share

บทที่ 1210

เป็นไปตามคาดเมื่อรถหยุดลงอี้จิ่นหลีก็ลงมาจากรถ เมื่อเขาเห็นหลิงอี้หราน เขาก็หยุดเดินและมองมายังเธอ

“ฉัน... ฉันมีเรื่องต้องขอร้องคุณ” เธอพูดเสียงแหบแห้ง เธอไม่ได้จิบน้ำสักหยดมาตั้งแต่คืนก่อน และตอนนี้ปากเธอก็แห้งผากอย่างรุนแรง

“เธอมาที่นี่เพื่อมาหาฉันเหรอ?” น้ำเสียงเย็นชาของเขาดังแผ่ว และมีความถากถางเจืออยู่ในนั้น “ความจำเธอแย่ขนาดนั้นเชียว หรือเธอไม่ใส่ใจคำพูดของฉันเลย? วันนี้เธอจงใจมาอยู่ตรงหน้าฉัน ทั้งที่เมื่อวานฉันบอกแล้วว่าอย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีก”

หลิงอี้หรานรุดไปข้างหน้าและจับแขนของอี้จิ่นหลีไว้แน่นด้วยมือทั้งสองข้าง “ฉันรู้ว่าคุณไม่อยากเจอเจอฉันอีก แต่... ฉันขอร้องคุณ ให้ฉันยืมสองล้านได้ไหม? ฉันจ่ายคืนคุณแน่ ฉันจ่ายคืนคุณพร้อมด้วยดอกเบี้ยเลย ฉันต้องการเงินก้อนนี้จริง ๆ !”

“สองล้านเหรอ?” เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย สิ่งที่เรียกว่า ‘คำขอร้อง’ ของเธอทำให้เขาแปลกใจ และความดูถูกในดวงตาของเขาก็ชัดเจนยิ่งขึ้น “เกิดอะไรขึ้น? กู้ลี่เฉินไม่ให้เงินเธอยืมหรือไง เธอเลยต้องแจ้นมาขอฉันถึงที่นี่?”

ใบหน้าของหลิงอี้หรานเปลี่ยนเป็นสีซีดในทันที เธอซีดเซียวอยู่เดิมแล้ว แต่ตอนนี้ดูเหมือนใบหน้าเธอจะไร้สีไ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status