บทที่ 1208

โทรศัพท์ของกู้ลี่เฉินดังขึ้นซ้ำ ๆ ในห้องนั่งเล่นของคฤหาสน์ กู้ลี่เฉินก้มลงมองโทรศัพท์ด้วยสีหน้าสับสน แต่ก็ไม่ได้กดรับ

เป็นสายที่มาจากอี้หราน แต่เขาไม่รู้ว่าตัวเองต้องใช้น้ำเสียงแบบไหนในการเผชิญหน้ากับเธอ

‘ทำไมเธอถึงอยากโทรหาฉันนัก? เพื่อกวอซิ่นหลี่เหรอ? นี่เธอพยายามจะขอร้องแทนกวอซิ่นหลี่อย่างนั้นเหรอ?’

ในตอนนั้นเองที่หวาลี่ฟางซึ่งเพิ่งเดินเข้ามาเห็นชื่อของคนที่โทรเข้ามาบนหน้าจอโทรศัพท์ของเขา เธอทำหน้าสับสนและพูดว่า “ลี่เฉิน ไม่รับโทรศัพท์เหรอคะ? อี้หรานโทรมา แต่เธอน่าจะโทรมาเรื่องกวอซิ่นหลี่มั้งคะ เมื่อกี้ฉันเจอเธอที่หน้าประตูคฤหาสน์ เธอเอาแต่พูดว่าอยากจะเจอและคุยกับคุณ ฉันไม่คิดเลยว่าเธอจะสู้เพื่อกวอซิ่นหลี่ขนาดนี้!”

หวาลี่ฟางจงใจอ้างว่าเหตุผลที่หลิงอี้หรานมายืนอยู่ข้างนอกเพราะกวอซินหลี่

เป็นไปตามที่คิดสีหน้ายุ่งยากใจบนหน้าของกู้ลี่เฉินจางหายไปขณะเดียวกันเขาก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาปิดเครื่อง

หวาลี่ฟางพอใจมากเมื่อเห็นแบบนี้ แต่เธอก็ยังคงกล่าวว่า “ลี่เฉิน แน่ใจเหรอคะว่าจะไม่ออกไปเจออี้หราน? ฉันคิดว่าอี้หรานน่าจะยังรออยู่ข้างนอกนะ...”

กู้ลี่เฉินกล่าวอย่างเย็นชา “พอเถอะ หยุดพูดเรื่องนี