LOGINShare
อย่างไรจึงเรียกว่าคู่ควร
Last Updated:
2024-11-06 16:14:23
Related chapters
พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ ห้องลับ
“ตามข้าออกไปเถิดท่านองครักษ์ ข้าจะนำทองมามอบให้ท่าน”อี้เหมยก้ายก้าวเดินออกจากห้องไปแล้วหานจงมองฉินเกอหลงตาละห้อยประสานมือนอบน้อมตรงหน้าฉินเกอหลงอย่างที่คนภักดีคนหนึ่งคงวรกระทำเขาคงรู้สึกผิดเหมือนกันที่ปล่อยให้ฉินเกอหลงบาดจเ็บเพียงนี้ ทั้งหานจงและต้าเหนองตกอยู่ในชะตากรรมเดียวกันต่างคนต่างกำลังไถ่โทษเถอะ ต้าเหนิงถอนหายใจยาว“พระสนมท่านหมอฝากข้ามาย้ำกับท่านว่าท่านอ๋องต้องกินยานี่ทุกหนึ่งชั่วยามท่านต้องเคี่ยวยาไว้ตลอดห้ามให้ยาหมด หานจงห่วงว่าพระสนมจะลำบากเช่นนั้นหานจงจะรีบกลับมา”ยื่นหอยาเกือบสิบห่อตรงหน้าต้าเหนิง“ฮ่าๆๆๆๆไม่ต้องห่วงน่า อือๆๆแค่ไม่ต้องหลับต้องนอนกันไปเลยเคี่ยวยา ป้อนยาวนกันไป แป็บเดียวผ่านไปหนึ่งชั่วยามหนึ่งชั่วยามตายแน่ต้าเหนิง แต่ไม่เป็นไร ฮือออไม่เป็นไรจริงๆฮึบบบบอย่าห่วง ข้าต้าเหนิงต้องทำให้ได้”หานจงยิ้มเศร้าๆประสานมือตรงหน้าต้าเหนิงอีกครั้ง“ต้องอาศัยท่านแล้วล่ะพระสนมหวังว่าท่าจะไม่ยอมแพ้อะไรง่ายดาย”ต้าเหนิงยิ้มทั้งน้ำตา“ข้าน้อยขอลา”ประสานมืออีกครั้งรับเอาห่อยาไปที่เตาผิงข้างในห้องก่อกองไฟอย่างขมักเขม้น จะต้องทำได้สิ เรียนเนตรนารีมาตั้งแต่มอต้น ทำไมจะทำไมไ่ด้ไม่ได้
Last Updated : 2024-11-06พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ คู่รอง
ห้องหนังสือจวนเสนาบดีเฉินกงหลี่“ยกเครื่องเสวยยังห้องลับหรือยัง”ร่างสูงที่นั่งร่างอักษร ถามคนสนิท“ยังขอรับ”“นี่มันยามไหนแล้ว คนในนั้นก็ต้องกิน อี้เหมยไม่ได้สั่งไว้หรือว่าให้ใครยกอาหารเช้า”“ขอรับคุณหนูรองไม่ได้สั่งอะไรไว้คงจะลืมขอรับ”“อืมมม ให้ใครยกของกินไปมากหน่อยที่ห้องลับ เลือกเครื่องสวยที่ดีที่สุดยกไปไวที่สุด” ไห่หยวนเดินออกไปสั่งสาวใช้เบาๆ“มีใครสำคัญในนั้นหรือขอรับ ในเมื่อท่านอ๋องยังไม่ฟื้น”“ไห่หยวน อย่าถามมาก ท่านพ่อเดินทางเข้าวังหลวงหรือยัง”“เอ่อ ขอรับนายท่านเข้าวังหลวงไปแล้วฝ่าบาททรงเรียกสี่ตระกูลใหญ่”เฉินซือกวานพยักหน้าขึ้นลง“คงอยากจะลองดูท่าทีของทั้งสี่ตระกูลใหญ่ว่าจะมีท่าทีเช่นไรหากสั่งให้มีการตามล่าตัวอ๋องฉินจวิ้นหวัง ท่านพ่อเองก็คงต้องแสดงละครว่าเห็นด้วยทั้งที่ไม่เห็นด้วย เตรียมการให้พร้อมจัดคนของเราเฝ้าเวรยามสั่งให้คนบ้านเฉินเตรียมเก็บข้าวของมีค่าควรเมืองซ่อนไว้ในที่ปลอดภัย เตรียมเสบียงใส่ไว้บนรถบรรทุกสินค้าให้เต็มสักหลายๆคันหน่อยส่งไปรั้งไว้ที่นอกเขตวังหลวงจัดคนเฝ้าไว้ เสื้อผ้าและของใช้จำเป็นเก็บและขนไปให้พอสั่งการเดี๋ยวนี้เลย”“คุณชายใหญ่ครับ กลัวว่านายท่านจะถูก
Last Updated : 2024-11-07พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ จูบที่สองที่สามและจูบที่ร้อย
“ใครกันอยากจะทำแบบนั้น”“ไม่รู้สิแต่ข้าเวลาเหลืออดกับเจ้าอะนะหานจงวิธีทีเดียวที่ทำได้คือ แกล้งให้เจ็บใจเช่นการจูบเจ้าเสียหานจงจะได้รู้ว่าไม่ควรจะมาโกรธข้าในความจริงที่ข้าพูดมาถึงคนอย่างเยี่ยนฉือจะไม่มีวรยุทธ์แต่ก็มีวิชาแพทย์ข้าอาจปรุงยาปลุกกำหนัดแอบผสมสุราให้เจ้าดื่ม เผื่อว่าอะไรอะไรจะดีขึ้น”"ข้าเลิกพูดกับท่านแล้วเราสองคนต่างเป็นคนร่วมเดินทางทำเพื่อให้ได้ยาวิเศษก็พอข้าอาจแค่คุ้มกันท่านต่อไปเราไม่ต้องพูดกันอีกเลยจึงดี เมื่อได้ยาไปรักษาหวางซื่อแล้วต่างคนต่างแยกย้าย”คำพูดที่พูดออกมาเองกลับรู้สึกว่าเจ็บปวดไม่น้อย หานจงกลืนน้ำลายลงคอช้าๆอีกคนเล่าจะรู้สึกอย่างไร“ไม่มีทาง ใครกันให้เจ้าเป็นคนกะเกณฑ์ ข้าเยี่ยนฉือหาใช่คนที่ใครคอยกะเกณฑ์ได้ไม่”อารมณ์เดียวกับต้าเหนิงที่ต้องการอยู่จุดสูงสุดของห่วงโซ่อาหารหานจงหน้าเหวอคนอาไร ทำไมไม่เจ็บปวดทำไมไม่รู้สึกอะไรกับการที่หานจงกำลังจะตัดสัมพันธ์แต่ตรงกันข้ามเขากลับฮึกเหิม ดักทางหานจงไว้เสียหมดห้องลับบ้านเฉินวันที่ฟ้าสดใส วันที่ทุกอย่างกำลังจะลงตัวต้าเหนิงนอนแช่ในน้ำเย็นสบาย ถึงจะไม่ได้นอนก็เถอะ แต่กลับรู้สึกสบายใจ นางจิ้งจอกอี้เหมยป่านนี้ยังไม่โผล่หั
Last Updated : 2024-11-07พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ เฉินซือกวาน
“พอแล้วต้าเหนิงกำลังจะตาย”ฉินเกอหลงยิ้มบางอีกแล้ว“ปล่อยเถอะค่ะ แบบนี้ท่านอ๋องจะเจ็บที่บาดแผล”ต้าเหนิงค่อยๆขยับตัวลงจากอกของคนเจ็บ ที่แอบยิ้มพราย“ไม่เจ็บแล้วหรือ”ตากลมจ้องมองใหบน้าหล่อเลหานิ่ง“เจ็บสิ”“เจ็บแล้วทำไม…ยังจูบต้าเหนิงได้อีก”“หืมมข้านะหรือ ไม่ใช่เจ้าที่จูบข้าก่อนหรอกหรือ” ต้าเหนิงยิ้มเจื่อนๆ“ก็ต้องป้อนยา นี่ ต้าเหนิงปะปะป้อนยาท่านอ๋องนะไม่ได้ตั้งใจจูบสักหน่อย”พูดอ้อมแอ้ม“แสดงว่าข้าเข้าใจเจ้าผิดสินะ เช่นนั้นก็ควรจะเข้าใจว่าเจ้าแค่ป้อนยา ไม่ได้ใจสั่นเวลาที่ป้อนยาข้าหัวใจเจ้าที่ข้าได้ยินมันแทบจะทะลุออกจากอกไม่ได้เต้นโครมคราม ยามที่อยู่บนตัวข้ายามที่ป้อนยาข้าเช่นนั้นข้าก็ไม่ได้จูบเจ้าหรอกนะ ข้าก็แค่ใช้ริมฝีปากของข้าค้นหาความจริงในใจเจ้าเท่านั้น”ต้าเหนิงก้มหน้าเขินอายจนมุมก็ใจเจ้ากรรมก่อนหน้านั้นเต้นจนแทบทะลุออกจากอกจริงๆ“ไม่นับปะคำแล้วหรือ”เปลี่ยนเรื่องพูดเสียทันทีอีกคน หลุบตามองมือตัวเอง“นับสิตราบที่เจ้ายังไม่รู้ใจตัวเอง”“คุณหนูเจ้าขาฟื้นแล้วจริงๆเจ้าค่ะท่านอ๋องฟื้นแล้ว”เสียงดังมาก่อนจะเ้นตัวด้วยซ้ำ ฉินเกอหลงแทบไม่ต้องปรับสีหน้าที่เรียบเฉยมึนตึงเพราะคำพูดของต้าเหนิง“
Last Updated : 2024-11-07พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ จะให้ตายเลยหรือ
“ไม่ได้แอบดูแล้วทำไมถึงรู้ว่าข้าต้องเปลี่ยนอาภรณ์ตัวใหม่”อี้เหมยถอนหายใจ“เจ้าน่ะแกล้งโง่เสียบ้างจะฉลาดมากไปแล้วสงสัยมากไปแล้ว พี่ใหญ่ก็คือคนสำคัญของบ้านเฉิน หากเจ้าเที่ยวเอาเรื่องนี้ไปพูดว่าพี่ใหญ่แอบดูเจ้าอาบน้ำเพียงเราะเจ้าสงสัยเขาและ และอะไรก็แล้วแต่เจ้าก็ควรสงบคำเสียบ้างไม่มีใครสอนเจ้าเรื่องนี้เลยหรือว่าเรามาอาศัยบ้านของเขาก็ควรเคารพเจ้าบ้าน นี่เจ้าคิดว่าที่นี่เป็นบ้านตระกูลเอ่อที่แหลกสลายไปแล้วหรือว่าคิดว่าที่นี่คือตำหนักสิบหกของเจ้าจึงได้ทำตัวไม่อ้อนน้อมเช่นนี้”ต้าเหนิงกำลังขยับปากจะเถียงนี่ก็แสดงว่าเป็นเจ้าบ้านจะทำอะไรก็ได้สินะแล้ว แล้วให้อ่อนน้อมกับคนที่แอบดูต้าเหนิงอาบน้ำเนี๊ยนะ“พอแล้ว อี้เหมย พี่ใหญ่ของเจ้าผิดเองที่แอบเข้ามาโดยพลการที่แห่งนี้ยกให้หวางเย่แล้วข้าก็ไม่ควรเข้ามาวุ่นวายอีก เอาเป็นว่าข้าขอโทษเจ้าด้วยพระสนมเอ่อเดิมข้าตั้งใจจะเยี่ยมอาการบาดเจ็บของหวางเยว่แต่ว่ามาทีไรพบนางอยู่ที่นี่ทุกครั้งและคิดว่าท่านอ๋องคงยังไม่ฟื้นก็ควรรอให้ท่านอ๋องฟื้นขึ้นมาก่อนจึงจะมาอีกที” คิดว่าขอโทษแล้วก็จบหรือฝากไว้ก่อนเถอะ“พี่ใหญ่ หวางเยว่ฟื้นแล้ว”“ฟื้นแล้วแล้วทำไมพวกเจ้าไม่อยู่คอยดูเ
Last Updated : 2024-11-08พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ พิษสวาท
“เช่นนั้นขาจะส่งนางไปที่วิหารเทียมฟ้าเสียก็จะถือว่า บัญชาของไท่ซางหวงฝ่าบาททรงทำตามบัญชาแล้วต่อไปจะเป็นจะตายก็ไม่เกี่ยวกับเรา ไทฮองไทเฮาก็ทรงจำศีลที่นั่นบางทีหากนางบวชเสียกัวกั๋วจึงจะไม่ประหารนาง หรือหากจะทำอะไรนางก็ต้องเกรงใจไทฮองไทเฮาบ้างไม่มากก็น้อยตอนนี้ทางเดียวที่เราจะทั้งหมดจะรอดก็คือจะต้องให้ฝ่าบาทปลอดภัยและยอมที่จะทวงบัลลังก์คืน และตอนนี้ข้าว่าถึงเวลาแล้วทั้งฝ่าบาทและกัวกั๋วฮ่องเต้บาดหมางกันเกินกว่าที่จะกลับมาเป็นเหมือนเดิม”ลู่ซือห่าวถอนหายใจยาวในวันนั้นที่ลู่ซือห่าวเข้าพบฉินเกอหลงพร้อมกับถวายฎีกาและถามคำถามสำคัญสิ่งที่ฉินเกอหลงตอบกลับมาคือไม่ และไม่“ฝ่าบาทเคยตอบกลับข้ากับคำถามสำคัญนี่แล้วว่า …ไม่”“แล้วหากสิ่งที่พวกท่านคิดมันผิดเล่าฝ่าบาทมิได้ทำเพราะบัญชาของไท่ซางหวงหากแต่เป็นเพราะมีใจปฏิพัทธ์สนมเอ่อผู้งดงามที่แม้แต่กัวกั๋วฮ่องเต้ยังปรารถนาในตัวนางที่พูดว่าจะประหารก็คงแค่เพียงพูดให้ตัวองไม่ต้องอับอายแต่ในความเป็นจริงแล้วข้าเห้นว่ากัวกั๋วฮ่องเต้ปรารถนาในตัวนางเพียงใดถึงกับตั้งใจให้นางนั่งตำแหน่งฮองเฮาในเทศกาลโคมไฟใครๆก็เห็นว่ากัวกั๋วทำเพื่อนางทั้งหมด เช่นนั้นทำไมเราไม่ใช่สนม
Last Updated : 2024-11-08พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ ป้อนยาหน่อย
เพียงพริบตากับจูบรสหวานฉินเกอหลงก็พลิกตัวลงในท่านอนหงายปล่อยต้าเหนิงเป็นอิสระ ต้าเหนิงรับจัดแต่งอาภรณ์ที่หลุดลุ่ย“ขอโทษ”น้ำเสียงออ่นโยนเหลือเกินทำให้รู้สึกว่าอีกคนรู้สึกผิดจริงๆ อาการตัวสั่นหายไปริมฝีปากที่ดำคล้ำก็กลายเป็นแดงใสเหมือนเดิม“มะมะไม่เป็นไรหรอก”ถึงจะบอกไปอย่างนั้นแต่รู้สึกนอยด์เหมือนกัน"ข้าไม่อาจระงับอาการเจ็บปวดได้ด้วยตัวเอง แต่เมื่อร่างกายของเจ้าที่ข้ากอดจูบทำให้ความเจ็บปวดบรรเทาเบาบาง”จะดีใจหรือเสียใจดี เขาหาอะไรทำให้ลืมความเจ็บปวดสินะต้าเหนิงทำตาโต ตายแล้ววววแล้วถ้าเขาเจ็บขึ้นมาอีกไม่มีต้าเหนิงแล้วบังเอิญในบังเอิญอี้เหมยหรือใครอยู่ใกล้ๆเขาไม่กอดจูบให้ตัวเองหายเจ็บปวดหรือๆไร แ้ลวถ้าไม่มีใครอย่างไรจึงจะหายเจ็บปวด“ หวางเย่ อี้เหมยนำชายามบ่ายกับขนมมาถวาย”อี้เหมยเดินเข้ามาพร้อมกับสาวใช้คนนั้น สาวใช้นามเสี่ยวฟางคนที่ยกสำรับมาให้อี้เหมยที่อยู่ๆก็เดินมากระแทกต้าเหนิงจนเกือบล้มอี้เหมยต้องประคองไว้ นางยัดอะไรบางอย่างในมือของต้าเหนิง“ขอโทษจริงๆเจ้าค่ะ พระสนมเปรอะเปื้อนแล้วไหมเล่าเจ้าค่ะ พระสนมไม่ออกไปล้างอาภรณ์ที่เปรอะที่ห้องน้ำเจ้าค่ะ”เสี่ยวฟางนางเป็นคนพูดเจื้อยแจ้วและก
Last Updated : 2024-11-08พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ คำที่ค้างในใจ
“อยากกอดก็กอดเสียให้พอ”นั่งนิ่งไม่ไหวติง“แล้วถ้าอยากจะจูบเล่า ละละแล้วอยากทำมากกว่านั้นเล่า”สายตามากความหมายยังส่งมาให้ตลอดเวลา“ท่านอ๋องจะผูกมัดต้าเหนิงไปเพื่ออะไร”เสียงสั่น“เพื่อให้เจ้าเป็นของข้าคนเดียว”ฉินเกอหลงรั้งเอวบางให้แนบชิด“ช่างเถอะนั่นมันเรื่องของท่านอ๋อง.... ไว้ใจคนบ้านเฉินได้แค่ไหน”ฉินเกอหลงขมวดคิ้วแต่ยังไม่คลายอ้อมกอด“เจ้ากังวลใจอะไร”“ต้าเหนิงก็แค่คิดว่าหากไม่มีต้าเหนิงหรือหากแค่ฝ่าบาทที่บาดเจ็บมาเขาจะดูแล และจะดีกับฝ่าบาทใช่ไหม”ปลายเสียงเศร้าแต่อีกคนไม่ทันจับสังเกตุ“บ้านเฉินกับข้านะหรือ เดิมเป็นพวกเขาที่เสด็จพ่อให้การไว้วางใจข้าเชื่อใจพวกเขาแปดในสิบส่วนที่เดียว แต่หากกัวกั๋วฮ่องเต้จะกดดันพวกเขา ข้าก็คงไม่อาจรู้ว่าพวกเขาจะเลือกภักดี.... กับข้าหรือว่าเลือกทางรอด เจ้าไม่วางใจพวกเขาหรือไรหรือไร คนเราเมื่อถึงคราวที่ใกล้ตายหรือกำลังจะตายมักจะเผยธาตุแท้ ข้าสัญญาจะไม่ให้เจ้าต้องลำบากจะปกป้องเจ้า แม้ว่าจะไม่เหลือใครที่อยากให้เจ้ามีชีวิตอยู่ก็ตามขอให้รู้ไว้ว่ามีข้าที่จะไม่มีทางให้เจ้าต้องพบกับอันตราย” ต้าเหนิงยกมือกอดรอบเอวหนาซบหน้าลงบนอกกว้าง“ต้าเหนิงมาที่นี่เพียงลำพังเหลื
Last Updated : 2024-11-09
Latest chapter
พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ บทส่งท้าย
หนึ่งปีผ่านไปที่คลินิกใหญ่แห่งหนึ่งของย่านที่มีผู้คนเดินขวักไขว่ไปมาต้าเหนิงหอบหิ้วข้าวของมากมายเดินเข้าไปข้างใน ที่นั่นหมอดนัยนั่งไขว่ห้างพนิงพนักเก้าอี้หานจงกำลังเดินออกมาพร้อมกับของว่างได้เวลาของว่างพอดีสินะ“กำลังคิดว่าจะไปเยี่ยมคุณกับหลานๆ” หมอดนัยกล่าวทักแล้วรีบมาช่วยต้าเหนิงรับเอาของพรุงพะรังไปวางที่โต๊ะตัวกลางหน้าโซฟา หันมองสบตากับหานจงยิ้มๆ ต้าเหนิงเบ้ปาก“ฮันนีมูนมาแล้วเป็นอย่างไรบ้าง” ต้าเหนิงพูดไปด้วยวางขนมลงบนโต๊ะทำงานของหมอดนัย “ดีที่สุดดีมากและดีจริงๆ” หันไปยิ้มกับหานจงอีกครั้งโกลมันเปลี่ยนไปแล้วความรักคือสิ่งสวยงาม หานจงรีบกุลีกุจอนำจานมาแกะห่อขนมวางตรงหน้าหมอดนัย “หือน่ากินจังต้าเหนิงเก่งจริงๆ ทำขนมเป็นด้วยหรือ” ต้าเหนิงส่ายหน้ายิ้มๆ“ทายสิว่าใครทำ” หมอดนัยอ้าปากค้าง“เมืองจีนนี้เขาสอนลูกหลานเขาอย่างไรน้าาา ผู้ชายสุภาพทุกคนและยังเอาใจเก่งอีกด้วยอิจฉาต้าเหนิงจังมีคนทำกับข้าวให้เลี้ยงลูกให้แล้วยังนอนกล่อมกลางคืนด้วย” ต้าเหนิงส่ายหน้าไปมายิ้มๆ“แล้วคนของหมอเล่า” พยักหน้าไปทางหานจง“ผมไม่เกี่ยวนะ ผมไม่สุภาพตรงไหนผมเอาใจคุณหมอทั้งคืน” หานจงพูดตามแบบที่เข้าใจภาษาไทยได้เล
พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ ท้อง
“เราจะรักกันตลอดไป” ฉินเกอหลงกระซิบเบาๆ ข้างหูขย่มเขย่าร่างเล็กใต้ร่างเขา เร่งจังหวะพาอีกคนไปสู่สรวงสวรรค์พร้อมกัน“ข้ารักเจ้าต้าเหนิง” คำรักที่ส่งผ่านริมฝีปากออกมาแล่นเข้าสู่หัวใจของต้าเหนิงบทรักหวานฉ่ำในคืนเข้าหอและจากนี้ตลอดไปยังวนเวียนคำรักไม่สำคัญแล้วสิ่งที่สำคัญที่สุดคือความสุขแล้วความเข้าใจเช้าสดใส“คุณชอบกินกุ้งผมสั่งกุ้งย่างมาให้คุณ” ฉินเกอหลงแกะกล่องหยิบกุ้งมาวางในจานเช็ดมือใกับผ้ากันเปื้อนตั้งแต่แต่งงานกันมาเขาเป็นคนทำอาหารที่ตรงเวลาและใส่ใจอย่างที่สุด เลื่อนจานกุ้งย่างไปตรงหน้าต้าเหนิง“ต้าวแมวอ้วนของผมจะต้องกินกุ้งอร่อยๆ จนหมดแน่เลย” ต้าเหนิงยิ้มรับเอาจานกุ้ง…แต่“อะอะ โอ๊กกกกกกโอ๊กกกกกอ้วกๆๆๆๆ” วิ่งเข้าห้องน้ำโก่งคออาเจียนออกมาทั้งที่ยังไม่ด้กินอะไรตั้งแต่เช้า ฉินเกอหลง วิ่งมาลูบหลังไหล่ให้อย่างอ่อนโยน“เป็นอะไรต้องไปหาหมอแล้วไหม” ต้าเหนิงส่ายหน้าอีกคนโอบไหล่กดหัวให้ซบลงบนอกกว้าง แล้วอุ้มต้าเหนิงไปที่เตียงนอน“อือ แย่จริงผมอยากจะทำอีกแล้วสิบ้าจริงคุณไม่ค่อยสบายแต่ผมกลับอยากจะนอนกับคุณอีกแล้ว” ต้าเหนิงยิ้มบางๆ“เวียนหัวค่ะอยากจะนอน แล้วกุ้งนั่นเหม็นจังเลยค่ะ”“ผมก็เห็
พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ คืนแต่งงานฉ่ำๆ1
ทุกอย่างหมุนวนไปตามครรลองของมันต้าเหนิงเคียงข้างฉินเกอหลงในโบสถ์ชุดแต่งงานสีขาวสะอาด สายตาจับจ้องที่เจ้าบ่าวที่พูดตามบาทหลวงด้วยคำสัญญาจะรักมั่นเพียงต้าเหนิงคนเดียวน้ำตาไหลริน ไม่สายไป ยังไม่สายไปที่จะรักกันใหม่แหวนทองถูกสวมลงบนนิ้วนางของต้าเหนิงต้าเหนิงเองก็บรรจงสวมแหวนทองให้กับฉินเกอหลงใบหน้ายิ้มแย้มของคุณปทุมกับคุณพ่อของต้าเหนิงราวกับว่ายกภูเขาออกจากอกท่านประธานอี้ตวนคนหล่อยิ้มสมใจต่อนี้ไปจะกุมมือต้าเหนิงไว้ไม่ยอมปล่อยช่อดอกไม้ถูกโยนออกไป ร่างสูงของใครบางคนคว้าช่อดอกไม้ช่อสีขาวสะอาดไว้ในอ้อมแขนต้าเหนิงยิ้มทำตาโตเมื่อเห็นใบหน้าคนที่รับช่อดอกไม้ไว้ได้นั่นมัน หานจงนี่ คิดถึงหมอดนัย แสงสว่างวาบขึ้นในหัวจะต้องแนะนำหานจงให้กับคุณหมอดนัยสินะเฮ้อโลกกลมจริงกัวกั๋วยืนพิงต้นดอกท้อที่นำมาประดับในงานมองมาที่คนทั้งสอง“ในที่สุดพี่ก็มีความสุขอีกแล้วครับทุกอย่างก็เป็นพี่ที่ต้องได้มันไป” ถอนหายใจยาวฉินเกอหลงกุมมือต้าเหนิงพาวิ่งไปที่รถกสปร์อตที่จอดผูกโบไว้ด้านหลังผูกกระป๋องก๋องแก๋งให้ดูตลก ฉินเกอหลงเปิดประตูอุ้มต้าเหนิงขึ้นนั่งบนรถเข้าเองก็เปิดประตูเข้านั่งข้างๆ พารถเคลื่อนไปข้างหน้าช้าๆ“ในที
พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ สวรรค์กำหนดไว้แล้ว
“ฝ่าบาทแย่แล้วลูกดอกของฝ่าบาทคงไปโดนชาวบ้านที่ผ่านทางมาทางนี้” หานจงพูดขึ้นดังๆตกใจไม่น้อยแต่ทว่าฉินเกอหลงกลับมีท่าทีเฉยชาไม่ได้รู้สึกทุกข์ร้อนอะไรลูกดอกยิงลงเขาเช่นไรจึงไปโดนคนด้านล่างได้ จะบังเอิญอะไรเพียงนั้น“เอ่อ ฝ่าบาทเราจะไม่ลงไปดูคนที่โดนลูกดอกหน่อยหรือขอรับ”หานจงส่งเสียงเตือนเพราะเห็นว่าฉินเกอหลงไม่สนใจแล้วยังจะควบม้าหันหน้าขึ้นไปบนเขาเพื่อตามกวางที่บาดเจ็บต่อไป“ข้าจะลงเขาไปดูพวกเขา ด้วยตัวเอง” สวรรค์นำพาแน่แล้ว ต้าเหนิงดวงตาพร่ามัวมองเห็นใบหน้าของไฉหรานเลือนลางเวลานี้เจ็บปวดที่บาดแผลที่ถูกลูกดอกแทบขาดใจ แต่พยายามที่จะตั้งสติไว้ ความเจ็บปวดนั้นแล่นเข้าสู่หัวใจและสมองบอกว่า ไม่ไหวแล้วดวงตาพร่ามัวกอ่นที่จะค่อยๆหลับลง“เจ้าจะตายแล้วหรือต้าเหนิงไม่ง่ายไปหน่อยหรือเจ้ากล้าตายทั้งๆ ที่ฝ่าบาทยังจำเจ้าไม่ได้หรือไรอิอิ ข้าสงสารเจ้าเสียจริงรักเขาแต่กลับต้องจบชีวิตลงง่ายดายเพียงนี้กลับไปที่ของเจ้าเสียดีไหม ข้าจัดการได้ดีกว่าเจ้าเชื่อข้าเถอะ” เสียงหวานของเอ่อต้าเหนิงที่ต้าเหนิงจำได้ขึ้นใจในอุโมงค์ที่เต็มๆ ไปด้วยสีสันหลากหลายหมุนวนจนปวดหัว“ไม่ข้าไม่มีทางยอมแพ้ข้าจะต้องจัดการเรื่องนี้ด้ว
พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ นางสมควรตาย
เฉินอี้เหมยเดินนวยนาดเข้าไปยังจวนราชครูที่ประดับตกแต่งราวกับตำหนักของฮ่องเต้ แม้แต่เก้าอี้ที่นั่งยังทำให้ออกมาคล้ายบัลลังก์มังกรเฉินตงลี่นั่งหยิบองุ่นเข้าปากเคี้ยวสบายใจไมไ่ด้มีเรื่องใกทุกร้อนยทุกอย่างล้วนอยู่ภายใต้การควบคุมของเฉินตงลี่“ท่านพ่อ ส่งคนสังหารเอ่อต้าเหนิงลุล่วงไปแล้วหรือ” เฉินตงลี่เลิกคิ้วสูงไม่สู้ชอบใจกิริยาของอี้เหมยนัก ตั้งแต่นางนั่งบัลลังก์ฮองเฮานางก็ไม่เคยจะเห็นหัวเขา แต่ในใจของเฉินอี้เหมยรู้ดีว่าเป็นเพราะบิดาและไทเฮาในตอนนั้นที่ทำให้อี้เหมยต้องจดจำช่วงเวลาเลวร้ายที่ถุกกัวกั๋วย่ำยีไปจนตายความศรัทธาในตัวใต้เท้าเฉินบิดาจึงหมดลง“ข้าส่งคนสังหารนางกับเอ่อถูหวังซวน ผู้โฉดชั่วคนนั้นทว่าคนพวกนั้นไร้ฝีมือไม่อาจจัดการตัวการใหญ่อย่างเอ่อถูหวังซวนได้สำเร็จ คนผู้นี้สมควรตายที่สุดแล้วแต่ยังรอดมาได้ข้าส่งคนลอบสังหารเขาอีกคราแต่ทว่าเอ่อถูหวังซวนผู้นี้ฉลาดเป็นกรดไม่มีทางให้พบตัวได้ง่ายๆ แต่ก็นั่นแหละที่กบดานของเขาถูกคนของข้าเผาทำลายคงเจ็บปวดใจไม่น้อยสินะเหมือนครั้งที่ข้าส่งคนเผาทำลายตระกูลเอ่อแต่เอ่อต้าเหนิงคนนั้นดวงดีรอดตายมาได้”“ท่านพ่อท่านวางมือเสียเรื่องสังหารนางให้เป็นหน้าที
พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ ทำทุกวิถีทาง
“หากพบกันเจ้าจะพูดกับเขาว่าอย่างไร” ไฉหรานถามขึ้นยิ้มๆ“เจ้าหมายถึงใคร” ถามกลับเพราะไม่ได้สนใจในสิ่งที่ไฉหรานพูด“จะหมายถึงใครข้าก็หมายถึงฝ่าบาทในเมื่อเขาทิ้งเจ้าไปเจ้าพบเขาก็ควรจะตัดพ้อเขาให้เขารู้ว่าตัวเองทำผิดกับเจ้า”“ท่านหมอบอกว่า ฝ่าบาทจำอะไรไม่ได้บางทีอาจจำข้าไม่ได้ด้วยซ้ำ แล้วจะมีประโยชน์อะไรที่จะไปทวงคำสัญญาเขาคำสัญญาบนแท่นนอนเจ้าคิดว่าเชื่อถือได้หรือ” ไฉหรานยิ้มเจื่อนๆ“แต่ข้าก็มองว่าเขารักเจ้ามากกว่าใครเขาไม่เคยเหลียวแลหญิงใดเลยมิใช่หรือ หรือแม้แต่ข้าที่อิจฉาเจ้าตลอดมา”“นั่นมันก่อนที่เขาจะเป็นแบบนี้ ท่านหมอบอกว่าคนที่มีอิทธิพลกับเขาที่สุดก็เฉินตงลี่และเฉินอี้เหมย”“ดีนะที่ไม่มีพี่ใหญ่เฉินข้าด้วย”“พี่ใหญ่เฉินของเจ้า ดีจังอย่างน้อยก็ยังได้พูดถึงเขาสินะ เจ้าแอบชอบเขาใช่ไหมบอกข้ามา” ไฉหรานหน้าแดงควบม้านำหน้าต้าเหนิงไปเสียวังหลวงฉินเกอหลงที่นั่งกุมขมับที่ศาลาริมน้ำ ข้างหน้าคือฉินที่กำลังรอใครสักคนบรรเลงเพลงไม่ว่าจะเป็นเพลงหวานหรือเพลงเช่นไรก็ควรจะถูกบรรเลงขึ้นได้แล้วแต่เปล่าเลยฉินเกอหลงนั่งมองเครื่องเล่นฉินนิ่งงันลืมเลือนท่วงทำนองเพลงไปเสียสิ้นหานจงจึงเลือกที่จะบอกเล่าเรื่
พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ กดดัน
“ฝ่าบาท น่าจะรู้ดีกว่าใครในใจของฝ่าบาทที่มีแต่เอ่อต้าเหนิงทั้งที่นางทำร้ายทำลายแม้กระทั่งมารดาของฝ่าบาทก็ตามฝ่าบาทก็ยังหลงงมงายกับนางไม่เปลี่ยน นางคงมีเล่ห์เหลี่ยมกลใดจึงทำให้ฝ่าบาทเป็นแบบนี้” “หุบปากเจ้าเสียข้าไม่คิดเลยว่าเฉินอี้เหมยที่สดใสน่ารักจะกลายเป็นแบบนี้ไปได้น้องสาวตัวเล็กที่เอาแต่ใจแต่ก็น่าเอ็นดูคนนั้นหายไปไหนเสีย เจ้าพูดถึงนางแล้วทำไมไม่ให้ข้าถามเจ้าบอกว่าข้ารักนางแล้วทำไมนางต้องทำร้ายข้าและมารดาข้า”เฉินอี้เหมยกัดฟันจนเป็นสันนูน“ฝ่าบาทตลอดเวลาที่ผ่านมาข้ากับท่านพ่อหวังดีกับฝ่าบาทมาตลอดข้าทุ่มเททั้งแรงกายแรงใจ เพื่อเปิดโปงเอ่อต้าเหนิงว่าทำผิดต่อฝ่าบาทเพียงใดแต่กระนั้นฝ่าบาทก็ยังไม่ตัดใจจากนางข้าควรจะฆ่านางเสียใช่ไหม”ฉินเกอหลงนิ่งงัน“นั่นมันก็แล้วแต่เจ้าจะฆ่านางหรือเก็บไว้ก็แล้วแต่เจ้า ที่ข้าสงสัยก็แค่นางจะทำร้ายข้าเพื่ออะไรมิสู้ทำดีกับข้ารอให้ข้านั่งบัลลังก์แล้วยกย่องนางไม่ดีกว่าหรือ”“ฝ่าบาทมีอี้เหมยแล้ว จะรักหรือไม่เราสองคนก็คือสามีภรรยา อี้เหมยจะทำเหมือนว่าไม่มีเรื่องนี้เกิดขึ้นมาก่อนหากเรื่องนี้ถึงหูท่านพ่อเรื่องที่ฝ่าบาทยังคลางแคลงสงสัยในความภักดีของท่านพ่อและอี้เห
พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ เหมือนน้องสาว
“ทำไมข้ารู้สึกว่า รู้สึกว่า มีบางอย่างแปลกไปทำไมไม่รู้สึกดีใจที่ ท่านแม่ทัพบอกกับข้าเรื่องที่ทำลายซูตงจนราบคาบ ทำไมรู้สึกว่าที่นั่นสวยงามจนไม่น่าถูกทำลายลงไป” ฉินเกอหลงพูดขึ้นเบาๆ หานจงถอนหายใจยาว“ฝ่าบาทจะลองกินยาท่านหมอเยี่ยนฉือหน่อยดีไหม” ฉินเกอหลงถอนหายใจ“ท่านราชครูเฉินกับอี้เหมยบอกข้าว่าท่านหมอ เยี่ยนฉือไม่ได้อยู่ข้างข้าเช่นเดิมแล้วเขาแอบส่งข่าวถึงเอ่อถูหวังซวนและเอ่อต้าเหนิงจึงออกไปอยู่ที่ด่านอู่เอินเพื่อง่ายต่อการส่งข่าวให้กับศัตรู”“แล้วฝ่าบาทเชื่อที่ท่านราชครูกับฮองเฮาพูดถึงท่านหมอหรือไร” ฉินเกอหลงส่ายหน้าไปมา“ข้าเชื่อใครได้บ้าง ข้าไม่รู้เวลานี้ว่าใครพูดจริงพูดเท็จ หานจงช่วยข้าด้วย”“เชื่อหานจง ฝ่าบาท ฝ่าบาทเชื่อหานจง หากฝ่าบาทอยากได้ความจริงต้องเชื่อหานจง” ฉินกอหลงยกมือกุมขมับจ้องมองไปที่หานจงเพื่อค้นหาความจริงในสายตา“ฮองเฮาเสด็จๆๆๆๆๆๆ” หานจงถอนหายใจยาวเฉินอี้เหมยเดินเข้ามาข้างในห้อง“หานจงถวายพระพร…ฮองเฮา” เหลือบตามองหานจง“ไม่ต้องมากพิธีน่าท่านองครักษ์เมื่อก่อนเคยแบบไหนก็แบบนั้นเราเหมือนดังพี่น้องเมื่อก่อนนั้นท่านให้ข้าขี่หลังวิ่งเล่นแทนม้า มาบัดนี้ข้าจึงคิดว่า ท่านองค
พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ ใกล้จะหมดเวลาแล้ว
“ท่านจ้าวบ้านขอรับมีการประกาศจับและให้เงินรางวัลสำหรับผู้ที่พบเบาะแสของท่านจ้าวบ้านไม่ว่าจะเป็นหรือตาย และตอนนี้คนของเราที่ถูกจับตัวไปถูกส่งตัวไปใช้แรงงานที่ด่านชายแดนเด็กเล็กถูกพรากจากพ่อแม่ หญิงงามถูกข่มเหงสามีถูกฆ่าตาย” เชียวกงเล่อกัดฟันแน่นเอ่อถูกหวังซวน ขมวดคิ้วเข้าหากัน“ข้าจะเข้าวังยอมจำนนเพื่อให้พวกเขาเลิกข่มเหงชาวซูตงเสียที”“ท่านปู่ ท่านพ่อ” เชียวกงเล่อต้าเหนิงและไฉหรานอุทานพร้อมกัน“ท่านพ่อได้โปรดอย่าทำแบบนี้ท่านเข้าวังก็ใช่ว่าพวกเขาจะส่งคืนชาวซูตง ท่านยอมจำนนใช่ว่าเขาจะอภัยให้” เชียวกงเล่อประสานมือคัดค้านเต็มที่“ท่านปู่ทุกอย่างไม่ได้อยู่ภายใต้การควบคุมของเรา เราไม่อาจคาดเดาได้ทุกอย่างเขาทำแบบนี้เพราะต้องการให้ท่านปู่ยอมจำนนเสียเขาไมไ่ด้มีศีลธรรมถึงกลับต้องเห็นท่านปู่สำนึกผิดแล้วจะอภัยพวกเขาแค่ต้องการเอาชนะและทำให้ท่านเจ็บปวดที่สุดออกไปเท่ากับไปตาย”“ข้าไม่อาจทนเห็นคนที่ไม่ได้มีส่วนร่วมในความแค้นครั้งนี้จะต้องมาพบจุดจบกับสิ่งที่พวกเขาไม่เคยได้ทำและเป็นข้าที่ทำให้เกิดเรื่องเล่านี้ตามมา” ต้าเหนิงกลืนน้ำลายลงคอยากเย็น“ท่านปู่อยู่ที่นี่ ข้า…จะออกไปทวงความเป็นธรรมคืนให้ท่านและช
