พิษสวาท

“เช่นนั้นขาจะส่งนางไปที่วิหารเทียมฟ้าเสียก็จะถือว่า บัญชาของไท่ซางหวงฝ่าบาททรงทำตามบัญชาแล้วต่อไปจะเป็นจะตายก็ไม่เกี่ยวกับเรา ไทฮองไทเฮาก็ทรงจำศีลที่นั่นบางทีหากนางบวชเสียกัวกั๋วจึงจะไม่ประหารนาง หรือหากจะทำอะไรนางก็ต้องเกรงใจไทฮองไทเฮาบ้างไม่มากก็น้อยตอนนี้ทางเดียวที่เราจะทั้งหมดจะรอดก็คือจะต้องให้ฝ่าบาทปลอดภัยและยอมที่จะทวงบัลลังก์คืน และตอนนี้ข้าว่าถึงเวลาแล้วทั้งฝ่าบาทและกัวกั๋วฮ่องเต้บาดหมางกันเกินกว่าที่จะกลับมาเป็นเหมือนเดิม”

ลู่ซือห่าวถอนหายใจยาวในวันนั้นที่ลู่ซือห่าวเข้าพบฉินเกอหลงพร้อมกับถวายฎีกาและถามคำถามสำคัญสิ่งที่ฉินเกอหลงตอบกลับมาคือไม่ และไม่

“ฝ่าบาทเคยตอบกลับข้ากับคำถามสำคัญนี่แล้วว่า …ไม่”

“แล้วหากสิ่งที่พวกท่านคิดมันผิดเล่าฝ่าบาทมิได้ทำเพราะบัญชาของไท่ซางหวงหากแต่เป็นเพราะมีใจปฏิพัทธ์สนมเอ่อผู้งดงามที่แม้แต่กัวกั๋วฮ่องเต้ยังปรารถนาในตัวนางที่พูดว่าจะประหารก็คงแค่เพียงพูดให้ตัวองไม่ต้องอับอายแต่ในความเป็นจริงแล้วข้าเห้นว่ากัวกั๋วฮ่องเต้ปรารถนาในตัวนางเพียงใดถึงกับตั้งใจให้นางนั่งตำแหน่งฮองเฮาในเทศกาลโคมไฟใครๆก็เห็นว่ากัวกั๋วทำเพื่อนางทั้งหมด เช่นนั้นทำไมเราไม่ใช่สนม