“ทำไมต้องแยกพวกเขาออกจากกันด้วย”นายท่านหลินเหลือบมองหลินเถิงฮุ่ยเบา ๆหลินเถิงฮุ่ยถูกคำถามนี้ของพ่อเข้าไป ทำเอานิ่งงันไปแล้ว “พ่อ ฉินหมิงเป็นแค่เด็กกำพร้าและไม่มีภูมิหลังอะไรเลย ยิ่งไปกว่านั้นเขายังเคยผ่านการหย่าร้างมาแล้วด้วย เขาจะคู่ควรกับหว่านชิงได้ยังไง?"“เราจะให้หว่านชิงคบกับเขาไม่ได้เด็ดขาดนะครับ!”“นับแต่โบราณมา วีรบุรุษไม่เคยเอ่ยถึงต้นกำเนิดของพวกเขา!”“ตราบเท่าที่เขามีความสามารถ เป็นเด็กกำพร้ารึเปล่ามันสำคัญด้วยเหรอ?”“ส่วนเรื่องที่ว่าเคยหย่าร้าง นี่เป็นเรื่องปกติในสังคมสมัยใหม่ ดังนั้นจึงไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรเหมือนกัน!”นายท่านหลินไพล่มือไว้ข้างหลังแล้วพูดอย่างใจเย็น“แต่ว่า…”หลินเถิงฮุ่ยตะลึงงันไปแล้ว เขาไม่เคยคิดฝันมาก่อนเลยว่าพ่อของเขาจะไม่คัดค้านเรื่องนี้“ไม่มีแต่อะไรทั้งนั้น!”“อย่างที่แกพูดไปเมื่อสักครู่นี้ ระดับการบ่มเพาะของเขาไร้คู่ต่อกรในหมู่คนรุ่นใหม่ของเมืองเจียงเฉิงแล้ว”“เนื่องจากเขายังมีความสามารถอยู่บ้าง ไม่เป็นไรถ้าเราจะให้โอกาสเขาสักครั้ง…”ขณะที่นายท่านหลินกำลังพูด จู่ ๆ เขาก็ตื่นตัวและมองไปรอบ ๆ สายตาอันคมกริบของเขาจับจ้องไปทางมุมด้านหลังแปล
“เธอหมายความว่าเขาจงใจฆ่าคนปิดปากเหรอ?!”สีหน้าของหลินเถิงฮุ่ยเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว เข้าใจความหมายในคำพูดของภรรยาทันทีในตอนนี้เอง แม้แต่นายท่านหลินที่นิ่งเฉยมาโดยตลอดก็ไม่สามารถสงบสติอารมณ์ได้อีกต่อไป เขาผุดลุกขึ้น คำรามเสียงดังลั่น ใบหน้ามืดมนและน่ากลัว “ไป่จิ้ง ความหมายของเธอก็คือ การลักพาตัวหว่านชิงครั้งล่าสุดนี้น่าจะมีอะไรบางอย่างที่เกี่ยวข้องกับฉินหมิงงั้นเหรอ?”“ฉันไม่รู้หรอกค่ะ ฉันแค่คิดว่าพฤติกรรมของฉินหมิงคนนี้น่าสงสัยมาก แต่ก็พูดได้ไม่เต็มปากว่าการลักพาตัวหว่านชิงเกี่ยวข้องกับเขาจริง ๆ”ไป่จิ้งพูดอย่างคลุมเครือ“พ่อ มีสัญญาณหลายอย่างมากที่บ่งบอกว่าเรื่องนี้ต้องเกี่ยวข้องกับเขา!”“บางทีเขาอาจเป็นผู้บงการอยู่เบื้องหลังแผนการลักพาตัวหว่านชิง!”หลินเถิงฮุ่ยพูดด้วยความโกรธ“ไม่น่าจะเป็นไปได้มั้ง?”“เขาช่วยชีวิตฉันไว้ก่อนหน้านี้ ถ้าเขาเป็นผู้บงการอยู่เบื้องหลัง และมีเจตนาร้ายต่อหว่านชิงหรือตระกูลหลินของเราจริง ๆ แล้วเขาจะช่วยฉันไว้ทำไม?”นายท่านหลินเอ่ยอย่างสับสนและไม่แน่ใจเมื่อนึกถึงว่าฉินหมิงเคยช่วยชีวิตของตัวเองไว้ เขาก็สงบสติอารมณ์ลงมากและรู้สึกอย่างคลุมเครือว่าเขา
กลุ่มธุรกิจอานิวสทรี กรุ๊ปหลังจากที่ฉินหมิงกลับมาที่บริษัท เขาก็ตรงไปที่ห้องทำงานของหลินหว่านชิงและบังเอิญเห็นหลินหว่านชิงเก็บเอกสารและเตรียมที่จะออกไป“หว่านชิง ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาเลิกงานไม่ใช่เหรอครับ?”“เธอเก็บของทำไม?”ฉินหมิงถามอย่างประหลาดใจมาก“อ้อ พอดี เมื่อสักครู่นี้คุณปู่โทรมาบอกว่ามีเรื่องสำคัญจะพูดกับฉันน่ะ บอกให้ฉันรีบกลับบ้าน...”หลินหว่านชิงอธิบายอย่างง่าย ๆ“เรื่องสำคัญอะไรเหรอ?”“ต้องรีบขนาดนี้เชียว?”ฉินหมิงถามโดยไม่รู้ตัว“นายคิดว่าไงล่ะ?”“ก็ต้องเป็นเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างเราสองคนอยู่แล้ว ไม่งั้นจะมีเรื่องอะไรได้อีก…?”หลินหว่านชิงกรอกตาใส่ฉินหมิงด้วยใบหน้าแดงก่ำเมื่อเช้า ตอนที่เธอไปเข้าร่วมพิธีเปิดของหมิงเหยากรุ๊ป เธอและฉินหมิงมีพฤติกรรมที่ค่อนข้างสนิทสนมกันมาก และก็ดันถูกหลินเถิงฮุ่ยพ่อของเธอเห็นเข้าพอดีเธอคิดว่าหลินเถิงฮุ่ยคงเดาได้แล้วว่าเธอและฉินหมิงกำลังออกเดทกันอยู่ จึงนำเรื่องนี้ไปฟ้องนายท่านหลิน นายท่านหลินเลยรีบเรียกเธอกลับบ้านเพื่อถามเรื่องนี้“ที่แท้ก็แบบนี้นี่เอง!”ฉินหมิงตระหนักได้แล้ว“หว่านชิง ฉันมีบางอย่างอยากจะมอบให้กับตระกูลหล
“อืม ที่แกพูดก็ไม่ผิด!”“ไม่ว่าเขาจะเป็นผู้บงการอยู่เบื้องหลังการลักพาตัวหว่านชิงครั้งก่อนไหม การที่เขามีเจตนาชั่วร้าย หว่านชิงย่อมไม่ได้รับอนุญาตให้คบหากับเขาแน่!”นายท่านหลินพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ ประกายคมปลาบแวบในดวงตาเห็นแก่หลานสาวของเขา เดิมทีเขาวางแผนที่จะให้โอกาสฉินหมิงสักครั้ง แต่ตอนนี้เขาเปลี่ยนใจแล้ว!......ฉินหมิงตามหลินหว่านชิงกลับมาที่คฤหาสน์ตระกูลหลินแม้ว่าเขาจะเคยมาที่นี่ครั้งหนึ่งแล้ว แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้พบกับนายท่านหลินและหลินเถิงฮุ่ยในฐานะคนรักของหลินหว่านชิง เขาจึงรู้สึกกังวลเล็กน้อยในห้องนั่งเล่นนายท่านหลินเองก็ไม่คิดเหมือนกันว่าหลินหว่านชิงจะพาฉินหมิงกลับมาด้วย สิ่งนี้ทำให้หลินเถิงฮุ่ยสองพ่อลูกแปลกใจมากอย่างไรก็ตาม นี่ตรงกับสิ่งที่พวกเขาทั้งสองต้องการพอดีทั้งสองฝ่ายสามารถใช้โอกาสนี้หงายไพ่ของตนเอง จะได้ลบปัญหาหลังจากนี้ไปให้หมด!“คุณปู่หลิน คุณลุงหลินครับ นี่คือของขวัญที่ผมเตรียมไว้เป็นพิเศษ คือยาหลอมลมปราณระดับหนึ่งสี่ร้อยเม็ด หวังว่าพวกคุณจะชอบมัน…”ฉินหมิงส่งยาหลอมลมปราณสี่ขวดที่เขาเตรียมไว้ล่วงหน้าออกมา ซึ่งแต่ละขวดบรรจุยาหลอมลมปราณไว้
นายท่านหลินพูดอย่างสงบ และส่งสัญญาณให้หลินเถิงฮุ่ยคืนยาหลอมลมปราณให้กับฉินหมิง“นี่...”ฉินหมิงตกตะลึงเขารู้ว่าตระกูลหลินต้องการยาหลอมลมปราณนี้ดังนั้นเขาจึงเตรียมของขวัญชิ้นนี้มาเป็นพิเศษ แต่ไม่คิดไม่ฝันมาก่อนเลยว่านายท่านหลินจะปฏิเสธมัน!“คุณปู่คะ ยังไงนี่ก็เป็นเจตนาดีของฉินหมิง ทำไมปู่ต้องปฏิเสธเขาด้วย?”หลินหว่านชิงไม่อาจระงับความโกรธในใจของเธอได้เลย“หว่านชิง เรื่องระหว่างเธอกับฉินหมิง ฉันได้ยินมาจากพ่อของเธอแล้ว”“เธอบอกปู่มาตรง ๆ ว่าเธอกำลังคบกับเขาอยู่หรือเปล่า?”นายท่านซูถามด้วยน้ำเสียงทุ้มหลินหว่านชิงใบหน้าแดงก่ำ เธอยอมรับอย่างเปิดเผยว่า "ใช่แล้วค่ะ เขาเป็นแฟนของหนูแล้ว..."“ไม่ได้ พ่อกับปู่ของลูกไม่เห็นด้วยกับเรื่องนี้อย่างเด็ดขาด!”หลินเถิงฮุ่ยผุดลุกขึ้นและคัดค้านด้วยความโกรธทันที“คุณปู่คะ แม้แต่ปู่เองก็ไม่เห็นด้วยเหรอ?”หลินหว่านชิงสะดุ้ง เธอหันไปมองนายท่านหลินอย่างรวดเร็วเธอรู้ว่านายท่านหลินรักและตามใจเธอมาโดยตลอด เพื่อเห็นแก่หน้าของเธอ นายท่านหลินควรจะให้โอกาสฉินหมิงสักครั้งสิ“พ่อของเธอพูดถูก ปู่ไม่เห็นด้วย!”นายท่านหลินพูดด้วยน้ำเสียงกระจ่างชัดมาก“
“ผม…”ฉินหมิงถึงกับพูดไม่ออก เขาไม่เคยคิดฝันมาก่อนเลยว่าหลินเถิงฮุ่ยจะใช้สิ่งนี้เพื่ออนุมานว่าเขาเป็นผู้บงการอยู่เบื้องหลังครู่หนึ่ง เขายังพูดไม่ออก ยิ่งไม่รู้ว่าจะอธิบายยังไงดี“นั่นสิ!”“ฉินหมิง ในตอนนั้นเพื่อที่จะช่วยชีวิตฉันเอาไว้ สุดท้ายนายยอมตายไปพร้อมกับผู้ร้ายสองคนนั้น”“แต่ด้วยระดับการบ่มเพาะที่สูงส่งของนาย ทำไมต้องทำถึงขนาดนั้นด้วย?”หลินหว่านชิงตกตะลึง และในที่สุดเธอก็ตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติเธอเคยเห็นทักษะวรยุทธของฉินหมิงมาก่อน พูดได้ว่ามันไม่ใช่ปัญหาเลยที่จะเอาชนะพวกเขาหลายสิบคนด้วยกำลังของคนคนเดียวด้วยทักษะของฉินหมิง มันเป็นเรื่องง่ายมากที่จะจัดการกับผู้ร้ายลักพาตัวสองคนนั้น ทำไมเขาต้องฆ่าผู้ร้ายสองคนนั้นด้วย?”เว้นเสียแต่ว่าฉินหมิงจะจงใจแสดงละคร!เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ หลินหว่านชิงซึ่งไว้วางใจในตัวฉินหมิงมาโดยตลอดก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกสั่นไหว“หว่านชิง จริง ๆ แล้วตอนนั้นผมยังไม่เป็นวรยุทธ…”ฉินหมิงบ่นพึมพำอยู่ในใจ เขาต้องการจะอธิบาย แต่ก็ไม่รู้ว่าจะเริ่มมันจากตรงไหน“ไม่เป็นวรยุทธเหรอ?”“ความหมายของเธอก็คือ ภายในเวลาเพียงสองหรือสามเดือนสั้น ๆ เธอได้เปลี่ยน
ทั้งหมดทั้งมวลนี้ เพียงพอที่จะแสดงให้เห็นว่าแล้วฉินหมิงมีปัญหา!“หว่านชิง ฉันเปล่านะ ฉันจริงใจกับเธอจริง ๆ สาบานเลยว่าไม่เคยคิดโลภในอำนาจของตระกูลหลินของเธอมาก่อน ยิ่งไม่เคยมีความคิดที่จะใช้ตระกูลหลินเป็นบันไดปีนขึ้นไป…”ฉินหมิงพูดอย่างจริงใจ“งั้นเหรอ?”“ถ้างั้นตอนนั้นที่นายช่วยฉัน ทำไมนายไม่จับเป็นคนร้าย ทำไมต้องจงใจฆ่าปิดปากพวกเขาด้วย”หลินหว่านชิงกัดริมฝีปากของเธอแน่นแล้วถาม หัวใจของเธอสับสนไปหมด เธอไม่รู้แล้วว่าควรจะเชื่อฉินหมิงดีไหม“อย่างที่ฉันบอกไปเมื่อกี้ไง ตอนนั้นฉันไม่เป็นวรยุทธจริง ๆ แค่รอดชีวิตมาจากพวกคนร้ายได้ก็ดีแค่ไหนแล้ว ฉันจะจับเป็นพวกเขาได้ยังไง…?”ฉินหมิงพูดด้วยสีหน้าขมขื่น“เอาล่ะ! งั้นฉันจะเชื่อก็แล้วกันว่า ตอนนั้นนายยังไม่เป็นวรยุทธ”“แต่เวลาเพิ่งผ่านไปเพียงสามเดือนสั้น ๆ ทำไมระดับวรยุทธของนายถึงได้พุ่งพรวดขึ้นมาขนาดนี้?”“แถมนายยังเก่งกาจ มีความสามารถโดดเด่น ตรงกันข้ามกับชื่อเสียงของนายก่อนหน้านี้โดยสิ้นเชิงด้วย?”หลินหว่านชิงถามด้วยดวงตาที่ลุกเป็นไฟ“ฉัน...ฉันพูดไม่ได้...”ฉินหมิงอ้าปากพะงาบ ๆ แต่สุดท้ายก็ไม่เปล่งเสียงออกไปถ้าตอนนี้เขาอยู่กับหลิน
พรวด!ฉินหมิงกระอักเลือดออกมาคำโต ร่างของเขากระเด็นไปข้างหลังแล้วล้มลงกับพื้นอย่างแรง ขวดบรรจุยาหลอมลมปราณหลายขวดในมือกระจัดกระจายไปบนพื้น“พ่อคะ พ่อ...”เมื่อเห็นว่าฉินหมิงถูกหลินเถิงฮุ่ยทำร้ายอย่างหนักจนกระอักเลือดออกมา หลินหว่านชิงก็รู้สึกเจ็บปวดไปทั้งใจครู่หนึ่ง เธอแทบอยากจะวิ่งขึ้นไปดูอาการบาดเจ็บของฉินหมิง แต่เมื่อเธอคิดว่าฉินหมิงเป็นคนที่โกหกและหลอกลวงเธอมาโดยตลอด เขาอาจจะใช้โอกาสนี้เพื่อเอาเปรียบเธออีกครั้งในที่สุดเธอก็ข่มความโศกเศร้าในใจและเพิกเฉยต่อฉินหมิงหัวใจของฉินหมิงเย็นวาบ การที่เขารับหนึ่งฝ่ามือจากหลินเถิงฮุ่ยนั้นไม่นับว่าเป็นอะไรเลย แต่ทัศนคติของหลินหว่านชิงที่ตั้งใจแล้วว่าจะไม่แยแสต่อเขา ทำให้หัวใจของเขาเจ็บปวดอย่างสุดซึ้ง“ฉินหมิง เห็นแก่ที่เธอเคยช่วยชีวิตพ่อของฉันเอาไว้ เมื่อสักครู่นี้ฉันได้ยั้งมือไว้แล้ว!”“แต่ถ้าต่อไปเธอยังกล้าที่จะมารบกวนหว่านชิงอีก อย่าหาว่าฉันโหดเหี้ยมก็แล้วกัน!”หลินเถิงฮุ่ยเตือนอย่างเย็นชาเมื่อสักครู่นี้เขาเพียงสะบัดหนึ่งฝ่ามือออกไปอย่างลวก ๆ ไม่ได้ลงมือแรง ไม่อย่างนั้น ถึงแม้ฉินหมิงจะไม่ตายแต่ก็คงพิการไปครึ่งหนึ่งแล้ว!“แค่ก แ