บทที่ 2

หลังจากไหว้หลุมศพนายท่านหม่าแล้ว ฉินหมิงก็ออกจากสุสานทันที ที่ทางเข้าสุสานเขาเห็นสาวสวยสวมชุดทำงานที่มีรูปร่างยั่วยวนเป็นอย่างมาก ตอนนี้ฉินหมิงรู้สึกสงสัยว่าดึกดื่นแล้วทำไมเธอไม่หลับไม่นอน กลับมายืนอยู่ที่ทางเข้าสุสานแถมแต่งเต็มขนาดนั้น จึงอดมองอยู่สักพักไม่ได้

คนสวยดูท่าทางไม่พอใจและพึมพำบางอย่างอย่าง "เหม็นกลิ่นคนจน" หรืออะไรทำนองนั้น

ในเมื่อก่อนฉินหมิงที่ได้ยินก็ไม่ได้ยี่หระอะไรอยู่แล้ว แต่วันนี้เขาเพิ่งกลายเป็นพ่อคน และยังถูกไล่ออกจากบ้านอีก ฉินหมิงรู้สึกไม่พอใจและอยากระบายออกมา เขารู้สึกหัวร้อนขึ้นมาทันที จึงเดินไปหาสาวสวยคนนั้นแล้วพูดอะไรบางอย่าง

“เฮ้ ออกมายืนรับแขกแต่วันเลยเหรอ? คืนเท่าไรล่ะ? วันนี้ฉันอารมณ์ดีนะ!”

อันที่จริงฉินหมิงไม่มีเงินอยู่ในกระเป๋าสักแดง ฉินหมิงพูดไปพลางเสียงสั่นไปเล็กน้อย เขากังวลว่าถ้าผู้หญิงคนนี้ทำอาชีพอย่างว่าจริง ๆ เขาก็ไม่มีเงินจะจ่าย

โชคดีที่หลังจากได้ยินแล้ว สาวสวยก็มีสีหน้าไม่สบอารมณ์และจ้องฉินหมิงเขม็ง

โชคดีไปที่เธอไม่ใช่อย่างว่า

ฉินหมิงแอบถอนหายใจด้วยความโล่งอก

วันนี้ฉินหมิงก็ถูกตระกูลหม่าทำให้โกรธไม่น้อย และสภาพอารมณ์ของเขาก็แย่อย่างถึงที่สุดแล้ว ยิ่งเห็นสายตาจ้องมาแบบนั้น เขาจึงพูดต่อไปอีก

“จ้องอะไร? ถามว่าคืนหนึ่งคิดเท่าไร?”

“ทำไม? ออกมาขายยังจะอายอยู่อีกเหรอ? จะบอกให้รู้ไว้นะ เมื่อก่อนฉันก็เคยเป็นหมอนะ เธอคิดจะเอาเปรียบฉันงั้นเหรอ!”

นี่ยิ่งทำให้ผู้หญิงคนนั้นโกรธมากขึ้นไปอีก และโพล่งถามว่า "นายชื่ออะไร? ทำงานอยู่ที่ไหน?"

“ฉันจะชื่ออะไรก็ตาม ก็คงไปบริการเธอถึงหน้าบ้านไม่ได้หรอกใช่ไหม?”

ฉินหมิงไม่ใช่คนโง่ เขาจะบอกรายละเอียดตัวเองทั้งหมดให้คนอื่นฟังได้อย่างไร

"นาย!!!"

ในเวลานี้ผู้หญิงคนนั้นโกรธมากจนหน้าแดงไปหมด แต่เธอก็ทำอะไรฉินหมิงไม่ได้ เธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องวิ่งหนี ทำให้ฉินหมิงรู้สึกไม่สบอารมณ์เป็นอย่างมาก

เมื่อหันกลับไป ตอนนั้นฉินหมิงเห็นชายหนุ่มสองคนแอบเข้าไปในสุสาน ในมือถือกระสอบและเชือกเอาไว้ เห็นได้ชัดว่ามีเจตนาที่ไม่ดี

เพราะมันมืดมากและมีต้นไม้กับป้ายหลุมศพบังไว้ พวกเขาจึงไม่เห็นฉินหมิง

ใครก็ตามที่มีตาก็รู้ได้ทันทีว่าคนสองคนนี้มีเจตนาชั่วร้ายอย่างเห็นได้ชัด

ฉินหมิงขมวดคิ้ว เดาว่าทั้งสองคนมาที่นี่และเล็งผู้หญิงคนนี้อยู่ก่อนแล้ว เขาจึงแอบตามไปดู เป็นไปตามที่คิดสาวสวยคนนั้นดูเหมือนจะรอใครบางคนอยู่ในสุสาน แล้วถูกสองคนนั้นโจมตีจากด้านหลังจับใส่ถุงกระสอบ พวกมันเอาถุงเท้าเน่า ๆ ยัดอุดปากเธอ หลังจากถูกจับใส่ลงในกระสอบ เธอก็ดิ้นรนขัดขืนแต่ก็ไม่มีประโยชน์เลยสักนิด

ต่อมาไม่นาน

ชายร่างกำยำคนหนึ่งจับผู้หญิงคนนั้นไว้ ขณะที่อีกคนนำหินก้อนใหญ่และหนักมามัดติดกับกระสอบที่ผู้หญิงอยู่ข้างใน

ชายทั้งสองยกก้อนหินขึ้น แล้วโยนลงแม่น้ำเสียงตู้ม

ฉินหมิงตาเบิกกว้าง!

นี่มันการฆาตกรรมชัด ๆ!

ฉินหมิงตกใจอยากจะหนีไปให้ไกล แต่เขากังวลว่าตัวเองจะทำเสียงให้สองคนนั้นรู้ตัว ดังนั้นเขาจึงซ่อนตัวอยู่หลังหลุมศพจนชายทั้งสองจากไป จากนั้นเขาก็โผล่ออกมาอย่างระมัดระวัง

หลังจากคิดเรื่องนี้แล้ว ฉินหมิงก็ยังเลือกที่จะกระโดดลงไปในน้ำ แม้ว่าเขาจะขลาดกลัวแต่สิ่งที่เขาได้ร่ำเรียนมาตั้งแต่เด็กทำให้ไม่อาจทนเห็นผู้หญิงอ่อนแอตายต่อหน้าเขาอย่างไม่แยแสได้

ฉินหมิงรีบช่วยผู้หญิงคนนั้นขึ้นจากน้ำอย่างรวดเร็ว ฉินหมิงรีบแก้กระสอบโดยไม่สนว่าตัวเองจะเปียกและหายใจอย่างหนาวสั่น แต่ก็ไม่ได้สังเกตเห็นมีดสั้นคนร้ายที่เผลอทำหล่นเอาไว้อยู่ข้าง ๆ พวกเขา

อีกด้านหนึ่ง

ชายหนุ่มทั้งสองเดินไปตามถนนด้านนอกสุสานที่มีรถเอสยูวี สุดหรูระดับไฮเอนด์จอดอยู่

ทั้งสองขึ้นรถและกำลังจะออกไป พี่ซ่งเผลอจับรองเท้าบู๊ตของตัวเองและสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปทันที

“แย่แล้ว มีดของฉันหายไป บางทีมันอาจจะตกริมแม่น้ำเมื่อกี้นี้…”

“มีรอยนิ้วมือบนมีดด้วย พวกเรารีบไปเก็บมันกลับมาเร็ว…”

ทั้งสองรีบวิ่งไปที่แม่น้ำ

…

หลังจากแกะถุงกระสอบแล้ว ผู้หญิงในกระสอบตัวเปียกปอนไปหมด เธอสวมชุดสีขาวและกระโปรงยาวถึงสะโพก เพราะเธอเปียกอยู่เสื้อผ้าจึงแนบเนื้อเผยให้เห็นสัดส่วนโค้งเว้าอย่างชัดเจน โดยเฉพาะชุดท่อนบน อาจเป็นเพราะมันเปียกจนเห็นเสื้อชั้นในลูกไม้สีดำตัวเล็กอยู่ข้างใต้

แจ่มดีจริง ๆ!

ฉินหมิงอดกลืนน้ำลายไม่ได้ เดิมทีเขาคิดว่าหม่าลู่ก็สวยพออยู่แล้ว แต่เขาไม่ได้คาดว่าผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าเขาจะสวยขนาดนี้ ถ้าเทียบระหว่างคนสองคนนี้ก็เหมือนไก่กับหงส์อย่างแน่นอน

แต่ตอนนี้ผู้หญิงคนนี้จมน้ำมาเป็นเวลานาน จนใบหน้าของเธอขาวซีดและไม่หายใจ เมื่อไม่มีทางเลือกอื่น ฉินหมิงจึงกดหน้าอกของเธอไว้ด้วยมือข้างหนึ่งและช่วยผายปอด

คาดไม่ถึงเลยว่าหน้าอกของเธอว่านุ่มแล้ว ปากของเธอนุ่มกว่าซะอีก ทั้งยังมีความรู้สึกหวานฉ่ำเล็กน้อย

ฉินหมิงอดใจคิดเพียงเท่านี้

ในไม่ช้า สาวสวยที่ฉินหมิงช่วยก็ได้สติ

"แค่ก…"

ผู้หญิงคนนั้นสำลักน้ำออกมาหลายคำ แพขนตาของเธอสั่นเล็กน้อย และในที่สุดเธอก็ได้สติขึ้นมาอย่างช้า ๆ

สาวสวยที่ฟื้นได้สติขึ้นมารู้สึกถึงความอบอุ่นบนริมฝีปากตัวเองอย่างชัดเจน เมื่อเธอเงยหน้าขึ้น เธอเห็นมือของฉินหมิงแตะที่ขาของเธอ เธอจึงถีบเขาอย่างแรงด้วยด้วยความโกรธ จนเขาตกลงไปในแม่น้ำ

และปากก็ยังด่าสาปต่อ

“นายคิดจะทำอะไรน่ะ? จะเอาเปรียบฉันล่ะสิ! คนบ้า น่าขยะแขยงจริง ๆ!”

ฉินหมิงถูกถีบตกน้ำอย่างไม่ทันตั้งตัว

ฉินหมิงตะเกียกตะกายอยู่ในน้ำสักพักและปีนขึ้นมาฝั่งอีกครั้ง ในตอนนี้สภาพเขาดูน่าเกลียดแย่ยิ่งกว่าเดิมซะอีก

วันนี้เขาได้รับความอยุติธรรมมากมาย เขามองผู้หญิงคนนั้นและไม่สนใจจะอธิบายอะไรอีกแล้ว แววตาของเขาเต็มไปด้วยความโกรธ

“ไม่มีผู้หญิงดี ๆ ในโลกนี้เลยสักคน!”

“ฉันใจดีอุตส่าห์มาช่วยเธอ ผายปอดให้เธอ เธอไม่พูดขอบคุณฉันสักคำ แล้วมาถีบฉันลงแม่น้ำแบบนี้เลยเหรอ?”

“เหอะ ๆ ฉันไม่รู้จริง ๆ ว่าเป็นคุณหนูใหญ่มาจากไหน วันนี้ฉันจะสั่งสอนเธอแทนพ่อของเธอเอง!”

หลังจากพูดจบฉินหมิงก็เดินเข้ามาหาเธอ ตอนนี้สาวสวยตื่นตระหนก ร่างกายของเธอสั่นไปหมด หน้าอกของเธอสั่นสะท้านและน้ำเสียงของเธอก็สั่นเทา “นาย อย่าเข้ามานะ!”

ในป่ารกทึบนี้แค่ทำอะไรกับเธอ แล้วโยนกลับลงไปในน้ำก็ไม่มีใครสามารถหาหลักฐานได้แล้ว

ฉินหมิงก็คว้าโทรศัพท์และกุญแจรถจากตัวเธอที่ชุ่มไปด้วยน้ำและเปิดเครื่องไม่ได้ จากนั้นเขาก็โยนมันลงบนพื้นอย่างแรงจนแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ จากนั้นเขาออกแรงก็ปากุญแจรถลงไปในน้ำ!

“นายคิดว่าเจ๋งนักรึไง?”

ฉินหมิงพูดด้วยความโกรธ "เธอไม่รู้จักเรื่องของหลี่ต้งปินเหรอ? ฉันปาโทรศัพท์ของเธอแตกกระจายเป็นชิ้น ที่นี่คือป่ารกทึบบ้านนอกสุด ๆ ตอนนี้เธอออกไปนั่งแท็กซี่ได้ไหมล่ะ? เธอจะทำอย่างไรต่อ? ตอนนี้เธอไม่มีโทรศัพท์ เรียกแท็กซี่ก็ลำบาก กุญแจรถก็หาย ประตูรถเปิดไม่ได้ เธออยากจะกลับบ้านเหรอ? เหอะ ๆ ฉันจะให้เธออยู่ที่นี้นี่แหละ ที่นี่เป็นสุสาน ตกกลางคืนผีออกมาอยู่กับเธอนี่แหละ หึ หึ ไม่ต้องห่วง เธอไม่เหงาแน่”

หลังจากพูดจบ ฉินหมิงก็เดินออกไป

สาวสวยตกใจสะดุ้งจนตัวสั่นไปหมด!

เธอร้องไห้พลางพูดไปว่า "อย่า อย่าทำแบบนี้นะ ฉันขอร้องล่ะ!"