บทที่ 267

จากการคำนวณของเขา เวชสำอางจะเข้าสู่ตลาดผ่านโจวกรุ๊ปและราคาขายปลีกขั้นสุดท้ายคาดว่าจะอยู่ที่ประมาณหกพันถึงเจ็ดพัน

แต่ตอนนี้ราคาขายปลีกสูงถึงชุดละหนึ่งหมื่นสองพันไปแล้ว ถ้าไม่เรียกว่าแพงแล้วจะเรียกว่าอะไรได้อีก?

“ราคาเพียงชุดละหนึ่งหมื่นสองพัน แพงเกินไปหรือเปล่า?”

“คุณเป็นคนจน ไม่มีเงินพอ แล้วจะมาทำอะไรที่นี่ล่ะ?”

พนักงานโกรธและไม่คิดจะรักษาน้ำใจ

ตอนนี้เธอตัดสินฉินหมิงไปแล้วว่าเขามาหาเธอหลังจากที่เขาตัดสินใจแน่แล้วว่าเขาต้องการซื้อมัน

แต่ตอนนี้ทั้งที่เธอยอมสละเวลาพักมา แต่ฉินหมิงกลับคิดว่ามันแพงเกินไป เธอจึงไม่อาจมองฉินหมิงในแง่ดีได้!

"นี่......"

ฉินหมิงรู้สึกอับอายที่ถูกดุ

เขายังมีเงินเหลืออยู่ในบัตรธนาคารประมาณเจ็ดสิบถึงแปดสิบล้าน และกับเงินแค่หนึ่งหมื่นสองพันก็ถือว่าเล็กน้อยสำหรับเขา

แต่ความแตกต่างระหว่างราคาหน้าโรงงานและราคาขายปลีกของเวชสำอางนั้นต่างกันเกินไป และเขาก็สับสนเล็กน้อย ได้แต่สงสัยว่ามันเกิดอะไรขึ้น

ท้ายที่สุดแล้วบริษัทได้จัดส่งสินค้าให้กับโจวกรุ๊ปในราคาชุดละสามพัน ตอนนี้ราคาขายปลีกสูงมากมีความเป็นไปได้มากที่โจวกรุ๊ปจะสามารถทำกำไรมหาศาลจากมันได้

หากเป็นกรณีนี้จร