"ส่วนอีกสี่คนที่อยู่บนเขา พวกมันเป็นเพียงแค่ขยะสังคม พวกเราห้ามปล่อยพวกมันไปง่าย ๆ เด็ดขาด!"ฉินหมิงแบ่งแยกบุญคุณความแค้นชัดเจนเสมอมา ถึงแม้ว่าเฉียนเป้าจะทำร้ายเขา แต่เฉียนเป้าก็รู้จักผิดชอบชั่วดีมากกว่าทั้งสองฝ่ายเพียงแค่มีฐานะต่างกัน เขาจึงไม่มีความจำเป็นที่จะต้องสังหารเฉียนเป้าในทางตรงกันข้าม ชายสวมต่างหูทั้งสี่คนกลับไม่มีหลักการและไม่เห็นแก่ส่วนรวมเลยสักนิด วันข้างหน้าคนแบบนั้นย่อมต้องเป็นตัวหายนะแน่ ๆ จึงต้องลงโทษให้หนัก!"เอาล่ะ ฉันจะเชื่อฟังนายก็แล้วกัน..."หลินหว่านชิงพยักหน้า เพราะเชื่อมั่นในตัวฉินหมิง"ขอบคุณครับ คุณฉิน ผมเฉียนเป้าย่อมจดจำบุญคุณของคุณในวันนี้เอาไว้อย่างแน่นอน""วันหน้าขอเพียงคุณมีคำสั่งอะไรก็ช่าง ต่อให้ต้องบุกเขาดาบทะเลเพลิง ผมเฉียนเป้าก็จะไม่ลังเล!"เฉียนเป้าตื่นเต้นเสียจนหลั่งน้ำตาออกมาพลางคุกเข่าโขกศีรษะให้ฉินหมิงด้วยความเคารพนบนอบคราวนี้เขาแทงฉินหมิง แต่ฉินหมิงกลับไม่สนใจความแค้นที่ผ่านมา มิหนำซ้ำกลับเป็นฝ่ายขอร้องแทนเขาอีกต่างหากความใจกว้างและเอื้ออารีที่ฉินหมิงแสดงออกมาทำให้เขารู้สึกประทับใจอย่างลึกล้ำ ทั้งยังรู้สึกว่าตนเองต่ำต้อยกว่าอีกฝ่
แต่สิ่งที่น่าทึ่งคือหลังจากฉินหมิงบาดเจ็บได้ไม่นาน บาดแผลก็ตกสะเก็ดและดูเหมือนว่าจะดีขึ้นมาก"ฉินหมิง แผลบนแผ่นหลังของนายตกสะเก็ดหมดแล้ว ความรวดเร็วในการฟื้นตัวของนายไวเกินไปแล้ว!"หลินหว่านชิงรู้สึกประหลาดใจมากเธอจำได้ชัดว่าตอนแรกฉินหมิงบาดเจ็บตรงหน้าอกระหว่างที่พยายามจะช่วยชีวิตเธอ ผ่านไปเพียงแค่วันเดียว บาดแผลก็สมานจนตกสะเก็ดโดยแทบจะไม่ทิ้งร่องรอยใด ๆ เอาไว้เลยไม่คาดคิดเลยว่าจะเป็นแบบนี้ได้ ช่างน่าเหลือเชื่อจริง ๆ!"บางทีอาจเป็นเพราะสมรรถภาพทางกายของผมดีขึ้นก็ได้ เลยทำให้ผมฟื้นตัวได้เร็วกว่าคนอื่น..."ฉินหมิงพลันรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันที ไม่นานเขาก็ตระหนักได้ว่าเรื่องนี้อาจจะเกี่ยวข้องกับการบ่มเพาะพลังภายในก็เป็นได้"อืม ก็เป็นไปได้นะ"หลินหว่านชิงพยักหน้าแล้วไม่เก็บมาใส่ใจอีกจากนั้นเธอก็ยื่นมืออันประณีตบอบบางดุจหยกออกมา แล้วค่อย ๆ ขยับไปมาแล้วรีบทายารักษาแผลลงบนแผ่นหลังของฉินหมิงสิ่งนี้จะช่วยให้ฉินหมิงฟื้นตัวจากอาการบาดเจ็บได้มากกว่า…เช้าวันรุ่งขึ้นหลังจากได้นอนพักผ่อนสักคืนหนึ่ง อาการบาดเจ็บตรงแผ่นหลังของฉินหมิงก็เกือบจะหายสนิทแล้วอาการบาดเจ็บที่เท้าของหลินหว
เสื้อผ้าชุดนี้ล้ำสมัยมากทีเดียว ถึงแม้ว่าจะไม่ใช่เสื้อผ้าแบรนด์หรูราคาแพงระยับ แต่ก็เหมาะกับท่าทางมีเสน่ห์ของเธอมาก ทั้งยังทำให้เธอดูทั้งชาญฉลาดและน่าหลงใหลอีกต่างหากนี่เป็นครั้งแรกที่ฉินหมิงได้เห็นความงามที่แท้จริงของเฉินถิงถิงในแง่มุมของเรือนร่าง เฉินถิงถิงอาจจะไม่มีเสน่ห์ร้อนแรงเท่ากับหลินหว่านชิงกับหานซีแต่ในแง่มุมของรูปลักษณ์ภายนอกและความงาม เธอเกือบจะเทียบได้กับหานซี ดังนั้นเธอย่อมเป็นยอดสาวงามอย่างแน่นอน!"ฉินหมิง คะ...คุณเป็นอะไรหรือเปล่า?"เมื่อสัมผัสได้ถึงสายตาเร่าร้อนของฉินหมิง เฉินถิงถิงก็หน้าแดงใจเต้นรัวแล้วก้มหน้าไม่กล้าสบตาของฉินหมิงอีกนับตั้งแต่ฉินหมิงช่วยเธอไว้ครั้งแล้วครั้งเล่า เธอก็เริ่มชอบพอฉินหมิงที่ทั้งสูงใหญ่และหล่อเหลาเข้าโดยไม่ทันรู้ตัววันนี้นับเป็นโอกาสอันหาได้ยากที่ฉินหมิงจะมาเยือนในฐานะแขก ดังนั้นเธอจึงตั้งใจแต่งตัวเอาไว้ล่วงหน้าเพื่อทิ้งความประทับใจดี ๆ ให้แก่ฉินหมิงจากท่าทีตอบสนองของฉินหมิง เธอก็รู้แล้วว่าความคิดของตนเองไม่สูญเปล่าและรู้สึกมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก"เปล่าหรอก......"เมื่อฉินหมิงได้สติก็ยิ้มกระอักกระอ่วนแล้วรีบถอนสายตาหยาบโลนอ
เมื่อเห็นเฉินถิงถิงกับฉินหมิงค่อย ๆ ลับตาไป เทียนปั๋วก็กำหมัดแน่นพร้อมแววตาเกลียดชัง"ไอ้หนู สวรรค์มีทางกลับไม่ไป นรกไร้ทางกลับบุกเข้ามา!""ในเมื่อแกมารนหาที่ตายถึงที่นี่เอง งั้นฉันจะช่วยสงเคราะห์ให้ก็แล้วกัน!"เทียนปั๋วสีหน้าถมึงทึงพลางควักโทรศัพท์มือถือออกมาโทร…ตรงระเบียงทางเดินเฉินถิงถิงกับฉินหมิงเดินเคียงกันไป"ฉินหมิง เทียนปั๋วเป็นคนจิตใจคับแคบที่จ้องจะหาทางแก้แค้นอยู่ตลอดเวลา""ฉันเคยได้ยินมาว่ามันมีลูกพี่ลูกน้องที่เป็นผู้ทรงอิทธิพลในสังคมด้วย""ตอนนี้มันมีความแค้นกับคุณแล้ว วันหน้าเมื่อคุณเจอมันเข้าก็ระวังตัวด้วยนะ"เฉินถิงถิงเตือนด้วยสีหน้าเป็นกังวลครอบครัวของเธอกับครอบครัวของเทียนปั๋วเป็นเพื่อนบ้านเก่าแก่ ทั้งสองครอบครัวเคยมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน เธอจึงพอล่วงรู้สถานการณ์ในครอบครัวของเทียนปั๋วอยู่บ้างแต่เมื่อไม่กี่ปีมานี้ ครอบครัวของเทียนปั๋วมีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีขึ้นเรื่อย ๆ พวกเขาจึงซื้อบ้านสองหลังเอาไว้ในตัวเมืองและแทบจะไม่ได้กลับมาที่บ้านเก่าเลยเธอไม่คาดคิดเลยว่าวันนี้จะมาเจอเทียนปั๋วเข้าโดยกะทันหัน"เอาล่ะ ผมเข้าใจแล้ว"ฉินหมิงตอบตกลงไปเรื่อยเปื่อยโด
เมื่อเห็นภาพเหตุการณ์ฉากนี้เข้า หลี่ฉินก็แววตาวูบไหวอยู่สองสามครั้งราวกับเธอเข้าใจอะไรสักอย่างขึ้นมาแล้วผุดรอยยิ้มตรงมุมปาก"เสี่ยวฉิน ป้ามีเรื่องอยากจะถามเธอสักหน่อย แต่ไม่แน่ใจว่าเธอสะดวกที่จะตอบหรือเปล่า"หลี่ฉินถามอย่างค่อนข้างแบ่งรับแบ่งสู้"มีเรื่องอะไรงั้นเหรอครับ?""ป้าหลี่ เชิญถามมาได้เลย"ฉินหมิงยิ้มให้"เธอก็ดูเหมือนจะอายุไม่น้อยแล้ว ป้าอยากรู้ว่าตอนนี้เธอมีแฟนแล้วหรือยัง?"หลี่ฉินถามด้วยท่าทางคร่ำเคร่งและสีหน้าลุ่มลึกแม่กับลูกสาวสื่อใจถึงกันได้ หลังจากได้ยินคำถามของแม่ตนเอง เฉินถิงถิงก็คาดเดาเจตนาของแม่ได้อย่างรวดเร็ว ใบหน้างดงามกว่าครึ่งของเธอเปลี่ยนเป็นแดงก่ำ เธอก้มหน้าลงไม่กล้าสบตาแม่ของตัวเอง ยิ่งไม่ต้องเอ่ยถึงเรื่องสบตากับฉินหมิงเลย"ยังไม่มีหรอกครับ......"ฉินหมิงส่ายหน้าแล้วหยุดพูดถึงแม้ว่าเขาจะไม่มีแฟน แต่ก็เพิ่งหย่าร้างมาไม่นานนี้เองทว่าอย่างไรเสียการหย่าร้างก็ไม่ใช่เรื่องสวยงามอะไร ในเมื่อหลี่ฉินไม่ได้ถามถึงเรื่องนั้น เขาจึงไม่ได้พูดอะไรมาก"ป้าไม่คาดคิดเลยว่าเธอที่ยอดเยี่ยมและนิสัยดีออกขนาดนั้น กลับยังไม่มีแฟนเลย!"หลี่ฉินรู้สึกประหลาดใจอยู่บ้าง
นอกประตู มีสาวสวยอายุราว ๆ ยี่สิบหกยี่สิบเจ็ดปีเดินเข้ามาพร้อมชายหนุ่มสองคนที่อยู่ข้างหลังเธอ"ญาติผู้พี่ พี่เขย พวกพี่มาที่นี่กันทำไมเหรอ?"เฉินถิงถิงรู้สึกประหลาดใจหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าเธอคือลูกสาวของน้าชาย หลี่หยวนหยวนญาติผู้พี่ของเธอชายหนุ่มที่ตามหลี่หยวนหยวนมาด้วยคือ อู๋เทาพี่เขยของเธอพ่อของเฉินถิงถิงหนีออกจากบ้านแล้วหายตัวไปตั้งแต่เธอยังเด็ก เป็นแม่ของเธอที่ต้องทำงานหนักเพื่อเลี้ยงดูสองพี่น้องให้เติบโตขึ้นมาตามลำพังระหว่างนี้เอง น้าชายรวมทั้งหลี่หยวนหยวนญาติผู้พี่ของเธอกับญาติบางคนก็ช่วยเหลือครอบครัวของพวกเธอเอาไว้มากนอกเหนือไปจากนั้น เธอกับหลี่หยวนหยวนก็เติบโตขึ้นมาด้วยกันและพวกเธอก็สนิทสนมกันมากด้วยคราวนี้แม่ของเธอป่วยจนต้องเข้าโรงพยาบาล ดังนั้นเธอจึงขอยืมเงินหลายแสนบาทจากหลี่หยวนหยวนญาติผู้พี่ของตนเองทั้งน้าชายและหลี่หยวนหยวนญาติผู้พี่ของเธอต่างช่วยเหลือครอบครัวของเธอกันอย่างสุดความสามารถ ครอบครัวของพวกเธอรู้สึกซาบซึ้งใจมาโดยตลอด"ถิงถิง ฉันได้ยินว่าคุณป้าออกจากโรงพยาบาลแล้ว พอดีวันนี้เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ พี่เขยของเธอกับฉันไม่ต้องไปทำงาน พวกเราก็เลยหาเวลามาเย
เฉินถิงถิงหน้าตาสวยจัดแถมตอนนี้ยังตั้งใจแต่งเนื้อแต่งตัวอย่างพิถีพิถัน ประกอบกับท่าทางบริสุทธิ์ไร้ราคีทำให้เธองดงามเกินกว่าที่เขาคิดเอาไว้เสียอีก เขาไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหนงามพิสุทธิ์เช่นนั้นมาก่อนเลยนับตั้งแต่ชั่ววินาทีแรกที่เขาได้เห็นเฉินถิงถิง เขาก็รู้สึกตกตะลึงและพึงพอใจที่เฉินถิงถิงเป็นดั่งที่เขาต้องการ"คุณหลิว คุณชมเกินไปแล้วค่ะ..."เฉินถิงถิงยิ้มอ่อนโยนและดูขัดเขินอยู่บ้างเธอเพิ่งจะเรียนจบจากมหาวิทยาลัย เธอจึงคิดว่าตัวเองยังเด็กมากและไม่จำเป็นต้องไปนัดบอดในตอนนี้แต่อย่างไรเสียหลี่หยวนหยวนก็มีเจตนาดี ถ้าเป็นยามปกติเธอก็คงจะไว้หน้าญาติผู้พี่ของตัวเองและเสแสร้งแกล้งทำอยู่บ้างแต่สถานการณ์ในวันนี้ออกจะพิเศษอยู่สักหน่อย ครอบครัวของพวกเธอกำลังจัดงานเลี้ยงให้แก่ฉินหมิง เพราะอยากจะขอบคุณในน้ำใจของฉินหมิงตอนนี้จู่ ๆ ญาติผู้พี่ของเธอก็เข้ามาเจ้ากี้เจ้าการนัดบอด เธอคงไม่สามารถทิ้งฉินหมิงไปนัดบอดกับคนอื่นได้หรอกมั้ง?ยิ่งไปกว่านั้น เธอก็มีใจให้ฉินหมิงและไม่อยากนัดบอดต่อหน้าฉินหมิงด้วย"หยวนหยวน อู๋เทา พวกเธอนี่เอง!""พวกเธอกินข้าวมาหรือยังล่ะ? อยากเข้ามากินอะไรด้วยกันหน่อยไหม?"
ตอนนี้เธอบอกเรื่องนี้ให้หลี่หยวนหยวนได้รู้แล้ว เธอก็ทำได้แค่แบ่งรับแบ่งสู้เท่านั้น เช่นนี้หลี่หยวนหยวนก็จัดการเรื่องนัดบอดให้เฉินถิงถิงไม่ได้และหลีกเลี่ยงความกระอักกระอ่วนของทุกคนได้อีกด้วย"จะทำแบบนั้นได้ยังไงกัน!""คุณป้าคะ ฉินหมิงคนนี้เป็นขี้แพ้ตัวเอ้ แถมมันยังเป็นผู้ชายที่ผ่านการหย่าร้างมาแล้วด้วย มันจะคู่ควรกับถิงถิงได้ยังไงกัน!""คุณป้าคงจะถูกมันหลอกเข้าแล้วใช่ไหมคะ?"หลี่หยวนหยวนรู้สึกตื่นตกใจมากเสียจนปากอ้าตาค้าง ใบหน้าเต็มไปด้วยความไม่อยากเชื่อ"อะไรนะ?""ขี้แพ้? เธอเคยหย่ามาแล้วงั้นเหรอ?""หยวนหยวน เธอเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า?"หลี่ฉินผงะอึ้งแล้วมองหลี่หยวนหยวนด้วยสีหน้าสับสน เพราะสงสัยถึงสาเหตุที่ทำให้หลี่หยวนหยวนพูดแบบนี้"หนูไม่ได้เข้าใจผิดหรอกค่ะ!""คุณป้าคะ คุณป้าอาจจะไม่รู้ว่ามันเคยเป็นเขยตระกูลหม่า เมื่อไม่นานมานี้มันถูกหม่าลู่สวมเขาแล้วไล่ออกจากบ้าน..."หลี่หยวนหยวนอธิบายสถานการณ์พอสังเขปเธอยังคงทำงานอยู่ในบริษัทของตระกูลหม่า เธอจึงพอจะทราบเรื่องราวภายในเกี่ยวกับการหย่าร้างของฉินหมิงกับหม่าลู่มาบ้าง อีกทั้งเธอยังรู้ว่าฉินหมิงถูกหม่าลู่ขับไล่อีกด้วย!ไอ้ขี้