ร่างสูงขบเข้าที่ซอกคอของคนตัวเล็กจน ทำให้มิริณนั้นรู้สึกตัวที่เธอนั้นมัวเมาไปกับรสจูบของอรัณอย่างไม่รู้ตัว ร่างสูงที่กำลังคลอเคลียกับร่างบางอยู่นั้นถึงกับต้องชะงัก เมื่อมิริณนั้นผลักอรัณออกจากตัวเธอ พร้อมกับจัดเสื้อนักศึกษาที่มันหลุดลุ่ยออกมา"ขอโทษด้วยนะคะ ฉันคงลืมตัวไป" มิริณสบตาเข้ากับคนตรงหน้า"ส่วนเรื่องที่พี่อยากให้ฉันเป็นเด็กของพี่ฉันคงเป็นให้พี่ไม่ได้หรอกค่ะ" ร่างบางสบตาเข้ากับสายตาคมเข้มจากนั้นก็เดินหนีอรัณออกมา"มิริณ มิริณเดี๋ยวก่อนสิ ฉันแค่" อรัณได้แต่เรียกตามหลังด้วยความหงุดหงิดที่คืนนี้เขาปล่อยให้มิริณนั้นหลุดมือไปจนได้อรัณที่ในชีวิตไม่เคยโดนผู้หญิงปฏิเสธเขาเลยซักครั้งเดียว กำลังไปได้สวยอยู่แล้วเชียว!! โธ่โว้ย!! มิริณที่ปฏิเสธข้อเสนอของเขาทำเอาอรัณถึงกับหัวเสียสุดๆ ให้ตายเถอะทำไมเขาต้องมารู้สึกเสียดายอะไรกับคนอย่างเธอด้วย ทั้งที่ชีวิตเขาแค่กระดิกนิ้วผู้หญิงก็พร้อมที่จะเข้าหา"เก่งนิ ที่กล้าปฏิเสธคนอย่างฉัน" อรัณรู้สึกเสียหน้าอย่างหนักที่ถูกมิริณปฏิเสธ ให้ตายเถอะรู้ไปถึงไหนอายไปถึงนั้น เขาพึ่งจะรู้สึกก็วันนี้แหละ ว่าเงินเขาไม่สามารถซื้อผู้หญิงอย่างเธอได้ หรืออยากจะเรียก
อรัณ อักษรรุ่งโรจน์สกุล ทายาทคนที่สองของนักการเมือง ชื่อดัง เบ้าหน้าฟ้าประทานของที่สาม ของหนุ่มสุดฮอตมหาวิทยาลัย B หล่อ รวย เย็นชานิ่งและนิ่ง ร้ายลึก และที่สำคัญเอาแต่ใจมาก ผิดแต่ไม่เคยโทษตัวเอง เป็นคนรักเพื่อนมาก [เจ้าชู้ไหม...ไม่รู้ดูกันไปยาวๆ ละกัน] นิสัยก็คงไม่ต่างจากแก๊งค์เพื่อนๆ มากนัก นิสัยไม่เหมือนกันก็คงอยู่แก๊งค์เดียวกันไม่ได้ ใจดีกับสาวๆ ทุกคนเกลียดที่สุดคือผู้หญิงขายตัวที่ชื่อมิวาแต่เธอดันเป็นน้องสาวของคนที่เขาเกลียด ยิ่งเกลียดมากเท่าไหร่แต่กับพาตัวเองเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเธอมากขึ้น เขาจะจัดการกับความรู้สึก ที่มันตรงกันข้ามการกระทำได้นี้ได้อย่างไร เมื่อเขาดันแพ้ให้กับ ความสดใส ดื้อรื้นของเธอ จนยากที่จะถอนตัวมิริน มิรินดา ชัยชาญกุลปี 3 คณะอักษรศาสตร์ มอ.Bหน้าตาน่ารัก สดใสร่าเริง ดื้อรั้น นิสัยดี ไม่ชอบการเอาเปรียบ เข้ากับทุกคนได้ดี ความสวยของฉันเมื่อใส่แว่นอยู่ที่ เจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์ แต่เมื่อถอดแว่นใส่คอนแทคเลนส์ ฉันก็ได้ขึ้นชื่อเรื่องความสวยที่ไม่เป็นสองรองใคร วัดจากความมั่นหน้ามั่นใจของตัวฉันเองล้วนๆ คะ"เธอมันก็แค่น้องสาวของผู้หญิงขายตัว ที่หาวิธีทำให้ฉันสนใจไม่ได้ เธ
@มหาวิทยาลัย B งานกีฬาประจำปีเจ้าของร่างสูงโปร่งส่วนสูง 183 เซ็นติเมตร หุ่นราวกับนายแบบระดับแถวหน้าของเมื่องไทยผมอันดกดำ เบ้าหน้าฟ้าประทาน อย่าง อรัณ หนึ่งหนุ่มกลุ่มสุดฮอตคณะวิศวะ ของรั่ว ม.B มหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดัง ที่ได้ขึ้นชื่อเรื่องความหรูหราสะดวกสบายและค่าเทอมที่แพงที่สุด ยืนแผ่ออร่าความหล่อเหลาภายในสนามบาสของ มหาวิทยาลัย ทำเอาสาวๆ ในรั่ว มอ B นั้นถึงกับส่งเสียงกรี๊ดกร๊าดส่งกำลังใจเชียร์อรัณ จนพื้นที่ของของสนามและบนสแตนเชียร์ไม่เหลือพื้นที่ว่างเว้นเนื่องจากหนุ่มหล่อเนื้อหอม รุ่นพี่ปี 4 ที่ หมายปองของเหล่าสาวๆ อย่างอรัณลงสนามวอมร่างกายที่จะลงแข่งขันบาสในครั้งนี้ เลยทำให้สาวๆ ขอบ สนามนั้นมารวมตัวกันเยอะมากเป็นพิเศษ ถึงกับล้นขอบสนามกันเลยทีเดียว เพราะดีกรีความหล่อและความฮอต ของหนุ่มหน้าใสอย่าง อรัณ ไม่ว่าจะฐานะทางครอบครัว ด้วยความที่มีใบหน้าหล่อเป็นทุนเดิมอยู่แล้วนั้น บวกกับความสามารถและเก่งรอบด้าน ทำให้สาวๆ พากันถวายตัวเข้าหา เจ้าของฉายาหนุ่มเจ้าแผนการประจำกลุ่ม เรื่องความรวยก็ไม่เป็นสองรองใคร เพราะได้ขึ้นชื่อเป็นทายาทของที่สองของนักการเมืองชื่อดัง และยังมีธุริกิจเกี่ยวกับโรงงา
มิริณหยิบแว่นตาที่แตกละเอียดมาปัดๆ ก่อนที่จะเก็บมันเข้ากระเป๋า และรีบเดินไปนั่งกับขวัญข้าว และบีนา จะให้ฉันมานั่งดูเขาแข่งบาสได้ยังไงกันในเมื่อไม่ใส่แว่นฉันก็เหมือนคนตาปอดดีๆ นี่เองที่มองอะไรในระยะไกลก็เป็นภาพที่เบลอไปหมด เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ ฉันเองก็ตกใจมาก เช่นกัน อรัณ หนุ่มสุดฮอต คณะวิศวะปีสี่ หึ! เขาเป็นผู้ชายที่ปากร้ายที่สุดเท่าที่ฉันเคยพบเจอมา เขาต่างหากที่วิ่งออกนอกสนามมาชนฉันจนเลนส์แว่นตาฉันหล่นแตก แต่ไม่คิดจะขอโทษซักคำ และยังมาโทษคนอื่นอีกร่างบางเจ้าของใบหน้าหวานใสได้แต่นั่งกำมือแน่นด้วยความโกรธจัด ที่โดนหนุ่มรุ่นพี่นั้นโยนความผิดให้เธอส่วนอีกด้านของฝั่งสนาม ใบหน้าอันหล่อเหล่าได้แต่ชักสีหน้าด้วยความหงุดหงิด!! ปริ๊ดๆ !! จากนั้นเสียงลูกหวีดของกรรมการก็ดังขึ้น"หมดเวลาพัก ลงสนามได้แล้ว" ริวเอ่ยกับอรัณมาพร้อมกับยกนิ้วให้เพื่อน"เมื่อกี่กูจะซู๊ดลูกบาสเข้าอยู่แล้วเชียว เป็นเพราะยัยนั่นที่เดินไม่ระวัง ทำให้พวกกูต้องเสียเวลาเนี้ย" อรัณบ่นให้กับเจ้าของร่างบางมาอย่างหงุดหงิด ทำเขาทั้งสามหนุ่มถึงกับหันมองหน้ากัน พออรัณลงสนามไปแล้วนั้น"แต่เมื่อกี้ไม่ใช่มันหรือวะที่ออกจากนอกส
"คืออีกไม่กี่เดือนเราก็จะเรียนจบแล้ว คือเราอยากแต่งงานกับแพทนะ แพทรู้ใช่ไหมว่ารัณคิดยังไงกับแพท" อรัณสบตากับคนตรงหน้า ด้านแพทเองถึงเธอและอรัณจะครบกันแบบไม่ใช่สถานะเพื่อน แต่ความรู้สึกของทั้งสองคน มันเลยขั้นไปไกลเกินกว่าเพื่อน ที่กอด จูบ กันได้ แพทได้แต่จ้องมองใบหน้าของอรัณ อย่างนึกเสียดายที่เธอยังไม่ได้คิดไปถึงเรื่องการแต่งงาน แต่ลึกๆ เธอเองก็็รักและชอบอรัณแต่อยากแต่งงานกับเขาเช่นกัน เพียงแต่เธอยังไม่พร้อมนั้นเอง"รู้สิ เรารู้มาตลอดแหละว่ารัณคิดยังไงกับเรา แต่เรา...พึ่งจะยื่นเรื่องเรียนต่อที่เมกาหนะ ขอบคุณรัณมากนะที่รักและเลือกเราเป็นเจ้าสาวของรัณ" แม้ร่างสูงจะเตรียมตัวเตรียมใจมาบ้างแล้วกับคำปฎิเสธของฝ่ายหญิง แต่นั้นก็รู้สึกเจ็บแปลบๆ ที่อกอยู่ดี แพทอธิบายในเหตุผลของดธอ ใบหน้าอันกล่อเหลาถึงซีดขึ้นมาทันที แพทจะไปเรียนต่างประเทศโดยที่เธอไม่เคยบอกกับเขาเลย แพทได้แต่สบตากับอรัณ"ไม่เป็นไร เราเข้าใจแพทดี เราขอโทษ เราอาจจะใจร้อนจนเกินไป เลยทำให้แพทรู้สึกอึดอัด" อรัณเอยกับคนตรงหน้ามาด้วยเสียงเศร้า จนแพทถึงกับชะงัก จากนั้นหญิงสาวก็เอามือกุมที่มือหนาของอรัณเพื่อปลอบอรัณเพื่อไม่ให้เขาเสียใจกับคำ
ด้านอรัณหลังจากที่เขาไปเคลียร์กับยัยนั้น เสร็จเรียบร้อยแล้วนั้น ร่างสูงก็ขับรถมาส่งแพทที่บ้านของเธอ จากนั้นอรัณก็ขับรถไปร่วมกลุ่มกับเพื่อนๆ ที่ SKy ผลับทันที@SKY Pup เมื่อมาถึงเหล่าเพื่อนๆ และรุ่นน้องในคณะอีกอย่างคนก็นั่งดื่มฉลองกันซักพักแล้ว ริวที่ในมือถือแก้วบรั่นดีอยู่นั้นต่างก็ยื่นมาให้กับอรัณทันทีที่เพื่อนนั่งลง"พวกมึงดื่มกันนานยัง" อรัณเอ่ยถามเรียวตะ"ซักพักแล้ววะ แต่พวกไอ้ดีเอ็มมาก่อนมาตั้งแต่ร้านปิดได้สิบนาที แม่งสู้เหล้าชิบหาย เรื่องแดกเหล้าไว้ใจเด็กปั่นไอ้ริกเหอะ" เรียวตะเอ่ยพร้อมกับทำหน้าเอื่อมให้กับรุ่นน้อง"โฮ่... ไร พี่เรียว พี่นินทาไรผมครับพี่""ป่าว กูแค่ว่ามึงมันสู้เหล้าเฉยๆ ไม่มีไร" จากนั้นเรียวตะก็หันใจอรัณที่เอาแต่นั่งหน้านิ่ง ใบหน้าไม่รับแขกเลยซักนิด"มึงเป็นห่าไร ไอ้อรัณทั้งแต่ช่วงบ่ายแล้ว ไปหาแพทแล้ว สีหน้ามึงนิไม่ดีขึ้นเลยเหรอวะ" เรียวตะเอ่ยยถามอรัณมาด้วยสีหน้าอันสงสัย ซึ่งไม่ได้ต่างอะไรจากริวและริกที่มองหน้าอรัณมาเช่นกัน"ทำหน้ายังกะอกหักมา ยังไงแหละ" ริกที่กระดกเหล้าอยู่นั่นเอ่ยขึ้นมาบ้าง"ไม่ใช่แต่ก็ใกล้เคียง...วะ" อรัณกับเพื่อนอย่างไม่คิดจะปิดบัง"คือไร
@มหาลัย B อรัณหลังจากที่มาถึงมหาลัยร่างสูงก็เข้ามานั่งพักในห้องR ปกติ เนื่องจากวันนี้รถไม่ติดร่างสูงมาก่อนเวลาราวเกือบชั่วโมง ร่างสูงนั่งที่โซฟาได้ ไม่นานนัก!! แก๊ก !! สองหนุ่มแฝดก็ตามเข้ามาติดๆ เมื่อเจอหน้าเพื่อนริวก็ไม่รอช้า นิ่งแบบนี้แสดงว่ายังไม่รู้เรื่องอะไรสินะ สองพี่น้องได้แต่มองหน้ากันสลับกับอรัณ"ไอ้เชี่ย รัณ นั่งนิ่งแบบนี้มึงยังไม่เห็นคลิปสินะ" ริวเอ่ยถามอรัณมาด้วยสีหน้ากังวล เดาว่าเพื่อนของเขาคงจะยังไม่เห็นคลิปของตัวเองกับเพื่อนสาวคนสนิท ไม่งั่นอรัณคงไม่นิ่งเฉยอยู่เช่นนี้หรอก"คลิปไร" อรัณเอ่ยถามสองหนุ่มมาด้วยท่าทีสงสัย"กูว่าแล้วไง..." จากนั้นริวก็ยื่นสมาร์ตโฟนของตน และเปิดคลิปที่ตนพึ่งได้มาจากรุ่นน้องสาวคณะนิเทศน์ ให้อรัณได้ดูเห็นภาพเคลื่อนไหวของตัวเองและเพื่อนสาวคนสนิท ทั้งภาพและเสียงของเขาที่คุยกับแพทในห้องพยาบาลนั้นถูกอัดเป็นวิดีโอและถูกส่งในกลุ่มนักศึกษา เป็นช่วงที่เขาขอแพทแต่งงานและช่วงที่เขาจูบกับเธอ!! อ่า...!! ภาพที่เห็นทำเอาเจ้าตัวถึงกับปวดหัวขึ้นมาตึบๆ ใคร ๆ มันช่างกล้าทำกับเขาเช่นนี้ ใบหน้าอันหล่อเหล่าถึงกับแดงซ่านมาด้วยความโกรธจัด อรัณได้แต่หลับตาลงอย่างช้า
หลังจากทานข้าวเสร็จมิริณก็แยกตัวออกจากขวัญข้าวและบีนาทันที เนื่องจากเธอเองก็กังวลใจกับเพื่อนที่เกิดขึ้น มิริณที่กำลังจะเดินเข้าห้องเรียนไปซาตแบตโทรศัพท์ แต่แล้วก็ต้องชะงักเมื่อมีคนที่ไม่คาดคิดเดินมาดักหน้าของเธอ อรัณมองร่างบางมาด้วยสายตาที่วาวโรจน์"มานี่ฉันขอคุยกับเธอหน่อย" เมื่อเจอหน้าผู้หญิงใจร้าย อรัณก็ไม่รอช้าร่างสูงกระชากแขนเรียวเล็กของมิริณ เดินเข้ามาภายในห้องเรียนอีกห้อง โดยที่มีริวอยู่ในห้องนี้ด้วย"ว้าว...น้องน่ารักซะด้วยสิ" ริวได้แต่เอ่ยพร้อมกับผุดรอยยิ้มออกมา แต่คุ้นๆ น่าจะใช่น้องคนเมื่อวันก่อนที่ชนกับอรัณที่สนามบาสหรือเปล่า ร่างบางกระโปรงพีชยาว อ่า...ถ้าจำไม่ผิดน่าจะคนเดียวกัน แต่พอไม่ใส่แว่นหน้าตาก็น่ารัก...ใช่ย่อย มิริณได้แต่เสมองหน้าเรียว และเผชิญหน้ากับอรัณ"เธอใช่ไหมที่เป็นคนปล่อยคลิปฉัน" อรัณตหวาดมาด้วยความโมโห"ฉันไม่ได้เป็นคนทำ พี่มีหลักฐานอะไรมาว่าฉันเป็นคนทำ" ในเมื่อโดนเขาหาเรื่องมาแบบนี้แล้ว เธอเองก็ไม่กลัว ยังยืนยันว่าไม่ได้เป็นคนทำ"เมื่อวานฉันเตือนเธอแล้วนะ ไม่คิดจะฟังฉันเลยไช่ไหม เธอกล้ามากนะ ที่กล้าทำกับฉันแบบนี้" อรัณต่างไม่คิดจะฟังคำแก้ตัวของเธอ แต่กับชี
ร่างสูงขบเข้าที่ซอกคอของคนตัวเล็กจน ทำให้มิริณนั้นรู้สึกตัวที่เธอนั้นมัวเมาไปกับรสจูบของอรัณอย่างไม่รู้ตัว ร่างสูงที่กำลังคลอเคลียกับร่างบางอยู่นั้นถึงกับต้องชะงัก เมื่อมิริณนั้นผลักอรัณออกจากตัวเธอ พร้อมกับจัดเสื้อนักศึกษาที่มันหลุดลุ่ยออกมา"ขอโทษด้วยนะคะ ฉันคงลืมตัวไป" มิริณสบตาเข้ากับคนตรงหน้า"ส่วนเรื่องที่พี่อยากให้ฉันเป็นเด็กของพี่ฉันคงเป็นให้พี่ไม่ได้หรอกค่ะ" ร่างบางสบตาเข้ากับสายตาคมเข้มจากนั้นก็เดินหนีอรัณออกมา"มิริณ มิริณเดี๋ยวก่อนสิ ฉันแค่" อรัณได้แต่เรียกตามหลังด้วยความหงุดหงิดที่คืนนี้เขาปล่อยให้มิริณนั้นหลุดมือไปจนได้อรัณที่ในชีวิตไม่เคยโดนผู้หญิงปฏิเสธเขาเลยซักครั้งเดียว กำลังไปได้สวยอยู่แล้วเชียว!! โธ่โว้ย!! มิริณที่ปฏิเสธข้อเสนอของเขาทำเอาอรัณถึงกับหัวเสียสุดๆ ให้ตายเถอะทำไมเขาต้องมารู้สึกเสียดายอะไรกับคนอย่างเธอด้วย ทั้งที่ชีวิตเขาแค่กระดิกนิ้วผู้หญิงก็พร้อมที่จะเข้าหา"เก่งนิ ที่กล้าปฏิเสธคนอย่างฉัน" อรัณรู้สึกเสียหน้าอย่างหนักที่ถูกมิริณปฏิเสธ ให้ตายเถอะรู้ไปถึงไหนอายไปถึงนั้น เขาพึ่งจะรู้สึกก็วันนี้แหละ ว่าเงินเขาไม่สามารถซื้อผู้หญิงอย่างเธอได้ หรืออยากจะเรียก
อรัณพาคนตัวเล็กเข้ามานั่งในรถจนสำเร็จ ไม่ว่ามิริณจะปฏิเสธเขายังไง คนตัวโตก็ไม่มีท่าทีจะยอมให้ร่างบางนั้นกลับเอง อรัณขับออกจากร้านเหล้าแต่ก็ไม่ลืมที่จะโทรบอกเพื่อน เห็นทีวันนี้เขาคงต้องเททั้งสามหนุ่มกันแล้วละ เมื่อมิริณนั่นไม่มีท่าทีจะกลับไปกับเขาด้านมิริณหลังจากที่อรัณขับรถพาเธอออกจากร้านมาได้ไม่นาน ร่างบางเอาแต่นั่งนิ่งภายในรถสปอร์ตคันหรูของคนใจร้าย เมื่อขับออกมาได้ไม่นานนัก อรัณก็พาคนตัวเล็กมายังร้านอาหารแห่งหนึ่ง ร่างบางที่นั่งนิ่งมาตลอดทาง ใบหน้าสวยหวานถึงกับขมวดคิ้วขึ้นมาด้วยความสงสัยที่อยู่ๆ อรัณก็พาเธอมาจอดที่นี่ มิริณเสมองใบหน้าของร่างสูง ภายในใจถึงกับเต้น ตึบตับ ขึ้นมา ด้วยความกังวล หึ! ใช่สิคนอย่างเขาดูไม่น่าไว้ใจตั้งแต่แรกอยู่แล้ว เธอจะมาหวังอะไรกับคนอย่างเขากัน ร่างบางได้แต่คิดในใจและหวังจะลงจากรถโดนที่ไม่ไปกับอรัณ"พี่พาฉันมาที่นี่ทำไม ฉันจะกลับค่ะ" มิริณเอ่ยถามด้วยความไม่พอใจ ที่อรัณไม่ยอมทำตามที่พูดไว้กับเธอก่อนหน้านี้มิริณพยายามที่จะเปิดประตูรถ แต่อรัณกับปิดล็อคเอาไว้แน่น ใช่ว่าเขาจะยอมเปิดประตูรถให้ร่างบางลงจากรถ มิริณที่เห็นเช่นนั้นร่างบางถึงกับชักสีหน้าทันทีด้านอ
มิริณร่างบางถึงกับชะงักด้วยความตกใจ ที่จู่ๆ คนใจร้ายก็กระชากตัวเธอเข้ามาอยู่ในรถของเขา จากนั้นอรัณก็ขับรถออกไปทันที โดยมีริวและมิริณที่นั่งมาด้วย ร่างบางพยายามที่จะเปิดประตูรถด้านหลัง แต่ก็ไม่เป็นผลเมื่ออรัณนั้นกดล็อคเอาไว้ริวที่เห็นเหตุการณ์เมื่อครู่ต่างก็ตกใจเช่นกัน อรัณ...ลงไปกระชากน้องมาไม่มีความอ่อนโยนเลยซักนิดเดียว ริวได้แต่เสมองหน้าเพื่อน แต่ก็ไม่ได้เอ่ยอะไรออกมาด้านมิริณหลังจากที่อรัณพาเธอและริวขับออกมาจากมหาวิทยาลัยแล้วนั้น ร่างบางที่นั่งอยู่เบาะหลังถึงกับนั่งไม่ติด มิริณกำลังสับสนที่จู่ๆ อรัณก็เข้าไปกระชากเธอมาขึ้นรถของเขา ให้ตายเถอะถ้ามีใครเห็นเข้าคนอื่นจะคิดยังไง เมื่อคิดได้ดังนั้นร่างบางก็เอ่ยกับร่างสูงมาทันที"พี่อรัณพี่ช่วยจอดรถให้ฉันเถอะค่ะ ฉันบอกแล้วไงว่าฉันกลับเอง" มิริณเอ่ยกับอรัณมาด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ ที่อรัณนั้นกระชากตัวเธอมาขึ้นรถแบบนี้ ทั้งที่เธอเองก็ไม่ได้อยากจะมาเลยซักนิด อีกอย่างเขาไม่ควรมาวุ่นวายกับเธอเลยด้วยซ้ำ"ฉันบอกว่าจะไปส่ง อย่าได้ถามมาก เงียบๆ ไปเถอะน๊า" อรัญเอ่ยเสียงเข้มปนดุให้กับมิริณพร้อมกับเหลือบมองใบหน้าหวานผ่านทางกระจกหลังที่มิริณนั้นเอาแต่นั่ง
"มิริณ ยัยริณ" เสียงเรียกของขวัญข้าวที่ทำเอามิริณนั้นหลุดออกจากภวังค์"ห๊ะ...ว่าไงแก" มิริณหันไปตามเสียงเรียกก็เจอกับขวัญข้าวที่เดินเข้ามาหาเธอ ใบหน้าสวยถึงกับรีบเปลี่ยนสีหน้าให้เป็นปกติ"คนอื่นเขาไปเปลี่ยนชุดกันหมดแล้ว แกมัวทำอะไรอยู่" ขวัญข้าวเอ่ยถามเพื่อนสนิท"เอ่อ...ฉันออกมาหาอะไรดื่มนะ" มิริณเอ่ยพร้อมกับโชว์กระป๋องโค้กที่อยู่ในมือ จากนั้นร่างบางก็เดินไปกับขวัญข้าวและกลับเข้าห้องโบว์ลิ่ง แต่ในจังหวะที่เดินเข้ามานั้น ร่างบางก็สบตาเข้ากับอรัณและริวที่นั่งอยู่กับพวกมาวินและจี๊ด ร่างบางเหลือบมองอรัณเล็กน้อย จากนั้นมิริณเดินไปหยิบกระเป๋าที่วางอยู่โต๊ะตรงที่อรัณนั่งอยู่กับกลุ่มเพื่อนๆ ของเขาจากนั้นร่างบางก็เดินออกมาพร้อมกับเพื่อนสนิทของเธอทั้งสองคน"ยัยริณนั้นคอแกไปโดนอะไรมาหนะ" บีนาที่สังเกตเห็นรอยแดงที่ปรากฏชัดบนลำคอขาวๆ ของเพื่อนสนิทถึงกับอดสงสัย ไม่ได้ ทำเอาคนโดนทักถึงกับหน้าซีดขึ้นมา ด้านอรัณที่นั่งอยู่แถวนั้นต่างก็ได้ยินเพื่อนของมิริณถามเธอมาเช่นกัน หึหึ! เขาเองก็อยากรู้เช่นกันรอยชัดขนาดนี้ มิริณจะตอบเพื่อนเธอยังไงว่ายังไง อรัณถึงกับเสมองมิริณอยู่ในระยะสายตาร่างบางลูบเข้าที่รอยแด
ด้านมิริณเมื่อพี่ด้าประธานชมรมปล่อยให้พวกเราไปเข้ากลุ่มประเภทกีฬาของใครของมัน ร่างบางก็ไม่รอช้ามิริณลุกขึ้นยืนและตามพวกเพื่อน ที่เหลืออยู่ตอนนี้ประมาณยี่สิบกว่าคนซึ่งเป็นกลุ่มที่มีเหลือน้อยมากเมื่อเทียบกับกีฬาประเภทอื่น ร่างบางเดินไปยังชั้นสองของโรงยิมที่เป็นสนามและอุปกรณ์ที่เล่นโบว์ลิ่ง จริงๆ ฉันก็เล่นไม่เป็นเลยแหละ ก็อย่างที่รู้กันว่าฉันตามยัยขวัญข้าวและยัยบีนามา"น้องๆ มากันครบแล้วนะคะ" จากนั้นพี่มาวินและพี่จี๊ดที่เป็นหัวหน้ากลุ่มพวกฉันก็แจกอุปกรณ์ และให้พวกเราลองสนามเล่นกันจริงๆ"วันนี้ก็ไม่มีอะไรมากนะครับ ให้น้องๆ ทุกคนลองฝึกเล่นเองกันไปก่อนนะครับ สัปดาห์หน้าเราจะมีทีมจากข้างนอกมาฝึกและสอนวิธีการเล่นที่ถูกต้อง ส่วนวันนี้พวกพี่จะให้ น้องๆ นั้นแบ่งเป็นทีมๆ ละ สามคน ชอบเพื่อนคนไหนก็เลือกทีมกันได้เลยนะครับ ไม่ต้องกลัวว่าจะไม่ได้ลงแข่งนะครับ เราจะได้ลงแข่งกันครบทุกคน เพราะคนของเราตอนนี้มี 28 คน พี่จะมาคัดเลือกเป็นทีมๆอยู่สาย A สาย B นะครับ" พี่มาวินหัวหน้าทีม บอกกับพวกฉันมาจาก นั้นยัยบีนาและยัยขวัญข้าวก็ทำหน้าที่หยิบกระเป๋าที่ใส่อุปกรณ์ลูกโบว์ลิ่งมาทันที มิริณฉันรู้สึกตื่นเต้นมากเพราะ
ด้านมิริณหลังจากที่ออกมาจากโรงอาหารของคณะนิเทศ ฉันก็มานั่งเรียนตามปกติ แต่สิ่งหนึ่งที่ฉันไม่คุ้นชินตอนนี้คือต้าเพื่อนสนิทในห้องที่เอาแต่ลากเกาอี้ของเขามาและมานั่งข้างๆ ฉัน ซึ่งปกติจะเป็นที่ของยัยบีนา"ต้านี่นายถอยไปหน่อยได้ไหม นายนั่งใกล้ฉันแบบนี้ฉันจะออกไปได้ยังไง" มิริณเอ่ยกับเพื่อนที่เอาแต่นั่งจ้องหน้าเธอ"ขอนั่งใกล้คนสวยๆ หน่อยไม่ได้หรือไงริณ ฉันพูดจริงนะว่าฉันกำลังสนใจเธอ" หลังจากออกมาจากโรงอาหารต้าก็เอาแต่พูดเรื่องนี้กับฉันมาและเข้าใกล้ฉันอย่างที่เห็นนี่แหละ"ไม่ได้ตรงนี้เป็นที่ของยัยบีนา นายขยับไปหน่อยสิ" ฉันบอกกับต้าด้วยความอึดอัด ที่ยิ่งขยับเข้ามาใกล้ฉันมากขึ้นเรื่อยๆ เมื่อฉันทำหน้าจริงจังต้าเลยยอมถอยเก้าอี้ออกที่มันติดกับเก้าอี้ของฉันและลากเก้าอี้หันไปหาเพื่อนกลุ่มของเขาแทน และตอนนี้เพื่อนๆ ในห้องต่างแซวฉันและเชียร์ต้ากันยกใหญ่ให้นายนั้นมาจีบฉัน บ้า กันไปแล้วหรือไง แต่ละคน โดยเฉพาะกลุ่มพวกยัยโมเดลที่พูดเรื่องฉันกับต้าไม่หยุด เพื่อนคนอื่นๆ ได้เข้าใจฉันผิดหมด เป็นไงเปลี่ยนทรงผมมาวันเดียว ทำเอาชีวิตฉันเปลี่ยนไปเลย จากแต่ก่อนไม่เคยมีใครคิดจะสนใจฉัน นอกเสียจากเพื่อนสนิทของฉันทั้ง
ร่างบางเอวเล็กของมิริณเดินถือจานข้าว เข้ามาภายในโต๊ะที่มีบีนานั่งอยู่ ในจังหวะที่ร่างบางกำลังจะตักข้าวเข้าปากนั้นสายตากับสะดุดเข้ากับคนใจร้ายที่หันจ้องมองมาทางเธอ ฉันเผลอสบตาเข้ากับสายตาคมเข้มที่จ้องมาไม่หยุด"ให้ตายเหอะทำไมเขาถึงได้มองฉันอย่างน่าเกลียดเช่นนี้ แต่นั้นใช่ว่ามิริณจะสนใจ ร่างบางเลือกที่จะนั่งนิ่งๆ และหันไปสนใจข้าวในจานมากกว่าสายตาคมคู่ดุที่จ้องมองมาที่เธอ"อ๊าย...แก ยัยริณ บีนา พวกแกเห็นนั้นไหม...กลุ่มพวกพี่อรัณมานั่งทานที่นี่ด้วย มิน่าละวันนี้โรงอาหารของนิเทศ ถึงได้ดูครึกครื้นเป็นพิเศษ กลุ่มคนดังมานั่งนี่เอง" ยัยขวัญข้าวที่ถือชามก๋วยเตี๋ยวเข้ามาทีหลัง พึ่งจะสังเกตุเห็นหนุ่มสุดฮอตของวิศวะที่นั่งถัดจากโต๊ะพวกฉัน พอเห็นหนุ่มๆ ยัยขวัญข้าวถึงกับตาลุกเปล่งประกายออกมา ไม่แปลกที่เพื่อนฉันจะเอ่ยถึงพวกเขาอยู่บ่อยๆ เพราะยัยขวัญข้าวนางเป็นแฟนคลับตัวยงของพวกพี่เขา แต่สำหรับฉันพวกพี่เขาทุกคนก็ดูนิสัยดีกันหมดแหละ แต่ขอยกเว้นไว้คนนึงก็แล้วกัน ที่นิสัยเสียเอาสุดๆ และในจังหวะนั้นร่างบางก็มองอรัณกับเช่นกัน มิริณมองอรัณด้วยสีหน้าอันโกรธจัด ทั้งโกรธและเกลียดในเหตุการณ์ของค่ำคืนนั้น เกลียดจนไ
ด้านอรัณร่างสูงเดินออกมาจากห้องพักของมิริณด้วยท่าทีปกติราวกับว่าอะไรเกิดขึ้น แต่ภายในหัวยังคิดไม่ตกอาชีพเด็กN แต่ยังซิงนี้สิมันเป็นอะไรที่เขื่อยากมาก ร่างสูงคุ้นคิดก่อนที่จะเดินไปยังลานจอดรถ แต่สายตากับเหลือบไปเห็นไบรท์ที่กำลังเดินมายังลานจอดรถเข้าพอดี"อ้าว อรัณนายยังไม่กลับอีกเหรอ พี่คิดว่านาย กลับไปนานแล้วเสียอีก" ไบร์ทเอ่ยถามน้องชายของเพื่อนสนิท เนื่องจากเห็นอรัณนั้นหายออกจากงานตั้งแต่ช่วงห้าทุ่ม"อ่อ เปล่าครับ กำลังจะกลับหนะ แล้วนี้พี่ไบร์ทไม่นั่งต่ออีกหน่อยเหรอครับ""ไม่แล้ว เหลือนั่งดื่มกันต่อไม่กี่คน พี่ก็จะกลับแล้ว" ไบร์ทเอ่ยกับรุ่นน้องมา"แล้วเจ้าของวันเกิดละครับ ยังอยู่ในงานไหมครับ" เมื่อเห็นไบร์ทออกมา อรัณก็ถามถึงอคิณทันที"ไอ้คิณก็ออกไปพร้อมๆ กับนายนั้นแหละ " ไบร์ทยังเดินเข้ามาใกล้ๆ พร้อมกับตบเข้าที่บ่าไหลแต่กระชิบลงที่ข้างใบหูของอรัณมาเบาๆ"คืนนี้ไอ้คิณมีของเด็ด น้องคนนั่นไงเด็กNสวยๆ ที่ชื่อน้องมิวาไง ที่พี่บอกกับนายอะ" อรัณได้ยินเช่นนั้นถึงกับชะงักหน้านิ่ง เด็กของคิณไม่ใช่มิริณอย่างที่เขาคิดหรอกหรือ อรัณมีสีหน้าคุ้นคิดแต่ก็ไม่ได้เอ่ยอะไรออกมา"ไว้เจอกันนะไอ้น้อง พี่ไปละ
แต่เรื่องที่เขาย้ำยี่เด็กN ที่ยังบริสุทธิ์อย่างเธอ เรื่องนี้ขอเอาไว้ก่อนละกัน เมื่ออารมณ์ความต้องการมันมีมากเหนือกว่าทุกสิ่ง ร่างสูงมองส่วนนั้นของเขาและเธอที่ยังเชื่อมต่อกันมีเลือดที่ไหลซึมออกมาจากกลีบดอกไม้งามของคนตัวเล็กจะขยับต่อก็ขยับไม่ไหว เมื่อส่วนนั้นของเธอมันทั้งบีบท่อนเอ็นของเขาตนจนรู้สึกปวดหนึบๆ เข้าที่ส่วนหัว ยากที่จะขยับต่อ เข้าไปได้แค่สวนหัว ตอนนี้ความรู้สึกมันเหมือนอยู่กลางทะเลที่ไปได้เพียงครึ่งทาง เมื่อมาถึงขนาดนี้แล้วจะให้หยุด อรัณก็ทำไม่ได้เช่นกันใคร ถ้าคิดจะปล่อยเธอไปตอนนี้ก็คงจะไม่ได้ อกอวบอิ่มชี้เด้งชี้ตรงหน้า ให้ตายเถอะตรงหน้านั้นสวยหวานเซ็กซี่จับใจ สวยไปหมดสวยซะทุกตารางนิ้วถ้ารู้ว่าเธอยังคงบริสุทธิ์ไม่มีประสบการณ์แบบนี้เขาก็คงจะไม่ยุ่งให้เสียเวลา ไหนๆ ก็เลวจนเข้ามาครึ่งทางขนาดนี้แล้ว ก็ไปต่อให้สุดละกัน ร่างสูงได้แต่คิดในใจ อรัณตันสินใจดันท่อนเอ็นขนาดใหญ่เข้าหาร่องแคบของมิริณต่อจนสุดกำลัง"อดทนหน่อยละกัน มันเจ็บไม่นานหรอก พอฉันขยับถี่ๆ หน่อยร่องฟิตเธอก็จะค่อยๆ ขยายเอง จากนั้นก็ไม่เจ็บแล้ว" อรัณเองก็มืดแปดด้าน ให้ตายเถอะเกิดก็ไม่เคยร่วมเตียงกับสาวบริสุทธิ์เลยซักค