เข้าสู่ระบบแชร์
20 ความแค้น
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-27 14:05:58บทที่เกี่ยวข้อง
พระเอกจ๋าภรรยาท่านเป็นตัวประกอบ 21 ราบเรียบ
ทุกอย่างดูเงียบสงบ คล้ายกับท้องทะเลที่ราบเรียบแต่หารู้ไม่ว่าภายใต้ผืนทะเลที่กว้างใหญ่อาจจะกำลังมีคลื่นใต้น้ำรุนแรงอยู่ก็ได้ตู้หลิงลงนามในหนังสือหย่าเรียบร้อยทั้งสองฉบับ ฉบับหนึ่งนั้นส่งคืนให้ มู่อันเฉิงเรียบร้อย อีกหนึ่งเก็บไว้กับนาง เวลานี้นางจึงรู้สึกเป็นอิสระเมื่อไม่ต้องหวั่นเกรงสายตาผู้ใดแล้ว ต่อจากนี้ไปนางก็สามารถใช้ชีวิตได้อย่างที่ใจนางต้องการเนื่องจากวันนี้อากาศดีและนานแล้วที่นางไม่ได้ออกไปเที่ยวเล่นที่ไหนนับตั้งแต่ถูกกักขังไว้ในจวนอ๋อง ตู้หลิงจึงคิดอยากจะออกไปเที่ยวเล่นนอกบ้านดูบ้างสิ่งเดียวที่นางต้องระวัง ไม่ใช่มู่อันเฉิง ไม่ใช่เสี่ยวเชี่ยน หรือไช่หลินซี แต่เป็นหลัวซู่เฟิงต่างหากที่นางต้องกลัว ครั้งก่อนเขาแฝงร่างเล่อเหยียนเผิงทำตัวรุ่มร่ามกับนาง ครั้งนี้ออกไปแล้วก็ไม่รู้ว่าเขาจะใช้ร่างของใครพุ่งเข้าหานางอีกตู้หลิงเลือกเดินเล่นในตลาดที่อยู่ไม่ห่างจากจวนแม่ทัพ ทุกซอกทุกมุมในเมืองแห่งนี้นางรู้จักดีทั้งหมด เพราะทุกพื้นที่ตอนที่เป็นผีนางลอยทะลุผ่านมาหมดแล้วบรรยากาศในตลาดวันนี้ค่อนข้างแตกต่างจากตอนที่นางเป็นผี ทั้ง ๆ ที่ท้องฟ้าสว่างสดใส มีแสงแดดอ่อน ๆ ปกคลุมโดยรอบ แต่ร่างกาย
พระเอกจ๋าภรรยาท่านเป็นตัวประกอบ 22 โยงใย
ก่อนที่จะเข้าสิงร่างของเล่อเหยียนเผิง หลัวซู่เฟิงทดลองกับบุรุษผู้อื่นไปแล้ว แต่ไม่มีร่างใดที่สามารถรองรับการเข้าสิงของเขาได้เลยสักคนจนกระทั่งเจอกับเล่อเหยียนเผิง บุรุษผู้นี้มีดวงชะตาประหลาด ใบหน้าซีดเซียวไร้สีเลือดอยู่เนือง ๆ อีกทั้งเป็นผู้ที่จิตอ่อนสามารถตกอยู่ในการควบคุมของจ้าวแห่งผีเช่นเขาได้อย่างง่ายดาย“นายท่าน ท่านจะสิงร่างเขาจริง ๆ หรือขอรับ” ผีน้อยตัวเล็ก ๆ ที่ติดตามหลัวซู่เฟิงมานานถามอย่างห่วงใยเขากลัวว่านายของตนจะเกิดอันตราย แต่ไหนแต่ไรมาการเข้าสิงร่างของมนุษย์ไม่ใช่สิ่งที่ผีเช่นพวกเขาพึงกระทำเพราะจะเป็นการไปยุ่งเกี่ยวกับดวงชะตาของมนุษย์ และบางครั้งเส้นด้ายแห่งดวงชะตาเหล่านั้นก็มักจะโยงใยเข้าหาตัวของผู้เข้าสิงด้วยอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้“ไม่เป็นไรหรอกเจ้าผีน้อย ข้าไม่เป็นอะไรหรอกอย่างไรเสียบุญกุศลข้าก็เหลือเฟือ” แน่นอนว่าคำกล่าวเหล่านั้นของหลัวซู่เฟิงเพื่อให้เจ้าผีน้อยตนนี้คลายกังวลเห็นเจ้าเด็กนี่ตัวแค่นี้แต่ก็สิ้นชีพมาแล้วเกินกว่า 50 ปี และชอบทำตัวเหมือนตาแก่ที่อยู่บนโลกมาหลายสิบปี“จะไม่เป็นไรได้อย่าง....” ถึงนายท่านจะพูดเช่นนั้นผีน้อยเสี่ยวโต้วก็ยังเป็นกังวลอยู่ดีนายท่
พระเอกจ๋าภรรยาท่านเป็นตัวประกอบ 23 หยอกเย้า
หลัวซู่เฟิงพาคนตัวเล็กออกมาจากพื้นที่ตรงนั้น และมั่นใจว่าห่างไกลจากมู่อันเฉิงพอสมควร แต่มือทั้งสองข้างยังคงประคองนางเดินไปพร้อมกันไม่ยอมปล่อยและดูเหมือนว่าสตรีตัวนุ่มนิ่มผู้นี้จะโกรธจนลืมไปแล้วส่วนตู้หลิงได้แต่ทำหน้าบึ้ง อยู่ในอารมณ์แห่งความโกรธจนหลงลืมไปว่าหลัวซู่เฟิงกำลังหาเศษหาเลยกับร่างกายนางอยู่“เหตุใดเจ้าจึงหน้าบึ้งเช่นนี้”“ยุ่ง”คนงามแว้ดใส่คำเดียว หลัวซู่เฟิงจึงไม่กล้าปริปากพูดสิ่งใดจนกระทั่งถึงจวนแม่ทัพ นางก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะพูดคุยกับเขา“เจ้าโกรธข้าเพราะ?” หลัวซู่เฟิงตัดสินใจถาม“.....” ตู้หลิงสะบัดตัวออกจากหลัวซู่เฟิง ก่อนจะส่งหน้ายักษ์ให้แก่เขา“ถ้าเจ้าไม่ตอบ ข้าจะรู้หรือไม่เด็กดี” จ้าวผีเดินไปขวางทางนางเอาไว้ตู้หลิงหงุดหงิด นางหงุดหงิดที่เขาห้ามไม่ให้นางสนทนากับมู่อันเฉิง และหงุดหงิดที่เขาทำตัวราวกับเป็นคนรักของนาง“ท่านไม่ยอมให้ข้าด่ามู่อันเฉิง”“ข้าทำตัวเช่นนั้นด้วยหรือ” หลัวซู่เฟิงทำหน้าเฉไฉ “ไม่เห็นจำได้เลย“อย่ามาทำหน้าเฉไฉนะ” ตู้หลิงชี้หน้า เห็น ๆ กันอยู่ว่าเขาเอามือใหญ่โตนั่นมาปิดปากนางเอาไว้ แถมเรี่ยวแรงก็เยอะกว่านางหลายเท่าหลัวซู่เฟิงไม่เพียงไม่สำนึก ซ้ำยัง
พระเอกจ๋าภรรยาท่านเป็นตัวประกอบ 24 รับรู้ถึงการมีอยู่
หนึ่งคืนก่อนการเดินทางตู้หลิงรู้สึกหวั่นใจพิกล นางคาดการณ์เอาไว้แล้วว่าการไปครั้งนี้ของท่านพ่อไม่ใช่เรื่องบังเอิญ หญิงสาวได้พยายามกล่าวเตือนผู้เป็นบิดาให้ท่านระวังตัวเอาไว้แล้วแต่แม่ทัพตู้เป็นผู้ที่เจนสนาม ทั้งชีวิตของท่านอยู่แต่ในสนามรบ ตู้หลิงเชื่อว่าท่านพ่อของน้องหลิงจะต้องเอาตัวรอดได้อย่างแน่นอนคนงามเปิดหน้าต่างเฝ้ามองพระจันทร์ยามค่ำคืนอย่างเดียวดาย เรือนผมสีดำขลับถูกปล่อยยาวสยาย นางใช้เพียงเศษผ้ามาผูกเอาไว้ไม่ให้มันยุ่งเหยิงเวลาถูกลมพัด ใบหน้าขาวเนียนยามกระทบกับแสงของดวงจันทร์ขับให้นางดูงดงามชวนหลงใหลหากใครได้มาเห็นนางในเวลานี้คงจะตกตะลึงในความงดงามเฉิดฉายราวกับเทพธิดานี้แน่ ๆหลัวซู่เฟิงจ้องมองนางสักพัก ก่อนจะกระโดดลงไปหาคนงามด้วยความคิดถึงช่วงเวลาที่นางไม่ทันได้ระวังตัว กลับมีบุรุษสวมชุดสีดำกระโดดเข้ามาในห้อง นางกำลังจะกรีดร้องขอความช่วยเหลือจากทหารองครักษ์ แต่คนผู้นั้นเข้าถึงตัวนางได้อย่างรวดเร็วใช้มือใหญ่ ๆ ปิดปากนางเอาแนบสนิทภาพบางอย่างกำลังทับซ้อนเข้ามาในหัว‘หลัวซู่เฟิง!!!’ เป็นเขาแน่ ๆ คนตัวเล็กจึงหยุดนิ่ง ยกมือขึ้นกอดอก“ทำไมน้องหญิงถึงรู้ว่าเป็นข้า” หลัวซู่เฟิงแกะผ
พระเอกจ๋าภรรยาท่านเป็นตัวประกอบ 25 เอาตัวรอดได้
น่าเสียดายที่จากนี้ไปเขาจะไม่สามารถครอบครองสตรีผู้นั้นได้อีกแล้ว มู่อันเฉิงหงุดหงิดทุกครั้งที่ได้ยินเรื่องราวเกี่ยวกับนาง เช่น ตู้หลิงไปไหนมาไหนกับเล่อเหยียนเผิงบ่อยครั้ง หรือข่าวลือเรื่องความสัมพันธ์ของกุนซือและคุณหนูจากจวนแม่ทัพที่ดีวันดีคืนทุกครั้งที่ได้ยินว่าความสัมพันธ์ของทั้งสองคนพัฒนาขึ้นไปมาก ยิ่งทำให้ มู่อันเฉิงวุ่นวายใจ การที่จะได้นางคืนกลับมานั้นยากยิ่ง เขาจะรอจนหลังที่แม่ทัพตู้ไปชายแดนตอนนั้นค่อยหลอกล่อนางก็คงไม่สายเกินไปเมื่อคิดถึงใบหน้างดงามและเรือนร่างอวบอิ่มของตู้หลิง มู่อันเฉิงก็ยิ่งเร่งจังหวะขยับเอวรุนแรงมากยิ่งขึ้น“อา....พี่อันเฉิง...” ไช่หลินซีครวญคราง ใบหน้างดงามบิดเร่าอยู่ภายใต้การควบคุมของผู้เป็นสามี“ซีด...” มู่อันเฉิงเองก็รู้สึกกระสันเสียวไม่แพ้กันไช่หลินซีเสียวกระสันจนแทบจะขาดใจ โดยเฉพาะยามที่เขาขยับแท่งลำอุ่นร้อนเข้าออกตอกย้ำที่ช่องทางรักของนาง ไม่หยุดนางทำได้แค่เพียงส่งเสียงครางรัญจวนเท่านั้นมู่อันเฉิงขยับเข้าออกรุนแรงอีกสองสามครั้งก็ปลดปล่อยของเหลวอุ่นร้อนในกายของนาง ชายหนุ่มมองหน้าสตรีในอ้อมแขนจุมพิตนางอย่างอ่อนโยน และเอนกายลงมานอนเคียงข้างกับน
พระเอกจ๋าภรรยาท่านเป็นตัวประกอบ 26 นางคือชายาเอก
พระสนมมู่ให้คนออกมาเฝ้ารอบุตรชายที่หน้าท้องพระโรง หลังจากที่เขาประชุมเสร็จแล้ว ให้เรียกมู่อันเฉิงไปเข้าเฝ้าหลังจากไร้สตรีสกุลตู้ตำแหน่งของมู่อันเฉิงก็ดูเหมือนจะสั่นคลอน ปากและเสียงในราชสำนักของมู่อันเฉิงดูลดน้อยเบาลงไป เขาถูกลดบทบาทไปโดยปริยายเท่าที่มู่จิ่งเยว่รับรู้ แผนการเกี่ยวกับภัยแล้งที่มู่อันเฉิงเสนอไปถูกเมินจากขุนนางในที่ประชุม ช่วงหลังนางเองก็ทราบมาว่าบุตรชายของนาง งดออกไปสังสรรค์กับขุนนางอื่นในเมืองหลวงหากมีงานเลี้ยงก็ทำแค่เพียงส่งของขวัญไปเท่านั้นนางควรจะหาเรือลำใหม่ให้กับเขาได้แล้วหลานสาวคนรองของราชครูหยูก็ดูไม่เลว ปีนี้นางอายุ 18 ปี อายุมากไปหน่อยแต่ฐานะชาติตระกูลของนางสูงส่ง ครอบครัวนางเป็นใหญ่ในราชสำนักมานานหลายชั่วอายุคน นับว่าเป็นเรือที่ไม่เลว“ถวายพระพรเสด็จแม่” มู่อันเฉิงทำความเคารพ“โอรสของข้า เจ้ามาก็ดีแล้ว” ผู้เป็นมารดายิ้มหน้าระรื่น พร้อมกับให้นางกำนัลยกของว่าง ซึ่งเป็นของโปรด ที่นางเป็นเข้าครัวลงมือเตรียมเอาไว้ด้วยตัวเองเข้ามาด้านใน“มีเรื่องอันใดหรือพ่ะย่ะค่ะ”“แม่อยากจะพูดคุยกับเจ้าเรื่องตำแหน่งของชายาเอก” มู่จิ่งเยว่ไม่อ้อมค้อมมู่อันเฉิงกลืนน้ำลายลงคออึ
พระเอกจ๋าภรรยาท่านเป็นตัวประกอบ 27 ลางสังหรณ์
ท่ามกลางกองเพลิงที่โหมกระหน่ำแม่ทัพตู้จงเหริน อุ้มเด็กผู้หญิงตัวผอมบางใบหน้าซีดเซียวสลบไม่ได้สติออกมาจากกระโจมหลังใหญ่ที่กำลังถูกไฟไหม้ การช่วยเหลือของเขาซึ่งทำให้นางรอดชีวิตได้อย่างหวุดหวิด“จะดีหรือขอรับท่านแม่ทัพ นางเป็นรัชทายาทของชนเผ่าที่อยู่นอกด่าน หากไม่กำจัดนางทิ้งเสียตั้งแต่วันนี้ เกรงว่าวันหน้านางจะเป็นภัยต่อพวกเรา”“รองแม่ทัพเฉียว เจ้าก็เห็นว่านางยังเด็กนัก ข้าตัดใจทำร้ายนางไม่ลงหรอก และก็ปล่อยให้นางตายไม่ได้” ถึงจะเป็นศัตรูแต่ตู้จงเหรินก็ยังมีคุณธรรม นางเป็นเพียงแค่เด็กจะไปรู้ความอะไรกับเรื่องที่ผู้ใหญ่ทำด้วยความใจอ่อนนับตั้งแต่นั้นตู้จงเหรินจึงรับถูปาเสี่ยวเชี่ยนมาเป็นสาวใช้ในจวนเลี้ยงดูเคียงข้างกับตู้หลิงบุตรสาวของตนตู้จงเหรินหวนคิดถึงเรื่องราวเก่า ๆ ก็รู้สึกสะท้อนใจ เขาเองก็มีส่วนผิดที่ทำลายครอบครัวของนาง แต่...คนพวกนั้นก็สารเลวเกินไปทำร้ายประชาชนในดินแดนของเขา เข่นฆ่าข่มขืน ปล้นสะดมชิงทรัพย์ แล้วจะให้เขานิ่งนอนใจไม่กำจัดให้สิ้นได้อย่างไรคนที่ควรปล่อยก็ปล่อย ที่ตู้จงเหรินทำนั้นก็เป็นการเอามือปิดตาเอาไว้ข้างหนึ่ง มองข้ามมันไปเสียกุนซือหนุ่มออกเดินทางล่วงหน้ามาก่อนแล้
พระเอกจ๋าภรรยาท่านเป็นตัวประกอบ 28 เล่อเหยียนเผิง
เรื่องบุญกุศลที่ร่อยหรอลงไป หลัวซู่เฟิงเองก็เข้าใจดี เฉาเกอเอ๋อไม่ได้ออกมาจากวังหลวงนานหลายเดือนแล้วเขาเองก็รู้ แต่ด้วยการญาณหยั่งรู้ของหลัวซู่เฟิงนางแข็งแรงดีไม่ได้มีปัญหาใหญ่อะไร เจ้าเด็กน้อยของเขาอายุขัยของนางยังอยู่ได้อีกหลายปี นางแค่ขี้เกียจสิ่งเขากังวลตอนนี้คือเล่อเหยียนเผิงกับตู้จงเหรินต่างหาก ดูเหมือนเขาจะได้รับข่าวไม่ดีจากสหายผีทั้งหลาย“นายท่านหลัว ดูเหมือนแม่ทัพตู้จะกำลังมีปัญหา” “เจ้าเด็กแซ่เล่อที่ท่านให้ตามหาก็ด้วย เขาแยกตัวออกจากกองทัพไปเมื่อหลานวันก่อน จนตอนนี้ก็ยังไม่ได้ส่งข่าวมา” “ข้าไปสืบมาแล้ว ดูเหมือนที่ชายป่าทางด้านเหนือของเมืองชายแดนจะมีคนเห็นเด็กแซ่เล่อวิ่งไปทางนั้น” สหายผีหลายตนของหลัวซู่เฟิงนำข่าวมาบอกและเมื่อรับรู้ว่าร่องรอยของเล่อเหยียนเผิงอยู่ที่ไหน จ้าวหุบเขาผีจึงรีบไปที่นั่นในทันทีแผนการของเล่อเหยียนเผิงดูเหมือนจะถูกรับรู้ แน่นอนว่าหนอนตัวสำคัญในเรื่องนี้นั่นก็คือรองแม่ทัพเฉียวคนที่เล่อเหยียนเผิงเลือกมาทั้ง 20 คน เป็นสายลับของคนนอกเผ่าไปแล้วถึง 13 คน ที่เหลือที่ไม่ใช่พวกเดียวกันก็ทยอยถูกรองแม่ทัพเฉียวกำจัดไปเรื่อย ๆจนกระทั่งถึงตาของเล่อเหยียนเผิงบ้
บทล่าสุด
พระเอกจ๋าภรรยาท่านเป็นตัวประกอบ 43 อิ่มเอมในหัวใจ
แม่ทัพตู้ต้องข่มกลั้นความโกรธไว้อย่างเต็มที่ ตู้จงเหรินนั่งรออยู่ที่โถงรับแขกอยู่ครู่ใหญ่ในหัวก็กำลังคิดประมวลผลเรื่องราวที่ผ่านมาเขารับรู้ว่าเล่อเหยียนเผิงเข้าออกบ้านสกุลตู้อยู่บ่อย ๆ ตั้งแต่ตู้หลิงป่วย กุนซือผู้นั้นก็หมั่นคอยมาดูแลตู้หลิงเองก็หวั่นใจอยู่ไม่น้อย เพราะนางไม่เคยเห็นบิดาเกรี้ยวกราดเช่นนี้มาก่อน ถึงจะมีเรื่องให้โกรธเคืองแต่เมื่ออยู่ต่อหน้านางผู้เป็นบิดาก็มักจะแสดงความใจเย็นและอ่อนโยนอยู่เสมอแต่ครั้งนี้ท่านพ่อคงจะโกรธมากจริง ๆหลัวซู่เฟิงแม้จะไม่สบอารมณ์เท่าไหร่ แต่ก็ยินยอมทำตามที่ตู้หลิงขอร้อง ถ้าเขาอยากแต่งงานกับนางก็ต้องยอมคุกเข่าขอร้อง ศักดิ์ศรีและสถานะก่อนที่เขาจะตายก็ช่างมันเถอะ ยอมลงสักครั้งเพื่อนาง....จ้าวผีได้ยินเสียงของหยูเต๋อกุยหัวเราะเอิ๊กอ๊ากอยู่กับเสี่ยวโต้ว เดี๋ยวรอเขาเสร็จเรื่องนี้เสียก่อนค่อยไปหาเวลาจัดการ สาปดีไหมไปเรียนวิชานักพรตแล้วสาปทั้งสองคนให้อยู่ในไหผักดองดีหรือไม่หลัวซู่เฟิงเดินเข้าไปพร้อมกับตู้หลิง หญิงสาวส่งสัญญาณให้ชายหนุ่มคุกเข่าแต่ดูเหมือนบุรุษหน้าด้านผู้นี้จะไม่รู้ธรรมเนียม ก่อนหน้านั้นเขาเป็นใครนางไม่สนใจหรอกนะ แต่เวลานี้เขาคือเล่อเหย
พระเอกจ๋าภรรยาท่านเป็นตัวประกอบ 42 ซึ่งกันและกัน NC
ได้ยินสิ่งที่นางกล่าวหลัวซู่เฟิงก็นึกเอ็นดู คนตัวสูงก้มลงไปจูบซับน้ำตานางหนึ่งครั้ง ก่อนจะค่อย ๆ ดันมังกรตัวเขื่องของตัวเองเข้าในกายนางอย่างเชื่องช้ามีปราการธรรมชาติบางอย่างในร่างกายของตู้หลิงขาดผึง หลัวซู่เฟิงรู้สึกได้ตู้หลิงเจ็บแต่ก็อดทน นางเชื่อว่าอีกสักพักจะพบกับความสุขชายหนุ่มกดความแข็งแกร่งแช่เอาไว้เพื่อให้ช่องทางรักที่แสนคับแคบของนางได้ทำความคุ้นชินกับแท่งลำใหญ่โต แต่ภายในของนางตอนนี้กลับตอดรัดเขาเสียจนแทบคลั่ง“หลิงเอ๋อเด็กดี ข้างในของเจ้าตอดข้าเหลือเกิน”พูดจบหลัวซู่เฟิงก็เริ่มขยับเอวเข้าออกทีละนิดทันทีที่หลัวซู่เฟิงเริ่มขยับเอวความเจ็บปวดก็ค่อย ๆ หายไปความรู้สึกบางอย่างเข้ามาแทนที่ เป็นความรู้สึกที่นางยากจะกล่าวออกมาหลัวซู่เฟิงขยับแก่นกายเข้าออกอย่างเชื่องช้า ก่อนจะเริ่มเร่งจังหวะกระทุ้งไปตามอารมณ์ที่พลุ่งพล่าน นานมากแล้วที่เขาไม่ได้ร่วมรักกับสตรี ล่าสุดก็คงเมื่อหลายสิบปีก่อนตอนที่เขายังมีชีวิต“อา...” ทุกครั้งที่หลัวซู่เฟิงขยับความเป็นชายเข้าออกร่างกายของนาง ตู้หลิงรู้สึกเสียวกระสันจนอยากจะบรรยายออกมาไม่ได้ นางจึงได้แต่ส่งเสียงร้องครางรัญจวนแทนความรู้สึกถึงแม้ว่านางจะ
พระเอกจ๋าภรรยาท่านเป็นตัวประกอบ 41 เรายังไม่ได้แต่งงานกัน NC
“พี่....ซู่เฟิง....เรา....ยังไม่ได้แต่งงานกัน” ตู้หลิงพูดด้วยน้ำเสียงขาดช่วง ความเสียวกระสันที่เพิ่มขึ้นทำให้นางเอื้อนเอ่ยวาจาได้อย่างยากลำบาก“งั้นเราก็แต่งกันตอนนี้เลยดีหรือไม่” หลัวซู่เฟิงถอดเสื้อของตัวเองออกจนหมดเผยให้เห็นร่างกายแข็งแกร่ง ถึงแม้จะไม่ใช่ร่างของเขาจริง ๆ แต่ร่างกายเล่อเหยียนเผิงก็นับว่าไม่เลว โดยเฉพาะความเป็นชายที่แข็งแกร่งดุดันไม่เกรงใจใครบุรุษตัวสูงเปลี่ยนจากหยอกเย้าทรวงอกค่อย ๆ จุมพิตไต่ไล่ระดับลงมาพาดผ่านหน้าท้องแบนราบตู้หลิงเสียวจนต้องเกร็งหน้าท้อง ความรู้สึกเช่นนี้ยากที่นางจะระบายออกมาเป็นคำพูด คนตัวเล็กได้แต่ส่งเสียงครางอื้ออึงในลำคอเท่านั้นหลัวซู่เฟิงถอดกระโปรงและกางตัวในของนางออกไปพร้อมกันอย่างเชื่องช้า วงขาเรียวเล็กไร้ริ้วรอยปรากฏตรงหน้า เจ้าของเรือนร่างขาวผ่องพยายามใช้สองมือเล็ก ๆ ปกปิดร่างกายตนเอง ดูแล้วช่างน่าเอ็นดู“เจ้าสวยเหลือเกิน” หลัวซู่เฟิงกล่าว พร้อมกับใช้นิ้วสัมผัสช่องทางดอกไม้ที่แสนสวยงามแค่เพียงนิ้วเขาสัมผัสเบา ๆ ตู้หลิงก็ขนลุกไปทั้งร่างจนนางต้องขยับเอวหนี แต่สุดท้ายหลัวซู่เฟิงก็รั้งเอวนางกลับไปอยู่ที่เดิม“จะหนีไปไหนเด็กดี”ตู้หลิงไม่กล้า
พระเอกจ๋าภรรยาท่านเป็นตัวประกอบ 40 ข้าจะเล่าให้ฟัง NC
ผ่านไปหลายวัน นางยังคงไม่ได้ข่าวของผู้เป็นบิดา ครั้นจะออกจากสำนักไปสืบข่าวก็ถูกหลัวซู่เฟิงห้ามเอาไว้ ซ้ำยังกำชับให้คนในสำนักดูแลป้องกันไม่ให้แอบออกไปข้างนอกนางยังคิดโกรธที่หลัวซู่เฟิงสั่งห้ามนาง และชอบทำตัวเหมือนกับนางเป็นภรรยาของเขาอาการบาดเจ็บของหลัวซู่เฟิงทุเลาขึ้นทุกวัน ตู้หลิงยังคงตอบแทนด้วยการไปใส่ยาเปลี่ยนผ้าพันแผลให้เขาทุกวัน แน่นอนว่านางต้องหาทางรับมือผีชีกออยู่ตลอดเวลา“ข้ามีเรื่องจะเล่าให้เจ้าฟัง”“เรื่อง?” ปากของนางถามแต่ก็ยังคอยทำความสะอาดแผลอยู่“ท่านพ่อของเจ้า”“ท่านพ่อเป็นอะไร” ตู้หลิงเริ่มกังวลเมื่อหลัวซู่เฟิงเอ่ยถึงบิดาของน้องหลิง“ได้เฉาเกอเอ๋อช่วยเหลือ ไม่ต้องห่วงอีกไม่นานแม่ทัพตู้ก็จะกลับมาหาเจ้าอย่างปลอดภัย”“อ้อ งั้นก็ดีแล้ว ข้าจะได้กลับจวนเสียที” หลัวซู่เฟิงหลุดพูดชื่อสตรีผู้หนึ่งออกมา ตู้หลิงได้ยินชื่อของนางเต็มสองหูเมื่อได้ยินชื่อของสตรีอื่น ใบหน้างดงามของตู้หลิงหม่นแสงลงเล็กน้อย กล้าดีอย่างไรถึงมาเอ่ยชื่อของสตรีอื่นต่อหน้านาง“เด็กดี เจ้าเป็นอะไรไป”“เปล่าเจ้าค่ะ” น้ำเสียงของนางเจือความขุ่นเคืองหลัวซู่เฟิงพอจะเดาออก“เจ้าหึงข้าหรือ”“...” คนตัวเล็กไม่ตอบ
พระเอกจ๋าภรรยาท่านเป็นตัวประกอบ 39 ชำระความ
เสนาบดีเฉินเป็นผู้ดำเนินการเรื่องนี้ ไม่นานก็พบว่าเป็นฝีมือของชนเผ่าเร่ร่อนที่อยู่นอกด่าน อีกนิดเดียวก็จะสาวถึงตัวการสำคัญที่อยู่เบื้องหลังถึงแม้เขาจะดำเนินการเรื่องนี้ด้วยความเที่ยงธรรม แต่เรื่องมันดันเกี่ยวพันถึงเชื้อพระวงศ์ระดับสูง จึงจำเป็นต้องทำอย่างรอบคอบกองกำลังของเสี่ยวเชี่ยนถูกกำจัดไปทีละน้อย พี่น้องของนางล้มตายไปทีละเล็กละน้อย แต่กระนั้นถูปาเสี่ยวเชี่ยนก็ยังลงมือกับชาวเฉาไม่หยุดสุดท้ายกองปราบและกองราชองครักษ์ก็ร่วมมือกันจับนางและคนของนางได้ในที่สุดวันไต่สวนมาถึงถูปาเสี่ยวเชี่ยนไม่สะทกสะท้านนางยืนหลังเหยียดตรงก่นด่าสาปแช่งทุกคนที่อยู่ตรงนั้นไม่พอยังซัดทอดไปจนถึงขุนนางหลายคน ราชครูหยู สนมมู่ล้วนโดนนางกล่าวซัดทอดทั้งหมด“พวกเจ้ามันก็พวกสารเลว ทำร้ายคนบ้านข้าไม่พอ ยังกำจัดกวาดล้างให้พวกเข้าสูญสิ้น” ถูปาเสี่ยวเชี่ยนกล่าวด้วยความแค้น“ถูปาเสี่ยวเชี่ยนแสดงว่าเจ้ายอมรับข้อกล่าวหาทั้งหมดที่ทำ”“แน่นอนว่าข้ายอมรับข้ามีศักดิ์ศรีมากพอ ประชาชนพวกนั้นไม่มีค่าเท่ากับคนของข้าอยู่ไปก็หนักแผ่นดิน สู้ให้ข้ากำจัดทิ้งสักร้อยสองร้อยคนจะเป็นอะไร” ทุกคำที่นางพูดออกมาไม่มีสลด ไม่มีละอายใจต่อสิ่ง
พระเอกจ๋าภรรยาท่านเป็นตัวประกอบ 38 เริ่มคลี่คลาย
หลังจากที่ทั้งสองประกาศคบหากัน เรื่องราวความรักของพระเอกนางเอกระดับซูเปอร์สตาร์ก็เหมือนกับมีแสงแฟลชสาดส่องอยู่ตลอดเวลาซึ่งแฟนคลับของทั้งสองก็เข้าใจดี และทุกคนต่างก็เห็นพ้องต้องกันว่าทั้งสองคนเป็นคู่รักที่เหมาะสมกับราวกับกิ่งทองใบหยก ไม่มีข่าวเสียหาย ภาพลักษณ์ดี เป็นที่รักของทีมงาน สื่อมวลชนและแฟนคลับจนถึงวันที่หลิวเทาคุกเข่าขอตู้หลิงแต่งงาน นับว่าเป็นคู่รักนักแสดงที่ทุกคนให้ความสนใจอันดับหนึ่งกระทั่งใกล้วันแต่งงานตู้หลิงอยู่สตูดิโอสำหรับลองชุดแต่งงาน วันนี้หลิวเทาแฟนหนุ่มของเธอไม่มา ซึ่งสำหรับหญิงสาวเข้าใจได้ดีเพราะด้วยหน้าที่การงานของทั้งคู่ยากที่จะมีเวลาเดียวกัน คนตัวเล็กชื่นชมชุดเจ้าสาวฟูฟ่องที่ตัดเย็บอย่างดีด้วยแววตาแห่งความสุข“หลิงหลิงเธอสวยมาก” ผู้จัดการเดินเข้ามาในห้องลองชุด“พี่ถ่ายรูปให้ฉันหน่อยได้ไหม” ตู้หลิงยื่นโทรศัพท์ให้กับผู้จัดการเมื่อถ่ายเสร็จผู้จัดการก็ยื่นโทรศัพท์คืนให้กับตู้หลิง หญิงสาวโพสต์สปอยล์ชุดเจ้าสาวขึ้นบนโซเชียลตามปกตินิยายของตัวเองแต่ที่ไม่ปกติคือมีความหนึ่งที่โพสต์ใต้ภาพที่เธออัพขึ้น“หลิงหลิงฉันสงสารเธอเหลือเกิน เมื่อวันก่อนฉันเห็นหลิวเทาเพิ่งออกมา
พระเอกจ๋าภรรยาท่านเป็นตัวประกอบ 37 ความทรงจำในอดีต
สายตาของผีเจ้าเล่ห์เช่นหลัวซู่เฟิง มองผู้ที่ใส่ยาให้ด้วยสายตาหยาดเยิ้ม“เจ้าคิดถึงข้าหรือไม่”“ไม่เจ้าค่ะ” ตู้หลิงสวนกลับแบบไม่ต้องคิด“น่าผิดหวังนัก” ด้วยความหมั่นไส้หลัวซู่เฟิงงับแขนขาวผ่องนางเบา ๆ“หลัวซู่เฟิง!!! อย่าทะลึ่ง ท่านอายุเท่าไหร่กันถึงได้มาทำตัวเป็นเด็กเล็ก ๆ เช่นนี้” ตู้หลิงรีบยกแขนตัวเองออกมาหลัวซู่เฟิงทำท่านับนิ้ว“เกือบร้อยแล้วกระมัง” เขาเองก็ไม่ได้นับอายุตนเองมานานหลายปี ปีนี้เป็นปีที่เท่าไหร่เขาก็จำไม่ได้“โอ๊ะ ท่านลุงหลัววววว” ตู้หลิงหยอกเย้า“ข้าเป็นท่านลุงที่ไหนกัน” หลัวซู่เฟิงโวยวาย “หลิงเอ๋อ เด็กดีเจ้าก็เห็นหน้าจริง ๆ ของข้าแล้วนี่ใกล้เคียงกับท่านลุงแก่ ๆ เมื่อไหร่ อย่างน้อยข้าก็หน้าตาดีกว่า หยูเต๋อกุย” คนตัวสูงใช้ศอกยันตัวเองขึ้นมา“ตายตอนไหนไม่สำคัญ สำคัญที่อายุ” เมื่อใส่ยาเสร็จนางก็ยังต้องพันผ้าให้เขาต่อนางตัวเล็กกว่าเขาหลายเท่าทำให้เวลาพันแผล นางต้องเอื้อมสุดมือยิ่งนางใกล้ชิดเขามากขึ้นเท่าไหร่ อารมณ์บางอย่างของหลัวซู่เฟิงก็เพิ่มขึ้นมากเท่านั้น“ข้าคิดถึงเจ้าเหลือเกิน” หลัวซู่เฟิงกระซิบด้วยน้ำเสียงแหบพร่าใบหูของคนตัวเล็กเมื่อถูกเขาขยับเข้ามาพูดในระยะประ
พระเอกจ๋าภรรยาท่านเป็นตัวประกอบ 36 เจ็บแผล
“นางไปแล้ว” เสี่ยวโต้วตะโกนเสียงดัง “นายท่านตามนายหญิงไปเร็ว”หลัวซู่เฟิงได้ยินว่าตู้หลิงกำลังจะไป คนตัวสูงรีบวิ่งเข้าไปหานาง ชายหนุ่มหอบร่างกายที่ยังไม่หายดีวิ่งตามนางไป“หลิงเอ๋อ ฟังข้าก่อน” หลัวซู่เฟิงวิ่งตาม“....” ตู้หลิงได้ยินและจำได้ว่าเป็นเสียงเขา แต่นางไม่หยุด ใครใช้ให้เขามารังแกนางกัน เขาแกล้งคนเป็นผู้เดียวหรืออย่างไร“เด็กดี ข้าขอโทษ” หลัวซู่เฟิงไปหานางได้อย่างเชื่องช้าในที่สุดก็ตามนางต่อไม่ไหว หลัวซู่เฟิงแกล้งล้มลงทรุดไปกับพื้นหินร้องโอดโอย“โอ๊ย!!!”ตู้หลิงได้ยินเสียงคนร้อง นางจึงหันกลับไปดูพบว่าบุรุษผมยาวผู้นั้นกำลังทรุดอยู่ที่พื้น“ท่าน!!” คนตัวเล็ก รีบเข้าไปประคอง เมื่อเข้าไปใกล้ ๆ และมองให้ชัด เพื่อให้มั่นใจว่าตนจำคนไม่ผิด“หลิงเอ๋อ” หลัวซู่เฟิง ออดอ้อน ชายหนุ่มจับมือเล็กของนางเอาไว้“ท่านเป็นอะไร ทำไมท่านถึงบาดเจ็บแบบนี้” คนตัวเล็กเป็นกังวลหลัวซู่เฟิงหลับตา โน้มใบหน้าซบลงกับร่างนุ่มนิ่ม“ข้าเจ็บ....ข้าเจ็บเหลือเกิน”“ท่านเจ็บตรงไหน” นางเป็นกังวล “ไปเถอะ ข้าจะพาท่านกลับไปพัก”หลัวซู่เฟิงแทบจะหุบยิ้มไม่ได้เมื่อนางหลงกลนางพยายามเรียกให้คนมาช่วยพาหลัวซู่เฟิงกลับไปในห้
พระเอกจ๋าภรรยาท่านเป็นตัวประกอบ 35 คุ้นเคย
ตู้หลิงถูกพาเข้าวัง นางไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเหตุใดพระพันปีถึงยื่นมือเข้าช่วยและไม่รู้ว่าเรื่องนี้เกี่ยวอะไรกับนางส่วนไช่หลินซีไม่ได้ตามเข้ามาด้วย นางขอแยกตัวออกไปต่างหาก บุญคุณความแค้นของไช่หลินซีจบลงแบบงง ๆ ตู้หลิงไม่คิดว่าที่ตัวเองออกหน้าช่วยนางจะทำให้ไช่หลินซีคิดได้เหตุการณ์ต่อจากนี้คงจะเป็นสเต็ปส์นางเอก หนีไปเลี้ยงลูกคลอดลูกคนเดียว พอมีเจ้าก้อนแป้งขาว ๆ ผู้ที่เป็นพระเอกก็คงตามง้อเอาอกเอาใจกันในภายหลังละมั้ง เรื่องนั้นตู้หลิงตาเดาไปเรื่อยสิ่งที่นางกังวลนอกจากเรื่องของท่านพ่อนั่นก็คือหลัวซู่เฟิงกับเล่อเหยียนเผิง อยากรู้เหลือเกินว่าเขาอยู่ที่ไหน ถ้าไม่มีเล่อเหยียนเผิงก็ไม่มีหลัวซู่เฟิง เรื่องราวพวกนี้ล้วนเต็มไปด้วยความสับสน ตู้หลิงไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับหัวใจของนางสตรีชรารีบออกมาทันทีที่ได้ยินว่าบุตรสาวแม่ทัพตู้เข้าวังมาแล้ว เมื่อมาถึงพบว่านางช่างเป็นสตรีที่งดงามนัก ถึงจะไม่รู้ว่าเหตุใดท่านพ่อจึงเน้นย้ำให้พานางเข้ามาอยู่ในวัง 3 วันก็ตามหลังจากนั้นค่อยส่งนางคืนกลับไปที่สำนักซือหม่าซึ่งก็ช่างมันเถอะ ก็ถือว่านางได้ทำตามคำขอของผู้เป็นบิดาแล้ว นับว่าภารกิจลุล่วงไปได้ด้วยดี ส่วนเรื่อ
