LOGINShare
ตอนที่ 8 แทนคำขอบคุณที่มีแผนการ
Last Updated:
2025-03-19 01:10:28สองวันถัดมา
“พระสนมเพคะ มีคนมาเข้าเฝ้าเพคะ”
“อาจู ผู้ใดมางั้นหรือ”
“องค์หญิง ฮือ…”
“มี่อิน!! เจ้ามาแล้ว”
มี่อินน้ำตาอาบสองแก้มพร้อมกับทรุดตัวลงคุกเข่าตรงหน้าหลินเย่ทันทีเมื่อเห็นนางปลอดภัยดี
“มี่อินผิดต่อองค์หญิง มี่อิน….”
“ช่างเถอะ เจ้าปลอดภัยก็พอแล้ว”
“พระสนม กระหม่อมทำตามคำสั่งท่านอ๋อง พานางมาส่ง ขอทูลลา”
“ขอบคุณท่านมากหลงอี้”
“พ่ะย่ะค่ะ”
“เจ้าลุกขึ้นมาก่อนมี่อิน เป็นอย่างไรบ้าง ตลอดเวลาเดือนกว่านี้เจ้าคงลำบากน่าดูเลยเจ้าไปยู่ที่ใดมา”
มี่อินหันมองซ้ายขวาซึ่งบัดนี้ไม่มีผู้ใดอยู่แล้วนางจึงกระซิบบอก
“องค์หญิง หม่อมฉันไม่ได้ถูกขังและไม่ได้ถูกทรมานอะไรเลยเพคะ ท่านอ๋องให้หม่อมฉันไปอยู่เรือนท้ายสวน มีองครักษ์คอยเฝ้าอยู่เท่านั้น และยังสามารถเดินออกไปตลาดเพื่อซื้อของกินของใช้ได้ ท่านอ๋องให้คนดูแลหม่อมฉันอย่างดีเพียงแค่ไม่อนุญาตให้มาพบองค์หญิงเท่านั้นเพคะ”
“เหตุใดเขาทำเช่นนั้น”
“หม่อมฉันก็ไม่ทราบเพคะ องค์หญิง หรือว่าเราจะเข้าใจท่านอ๋องผู้นี้ผิด”
หลินเย่ถอนหายใจยาวพร้อมกับเดินออกไปดู นางพบว่าไม่มีผู้ใดคอยเฝ้าอยู่ นางจึงหันกลับมานั่งคุยกับมี่อินถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นในตำหนักอ๋องแห่งนี้
“เช่นนั้น….พวกเราก็แก้แค้นผิดคนสิเพคะ”
“ข้าเองก็คิดไม่ถึงว่าจะเป็นเช่นนี้ ท่านพี่อยู่ชายแดนแท้ๆแต่กลับยังไม่ได้ข่าว เกรงว่าเรื่องนี้คงจะเร่งด่วนจริงๆพวกเราถึงไม่รู้ และช่วงที่เขากำจัดหยวนซื่ออ๋องไปก็คือช่วงที่เราอยู่ระหว่างทางที่จะมาที่นี่”
“แย่แล้วพระสนม หากว่าพวกเขาทราบว่าพวกเรา….ไม่ใช่องค์หญิง”
“นี่คือสิ่งที่ข้ากำลังคิดอยู่ พวกเราต้องหาทางหนีออกไป”
“หนีงั้นหรือเพคะ แต่ตำหนักแน่นหนาเพียงนี้ จะหนีออกไปเช่นไร”
“มี่อิน ระหว่างที่เจ้าอยู่ข้างนอก เจ้า..รู้จักเส้นทางดีแล้วใช่หรือไม่”
“ใช่เพคะ หม่อมฉันรู้จักดี รวมถึงพวกแม่ค้าในตลาดด้วยเพคะ แต่กว่าจะออกจากตำหนักอ๋องนี้ได้ ไม่ใช่เรื่องง่ายๆเลยนะเพคะ”
“นอกจากจะต้องวางแผนกันใหม่”
“มีวิธีหรือไม่เพคะ”
“แผนเอาน้ำเย็นเข้าลูบ”
“พระสนม พระองค์กับท่านอ๋องเกลียดกันเสียขนาดนั้น แล้วท่านอ๋องจะเชื่อใจท่านหรือเพคะ”
“หากเขาจะฆ่าข้า คงทำไปนานแล้ว เป้าหมายของเขาไม่ได้อยากฆ่าข้า แต่ว่าเป็น…แก้แค้นให้คนรักของเขา”
“พระสนม แต่ว่าท่านกับท่านอ๋อง แต่งงานร่วมหอกันแล้วนะเพคะ”
"ข้า…ไม่นึกสนใจพรหมจรรย์และเรื่องครั้งแรกอะไรนั่นหรอก เจ้าไม่ต้องห่วง ข้าเป็นผู้ฝึกยุทธ์ เรื่องเช่นนี้เป็นเรื่องเล็กน้อยเท่านั้น ชีวิตทั้งชีวิตเราสำคัญกว่า”
“หลงอี้บอกหม่อมฉันว่า ท่านอ๋องผู้นี้หลังจากรับท่านเป็นพระสนมก็มิได้รับผู้ใดเข้ามาในตำหนักอีก หรือว่าท่านอ๋องอาจจะไม่ได้คิดแก้แค้นพระองค์เพคะ”
“ไม่ได้รับผู้ใด หึ แต่มีสตรีเข้าหาไม่หยุดหย่อนทั้งบุตรขุนนางและน้องสาวคนรักเก่าและที่ข้ายังไม่เห็นอีกเล่า เจ้าอย่าได้หลงเชื่อคำพวกเขา องครักษ์ของเขาก็ไม่ต่างกันหรอก”
“ไม่นะเพคะ หลงอี้คอยช่วยข้าตลอดเวลาที่ข้าอยู่ที่นอกเมืองนั่น เขาคอยบอกข้าว่าให้รอพระองค์ อย่าทำให้ตัวเองป่วยหม่อมฉันก็เลยเชื่อเขา สุดท้ายเขาก็ทำตามสัญญา”
หลินเย่หันไปมองหน้าสาวใช้ที่หน้าแดงนิดๆเมื่อพูดถึงองครักษ์หนุ่มเมืองฉีโจวของเฟิ่งอ๋อง นี่ไม่ใช่ว่านางหลงรักหลงอี้เข้าแล้วสินะ
“เอาเถอะ เรื่องนี้เอาไว้ค่อยคุยกันทีหลัง ตอนนี้ที่นี่คนที่พอจะไว้ใจได้คืออาจู นางคอยดูแลข้าตลอดตอนอยู่ที่นี่ แต่เจ้าจำเอาไว้ เรื่องใดที่ไม่ควรพูดเราก็อย่าพูด”
“เพคะพระสนม หม่อมฉันระวังให้มากเพคะ”
ห้องทรงงานท่านอ๋อง
หลินเย่พร้อมกับอาจูที่ยกของบางอย่างเข้ามาเมื่อเขาได้ยินองครักษ์มาแจ้งว่าพระสนมมาขอเข้าเฝ้าเขาจึงยอมอนุญาต แต่ไม่คิดว่านางจะนำของบางอย่างมาด้วย
“นี่คืออะไร”
“น้ำแกงเพคะ หม่อมฉันทำมาถวายพระองค์”
“พระสนมคงไม่ใส่ยาพิษให้ข้าหรอกใช่หรือไม่”
“หึ หม่อมฉันเป็นคนทำอะไรเปิดเผย เรื่องชั่วอย่างใส่ยาพิษในอาหารให้คนกินไม่ใช่วิธีที่หม่อมฉันใช้เพคะ”
“ดูเหมือนว่าเจ้าอยู่ในวังนี้นานมากพอที่จะเรียนรู้มารยาทในการพูดได้ดีขึ้นแล้วนี่ ยกเข้ามาสิ”
อาจูยกน้ำแกงนั้นวางบนโต๊ะ นางกำลังจะเปิดและตักใส่ชามแต่ถูกท่านอ๋องห้ามเอาไว้
“เจ้าออกไปเถอะ ไม่ต้องตัก”
หลินเย่หันมามองหน้าเขาด้วยความแปลกใจ นี่เขาคงไม่คิดระแวงถึงขนาดจะสั่งคนตรวจพิษก่อนที่จะกินหรอกใช่หรือไม่
“ท่านอ๋องคงไม่คิดว่าหม่อมฉันจะใส่ยาพิษลงไปจริงๆใช่หรือไม่เพคะ”
“เปล่า ข้ายังไม่ได้พูดอะไรเลย”
“แล้วเหตุใดพระองค์ถึงไม่ให้อาจูตักถวายเล่าเพคะ”
“เพราะนั่น…คือหน้าที่ของเจ้าอย่างไรเล่าพระสนม”
“ท่านว่าอะไรนะ”
เขาพูดและเดินหันหลังไปนั่งที่โต๊ทรงงานเพื่อรอให้นางตักน้ำแกงให้
“เจ้าฟังไม่ผิดหรอก เจ้าน่ะ ตักน้ำแกงมาให้ข้า”
หลินเย่หลับตาข่มอารมณ์โมโหเอาไว้ เขาจงใจจะแกล้งนางสินะ แต่นางตั้งใจต้มน้ำแกงนี่มาเพื่อขอบคุณเขาที่ยอมปล่อยมี่อินออกมา เช่นนั้นนางก็จะยอมทำตามใจเขาสักวัน
นางเดินไปตักน้ำแกงที่ต้มเองกับมือและเดินนำไปวางข้างๆเขาซึ่งตอนนี้กำลังเขียนแผนงานบางอย่างอยู่ที่โต๊ะ ราชกิจของท่านอ๋องดูเหมือนจะยุ่งมากจริงๆ ซึ่งนางก็เข้าใจว่าคงเป็นเพราะเป็นช่วงผลัดเปลี่ยนแผ่นดินที่เปลี่ยนผู้ปกครองเมือง
สายตาของเขายังคงอ่านรายงานอย่างไม่ลดละ ทำเอาผู้ที่แอบมองนั้นรู้สึกชื่นชม ใบหน้าของเขาเมื่อมองด้านข้างเช่นนี้ยิ่งมองก็ยิ่งน่ามองมากจริงๆ
“นี่น้ำแกงของพระองค์เพคะ”
เขาไม่ได้หันมามองหน้านาง เพราะตาของเขายังอ่านรายงานที่ส่งมาในตอนเช้า และพูดสั้นๆอย่างไม่ได้ใส่ใจ
“ป้อนข้าสิ เจ้าอยากขอบคุณข้าเรื่องสาวใช้ของเจ้าสินะ”
“อะไรนะ ป้อน!! นี่ท่าน!!….”
“หากไม่ทำก็ออกไปอย่ามากวนข้าอยู่ตรงนี้”
“แต่ข้า…หม่อมฉันมีเรื่องจะทูลขอ”
“เรื่องอันใด”
“หม่อมฉันอยากออกไปเดินเล่นที่ตลาดข้างนอก”
มือที่เปิดอ่านรายงานอยู่ชะงักลงทันทีพร้อมกับเสียงถอนหายใจ เขาคิดเอาไว้แล้ว หากว่านางได้ตัวสาวใช้นางคืน แผนต่อไปคงต้องขอออกไปสำรวจเส้นทางเป็นแน่ แต่แค่นึกไม่ถึงว่าจะรวดเร็วเช่นนี้
“เจ้าจะออกไปทำไม”
“ข้า…หม่อมฉันเบื่อเพคะ ตลอดเวลาที่ผ่านมาอยู่แต่ในตำหนักตลอด ไม่เคยออกไปพบผู้คนข้างนอกเลย ไม่รู้ว่าฉีโจวงดงามเพียงใด แต่หากว่าท่านอ๋องคิดว่าหม่อมฉันขอมากไปก็ไม่เป็นไรเพคะ”
“ป้อนข้าสิ”
“ท่านอ๋องตรัสว่าอะไรนะเพคะ”
“ป้อนน้ำแกงนั่นก่อนแล้วค่อยมานั่งคุยกัน”
“พระองค์จะอนุญาต?”
“เปล่า แค่จะลองไตร่ตรองดูเท่านั้น”
หลินเย่ถอนหายใจยาวจนเขาได้ยิน นางคงโกรธเขาจนหูตาลายแล้วกระมังที่เขายั่วโมโหนางเช่นนี้ แต่เขาก็อยากวัดความอดทนของบุตรสาวแม่ทัพใหญ่เสียหน่อยว่านางจะอดทนได้ถึงขนาดไหน
มือนั้นหยิบน้ำแกงขึ้นมาตัก กลิ่นนั้นหอมชวนให้เขาหิวเสียจริงๆแม้ว่ายังไม่ได้ลองชิมก็รู้ว่าอร่อย นางตักขึ้นมาพร้อมกับเป่าให้หายร้อน เขาลอบกลืนน้ำลายลงคอเบาๆเมื่อเหลือบไปมอง ไม่รู้ว่าคนหรือน้ำแกงที่น่ากินกว่ากัน
“น้ำแกงเพคะ”
ท่านอ๋องหันไปกินน้ำแกงนั้น เขาคิดไม่ผิด น้ำแกงนี้ทั้งหอมและหวานน้ำต้มกระดูก นางมีฝีมืออยู่ไม่น้อยหากว่านางเป็นผู้ลงมือทำเองอย่างที่นางพูดจริง
“เป็นอย่างไร…..บ้าง….เพคะ”
“อืม ก็ดี”
“เช่นนั้นก็..”
“ป้อนให้หมด”
“แต่ว่า…”
“พระสนมคงไม่อยากออกไปนอกวังแล้วสินะ”
Related chapters
พระสนมที่รักของเฟิ่งอ๋อง ตอนที่ 9 ป้อนน้ำแกงท่านอ๋อง
หลินเย่ยกชามน้ำแกงขึ้นป้อนเขา คำแล้วคำเล่าจนหมด สายตาที่มองไปยังคนตรงหน้าเริ่มเปลี่ยนไปทีละน้อย เขาไม่พูดไม่บ่นอะไร ทำเพียงดื่มน้ำแกงของนางเงียบๆพร้อมกับอ่านรายงานและบางครั้งก็จับพู่กันมาขีดๆเขียนๆต่อจากรายงานนั้นเท่านั้นหลินเย่อ่านบางฉบับที่เขานำขึ้นมา ส่วนใหญ่เป็นเรื่องการสร้างผังเมืองใหม่และการกำจัดขุนนางที่เคยทุจริตในเมืองฉีโจว“น้ำแกงหมดแล้ว เช่นนั้นหม่อมฉัน…ขอตัวก่อนเพคะ”“ฝนหมึกให้ข้าที”“เพคะ!!”“เจ้าได้ยินแล้วนี่ ฝนหมึก…ให้ข้า”“แต่ว่า….”“ไม่ทำก็ออกไป ข้าจะอ่านรายงานต่อ”หลินเย่ทำท่าค้อนไม่พอใจแต่ก็ไม่กล้าพูดอะไร สัญชาตญาณอยากเอาตัวรอดสั่งให้นางทำตามคำสั่งเขา เมื่อไหร่ที่นางออกจากตำหนักอ๋องได้นั่นคือวันที่นางจะได้รับอิสระอีกครั้ง นางฝนหมึกให้เขาไปเรื่อยๆพร้อมกับแอบอ่านรายงานบางฉบับจนตาเริ่มปรือเพราะความง่วง แต่ท่านอ๋องอ่านฎีกาพวกนี้มาทั้งวันได้อย่างไรกันนะ ตัวนางเริ่มเอียงไปมาซึ่งจื่อหลิงเองก็เห็นแล้ว เขาจึงดึงแท่นฝนหมึกนั้นออกจากมือและดึงตัวนางให้ล้มมานอนลงไปที่ตักของเขาแทน หลินเย่ขดตัวนอนลงโดยมิได้สนใจว่าที่นี่คือที่ใด…หนึ่งชั่วยามถัดมา“พี่จื่อหลิง ท่านต้องไม่เชื่อแน่
Last Updated : 2025-03-19พระสนมที่รักของเฟิ่งอ๋อง ตอนที่ 10 ก็แค่คลายหนาว
“หม่อมฉันจะตายหรือไม่ ..…”“เจ้าอย่ากลัวมันมาก มันเย็นเพียงชั่วครู่เท่านั้น เจ้าดูสิ”“ไม่ๆๆ ไม่เอา ขึ้นได้หรือยัง”“เจ้าปล่อยข้าก่อน และลงไปแช่ให้เหลือเพียงหน้าเจ้า ข้าจะดูแผลหน่อย ค่อยๆ ข้าจับมือเจ้าเอาไว้แล้วไม่ต้องห่วง”หลินเย่ค่อยๆทำตามที่เขาบอก ตอนนี้เองที่นางเริ่มรู้สึกปวดแสบปวดร้อนตรงใกล้ๆหน้าอก เพราะน้ำแกงนั้นราดโดนตรงกลางอกแก้มและแขนของนางเมื่อผิวค่อยๆโดนน้ำเย็นแล้วกลับรู้สึกว่าความเจ็บค่อยๆหายไปทีละนิด“เป็นอย่างไรเจ้าเจ็บตรงไหนบ้าง ข้าจะได้บอกท่านหมอถูก น้ำแกงราดโดนตรงไหนบ้าง”“คอ แขน แล้วก็ หน้าอก และขาเพคะ”“หน้าอกด้วยงั้นหรือ เช่นนั้น…แก้มของเจ้าแดงมาก นี่มัน…รอเดี๋ยว”เขาค่อยๆหยิบผ้ามาเช็ดด้วยน้ำเย็นและประคบแก้มนางทันที“หม่อมฉันหนาว….”หลินเย่เริ่มสั่นเพราะความกลัวและตอนนี้เริ่มหนาวแล้ว ร่างกายนางถูกน้ำเย็นจัดเช่นนี้ไม่ได้ เขาจึงดึงนางเขามากอดเอาไว้“อยู่ท่านี้ก่อน เจ้ายังขึ้นไม่ได้ ข้าจะประคบแก้มให้ อีกเดี๋ยวค่อยขึ้นไป”“อืม…หนาว…ท่านแม่…..ลูกหนาว แม่…”เขาดึงนางเข้ามากอดจนชิดพร้อมกับกระซิบบอกนางตลอดเวลา นางพยักหน้ารับรู้ ปากนางเริ่มซีด และสั่นอยู่ตรงหน้าเขา ตอนนี้ร่
Last Updated : 2025-03-19พระสนมที่รักของเฟิ่งอ๋อง ตอนที่ 11 ไข้ขึ้นสูง
เฟิ่งอ๋องเดินเข้ามาในม่านเตียงนอนของพระสนมของเขา เมื่อมองนางยามนี้ที่ทำสายตางอนแทนที่จะเป็นสายตาของความเกลียดชังก่อนหน้านี้เขาก็รู้สึกว่าอยากคุยกับนางมากขึ้น ไม่สิ รู้สึกอยากแกล้งนางไปเรื่อยๆ“ถอดเสื้อออกสิ”“แต่ว่า…”“มิเช่นนั้นข้าจะทายาให้เจ้าได้อย่างไรกัน…พระสนม??”“แต่ว่า….”“ต้องให้ข้าพูดอีกหรือไม่…ว่าข้าเห็นเรือนร่างเจ้า…”มือบางนั้นรีบพุ่งมาปิดปากเขาไม่ให้พูด พร้อมกับสีหน้าที่งอนเขา ช่างน่ารักเสียจริงจนเขาทนแทบไม่ไหว ซึ่งจนถึงตอนนี้มังกรยักษ์ของเขาก็ยังคงนอนตึงอยู่ในกางเกงตั้งแต่พานางขึ้นจากน้ำแล้ว เขาไม่รู้ว่าควรจะจัดการมันอย่างไรดี ยิ่งตอนนี้ที่นางกำลังจะถอดเสื้อผ้าตรงหน้าเขาอีกครั้ง“เดี๋ยวก่อน ข้าไป…ลงกลอนประตูก่อน”“เหตุใดต้องลงกลอนประตูด้วยเพคะ”“หรือเจ้าอยากให้พวกเขาเข้ามาเห็นเจ้าตอนเปลือย”“นั่น!!…..คนฉวยโอกาส”เขาไม่ได้ยินเพราะรีบเดินไปปิดประตูอย่างรวดเร็วและเดินกลับมาหานางทันที อันที่จริงเขาไม่มั่นใจตัวเองเลยสักนิดว่าเห็นนางตอนเปลือยอีกครั้งจะทนยับยั้งอารมณ์ของตนเองได้อีกหรือไม่แต่นางเป็นน้องสาวของสหาย เขาจะล่วงเกินนางไม่ได้…แต่อีกใจก็คิดว่าในเมื่อนางอภิเษกมาเป็นพระ
Last Updated : 2025-03-20พระสนมที่รักของเฟิ่งอ๋อง ตอนที่ 12 สำผัสรักใต้น้ำ
หลินเย่ค่อยๆนิ่งลงเมื่อบาดแผลได้นำเย็นชโลมตัวทั่วทั้งกาย นางได้สติอีกครั้งเมื่อตื่นขึ้นมาพบว่านางนอนซบอกของท่านอ๋องที่เปลือยอยู่ในอ่างกับนาง“ท่านอ๋อง…เหตุใดพระองค์…”“ตื่นแล้วหรือ เป็นอย่างไรบ้าง ดีขึ้นหรือไม่”“หม่อมฉันเป็นอะไรไป”“เจ้ามีไข้และคงแสบร้อนผิว ตอนนี้เป็นอย่างไรบ้าง”“หนะ….หนาวเพคะ”“หนาวงั้นหรือ แต่ว่าแผลเจ้าหายแสบร้อนหรือยัง”“อยากขึ้นจากน้ำแล้วเพคะ”“ไม่ได้ รออีกประเดี๋ยว” “แต่ว่า หนาว…..”“เช่นนั้นข้าจะช่วยเจ้าเอง”หลินเย่หลับตาพร้อมรับสัมผัสนั้นทันทีพร้อมกับร่างกายของบุรุษหนุ่มตรงหน้าที่นางรู้สึกแปลกตั้งแต่ตอนบ่ายว่ามันผิดปกติ ตอนนี้บางอย่างใต้น้ำนั้นดันอยู่ที่บั้นท้ายของนางอยู่เมื่อเขาเริ่มจูบนางอีกครั้ง“อ๊าา เดี๋ยวก่อน …อ๊าา ท่านอ๋องเพคะ”“ข้าบอกว่าอย่างไร ปล่อยไปตามอารมณ์ อย่าสกัดกั้นมิเช่นนั้นเจ้าจะทรมาน เจ้าอยากทำสิ่งใด”“หม่อมฉัน…อ๊า…อยากจูบ อื้ออ…”เขาทำตามคำขอของนางทันทีเมื่อปากประกบกัน มือหนาก็เริ่มลูบไล้ไปทั่วร่างของพระสนมขี้งอนของเขา มือเขาถูไปมาที่ยอดถันงามตรงหน้าก่อนจะส่งลิ้นลงไปด้วย“อ๊ะ ท่านอ๋องเพคะ อื้อ…”“ต้องการหรือไม่ บอกข้ามา”“อ๊าา..อื้อ….”“พ
Last Updated : 2025-03-20พระสนมที่รักของเฟิ่งอ๋อง ตอนที่ 13 หลินเย่เจ้าต้องสู้นะ!!
หลินเย่มองหน้าเขาอย่างอายๆ นางรู้ว่าเขาหมายถึงอะไรแต่ตอนนี้เหมือนว่าร่างของนางแทบจะแหลกไปทั้งตัวเพราะสัมผัสใต้น้ำเมื่อครู่นี้ เฟิ่งอ๋องเองก็ดูเหมือนว่าจะรู้ เขาจึงก้มลงมาจูบที่หน้าผากของนางเบาๆเพื่อปลอบโยน“ข้าล้อเจ้าเล่นน่ะ มาเถอะ ข้าจะทายาให้ คืนนี้เจ้าก็นอนพักเสีย”“ท่าน….ท่านอ๋องจะกลับแล้วงั้นหรือเพคะ”หลินเย่หันไปมองเขา“เจ้าใช้งานข้าเสร็จก็จะไล่ข้ากลับเลยงั้นหรือ”“เปล่านะเพคะ คือว่า….”“หลินเย่ เจ้าคงต้องเริ่มค่อยๆปรับตัวได้แล้ว หากอยากจะพูดอะไรกับข้าก็เพียงพูดมาตรงๆได้แล้ว หรือเจ้ายัง….ระแวงหรือเกลียดข้าอยู่อีกงั้นหรือ”เฟิ่งจื่อหลิงไม่รู้ว่านางจะเลิกเกลียดเขาได้หรือยัง สองเดือนกว่าๆแล้วที่นางอภิเษกเข้ามา นับจากวันที่รู้ความจริงของนาง เขาก็พยายามไม่มาให้นางเห็นหน้าเกรงว่านางจะรู้สึกเกลียดเขาและหาเรื่องทะเลาะกับเขาอีก แต่ดูเหมือนว่าหลังจากนางได้สาวใช้ของตนเองคืน ท่าทีของนางและสายตาที่มองเขาเริ่มเปลี่ยนไปแล้ว “ข้าไม่ได้เกลียดท่านเสียหน่อย…เอ่อ หม่อมฉันหมายถึง ไม่ได้เกลียดพระองค์”หลินเย่ยังไม่คุ้นชินกับการพูดคุยกับเขาที่เป็นท่านอ๋อง เพราะก่อนหน้านี้ที่นางมานางตั้งใจจะเหยียดหยา
Last Updated : 2025-03-20พระสนมที่รักของเฟิ่งอ๋อง ตอนที่ 14 พระสนมจมน้ำ!!
ท่านอ๋องที่พึ่งเสด็จมาถึงและกำลังถามสาวใช้สองคนที่เฝ้าอยู่ด้านหน้า กลับได้ยินเสียงกรีดร้องขึ้นมาจากห้องน้ำ มี่อินกับอาจูยังไม่ทันได้แจ้งท่านอ๋องว่าพระสนมไปแช่น้ำเองคนเดียว เขารีบวิ่งไปที่ห้องอาบน้ำทันที ภาพที่เขาเห็นคือหลินเย่คว่ำหน้าลงกับอ่างน้ำอยู่“หลินเย่!! หลินเย่!! เร็วเข้า เตรียมผ้า เรียกหมอหลวงมาเร็วเข้า!!”เขาอุ้มนางออกมาจากอ่างน้ำเย็นได้ทันพร้อมกับตบไปที่ใบหน้าขาวซีดนั้นเบาๆจนนางสำลักน้ำออกมา นางกลับมาหายใจอีกครั้งแต่สติยังไม่ฟื้นตัวเท่าใดนัก เขารับผ้าจากมี่อินมาพันกายนางไว้และอุ้มออกมาจากห้องอาบน้ำ ตัวนางยังสั่นไม่หยุดเมื่อเขาพานางมายังห้องนอน“เร็วเข้า เอาผ้ามาอีก พวกเจ้าออกไปก่อน ข้าจะเปลี่ยนชุดให้พระสนม เกิดเรื่องเช่นนี้ได้อย่างไร เหตุใดนางไม่รอข้า!!”“ทูลท่านอ๋อง พระสนมบอกว่าไม่อยากรบกวนพระองค์เพคะ พระสนมจึงลองแช่ด้วยพระองค์เองและห้ามพวกหม่อมฉันไปเฝ้าเพคะ”“นี่มันเรื่องอะไรกัน เหตุใดไม่มีผู้ใดไปแจ้งข้า!! หากนางเกิดเป็นอะไรขึ้นมาข้าจะบอก….คนที่ชุนฮัวได้อย่างไร”“ท่านแม่…..อย่าฆ่าท่านแม่….ช่วยด้วย..”“หลินเย่…ข้ามาแล้ว ข้าอยู่นี่หลินเย่ เจ้าได้ยินข้าหรือไม่”“ท่านอ๋องเพคะ
Last Updated : 2025-03-20พระสนมที่รักของเฟิ่งอ๋อง ตอนที่ 15 เรือนพระติดทะเลสาป
“ทูลพระสนม หม่อมฉันเองก็ไม่ทราบเพคะ หม่อมฉันเข้าวังมาได้ไม่นานก็ถูกส่งมารับใช้พระองค์ บริเวณอื่นๆรอบๆวังก็ไม่เคยได้เดินไปเท่าใดนักเพคะ”“งั้นหรือ เช่นนั้นเราก็ลองเดินไปหน่อยก็แล้วกัน”“พระสนมเพคะ จะเสด็จไปจริงๆหรือเพคะ”“ไปเถอะ ข้าเองก็อยากรู้เช่นกัน หากไม่ใช่สถานที่ต้องห้ามจริงๆ เหตุใดจะไปไม่ได้เล่า”“แต่ว่าพระสนมเพคะ หากว่าแม่นางหลานผู้นั้นหลอกพระองค์ให้ไป นั่นก็เท่ากับว่าเข้าแผนการของนาง”“จะช้าหรือเร็วข้าก็ต้องรู้อยู่ดีมิใช่หรือ”หลินเย่เดินไปตามทางที่ก่อนหน้านี้มู่เอ๋อร์เดินผ่านมา หลานมู่เอ๋อร์แอบมองอยู่ถึงกับยิ้มออกมาด้วยความสะใจ“ถือว่าเจ้าชดใช้ให้ข้าที่ถูกห้ามให้เข้าวังอยู่เสียตั้งหลายวันก็แล้วกันนะ”เรือนพระริมทะเลสาบ"ที่นี่…งดงามเสียจริง อากาศดียิ่งนัก"“พระสนมเพคะ หม่อมฉันว่าพวกเรากลับก่อนดีหรือไม่เพคะ ที่นี่เหมือนจะมีโต๊ะทำพิธีบูชาบางอย่างด้วย”“อาจู มี่อิน พวกเจ้ากลัวงั้นหรือ”“ก็…บรรยากาศมันดูน่ากลัวอยู่นะเพคะ”“เช่นนั้นก็เอาปิ่นโตมาให้ข้า พวกเจ้าอยู่นี่ข้าจะเข้าไปเอง ท่านอ๋องคงสวดมนต์อยู่ด้านใน เข้าไปกันมากจะรบกวนพระองค์เปล่าๆ”""เพคะพระสนม""หลินเย่เปิดประตูเข้าไปในห
Last Updated : 2025-03-20พระสนมที่รักของเฟิ่งอ๋อง ตอนที่ 16 ออกนอกวังครั้งแรก
ตำหนักพระสนมเฟิ่งอ๋องมาหาพระสนมอยู่เกือบสิบวันแต่นางไม่แม้แต่จะออกมารับรองเขาเลยแม่แต่วันเดียว ที่จริงหลินเย่แทบจะไม่ออกมาจากห้องบรรทมเลยก็ว่าได้ มาวันนี้นางเดินลงมาพร้อมกับหันไปบอกมี่อิน“มี่อิน อาจู ข้าจะออกไปเดินเล่นข้างนอก”“ไปสิเพคะพระสนม ออกไปสูดอากาศที่ในสวนจะได้อารมณ์ดีขึ้นนะเพคะ”“ข้าหมายถึง ออกไปนอกวัง”“พระสนม!! แต่ว่า….”“ข้าจะดูว่าจะมีผู้ใดกล้าขวางทางข้า ไปบอกให้คนรถเตรียมรถม้าให้ข้า บอกว่าข้าจะออกไปซื้อยาและออกไปไหว้พระข้างนอก”“เพคะ”อาจูดึงแขนเสื้อมี่อินบอกว่าอย่าไปขัดพระทัยพระสนมในตอนนี้ ให้ทำตามคำสั่งพวกนางจึงเดินไปสั่งรถม้าเพื่อจะพาพระสนมออกไปเดินตลาดด้านนอก มี่อินพบว่าน่าแปลกที่คนขับรถม้ารับปากและเตรียมรถให้โดยไม่ไถ่ถามพวกนางสักคำจนพระสนมเดินขึ้นรถม้าไปและออกนอกวัง“เรียบร้อยแล้วขอรับองครักษ์หลง”“ดีมาก จำเอาไว้ว่าอย่าพูดเรื่องนี้ออกไป”“ขอรับ ไม่พูดแน่นอน”นอกวัง“พระสนมดูสิเพคะ มีของขายเต็มไปหมดเลยเพคะ”“มี่อิน เจ้าบอกว่าตอนที่อยู่นอกวังเจ้ารู้จักกับคนในตลาดมิใช่หรือ”“เพคะพระสนม”“เช่นนั้นก็พาข้าไปหาพวกเขาทีสิ”“พระสนม นี่พระองค์…”“ข้าเพียงแค่อยากขอบคุณพวกเขาท
Last Updated : 2025-03-21
Latest chapter
พระสนมที่รักของเฟิ่งอ๋อง ตอนพิเศษ 3 งานอภิเษกที่ยิ่งใหญ่
งานอภิเษกองค์หญิงจินลั่วเฟยงานอภิเษกยิ่งใหญ่ดังคำประกาศที่ฝ่าบาทได้แจ้งเอาไว้จริงๆ บัดนี้ทั่วทั้งเมืองหลวงของชุนฮัวต่างพากันตกแต่งซุ้มดอกไม้และประดับธงมงคลทั่วทุกบ้าน และทางวังหลวงยังจัดให้มีขบวนรถม้าเพื่อแห่ขบวนคู่บ่าวสาวของราชวงศ์ตามธรรมเนียมของชุนฮัวด้วยเช่นกันบ่าวสาวในชุดสีขาวบริสุทธ์ปักด้วยเพชรและทองทั้งตัวจากช่างฝีมือดีของในวังที่เพียรตัดชุดนี้ขึ้นมาอย่างประณีต องค์ชายฟงเจ้าหนานจับมือองค์หญิงจินลั่วเฟยขึ้นรถม้าที่ประดับด้วยดอกไม้พร้อมกับรับตะกร้ามาจากสาวใช้ ในนั้นบรรจุแผ่นทองเต็มสองตะกร้า เพื่อให้ทั้งคู่โปรยแจกราษฎรในเมืองหลวงระหว่างที่ขบวนแห่เริ่มออกจากวังหลวง“ข้าน่าจะมาแต่งที่ชุนฮัวบ้างนะ พิธีการของที่นี่ช่างน่าสนใจยิ่งนัก”“พระองค์อยากแต่งที่ชุนฮัวหรืออยากได้พระสนมที่ชุนฮัวเพิ่มเพคะ”“เปล่านะๆ ไม่ใช่อย่างนั้นเจ้าอย่าเข้าใจข้าผิด เจ้าดูสิ พวกเขานั่งรถม้าโบกมือให้ประชาชนที่มารอร่วมยินดีกับพวกเขาทั้งสองข้างทาง ช่างเป็นภาพที่งดงามยิ่งนัก ในฉีโจวเราไม่มีพิธีแบบนี้เกิดขึ้นเลยสักครั้ง”“ชุนฮัวเป็นเช่นนี้มานานแล้วเพคะ เพียงแต่ว่านานๆถึงจะมีเรื่องเช่นนี้เกิดขึ้น เพราะก่อนหน้านี้เหล
พระสนมที่รักของเฟิ่งอ๋อง ตอนพิเศษ 2 พิธีสู่ขอองค์หญิง
แคว้นชุนฮัว“หลินเย่ ถึงแล้ว”“จื่อหลิง เหตุใดจึงหนาวเช่นนี้เพคะ”“ตอนนี้ชุนฮัวคงเริ่มเข้าหน้าหนาวแล้ว มาเถอะ ข้าจะสวมเสื้อคลุมกับถุงมือให้”“ขอบพระทัยเพคะ”“หลินเย่ พี่เฟิ่งพวกท่านเป็นอย่างไรบ้าง”“อ้อ เจ้าหนานหลินเย่คงไม่ค่อยชินเท่าไหร่น่ะ เห็นบ่นว่าหนาวลั่วเฟยล่ะ”“พานางไปดื่มชาร้อนด้านในก่อนเถอะ ลั่วเฟยบอกให้กข้ามารับพวกท่านเข้าไปด้านในก่อน อีกห้าสิบลี้กว่าจะถึงชุนฮัว ต้องพักที่นี่ก่อน”“ได้สิ อีกเดี๋ยวข้าจะตามเข้าไป แล้วเนี่ยฝานกับลั่วเจินเล่า”“พวกเขาเข้าไปแล้วขอรับ”“ได้ เช่นนั้นข้าจะรีบพาหลินเย่ตามเข้าไป”“ได้ขอรับ”“หลินเย่ ไหวหรือไม่”“จื่อหลิง หนาวจังเลยเพคะ หม่อมฉันไม่อยากออกไปเลย”“มาเถอะ ข้าพยุงเจ้าไปเองนะ ลั่วเฟยให้เจ้าหนานมาตามเราเข้าไปด้านใน อยู่ตรงนี้จะหนาวนะ ไปเถอะหลินเย่ค่อยๆเดินออกมาด้านนอกรถม้าที่จอดอยู่หน้าโรงเตี๊ยมก่อนถึงแคว้นชุนฮัว นางเดินลงจากรถม้าและรีบโผเข้ากอดเฟิ่งอ๋องทันทีเพราะความหนาวเย็นเขาพยุงนางและพาเดินเข้าไปในโรงเตี๊ยมที่คนที่เหลือนั่งดื่มชารออยู่ ลั่วเฟยเมื่อเห็นหลินเย่เดินเข้ามาจึงรีบนำเตาอุ่นมือวิ่งเอาไปให้นาง“หลินเย่ นี่เตาอุ่นมื่อ เจ้าอุ้มเอ
พระสนมที่รักของเฟิ่งอ๋อง ตอนพิเศษ 1 เดินทางกลับแคว้นชุนฮัว
“พี่หญิงข้าจะรีบไปรีบกลับนะเจ้าคะ ท่านอยู่ที่นี่ต้องดูแลตัวเองด้วยนะเจ้าคะ”“ไปเถอะเจ้าไม่ต้องห่วงข้ากับท่านพ่อนะ เที่ยวให้สนุก”“แม่ชีหลาน ไว้พบกันวันขึ้นเขานะ”“ขอบคุณท่านแม่ทัพเจ้าค่ะ”ท่านอ๋องหันไปมองหน้าสหายที่ตะโกนบอกกับหลานผิงอันอยู่ข้างรถม้าของเขา เฟิ่งจื่อหลิงรู้สึกว่าท่าทีของสหายข้างๆแปลกไป หลายวันมานี้เขาขอตัวไปเฝ้าและรับอาสาส่งยาของท่านหมอไปที่จวนสกุลหลานนอกเมืองและมักจะหายไปหลายชั่วยามในแต่ละวัน“เจ้าจะรอจนนางกลับไปบำเพ็ญเพียรก่อนจึงจะยอมบอกความรู้สึกหรืออย่างไร”“ท่านอ๋อง พระองค์ทรงตรัสอะไรพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมเพียงแต่....”“อย่ามาใช้คำพวกนี้กับข้า เป็นสหายกับเจ้ามาหลายปี มาตอนนี้จะมาเรียกข้าเช่นนี้ บอกข้ามาเจ้ากำลังตกหลุมรักเข้าแล้วสินะ”“จื่อหลิงเจ้าอย่าพูดจาเหลวไหล ข้าน่ะ...”“พี่ใหญ่ ท่านพี่ พวกท่านคุยอะไรกันอยู่เพคะ”“อ้อ...หลินเย่ข้ามีอะไรจะบอกเจ้าด้วย คือว่า..”“ก็ได้ๆ เฟิ่งจื่อหลิงเจ้าคนเจ้าเล่ห์ ข้ายอมรับ เจ้าอย่าพึ่งบอกหลินเย่นะ นางหวงหลานผิงอันยิ่งกว่าผู้ใดเสียอีก”“เรื่องนี้น้องรองของเจ้าก็รู้สินะ”“ใช่ นางรู้”“แล้วเหตุใดให้หลินเย่รู้ไม่ได้เล่า”“น้องสามไม่เหมื
พระสนมที่รักของเฟิ่งอ๋อง ตอนที่ 40 สัญญาใต้ดวงดาว (ตอนจบ )
“หม่อมฉันเองก็มีความสุขมากเพคะ ที่พวกเราอยู่กันพร้อมหน้าเช่นนี้ เสียดายที่ท่านพ่อหลานมาไม่ได้”“ใต้เท้าหลานคงต้องรักษาตัวอีกสักพัก เขาตามไปอยู่ที่วัดกับแม่ชีหลานอาจจะทำให้สภาพจิตใจของเขาดีขึ้นมาก็เป็นได้”“ก็หวังว่าจะเป็นเช่นนั้นเพคะ”พวกเขาเข้ามาร่วมวงสนทนาเป็นวงใหญ่เมื่อท่านอ๋องและพระชายามาร่วมด้วยทำให้กลุ่มของพวกเขาเสียงดังกว่าผู้ใดในงานเลี้ยงจนเป็นที่จับตามอง“องค์ชาย หากว่าท่านกลัวว่าฝ่าบาททของชุนฮัวไม่ยกองค์หญิงให้ เช่นนั้นข้าจะเป็นตัวแทนฝ่ายเจ้าบ่าวไปสู่ขอให้ท่านดีหรือไม่”“ท่านอ๋อง พระองค์ตรัสจริงหรือไม่เรื่องนี้กล่าวเล่นๆไม่ได้นะเพราะข้าจริงจังมาก”“ข้าไม่ได้กล่าวเล่นๆ ในเมื่อช่วยให้พวกท่านสมหวังได้เหตุใดจึงจะช่วยไม่ได้กันเล่า ถือโอกาสพาหลินเย่กลับไปเยี่ยมบ้านด้วย ใช่หรือไม่เนี่ยฝาน”“ดี ยอดเยี่ยม ขบวนรถม้าครั้งนี้คงราวกับคาราวานขนส่งสินค้าข้ามแดนเลยกระมังดูจากผู้ที่ร่วมเดินทางแล้วมีมากเหลือเกิน”“เป็นหน้าที่ท่านกับหลงอี้แล้วล่ะที่ต้องดูแลพวกเราตอนเดินทาง ว่าอย่างไรองค์ชายฟงเจ้ายังกลัวอยู่หรือไม่”“หากว่าท่านอ๋องเอ่ยปากขนาดนี้ มีทุกคนช่วยพูด ข้าเชื่อว่างานนี้ฝ่าบาททไม่ยอมก็ต้
พระสนมที่รักของเฟิ่งอ๋อง ตอนที่ 39 ข่าวดีล่าสุด
งานแต่งตั้งพระชายาท่านอ๋องชุดสีแดงสลับขาวปักเลื่อมลายนกยูสีทองบนฉลองพระองค์พร้อมกับเครื่องประดับสีทองถูกสวมลงบนเรือนร่างของพระสนมหยางหลินเย่ เมื่อเกี้ยวจอดอยู่หน้าตำหนักเพื่อมารับพระสนมไปที่ท้องพระโรงเพื่อทำพิธีแต่งตั้งพระชายา “เมื่อขึ้นเกี้ยวนี้ไปกลับเข้ามาอีกครั้งต้องเป็นพระชายาแล้วนะหลินเย่ เจ้าต้องจำเอาไว้ว่าภารกิจหลังจากนี้เจ้ากับท่านอ๋องต้องร่วมใจกันทำเพื่อชาวฉีโจว”“เจ้าค่ะพี่รอง พี่ใหญ่เล่าเพคะ”“พวกเขาไปรออยู่ที่ท้องพระโรงแล้ว เหลือข้ากับผิงอันรอส่งเจ้าที่ตำหนัก”“พี่หญิง”“น้องพี่…วันนี้เจ้างดงามมากจริงๆ ใช้ชีวิตต่อจากนี้ให้ดีเชื่อใจและมั่นใจในกันและกัน เจ้ากับท่านอ๋องคือคู่ที่สวรรค์ลิขิต ไปได้แล้วข้ากับลั่วเจินจะไปรอเจ้าที่ท้องพระโรง”“เจ้าค่ะ”หยางหลินเย่เดินขึ้นเกี้ยวอีกครั้ง ครั้งนี้เป็นพระราชพิธีเพื่อแต่งตั้งนางขึ้นเป็นพระชายา ชุดแดงขาวปักนกยูงสีทองยางลากพื้นเมื่อนางเดินถือหนังสือแต่งตั้งสีทองเดินขึ้นยังท้องพระโรงด้านในนั้นมีเฟิ่งอ๋องที่สวมชุดสีเดียวกันกับนางนั่งที่ประทับรออยู่แล้วเพื่อสวมรัดเกล้าพระชายาให้กับพระชายา เมื่อเดินไปยังหน้าพระที่นั่งที่รายล้อมไปด้วยเหล่าข
พระสนมที่รักของเฟิ่งอ๋อง ตอนที่ 38 บทรักข้ามคืน
หลินเย่กลับมาที่ห้องบรรทมอีกครั้งในตอนค่ำเพื่อเสวยมื้อค่ำกับท่านอ๋อง ซึ่งตอนนี้ทำท่านั่งโกรธอยู่ที่โต๊ะเสวยพร้อมกับสีหน้าเรียบเฉยอย่างที่เขาเคยทำเมื่อเริ่มโกรธ“ท่านอ๋องเพคะ เนื้อไก่นี่อร่อยนะเพคะ พระองค์ลองชิมดูเพคะ”เขาทำเพียงแค่มองและขยับเนื้อไก่นั้นเอาวางไว้ริมชาม คนที่ตักให้ถึงกับขำกับท่าทางของคนตัวโตตรงหน้าที่งอนราวกับเด็กๆพร้อมกับตั้งหน้าตั้งตากินโดยไม่สนใจนาง“ท่านอ๋อง…..”“จื่อหลิง….”หลินเย่งัดไม้ตายสุดท้ายมาเมื่อนางขยับตัวเข้ามาใกล้เขาและจงใจใช้อกอวบแน่นนั้นบดเบียดแขนของเขาอย่างจงใจจนคนที่ถูกยั่วนั้นใบหูเริ่มแดงขึ้น“ท่านพี่….ไม่สนใจหม่อมฉันจริงหรือเพคะ”คำว่า “ท่านพี่” ของนางเกือบทำให้เขาใจอ่อน แม้ว่าจะรีบยกชามข้าวขึ้นมาบดบังรอยยิ้มนั้นเกือบไม่ทันแต่ไม่นานเขาก็กลับมาตีหน้าเฉยชาอีกครั้ง“ข้าจะกินข้าว”“หม่อมฉันคิดว่าพระองค์อยากจะกิน….อย่างอื่นเสียอีก…เฮ้อ เช่นนั้นก็เชิญพระองค์เสวยไปก่อนเถิดเพคะ หม่อมฉันขอตัวไปอาบน้ำก่อน”“จะ…เจ้าไม่กินหรือ…”เสียงที่เริ่มสะอึกเพราะคำว่า “อาบน้ำ” ที่นางบอกทำให้คนฟังคิดไปไกลจนเตลิดแต่ยังไม่เท่ากับสิ่งที่นางกำลังจะทำ“ใช่เพคะ วันนี้ร้อนอบอ้าว
พระสนมที่รักของเฟิ่งอ๋อง ตอนที่ 37 ความกลัวของเฟิ่งอ๋อง
“ไม่นะ ท่านคิดจะกลับไปเลยหรือเจ้าคะ”“หากเสร็จธุระที่นี่แล้ว ก็ไม่มีกิจใดที่ข้าจะอยู่อีก”“แต่ว่า…”“อ้อ พิธีแต่งตั้งพระชายาของเจ้า ข้าต้องอยู่ร่วมด้วยอย่างแน่นอน พิธีมงคลเช่นนี้จะขาดพี่สาวเช่นข้าได้งั้นหรือ”“ท่านพี่ ข้าดีใจที่สุดเลยเจ้าค่ะ วันนี้ข้าได้รู้ว่าพี่รองของข้าไม่ตายและข้ายังได้พี่สาวเพิ่มอีกคน ช่างดียิ่งนัก”“ทีนี้เจ้าเข้าใจแล้วใช่หรือไม่ ดูสิ ตาเจ้าบวมหมดแล้ว ต่อไปอย่าร้องไห้บ่อย จนกว่าจะถึงพิธีแต่งตั้งพระชายข้าเกรงว่าเจ้าจะลืมตาไม่ขึ้นนะ”“เจ้าค่ะ ข้าจะไม่ร้องไห้อีกแล้วเจ้าค่ะ"“ดีมาก ก่อนหน้านี้ข้าคุยกับจื่อหลิงมา เรื่องของเจ้ากับเขาโชคดีที่พวกเจ้าไม่คิดฆ่ากันจนตายไปข้างหนึ่งเสียก่อนที่จะพบความจริงนะ”“ท่านคุยกับเขามาก่อนหรือเจ้าคะ”“ใช่แน่นอน ข้าเป็นคนขอร้องให้เขาพาข้ามาคุยกับเจ้า เพราะคิดว่าเจ้าคงไม่คุยกับเขาเป็นแน่ เรื่องนี้ทำให้เขากังวลใจจนแทบไม่เป็นอันทำสิ่งใดเลย”“เช่นนั้น…ข้าควรจะทำเช่นไรดีเจ้าคะ”“แสดงความรักให้มากๆ ทำให้เขารับรู้ว่าเจ้าเข้าใจเขาไม่คิดสงสัยในตัวเขา และเชื่อมั่นในตัวเขาชีวิตของเจ้าต่อจากนี้ต้องเป็นเจ้ากับเขาแล้วนะ พวกพี่ๆเป็นคนที่มองอยู่ข้างนอก
พระสนมที่รักของเฟิ่งอ๋อง ตอนที่ 36 ทางเลือกของหลินเย่
แม่ชีหลานผิงอันเป็นผู้พูดขึ้นเพื่อทำลายความเงียบที่น่าอึดอัดนั้นทันที แม่ทัพหยางและหยางลั่วเจินหันมามองหน้าหลินเย่พร้อมกับเดินออกไปก่อน หลินเย่เหลือบมองไปที่หลานผิงอันกับท่านอ๋องที่มองสบตากันยิ่งทำให้นางรู้สึกไร้ค่าที่ยังนั่งอยู่ตรงนี้ พวกเขามีความรักลึกซึ้งกันเพียงใดนางย่อมรู้ดีที่สุด แม้ว่าก่อนหน้านี้เฟิ่งจื่อหลิงจะบอกรักนางมากเพียงใด และพูดกับนางว่าจะเหลือหลานผิงอันเอาไว้เป็นเพียงความทรงจำที่ดี แต่ในเมื่อนางยังไม่ตาย ความทรงจำนั้นกลับมามีชีวิตอีกครั้ง เขาจะเลือกนาง….หรือว่า…..หลานผิงอัน“พระสนม”“เชิญท่านนั่งก่อนเถิดเจ้าค่ะ อย่ายืนเลยเจ้าค่ะ”“พระสนมอย่าได้เกรงใจข้าเลย แม้ว่าข้าจะถือศีลโกนผมบวช แต่ก็ยังมิใช่นักบวช เพียงแค่ปฏิบัติธรรมรักษาศีลภาวนาเท่านั้น”“เช่นนั้นก็แสดงว่า ท่านมาเพื่อบอกข้าว่าท่านจะกลับมาที่ฉีโจวสินะเจ้าคะ”“การที่ข้ากลับมาในครั้งนี้มีภารกิจสำคัญที่ต้องทำอยู่สามอย่าง อย่างแรกที่ทำไปแล้วคือปิดคดีอื้อฉาวของตนเองและล้างมลทินให้กับพระสนมจินที่เสียสละชีวิตนางและบุตรในครรภ์เพื่อข้า บาปนี้หนักหนานักสำหรับข้า”“แต่ว่าท่านไม่ได้รับรู้บาปในครั้งนี้ หยวนซื่ออ๋องนั่นต่างหาก
พระสนมที่รักของเฟิ่งอ๋อง ตอนที่ 35 สถานการณ์ชวนอึดอัด
เฟิ่งอ๋องหันไปมองหลินเย่ที่ยืนทำหน้าลังเลใจส่งมาให้เขา หากไม่นับสายตาเกลียดชังในครั้งแรกที่นางส่งมาให้เขาตอนวันส่งตัวเข้าหอ สายตาในวันนี้กลับทำให้เขากลัวมากขึ้นกว่าสายตาในวันแรกที่พบนางเสียอีก “หลินเย่”“จื่อหลิง! เจ้าอย่าพึ่งคาดคั้นนาง จัดการเรื่องตรงหน้าเสียก่อน เชื่อข้า”หลินเย่หลบสายตาเฟิ่งอ๋องพร้อมกับถงเหยาที่พานางไปนั่งด้านหลัง เมื่อเห็นว่าหลินเย่นั่งลงแล้ว องค์หญิงจินลั่วเฟยก็รีบเดินมานั่งข้างๆนางพร้อมกับกอดนางไว้ทันที“หลินเย่ เจ้าไม่เป็นอะไรนะ ข้าคิดถึงเจ้าเหลือเกิน”“องค์หญิง…”“อย่า…เรียกข้าเช่นเดิม”“ลั่วเฟย…ลั่วเฟย”น้ำตาที่อดกลั้นเอาไว้กลับไหลออกมาไม่ยั้งราวกับลั่วเฟยได้ไปทุบแผงกั้นนั้นออกมา หลินเย่ร้องไห้อย่างเสียสติภายในอ้อมกอดนั้น ถงเหยาเดินมาหาท่านอ๋องพร้อมกับกระซิบให้เขารีบจัดการเรื่องนี้โดยเร็วเพราะหลินเย่จะเริ่มไม่ไหวแล้ว“เรื่องของพระสนมหลาน เจ้ามีสิ่งใดอยากแก้ตัวอีกหรือไม่ หลานมู่เอ๋อร์”“ฮ่าๆ….ฮ่าๆๆ ถามข้างั้นหรือ แม้ว่าวันนี้ข้าจะแพ้ แต่คนที่แพ้จะไม่ใช่ข้าเพียงคนเดียว ท่านมองสิสตรีที่ท่านรักสองคนตรงหน้าท่าน บัดนี้ท่านเลือกได้หรือไม่ว่าจะจัดการเรื่องนี้อย่างไร
