๒๑ ตามหาเรื่องถึงที่

พอยามพลบค่ำหลีหลินว่าพลันยืนอยู่หน้าจวนหลังหนึ่ง เสียแล้ว ดวงตาเมล็ดซิ่งสอดส่องไปทั่วจวนแต่กลับมืดมิดไร้แสงเทียนส่องไสวจนอดคิดไม่ได้ว่าถูกเซินฮูหยินหลอกลวงเข้าแล้วแต่ถึงแบบนั้นนางก็มิอาจปล่อยให้ซ่งเสวี่ยนอยู่ร่วมกับหลีหนิงหนิงได้ อีกต่อไป

ไม่มีทางที่ซ่งเสวี่ยนจะไม่เลือกนางและเฉยชาต่อนาง ตลอดระยะเวลาหลายปีที่ผ่านมานี้ ข้างหลังนางหนึ่งก้าวมีซ่งเสวี่ยนเสมอมา

เรื่องที่ซ่งเสวี่ยนมีใจต่อหลีหนิงหนิงญาติผู้น้อง หลีหลินว่านจึงเกียจชังไม่ยอมรับ เขาสมควรคะนึงหานางผู้เดียวเท่านั้น!

หลีหลินว่านตั้งสติให้สงบจิตใจลงเมื่อเจอหน้าแล้วค่อยพูดคุยอย่างใจเย็น ซ้ำยังพร่ำบอกตนเอง ที่นางลงมือทำเช่นนี้เป็นเพียงเพราะหวังดีกับซ่งเสวี่ยนหาได้ไม่ชมชอบที่เขามีภรรยา

ช่วงตลอดทั้งวันนี้ท้องฟ้าอึ้มครึ้มพลันฝนตกกระหน่ำไม่หยุดสักที กว่าจะได้กลับจวนก็ยามพลบค่ำแล้ว

โชคดีนักที่จวนหลังนี้และโรงเตี๊ยมอยู่ไม่ห่างกันมากนัก หลีหนิงหนิงจึงเดินกลับมาแต่เพียงผู้เดียวเท่านั้น ส่วนซ่งเสวี่ยนบุรุษผู้นั้นหรือ…ไม่รู้เพราะเหตุใดจึงต้องการพูดคุยกับจื่อรุ่ยหยางเพียงสองคนเท่านั้น

นางเองก็เหน็ดเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว หลีหนิงหนิงจึงไม่รอ

“หลีหนิ