เพราะความรักและความคิดถึง หญิงสาวจึงดั้นด้นมาหาคนรัก อยากแอบมาเซอร์ไพรส์สักครา
หญิงสาวยืนอยู่หน้าห้องของแฟนหนุ่ม หยิบคีย์การ์ดที่ชายหนุ่มเคยให้ไว้ขึ้นมา เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอมาหาเขา แต่ก็นานเกือบปีแล้วที่เธอไม่ได้มาที่นี้ เพราะปีนี้หญิงสาวเรียนปีสุดท้ายแล้ว ทำให้ช่วงนี้เธอเรียนหนักมาก แต่กระนั้นก็โทรคุยกันทุกวัน แค่วันนี้เธอมาโดยไม่ได้บอก เพราะอาทิตย์หน้าเธอจะต้องฝึกงานคงไม่มีเวลาให้แฟนหนุ่ม ถ้าไม่มาในวันนี้ ก็จะติดยาวเลยไปอีกหลายเดือน เปิดประตูได้ร่างบางก็แทรกตัวเข้าไปข้างในปิดประตูแบบเงียบที่สุด ค่อยๆเดินหย่องเบาๆ เอากระเป๋าวางบนโต๊ะหน้าโซฟาอย่างเบามือที่สุด หัวใจพองโตรู้สึกมีความสุข ที่จะได้เจอหน้าคนรัก ค่อยๆเดินไปที่ประตูห้องนอน แต่หูก็ได้ยินเหมือนเสียงชายหญิงกำลังคุยกันแบบหมุ่งหมิ่งอยู่ในห้องนอน หัวใจหญิงสาวกระตุกวูบ ตกไปที่ตาตุม เมื่อได้ยินเสียงนั้นดังเต็มสองรูหู "ที่รักค่ะเมื่อไหร่คุณจะบอกคนของคุณเรื่องของเราสักทีค่ะ" นัดธิดา ศรีไพรพันธ์ เธอเป็นลูกสาวคนเดียวของเจ้าของบริษัทที่ครองภพทำงานอยู่ หญิงสาวแสดงตัวว่าสนใจชายหนุ่มทันทีที่ได้เจอเขา เธอเพิ่งเรียนจบมาจากเมืองนอก เมื่อหกเดือนที่ผ่านมา พอเธอได้เข้ามาช่วยงานที่บริษัทของครอบครัวเธอก็ตกหลุมรักชายหนุ่มได้ไม่ยากเพราะเขาทั้งหล่อและเก่งมาก ถึงเขาพยายามบอกเธอแล้วว่าเขามีคนรักแล้ว แต่นัดธิดา เธอไม่ยอมถอย ตื้อจนครองภพใจอ่อน ด้วยความที่อยู่ห่างแฟนสาวด้วย เลยทำให้มือที่สามเข้าแทรกได้ง่ายดาย ถ้าฝ่ายชายเริ่มเปิดใจแล้ว ก็ไม่ยากสำหรับนัดธิดาเลยแม้แต่นิดเดียว "คุณอย่าคิดมากสิครับ ยังไงซะตอนนี้ผมก็รักคุณคนเดียวอยู่แล้ว" ครองภพตอบผู้หญิงในห้องเสียงจริงจัง "ไหนๆขอจุ๊บหน่อยครับ" จุ๊บๆ ชื่นใจที่สุดเลยครับที่รัก " "พอแล้วค่ะ พอแล้ว เดี๋ยวไปทำงานสายน่ะค่ะ" หญิงสาวกล่าวเตือน หญิงสาวที่ยืนอยู่หน้าห้องนั้น ช็อก ทำอะไรไม่ถูก ยืนตัวแข็งทื่อ ก้าวขาไม่ออก เมื่อกี้เธอยังหัวใจพองโตอยู่เลย แต่ตอนนี้ทุกสิ่งทุกอย่างกลับสลายหายไปเป็นปุยผง น้ำตาเริ่มไหลรินอาบสองแก้มใส หัวใจเธอเจ็บร้าวไปทั้งทรวง เจ็บจี๊ดจี้เข้าไปข้างในส่วนลึกของหัวใจ เมื่อได้ยินคำสารภาพรัก ที่เคยเป็นเธอที่ได้ฟัง แต่ตอนนี้กลับเป็นผู้หญิงอีกคนที่ได้ฟังมันแทนเธอ หญิงสาวสะอื้นไห้ตัวสั่นเทา แทบล้มทั้งยืน กับความจริงที่เพิ่งได้รับรู้มา มันเป็นแบบนี้ไปได้ยังไง ทำไมไม่มีสัญญาณเตือนอะไรเธอเลย แกร็ก~ เมื่อประตูห้องนั้นเปิดมาเจอเข้ากับหญิงสาวที่ไม่ควรมาอยู่ตรงนี้ "มิน มาตั้งแต่เมื่อไหร่ "ครองภพเอ่ยปากถามหญิงสาวด้วยอาการตกใจสุดขีด ไม่คิดว่าเธอจะมาหาเขาในวันนี้ ก็เมื่อคืนยังคุยโทรศัพท์กันอยู่เลย "อย่าตกใจเลยค่ะ มินแค่คิดถึง กำลังจะกลับแล้วค่ะ" หญิงสาวตอบเสียงเรียบๆ หันหลัง หยิบกระเป๋า แต่ไม่ลืมที่จะวางคีย์การ์ดคืนเจ้าของห้องไว้บนโต๊ะนั้น "ลาก่อนนะคะ มินขอให้พี่พบมีความสุข มากๆ นะคะ" หญิงสาวพูดเสียงสั่นเครือโดยไม่หันมามองหน้าชายหนุ่มที่บอกว่ารักเธอนักหนา พยายามที่สุดเพื่อพาร่างที่หัวใจแตกสลาย ออกจากพื้นที่นี้ให้ได้เร็วที่สุด "เดี๋ยวก่อนสิมิน ฟังพี่ก่อน พี่ขอโทษ พี่รักมินมาก นะครับ" เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเศร้าสร้อย หึๆ หญิงสาวหัวเราะในลำคอ รู้สึกสมเพชตัวเอง ที่เขากล้าบอกรักเธออยู่อีกเหรอ "ค่ะ มินจะจำไว้" หญิงสาวตอบกลับแต่ไม่แม้จะหันไปมอง สองเท้าเรียวเร่งก้าวออกมา ไม่อยากให้ใครเห็นความอ่อนแอ ชายหนุ่มทำท่าจะตามมาแต่โดนอีกคนรั้งไว้ มองหน้าเขาด้วยความโมโห เมื่อกี้ยังบอกรักเธออยู่เลย นี่ก็ไปบอกรักอีกคน มันยังไงกันแน่ "ปล่อยเธอไปค่ะพบ คุณกับฉันมีเรื่องต้องเคลียร์กัน" นัดธิดา เดือดดาดขึ้นมาทันที่เห็นท่าทางอาลัยอาวรณ์นั้น เธอแทบจะกรี๊ดออกมา แต่ต้องข่มใจเอาไว้ ชายหนุ่มได้แต่ยืนมองร่างบางของมินตราเดินจากไป หลังจากที่มินตราเธอจากมา ในใจลึกๆเธอก็อยากให้ครองภพตามมาอธิบาย แต่ก็ไม่มีแม้เงา ผู้หญิงคนใหม่ของเขาคงจะสำคัญมากสิน่ะ เธอไม่ได้เตรียมตัวเตรียมใจกับเรื่องนี้ไว้เลย แต่เธอต้องผ่านไปให้ได้ คิดได้ดังนั้นก็เดินทางต่อไป ณ.เมืองพัทยา มินตราเธอตัดสินใจเดินทางต่อมาที่เมืองพัทยา เมืองแห่งแสงสี ที่ผู้คนพลุงพล่าน ต่างคนต่างมาเพื่อพักผ่อน เธอไม่อยากไปที่เงียบๆ กลัวจะฟุ้งซ่านไปกว่านี้ หญิงสาวเลือกพักโรงแรมหรู แห่งหนึ่ง หลังจากได้ห้องพักแล้ว หญิงสาวก็ได้เอากระเป๋าเป้ที่เป็นสัมภาระชิ้นเดียวที่เธอเอามาไปเก็บไว้ที่ห้องพัก แล้วพาหัวใจที่บอบช้ำนี้ไปเดินเล่น รับลมทะเล เพื่อสูดเอากาศดีๆเข้าไปให้เต็มปอด เพื่อฟอกหัวใจที่เจ็บช้ำด้วยอากาศบริสุทธิ์ หัวใจจะได้แข็งแรงเร็วๆ ZONE CLUP.. ชั้นใต้ดินโรงแรมหรู เป็นคลับสำหรับบริการลูกค้าของโรงแรม หญิงสาวกำลังพาใจบางๆ ที่บอบช้ำเข้ามาหาแอลกอฮอลล์ล้างแผลใจที่เพิ่งเหมือนโดนคมมีดกรีดบาดลึกถึงข้างในทำเธอเจ็บปวดรวดร้าวไปทั้งใจ เธอนั่งอยู่มุมหนึ่ง ของคลับแห่งนี้ หญิงสาวสั่งเครื่องดื่มมาดื่มเพื่อดับความเศร้าในหัวใจ ใครจะคิดว่าความรักที่หวานชื้นของเมื่อวานนี้ ทำชีวิตของเธอให้ขมขื่นได้เพียงข้ามวัน หญิงสาวนั่งดื่มไปหลายแก้ว ความมึนเมา เริ่มคลืบคลานเข้ามา หนุ่มๆ เริ่มเข้ามาทักทายทำความรู้จักกับหญิงสาวสวย ที่วันนี้เธอมาคนเดียว แต่หญิงสาวยังคงไม่รับเครื่องดื่มจากชายแปลกหน้าที่เข้าหาเธอสักคน จนกระทั่งมีหญิงสาวคนหนึ่งมาชวนคุย และอาสาเลี้ยงเหล้าสักแก้วก่อนกลับ ซึ่งหญิงสาวก็ไม่ได้เอะใจอะไร เพราะว่าเธอเห็นเป็นผู้หญิงเหมือนกัน จึงยอมรับไมตรีในครั้งนี้ หญิงสาวเริ่มเมามากแล้วอยากจะขอตัวกลับก่อน หลังจากที่ได้จิบเหล้าแก้วสุดท้ายไปเพียงครึ่ง เธอกลัวจะเมาเกินที่กลับห้องเองได้จึงรีบออกจากร้านไป หญิงสาวพยายามเดินไปตามทางเดิน เพื่อกลับห้องพัก หญิงสาวรู้สึกเหมือนมีคนเดินตาม จึงพยายามเร่งฝีเท้า ชับๆๆๆ ตุบ!! "ขอโทษค่ะ" หญิงสาวเกือบงายเงิบ แต่ชายหนุ่มตรงหน้าคว้าเอวบางไว้ทัน "คุณเป็นอะไรใหม?" ชายหนุ่มเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง ดูเหมือเธอจะเมามาก "ฉันร้อนจังเลยค่ะ" มือบางทาบบนอกแกร่ง ลูบไล้เบา ทำเอาชายหนุ่มขนลุกซู่ ไหนจะรอยยิ้มนั้นเห็นแล้วอยากจะฟัดเสียจริง แต่ต้องเก็บอาการไว้ "คุณช่วยฉันด้วยค่ะ ฉันโดนวางยา รบกวนคุณพาฉันกลับห้องที ฉันเดินไม่ไหวแล้ว"หญิงสาวรีบขอความช่วยเหลือ ก่อนสติเธอจะหลุดลอยไป ตอนนั้นเองที่มีเสียงฝีเท้าของใครอีกคนเดินมา "อ้าว! คุณอยู่ตรงนี้เอง ผมตามหาแทบแย่ หายงอนผมน่ะครับที่รัก " "ฉะ ฉันไม่รู้จักเขานะคะ " หญิงสาวพูดเสียงสั่นเพราะยาเริ่มออกฤทธิ์แล้ว ชายกนุ่มเห็นดังนั้น ล้วงมือถือเครื่องหรูกดโทรออก "ฝ่ายความปลอดภัยของโรงแรมใช่ใหมครับ มีคนก่อความรำคาญอยู่ชั้นยี่สิบครับ รบกวนช่วยมาดูด่วนครับ " พอได้ยินอย่างนั้น ชายผู้มาใหม่รีบถอยหนี แล้วเดินจากไปอย่างว่องไว ชายหนุ่มพาหญิงสาวมาที่ห้องของเขาก่อน กลัวหญิงสาวจะทำอะไรเกินเหตุจะได้ดูแลได้ "ไม่เป็นไรแล้วครับคุณ " ชายหนุ่มบอกหญิงสาวที่ตอนนี้มือไม้อยู่ไม่เป็นสุข ลูบไล้ชายหนุ่มไปทั่วทั้งตัว "คุณหล่อจัง คุณช่วยดามอกให้ฉันทีได้ใหมค่ะ ฉันอกหัก เจ็บมากเลยคุณรู้ใหมเจ็บตรงนี้ " แล้วหญิงสาวก็คว้ามือหนาของชายหนุ่มมาทาบที่หน้าอกข้ายซ้ายของเธอ "ฉันเจ็บมาก เจ็บจี๊ดจนถึงขั้วหัวใจเลยค่ะ" "ครับ" ชายหนุ่มตอบ หน้าผากเริ่มมีเม็ดเหงือผุดขึ้นตามไรผม เขาจะอดทนได้นานแค่ไหน ชายหนุ่มคิดในใจ 👉ฝากกดใจ+คอมเมนต์ เพิ่มเข้าชั้นเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ❤️มือบางของมินตรายังสาละวนอยู่บนหน้าอกแกร่งของคนตัวโต ชายหนุ่มพยายามปัดป้องดูเหมือนคนตัวเล็กตรงหน้าเริ่มสติหลุดลอย คุณ มีสติหน่อยสิครับ มือหนาของชายหนุ่มประคองใบหน้าหวานให้สบตาเขา"ช่วยมินด้วยค่ะ มินร้อน มินทรมานเหลือเกิน " มือเรียวกระวัดเกี่ยวชุด เดรสรัดรูปที่สวมใส่ ออกจากตัว แล้วโยนทิ้งไปแบบไม่ใยดีเหลือไว้เพียง บราเซีย กับแพนตี้ตัวจิ๋ว ทำเอาคนตัวโตถึงกับตะลึง หายใจติดขัด เมื่อได้เห็นความงามตรงหน้ายิ่งเห็นชายหนุ่มยืนนิ่ง หญิงสาวยิ่งร้าวรวด เธอทรุดกายนั่งลงบนพื้นเย็นเฉียบ มือเรียวกอดตัวเองไว้"ฮื้อๆๆ" หญิงสาวถึงกับสะอื้นออกมา ทนกับอาการร้อนรุ่มที่เป็นอยู่แทบไม่ไหว ใครกัน ใจร้ายทำกับเธอแบบนี้ชายหนุ่มเห็นแบบนั้น ก็คุกเข่าลงตรงหน้า"ผมอยากช่วยมินน่ะ แต่มินแน่ใจน่ะ เพราะมินจะเป็นคนเสียเปรียบ" ชายหนุ่มถือวิสาสะเรียกชื่อหญิงสาวเพราะเห็นเธอแทนตัวเองแบบนั้น รู้สึกชอบใจที่เธอแทนตัวเองแบบนี้เขาก็ผู้ชายคนหนึ่ง เห็นแบบนี้ใครจะไปทนได้ ก็เธอทั้งยั่ว ทั้งกอด ทั้งอ้อนเขาขนาดนี้ ทำเขาต้องกัดฟันกรอดๆ ทั้งหลายที่แล้วแล้วนี่ยังโชว์สัดส่วน โอ้ว..แม่เจ้า ชายหนุ่มสบถในใจ"มินยอมทุกอย่างค่ะ ตอนนี้มินทรมา
เช้าวันต่อมามินตรารู้สึกตัวตื่นขึ้นมาด้วยอาการปวดหัวและมึนหัวมาก เมื่อคืนเธอดื่มหนักแต่ก็พอรู้ตัวว่าเมา และกำลังพยายามเดินกลับห้อง แล้วเดินชนเข้ากับผู้ชายหล่อ ล่ำ คนหนึ่ง และเธอก็รู้สึกร้อน วูบวาบ ไปทั้งตัว"เฮ้ย...!!" หญิงสาวตกใจสุดขีด เมื่อนึกอะไรบางอย่างออก เธอขยับเพียงนิดก็รู้สึกเจ็บปวดรวดร้าวไปทั้งร่าง โดยเฉพาะตรงช่วงล่าง"โอ๊ยย...ซี๊ด......" เมื่อขยับตัวถึงกับต้องร้องโอดครวญ"อย่าทำเสียงแบบนั้น" เสียงทุมของใครคนหนึ่งทำเธอตกใจหนักกว่าเดิม เมื่อหันตามเสียงนั้น หญิงสาวถึงกับสะดุ้งโหยง"คุณ! คุณเป็นใครค่ะ" หญิงสาวถามเสียงสั่น หัวใจล่นวูบ สำรวจร่างกายตัวเองทันที ถึงกับน้ำตาไหลคลอเบ้า ความสาวที่ตั้งใจเก็บเอาไว้ให้พ่อของลูก กลับถูกทำลายไปแล้ว ด้วยอาการที่เป็นอยู่ทำให้เธอคิดอย่างอื่นไม่ได้เลยชายหนุ่มเห็นหญิงสาวสะดุ้งหนักเขาก็ตกใจ"มิน พี่ขอโทษ ก็มินบอกให้พี่ช่วย" ชายหนุ่มขอโทษ แต่เหมือนโยนความผิดให้เธอ"มินเหรอ พี่เหรอ เราไปสนิทกันตอนไหนมิทราบ " มินตราสงสัยในความสัมพันธ์"ก็สนิทเมื่อคืนไงครับ คงต้องทวนความจำแล้วละครับ" ชายหนุ่มพูดแหย่หญิงสาว พร้อมยกยิ้มเจ้าเล่ห์ พลิกร่างหนาขึ้นคร่อมร่
มินตรานอนอยู่บนเตียงกว้าง หลังจากอาบน้ำชำระร่างกายที่เหนื่อยล้าจากการเดินทางมาทั้งวันเมื่อเช้าที่เธอนั่งทานข้าวกับชานนท์ ชายหนุ่มมีสายเรียกเข้ามา แล้วเขาก็บอกเธอว่ามีงานด่วนต้องรีบไปจัดการก่อนออกไปชายหนุ่มได้กำชับเธอว่าให้รออยู่ในห้องก่อน เดี๋ยวเขาจะรีบกลับมา"พี่มีงานด่วน มินรอพี่อยู่ที่นี่ก่อนน่ะครับ พี่จะรีบกลับมาคุยเรื่องของเรา" ชานนท์พูดบอกเสียงอ่อนโยน อยากให้มินตรารอเขาก่อนมินตราส่งยิ้มให้ พร้อมพยักหน้า ทำเหมือนเข้าใจสิ่งที่เข้าบอกแล้วชานนท์ก็รีบร้อนออกไปมินตราถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนตัดสินใจเก็บกระเป๋าเป้ใบเดียวที่เธอพกมา ออกจากโรงแรมแล้วกลับบ้าน ทันทีมินตรานอนคิดถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นตั้งแต่ไปเจอแฟนหนุ่มอยู่กับคนรักใหม่เธอยอมรับว่าเจ็บปวดหัวใจมาก แล้วเธอก็ดันซวยไปโดนวางยา และยังเสียความบริสุทธิ์ของกับผู้ชายแปลกหน้าอีก ทุกอยากเกิดขึ้นเร็วมากจนหญิงสาวตั้งรับไม่ทัน เธอไม่รู้จะทำอย่างไรดีถ้าเป็นแต่ก่อนมีป้าให้คอยปรึกษา แต่ตอนนี้ป้าก็จากเธอไปแล้วมินตราเธอตัวคนเดียว เมื่อตอนอายุสิบห้าปีได้เพียงสามวัน บิดาและมารดาของเธอก็จากเธอไปด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ ทำให้เสียชีวิตทั้งคู่เ
หลังจากวันนั้นชานนท์ก็ยังต้องออกไปตรวจงานทุกวัน เพราะบ้านหรูของโครงการ ที่กำลังก่อสร้าง ผู้รับเหมาได้ทำผิดแบบไปหลายจุด เขาจึงต้องดูแลแก้งานอย่างใกล้ชิด เขาไม่อยากให้แก้บ่อย เพราะนั่นคือความเสียหายที่บริษัทจะได้รับวันนี้ชายหนุ่มยังงวนอยู่กับงาน ทั้งที่จริงเขาไม่ต้องลงมาดูเองทุกอย่างก็ได้ แต่เป็นเขาเองที่ไม่อยากว่าง เพราะใบหน้าหวานของมินตรายังวนเวียนอยู่กับเขา ตลอดเวลา หลังจากวันนั้นที่เธอจากเขาไปโดยไม่ร่ำลา เป็นเวลาห้าวันแล้ว ชานนท์ยังหวนคิดถึงเธออยู่ร่ำไป เขายังนึกเสียดายไม่น่าปล่อยให้เธออยู่คนเดียวเลย เขาน่าจะหอบหิ้วเธอมาทำงานด้วย คิดแล้วก็รู้สึกเจ็บจี๊ดที่อกข้างซ้าย"เป็นเอามากน่ะเรา" ชานนท์พึมพำกับตัวเอง แล้วเขาก็หันไปคุยกับผู้ดูแลงานของที่นี่"คุณเตชิน คุณช่วยดูแลงานให้เข็มงวดด้วยน่ะครับ ตอนนี้ทุกอย่างอาจจะออกมาดีแล้ว แต่ถ้าเราปล่อยปละละเลย เหตุการณ์แบบนี้ก็จะเกิดขึ้นอีก ผมไม่อยากเสียเวลากับเรื่องเดิมๆ" ชานนท์สั่ง ด้วยเสียงเข้ม"ครับบอส" เตชินรับคำสั้นๆ ด้วยท่าทางจริงจัง หลังจากเจ้านายร่ายวลียาวหยียดเกี่ยวกับงาน เขารู้สึกว่าช่วงนี้บอสของเขาจะเครียดแปลกๆ"งั้นเดี๋ยวผมกลับห้องพักเ
นี่ก็ผ่านมาหลายวันแล้วสำหรับการฝึกงานในบริษัทยักษ์ใหญ่แห่งหนึ่ง ซึ่งมีนักศึกษาฝึกงานสี่คนด้วยกัน หนึ่งในนั้นก็มีมินตราด้วยและมีเพื่อนที่ฝึกงานอยู่ฝ่ายขายกับเธออีกสองคนคือ พลอยไพลินและกวินทร์ อีกคนหนึ่งคือเดือนฉาย แต่เธอเรียนด้านเลขามา เธอจึงไปฝึกงานเป็นผู้ช่วยเลขาอยู่หน้าห้องท่านประธาน"น้องมินค่ะ เอาเอกสารไปส่งที่ห้องท่านประธานหน่อยจ๊ะ" เสียงหวานของวรรณาหัวหน้าแผนกดังขึ้น"ค่ะ พี่วรรณ" มินตราวางมือที่งวนกับการพิมพ์งานแล้วลุกเดินไปที่โต๊ะของหัวหน้า หอบเอาแฟ้มงานที่วางอยู่บนโต๊ะเพื่อเอาเอกสารไปส่ง"ทั้งหมดนี่เหรอค่ะพี่วรรณ " มินตรายิ้มหวานให้หัวแผนก แล้วถามกลับ"ใช่ค่ะหมดนั้นเลยค่ะ" วรรณาตอบมินตรากำลังออกจากห้องทำงาน"น้องมินส่งเอกสารเสร็จแล้วไปพักเลยแล้วกันน่ะค่ะ เพราะนี่ก็ใกล้เที่ยงวันแล้ว""ค่ะ พี่วรรณ" มินตรารับคำอีกครั้ง"ดีเหมือนกันจะได้ไปเข้าห้องน้ำด้วย" มินตราบ่นคนเดียวพอดินมาถึงหน้าห้อของท่านประธาน มินตราเห็นเดือนฉายกำลังสาละวนกับการจัดเอกสารบนโต๊ะทำงาน"เดือนฉันเอาเอกสารมาส่ง" มินตราเอ่ยทักเพื่อนนักศึกษาฝึกงานด้วยกัน พร้อมส่งยิ้มให้"เอามานี่เลยมิน เดี๋ยวฉ้นจัดการให้ เห็นคุ
อืมม~อ้าส ดะ ดีมากเลย ซี๊ด~อ้าา สมองหยุดการทำงานทุกอย่าง มือที่ถือปากกาวางลง เงยหน้าซู๊ดปากทำกน้าเยเก ก่อนก้มลงมองหญิงสาวเบื้องหน้าที่กำลังสร้างความเสียวซ่านให้แก่เขา "หายเครียดบ้างใหมค่ะ" เอ่ยถามเสียงหวาน "อืมม..ดี" สายตาของคนทั้งคู่สอดประสานกัน ตากลมโตส่งสายตาหวานฉ่ำบ่งบอกถึงแรงปรารถนาของร่างกาย หญิงสาวผละออกลุกขึ้นหยิบซองสีเงินออกจากลิ้นชักโต๊ะทำงานของของซายหนุ่ม ฉีกตามรอย แล้วบรรจงสวมเข้ากับมังกรยักษ์อย่างชำนานการ หญิงสาวถกกระโปรงยาวย้วยขึ้น ค่อยๆยกขาทั่งสองข้างขึ้นคร่อมชายหนุ่ม มือข้างหนึ่งโอบคอหนาของชายหนุ่มไว้ "ให้ดาวทำให้บอสหายเครียดน่ะค่ะ" เสียงหวานเอ่ยยั่วยวย มืออีกข้างสอดใต้หว่างขาแหวกพิตตี้สีแดงเพลิงเพื่อเปิดทางให้ม้งกรยักษ์เข้าสู่รูสวาทที่มีน้ำลื่นใสฉ่ำชื้นพร้อมแล้วสำหรับสงครามรักในครั้งนี้ " อู๊ยย...อ้าา.. " "ของบอสแน่นไปหมดเลยค่ะ" หญิงสาวพูดอวยความใหญ่โตของชายหนุม "เรามามีความสุขด้วยกันน่ะค่ะ" เธอค่อยๆ ขยับขึ้นลง ช้าสลับเร็วและรัว "อืมม...ดีครับ ดีมากครับ อืม..อ้า " ชายหนุยเอ่ยปากครวญครางเสียงกระเส่าด้วยความเสียวซ่าน มือหนาประคองเอวบางไว้ สักพักชายหนุ่มเอ
"เชิญครับน้องกวาง" ชานนท์ทักทายแฟนสาวด้วยรอยยิ้มส่งสายตาหวานฉ่ำทางด้านเลขาสาวยืนยิ้มตอนรับอยู่ด้านหลังชานนท์ ในมือกอดแฟ้มงานพะรุพะรัง"สว้สดีค่ะน้องกวาง" เลขาสาวทักทายด้วยรอยยิ้ม"สว้สดีค่ะพี่ดาว" พร้อมส่งยิ้มหวานให้กับเลขาสาวของแฟนหนุ่ม สบตาผ่านแว่นสายตาของเลขาสาวแว่บหนึ่ง แล้วเดินไปนั่งที่โซฟารับแขกอย่างคุ้นเคยเลขาสาวเดินออกจากห้องไป"พี่นนท์มีงานแต่เช้าเลยเหรอค่ะ"แฟนสาวเอ่ยถามชานนท์"เอ่อ..อ๋อครับ งานค้างเมื่อวานครับ เลยต้องได้รีบดูแต่เช้าครับ""ว่าแต่วันนี้มาหาพี่แต่เช้ามีอะไรหรือเปล่าครับ" พร้อมส่งสายตาเจ้าเล่ห์ เดินไปจูงมือหญิงสาวให้เดินตามมาที่เก้าอี้ทำงานชายหนุ่มหย่อนสะโพกลงบนเก้าอี้ มือแกร่งยกหญิงสาวมานั่งบนตัก หญิงสาวทำตามอย่างว่าง่าย เพราะทุกครั้งที่เธอมาแฟนหนุ่มมักให้เธอนั่งบนตักของเขาทุกครั้ง"รู้ได้ไงเนี๊ยว่าพี่กำลังคิดถึง" ชานนท์หยอดคำหวาน มือหนาโอบเอวบางของแฟนสาวไว้ ประทับจมูกคมสันต์ที่แก้มฟอดใหญ่ ดูดดมความหอมหวานจนเต็มปอด จนหญิงสาวหน้าแดงระเรือ"พี่นนท์น่ะ ชอบแกล้งกวาง" เอ่ยปากตัดพ้อด้วยความเขินอาย" ขอพี่ชื่นใจหน่อยน่ะครับคนดี " ชายหนุ่มกำลังจะหอมแก้มอีกครั้ง หญิงส
หลายวันผ่นไปการตามง้อแฟนสาวของชานนท์ไม่ประสบผลสำเร็จเพราะหญิงสาวได้เล่าเรื่องราวเลวร้ายที่ไปเจอะเจอมาให้บิดาและมารดาของเธอได้รับรู้ท่านทั้งสองต่างก็ตกใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น ซึ่งท่านทั้งสองก็ยังต้องได้ปลอบและให้กำลังใจแก่บุตรสาวคนเดียว ที่มีอาการเศร้าหมองอยู่หลายวันหลังจากที่ดูแลหญิงสาวอย่างใกล้ชิดอยู่หลายวัน จนเธอพร้อมที่จะเผชิญหน้ากับความเป็นจริงหญิงสาวได้ตัดสินใจไปเรียนต่อที่เมืองนอกทันทีโดยไม่รอการขอโอกาสจากชานนท์เลยและยังขอให้ทางบ้านช่วยปิดการไปเรียนต่อที่เมืองนอกไว้เป็นความลับทางด้านชานนท์เองก็มีอาการเศร้าใจและเสียใจอยู่ไม่น้อย รู้สึกผิดกับเรื่องราวที่เกิดขึ้นแต่ไม่ว่าจะทำอย่างไรทางครอบ ครัวของแฟนสาวก็ไม่อนุญาตให้เขาได้พบกับแฟนสาวโดยให้เหตุผลว่าหญิงสาวไม่ต้อง การพบหน้าเขาอีกและยังบอกว่าไม่ต้องมาอีกเพราะอย่างไรก็ให้พบไม่ได้ชานนท์ไม่อยากยอมแพ้ แต่เขาไปเฝ้าหญิงสาวที่บ้านของเธอเป็นเดือนแล้วแต่ก็ไม่ได้พบเธอสักครั้ง"เธอจะไม่ให้โอกาสพี่จริงๆ เหรอ กวางน้อย" ชานนท์พึมพัมหลังจากออกจากบ้านของหญิงสาวและวันนี้ก็เป็นอีกวันที่ไม่ได้เจอเธอ แม้เงาบริษัทหลังจากการประชุมรอบบ่ายเสร็จ
นี่ก็ผ่านมาหลายวันแล้วสำหรับการฝึกงานในบริษัทยักษ์ใหญ่แห่งหนึ่ง ซึ่งมีนักศึกษาฝึกงานสี่คนด้วยกัน หนึ่งในนั้นก็มีมินตราด้วยและมีเพื่อนที่ฝึกงานอยู่ฝ่ายขายกับเธออีกสองคนคือ พลอยไพลินและกวินทร์ อีกคนหนึ่งคือเดือนฉาย แต่เธอเรียนด้านเลขามา เธอจึงไปฝึกงานเป็นผู้ช่วยเลขาอยู่หน้าห้องท่านประธาน"น้องมินค่ะ เอาเอกสารไปส่งที่ห้องท่านประธานหน่อยจ๊ะ" เสียงหวานของวรรณาหัวหน้าแผนกดังขึ้น"ค่ะ พี่วรรณ" มินตราวางมือที่งวนกับการพิมพ์งานแล้วลุกเดินไปที่โต๊ะของหัวหน้า หอบเอาแฟ้มงานที่วางอยู่บนโต๊ะเพื่อเอาเอกสารไปส่ง"ทั้งหมดนี่เหรอค่ะพี่วรรณ " มินตรายิ้มหวานให้หัวแผนก แล้วถามกลับ"ใช่ค่ะหมดนั้นเลยค่ะ" วรรณาตอบมินตรากำลังออกจากห้องทำงาน"น้องมินส่งเอกสารเสร็จแล้วไปพักเลยแล้วกันน่ะค่ะ เพราะนี่ก็ใกล้เที่ยงวันแล้ว""ค่ะ พี่วรรณ" มินตรารับคำอีกครั้ง"ดีเหมือนกันจะได้ไปเข้าห้องน้ำด้วย" มินตราบ่นคนเดียวพอดินมาถึงหน้าห้อของท่านประธาน มินตราเห็นเดือนฉายกำลังสาละวนกับการจัดเอกสารบนโต๊ะทำงาน"เดือนฉันเอาเอกสารมาส่ง" มินตราเอ่ยทักเพื่อนนักศึกษาฝึกงานด้วยกัน พร้อมส่งยิ้มให้"เอามานี่เลยมิน เดี๋ยวฉ้นจัดการให้ เห็นคุ
หลังจากวันนั้นชานนท์ก็ยังต้องออกไปตรวจงานทุกวัน เพราะบ้านหรูของโครงการ ที่กำลังก่อสร้าง ผู้รับเหมาได้ทำผิดแบบไปหลายจุด เขาจึงต้องดูแลแก้งานอย่างใกล้ชิด เขาไม่อยากให้แก้บ่อย เพราะนั่นคือความเสียหายที่บริษัทจะได้รับวันนี้ชายหนุ่มยังงวนอยู่กับงาน ทั้งที่จริงเขาไม่ต้องลงมาดูเองทุกอย่างก็ได้ แต่เป็นเขาเองที่ไม่อยากว่าง เพราะใบหน้าหวานของมินตรายังวนเวียนอยู่กับเขา ตลอดเวลา หลังจากวันนั้นที่เธอจากเขาไปโดยไม่ร่ำลา เป็นเวลาห้าวันแล้ว ชานนท์ยังหวนคิดถึงเธออยู่ร่ำไป เขายังนึกเสียดายไม่น่าปล่อยให้เธออยู่คนเดียวเลย เขาน่าจะหอบหิ้วเธอมาทำงานด้วย คิดแล้วก็รู้สึกเจ็บจี๊ดที่อกข้างซ้าย"เป็นเอามากน่ะเรา" ชานนท์พึมพำกับตัวเอง แล้วเขาก็หันไปคุยกับผู้ดูแลงานของที่นี่"คุณเตชิน คุณช่วยดูแลงานให้เข็มงวดด้วยน่ะครับ ตอนนี้ทุกอย่างอาจจะออกมาดีแล้ว แต่ถ้าเราปล่อยปละละเลย เหตุการณ์แบบนี้ก็จะเกิดขึ้นอีก ผมไม่อยากเสียเวลากับเรื่องเดิมๆ" ชานนท์สั่ง ด้วยเสียงเข้ม"ครับบอส" เตชินรับคำสั้นๆ ด้วยท่าทางจริงจัง หลังจากเจ้านายร่ายวลียาวหยียดเกี่ยวกับงาน เขารู้สึกว่าช่วงนี้บอสของเขาจะเครียดแปลกๆ"งั้นเดี๋ยวผมกลับห้องพักเ
มินตรานอนอยู่บนเตียงกว้าง หลังจากอาบน้ำชำระร่างกายที่เหนื่อยล้าจากการเดินทางมาทั้งวันเมื่อเช้าที่เธอนั่งทานข้าวกับชานนท์ ชายหนุ่มมีสายเรียกเข้ามา แล้วเขาก็บอกเธอว่ามีงานด่วนต้องรีบไปจัดการก่อนออกไปชายหนุ่มได้กำชับเธอว่าให้รออยู่ในห้องก่อน เดี๋ยวเขาจะรีบกลับมา"พี่มีงานด่วน มินรอพี่อยู่ที่นี่ก่อนน่ะครับ พี่จะรีบกลับมาคุยเรื่องของเรา" ชานนท์พูดบอกเสียงอ่อนโยน อยากให้มินตรารอเขาก่อนมินตราส่งยิ้มให้ พร้อมพยักหน้า ทำเหมือนเข้าใจสิ่งที่เข้าบอกแล้วชานนท์ก็รีบร้อนออกไปมินตราถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนตัดสินใจเก็บกระเป๋าเป้ใบเดียวที่เธอพกมา ออกจากโรงแรมแล้วกลับบ้าน ทันทีมินตรานอนคิดถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นตั้งแต่ไปเจอแฟนหนุ่มอยู่กับคนรักใหม่เธอยอมรับว่าเจ็บปวดหัวใจมาก แล้วเธอก็ดันซวยไปโดนวางยา และยังเสียความบริสุทธิ์ของกับผู้ชายแปลกหน้าอีก ทุกอยากเกิดขึ้นเร็วมากจนหญิงสาวตั้งรับไม่ทัน เธอไม่รู้จะทำอย่างไรดีถ้าเป็นแต่ก่อนมีป้าให้คอยปรึกษา แต่ตอนนี้ป้าก็จากเธอไปแล้วมินตราเธอตัวคนเดียว เมื่อตอนอายุสิบห้าปีได้เพียงสามวัน บิดาและมารดาของเธอก็จากเธอไปด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ ทำให้เสียชีวิตทั้งคู่เ
เช้าวันต่อมามินตรารู้สึกตัวตื่นขึ้นมาด้วยอาการปวดหัวและมึนหัวมาก เมื่อคืนเธอดื่มหนักแต่ก็พอรู้ตัวว่าเมา และกำลังพยายามเดินกลับห้อง แล้วเดินชนเข้ากับผู้ชายหล่อ ล่ำ คนหนึ่ง และเธอก็รู้สึกร้อน วูบวาบ ไปทั้งตัว"เฮ้ย...!!" หญิงสาวตกใจสุดขีด เมื่อนึกอะไรบางอย่างออก เธอขยับเพียงนิดก็รู้สึกเจ็บปวดรวดร้าวไปทั้งร่าง โดยเฉพาะตรงช่วงล่าง"โอ๊ยย...ซี๊ด......" เมื่อขยับตัวถึงกับต้องร้องโอดครวญ"อย่าทำเสียงแบบนั้น" เสียงทุมของใครคนหนึ่งทำเธอตกใจหนักกว่าเดิม เมื่อหันตามเสียงนั้น หญิงสาวถึงกับสะดุ้งโหยง"คุณ! คุณเป็นใครค่ะ" หญิงสาวถามเสียงสั่น หัวใจล่นวูบ สำรวจร่างกายตัวเองทันที ถึงกับน้ำตาไหลคลอเบ้า ความสาวที่ตั้งใจเก็บเอาไว้ให้พ่อของลูก กลับถูกทำลายไปแล้ว ด้วยอาการที่เป็นอยู่ทำให้เธอคิดอย่างอื่นไม่ได้เลยชายหนุ่มเห็นหญิงสาวสะดุ้งหนักเขาก็ตกใจ"มิน พี่ขอโทษ ก็มินบอกให้พี่ช่วย" ชายหนุ่มขอโทษ แต่เหมือนโยนความผิดให้เธอ"มินเหรอ พี่เหรอ เราไปสนิทกันตอนไหนมิทราบ " มินตราสงสัยในความสัมพันธ์"ก็สนิทเมื่อคืนไงครับ คงต้องทวนความจำแล้วละครับ" ชายหนุ่มพูดแหย่หญิงสาว พร้อมยกยิ้มเจ้าเล่ห์ พลิกร่างหนาขึ้นคร่อมร่
มือบางของมินตรายังสาละวนอยู่บนหน้าอกแกร่งของคนตัวโต ชายหนุ่มพยายามปัดป้องดูเหมือนคนตัวเล็กตรงหน้าเริ่มสติหลุดลอย คุณ มีสติหน่อยสิครับ มือหนาของชายหนุ่มประคองใบหน้าหวานให้สบตาเขา"ช่วยมินด้วยค่ะ มินร้อน มินทรมานเหลือเกิน " มือเรียวกระวัดเกี่ยวชุด เดรสรัดรูปที่สวมใส่ ออกจากตัว แล้วโยนทิ้งไปแบบไม่ใยดีเหลือไว้เพียง บราเซีย กับแพนตี้ตัวจิ๋ว ทำเอาคนตัวโตถึงกับตะลึง หายใจติดขัด เมื่อได้เห็นความงามตรงหน้ายิ่งเห็นชายหนุ่มยืนนิ่ง หญิงสาวยิ่งร้าวรวด เธอทรุดกายนั่งลงบนพื้นเย็นเฉียบ มือเรียวกอดตัวเองไว้"ฮื้อๆๆ" หญิงสาวถึงกับสะอื้นออกมา ทนกับอาการร้อนรุ่มที่เป็นอยู่แทบไม่ไหว ใครกัน ใจร้ายทำกับเธอแบบนี้ชายหนุ่มเห็นแบบนั้น ก็คุกเข่าลงตรงหน้า"ผมอยากช่วยมินน่ะ แต่มินแน่ใจน่ะ เพราะมินจะเป็นคนเสียเปรียบ" ชายหนุ่มถือวิสาสะเรียกชื่อหญิงสาวเพราะเห็นเธอแทนตัวเองแบบนั้น รู้สึกชอบใจที่เธอแทนตัวเองแบบนี้เขาก็ผู้ชายคนหนึ่ง เห็นแบบนี้ใครจะไปทนได้ ก็เธอทั้งยั่ว ทั้งกอด ทั้งอ้อนเขาขนาดนี้ ทำเขาต้องกัดฟันกรอดๆ ทั้งหลายที่แล้วแล้วนี่ยังโชว์สัดส่วน โอ้ว..แม่เจ้า ชายหนุ่มสบถในใจ"มินยอมทุกอย่างค่ะ ตอนนี้มินทรมา
เพราะความรักและความคิดถึง หญิงสาวจึงดั้นด้นมาหาคนรัก อยากแอบมาเซอร์ไพรส์สักคราหญิงสาวยืนอยู่หน้าห้องของแฟนหนุ่ม หยิบคีย์การ์ดที่ชายหนุ่มเคยให้ไว้ขึ้นมาเพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอมาหาเขา แต่ก็นานเกือบปีแล้วที่เธอไม่ได้มาที่นี้ เพราะปีนี้หญิงสาวเรียนปีสุดท้ายแล้ว ทำให้ช่วงนี้เธอเรียนหนักมากแต่กระนั้นก็โทรคุยกันทุกวัน แค่วันนี้เธอมาโดยไม่ได้บอก เพราะอาทิตย์หน้าเธอจะต้องฝึกงานคงไม่มีเวลาให้แฟนหนุ่ม ถ้าไม่มาในวันนี้ ก็จะติดยาวเลยไปอีกหลายเดือนเปิดประตูได้ร่างบางก็แทรกตัวเข้าไปข้างในปิดประตูแบบเงียบที่สุด ค่อยๆเดินหย่องเบาๆ เอากระเป๋าวางบนโต๊ะหน้าโซฟาอย่างเบามือที่สุดหัวใจพองโตรู้สึกมีความสุข ที่จะได้เจอหน้าคนรัก ค่อยๆเดินไปที่ประตูห้องนอน แต่หูก็ได้ยินเหมือนเสียงชายหญิงกำลังคุยกันแบบหมุ่งหมิ่งอยู่ในห้องนอนหัวใจหญิงสาวกระตุกวูบ ตกไปที่ตาตุม เมื่อได้ยินเสียงนั้นดังเต็มสองรูหู"ที่รักค่ะเมื่อไหร่คุณจะบอกคนของคุณเรื่องของเราสักทีค่ะ" นัดธิดา ศรีไพรพันธ์เธอเป็นลูกสาวคนเดียวของเจ้าของบริษัทที่ครองภพทำงานอยู่ หญิงสาวแสดงตัวว่าสนใจชายหนุ่มทันทีที่ได้เจอเขา เธอเพิ่งเรียนจบมาจากเมืองนอก เมื่
บริษัท"ขอบใจนายมากน่ะชิต ที่ยอมมาทำงานกับฉัน" เป็นเสียงของชานนท์ที่ขอบคุณเพื่อนรัก"สบายมากเพื่อน อยู่บ้านเฉยๆ ก็น่าเบื่อ" วิชิตตอบวิชิตเป็นลูกคนเล็กของมหาเศษรฐี ระดับต้นๆของเมืองไทย เพิ่งจบโทมาจากเมืองนอกไม่กี่เดือนนี้เอง เพราะบ้านรวยไม่ต้องทำอะไรก็มีกิน เขาว่างงาน เลยได้มาช่วยเพื่อนรักในตอนนี้หลังจากวันนั้นที่ชานนท์ได้ชักชวนให้วิชิตมาช่วยงานที่บริษัทเพราะเขาได้ย้ายเลขาคนสวยไปอยู่แผนกอื่น เลยได้ขอร้องแกมบังคับให้เพื่อนรักมาดูแลงานเลขาให้ตัวเขาก่อนจนกว่าจะหาเลขาคนใหม่ได้ หรือจนกว่าวิชิตจะไม่ว่างมาช่วยเขานั่นแหละ ค่อยว่ากันอีกทีช่วงนี้งานเร่งงานด่วนมาเต็ม ทำเอาวิชิตกับชานนท์หัวหมุนกันทีเดียว"วันนี้ขอกลับก่อนน่ะ พอดีมีธุระ" วิชิตบอกเจ้านายหนุ่มด้วยความสนิทสนม"อืม..ได้สิ ว่าแต่คืนนี้ไม่ไปคลายเครียดกับฉันเหรอ?""วันนี้ขอผ่าน""ตามใจ""งั้นฉันกลับก่อนน่ะ พรุ่งนี้เจอกัน"" อืม." ชานนท์ตอบพร้อมเงยหน้ายกยิ้มเจ้าเล่ห์พอเพื่อนจากไปชานนท์ก็ก้มหน้าก้มตาจัดการกับเอกสารต่อไปเขาต้องการเคลียร์งานเอกสารกองโตตรงหน้าให้เสร็จก่อนกะว่าคืนนี้จะออกไปคลายเครียดสักหน่อยเพราะนี่ก็เป็นเดือนแล้วที่เข
ณ.ผับ X One Two"แก้วนี้ขอดื่มให้กับความโฉด เฮ้ย! ความโสดของเพื่อนรัก..." วิชิตยกแก้วเหล้าขึ้นชนกับชานนท์"ว้ายๆ ดูสิคืนนี้ ใครมาเยือนผับของพี่" เจนนี่เจ้าของผับหรู ที่มีหุนสวยราวกับนางแบบ เดินมานั่งบนตักของชานนท์ วงแขนเรียวเกี่ยวคอชายหนุ่มเอาไว้"คืนนี้ไอ้นนท์มันมาฉลองความโสดครับพี่เจนนี่" เป็นวิชิตที่ตอบคำถามของเจนนี่" จริงเหรอนนท์" เจนนี่ก้มลงกระซิบที่ข้างหูของชานนท์ ทำเอาชานนท์ขนลุกเกรียว ไหนจะหน้าอกอวบๆที่บดเบียดแนบชิด กับอกแกร่งของเขาอยู่"จริงสิครับตอนนี้ผมกำลังหาคนดามอกให้อยู่" ชานนท์ตอบใบหน้าของทั้งสองใกล้กันจนได้กลิ่นลมหายใจของกันและกัน สายตาของเจนนี่ยั่วยวนชานนท์อย่างเปิดเผย"พี่อยากเป็นคนดามอกให้นนท์แทบขาดใจ" เจนนี่จงใจยื่นหน้าเข้าหาชานนท์จนริมฝีปากแตะกันเบาๆ มือหนาของชานนท์ลูบไล้ไปที่ก้นงอนไล่ลงมาที่ต้นขาอ่อน"เฮ้ย! ไอ้นนท์แกจะมาเล่นบทหวาดเสียวอะไรตรงนี้ เกรงใจชายเดี่ยวอย่างฉันด้วย" วิชิตกล่าวขัดคอเพื่อนรัก"บ้าน่าชิต พี่แค่หยอกนนท์เล่นเฉยๆ" เจนนี่ผละออกจากตักของชานนท์"เดี๋ยวพี่ขอตัวไปดูแลแขกคนอื่นๆ ก่อนน่ะค่ะ ตามสบายน่ะค่ะหนุ่มๆ ขาดเหลืออะไรบอกเด็กๆ ได้เลยน่ะค่ะ"ก่อน
หลายวันผ่นไปการตามง้อแฟนสาวของชานนท์ไม่ประสบผลสำเร็จเพราะหญิงสาวได้เล่าเรื่องราวเลวร้ายที่ไปเจอะเจอมาให้บิดาและมารดาของเธอได้รับรู้ท่านทั้งสองต่างก็ตกใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น ซึ่งท่านทั้งสองก็ยังต้องได้ปลอบและให้กำลังใจแก่บุตรสาวคนเดียว ที่มีอาการเศร้าหมองอยู่หลายวันหลังจากที่ดูแลหญิงสาวอย่างใกล้ชิดอยู่หลายวัน จนเธอพร้อมที่จะเผชิญหน้ากับความเป็นจริงหญิงสาวได้ตัดสินใจไปเรียนต่อที่เมืองนอกทันทีโดยไม่รอการขอโอกาสจากชานนท์เลยและยังขอให้ทางบ้านช่วยปิดการไปเรียนต่อที่เมืองนอกไว้เป็นความลับทางด้านชานนท์เองก็มีอาการเศร้าใจและเสียใจอยู่ไม่น้อย รู้สึกผิดกับเรื่องราวที่เกิดขึ้นแต่ไม่ว่าจะทำอย่างไรทางครอบ ครัวของแฟนสาวก็ไม่อนุญาตให้เขาได้พบกับแฟนสาวโดยให้เหตุผลว่าหญิงสาวไม่ต้อง การพบหน้าเขาอีกและยังบอกว่าไม่ต้องมาอีกเพราะอย่างไรก็ให้พบไม่ได้ชานนท์ไม่อยากยอมแพ้ แต่เขาไปเฝ้าหญิงสาวที่บ้านของเธอเป็นเดือนแล้วแต่ก็ไม่ได้พบเธอสักครั้ง"เธอจะไม่ให้โอกาสพี่จริงๆ เหรอ กวางน้อย" ชานนท์พึมพัมหลังจากออกจากบ้านของหญิงสาวและวันนี้ก็เป็นอีกวันที่ไม่ได้เจอเธอ แม้เงาบริษัทหลังจากการประชุมรอบบ่ายเสร็จ