LOGINShare
บทที่ 15
Last Updated:
2025-03-29 12:31:37
Related chapters
พรของเซียวเย่วเย่ว บทที่ 16
ยามเหมาสองพี่น้องตื่นเอาหม้อหมูตุ๋นออกมานอกมิติไปตุ๋นต่อที่ห้องครัวในบ้านของท่านตา ตอนเช้านางทำซาลาเปาไส้ผัก ไส้หน่อไม้ และเอาผือกมาทำเป็นไส้หวานเพิ่มอีกไส้ให้ชาวบ้านที่มาเพาะปลูกได้กินมื้อเป็นเช้า นางตั้งใส่เข่งไว้หลังบ้านใส่เข่งไม้ไผ่อันใหญ่ให้ร้อนตลอดเวลาให้ชาวบ้านทุกคนที่มาทำงานบ้านของนางได้กินร้อนๆหลังจากทำที่นอกบ้านเรียบร้อยแล้วนางจึงเข้าไปรับบิดามารดาออกมาข้างนอกแต่กินมื้อเช้ากันเรียบร้อยแล้วค่อยออกมา ท่านพ่อชอบกาแฟที่นางชงให้มากกินแล้วสดชื่นแม้แต่ท่านแม่ก็กินเช่นกัน พอทุกคนออกมาไม่นานเสียงชาวบ้านก็เดินตามหลังพี่ใหญ่ของเย่วเย่วเข้ามาในบ้าน นางบอกว่าทำซาลาเปาเอาไว้ให้สำหรับทุกคนหยิบไปกินให้อิ่มแล้วค่อยลงมือทำงาน พร้อมน้ำชาดอกไม้ป่าที่นางเก็บมาชงส่งกลิ่นหอมกรุ่นช่างเข้ากันกับซาลาเปายิ่งนัก"นังหนูเย่วเย่วเอ็งนี้ทำอะไรมันก็อร่อยไปหมดนี้ถ้าไปขายในเมืองคงจะขายดีมากๆเลย คนในเมืองมีตำลึงซื้อของกินข้าเคยไปตลาดและซื้อซาลาเปามากินแต่มันไม่อร่อยเหมือนที่นังหนูเย่วเย่วทำเลย ไม่เชื่อก็ถามลุงหัวหน้าหมู่บ้านดูสิเพราะท่านต้องเข้าไปในเมืองเป็นประจำอยู่แล้วเพราะต้องติดต่องานราชการ" ชาวบ้านคุยกั
Last Updated : 2025-03-29พรของเซียวเย่วเย่ว บทที่ 17
ยามเฉินสี่คนพ่อแม่ลูกหลังจากที่กินมื้อเช้ากันเรียบร้อยจึงพากันเดินออกหลังบ้าน เย่วเย่วเอาแม่กุญแจออกมาคล้องและล๊อคเอาไว้ ทุกคนจึงพากันเดินขึ้นเขาไปด้วยกัน ทุกคนต่างก็มีตระกร้าสะพายหลังกันท่านพ่อก็ได้ธนูใหม่คนละอันกับพี่ชาย มารดานั้นไม่ชอบยิงอะไรนางเลือกหยิบเอามีดตระขอที่พอเหมาะมือใส่ตระกร้าและเสียมมาถือเป็นอาวุธเดินตามหลังสามี พี่ใหญ่เดินรั้งท้ายท่านพ่อเดินนำหน้าขึ้นเขาไป พอเดินมาถึงตรงทางแยกที่สองพี่สองพากันไปล่าหมู่ป่าเซียวอี้เหอจึงเดินนำหน้าบิดาแทนเปลี่ยนท่านพ่อมาอยู่ด้านหลังแทน สองพี่น้องนำบิดามารดาเดินขึ้นไปประมาณครึ่งชั่วยาม ก็เดินวางกับดักกระต่ายป่าไก่ป่ามากันเรื่อยๆและเก็บผักป่าเห็ดป่ากันได้คนละตระกร้าก็เอาเข้ามิติของเย่วเย่วทุกคนจะกินมื้อเที่ยงกันที่ริมลำธารจะกินกุ้งย่างปลาย่างกันถือว่ามาปิกนิคเปลี่ยนสถานที่กินข้าวกัน เจอกระเทียมป่า หอมป่า สองแม่ลูกก็เก็บกันเอาให้ได้เยอะที่สุดพี่ชายกับบิดาก็ช่วยเก็บทุกครั้งที่เจอ ก่อนจะถึงมื้อเที่ยงท่านพ่อกับพี่ชายไปลงจับกุ้งมาย่างรอแม่ลูกทั้งยังยิงไก่ป่ามาย่างให้ภรรยากับลูกสาวอีกต่างหากเซียวอี้ถังเหมือนตายแล้วเกิดใหม่เขาเกือบจะไม่ได้กลับไป
Last Updated : 2025-03-29พรของเซียวเย่วเย่ว บทที่ 18
สองพ่อลูกทำคอกไก่ป่ากระป่าให้กับลูกสาวใช้เวลาอยู่สองวัน มีลูกสาวคอยวิ่งส่งสิ่งของให้เวลาที่สองพ่อลูกอยู่บนหลังคาส่วนมารดานั้นดองผักสองวันเสร็จแล้วเหมือนกัน เพราะลูกสาวคนเล็กช่วยในตอนกลางคืนอีกแรงผักที่หาลงมาจึงทำการดองเสร็จสิ้นจำพวกเห็ดป่าก็ล้างตากแดดเอาไว้กินส่วนหนึ่งกินสดส่วนนึ่ง ใส่ช่องฟิตตู้เย็นจนเต็มสารพัดเห็ดป่ามากมาย หนึ่งหน่อไม้เย่วเย่วก็นึ่งใส่ถุงห้อยเอาให้มิติทั้งดองทั้งตากแห้ง ต้มสดใส่ช่องฟิต เรียกได้ว่าของกินของนางมีให้กินทุกอย่างในครอบครัวมากมายหลายอย่างนางคิดจะขึ้นเขาทุกวันเพราะตอนนี้งานในสวนผักยังไม่มีหญ้าเกิดขึ้น พ่อแม่ลูกจึงตกลงกันขึ้นเขาไปหาของมาลงมาตุนเอาไว้ขายจะดีกว่าแต่ถ้ามีหญ้าขึ้นเยอะนางจะช่วยทุกคนถอนแล้วค่อยขึ้นไปหาของป่าวันหลังแทนตอนนี้ครอบครัวเย่วเย่วขึ้นเขาทุกวันมาเป็นเดือนแล้วพืชผักที่เพาะปลูกไว้ก็ขึ้นดีมาก บางอย่างนางกับพี่ชายตัดไปแลกข้าวแลกแป้งชาวบ้านมาได้ไม่น้อย จำพวกผักบุ้งจีนคะน้า นางยังนำหน่อไม้ดองไปแลกด้วยเพราะมีป้าบางคนขอแลกเย่วเย่วก็จัดให้ไปกันทุกบ้านที่ร้องขอของป่าจากบ้านของนางวันนี้นางช่วยบิดามารดาถอนหญ้าและลงผักชุดใหม่ช่วยกันตัดไปสี่คนพ่อแม่ล
Last Updated : 2025-03-29พรของเซียวเย่วเย่ว บทที่ 19
ยามเหมาหลังจากทำธุระกันเสร็จเรียบร้อยเกวียนที่ขนผักจนเต็มก็เคลื่อนออกจากบ้านตีนเขา นางใช้กระบอกไฟส่องให้บิดา พี่ชายเป็นคนถือคบเพลิงไฟพอออกจากหมู่บ้านนางก็ใช้ไฟฉายจับสัตว์ที่รัดติดหัวส่องต่อให้บิดาส่องทางสว่างมากๆ เป็นที่ถูกใจสองพ่อลูกด้านในนางก็มีไฟฉายเปิดอีกอันเย่วเย่วเอาขนมจีบซาลาเปากาแฟออกมาให้ทุกคนกินระหว่างทางจะได้ไม่หิว ทั้งยังสดชื่นอีกต่างหากใช้เวลาเดินทางเกือบครึ่งชั่วยามจึงไปถึงในเมืองจึงหันมาใช้คบเพลิงไฟเหมือนเดิม บิดาที่เคยเข้ามาขายสัตว์ป่าเพราะรู้ทางจึงมุ่งหน้าไปทางตลาดของเมืองนี้ แต่ตอนนี้ก็จะเกือบเช้าแล้วจึงไม่ต้องส่องไฟแล้วท่านพ่อหยุดเกวียนก่อนจะให้บุตรชายเฝ้าเอาไว้เขาจะไปหาที่ลงของขายกับบุตรสาวสองคนสองพ่อลูกเดินเข้าไปตรงที่มีพ่อค้าแม่ค้าพาเตรียมที่ขายของที่ขายประจำ ท่านพ่อจึงไปถามคนที่ขายหมูที่เขียงเพราะเคยรู้จักกันว่าจะขายของจะติดต่อใครได้พ่อค้าหมูบอกให้ไปที่ข้างๆตลาดมีคนนั่งรับเรื่องของทางการอยู่ สองพ่อลูกจึงไปลงชื่อขายผักค่าเช่าวันละยี่สิบอีแปะ ท่านพ่อจ่ายค่าที่แล้วจึงกลับไปหาสองแม่ลูกที่นั่งรออยู่เกวียน ทั้งสี่คนช่วยกันนำแพไม้ไผ่ที่ท่านพ่อทำเอาไว้สำหรับขายของออกม
Last Updated : 2025-03-29พรของเซียวเย่วเย่ว บทที่ 20
ท่านพ่อบังคับเกวียนผ่านหมู่บ้านไปที่บ้านตีนเขาของครอบครัวมีตระกร้าที่ใส่ของจนเต็มเกวียนที่เย่วเย่วนำออกมาตบตาชาวบ้าน ทุกคนมองเกวียนที่ท่านพ่อบังคับและมีบางคนที่ยังไม่รู้ว่าบิดาเดินได้แล้วมันตั้งสามเดือนแล้วนะนี้บิดาบอกว่าได้หมอดีจึงทำให้หายและเดินได้ตอนไปเช่าเกวียนที่ผู้ใหญ่บ้านเมื่อวานเพราะท่านเลือกไปตอนค่ำจึงไม่มีคนเห็นมีเพียงครอบครัวผู้ใหญ่บ้านที่เห็นท่านพ่อเดินได้ ชาวบ้านจึงสงสัยและตะโกนถามเซียวอี้ถังว่าหายจากบาดเจ็บที่ขาแล้วหรือและไปไหนกันมาทั้งครอบครัวท่านพ่อก็ตอบว่าหายและเดินได้แล้ว พาครอบครัวไปขายผักในอำเภอมาและซื้อของตุนเสบียงใส่หน้าหนาวแต่ไม่ได้จอดเกวียน ขี่ไปตอบไปทั้งอย่างนั้นเลยเย่วเย่วมีหน้าที่ส่งยิ้มไปให้บรรดาป้าๆที่เคยช่วยงานที่บ้านนี้คือกระบอกเสียงที่ดีกับครับครัวเซียวบ้านรองของนาง พอถึงบ้านก็ช่วยกันขนของเข้าบ้านพักผ่อนค่อยเริ่มงานในรอบบ่ายหลังจากนอนพักกันหายเหนื่อยแล้วทั้งสี่คนพ่อแม่ลูกก็ลุกขึ้นไปทำงานในสวนต่อ ทุกคนตัดผักช่วยกันมัดเอาไว้ให้พอดีกับที่พ่อบ้านสั่งก่อนจะตัดส่วนของลูกค้าแม่บ้านที่มาจับจ่ายซื้อกันทุกวันจนล่วงเลยถึงยามเซินจึงขนมาวางให้เย่วเย่วนำเข้ามิติเอา
Last Updated : 2025-03-29พรของเซียวเย่วเย่ว บทที่ 21
พอแสงตะวันโผล่ขอบฟ้าผู้คนก็ออกมาซื้อหาข้าวของไปทำอาหารมื้อเช้ากัน เย่วเย่ววางของชิมเรียงไว้ด้านหน้าโต๊ะเล็กอีกตัวต่างหากที่พี่ใหญ่ทำให้นางเอาไว้สำหรับใส่กระทงใบตองให้ลูกค้าชิม เสียงแม่บ้านห้าหกคนเดินมาด้วยกันและส่งเสียงพูดกันมาแต่ไกล "ไหนๆร้านค้าที่มาขายผักร้านใหม่ที่เมื่อวานญาติของข้าซื้อกลับไปทำอาหารมีแต่ต้นอวบๆ ทั้งยังมีผักดองให้ชิมหลายอย่างได้ยินว่าอร่อยทุกอย่างเลยแม้แต่หน่อไม้ดองผัดใส่หมูสับ บอกว่าชิมแล้วต้องซื้อกลับไปที่บ้านกันแทบจะทุกคนเห็นบอกว่าอยู่ใกล้เขียงหมู ไปรีบไปเดี๋ยวพอสายคนจะมาเยอะเดี๋ยวจะไม่มีที่ยืนเลือกผักสวยๆกัน"เสียงคุยกันดังมาเย่วเย่วยิ้มรับเต็มที่พร้อมกับส่งเสียงขายของทันทีที่เห็นบรรดาแม่บ้านทั้งหลายตรงมาทางร้านของตัวเองวิญญาณแม่ค้าเข้าสิงร่างทันที"เร่เข้ามาเร่เข้ามาผักสวยๆอวบๆจากบ้านสวนข้าปลูกเองมีผักทั้งสดทั้งแบบดองมากมายหลายอย่าง แม้แต่หน่อไม้ดอง หน่อไม้นึ่งทั้งตากแดดจนแห้งสามารถเก็บตุนเอาไว้กินหน้าหนาวอีกหนึ่งเดือนข้างหน้านี้ หมดแล้วหมดเลยนะเจ้าคะไม่มีอีกแล้วถ้าไม่รีบซื้อหาตอนที่พวกข้าสามารถนำเข้ามาขายก่อนที่หิมะจะตก และก็มีเห็ดหอมแห้งจากป่าที่ข้าไปเก็บเ
Last Updated : 2025-03-29พรของเซียวเย่วเย่ว บทที่ 22
ท่านพ่อขี่เกวียนมาถึงโรงค้าสัตว์ก่อนจะหยุดด้านหน้าที่มีที่สำหรับจอดเกวียนมีคนรับดูแลเกวียนให้ ดูแลให้หญ้าให้น้ำจ่ายไปห้าอีแปะ ท่านแม่บอกจะรอที่เกวียนเฝ้าของพี่ใหญ่จึงอยู่เป็นเพื่อนท่านแม่ให้นางไปกับท่านพ่อสองคนก็พอ สองพ่อลูกเดินเข้าไปด้านในที่มีสัตว์ให้เลือกเป็นล็อคให้เลือก เย่วเย่วเดินตามคนดูแลกับท่านพ่อไปดูทุกคอก"นายท่านต้องการซื้อวัวแบบไหนขอรับ" คนดูแลถามจะได้พาไปเรียกที่คอกถูก"ข้าอยากได้วัวที่จะไปเทียมเกวียนสองตัวผู้ตัวหนึ่งตัวเมียหนึ่งตัว" ท่านพ่อบอกคนดูแลเขาจึงพาเดินไปที่คอกวัวตัวผู้ก่อน เย่วเย่วมองเข้าไปในคอกที่สะอาดคนดูแลที่ใส่ใจจึงมองดูวัวที่ตัวเองต้องการสะดุดตากับวัวตัวใหญ่ที่จ้องหน้านางเหมือนอยากจะไปอยู่ด้วยนางจึงชี้มือไปที่วัวสีดำตัวนั้นและถามว่าราคาเท่าไร"ราคาเท่าไหร่เจ้าคะตัวนั้น" คนดูแลมองตามจึงบอกว่า "คุณหนูตาถึงยิ่งนักขอรับวัวตัวนั้นราคา1ตำลึงทองขอรับ มันรู้ความแต่ไม่ชอบให้พาเข้ากลุ่มมันหยิ่งมากขอรับ" คนดูแลตอบเพราะวัวตัวใหญ่นั้นยืนอยู่ตัวเดียวไม่เข้าเพื่อนที่ยืนใกล้กันเลยท่านพ่อพยักหน้าให้คนดูแลว่าเอาตามที่บุตรสาวบอกเขาจึงเข้าไปจูงมันออกมา เย่วเย่วถื
Last Updated : 2025-03-29พรของเซียวเย่วเย่ว บทที่ 23
พอมาถึงบ้านขนของที่ไม่มากเท่าเมื่อวานนี้ลงเกวียนก่อนจะนำวัวไปใส่คอก เย่วเย่วเอาน้ำกับหญ้าให้เจ้าวัวที่คอก วันนี้ท่านพ่อกับพี่ใหญ่จะมุงหลังคาให้เสี่ยวเฮ่ยกับเสี่ยวไป๋ให้มั่งคงแข็งแรงพอกลับมาที่บ้านก็นับตำลึงกับท่านแม่ที่ห้องโถงของบ้านบิดากับพี่ใหญ่บอกจะมุงหลังคาก่อนวันนี้ไม่ได้เหนื่อยอะไร มื้อเที่ยงค่อยมากินข้าวพร้อมกันสองแม่ลูกจึงนับตำลึงสองคน นางจึงเล่าเรื่องตำลึงที่ไปซื้อวัวเอาจากที่ขายผักเมื่อวานไปซื้อท่านแม่ให้นางเก็บเอาไว้ในมิติเพราะกลัวหาย พอนับตำลึงเสร็จท่านแม่ถึงกับอ้าปากค้างเพราะมันเยอะจากเมื่อวานมากนักเมื่อวานได้มาสิบห้าตำลึงทอง "วันนี้คนจองแตงโมเพิ่มอีกหลายคนเจ้าค่ะทั้งผักที่เพิ่มขึ้นทุกวันต่อไปนี้ครอบครัวของเราไม่ขัดสนสักอย่างแล้วท่านแม่เจ้าคะ" เย่วเย่วบอกมารดาด้วยรอยยิ้ม "ท่านแม่เจ้าขาแตงโมนี้จะทำลึงให้บ้านของเรามากมายเอาไว้พอหยุดขายของข้าจะให้ท่านพ่อไปซื้อที่ดินรอบบ้านของพวกเราให้หมดเลยเจ้าค่ะ วันนี้เราขายผักและคนที่สั่งกันล่วงหน้าแล้วจ่ายตำลึงมาล่วงหน้าได้มาถึงสามตำลึงทองเลยนะเจ้าะ พรุ่งนี้พวกเขาน่าจะสั่งใหม่ทำผักดองเพิ่มอีกนี้ดีนะเจ้าคะที่ในมิติของลูกมีไหเราจึง
Last Updated : 2025-03-29
Latest chapter
พรของเซียวเย่วเย่ว บทที่ 53
หลังจากแต่งกันกับท่านอ๋องภายในตำหนักในทุกคืนจะมีเสียงครางหวานของคู่สามีข้าวใหม่ปลามันจนนางกำนัลหน้าแดงไปตามๆกัน ท่านอ๋องช่างรักพระชายาเหลือเกินตามใจนางทุกอย่างตลอดที่ใช้เวลาอยู่ด้วยกัน ช่วงก่อนจะถึงวันกลับไปเยี่ยมที่บ้านของพระชายาเขาตักตวงความสุขตั้งแต่ก่อนวันแต่งจนผ่านมาหลายคืนแล้วก็ยังคงหื่นเสมอต้นเสมอปลาย เย่วเย่วคิดในตอนนี้นางนั่งผิงอกแกร่งของพระสวามีกลับหมู่บ้านฉีซานเพื่อจะกลับไปเยี่ยมบ้านเดิมตามประเพณี กว่าจะได้ออกจากห้องแต่ละวันนางนี้ต้องมีนางกำนัลคอยประคองถ้าไม่มีน้ำพุวิเศษนี้นางไม่อย่างจะคิดเลยว่าจะนอนเป็นผักทั้งวันหรือเปล่า"เย่วเอ๋อร์น้องนอนเถอะนะคนดีพอถึงบ้านของพ่อตาแม่ยายพี่จะปลุกน้องเอง"ท่านอ๋องกระชับอ้อมกอดให้ภรรยานั่งพิงอกได้สะดวกตอนกลางวันต้องให้นางนอนพักเอาแรงไว้มากๆหน่อยช่วงกลางคืนคือเวลาของเขา ว่าจะหยุดสักเดือนก่อนจะเดินทางเข้าเมืองหลวงไปหาพี่ชายที่รอจัดงานให้อีกรอบที่ตำหนักอ๋องที่เมืองหลวง แต่จะให้เขาอดใจไหวไม่รังแกภรรยาได้เช่นไรในเมื่อนางน่ารักน่ากินไปทั้งตัว เขาก็ไม่ใช้ผู้หลุดพ้นเสียหน่อย นี้ก็อดทนรอมาตั้งปีเพื่อจะแต่งนางเข้าตำหนักได้แต่ก็ต้องออกศึกไปเป็นปีที่ไ
พรของเซียวเย่วเย่ว บทที่ 52
ท่านอ๋องกว่าจะปลีกตัวจากเหล่าทหารทั้งหลายได้ก็ปาไปเกือบสี่ทุ่มในภพเก่าของนางเย่วเย่วกำลังนั่งหลับพักเอาแรงหลังจากที่มารดามาอวยพรร่ำลากันกลับหมู่บ้านกับบรรดาป้าๆทั้งหลายกลับไปกันจนหมด นางก็อยู่กับนางกำนัลสองคนที่มีอายุสามสิบได้กระมังเย่วเย่วแอบกินนมกับขนมเพราะมีผ้าคลุมหน้านางไม่กลัวนางกำนัลเห็นหรอกนะ คนมันหิวกว่าด้านนอกจะรับแขกและกลับหมดพอดีหิวท้องร้องกันพอดี หยิบของออกมากินจนอิ่มนางก็นั่งหลับไปเลยเอาแรงดีกว่าถ่างตารอไม่ไหวหรอก เพราะเมื่อคืนนี้ท่านอ๋องของรางวัลทั้งคืนถ้านางไม่หลับก่อนคงสว่างคาตาแน่ๆเลย คนอะไรอึดเป็นบ้าขอให้ปล่อยก็ไม่ยอมหยุดจนนางหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ แล้วยังโดนลากมาทำพิธีทั้งวันอีกจนค่ำสองที่พักนอนงีบเอาแรงสักนิดก็ยังดีตัดมาที่ท่านอ๋องที่ตอนนี้กำลังโดนเหล่าทหารคนสนิทมอมเหล้าเพื่อกลั้นแกล้งให้เจ้านายเข้อหอไม่ไหวชนแก้วจอกต่อจอก จนเขาต้องใช้อุบายขอเข้าห้องน้ำพอปลีกตัวออกมาได้ก็เดินตัวปลิวไปที่ห้องหอในตำหนักใหญ่เลยป่านนี้เย่วเย่วคงจะรอแย่แล้ว อ๋องหนุ่มคิดไปยิ้มไปกับความน่ารักของภรรยาหมาดๆที่นางให้รางวัลกับเขาเมื่อคืนนี้จนแทบตายคาอกนาง แต่ใครจะอดใจไหวเล่าภรรยาน่ารักเสียขนาดน
พรของเซียวเย่วเย่ว บทที่ 51
ตอนนี้หัวสมองของสาวน้อยเย่วเย่วขาวโพลนไปหมดกับริมฝีปากหนาของชายคนรักที่ละเลงน้องสาวจนนางครางกระเส่าอย่างไม่อาย ชายหนุ่มนั้นตอนนี้ดูดดึงกุหลาบงามของสาวคนรักอย่างไม่รังเกียจนางสวยไปหมดจนเขาอดใจไม่ไหวอยากกลืนกินทุกอย่างที่เป็นนาง"เย่วเอ๋อร์คนดีร้องดังๆไปเลยพี่ชอบเห็นน้องมีความสุขที่สุุขเสียวไหมที่รัก" ชายหนุ่มเงยหน้ามาพูดกับนางแต่ก็ยังมีนิ้วแทนที่ปากเขาเขี่ยวนตรงปุ่มเสียวของนาง เย่วเย่วยกสะโพกลอยตามนิ้วร้ายของชายหนุ่มที่ละเลงแล้วแหย่เข้าไปที่ละนิ้ว พอถามนางจบเขาไม่คิดจะฟังคำตอบเพราะดูจากการตอบรับของสาวคนรักก็พอใจมากแล้ว ท่านออ๋องหนุ่มก้มหน้าลงฉกชิมกุหลาบงามตรงหน้าต่อจนร่างบอบบางเกร็งกระตุกสุขสมไปก่อนเพื่อเปิดทางให้มังกรตัวเขี่ยงเข้าไปในกุหลาบงาม ชายหนุ่มแยกขาของคู่หมั้นสาวออกจนกว้างก่อนจะชักรูดมังกรตัวเองถูกไถ่ก่อนจะค่อยๆกดเข้าไปทีละน้อย เยว่เยว่หัวขาวโพลนเพราะพึ่งเสร็จสมไปเพราะลิ้นร้ายของท่านอ๋องต้องสะดุ้งเพราะมีสิ่งใหญ่โตกำลังมุดเข้ากุหลาบของนางมาได้แค่ส่วนหัวนางแทบขาดใจทำไมมันใหญ่ขนาดนี้จะเข้าไปในน้องสาวของนางได้จริงๆหรือ"ท่านอ๋องเพคะ" นางเอามือยันหน้าอกแกร่งเอาไว้ก่อน"ท่านพี่เรียก
พรของเซียวเย่วเย่ว บทที่ 50
ตลอดเวลาหนึ่งอาทิตย์มีรถม้ามารับเซียวเย่วเย่วทุกวันในตอนเช้าเพื่อฝึกสาวน้อยที่จะแต่งเข้าตำหนักของท่านอ๋องซงตงหยางในอีกไม่นาน รอเพียงท่านอ๋องเดินทางกลับมาถึงที่อำเภอแห่งนี้ ท่านอ๋องปกครองครอบคลุมไปถึงชายแดนฉีเป่ยที่พึ่งรบจบศึกในตอนนี้นั้นเอง ตลอดเวลาเย่วเย่วก็ตั้งใจเรียนการเดินการนั่งการกินการพูดคุยพิธีการต่างๆที่ชนชั้นสูงต้องมีจนครบสิบวัน นางแทบจะรากเลือดกับสิ่งที่ฝืนกับสิ่งที่ตนเองไม่ถนัดแต่ก็ทำเพื่อหน้าตาของสามีในภายภาคหน้าจะได้ไม่อายใครว่าแต่งชายาบ้านนอกเข้ามาและไม่รู้เรื่องอะไรเลยในตอนค่ำของอีกวันหลังจากที่สามพ่อแม่ลูกกินมื้อค่ำอิ่มแล้วก็เตรียมตัวจะเข้านอนหลังจากที่นั่งย่อยอาหารที่หน้าบ้านเหมือนเช่นทุกวัน จนจะได้เวลาเข้านอนก็ได้ยินเสียงม้าวิ่งมาที่หน้าบ้านพร้อมกับเสียงเคาะประตูหน้าบ้านเสียงดัง"ท่านพ่อท่านแม่ข้ากลับมาแล้วขอรับ" เสียงเรียกที่หน้าบ้านมันเสียงของพี่ชายของนางชัดๆเลย"ท่านพ่อเสียงพี่ใหญ่เจ้าค่ะ" พูดจบนางก็วิ่งลงบ้านไปที่ประตูใหญ่เลยทันที บิดาวิ่งตามลูกสาวไปติดๆหลังจากที่บอกให้ภรรยานั่งรอที่นี้ห้ามวิ่งตามมาสั่งแล้วเขาก็วิ่งตามลูกสาวสาวไปที่หน้าบ้านเหมือนกันเซียวเย่วเย
พรของเซียวเย่วเย่ว บทที่ 49
"เซียวอี้ถังเปิดประตูบ้านเร็วๆเข้า" เสียงลุงผู้ใหญ่บ้านเคาะไม้เรียกเสียงดังลั่นที่ด้านหน้า"ขอรับๆข้ากำลังเปิดอยู่" ส่วนท่านแม่ยืนรอที่หน้าระเบียงบ้านพอเปิดประตูออกก็เห็นคนมากมายเต็มหน้าบ้านของนางไปหมด แม้แต่ท่านนายอำเภอยังมาเลยท่านพ่อกับเย่วเย่วก็ตกใจเหมือนกัน"มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นหรือท่านลุงทำไมคนมาบ้านของข้าเยอะขนาดนี้ละ" เซียวอี้ถังถามด้วยความสงสัยเหมือนกันส่วนเย่วเย่วนั้นนางตั้งสติแล้วรอฟังว่าทุกคนมีอะไรจึงมาหน้าบ้านของนางมากมายขนาดนี้มองคร่าวๆที่ด้านหลังนั้นอีกที่ชาวบ้านเดินตามกันมาจนจะหมดดทั้งหมู่บ้านเลยกระมัง นางคิดและมองดูคนที่แต่งตัวเป็นเหมือนขันทีในวังเหมือนในละครทีวีที่นางดูเป็นประจำทหารอีกเป็นร้อยรวมทั้งรถม้าหลายสิบคันที่จอดเรียงกันอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย"มีพระราชโองการจากองค์เหนือหัวถึงคุณหนูเซียวเย่วเย่ว" ทันทีเมื่อคำพูดถึงราชโองการจากผู้เป็นใหญ่เหนือแคว้นเยว่เยว่กับครอบครัวก็รีบคุกเข่ารอรับพระราชโองการทันที ชาวบ้านคนอื่นๆก็รีบยืนสำรวมรอฟัง "เซียวเย่วเย่วรับราชโองการคุณหนูเซียวเย่วเย่วทำความดีส่งเสบียงช่วยเหล่าทหารกล้าที่ไปรบที่ชายแดนกับท่านอ๋องซงตงหยางพระอนุชาของพร
พรของเซียวเย่วเย่ว บทที่ 48
สามพ่อแม่ลูกนั่งคุยกันได้สักพักเสียงร้องของเหยี่ยวที่ท่านอ๋องคอยส่งข่าวก็ร้องขึ้นบริเวณท้องฟ้าเหนือบ้านของนางเสียงดังก่อนที่เจ้าตัวจะบินร่อนลงมาที่หน้าระเบียงบ้านเย่วเย่วร้องตะโกนเสียงดังตั้งแต่ที่ได้ยินเสียงมันร้องตอนยังไม่เห็นตัวลงมาหน้าบ้านด้วยความดีใจ"โอ๊ะเจ้าเหยี่ยวมาแล้วเจ้าค่ะท่านพ่อท่านแม่" ทุกคนยิ้มด้วยความดีใจกับเสียงนกยักษ์ของท่านอ๋องที่มาส่งข่าวหลังจากหายไปนานมันลงมาถึงก็ยกขาให้เย่วเย่วดึงเอาจดหมายที่ผูกมาด้วยเป็นอย่างดีแล้วรับอาหารของตนกินเงียบๆที่ที่ประจำเย่วเย่วเอาจดหมายพี่ชายให้บิดามารดาของนางต่างหากท่านพ่อรีบรับไปอ่านให้ท่านแม่ฟังทันที่'ถึงท่านพ่อท่านแม่น้องเล็กขอโทษที่หายไปนานคงจะทำให้พวกท่านเป็นห่วงตอนนั้นกำลังสู้รบไม่ค่อยมีเวลาตอนนี้ชนะข้าศึกแล้วอีกไม่นานจะได้เดินทางกลับมาบ้านรักและถึงทุกคนขอรับ เซียวอี้เหอ'ท่านแม่ยิ้มแก้มปริพอได้ยินว่าลูกชายกำลังจะกลับมาในอีกไม่ช้า"ท่านพี่ข้าจะไปหาของกินอร่อยๆเอาไว้รอลูกของเราเจ้าค่ะพาข้าไปในห้องเสบียงหน่อยนะเจ้าคะ" นางรีบหันไปหาสามีเพื่อทำอาหารรอบุตรชายที่จากไปนับปี"น้องหญิงอาหารของเร
พรของเซียวเย่วเย่ว บทที่ 47
หลังจากที่จบศึกกับกับทางแคว้นฉีเป่ยแล้วท่านอ๋องก็ยกหน้าที่ให้รองแม่ทัพใหญ่คนสนิทประจำการที่ชายแดนแห่งนี้จัดการต่อ แล้วให้ทหารบางส่วนของพระองค์เอาไว้ให้ฝึกซ้อมยิงธนูและสอนทำธนูเพิ่มเอาไว้ใช้กองทัพทางชายแดนแห่งนี้ด้วย ให้เพียงพอต่อการศึกในครั้งต่อไปดีที่ได้มาหลายพันอันสามารถยิงคู่ต่อสู้ตกตายไปมากมายแถมที่จุ่มน้ำมันจุดไฟพอตกไปที่ศัตรูจึงเกิดไฟกลายเป็นทะเลเพลิงเผ่าไหม้ทหารแคว้นฉีเป่ยตกตายไปในสนามรบที่ผ่านมาตอนนี้ท่านอ๋องกับคนสนิทนับสิบคนเดินทางกลับไปหมู่บ้านฉีซานเรื่องสู่ขอเซียวเย่วเย่วนั้นเขาได้ส่งจดหมายบอกพี่ชายที่วังหลวงเรียบร้อยให้เตรียมงานอภิเษกสมรสได้เลยพอเขารบเสร็จศึกกับมาจะสู่ขอสาวคนรัก และได้เล่าเรื่องเสบียงที่นางช่วยเหลือตอนหิมะตกหนักเสบียงหลวงไปถึงล่าช้าไม่พอแถมยังน้อย จากที่จะมีพอให้ทหารนับแสนกลับมีหนอนในการส่งเสบียง ให้พี่ชายจัดการคนที่มีส่วนร่วมฉ้งโกงเสบียงในครั้งนี้ดีที่เซียวเย่วเย่วส่งเสบียงส่วนตัวของนางไปถึงสี่ครั้งจึงทำให้ทหารมีกินจนเพียงพอฮ้องเต้พอได้รับจดหมายจากน้องชายก็สั่งสอบตรวจสอบขุนนางที่มีหน้าที่ส่งเสบียงไปชายแดนและสำเร็จโทษขุนนางไปหลายคนข้อหาหนัก เพราะต้องการใ
พรของเซียวเย่วเย่ว บทที่ 46
นี้ก็หนาวเข้าเดือนที่สามแล้วข่าวคราวจากชายแดนหายเงียบไปเลยทำให้นางเป็นห่วงพี่ใหญ่กับท่านอ๋องมากเหมือนกัน"ท่านพ่อท่านแม่นี้ถ้าหมดหน้าหนาวลูกจะเดินทางไปที่ชายแดนแคว้นฉีเป่ยเพื่อจะช่วยพี่ชายกับท่านอ๋องได้หรือไม่เจ้าคะ" ไม่รู้ว่าติดปัญหาอันไดอยู่จึงจัดการแม่ทัพฝั่งตรงข้ามไม่ได้สักที"เย่วเอ๋อร์ลูกพูดอะไรเช่นนั้นจะทำให้แม่ใจสลายหรือข่าวจากพี่ชายของเจ้ายังไม่มาถึงเราหลายเดือนแล้ว ยิ่งลูกเป็นผู้หญิงจะเดินทางไปชายแดนได้อย่างไร" มารดาหันมาถามบุตรสาวด้วยความตกใจ"ท่านแม่ข้าก็อยากไปดูที่ชายแดนเหมือนกันว่าตอนนี้พวกเขามีอาหารการกินเพียงพอหรือไม่ ข้าจะนำไปเติมให้ท่านอ๋องกับพี่ใหญ่รวมถึงทหารทุกคนด้วยเจ้าค่ะท่านแม่" นางบอกเหตุผลให้มารดาฟังเผื่อท่านแม่จะใจอ่อนให้นางเย่วเย่วคิดในใจ"ไม่ได้ยังไงแม่ก็ไม่ให้ลูกไปรอไปอีกสักเดือนเถอะนะเย่วเอ๋อร์ไม่ใช่ว่าแม่ไม่เป็นห่วงพี่ใหญ่ของลูก แต่เจ้าเป็นหญิงสาวจะเดินทางไปในที่อันตรายแบบนั้นแม่ย่อมไม่ยินยอม" มารดาตอบเสียงแข็งและหันไปหาสามีให้ช่วยพูดกับบุตรสาวอีกทาง"เย่วเอ๋อร์พ่อว่ารออีกสักเดือนก่อนเถอนะลูกรักทางนั้นคงจะลำบากเหมือนกันกับหน้าหนาว หิมะยังมาตกหนักอีกดีนะท
พรของเซียวเย่วเย่ว บทที่ 45
นับตั้งแต่ที่ได้รับจดหมายจากชายคนรักนี้ก็ผ่านมาหกเดือนแล้ว ตอนนี้ยังไม่ได้รับจดหมายส่งมาอีกเลยนางคิดว่าตอนนี้คงกำลังสู้รบกันแล้ว ตอนนี้บ้านของนางได้เก็บเกี่ยวข้าวที่ปลูกทั้งร้อยหมู่นางได้ส่งไปให้ที่ค่ายทหารของท่านอ๋องทั้งหมดด้วยคนของท่านอ๋องที่อยู่ในอำเภอ สั่งเอาไว้ว่าถ้านางต้องการของฝากของไปให้ คนของท่านอ๋องจึงจัดการทำให้นางส่งเสบียงไปที่ชายแดนแคว้นฉีเป่ยได้กองทัพของท่านอ๋องซงตงหยางอาหารแห้งจำพวกปลาแห้ง เนื้อหมูแห้ง หน่อไม้แห้ง เห็ดแห้งนางส่งไปหลายคันรถม้า รถม้าที่คนของท่านอ๋องส่งมาให้ขนเสบียงไปชายแดนก็มาจากกองขนเสบียงจากค่ายทหารโดยตรง ที่ท่านอ๋องได้จัดการเอาไว้กับคนสนิทเพื่อขนเสบียงไปส่งกองทัพทุกเดือนอยู่แล้ว และนางยังคงปลูกข้าวต่ออีกเพื่อจะส่งไปชายแดนเหมือนเดิมทั้งได้ขอซื้อมูลสัตว์มาใส่ที่นาจากคนในหมู่บ้านและมาช่วยว่านปุ๋ยมูลสัตว์ที่นาข้าวของนาง เย่วเย่วคิดว่าจะปลูกข้าวงวดนี้แล้วจะหวานถั่วเขียวต่อเพื่อบำรุงดินก่อนจะว่านข้าวต่อไปสลับกันจนกว่าจะจบศึกที่ชายแดนแคว้นฉีเป่ยหลังกินมื้อค่ำอิ่มสามพ่อแม่ลูกก็นั่งย่อยอาหารที่หน้าระเบียงบ้าน บางวันก็เดินกันในบริเวณหน้าบ้านหรือก็คือรอเจ้าเหยี
