บทที่ 14

"นังเด็กอกตัญญูไม่มีคนสั่งสอนแกหรือถึงมายืนเถียงย่าปาวๆอย่างนี้"  นางฉินซูอิ๋นตวาดเย่วเย่วเสียงดังแทนแม่สามีเพื่อเอาหน้า   

 "นั้นนะสิเจ้าคะท่านแม่มันคงลืมไม้เรียวของท่านย่าแล้วสินะเย่วเย่วเซียว " อี้หลิงช่วยมารดาด่าเย่วเย่วอีกคน

"ข้าพึ่งจะรู้ว่าคนที่สามารถผลักข้าจนตกน้ำปางตายแต่ยังกล้ามาด่าว่าข้าอีก ท่านลุงผู้ใหญ่เจ้าคะข้าขอแจ้งจับเซียวอี้หลิงที่เป็นคนผลักข้าตกน้ำข้อหาพยายามฆ่าได้ไหมเจ้าคะ และเรียกเสียหายกับข้าชดเฉยให้ข้าด้วยเอากี่ตำลึงดีเจ้าคะท่านแม่ถึงจะสาสมกับความใจดำอำมหิตของคนบ้านใหญ่ดี ทั้งที่มีใบตัดขาดเขียนเอาไว้ชัดเจนไม่แหกตาดูถึงตายก็ไม่เผาผีทั้งยังห้ามไม่ให้ไปเหยียบที่บ้านใหญ่อีก พวกข้ายังไม่ได้เดินย่างกรายไปขอร้องให้พวกท่านมาช่วยเหลือเลยแล้วพวกท่านไม่ละอายใจกันบ้างหรือในเมื่อพวกท่านอยากมีเรื่องข้าจะขอแจ้งความจับเซียวอี้หลิงข้อหาพยายามฆ่าข้าลุงผู้ใหญ่ข้าขอแจ้งความเจ้าค่ะ"

"ได้สิข้ารับแจ้งความจะไปในอำเภอให้ลูกน้องท่านนายอำเภอออกมาจับตัวไปเลยพวกข้าจะไปเป็นพยานให้กับเจ้าเอง"  ป้าโจวพูดขึ้นสนับสนุนอีกแรงหลังจากที่ลุงผู้ใหญ่บ้านรับแจ้งเรื่องของเย่วเย่วที่โดนลูกสาวของลุงใหญ่ผลักตกแม่น้ำปางตายไม่ใช่สินางตายไปแล้วเป็นนางต่างหากที่มายืนตรงนี้ไม่ใช่เยว่เยว่คนเดิม

"นังเด็กขี้โรคกล้าแจ้งจับลูกสาวของข้าเหรอคงไม่ได้โดนไม้เรียวมานานมันสองพี่น้องจึงดื้อด้านท่านพี่ตีให้มันหลาบจำสักทีสิเจ้าคะ" นางฉินซูอิ๋นบอกสามีตีเย่วเย่วที่กล้าแจ้งหัวหน้าหมู่บ้านจับลูกสาวของนาง

"บองเข้ามาทำร้ายลูกของฉันดูสิวันนี้ข้าขอสู้ตายอดทนมาสิบกว่าปีเหมือนอยู่ในนรก เพราะสามีขอร้องแม่ผัวที่จิตใจคับแคบรักลูกไม่เท่ากันแม้แต่หลานตาดำๆก็ใช้งานยิ่งกว่าทาสในเมื่อตัดขาดจากกันแล้วอย่าหหวังว่าจะทำร้ายลูกๆของข้าได้อีก"     นางเซียวอี้หลันคว้าไม้หน้สามพอเหมาะมือมาถือเอาไว้ทันทีที่สะใภ้ใหญ่สั่งให้สามีตีหลานสาวแทนนาง

"ข้ายืนหัวโด่อยู่ตรงนี้พวกเอ็งยังจะกล้าเข้ามาทำร้ายลูกบ้านข้าอีกหรือ!!" หัวหน้าหมู่บ้านตะโกนใส่หน้าสะใภ้ใหญ่ฉินซูอิ๋นเสียงดังด้วยความโกรธ

"พวกเอ็งคงไม่อยากจะอยู่ในหมู่บ้านฉีซานแล้วกระมังได้ในเมื่อชอบสร้างความเดือดร้อนกับคนอื่นมากก็ไปกินข้าวแดงในคุกสักสามเดือนเถอะข้านี้แหละจะจับพวกเจ้าส่งทางการเอง" พอหัวหน้าหมู่บ้านพูดจบบ้านใหญ่ก็หน้าซีดเผือด

เซียวอี้เหอถึงกับผลักภรรยาไปด้านหน้าทันที 

  "ข้ายังไม่ได้ลงมือตีเย่วเย่วเลยนะท่านหัวหน้าทุกอย่างมีแต่ภรรยาของข้ากับท่านแม่ที่ทำ"   เขารีบพูดเอาตัวรอดทันทีใครจะอยากไปนอนในคุกกัน

"ท่านพี่ทำไมพูดแบบนั้นละเจ้าคะก็พวกเรามาด้วยกันหึท่านคิดจะเอาตัวรอดคนเดียวละสิไม่ได้เรื่องสักอย่าง"   นางตวาดสามีเสียงดังก่อนจะวิ่งไปหลบหลังนางเซียวอี้จู

"ทำไมข้าจะถามหาความกตัญญูกับลูกตัวเองไม่ได้ในเมื่อข้าเป็นคนให้ชีวิตมันมา "    นางเซียวอี้จูยังแถจนสีข้างถลอก

"ก็เพราะตอนนี้พวกเจ้าตัดขาดจากบ้านรองเซียวแล้วยังไงละถ้ายังไม่เลิกหาเรื่องบ้านรองข้าจะส่งเรื่องให้ทางการตัดสินดีไหม จะได้ประจานความชั่วของครอบครัวบ้านใหญ่ที่ลำเอียงทำร้ายลูกหลายมาหลายสิบปีดูสิศาลนายอำเภอจะเชื่อใครเพราะคนในหมู่บ้านนี้คงเป็นพยานให้บ้านรองเซียวทั้งหมดเพราะพวกเขาเห็นธาตุแท้ของเองหมดแล้วยังไงละ"

"ถึงยังไงมันก็ยังใช้สกูลเซียวของข้าจะต้องกตัญญูต่อข้า "  นางเซียวอี้จูยังเถียงคอเป็นเอ็นฉอดๆ

"หยุดเดี๋ยวนี้นะนังแก่อี้จูแกคงลืมไปกระมังแซ่เซียวนั้นมันแซ่ของข้าและแม่ของเซียวอี้ถังก็เป็นน้องสาวของข้าเอ็งต่างหากละที่ไม่ได้แซ่เซียวเลย เอ็งแซ่ลี่จำใส่กะลาหัวของเองเอาไว้ด้วย"  พ่อเฒ่าเซียวอี้หวายตวาดภรรยาเสียงดัง

"ข้าบอกแล้วใช่ไหมว่าไม่ให้พวกแกมาระรานบ้านรองอีกข้าอดทนกับแกมาหลายสิบปีแล้ว ข้าจะบอกความจริงกับเจ้ารองว่ามันไม่ได้มีสายเลือดชั่วๆของเอ็งเลยสักนิดมันเป็นลูกน้องสาวของข้า ที่เอ็งเอาตำลึงค่าเลี้ยงดูจากข้าที่น้องสาวฝากจ้างให้ช่วยดูแลแทนนางที่ตายไปพอคลอดเจ้ารอง แต่เอ็งยิ่งแก่ยิ่งนิสัยสันดานเลวร้ายยิ่งขึ้นทุกวันวันนี้ข้าจะหย่าให้เอ็งกับบ้านไปใช้สกุลลี่ของเอ็งซะ!"     พ่อเฒ่าเซียวอี้หวายเอาใบหย่าที่เขาตัดสินใจเดินมาบ้านของลูกชายคนเพื่อจบทุกปัญหาทุกอย่างในวันนี้

"ข้าขอโทษพวกเจ้าทุกคนด้วยที่ปิดตาข้างเดียวมาโดยตลอดเพราะคิดว่ามันจะดีขึ้นยิ่งเลวร้ายลง ที่ข้าไม่ขัดค้านเรื่องแยกบ้านของบ้านรองก็เพราะอยากให้พวกเจ้าได้สร้างครอบครัวใหม่ ไม่ต้องทนให้นังแก่มันกดขี่ขมเห่งอีกต่อไป เป็นข้าอีกที่ผิดที่ไม่เด็ดขาดมันจึงเกิดเรื่องขึ้นมากมายเพราะข้าได้สัญญากับนางอี้จูเอาไว้ถ้ารับเลี้ยงดูเจ้ารองแล้วจะไม่เข้ามายุ่งเกี่ยวกับการเลี้ยงดูเจ้ารอง ทั้งข้าก็รับปากเพราะสงสารหลานที่ขาดแม่ คิดว่านางเลี้ยงจนเติบโตจะมีใจรักใคร่ผูกพันธ์ในตัวเจ้ารองบ้าง หนักสุดก็ตอนเจ้ารองแต่งสะใภ้รองอี้หลันเข้าบ้านจนมีลูกตั้งสองคนยิ่งนานวันยิ่งหนักข้อขึ้นจนถึงขั้นตัดขาดเจ้ารองข้า กลับยินดีที่เจ้ารองหลุดพุ้นออกจากขุมนรกที่บ้านนี้ แต่อะไรพอได้ข่าวว่าบ้านเจ้ารองล่าหมูมาแลกกับการที่ชาวบ้านมาทำงานให้พวกมันยังตามลำลึกบุญคุณอีก ทั้งที่ตำลึงที่น้องสาวข้าที่ให้มาก่อนจะตายตั้งพันตำลึงเงินที่มีกินจนถึงวันนี้เพราะตำลึงแม่เจ้ารองกับครอบครัวของเจ้ารองที่หาให้ใช้จนนางได้ใจ สั่งสอนเจ้าใหญ่กับเมียที่เห็นแก่ตัวที่นางหามาให้เองสันดานเสียกันทั้งบ้านข้าขอโทษเจ้ารองด้วยนะลูกที่พ่อไม่เด็ดขาดจนพวกลำบากมาหลายสิบปี"      ตาเฒ่าเซียวอี้หวายถึงกับหลั่งน้ำตา

"!!!โอ๊ะตาเฒ่าเซียวทำไมแกไม่เก็บความลับนี้ไปจนตายเลยละ เอ็งมันคนเห็นแก่ตัวไม่ต่างกันกับนังเซียวอี้จูที่ทนดูเซียวอี้ถังโดนรังแกมาหลายสิบปี เลี้ยงมารองมือรองตีนทั้งที่กินตำลึงของแม่เจ้าอี้ถังอยู่อย่างสุขสบายมีบ้านหลังใหญ่มิน่าละข้าก็สงสัยมันร่ำรวยมาจากการไปที่บ้านเก่าของตาเซียวนี้เอง"

ทุกคนที่เห็นเคยสองผัวเมียไปบ้านที่เก่าของตาเฒ่าเซียวอี้หวายแล้วอุ้มเด็กทารกกลับมาด้วยก็คิดว่าทั้งคู่คงจะมีลูกระหว่างเดินทางพอคลอดแล้วจึงกลับมา เพราะการเดินทางลำบากกว่าจะมาถึงจึงไม่มีคนสงสัยชาติกำเนิดของเซียวอี้ถัง

"ช่างน่าสงสารเหลือเกิน" นางโจวพูดขึ้นหลังจากที่ได้รู้ความจริงจากปากของพ่อเฒ่าเซียวอี้หวายจนหมด

เย่วเย่วหายใจด้วยความโล่งอกที่ไม่ได้มีสายเลือดเดียวกันกับนางเซียวอี้จูรวมถึงมารดากับพี่ชายเองก็ด้วยเสียงถอนหายใจไล่กันก่อนจะมองไปที่ด้านหลังที่บิดาเอาไม้ค้ำยันใต้รักแร้ที่เย่วเย่วทำให้กับพี่ชายเลียนแบบในมิติเพื่อกันชาวบ้านสงสัย

ชาวบ้านต่างก่นด่าครอบครัวนางเซียวอี้จูที่ใจร้ายใจดำทำร้ายครอบครัวบ้านรองจนถึงวันนี้ จนห้าคนย่าหลานที่ยืนหน้าซีดตั้งแต่ที่พ่อเฒ่าเซียวตวาดแล้ว

เซียวอี้ถังน้ำตาไหลอาบหน้านางอี้หลันรีบวิ่งไปพยุงสามีรวมถึงเย่วเย่วกับพี่ชายด้วยที่กอดพ่อด้วยความเป็นห่วง

"ขอบคุณท่านพ่อมากที่บอกความจริงกับข้าในวันนี้ข้าจะได้ไม่รู้สึกไม่ดีเวลาที่ภรรยาของท่านมาทวงบุญคุณกับครอบครัวของข้า ต่อจากนี้ข้าจะประกาศตรงนี้ว่าข้าจะไม่เกรงใจคนที่อ้างตัวว่าเป็นมารดาของข้ามาหลายสิบปีอีก ข้าหาตำลึงตอบแทนนางไปไม่น้อยทั้งตำลึงที่มารดาของข้าให้มาอีกขอให้จบสิ้นกันไปตั้งแต่วันนี้ แม้นตายข้าจะไม่ไปเหยียบบ้านใหญ่ตามที่ทำหนังสือตัดขาดกันไปแล้วถ้ายังไม่เลิกราต่อครอบครัวของข้าจะให้ลุงผู้ใหญ่บ้านคิดตำลึงครั้งละ100ตำลึงเงินในแต่ละครั้ง ท่านลุงช่วยเพิ่มในหนังสือตัดขาดเพิ่มให้บ้านของข้าด้วยขอรับและให้ชาวบ้านร่วมเป็นพยานในครั้งนี้ด้วยให้ท่านพ่อเก็บไว้อีกใบให้ลุงผู้ใหญ่ให้อีกใบด้วยนะขอรับ"  เซียวอี้ถังบอกหัวหน้าหมู่บ้าน

"ได้สิข้าจะเขียนเพิ่มมันเดี๋ยวนี้เลย" พ่อเฒ่าเซียวอี้หวายที่ถือใบแยกบ้านมาด้วยจึงยื่นให้เพิ่มข้อความหัวหน้าหมู่บ้านลงเพิ่มไปด้วยเลยนางเซียวอี้จูอ้าปากจะคัดค้านพ่อเฒ่าเซียวตวาดเสียงดังก่อน

"หุบปาก!!!!"