ตัดสินใจ 2

ซานซานได้ฟังวาจาเชิญชวนยาวเหยียด เพียงเลิกคิ้ว เอ่ยเสียงเรียบ

“แม้ว่าข้าจะเป็นชาวยุทธ ทว่าระบบเมืองหลวงมิใช่ไม่รู้ การเข้าเป็นองครักษ์หญิงในวังหลวง เงินเบี้ยหวัดได้มากกว่านางกำนัลเล็กๆ ก็จริง แต่ต้องผ่านการทดสอบอันหนักหน่วง”

ซึ่งการทดสอบหาใช่ปัญหาสำหรับนางไม่ ที่เป็นปัญหาคือประวัติความเป็นมาต่างหาก นางมิใคร่ให้ใครล่วงรู้ตัวตนว่ามาจากไหนลูกใครสกุลใด เพราะนั่นอาจนำอันตรายที่มองไม่เห็นไปสู่ครอบครัวหาน ทั้งอาจมีปัญหายิบย่อยอันน่ารำคาญใจ

เพราะที่ผ่านมา ระหว่างทางที่ท่องยุทธ์ไปทั่ว นางบังเอิญได้ 'ฆ่าคน' ปะไร!

หลังจากใคร่ครวญลึกซึ้งจึงโบกมือปฏิเสธ “ช่างเถิด...พวกท่านจ่ายเงินรางวัลที่ช่วยเหลือกันก็พอ ข้าไม่เข้าวังหรอก”

ยี่ซินจับกระแสความคิดที่อีกฝ่ายแสดงออกว่าไม่ชอบเรื่องยิบย่อยอันน่ารำคาญ จึงรีบกล่าวอย่างเอาใจ หวังหยั่งเชิง

“เอาอย่างนี้ดีหรือไม่? เจ้าช่วยเหลือพระสนมซึ่งเป็นถึงพระมารดาขององค์รัชทายาท สามารถใช้เส้นสายตรงนี้โดยไม่ต้องเข้ารับการทดสอบ เพราะอำนาจรับคนเป็นสิทธิ์ของพระองค์อยู่แล้ว แค่เจ้าเข้าหาองค์รัชทายาทเท่านั้น”

ยี่ซินขยับเข้าใกล้ซานซานเล็กน้อย พลางกระซิบอย่างกระตือรือร้นว่า “ไม่แน่ว่าเจ้าอาจเข้าตารัชทายาทในสักวัน มีสตรีนับหมื่นพันต้องการเข้าใกล้พระองค์ ทว่าแม้แต่ชายผ้าก็ยังไม่เคยมีใครได้สมใจปรารถนา ข้าคิดว่าเจ้าอาจจะได้เป็นถึงคนสนิทของรัชทายาทด้วยซ้ำ สนใจหรือไม่เล่า?”

การสนทนาของสองสตรีมิใช่ว่าเจ้านายอย่างพระสนมหลี่ฮุ่ยเยี่ยนจะไม่ได้ยิน ทว่านางยังคงปราศจากวาจาแม้ครึ่งคำ เพียงเงียบฟังบ่าวคนสนิทด้วยกิริยาเรียบนิ่ง  รอว่าสตรีตรงหน้าจักตอบเยี่ยงไร

ซานซานเพียงเลิกคิ้ว สีหน้าราบเรียบ ไร้คลื่นสั่นไหว  แค่นเสียงเฮอะเบาๆ แล้วกล่าวว่า

“พี่ซินกล้าหลอกล่อข้าด้วยบุรุษรูปงามสูงส่งเชียวรึ?”

ประโยคดุดันของซานซาน ยี่ซินหาได้รู้สึกเสียหน้าไม่ เพราะยิ่งสนทนายิ่งรู้สึกว่าอีกฝ่ายเปิดเผยจริงใจ นางจึงคลี่ยิ้มกว้างกล่าวอีกว่า 

“ไม่ว่าใครที่ได้เจอองค์รัชทายาทย่อมคลั่งไคล้หลงใหลถึงขั้นเพ้อฝันทั้งนั้น อย่าบอกนะว่าเจ้าไม่ชื่นชอบพระองค์เหมือนสตรีอื่น ข้าไม่เชื่อหรอก”

ซานซานได้ฟังถึงกับหลุดหัวเราะเสียงใส “แน่นอนว่าข้าไม่ใช่ข้อละเว้น ข้าทั้งชื่นชมและเลื่อมใสพระองค์เชียวล่ะ แต่หากข้าเข้าหาพระองค์จริง เกรงว่าต่อให้เปลื้องผ้าตรงหน้าก็คงมิได้ผลกระมัง ข้าเป็นสตรีที่ถูกสามีทิ้งเชียวนะ บุตรสาวก็มีแล้วทั้งคน”

หญิงสาวเอ่ยได้อย่างเป็นธรรมชาติ เพราะก่อนหน้าถูกถามอย่างตรงไปตรงมาจากยี่ซิน ว่าทำไมจึงอยู่กับบุตรสาวแค่สองคนในถ้ำเช่นนี้ สามีไปไหน เหตุใดไม่อยู่ด้วยกัน และคำถามอีกมากมายร้อยพันเกี่ยวกับสามี ประหนึ่งสอบถามเพื่อคัดเลือกเป็นสนมเข้าวัง

แน่นอนว่าซานซานไม่อาจทำตัวเป็นสตรีบริสุทธิ์ผุดผ่อง ทั้งยังด่ากราดสาดความชั่วช้าของสามีอย่างเหย่หนิวให้ฟังอย่างละเอียดและเปิดเผยมากๆ ด้วย

ไม่ว่าจะเป็นหลอกให้รักแล้วก็จากไป ร้างเยื่อใย ไร้ไมตรี ทิ้งลูกทิ้งเมียไม่ไยดี เห็นแก่ตัว ชั่วช้า และต่างๆ นานา อีกมากมาย

หลี่กุ้ยเฟยและยี่ซิน ไม่มีใครล่วงรู้เรื่องราวตื้นลึกหนาบางของบุรุษที่ชื่อเหย่หนิวผู้นั้น พวกนางพากันนึกเห็นใจซานซานจนน้ำตาไหลไปรอบหนึ่ง

กระทั่งซานซานเจ้าของเรื่องราวยังต้องเป็นฝ่ายปลอบใจทั้งสองอยู่เป็นนาน