เด็กมันร้าย - 28 สถานะพี่น้อง

อู่ซ่อมรถ

คิดไว้แล้วเชียวว่าต้องอยู่ที่นี่ ใช่จริง ๆ ด้วย

ฉันมองตุลที่นั่งใช้แผ่นหลังพิงเสา ตอนนี้ชุดนักศึกษาของเขาเปื้อนไปด้วยเลือด ทั้งมุมปากและหัวคิ้วมีเลือดไหล

“ไม่เข้าใจเลยจริง ๆ เด็กพวกนี้ทำไมถึงชอบมีเรื่องกันนัก”

“มาทำไม” เสียงทุ้มที่แผ่วเบาถามฉันพร้อมกับมองด้วยสายตาที่ไร้ความรู้สึกเหมือนเดิม

“นั่นสิ… พี่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะมาทำไม น่าจะปล่อยให้เจ็บตายไปซะ” ฉันกำหมัดแน่นพูดประชดตัวเองที่เป็นห่วงเด็กหนุ่มตรงหน้ามากขนาดนี้

“กลับไปซะ!” เจ็บขนาดนั้นยังจะไล่ฉันอีกหรือไง

“ทำไมไม่อยู่ที่บ้านจะกลับมาที่อู่ทำไม”

“เพราะบ้านมันไม่น่าอยู่”

ฉันถอนหายใจออกมาเบา ๆ ก่อนจะเดินมาหาตุลที่เจ็บหนัก

“พี่จะช่วยพยุงไปขึ้นรถ เจ็บขนาดนี้ต้องไปโรงพยาบาลนะ”

“ไม่ไป”

“จะไม่ไปได้ยังไง พี่จะช่วยพยุง” ฉันจะช่วยพยุงเขาขึ้นแท้ ๆ แต่ก็ถูกผลักออก

“ทำไมดื้อแบบนี้นะ”

“โดนทำแบบนั้นยังจะเป็นห่วงอีกรึไง โง่ชะมัด”

“… ใช่พี่มันโง่ แต่พี่ขอยืนยันว่าเรื่องหมั้นมันไม่ใช่แผน พี่ไม่รู้เรื่อง เพราะฉะนั้นเลิกคิดว่านั่นคือแผนสักที”

ตุลไม่ตอบอะไรเขาเบือนหน้าหนี้ไปทางอื่น จากนั้นบรรยากาศก็เงียบสงัด เราทั้งคู่ไม่พูดอะไ