เมื่อทุกอย่างจบลงตุลเป็นฝ่ายเปิดประตูออกไปข้างนอกก่อน พอเขาไปแล้วฉันก็รีบปิดประตูห้องน้ำแล้วร้องไห้ออกมา การกระทำของเขามันไร้ความรักความเห็นใจ ไม่คิดเลยว่าฉันต้องเจ็บปวดเพราะชอบเขาขนาดนี้ ทำยังไงถึงจะหยุดความรู้สึกได้ ฉันอยากเกลียด ไม่อยากรู้สึกรักแบบนี้ ฉันร้องไห้อยู่พักใหญ่ก่อนจะล้างหน้าแล้วเดินกลับมาที่ห้องรับแขก เพราะปล่อยให้ผู้ใหญ่รอนานเกินไปแล้ว “ทำไมไม่รอกลับมาพร้อมพี่ ปล่อยให้เดินกลับมาคนเดียวถ้าเกิดหลงขึ้นมา…”“ก็กลับมาถูกไม่เห็นจะหลง” ตุลพูดขัดพ่อของเขาทันที “เด็กสมัยนี้ชอบเถียงเป็นนิสัย เอาล่ะมาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่า” “พ่อคะ คุณลุงคะ หนูขอพูดอะไรหน่อยได้ไหมคะ” ฉันมองท่านทั้งสองก่อนจะหันมองตุล เขาดูพึงพอใจที่ฉันขัดแบบนี้ “ผู้ใหญ่กำลังคุยกันอย่าขัดสิลิล” พ่อดุฉันแต่คุณลุงยอมให้พูด “มีอะไรจะพูดก็ว่ามาสิหนูลิล” ฉันกำมือจนเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อพร้อมกับถอนหายใจออกมาหนัก ๆ ก่อนจะพูด “เรื่องหมั้นหนูขอยกเลิกได้ไหมคะ” พอพูดไปแบบนั้นทั้งพ่อและพ่อของตุลก็ต่างอึ้งกันไปเลยทั้งคู่ “เอ่อ… นี่ตาตุลไม่ได้พูดอะไรไม่ดีกับหนูลิลใช่ไหม” คุณลุงถามก่อนจะหันไปมองลูกชายเขม็ง แต่ตุลกลับทำตัว
อู่ซ่อมรถคิดไว้แล้วเชียวว่าต้องอยู่ที่นี่ ใช่จริง ๆ ด้วย ฉันมองตุลที่นั่งใช้แผ่นหลังพิงเสา ตอนนี้ชุดนักศึกษาของเขาเปื้อนไปด้วยเลือด ทั้งมุมปากและหัวคิ้วมีเลือดไหล“ไม่เข้าใจเลยจริง ๆ เด็กพวกนี้ทำไมถึงชอบมีเรื่องกันนัก” “มาทำไม” เสียงทุ้มที่แผ่วเบาถามฉันพร้อมกับมองด้วยสายตาที่ไร้ความรู้สึกเหมือนเดิม “นั่นสิ… พี่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะมาทำไม น่าจะปล่อยให้เจ็บตายไปซะ” ฉันกำหมัดแน่นพูดประชดตัวเองที่เป็นห่วงเด็กหนุ่มตรงหน้ามากขนาดนี้ “กลับไปซะ!” เจ็บขนาดนั้นยังจะไล่ฉันอีกหรือไง “ทำไมไม่อยู่ที่บ้านจะกลับมาที่อู่ทำไม”“เพราะบ้านมันไม่น่าอยู่” ฉันถอนหายใจออกมาเบา ๆ ก่อนจะเดินมาหาตุลที่เจ็บหนัก “พี่จะช่วยพยุงไปขึ้นรถ เจ็บขนาดนี้ต้องไปโรงพยาบาลนะ”“ไม่ไป”“จะไม่ไปได้ยังไง พี่จะช่วยพยุง” ฉันจะช่วยพยุงเขาขึ้นแท้ ๆ แต่ก็ถูกผลักออก “ทำไมดื้อแบบนี้นะ”“โดนทำแบบนั้นยังจะเป็นห่วงอีกรึไง โง่ชะมัด” “… ใช่พี่มันโง่ แต่พี่ขอยืนยันว่าเรื่องหมั้นมันไม่ใช่แผน พี่ไม่รู้เรื่อง เพราะฉะนั้นเลิกคิดว่านั่นคือแผนสักที” ตุลไม่ตอบอะไรเขาเบือนหน้าหนี้ไปทางอื่น จากนั้นบรรยากาศก็เงียบสงัด เราทั้งคู่ไม่พูดอะไ
ฉันขมวดคิ้วมองหน้าตุลอย่างไม่เข้าใจสิ่งที่เขาห้าม ทำเอาเงียบไปครู่หนึ่งพร้อมกับหัวใจที่เต้นแรงไม่เป็นจังหวะ “ตุลห้ามพี่ชอบผู้ชายคนอื่น มันหมายความว่ายังไงเหรอ” “หมายความว่าอย่างที่พูด” ร่างหนาลุกขึ้นไปจากตัวของฉัน ถึงจะตอบแบบนั้นแต่ก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี “ช่วยพูดให้พี่เข้าใจอะไรมากกว่านี้ได้หรือเปล่า” คนที่ถูกถามเปิดประตูออกไปจากห้องเฉยเลย สุดท้ายฉันก็ไม่ได้คำตอบที่ชัดเจนว่าเพราะอะไรถึงห้ามแบบนั้น ฉันว่าทุกอย่างมันเป็นเรื่องของความรู้สึก อย่างที่ฉันชอบตุลมันไม่สามารถห้ามกันได้ ฉันถอนหายใจออกมาเบา ๆ ก่อนจะเดินออกจากห้องมาที่รถ ตอนนี้ตุลกำลังยืนสูบบุหรี่และกดโทรศัพท์อยู่เขาไม่ได้สนใจฉันที่กำลังจะกลับ คนอุตส่าห์มาช่วยคำว่าขอบคุณก็ไม่มี ตอนนี้สถานะของเราคือพี่น้องเขาน่าจะแสดงความจริงใจกับพี่สาวคนนี้สักหน่อย แต่ก็นั่นแหละ ตุลก็คือตุล เขาเป็นผู้ชายที่เย็นชา วันต่อมา ฉันเข้าบริษัทพร้อมกับเฮีย ตอนนี้กำลังเล่นแอปหาคู่เพราะไม่รู้ว่าจะไปหาผู้ชายมาตบตาพ่อจากที่ไหน “ทำอะไรอยู่” เฮียเฟยถาม“กำลังนัดบอดน่ะเฮีย” “นัดบอด?” เฮียขมวดคิ้วสงสัยกับคำตอบของฉัน “ค่ะ หนูจะหาผู้ชายมาตบตาพ่อ พ่อจะได้ไม
ไนท์น้องชายเพื่อนเฮียที่จะช่วยตบตาเป็นแฟนหลอก ๆ ให้ ส่งร้านอาหารมาให้ในแชต เป็นร้านที่ฉันชอบไปกิน เหมือนเขารู้ว่าฉันชอบร้านนี้ ไนท์: ไปร้านนี้นะครับ ฉัน: อื้อ ตอนเย็นเจอกันนะ ไนท์: ผมตั้งตารอเจอพี่แล้วครับ บทสนทนาจบลงแค่นี้ ฉันทำงานที่กองบนโต๊ะต่อ ช่วงนี้จริงจังกับการช่วยงานเฮียมากขึ้น เหตุผลเพราะไม่อยากอยู่บ้านเฉย ๆ ให้สมองมันคิดฟุ้งซ่าน ติ๊ง~ แชตจากกันเพื่อนของตุลเด้งเข้ามาในมือถือ ฉันจึงรีบกดดู กัน: ผมมาต่างจังหวัดกับครอบครัวครับพี่ ไอ้อลันก็กลับบ้านไปหาพ่อมัน ตอนนี้ไม่มีใครว่างซื้อยาไปให้ไอ้ตุลเลยสักคน ฉัน: เดี๋ยวเขาคงบอกให้คนในครอบครัวซื้อให้เองนั่นแหละ ช่างเถอะ กัน: ผมว่าไม่นะครับ ไอ้ตุลมันไม่เคยขอความช่วยเหลืออะไรจากทางบ้าน พี่ซื้อไปให้มันหน่อยก็ดี ฉันไม่ตอบกลับอะไรทั้งนั้น ไม่รู้ว่าเพื่อนของตุลรู้เรื่องที่เขาเจอทำร้ายเมื่อคืนหรือเปล่า ดูท่าน่าจะยัง #ตอนเย็น ถึงเวลาที่ฉันนัดไนท์เอาไว้ การเจอกันวันนี้แค่พูดคุยทำความรู้จักกันก่อนจะเริ่มแผนหลอกพ่อ ฉันจะให้คนมาคอยถ่ายภาพทำเหมือนแอบถ่ายด้วย แล้วเอาภาพพวกนั้นไปให้พ่อของตุล พอท่านเห็นคงไม่อยากจะได้ฉันเป็นสะใภ้แน่ ๆ ฉันยอมเ
ให้หลังจากที่ตุลเดินไป ไนท์ก็เดินกลับมานั่งที่เดิม เป็นจังหวะที่พนักงานเดินเอาอาหารมาเสริฟให้พอดี “คู่หมั้นพี่ลิลดูเหมือนว่าเขาจะไม่ชอบผมนะครับ” “เขาเป็นคนเข้ากับคนอื่นยากน่ะ” “พี่ลิลรู้จักเขาดีจัง” “…” พอถูกถามกลับมาแบบนั้นทำให้ฉันเงียบไปไม่เป็น ก่อนจะหยิบช้อนมาตักอาหารกินกลบเกลื่อนคำตอบ “ผมว่าเขาอาจจะไม่อยากถอนหมั้น ถึงได้จ้องหน้าผมแบบนั้น”“กินข้าวกันดีกว่านะไนท์ เดี๋ยวพี่ต้องรีบกลับบ้าน” “ขอโทษนะครับถ้าผมพูดเยอะไป” เหมือนไนท์จะรู้สึกผิด เขาพูดมากจริง ๆ บางเรื่องฉันก็ไม่อยากจะเอ่ยถึงฉันพยักหน้าก่อนที่เราสองคนจะนั่งกินอาหารกันเงียบ ๆ จู่ ๆ สมองก็คิดถึงคำพูดของตุลขึ้นมา เขาบอกว่าไม่ได้เอารถมาแล้วจะกลับยังไงนะ ช่างสิ! ไม่เห็นต้องสนใจเลย เขาปากร้ายได้แปลว่าคงไม่เป็นอะไรมากหรอกก่อนแยกกันฉันนัดกับไนท์ว่าพรุ่งนี้เราจะมาไปเดินห้างด้วยกัน ทำอะไร ๆ แบบที่คู่รักเขาทำกัน เรื่องจ้างคนมาทำเหมือนแอบถ่ายรูปเดี๋ยวฉันจะขอให้เฮียจัดการให้ #บ้าน “ทำไมถึงไม่บอกว่าไอ้เด็กนั่นคือคู่หมั้นของลิล ทำไมไม่บอกตั้งแต่แรกว่าเป็นมัน” เฮียเดินมาถามหน้าขรึม ไม่รู้ว่าเฮียไปรู้เรื่องนี้มาจากใคร “หนูไม่รู้
ฉันนั่งลงเก็บภาพที่ตุลเอาทิ้งลงพื้นทีละใบ ๆ คนอุตส่าห์พยายามทุกทางแต่อีกคนกลับไม่ให้ความร่วมมืออะไรเลย เขาต้องบ้าไปแล้วแน่ ๆ ไม่อยากหมั้นก็ควรทำอย่างที่ฉันบอกสิ แต่เอาเถอะ! ฉันจัดการจ้างคนเอาภาพพวกนี้ไปให้พ่อของตุลเองก็ได้ “เรื่องภาพพี่จะให้ลูกน้องของเฮียจัดการเอาไปให้พ่อตุลเอง” ฉันพูดขณะที่ก้มหน้าเก็บภาพถ่ายที่พื้นอยู่ คนที่นั่งฟังอยู่บนเตียงเงียบไม่ได้พูดอะไรตอบมาเลยสักคำ “ถ้าไม่อยากเจอหน้ากันพี่จะไม่มาที่นี่อีก” ฉันถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่หลังพูดจบ ที่บอกความรู้สึกลดลงมันไม่ใช่แบบนั้นหรอก ฉันก็แค่พูดให้ตัวเองดูเข้มแข็งในสายตาเขาก็เท่านั้นเองไม่มีบทสนทนาใด ๆ ระหว่างฉันกับตุล พอเก็บภาพเสร็จก็ลุกขึ้นเตรียมตัวจะกลับ ตุลค่อย ๆ ลุกขึ้นมาจากเตียง สายตาคู่นั้นโฟกัสที่ใบหน้าของฉันแล้วก้าวขาเดินมาใกล้ ๆ “ความรู้สึกลดลง” เขาทวนคำพูดที่ฉันเพิ่งจะพ่นออกไปอย่างเดือดดาลก่อนหน้านี้ “ใช่ มันเป็นแบบนั้น”“หมายถึงเวลาอยู่ใกล้ ๆ หัวใจจะไม่เต้นแรงแบบเมื่อก่อน?” “ชะ… ใช่” เสียงฉันเริ่มตะกุกตะกักเพราะตุลเอาแต่ก้าวขาเดินมาใกล้ๆ เหมือนเขาไม่ได้มีอาการเจ็บท้องแบบวันก่อนแล้ว “ขอพิสูจน์ดูหน่อยว่าพูดจ
ฉันที่ยังสะตั้นกับคำว่าพี่ที่ตุลเรียก ตอนนี้มองเขาตาค้าง ส่วนตุลก็เหมือนจะรู้ตัวแล้วว่าตัวเองเผลอพูดอะไรออกมา ตุลลุกขึ้นไปหยิบผ้าขนหนูมาพันรอบเอวก่อนจะเอาทิชชูมาโยนให้ฉัน จากนั้นเขาก็เดินออกไปจากห้องโดยไม่ได้พูดอะไร ฉันรีบใช้ทิชชูเช็ดคราบน้ำกามสีขุ่นออกจากหน้าท้อง แล้วก็รีบลุกขึ้นใส่เสื้อผ้าพยายามไม่คิดถึงคำพูดก่อนหน้านี้ของตุล เขาก็แค่เผลอปากไปไม่ได้คิดอะไรหรอก หลังจากที่แต่งตัวเสร็จเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น ฉันรีบมองหาว่าโทรศัพท์ของตัวเองอยู่ที่ไหน ก่อนจะหยิบมันขึ้นมากดรับสาย คนที่โทรมาคือไนท์ “ว่าไงไนท์” (ผมจะโทรมาชวนไปกินข้าว พรุ่งนี้พี่ลิลว่างไหมครับ)“เดี๋ยวพี่บอกอีกทีได้ไหม” (ตอบแบบนี้ผมต้องเจอปฏิเสธแน่ ๆ เลย) “พี่บอกแล้วไงว่าเดี๋ยวนัดอีกรอบ” (ผม… คือผม ผมอยากจีบพี่ลิลนะครับ)คำพูดที่ตรงไปตรงมาของไนท์ทำให้ฉันชะงักไปครู่หนึ่ง ถึงจะรู้อยู่แล้วว่าเขาคิดอะไรก็ตาม “ตอนนี้พี่มีคู่หมั้นอยู่นะไนท์ มันคงไม่เหมาะถ้า…”(เดี๋ยวงานหมั้นก็ยกเลิกนี่ครับ วันนี้ผมรู้สึกดีมาก ๆ ที่ได้อยู่กับพี่ลิลทั้งวัน)แกร็ก! เสียงประตูห้องถูกเปิดเข้ามา ฉันรีบหันมองตุลที่กำลังจ้องตาเขม็ง ตอนแรกจะตัดสายไ
บรรยากาศภายในรถเริ่มเงียบสงัด ไม่มีบทสนทนาจากปากของเราทั้งคู่นานเกือบสิบนาที “ไหนบอกจะพาไปเจอพ่อที่บ้านแล้วขับรถมาทางไปอู่ทำไม” ฉันหันมาถามตุลเมื่อเขาเปลี่ยนเส้นทางกระทันหัน “แวะเอาของ” “อ… อื้อ” ฉันพยักหน้าตอบก่อนจะหันมองหน้าต่าง ไม่คิดว่าตัวเองจะทำตัวเป็นปกติได้จากที่เราผ่านการมีอะไรกันมาแล้วหลายครั้ง สำหรับฉันตอนนี้มันคงกลายเป็นเรื่องปกติไปแล้ว ตุลขับรถมาที่อู่ เขาบอกให้ฉันรอในรถก่อนที่ตัวเขาจะไปหาของที่ลืมไว้ ฉันยกมือขึ้นมาทาบลงบนหน้าอกข้างซ้ายของตัวเอง จู่ ๆ มันก็รู้สึกหน่วงใจเอามาก ๆ การได้มองเขาเดินห่างออกไปแบบนั้นมันเจ็บปวดจัง…“ยัยลิลแกเริ่มเพ้อเจ้ออีกแล้วนะ” ฉันพูดเตือนสติตัวเองเบา ๆ ก่อนจะหลับตาลงช้า ๆ ก็อก ๆ เสียงเคาะกระจกรถทำให้ฉันลืมตาขึ้นแล้วหันมอง เป็นตุลที่ยืนเคาะกระจกอยู่ด้านนอก“มีอะไรหรือเปล่า” ฉันลดกระจกลงแล้วถามเขา “พ่อเพิ่งโทรมาบอกว่าต้องรีบบินไปต่างประเทศ เรื่องที่จะคุยเลื่อนออกไปก่อน” “เอะ ทำไมกะทันหันแบบนี้ล่ะ” ฉันขมวดคิ้วอย่างแปลกใจ ทั้งที่นัดคุยแต่กลับต้องรีบบินไปต่างประเทศเนี่ยนะ “ไม่รู้”“งั้นตุลไปส่งพี่ที่สวนสาธารณะหน่อยหรือถ้าไม่สะดวกเดี๋ยวพี่