ด็กมันร้าย - 7 ขอนอนด้วย

พอฉันชวนไปคุยในห้องตุลก็เงียบไปครู่หนึ่งเหมือนเขากำลังคิดอะไรอยู่สักอย่าง 

“พี่ขอไปรอตุลที่ห้องนะ” พอฉันจะเดินไปตุลก็พูดขึ้น “มีอะไรก็คุยตรงนี้จะไปคุยที่ห้องเพื่อ?”

พอได้ยินแบบนั้นฉันก็ชะงัก คิดว่าตุลจะเข้าใจที่พูดแต่เหมือนเขาจะไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ ดูท่าจะรำคาญมากกว่า 

“ดื่มด้วยกันไหมพี่” เพื่อนของตุลพูดชวน เขาคงเห็นว่าฉันเงียบไปจึงถาม 

“พี่ดื่มมาแล้ว” 

“ดื่มมาแล้วก็ดื่มอีกได้ มานั่งก่อน ๆ” เขาดูเป็นมิตรมาก ๆ อยากให้ตุลเป็นแบบนี้จัง 

“พี่อยากคุยกับตุลมากกว่า”

“ถ้าอยากคุยก็นั่งรอก่อนแล้วกัน ตอนนี้ไม่ว่าง” ตุลตอบอย่างไร้เยื่อใย 

“มึงก็คุยกับพี่เขาก่อนดิวะไอ้ตุลจะให้นั่งรอทำไมกว่ามึงจะเลิกแดกคงเช้าพอดี”

“รอได้ก็รอ รอไม่ได้ก็กลับ” ตุลบอกเพื่อนก่อนจะหันมามองฉันด้วยสายตาที่เย็นชาแล้วพูดต่อ “ไม่ได้บังคับ” 

“อื้อ พี่รอได้” ฉันเม้มปากแน่นแล้วมองหาที่นั่ง เห็นมุมหนึ่งพอนั่งได้อยู่จึงเดินมานั่ง ที่ไม่นั่งร่วมโต๊ะกับตุลเพราะกลัวเขาจะหงุดหงิดไปมากกว่านี้ 

ทำไมฉันต้องอยากชนะใจคนเย็นชาแบบนี้ด้วยนะ ยิ่งเห็นท่าทางเมินเฉยของเขามากเท่าไหร่มันก็ยิ่งทำให้ฉันอยากชนะใจเขามากขึ้น รู้ว่าท้าทายคนอย่างตุลมันอันตรายแต่ฉันกลับไม่กลัวที่จะเสี่ยง

ผ่านไปเกือบสองชั่วโมงที่นั่งรอ ฉันนั่งตบยุงที่มากัดตามตัวถ้าตอนเช้าตัวคงจะเต็มไปด้วยผื่นของยุงที่กัดแน่ ๆ 

“น้ำแข็งหมดเดี๋ยวกูไปซื้อก่อนนะ” เพื่อนของตุลบอกก่อนจะหยิบกุญแจมอเตอร์ไซค์แล้วลุกขึ้นเดินไปที่รถเหมือนเขาอยากเปิดโอกาสให้ฉันคุยกับตุลด้วย 

ให้หลังจากที่ผู้ชายคนนั้นขับรถไปฉันก็ลุกขึ้นเดินมาหาตุลทันที 

“มีอะไรก็พูดมา” ไม่ทันที่ฉันจะได้พูดอะไรตุลก็ถามขึ้นมาเมื่อเดินมาถึงตัวเขา 

“… คืนนี้พี่ขอนอนกับตุลได้ไหม” พอได้ยินแบบนั้นเขาก็หันมาขมวดคิ้วเข้ม “นอน?”

หัวใจของฉันมันเต้นแรงอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ไม่กล้าที่จะพูดอะไรต่อจึงหาตัวช่วย สายตาเหลือบเห็นกระป๋องเบียร์ในมือตุลพอดีจึงถือวิสาสะยกขึ้นมาดื่มรวดเดียวหมดกระป๋อง 

พอมีความกล้าแล้วจึงพูดต่อ “นอนบนเตียงเดียวกัน” 

“คิดอะไรอยู่ถึงมาขอนอนกับผู้ชาย?” 

“พี่…” ฉันอ้ำอึ้งไม่รู้จะพูดยังไงจะอธิบายยังไง ความรู้สึกมันอึดแน่นในอก 

ตุลใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้มแล้วเงียบไปครู่หนึ่ง จู่ ๆ เขาก็ลุกขึ้นยืนเต็มความสูง 

“ตามมา” พูดจบเขาก็เดินนำเข้าไปในอู่ ฉันเองก็รีบเดินตาม ในเมื่อตัดสินใจแล้วฉันไม่ควรมาคิดลังเลอะไรอีก 

ตุลเดินเข้ามาในห้องพอฉันตามเข้ามาเขาก็จัดการล็อกประตู ขอยอมรับตามตรงว่าพอเข้ามาในห้องฉันกลับรู้สึกกลัว 

ฉันเดินมานั่งบนเตียงโดยไม่ได้ขอก่อน พอล็อกห้องเสร็จแล้วตุลก็เดินเข้ามาใกล้ใช้แขนทั้งสองข้างวางกั้นระหว่างตัวฉันแล้วโน้มใบหน้าลงมาใกล้ ๆ 

“ถ้าอยากนอนก็ลงไปนอนที่พื้น” เขาบอกอย่างเยือกเย็น ผู้ชายคนนี้อยู่ด้วยใกล้ ๆ ทีไรทำเอาอุณหภูมิในร่างกายของฉันมันลดต่ำลงทุกที

“ถ้าพี่อยากทำมากกว่านอนล่ะ… ตุลจะให้พี่นอนบนเตียงด้วยหรือเปล่า” 

“มากกว่านอน” ตุลเว้นคำพูดก่อนจะขยับใบหน้ามาใกล้กว่าเดิม “รู้รึเปล่าว่าไฟมันร้อนขนาดไหน” 

ฉันนิ่งไปครู่หนึ่งก่อนจะตอบกลับอย่างท้าทาย “พี่ก็อยากรู้เหมือนกันว่าไฟมันจะร้อนสักแค่ไหน” 

พูดจบฉันก็ยกมือถอดเสื้อที่สวมใส่อยู่ออก เผยให้เห็นหน้าอกสองเต้าที่มีเพียงบาร์เซียปิดคลุม 

ตุลยิ้มมุมปากก่อนจะลดสายตาลงมามองที่หน้าอกสองเต้าของฉัน เขาไม่ได้ทำอะไรไปมากกว่ามอง ในขณะที่ความเงียบเข้ามาปกคลุมเสียงรถมอเตอร์ไซค์เพื่อนของตุลก็ขับกลับมาที่อู่ 

ตุลหันไปมองที่ประตูก่อนจะหันกลับมา เขาก้มหน้าลงใช้เขี้ยวฟันคมกัดที่หน้าอกของฉันเบา ๆ ทำเอาสะดุ้งเผลอร้องอุทานออกมา 

“อ๊ะ!” 

“ขอเวลาครึ่งชั่วโมง” เขาพูดก่อนจะหยัดตัวขึ้นแล้วหันหลังให้ฉันเดินไปเปิดประตูออกไปจากห้อง 

หลังจากที่ตุลเดินออกไปแล้วฉันก็ยกมือขึ้นมาทาบอก สัมผัสเมื่อครู่ทำเอาหัวใจดวงน้อยเต้นรัวไม่เป็นท่า ความรู้สึกตอนนี้มันทั้งกลัวและอยากจะท้าทาย อยากรู้ว่าหลังจากนี้จะเป็นยังไง