ตอนที่ 82 บุกมาพังงานแต่ง

หนึ่งเดือนต่อมา....

งานแต่งงานของเตชินกับรตี ถูกจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่อลังการในโรงแรมหรูชื่อดัง

ภายในงานประดับตกแต่งอย่างหรูหราสวยงามสมฐานะ

แขกเหรื่อที่มาร่วมแสดงความยินดีกับบ่าวสาวในงานล้วนมีแต่ผู้ดีไฮโซที่มีชาติตระกูลดังๆ

บรรยากาศในงานอบอุ่นชื่นมื่นตั้งแต่เช้าจนค่ำ ผ่านพิธีต่างๆมาอย่างราบรื่น 

เตชินกับรตียิ้มหน้าชื่นมื่น บนเวที แต่แล้วประตูห้องแต่งงานก็ถูกเปิดออก

พิมควงแขนป๊อบเดินเข้ามาในงานของเตชิน

กับรตีด้วยชุดราตรีสีเทาเข้มโทนดำ 

ซึ่งตัดกับธีมงานแต่งงานคือสีขาว-เทา เธอเดินเข้ามาอย่างสง่างามในทุกท่วงท่าการเดิน

สายตาทุกคู่จับจ้องบนตัวเธอที่เดินเหยียบเข้ามาบนพรหมของคู่บ่าวสาว

แขกเหรื่อในงานต่างมองเธอด้วยสายตาที่หลากหลายอารมณ์ความรู้สึก

แต่ที่ทุกคนรู้สึกเหมือนกันคือ เซอร์ไพรส์มาก

พ่อกับแม่ของเตชินที่ยืนอยู่บนเวทีถึงกับตกใจ

อุทานชื่อพิมออกมาเบาๆ

" หนูพิม! "

เพื่อนของเตชินกับไตรภพถึงกับอึ้งไป ไม่คิดว่าทั้งสองคนจะมาในตอนจบของงาน

ทั้งสองหันมามองกันแล้วเอ่ย

" มีเซอร์ไพส์แล้ว ไม่คิดว่าคุณป๊อบจะกลับมาร่วมงานแต่งของเตชินในตอนจบ "

ไตระภพเอ่ยด้วยความตื่นเต้นราวกับจะมีละครสนุกๆให้ดู

นาวินเอ่ยตอบด้วยท่าทางอึ้งๆว่า

" ตอนจบที่ไหน ตอนล่าสุดเพิ่งจะเริ่มต้นขึ้นต่างหาก มาแบบแพคคูเสียด้วย "

เตชินมองพิมจนตาไม่กะพริบ ยากจะอธิบายความรู้สึกที่มีในใจ

[ นานแล้วที่ไม่ได้เจอกัน เธอสวยไม่เปลี่ยนเลย แถมยังดูโตเป็นผู้ใหญ่ขึ้น เซ็กซี่ขึ้นมาก ]

พิมยิ้มในหน้าให้เตชิน แววตาเจ้าเล่ห์ที่ดูเฉี่ยวคมกริบจับจ้องเตชินอย่างเยาะเย้ย

เธอมาในชุดราตรียาวสวยสุดเซ็กซี่โชว์เนินอกสวย 

เธอสวมใส่รองเท้าส้นสูง ส่งให้หุ่นและรูปร่างของเธอดูสูงโปร่ง สัดส่วนเด่นชัดสะกดสายตาในงาน

ป๊อบจับมือเธอที่ควงแขนเขาเบาๆแล้วระซิบถามเสียงแผ่วเบา

" คุณพร้อมมั้ย "

พิมยิ้มแล้วเอ่ยอย่างมั่นใจ

" พร้อมค่ะ "

รตีมองพิมด้วยแววตากังวล นัยน์ตาสั่นไหว พร้อมกับกำมือแน่น 

ซ่อนนิ้วหัวแม่มือเข้าไปในอุ้งมือแล้วใช้เล็บจิกลงบนนิ้วกลางอย่างอย่างแรง

เมื่อเห็นเตชินนิ่งอึ้งไป เธอจึงเอ่ยถามขึ้นด้วยน้ำเสียงสั่นๆท่าทางดูอ่อนแอขี้โรคน่าทะนุถนอม

" เตชิน เพื่อนของคุณเหรอคะ "

เตชินได้สติ ละสายตาจากพิมแล้วก้มมองรตี เอ่ยตอบเธอเสียงเบา

" ครับ "

พิมเดินเข้ามาใกล้ทั้งสองแล้วเอ่ยขึ้น

" ขอแสดงความยินดีกับคุณทั้งสองคนด้วยนะคะ "

จากนั้นเธอก็โน้มตัวเข้าไปใกล้เตชินแล้วเอ่ยเสียงเบาด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นพอให้เตชินได้ยินคนเดียว

" ฉันขออวยพรให้รักของคุณขาดสะบั้น พบเจอแต่ความผิดหวัง ชดเชยบาปกรรมที่คุณทำไว้กับฉันนะคะ "

เธอมาแบบแรงๆทำเอาเตชินถึงกับอึ้งไปเลย เขาไม่เคยเห็นด้านนี้ของเธอมาก่อน

จึงเป็นอะไรที่แปลกใหม่สำหรับเขาถึงกับพึมพำออกมาในใจ

[ เธอโตแล้ว เธอเปลี่ยนไปแล้วจริงๆ ทั้งสไตล์การแต่งตัว และการใช้คำพูด ดูสงบเยือกเย็นน่าเกรงขามมากขึ้น ]

จากนั้นเตชินก็ยิ้มขึ้นที่มุมปากแล้วเอ่ย

" ขอบคุณที่มาปรากฏตัวให้ผมได้เห็นหน้าคุณอีกครั้ง นับเป็นเซอร์ไพรส์ชิ้นใหญ่จริงๆ "

พิมยกมุมปากขึ้นอย่างเยาะเย้ย พร้อมกับถอยห่างออกมาแล้วเลื่อนสายตามองไปยังรตีที่นั่งอยู่บนวีลแชร์ 

เธอเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยแล้วเอ่ยเสียดสีขึ้น

" ยินดีด้วยนะคะ ขอให้มีลูกไวๆค่ะ "

ถ้าเธอเดาไม่ผิด รตีต้องมีปัญหาเรื่องมดลูกแน่ นอน

ไม่งั้นคนอย่างรตีคงไม่ยอมให้เตชินมานอนกับเธอเพื่อทำให้เธอท้องหรอก

จากนั้นเธอก็ยื่นมือไปควงแขนป๊อบทันที

ป๊อบมองเธอแล้วยิ้มให้อย่างอบอุ่นหัวใจ แล้วหันไปเอ่ยกับเตชินด้วยใบหน้ายิ้มๆ

" ขอแสดงความยินดีด้วยนะครับคุณเตชิน "

จากนั้นพิมก็หันไปมองป๊อบแล้วเอ่ย

" ให้พวกเขาเข้ามาเถอะค่ะ "

ป๊อบพยักหน้าแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นโทรออกไปยังเบอร์ของลูกน้องแล้วเอ่ย

" เข้ามาได้เลย "

จากนั้นผู้ชายวัยกลางคนในเสื้อสูทสีดำก็เดินเข้ามาในงาน

ในมือเขาถือเอกสารบางอย่างชวนให้ผู้คนสงสัยและสนใจสิ่งที่เขาถือ

พอมาถึงเขาก็ยื่นเอกสารชุดนั้นให้พิม พิมรับมาแล้วยื่นให้เตชินทันที

แล้วเอ่ยประกาศขึ้นเสียงดังให้ทุกคนในงานได้ยิน

" ขอทุกคนช่วยเป็นพยานนะคะ วันนี้ฉัน นางสาวพิมผกา หิรัญวัฒนากุล และ นายเตชิน อัศววัฒน์สกุล ขอเซ็นสัญญาหย่าต่อหน้าผู้หลักผู้ใหญ่ทุกคนในวันมงคลสมรสของเขากับคุณรตี หลังจากนี้ฉันจะกลายเป็นเพียงอดีตภรรยาที่ไม่ขอข้องเกี่ยวกับเขาอีกต่อไปค่ะ "

จากนั้นเธอก็เอ่ยต่อด้วยน้ำเสียงเบาลงแต่คนที่อยู่ใกล้กลับได้ยินชัดเจน

 " หลังจากนี้หวังว่าคุณเตชินจะไม่ส่งคนตามจับตัวฉันอีกนะคะ "

การที่พิมทำแบบนี้ ก็เพื่อทำให้เตชินเกรงใจญาติผู้ใหญ่ของภรรยาในอนาคต 

เป็นการบังคับให้เขาเซ็นหย่าโดยไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธอย่างไร้ข้ออ้างใดๆ

และเพื่อความปลอดภัยของตัวเธอเอง หากเธอไม่ทำแบบนี้ 

เธอไม่รู้ว่าคนเจ้าเล่ห์อย่างเขาจะหาข้อแลกเปลี่ยนอะไรในการหย่าอีก วิธีนี้ดีที่สุดแล้วสำหรับเธอ

จากนั้นป๊อบก็ยื่นปากกาให้ เธอก็จัดการเซ็นชื่อลงไปในใบหย่าทันที

แล้วยื่นปากกาพร้อมกับใบหย่าไปให้เตชิน

ที่ตอนนี้มีสีหน้าเคร่งขรึมจ้องมองเธอด้วยแววตาคมกริบอย่างแข็งกร้าวดวยความโมโห

[ พิมคุณจงใจจะประกาศให้ทุกคนรู้ว่าคุณโสด เพื่อที่จะได้ไปคบกับมันอย่างเปิดเผยสินะ ]

เตชินพึมพำในใจ จากนั้นก็รับปากกากับใบหย่ามาจากมือของเธอ

พิมกับป๊อบมองหน้ากันแล้วยิ้มให้กัน ประมาณว่าทุกอย่างเรียบร้อยราบรื่นดี

แววตาคมกริบของเตชินมองพิมแล้วเผยรอยยิ้มขึ้นที่มุมปากอย่างชั่วร้าย จรดปลายปากกาขีดเป็นเส้นแนวนอน

พิมกับป๊อบเห็นดังนั้นดวงตาคมเฉี่ยวก็เบิกกว้างขึ้นด้วยความตกใจ

" คุณเตชิน คุณหมายความว่ายังไง นี่คุณจะไม่ยอมหย่ากับฉันเหรอ คุณเห็นคุณหนูรตีเป็นตัวอะไร แต่งงานกับเธอแต่ไม่ยอมจดทะเบียนสมรส อย่าบอกนะคะว่าคุณรักฉันแต่เสียดายคุณรตี เลยอยากจะเก็บเอาไว้ทั้งสองคนน่ะ "

รตีได้ยินดังนั้นก็ร้องให้หลั่งน้ำตาออกมาอย่างน่าเวทนาทำให้คนรู้สึกสงสาร แล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นเครือเจือสะอื้น

" พี่เตชิน ที่เธอพูดหมายความว่ายังไงคะ พี่จดทะเบียนสมรสกับเธอตั้งแต่เมื่อไหร่

แล้วทำไมพี่ไม่ยอมหย่ากับเธอ หรือว่าพี่ไม่ได้รักรตีแล้ว พี่จะทิ้งรตีไปเพราะรตีพิการใช่มั้ยคะ "

รตีเองก็พยายามบีบบังคับเตชินให้หย่ากับพิม พิมมองไปยังรตีแล้วเอ่ย

" คุณรตีนี่เก่งจริงๆเลยนะคะ น่านับถือจริงๆ "

เธอไม่ได้ตาบอดที่จะมองไม่ออกเลยว่ารตีเสแสร้งแกล้งทำตัวน่าสงสารให้คนอื่นเห็นใจ

ในขณะเดียวกันก็ใช้ความอ่อนแอน่าสงสารบีบบังคับให้เตเตชินหย่า

ป๊อบเห็นท่าไม่ดีแล้วเขาก็เอ่ยขึ้นอย่างสุขุมว่า

" ในเมื่อคุณเตชินยังไม่สะดวกเซ็นหย่าวันนี้ ก็ไม่เป็นไรนะพิม 

ไว้ค่อยเซ็นหย่าทีหลังก็ได้ ยังไงคุณกับเขาก็หย่ากันแล้วทางพฤตินัย 

เขาเองก็แต่งงานใหม่แล้ว มีญาติผู้ใหญ่ฝ่ายเขาและแขกผู้มีเกียรติที่มาร่วมงานวันนี้มากมาย 

ที่เป็นพยานรับรู้ว่าคุณกับเขาหย่าขาดกันแล้ว คุณอย่ากังวลอีกเลยนะ "

ป๊อบพูดให้ทุกคนในงานได้ยินอย่างชัดเจน ผู้คนในงานต่างเงียบกริบ 

ทุกสายตาจับจ้องขึ้นมาบนเวทีอย่างตั้งใจ ราวกับกำลังดูละครฉากสำคัญที่ไม่อาจละสายตาได้

" ได้ค่ะ "

พิมเอ่ยตอบ จากนั้นป๊อบก็เอ่ยกับเตชินว่า

" ขอตัวนะครับคุณเตชินคุณรตี "

แล้วเขากับพิมก็เดินควงแขนกันออกจากงานทันที

ตอนนี้เพื่อความปลอดภัยของพิม เขาต้องรีบพาเธอออกมา

เพราะเขาดูแล้วเตชินคงจะไม่ยอมปล่อยพิมไปง่ายๆ

ณัชชาเห็นพิมกับป๊อบเดินออกจากประตูไปโดยที่เตชินยังยืนนิ่งด้วยความโมโห

โดยมีรตีนั่งร้องให้อย่างน่าสงสารอยู่ข้างๆ เขาก็เดินออกมาแล้วเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชาแฝงความจริงจัง หวังกระตุ้นให้เตชินวิ่งตามพิมออกไป

" พี่เตชิน วันนี้และตอนนี้เท่านั้นที่มียังมีสิทธิ์ตัดสินใจ พี่ถามใจตัวเองให้ดีนะ พ้นวันนี้ไปทุกอย่างจะไม่เหมือนเดิมอีกตลอดไป "

เอ่ยจบเธอก็เดินออกไป เพื่อตามพิมกับป๊อบ ไตรภพเห็นดังนั้นก็ชูนิ้วหัวแม่มือขึ้นแล้วเอ่ย

" คุณณัชชานี่สุดยอดจริงๆ ทั้งสวยทั้งเก่งและฉลาดพูดจริงๆ 

แบบนี้สิถึงจะเรียกว่ามีเสน่ห์ เหมาะสมกับตำแหน่งรองประธานบริษัทอย่างแท้จริง "

ไตรภพเริ่มสนใจณัชชาขึ้นมาเฉยเลย

นาวินจึงเอ่ยขึ้นว่า

" แต่ฉันกลับสงสารคุณรตีว่ะ เธอน่าสงสารจับใจเลย ขาก็พิการ คนรักก็ไม่มีใจให้แล้ว 

แถมยังหักหน้าเธอต่อหน้าผู้คนมากมายในวันสำคัญเช่นนี้อีก ช่างน่าสงสารจริงๆ "

ไตรภพมองเพื่อนด้วยหางตาอย่างรำคาญ เพราะเขาไม่รู้สึกสงสารรตีเลย

หลังจากเรื่องราวเริ่มสงบลง ผู้คนในงานก็เริ่มซุบซิบกัน

และพากันทยอยเดินกลับออกไป ตามณัชชาที่ออกไปก่อน

เตชินเหมือนถูกแช่แข็งยืนนิ่งอยู่กับที่อย่างเหม่อลอยโดยไม่สนใจรตีที่ร้องให้เลย

พ่อกับแม่ของรตีเดินเข้ามาหาลูกสาวด้วยสีหน้าโกรธเคือง

ตั้งแต่เกิดมาวันนี้เป็นวันที่พวกเขารู้สึกอับอายขายหน้า รับความอัปยศอดสูเต็มๆ

พ่อของรตีเอ่ยขึ้นเสียงเย็นว่า

" ท่านประธานเตชิน ผมหวังว่าคุณจะเคลียร์เรื่องวันนี้ให้เรียบร้อยเร็วๆ "

เอ่ยจบเขาก็หันไปเอ่ยกับลูกสาวเขาว่า

" รตี ไม่ต้องร้องแล้วกลับบ้านกันเถอะ "

รตีพยักหน้าทั้งน้ำตาอย่างเชื่อฟัง แต่ในใจเธอกลับแค้นพิม ที่มาพังงานแต่งเธอซ้ำยังทำให้เธออับอายขายหน้าต่อหน้าผู้คนมากมาย

[ แกจงใจมาพังงานแต่งของฉัน แกจงใจทำให้ฉันขายหน้านังพิม ฉันอยากจะฆ่าแก ให้ตายๆไปเลย ]

รตีกำมือแน่นเอ่ยพึมพำในใจอย่างโกรธแค้น

เมื่อรตีถูกเข็นออกไป คุณหญิงจารวีกับคุณผู้ชายทวีศักดิ์ก็เดินเข้ามาหาลูกชาย

คุณหญิงจารวีมองหน้าลูกชายที่ดูเหม่อลอยเขาก็ยื่นจับไปที่แขนของลูกชายเบาๆแล้วเอ่ยว่า

" หนูณัชชาพูดถูกนะ ลูกถามใจตัวเองดีๆว่าลูกรักหนูรตีหรือว่ารักหนูพิม

แต่ถ้าลูกรักหนูพิม ลูกจะมัวชักช้าไม่ได้ "

" ใช่ พ่อดูแล้วหนุมหล่อที่พาหนูรตีมาดูไม่ธรรมดา 

ความสัมพันธ์เขากับหนูพิมดูสนิทสนมกันเกินธรรมดาแล้ว 

ลูกต้องรีบตัดสินใจให้ดีๆถ้าจะหย่าก็รีบหย่าให้จบๆไป "

ภายในงานตอนนี้ไม่มีใครอยู่แล้ว เหลือเพียงสามคนพ่อแม่ลูกที่ยืนคุยกันบนเวที

เตชินเลื่อนสายตามองหน้าพ่อแม่แล้วเอ่ยอย่างเศร้าใจ

" ผมรักรตี ผมสงสารเธอ ถ้าผมไม่แต่งกับเธอไม่ดูแลเธอในยามแก่เฒ่าใครจะดูแลเธอ 

ผมอยากจะอยู่เคียงข้างเธอไปจนแก่เฒ่าครับ แต่เธอไม่สามารถมีลูกให้ผมได้

ส่วนพิมเป็นคนที่ผมรักมากรักมากกว่ารตีอีก แต่เธอดื้อรั้นเอาแต่ใจเกินไป แถมยังไม่เคยมีใจให้ผมเลย 

ผมไม่สามารถทำตามใจตัวเองแล้วทิ้งรตีที่พิการให้ใช้ชีวิตลำพังได้ "

คุณหญิงจารวีได้ยินว่ารตีไม่สามารถมีลูกได้ 

เขาก็เริ่มไม่อยากให้ลูกชายเลือกรตีแล้ว

เพราะเขามีลูกชายแค่คนเดียว จำเป็นต้องมีทายาทสืบทอดกิจการ

" แต่ลูกต้องเลือกนะ เอาตรงๆนะแม่ไม่ได้ก้าวก่ายความเป็นส่วนตัวของลูกนะ

แต่แม่ชอบหนูพิมมากกว่าแม้เธอจะดื้อรั้นเอาแต่ใจ แต่วันนี้แม่ดูแล้วเธอดูเป็นผู้ใหญ่ที่สุขุมขึ้นเยอะ

มีรัศมีแห่งความน่าเกรงขามแผ่ออกมาจากตัวส่งให้เธอดูเป็นผู้ใหญ่ที่สง่างามมาก "

คุณผู้ชายทวีศักดิ์รูดีว่า ถึงแม้ภรรยาของเขาจะบอกว่าไม่ได้ก้าวก่าย

แค่เจตนากลับชัดเจนว่าสนับสนุนให้เลือกพิม ซึ่งขัดกับความคิดของลูกชายที่ไม่อาจเลือกพิมได้

เตชินนิ่งเงียบ เขายอมรับว่าแม่เขาพูดถูกพิมเปลี่ยนไปแล้วจริงๆ

ทางด้านณัชชาที่ตามพิมกับป๊อบ เห็นทั้งสองเข้าไปในรถแล้วขับรถออกไป

เธอก็วิ่งไปที่รถรีบแล้วขับตามออกไปเช่นกัน เธออยากจะรู้ว่าพิมพักอยู่ที่ไหน

เพราะพิมคือคนเดียวที่จะทำให้เธอเอาชนะรตีได้ 

และพิมคือคนเดียวที่ทำให้พี่เตชินของเธอไม่สามารถสนใจรตีได้

" คุณพิมนี่น่าสนใจกว่าที่คิด กล้าบุกมาพังงานแต่งสามี พร้อมกับประกาศหย่าเสียงกร้าว 

เซ็นหย่าต่อหน้าผู้คนมากมาย เป็นการตบหน้ารตีโดยไม่ต้องเจ็บมือ คุณทำได้สะใจมากจริงๆ "

รตีเอ่ยอย่างสะใจเธอรู้สึกพอใจมากที่ได้เห็นความอัปยศของรตี