LOGINShare
บทที่ 211
Last Updated:
2024-12-10 17:00:01Related chapters
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 212
ส่งไปให้จ้านเฉิงอิ้นเธอเขียนจดหมายว่า “เด็กกำพร้าสองพันคน จะต้องสร้างโรงเรียนสักแห่ง”ส่วนโรงเรียนคืออะไรนั้น เย่มู่มู่แกะโทรศัพท์เครื่องใหม่ออก จากนั้นดาวน์โหลดคำแนะนำของโรงเรียนสิบกว่าแห่งลงไปรวมถึงโรงเรียนประถม มัธยมต้น และมัธยมปลาย และโรงเรียนที่เด็กในวัยต่าง ๆ เข้าเรียนหลังจากเธอส่งโทรศัพท์มือถือไปให้จ้านเฉิงอิ้นแล้ว ก็หยิบกระดาษใบที่สามบนพื้นขึ้นมาเป็นมั่วฝานส่งจดหมายมา บอกว่าประทัดและอากาศยานไร้คนขับใกล้จะหมดแล้ว จำเป็นจะต้องรีบเติมของส่วนสาเหตุว่าทำไมอากาศยานไร้คนขับถึงถูกใช้หมดเร็วขนาดนี้นั้นเพราะเขาใช้อากาศยานไร้คนขับบรรทุกระเบิด บุกเข้าไปในทัพของศัตรูโดยตรง ดังนั้นตอนนี้ จึงมีอากาศยานไร้คนขับเหลืออยู่เพียงสิบสามลำเท่านั้น!ฟ้าด้านนอกยังไม่มืด เย่มู่มู่อุ้มแจกันลงไปชั้นล่าง ขับรถกระบะตรงไปที่ร้านค้าออฟฟิเชียลของแบรนด์ที่ขายอากาศยานไร้คนขับ ซึ่งเป็นศูนย์ขนาดใหญ่และมีสินค้าครบครันในเมืองโดยตรงเธอซื้ออากาศยานไร้คนขับบรรทุกหนัก ที่สามารถส่งสินค้า พ่นยาฆ่าแมลง และบรรทุกของได้ถึงห้าสิบกิโลกรัมแต่ราคาที่ขายนั้นแพงมาก ลำละสี่แสนเก้าหมื่นเก้าพันบาท อีกนิดเดียวก็จะห้า
Last Updated : 2024-12-10ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 213
ฮ่องเต้ทั้งสุภาพและมีมารยาท เจตนาจะดึงเขาไปเป็นพวกเขาเริ่มจากการชื่นชมความสำเร็จอันยิ่งใหญ่ในการป้องปรามเผ่าหมานของจ้านเฉิงอิ้นก่อนที่จ้านเฉิงอิ้นไม่ได้รับความสำคัญ เป็นเพราะฮ่องเต้แคว้นฉี่ตาบอด มองคนไม่เป็นจึงคิดจะยึดอำนาจการทหาร ของแม่ทัพใหญ่ที่มีผลงานการรบอันเกรียงไกรเช่นนี้หากจ้านเฉิงอิ้นเต็มใจออกจากแคว้นฉี่ ฮ่องเต้แคว้นอวี่จะมอบงานสำคัญให้เขา ให้เขาควบคุมอำนาจทหารของแคว้นอวี่ทั้งหมดและจะรับกองทัพตระกูลจ้านและราษฎรในด่านเจิ้นกวนทั้งแปดหมื่นชีวิตภายใต้การดูแลของเขา ไว้ทั้งหมดเช่นกันและจะแบ่งที่นาให้ชาวบ้านทุกคนด้วยแม้จะกล่าวเช่นนั้น ทว่าภายใต้สถานการณ์ที่ใต้หล้าแร้นแค้น ไร่นาไม่อาจเพาะปลูกเสบียงอาหาร ที่ดินนี้จะให้หรือไม่ แท้จริงแล้วก็ไม่ต่างกันมากนักแต่หากจ้านเฉิงอิ้นไม่เต็มใจไปจากด่านเจิ้นกวน ประสงค์จะทำงานให้แคว้นฉี่ต่อไป เยี่ยงนั้นก็ไม่เป็นไรเขาได้ให้คณะทูตเตรียมเงินทองและเครื่องใช้ที่ทำจากหยกจำนวนมาก มาเจรจาค้าขายกับจ้านเฉิงอิ้นแคว้นอวี่ต้องการซื้อเสบียง กับหญ้าและอาหารที่วัวม้ากิน หากสามารถขนน้ำกลับไปด้วยจำนวนหนึ่งก็ยิ่งดีส่วนเงินทองและเครื่องหยกนั้น คณะท
Last Updated : 2024-12-11ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 214
ทันทีที่เริ่มเปิดการแลกเปลี่ยน ก็จะเป็นการเปิดเผยไพ่ใบสำคัญที่สุดของจ้านเฉิงอิ้นออกไปท่านเทพไม่ต้องการให้เขาตกอยู่ในอันตราย จึงได้ปฏิเสธแล้วนางดีเหลือเกินจริง ๆคิดแทนตัวเขา คิดแทนราษฎรของด่านเจิ้นกวนอยู่เสมอเหมือนกับวันนี้ ที่เขาปรารถนาจะขอเพียงหนังสือและปากกาเท่านั้นแต่นางกลับคิดถึงการสร้างโรงเรียน โรงอาหาร หอพัก…เพื่อบ่มเพาะเลี้ยงดูบรรดาเด็กกำพร้าอย่างจริงจังหากนางไม่เห็นด้วยกับการแลกเปลี่ยน เช่นนั้นก็ช่างเถอะจ้านเฉิงอิ้นเรียกสวี่หมิงมา “เจ้าจงไปบอกทูตแคว้นอวี่ที่ประตูเมืองว่า ข้าไม่ตกลงเรื่องการแลกเปลี่ยน”“แน่นอนว่า พวกเขาเดินทางมาไกลนับพันลี้ จงหาน้ำเต้ามาใส่น้ำและมอบขนมปังสักสองสามชิ้นให้พวกเขาเถอะ“แล้วค่อยส่งคนกลับไป!”สวี่หมิงรับคำ “ขอรับ ท่านแม่ทัพ”เขาออกจากกระโจมไปจัดการแล้วเดิมคิดว่าไล่แคว้นอวี่ไปแล้ว คิดไม่ถึงว่าต่อมา แคว้นเยี่ยนและแคว้นหย่ง…ก็ส่งคณะทูตมาซื้อเสบียงด้วยเช่นกันทว่าท่าทางของทูตจากสองแคว้นก้าวร้าวอย่างยิ่ง แม้แต่เทียบคารวะก็ไม่มี เมื่อมาถึงด่านเจิ้นกวนก็ให้คนทุบประตูดังปัง ๆ ๆ ทันทีกระทั่งหน้าไม้ราชวงศ์ฉินถูกยิงลงมาจากกำแพงเมือง ยิงท
Last Updated : 2024-12-11ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 215
เมื่อเย่มู่มู่ส่งอากาศยานไร้คนขับเสร็จ ก็กลับไปพักผ่อนที่คฤหาสน์วันถัดมา เธอไปที่ร้านวัตถุโบราณ หานักออกแบบภายในมาออกแบบร้านใหม่อีกครั้งผู้อาวุโสมู่ก็อยู่ด้วยเช่นกัน เขาช่วยออกความเห็นให้เธออย่างแข็งขันว่าวัตถุโบราณในร้านของเธอมีมูลค่าสูง จะต้องติดตั้งกระจกกันกระสุน และจะต้องติดตั้งสองชั้นด้วยสัญญาณเตือนภัยก็ต้องมีการติดตั้งให้พร้อมพรักส่วนกล้องวงจรปิดนั้น ไม่อาจปล่อยหลุดรอดมุมอับใดไปแม้แต่มุมเดียววัตถุโบราณส่วนใหญ่เป็นเครื่องกระเบื้องเคลือบ ต้องออกแบบตามแนวทางของงานนิทรรศการเครื่องลายครามฐานล่างของถาดต้องหมุนได้ แสงไฟต้องส่องถึงในองศาและทิศทางต่าง ๆ เพื่อแสดงความงดงามของเครื่องลายครามออกมานักออกแบบทำตามข้อเรียกร้อง ดีไซน์แบบแปลนออกมาเมื่อเย่มู่มู่และผู้อาวุโสมู่ได้เห็นก็ล้วนรู้สึกพอใจเธอจึงมอบการตกแต่งร้านให้เธออย่างวางใจ และบอกนักออกแบบลงมือทำได้อย่างเต็มที่ ผู้อาวุโสมู่ก็อยู่ที่ร้านข้าง ๆ เมื่อมีเวลาว่างก็จะมาช่วยตรวจดูงานด้วยหลังจากบอกลาผู้อาวุโสมู่ เย่มู่มู่ก็กลับไปที่รถ แล้วจึงได้เห็นกระดาษข้อความแผ่นเล็ก ๆ ที่จ้านเฉิงอิ้นส่งมาเรื่องที่ด่านเจิ้นกวนมีน้ำมีเ
Last Updated : 2024-12-11ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 216
หลังเหอหงจากไป เฉินขุยก็เข้ามาในกระโจม กล่าวกับจ้านเฉิงอิ้นว่า “วันนี้ มีคนมาจากค่ายทหารของสวีหวยห้าร้อยกว่าคนขอรับ ล้วนเป็นสตรี คนชรา และเด็ก อดทนต่อแสงอาทิตย์แรงกล้า เดิน ๆ หยุด ๆ ตากแดดเป็นวันกว่าจะมาถึงด่านเจิ้นกวน…น่าสงสารมากเลยขอรับ!”จ้านเฉิงอิ้นถามเขาว่า “จัดหาที่อยู่ให้คนพวกนี้เรียบร้อยหรือยัง?”“ท่านแม่ทัพโปรดวางใจ ฮูหยินของข้าทำงานเชื่อถือได้ขอรับ”จ้านเฉิงอิ้นกล่าวว่า “ทางด้านสวีหวยยังไม่มีทหารมาหรือ?”เฉินขุยส่ายหัวเขาก็ประหลาดใจเช่นกัน วันนั้นลำโพงประกาศเสียงก็ประกาศออกไปอย่างชัดเจนแล้วแต่ทหารพวกนั้นถึงกับไม่หวั่นไหว!หรือว่าสวีหวยออกคำสั่งเด็ดขาด ขอเพียงเป็นผู้ทรยศออกจากค่ายทหาร ผู้ฝ่าฝืนจะต้องถูกประหารสถานเดียว?จำนวนทหารของด่านเจิ้นกวนมีน้อย นี่เป็นเรื่องที่พวกเขาปวดหัวที่สุดมาโดยตลอดส่วนการรับทหารเพิ่มจากชาวบ้านในด่านเจิ้นกวนนั้น ขอเพียงเป็นผู้ที่สามารถเข้าร่วมกับกองทัพได้ ก็ล้วนมากันหมดแล้วทว่าถึงอย่างไรจำนวนก็มีจำกัด“ชาวฉู่ที่ครั้งก่อนรับมาสองพันคน เวลานี้เป็นอย่างไรบ้าง?”คนพวกนี้ มีอู๋ซานหลางเป็นผู้ควบคุมมาอยู่ตลอดในตอนที่ลอบโจมตีทัพแคว้นฉู่ยามร
Last Updated : 2024-12-11ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 217
จ้านเฉิงอิ้นเรียกตัวมั่วฝาน จวงเหลียง และเจียงหยวนมา…คนทั้งสามกำลังเล่นอากาศยานไร้คนขับขนาดใหญ่อยู่ เล่นอย่างเพลิดเพลินจำเริญใจยิ่งทดลองขนย้ายน้ำ ขนย้ายอาวุธ และบินไปที่บริเวณใกล้ค่ายทหารของสวีหวยจากนั้นก็เห็นที่ค่ายทหารของสวีหวย มีคนนับพันกำลังออกเดินทางอย่างเอิกเกริกที่มาในครั้งนี้มิได้มีเพียงอิสตรี แต่ยังมีทหารที่เสื้อผ้าเก่าขาดกะรุ่งกะริ่งด้วยมั่วฝานนำข่าวไปบอกจ้านเฉิงอิ้นจ้านเฉิงอิ้นจึงให้เฉินขุยขึ้นม้า พ่วงเกวียนไม้ออกไปรับคนกองทัพตระกูลจ้านขาดแคลนกำลังทหาร ขอเพียงมีคนเต็มใจเข้าร่วมกับกองทัพ เขาล้วนยินดีต้อนรับท่านเทพบอกว่ายุทโธปกรณ์ชุดที่สองกำลังจะถูกส่งมาแล้ว คาดว่าจะใช้เวลาอีกประมาณสามวันครั้งนี้ มีหน้าไม้ราชวงศ์ฉินห้าพันคัน และปีกลูกธนูอีกหนึ่งล้านห้าแสนชิ้นดาบม่อเตาสามหมื่นเล่ม และชุดเกราะอีกหนึ่งหมื่นห้าพันชุดโล่ห้าพันชิ้น และอาวุธอื่น ๆ เช่น หอก เกอ ง้าว อีกอย่างละหนึ่งพันชิ้นทันทีที่อาวุธชุดนี้มาถึง พวกเขาก็จะสามารถเป็นฝ่ายออกจากเมือง ไปท้าทายกองทัพของแคว้นฉู่และฉีทั้งสองแคว้นได้หลอกล่อศัตรูไปยังบริเวณที่ฝังระเบิดไว้ แล้วจุดระเบิด…แคว้นฉู่และแคว้
Last Updated : 2024-12-12ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 218
เฟิงหยวนเต๋อกล่าวอย่างเย้ยหยันว่า “อย่างไรกัน เจ้ายังคิดว่าตัวเองเป็นแม่ทัพใหญ่ ที่อยู่ใต้คนเพียงผู้เดียวแต่อยู่เหนือคนนับหมื่นอีกหรือ!”“เจ้ารู้หรือไม่ว่า การที่เจ้าสูญเสียกำลังพลไปถึงแปดหมื่นนาย ทำให้การเตรียมการหลายปีมานี้ของแคว้นฉู่ต้องสูญเปล่าไป?”“เจ้าไม่อยากยอมรับผลจากการพ่ายแพ้ ไม่ต้องการทนรับเพลิงโทสะของฉู่อ๋อง ผลประโยชน์ถูกเจ้ายึดครองไปหมดแล้ว แต่กลับไม่อยากแบกรับความรับผิดชอบ บนโลกใบนี้ จะมีเรื่องดีเช่นนี้ได้อย่างไร!”หลิงเซี่ยวเฟิงยังไม่ได้ขยับ ทว่าย้ายดวงตาจากราชโองการไปที่ใบหน้าได้ใจจนลืมตัวของเฟิงหยวนเต๋อเฟิงหยวนเต๋อหัวเราะเสียงดัง “ไม่เชื่อว่าฉู่อ๋องจะปฏิบัติต่อเจ้าเช่นนี้หรือ? เหอะ ในยามที่เจ้าสามารถนำพาผลประโยชน์มาสู่เขา เขาย่อมเห็นเจ้าเป็นขุนนางคนโปรด”“แต่เมื่อเจ้าไร้ประโยชน์แล้ว เขาย่อมรังเกียจว่าเป็นตัวถ่วง!”“จงยอมรับความจริงเสียเถิด!”จากนั้น เขาก็กล่าวกับนายทหารที่อยู่หน้าประตูว่า “หลิงเซี่ยวเฟิงไม่ให้ความร่วมมือกับพระบัญชาของฉู่อ๋อง ปฏิเสธโองการพิพากษา”“ทหาร จับเขามัดเสีย!”ที่หน้าประตูปรากฏรองแม่ทัพสองนายในชุดเกราะขึ้นมา พวกเขามายืนนิ่งอยู่เบื้องหน
Last Updated : 2024-12-12ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 219
เขาเทน้ำลงจนเต็มขวดนมต่อหน้าชายฉกรรจ์ทั้งหลาย เสร็จแล้วยังดูดไปคำหนึ่ง แล้วทอดถอนใจออกมาอย่างชื่นชมว่า“ไม่ต้องบิดฝาขวดก็สามารถดื่มน้ำได้ ช่างสะดวกจริง ๆ!”“ถึงขวดล้ม ก็ไม่ต้องกลัวว่าน้ำจะหกออกมา ช่างออกแบบได้เลิศล้ำจริง ๆ!”พวกเฉินขุย เฉินอู่ และหลี่หยวนจงและคนทั้งหลาย รู้สึกว่าไม่อาจทนมองเจ้าตัวโง่งมสองตัวนี้อีกต่อไปแล้วไม่ได้การ ต้องรีบแต่งเมียให้พวกมันแล้วช่างน่าขายหน้าเสียเหลือเกิน!ยามที่มั่วฝานอยู่ในเมืองหลวง ก็ชมชอบการเที่ยวคณิกา เขาจึงมองวัตถุประสงค์ของจุกนมออกในครั้งเดียวเขากล่าวกับสองคนนั้นด้วยดวงตาที่แสดงความรังเกียจว่า “นี่เป็นขวดนมที่ใช้ป้อนให้ทารก พวกเจ้าโตขนาดนี้แล้ว ยังจะแย่งจุกนมของเด็กน้อย!”ซี๊ดเหอหงและเฉินจวิ้นหลินสีหน้าแดงก่ำในทันทีเหอหงรีบเทน้ำในขวดลงในชามเปล่า แล้วเก็บขวดนมเข้าไปในกล่องกระดาษเฉินจวิ้นหลินสีหน้าแดงก่ำ ลูบจมูกพลางมองไปทั่ว เพื่อลดความกระดากของตน!เฉินอู่ชื่นชอบชุดของเด็กทารกจนไม่อยากวางมือเสื้อผ้าตัวน้อยช่างน่ารักนัก สัมผัสนุ่มสบาย คุณภาพดีอย่างมากเขาถามจ้านเฉิงอิ้นว่า “ท่านแม่ทัพ พวกนี้ล้วนเป็นของที่ท่านเทพมอบให้เหล่าพี่สะใภ
Last Updated : 2024-12-12
Latest chapter
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 298
“ว้าว~”“ทองคำและเงินสมบัติกว่าหนึ่งร้อยสามสิบหีบ!”เย่มู่มู่แทบจินตนาการไม่ออกเลยว่าถ้าขายออกทั้งหมดจะได้เงินเท่าไร!และยิ่งไปกว่านั้น คฤหาสน์หลังนี้ก็ใกล้จะไม่มีที่เก็บแล้วจริง ๆถ้าส่งสมบัติเหล่านี้มาจริง ๆ คงต้องจัดการห้องโฮมเธียเตอร์ในชั้นใต้ดินชั้นสองออกไปก่อน“สมบัติชุดนี้ฝากไว้ที่เจ้าก่อนนะ ทางข้าไม่มีที่จะวางแล้ว”จากนั้น จ้านเฉิงอิ้นก็ส่งข้อความตอบกลับมาอีก“อืม เดือนหน้า จะมีร้านค้าจากอีกหลายสิบแห่งย้ายเข้ามาที่ด่านเจิ้นกวน พวกเขาก็จะมอบทรัพย์สินครึ่งหนึ่งให้เหมือนกัน ตอนนั้นคงมีสมบัติอีกมากเพิ่มเข้ามา!”“ท่านเทพ ข้าจะช่วยท่านเก็บสมบัติไว้ก่อน ท่านจะใช้เมื่อได้ก็ได้!”เย่มู่มู่อ่านข้อความบนกระดาษแล้วหัวเราะออกมาดูสิ~สมกับเป็นแม่ทัพใหญ่ที่เธอเลี้ยงดูมาจริง ๆ! ยอมมอบเงินให้โดยสมัครใจ!ทันใดนั้น เย่มู่มู่ก็นึกขึ้นได้ว่า ก่อนหน้านี้จ้านเฉิงอิ้นเคยฝากหยกเนื้อดีที่ทำจากหยกไขมันแกะไว้กับเธอที่นี่คงถึงเวลาที่ต้องคืนเขาแล้วเธอเดินขึ้นไปหยิบกล่องผ้าที่เก็บไว้ในห้อง ภายในนั้นบรรจุหยกแขวนของจ้านเฉิงอิ้นไว้ระหว่างนั้น ก็ยังนึกถึงของขวัญที่ได้รับวันนี้ในงานเปิดร้านให
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 297
เย่มู่มู่เห็นคนงานในไซต์ก่อสร้างทำงานจนเหงื่อท่วมตัว เธอจึงเหมาซื้อน้ำและเครื่องดื่มทั้งหมดในตู้แช่ริมถนนคนงานแต่ละคนได้รับน้ำคนละขวด และไอศกรีมแท่งคนละแท่งในตู้เย็นยังมีของเหลือพอสำหรับรอบที่สองให้พวกเขาดื่มกินอีกหัวหน้าผู้รับเหมาเห็นว่าเย่มู่มู่เป็นคนพูดคุยง่าย จึงถามขึ้น“คุณหนูเย่ครับ แผนกบริหารตลาดการค้าเกษตร ท่านคิดจะให้ใครมาดูแลครับ? ได้คนแล้วหรือยัง?”“ถ้าท่านไม่ได้มาคอยดูเองบ่อย ๆ ก็ต้องหาคนที่ไว้ใจได้มาทำแทนนะครับ!”เย่มู่มู่ยิ้มแล้วตอบว่า “ไม่ต้องหรอกค่ะ ในเมื่อผู้ใหญ่บ้านแนะนำคุณมาให้ฉันได้ ฉันก็ไว้ใจคนที่เขาแนะนำได้เหมือนกัน!”หัวหน้าผู้รับเหมาหัวเราะเจื่อน ๆ “ช่วงสองสามปีนี้งานก่อสร้างไม่ค่อยดีเลยครับ อสังหาริมทรัพย์กำลังตกต่ำ งานหลายที่ยังไม่ได้รับค่าจ้าง ผมเองก็คิดอยากเปลี่ยนสายงานเหมือนกัน” เย่มู่มู่ไม่ได้ไม่เชื่อใจหัวหน้าผู้รับเหมา เพียงแค่ยังรู้จักเขาไม่มากพอ“พวกเรามาช่วยกันสร้างตลาดให้เสร็จก่อนนะคะ ท่านอยู่แถวนี้รู้จักคนเยอะ...”เย่มู่มู่ไม่ได้พูดต่อแต่หัวหน้าผู้รับเหมาเองก็ไม่ใช่คนซื่อจนไม่เข้าใจ เขาเข้าใจความหมายที่เย่มู่มู่ต้องการสื่อถ้าเขาทำงา
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 296
เย่มู่มู่เปิดท้ายรถ หยิบเก้าอี้ไม้ตัวหนึ่งที่ยังไม่ได้ลงสีออกมา“ไม้หวงฮวาหลีท่านลองดูสิว่าใช่หรือเปล่า?”ผู้อาวุโสจางรับมาชั่งน้ำหนักในมือก่อนจะพิจารณาดูเนื้อไม้ใกล้ ๆ“มันคือไม้หวงฮวาหลีจริง ๆ!”“เก้าอี้ตัวนี้ผมเอา!”ผู้อาวุโสมู่พึ่งก้าวออกมาจากหน้าร้าน เห็นสองคนที่หน้าด้านแย่งกันซื้อของโบราณ เขาตะโกนเสียงดังลั่น “วางลง วางของลงเดี๋ยวนี้!”“ตอนนี้ ทุกคนถอยไป! ซ่งจือเซี่ยน ลู่เทา...ยังไม่รีบออกมาขนของอีก?”บรรดาผู้มีอิทธิพลต่างถอยกรูดทันทีหลังผู้อาวุโสมู่ตวาดลั่นเวินลี่ สวีหยาง ซ่งจือเซี่ยน และลู่เทารีบออกมาจากในร้านทันที พวกเขาช่วยกันยกของโบราณออกจากท้ายรถอย่างระมัดระวังวันนี้ ผู้อำนวยการหลี่เจิ้งชิงและรองผู้อำนวยการจางต่างก็มาแล้วเมื่อได้ยินเสียงเอะอะ พวกเขารีบเดินออกมาจากหน้าร้านทันทีที่เห็นเฟอร์นิเจอร์ไม้โบราณอายุกว่าสองพันปี ทั้งคู่ต่างรีบวิ่งกรูลงมาผู้อำนวยการหลี่มือสั่นเทา เมื่อรับชามไม้ที่ยังไม่ได้เคลือบ ใต้ก้นชามมีอักษรรูปภาพโบราณ เขาหัวเราะจนปากแทบหุบไม่ลง“มาถูกที่แล้ว มาคราวนี้คุ้มจริง ๆ!”จางหลินช่วยยกเก้าอี้อย่างระมัดระวัง เก้าอี้ตัวนั้นมีรูปทรงค
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 295
เย่มู่มู่บินต่อเนื่องมาครึ่งเดือนเต็ม และในที่สุดก็กลับมาถึงเมืองร้านขายของโบราณได้รับการตกแต่งจนเสร็จเรียบร้อย พร้อมสำหรับการเปิดร้านในวันเปิดร้านและตัดริบบิ้น เธอนำไม้เนื้อดีล้ำค่าที่จ้านเฉิงอิ้นส่งมา ถูกนำมาทำเป็นผลิตภัณฑ์ครึ่งสำเร็จรูป แล้วนำมาวางขายในร้าน!ทั้งหมดนี้เป็นของที่แม่ทัพเฉินขุยส่งมาจากสำนักช่างไม้ ส่งเก้าอี้หวงหลีฮวาที่อยู่ในขั้นตอนทำเสร็จครึ่งเดียว...เปลไม้ขนาดเล็กและดาบไม้เล็กที่ทำจากไม้หนานมู่เนื้อทองชามไม้ใบเล็กและตัวต่อหลู่ปันที่ทำจากไม้ยินเฉิน...รวมทั้งหมดสิบกว่าชิ้นเธอขับรถกระบะเข้าไปในถนนสายของโบราณ ทั้งถนนประดับไปด้วยตะกร้าดอกไม้ตะกร้าดอกไม้เหล่านี้เป็นของขวัญแสดงความยินดีที่ส่งมาจากประธานสมาคมการค้าใหญ่ และนักธุรกิจผู้ทรงอิทธิพลเย่มู่มู่ขณะเดียวกันก็ยังพึมพำในใจนี่เป็นร้านของใครกัน ถึงกับเปิดในวันเดียวกับร้านของเธอแต่เมื่อเธอจอดรถตรงหน้าร้านของตัวเอง ก็เห็นตะกร้าดอกไม้นับไม่ถ้วนเรียงรายอยู่ยังไม่รวมบอดีการ์ดในชุดดำที่ยืนเรียงกันอย่างเป็นระเบียบอยู่สองฝั่งข้างร้าน กีดขวางหน้าประตูร้านอื่นจนหมด!แต่ไม่มีใครออกมาพูดอะไรสักคำ!เย่มู่มู่เห
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 294
นี่คือสิ่งที่ฝังลึกอยู่ในสายเลือดของพวกเขา หยุดพักแค่วันเดียวก็รู้สึกผิดแล้วชาวบ้านที่ด่านเจิ้นกวนที่เห็นชาวแคว้นฉู่ขยันขันแข็งถึงเพียงนี้ ก็ยิ่งทุ่มเททำงานหนักขึ้นกว่าเดิมจ้านเฉิงอิ้นออกคำสั่งให้ติดประกาศไว้ที่ประตูเมืองทั้งสี่ทิศ“ประชาชนในเมือง ผู้ใดทำการเพาะปลูกที่ดินหนึ่งหมู่ จะได้รับรางวัลข้าวปลายหนึ่งชั่ง”“เพาะปลูกที่ดินห้าหมู่ จะได้รับแป้งสาลีหรือข้าวฟ่างหนึ่งชั่ง”“เพาะปลูกที่ดินสิบหมู่ จะได้รับผักสดห้าชั่ง และเกลือหนึ่งถุง”“เพาะปลูกที่ดินยี่สิบหมู่ จะได้รับเนื้อสองชั่ง และผ้าหนึ่งม้วน”“เพาะปลูกที่ดินสามสิบหมู่ จะได้รับเครื่องมือเกษตรที่ใช้แล้วหนึ่งชุด สบู่กำมะถันหนึ่งก้อน ผ้าขนหนูหนึ่งผืน และชุดเครื่องใช้สแตนเลสหนึ่งชุด...”“เพาะปลูกที่ดินห้าสิบหมู่ขึ้นไป จะได้รับที่ดิน และกองทัพตระกูลจ้านจะช่วยสร้างบ้านให้ พร้อมทั้งจดทะเบียนกลายเป็นประชาชนของแคว้นต้าฉีถาวร!!”“รางวัลทั้งหมดนี้สามารถสะสมได้ ระหว่างช่วงเพาะปลูก จะมีข้าวต้มขาวสองมื้อทุกวัน โดยมีไข่และหมูสับรวมอยู่ด้วย...”เมื่อประกาศถูกเผยแพร่ออกไปเหล่าชาวบ้านผู้อพยพใหม่ที่เข้ามาในด่านเจิ้นกวน รวมถึงชาวแคว้นฉู่
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 293
หลังจากรถขุดถูกส่งลงมา จ้านเฉิงอิ้นสั่งให้เฉินขุยไปหาคนมาเรียนรู้วิธีการใช้งานรถขุดในชั่วพริบตา เหล่าทหารผ่านศึกพากันล้อมเฉินขุยแน่นขนัด ต่างแย่งกันอยากเรียนวิธีขับรถขุดผู้ที่ได้ขับเครื่องจักรยักษ์ใหญ่เช่นนี้ คงจะดูสง่างามและทรงอำนาจนี่จึงถือเป็นทักษะชั้นเลิศที่ทุกคนล้วนอยากได้ในค่ายทหาร ผู้ที่ขับรถบรรทุกใหญ่ได้ จะได้รับอาหารทุกมื้อเทียบเท่ากับเหล่าแม่ทัพแถมยังมีสิ่งของพิเศษ เช่น สบู่ ผ้าขนหนู และผงซักฟอกปริมาณเสบียงที่ได้รับก็เป็นสองเท่าของทหารผ่านศึก...มีแม่สื่อไม่น้อยที่แย่งกันมาทาบทามให้เขาแต่งงาน จนธรณีประตูแทบพังยิ่งไปกว่านั้น ชายเช่นนี้เพียงแค่ก้าวออกจากบ้าน ก็สามารถเก็บผ้าเช็ดหน้าได้เป็นสิบผืน ในอกเต็มไปด้วยขนมของว่างถึงขั้นมีสาวแรกรุ่นหลายคนมาเยือนถึงหน้าประตูบ้าน แย่งกันประกาศตัวอยากแต่งงานกับเขาเหล่าทหารหนุ่มโสดในค่าย ต่างอิจฉาตาร้อน!เฉินขุยถูกทหารผ่านศึกรุมล้อมจนก้าวเดินไปอย่างยากลำบาก สุดท้าย มั่วฝานจึงต้องเข้ามาช่วยลากเขาออกมาได้สำเร็จ!หลังจากนั้น มั่วฝานก็กลายเป็นบุรุษคนแรกที่ได้ขับรถขุดในค่ายทหาร!*ที่ด่านเจิ้นกวน ในคืนที่จันทร์กระจ่างดาราริบหร
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 292
เธอค้นหาหนังสือจากในตู้หนังสือแถมหนังสือเล่มหนึ่งชื่อ “อุดมการณ์และแนวคิดของมาร์กซิสต์-เลนินนิสต์”เธอถอดม้วนกระดาษบทกวีที่มีชื่อว่า “วสันต์สวนชิ่น : หิมะ” ที่แขวนอยู่บนผนังลงมาเธออุ้มหนังสือที่ซ้อนทับ พร้อมเขียนข้อความลงบนกระดาษ ส่งหนังสือที่ล้ำค่า รวมถึงม้วนบทกวีเหล่านี้ขอให้เขาอ่านให้จบก่อนส่วนเรื่องการบริหารจัดการชาวบ้านในชายแดนด่านเจิ้นกวนอย่างไรในอนาคต เธอจะไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวอย่างไรก็ตาม หากมีการก่อกบฏทุกพื้นที่ หากต้องการดึงกองกำลังก่อกบฏอื่น ๆ มาเข้าพวก จะต้องพิจารณาปัญหาจากจุดยืนของพวกเขาต้องทำให้ชาวบ้านจำนวนมากมีชีวิตรอดต่อไปให้ได้ส่วนแคว้นต้าฉี่ในตอนนี้ เธอยังไม่แน่ใจว่าระบบที่ใช้อยู่คือระบบทาสหรือระบบศักดินาเย่มู่มู่โยนแท็บเล็ตและกระดาษข้อความลงไปจากนั้นก็ใส่หนังสือจำนวนหนึ่งกับม้วนภาพม้วนหนึ่งลงในแจกันในตอนนั้น คนหวงโทรศัพท์หาเธอ แจ้งว่าขบวนรถห้าคันของพวกเขาเดินทางมาถึงโกดังที่ตีนเขาแล้ว เถ้าแก่ชียังส่งรถบรรทุกปลายข้าวมาอีกหนึ่งคัน ตอนนี้กำลังจอดรถเพื่อขนถ่ายสินค้าอยู่ที่ตีนเขา เย่มู่มู่กอดแจกันไว้แน่นก่อนจะขับรถกระบะลงจากภูเขา *จ้านเฉิงอิ้
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 291
จ้านเฉิงอิ้นเบิกตาอย่างดุดัน สีหน้าตึงเครียด“กองทัพธงเหลืองมีความเป็นมาอย่างไร?”มั่วฝานหยิบม้วนเอกสารลับออกมาจากอกเสื้อ แล้วส่งให้จ้านเฉิงอิ้นด้วยสองมือจ้านเฉิงอิ้นดึงกระดาษสีขาวในกระบอกไม้ไผ่ออกมา เขาเปิดเอกสารลับนั้นอย่างระมัดระวังข้อความเขียนโดยหน่วยกล้าตาย พวกเขาไม่สามารถเข้าถึงบุคคลสำคัญในระดับสูงได้ สมาชิกทั้งหมดในตอนนี้ กินโจ๊กที่ทำจากข้าวฟ่างข้าวฟ่างสะอาดมาก ไม่มีกรวดปะปน ไม่มีการผสมเปลือกข้าวและรำข้าวข้าวฟ่าง หรืออีกชื่อคือข้าวเม็ดเล็ก เป็นสิ่งที่ท่านเทพประทานมาให้จำนวนมาก ชาวบ้านในด่านเจิ้นกวนกลับชอบกินข้าวขาวและแป้งสาลีมากกว่า ข้าวขาวนำมาทำเป็นโจ๊ก ส่วนแป้งสาลีนำมาทำเป็นแป้งเหลวหรือก้อนแป้งข้าวเม็ดเล็กกลับไม่มีใครเต็มใจจะแลก ดังนั้นจึงถูกกองไว้ในคลังเสบียงปัจจุบันนี้ ความอดอยากเกิดขึ้นมาหนึ่งปีแล้ว ธัญพืชไม่สามารถเจริญเติบโตได้ แม้จะมีข้าวเก็บ ก็ไม่อาจเพียงพอเลี้ยงคนจำนวนมากขนาดนี้ได้ผู้ที่อยู่เบื้องหลังกองทัพธงเหลือง เกรงว่าคงมาจากโลกเดียวกับเทพเจ้าใต้กระดาษสีขาวนั้น มีภาพวาดของอาวุธที่กองทัพธงเหลืองใช้งานส่วนใหญ่เป็นดาบและกระบี่ รวมถึงอาวุธทหารรูป
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 290
“ขอรับ แม่ทัพ!”จากนั้นเถียนฉินยื่นบัตรเชิญหลายฉบับให้เขา“แม่ทัพ ท่านมีอ่างขุมทรัพย์กับตัว ในที่สุดก็ไม่อาจปกปิดต่อไปได้อีก”“นี่คือบัตรเชิญจากสมาคมการค้าขนาดใหญ่จากแคว้นอื่น พวกเขาอยากแลกเปลี่ยนการค้ากับท่าน!”จ้านเฉิงอิ้นวางหนังสือในมือลงพ่อค้ามีชนชั้นทางสังคมต่ำสุดในแคว้นต้าฉี่ แคว้นอื่น ๆ ก็เช่นเดียวกันแต่พ่อค้ากลับเป็นกลุ่มคนที่ร่ำรวยที่สุดถึงแม้ท่านเทพส่งเสบียงมาให้ไม่ขาดสาย แต่ก็ยังต้องใช้เงินจำนวนมหาศาลในการสั่งซื้อฉะนั้น ถ้าในมือพ่อค้าเหล่านี้ มีสิ่งที่ท่านเทพต้องการหรือสิ่งของที่น่าสนใจเขาจะนำมาถวายให้ท่านเทพ“เอาบัตรเชิญให้ข้าดูหน่อย…”เถียนฉินยื่นบัตรเชิญนับสิบใบด้วยสองมือจำนวนมากเพียงนี้ นับว่าเกินความคาดหมายของจ้านเฉิงอิ้นมากบัตรเชิญสองสามใบด้านหน้าสุด ล้วนเป็นของสมาคมการค้าขนาดใหญ่ไม่กี่กลุ่มที่อยู่ในอาณาเขตหัวเซี่ยมีกลุ่มต้องการน้ำ มีกลุ่มต้องการเสบียงอาหาร…พวกเขายินยอมที่จะส่งทองคำนับหมื่น เพื่อต้องการแลกเปลี่ยนเสบียงอาหารและน้ำกับจ้านเฉิงอิ้นแน่นอนว่า พวกเขาอยากเข้ามาทำการค้าในด่านเจิ้นกวนมากกว่าจะเข้าด่านเจิ้นกวนต้องมีใบผ่านด่านและอนุญาตเ
