บทที่ 203

เฉินขุยกลับจวน บอกฮูหยินว่าตนกำลังจะเดินทางไปที่ค่ายทหารที่สวีหวยประจำการอยู่ทางตะวันตกของเมืองห่างไปสามสิบลี้

การเดินทางครั้งนี้อันตรายมาก

เดิมทีเขาและเฉินอู่เป็นคนในค่ายทหารของฮ่องเต้น้อย แต่ตอนนี้พวกเขาหันไปสวามิภักดิ์กับจ้านเฉิงอิ้น

เขาอาจจะเกิดความขัดแย้งกับสวีหวย

หากว่ากลับมาไม่ได้ เขาขอให้ฮูหยินเฉินไม่ต้องรอเขา ท่านแม่ทัพใหญ่จะช่วยดูแลภรรยาและลูกของเขาเป็นอย่างดีแน่นอน!

เมื่อฮูหยินเฉินได้ยินคำพูดของสามี สีหน้าของนางเศร้าโศก น้ำตาไหลพรากลงมา

กว่ากองทัพตระกูลจ้านจะเอาชนะกองทัพหมานม่อเป่ยได้ สร้างความเสียหายรุนแรงให้กับกองทัพแคว้นฉู่ได้ไม่ใช่ง่าย ๆ แต่ผลสุดท้าย สามีอาจจะต้องตายด้วยน้ำมือคนของตัวเอง

นางอยากเกลี้ยกล่อมสามีไม่ให้ไป!

แต่คำสั่งทหารไม่อาจฝ่าฝืนได้!

ฮูหยินเฉินสตรีรูปร่างผอมบาง จับมือเฉินขุยไว้แน่นแล้วมองดูผู้เป็นสามีด้วยน้ำตาไหลพราก

เฉินขุยปลอบใจนาง “ข้าจะไม่เป็นไร ตระกูลเฉินสืบสายสกุลบรรดาศักดิ์ขุนนาง ถ้าสวีหวยกล้าฆ่าข้าจริง ๆ ในตระกูลไม่มีทางปล่อยเขาไปแน่!”

ถึงกระนั้น ทั้งสองคนเข้าใจดี

ตั้งแต่เฉินขุยและเฉินอู่ไม่ได้ฆ่าจ้านเฉิงอิ้น ฮ่องเต้น้อยก็เริ่มสงสัยในต