เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 201
บทที่เกี่ยวข้อง
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 202
เมื่อคิดได้ดังนั้น หลี่เต้าผิงก็ร้อนรนขึ้นมา กัดฟันพูดขึ้นมาด้วยความโมโห ซัดฝ่ามือเข้าไปที่หน้าอกของอินซู่ซู่ปัง!ฝ่ามือเดียวนี้ฟาดอินซู่ซู่ไปไกลถึงสามสี่เมตร กระแทกลงไปที่พื้นอย่างแรงหลี่เต้าผิงกวาดสายตาไปที่อินซู่ซู่ที่สลบอยู่ กัดฟันพร้อมพูดขึ้นมาว่า “รอก่อนเดี๋ยวฉันจะมาจัดการเธอ นังเลว!”พูดเสร็จ ก็รีบหันศีรษะ หลบหลีกเขาไปในป่าที่ไม่ไกลในขณะที่หลี่เต้าผิงกำลังหลบหนีเข้าไปในป่า อินซู่ซู่แม้ว่าจะสะลึมสะลือ แต่เธอก็ฝืนตัวเองลืมตาทั้งสองขึ้นมา ในขณะที่เธอกำลังจะพยายามลุกขึ้น ก็กระอักเลือดสีแดงสดออกมาคำใหญ่เนื่องด้วยบาดแผลที่สาหัส ความร้อนรุ่มภายในร่างกายเธอก็ยิ่งรุนแรงขึ้นอินซู่ซู่ตัวสั่นขึ้นมาโดยไม่ได้ตั้งใจ ดูเหมือนเธอกำลังจะถูกความร้อนกัดกินในทันที“ไม่ได้ ต้องพยายาม... ต้องรีบรายงานนายท่านให้เร็วที่สุด...”กัดฟันแล้วกัดฟันอีก อินซู่ซู่ใช้ความปรารถนาที่แรงกล้าเฮือกสุดท้าย คลานขึ้นมาจากพื้น โซเซไปจนถึงทางแยก ยื่นมือไปโบกรถแท็กซี่คันหนึ่ง แล้วรีบไปยังเทียนเฟิ่งวิลล่าในป่า หลี่เต้าผิงที่เห็นว่าอินซู่ซู่วิ่งหนีขึ้นแท็กซี่ไป ก็โกรธจัดหากเขารู้ว่าจะเป็นแบบนี้ตั้งแต่แรก เม
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 203
“นายท่าน... ตาแก่นั่นเหมือนต้องการจะทำร้ายคุณ เขาเอาแต่พูดว่าจะแก้แค้นให้ลูกศิษย์ของเขา ฉัน... ฉันต้องการรีบมาแจ้งให้คุณทราบ แต่กลับถูกตาแก่นั่น...”เมื่อพูดถึงตรงนี้ อินซู่ซู่ก็สำลักทันที พ่นเลือดสีดำออกมาอีกครั้ง“ไม่ต้องพูดแล้ว”ฉู่เฉินรีบตรวจสอบที่กระเป๋าเสื้อของอินซู่ซู่ พบว่าตรงหน้าอกของอินซู่ซู่มีรอยฝ่ามือสีดำปรากฏขึ้น!อีกทั้งรอยฝ่ามือนั้นยังขยายขอบเขตไปอย่างกว้างขวางไม่หยุดซี้ด!ฝ่ามือวายุทมิฬ?!แม้แต่ฉู่เฉินยังอดไม่ได้ที่จะสูดลมหายใจเย็นขึ้นมา หากไม่ได้รับการรักษาที่เหมาะสม ภายในสามยามนี้ หากรอยฝ่ามือนี้แพร่กระจายไปยังทั่วทั้งร่างกาย อินซู่ซู่ก็จะตายทันทีไม่มีเวลาให้คิดมากมาย ฉู่เฉินก็รีบสั่งให้สาวใช้เตรียมห้องที่สงบให้เขาห้องหนึ่ง พร้อมส่งคนให้ไปหยิบเข็มเงินมา เขาใช้เข็มเงินปิดจุดใหญ่ๆ หลายจุดของอินซู่ซู่ไว้ก่อน เพื่อป้องกันการแพร่กระจายของสารพิษจากฝ่ามือวายุทมิฬ......อีกด้านหนึ่ง หลี่เต้าผิงตามนกกระเรียนกระดาษ มาถึงป่าซึ่งห่างจากเทียนเฟิ่งวิลล่าเพียงหนึ่งร้อยเมตร เขาถึงโน้มตัวลงมา สายตาเย็นยะเยือกมองไปทางเทียนเฟิ่งวิลล่าในตอนนั้นเอง ก็มีลูกศิษย์สองคนจากสำนั
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 204
“สวบๆๆ”ตามมาด้วยเสียงฝีเท้าที่ดูเหมือนไกลแต่ใกล้ ฉู่เฉินตามหาที่มาของเสียง ผู้อาวุโสที่สวมชุดนักพรต ในมือถือแส้หางม้า ปรากฏร่างหนึ่งขึ้นมาห่างจากฉู่เฉินไม่ถึงห้าเมตรหยุดอยู่กับที่ตรงนั้น“เจ้าหนุ่ม แกนี่บังอาจจริงๆ !”หลี่เต้าผิงกัดฟันพูดขึ้นมา ใบหน้าเต็มไปด้วยความอาฆาตจ้องมองมาที่ฉู่เฉิน “ ฉันให้เวลาแกแค่สามลมหายใจ ยอมรับผิดต่อหน้าฉันซะ ไม่อย่างนั้นคฤหาสน์นี่จะถูกฉันทำลายอย่างสิ้นซาก!”ฉู่เฉินกวาดสายตามองไปที่หลี่เต้าผิงทีหนึ่ง ขมวดคิ้วพร้อมพูดขึ้นมาว่า “ตาแก่ ต่อมลูกหมากแกมีปัญหาเหรอ? ทำไมพูดจาไม่รู้เรื่องแบบนี้?”ไอ้ฉิบหาย!หลี่เต้าผิงตะคอกออกมาด้วยความโมโห โกรธจนใบหน้าบูดเบี้ยวไปหมด ฟาดแส้หางม้าที่อยู่ในมือไปทางฉู่เฉิน เสียงดังเพียะ ไอกระบี่ที่เงียบและมองไม่เห็นปรากฏขึ้นอย่างรวดเร็วในหมอกหนาทึบและหายไปทันทีฉู่เฉินก็หัวใจเต้นแรงขึ้น ราวกับว่าเป็นเพราะสัญชาตญาณเขารีบหลบไปข้างๆตูม!ต้นสนที่หนาพอๆ กับปากชามด้านข้าง ฉู่เฉินก็ถูกตัดออกเป็นส่วนท่อนเมื่อเห็นภาพแบบนี้ ฉู่เฉินอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วขึ้นมา ปลดปล่อยพลังวิญญาณงั้นเหรอ?เป็นไปไม่ได้!หรือว่านี่จะเป็นเวทมนตร์วิชาลึ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 205
หลังจากที่หลี่เต้าผิงพูดจบ กลิ่นอายรอบๆ ตัวเขาก็เปลี่ยนไปด้วยตูม!แรงกดดันความน่าสะพรึงกลัวของปรมาจารย์การฝึกฝนระดับหก แผ่คลุมไปทั่วทุกแห่ง และกระบี่อ่อนในมือของเขาก็เปล่งประกายแสงเย็นภายใต้แสงจันทร์อันมืดมิดบนท้องฟ้า“ชิ้ง!”ในขณะนี้ หลี่เต้าผิงไม่ได้ยับยั้งสิ่งใดและปลดปล่อยการเคลื่อนไหวอันทรงพลังทันทีที่เรียกว่าวิชาแยกภูเขาหัวซาน ไอกระบี่อันน่าสะพรึงกลัวฟันผ่านอากาศรอบตัวเขา ทิ้งรอยร้าวสีขาวเงินเอาไว้เขาอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อรู้สึกถึงวิกฤตที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนเกิดขึ้นอย่างกะทันหัน!พูดจริงๆ ฉู่เฉินในตอนนี้ ถึงแม้ว่าระดับพลังของเขาจะมั่นคงในการฝึกปราณชั้นหกแล้วแต่ว่าหากเทียบกันในด้านประสบการณ์การต่อสู้แล้ว เขายังห่างชั้นกับหลี่เต้าผิงไปหลายขั้นเมื่อเห็นกระบี่กำลังจะตกลงบนศีรษะ ฉู่เฉินก็ไม่กล้าออมมืออีกต่อไป เขารีบบินถอยหลังเพื่อสร้างระยะห่างระหว่างตัวเขากับหลี่เต้าผิงในทันที“เจ้าหนุ่ม จะหนีไปไหน!”หลี่เต้าผิงโบกกระบี่ยาวในมือ โดยสามารถตัดผ่านภูเขาหลายพันลูกได้ในครั้งเดียวชิ้ง!แสงกระบี่สีเงินผ่านหน้าเขาไป!ฉู่เฉินรีบกระโดดขึ้นอย่างรีบร้อน ในขณะที่เขากำ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 206
ขณะที่สายลมยามค่ำคืนพัดชุดบางๆ ของเธอปลิวขึ้น เธอก็เปลือยกายหมดทั้งตัวในตอนนั้นเอง ผู้ชื่นชอบดาราศาสตร์พวกนั้นก็อดไม่ได้ที่จะส่งเสียงกรีดร้องออกมานี่มันลาภก้อนโตชัดๆ ในตอนนั้นเอง ภายในกล้องส่องทางไกลจู่ๆ ก็มีดวงตาที่สวยงามเย็นชาคู่หนึ่งก็ปรากฏขึ้น ทำเอาคนเหล่านั้นตกใจจนทิ้งกล้องส่องทางไกล แล้ววิ่งหนีลงเนินเขาไปหลังจากที่ขับไล่พวกมดแมลงพวกนี้ไปได้แล้ว สตรีศักดิ์สิทธิ์กลั้นหายใจอีกครั้งและตั้งสมาธิ รู้สึกถึงคลื่นพลังที่ล้นออกมาอย่างต่อเนื่อง“มังกรลามก ครั้งนี้เจ้าอย่าได้จะคิดหนีออกไปจากน้ำมือของข้าได้อีก!”ด้วยเสียงร้องคำรามที่ชัดเจนและเย็นชา เธอก้าวขึ้นไปในอากาศเบาๆ ด้วยเท้าที่เหมือนหยกของเธอ ร่างของเธอเหินไปในทิศทางของเทียนเฟิ่งวิลล่าราวกับ ‘เหินฟ้า’ ในภาพยนตร์!......ขณะนั้นเอง การต่อสู้ในเทียนเฟิ่งวิลล่าก็มาถึงขั้นที่ดุเดือดเช่นกันฉู่เฉินและหลี่เต้าผิงล้วนแต่ปลดปล่อยท่าไม้ตายและเทคนิคต่างๆ ออกมาจนหมดแล้ว ตอนนี้เป็นหมัดต่อหมัด ฝ่ามือต่อฝ่ามือกำลังประจันหน้ากันอยู่“ปังๆๆ !”ทั้งสองปะทะหมัดกันอีกสามครั้ง คลื่นพลังที่น่าหวาดกลัวก็กระจายไปยังบริเวณรอบๆ แม้แต่ทรายและหินท
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 207
ฉันยังจะเข้าไปอะไรอีก!หลี่เต้าผิงเอามือกุมที่หน้าอก คลานขึ้นมาจากพื้นด้วยความยากลำบากหลังจากแลกหมัดกันไปมากกว่าสิบครั้ง เลือดที่เขาพ่นออกมาก็แทบจะเกือบครึ่งลิตรแล้ว หากยังต่อสู้ต่อไปอีก ฉู่เฉินอาจจะทำให้เขาหมดแรงจนตายได้ในเมื่อที่นี่คือที่ของฉู่เฉิน ผู้ช่วยเหลือก็เยอะแม้ว่าจะเป็นแค่คนธรรมดา ก็สามารถทำให้พลังวิญญาณในร่างกายเขาหมดแรงลง และสามารถฆ่าเขาได้อย่างง่ายดายฉู่เฉินใช้ประโยชน์จากเวลา สถานที่ และผู้คนให้เต็มที่ หลี่เต้าผิงไม่ใช่คนโง่ เมื่อเขาลุกขึ้น เขาก็วางแผนเส้นทางหลบหนีไว้แล้ว“ไอ้เด็กนี่ วันนี้ฉันจะขอสู้ตายกับแกละ!”ทันใดนั้นหลี่เต้าผิงก็ตะคอกออกมาเสียงดัง กลิ่นอายแห่งความป่าเถื่อนเพิ่มขึ้นไปไม่รู้กี่ขั้น หลังจากนั้นก็ตามมาด้วยหมัดที่ดั่งแสงหนาวผ่านหน้าของฉู่เฉินไป!“นายท่านระวัง!”อินซู่ซู่เมื่อเห็นแสงหนาวนั้น รวดเร็วราวกับสายฟ้าพุ่งไปทางฉู่เฉิน ก็รีบนำตัวบังข้างหน้าฉู่เฉินฉู่เฉินหัวใจรัดแน่น ที่จริงแล้วสถานการณ์ของเขาตอนนี้ก็ไม่ได้ต่างจากหลี่เต้าผิงมากนัก เมื่อเห็นว่าแสงหนาวนั้นเข้าใกล้ตัวเอง ก็หลับตาขึ้นมาอย่างอดไม่ได้แค่อินซู่ซู่คนเดียวไม่สามารถป้องกันอาว
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 208
เขาเห็นแค่รอยฝ่ามือที่ยังคงประทับไว้ตรงหน้าอกข้างซ้ายฉู่เฉินหยิบเข็มเงินสามเหลี่ยมออกมาจากถุงเข็ม แล้วแทงตามรอยฝ่ามือพู่!เข็มเงินเพิ่งปักลงไป เลือดสีดำข้างในก็ทะลักออกมาฉู่เฉินสูดหายใจเข้าลึกๆ โน้มตัวลง ใช้แรงดูดลงไปที่บาดแผลตามมาด้วยความรู้สึกไร้เรี่ยวแรง ฉู่เฉินรีบหันหน้าไปเพื่อพ่นเลือดสีดำนั่นออกมาหลังจากที่เขาพ่นเลือดสีดำออกมาอย่างต่อเนื่องแล้ว อินซู่ซู่ที่หมดสติไปถึงฟื้นขึ้นมา“อือ...”อินซู่ซู่ที่เพิ่งฟื้นขึ้นมา ดวงตาที่สวยงามหรี่ลงอย่างหวาดกลัว เมื่อได้สติเธอก็ดิ้นรนไม่รอให้ฉู่เฉินได้อธิบาย ร่างขาวราวกับหิมะลอยมาจากกลางอากาศแสนไกลสตรีศักดิ์สิทธิ์ได้ยินเสียงอินซู่ซู่ร้องขอความช่วยเหลือด้วยความหวาดกลัว เธอจึงมองไปทางเทียนเฟิ่งวิลล่าไม่เป็นไรถ้าไม่มอง แต่เมื่อมองมันแล้ว ในดวงตาสวยคู่นั้นก็เผยให้เห็นสายตาพยาบาทที่ปะทุขึ้นมา!“ใต้แสงจันทร์และดวงดาวที่สดใส กล้าดียังไงมาทำสิ่งที่น่ารังเกียจเช่นนี้ เจ้าต้องตาย!”เมื่อพูดประโยคนั้นจบ สตรีศักดิ์สิทธิ์ก็ยกมือหยกของเธอขึ้น ฟาดฝ่ามือวายุไปที่ฉู่เฉินแม้ว่าเธอจะคุ้นเคยกับการใช้ชีวิตในโลกมนุษย์แล้วก็ตาม แต่ภายในใจก็ยังคง
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 209
ลัทธิศักดิ์สิทธิ์ที่จริงแล้วเป็นนิกายที่สตรีศักดิ์สิทธิ์เหยาฉือก่อตั้งหลังจากที่มายังโลกมนุษย์แล้วหากจะถามว่าตอนนี้ความก้าวหน้าไปถึงไหนแล้ว เธอไม่เคยแม้แต่จะสนใจเลยเพียงแค่ว่าภายในลัทธิศักดิ์สิทธิ์สิ่งที่สอนล้วนแต่เป็นวิชาที่เธอถ่ายทอดให้ทั้งหมดกลิ่นอายบนตัวอินซู่ซู่ ทำให้สตรีศักดิ์สิทธิ์เหยาฉือรู้สึกคุ้นเคยเป็นอย่างมาก เธอถึงสามารถจำอินซู่ซู่ได้ทันทีว่านี่คือลูกศิษย์จากลัทธิศักดิ์สิทธิ์เมื่อได้ยินคำว่าลัทธิศักดิ์สิทธิ์ อินซู่ซู่ก็ตกตะลึงไปสักพักแต่ต่อมา เธอก็รับพยักหน้าพร้อมตอบกลับไปว่า “ใช่ค่ะ!”“ท่านผู้อาวุโสคือใครเหรอคะ?”เงยหน้าขึ้นไปมองสตรีศักดิ์สิทธิ์เหยาฉือ แม้แต่อินซู่ซู่ได้สูดลมหายใจเข้าไปไม่ต้องบอกก็รู้ว่าด้วยความสามารถของสตรีศักดิ์สิทธิ์เหยาฉือที่สามารถเดินบนอากาศได้ เธอต้องเป็นท่านอาวุโสในลัทธิศักดิ์สิทธิ์แน่นอนแต่ปัญหาคือ ลักษณะการแต่งกายของท่านอาวุโสผู้นี้ดูใจกล้าเกินไปหรือเปล่า?แม้ว่าจะเป็นตอนเย็น ก็ไม่ควรสวมบางๆ แบบนี้นะ โดยเฉพาะสตรีศักดิ์สิทธิ์เหยาฉือที่ตอนนี้ลอยอยู่บนอากาศห่างจากเธอสามกว่าเมตรนี่... นี่มันทำให้คนอื่นเห็นหมดเลยไม่ใช่เหรอ?ลัทธิศัก
บทล่าสุด
